თავი 15
როგორც იქნა ანანო მორჩა მაკიაჟის გაკეთებას და კარზე დაკაკუნეს.
–შემოდით გასძახა ანანომ..გიორგი და დათა იყვნენ.
–საოცრებები ხართ დააღო პირი დათამ..ახლა ამის თავი არმქონდა გასვიანზე ვფიქრობდი..უფროსწორად იმაზე როგორ ექცეოდა სალომეს და სხვა გოგოებს...ანანოს შავი ტოპი და შავი გრძელი კაბა ეცვა უბრალო,მაგრამ ძალიან ელეგანტური..მაკიაჟის მკვეთრ ფერებში ქონდა და უხდებოდა კიდეც...მე ფირუზისფერი კაბა მეცვა დეკოლტიტ წელში გამოყვანილი და ბოლოში უდნავ გაშლილი ფეხებს ძვლივს ვამოძრავდებდი..მაკიაჟი ღია ფერებში მქონდა..
–მადლობა არც თქვენ ორნი გამოიყურებით ცუდად ვუთხარი დათას და გიორგის.
–მადლობა გაიღიმა გიორგიმ
–უნდა წავიდეთ თორე დავაგვიანებთ ჩანთა აიღო ანანომ.
–გართობა იწყება დაიყვირა დათამ...მეთუ მკითხავთ მისი ადგილი მაფიაში არიყო ზედმეტად ბავშვი იყო,მაგრამ გამახსენ,როგორ გამთიშა პირველ დღეს და გამეცინა.
როგორც იქნა მივედით...სახლი საკმაოდ დიდი იყო და რათქმაუნდა საცეკვაო დარბაზიც....ისევ არვიცი აქ რასვაკეთებ.
–მიდი რა ელენე,მოდუნდი და ერთხელ მაინც ცადე გართობა მეგობრულად გამკრა ხელი დათამ.
ამოვიხვნეშე..
–ხო ოღონდ ისე არ გაერთო როგორც წინა საღამოზე გაიცინა დათამ..უნდა ვაღარო, ცოტა სასაცილო იყო დემეტრეს თავზე შამპანიური რო გადაასხი...მაგრამ.. სიცილს ვერ წყვეტდა დათა..ამაზე მეც გამეცინა და ცოტა ხასიათზე მოვედი..ნამდვილად არვნანობ.
–ახლა ის რო გისმენდეს ამაზე აღარ გაგეცინებოდა შეუღრინა დათას ანანომ.
–ჰაჰ...მაგრამ უნდა აღიარო,რომ ნამდვილად სასაცილო იყო,ასე არაა გიორგი?..სიმართლე,რომ ვთქვა მეგონა ამის მერე ვეღარ გნახავდი..ყოველშემთხვევაში ცოცხალს მაინც შემომხედა დათამ..ხო აი ზუსტად გასვიანს მოვაკვლევინებ თავს მაგ ჭკუაზე ვარ...გიორგის შევხედე,რომელიც უცნარად მიყურებდა.
–ყოველშემთხვევაში საღამოთი ვისიამოვნოდ იქამდე სანამ ჩვენი მოსაწყენი უფროსი არმოვა..
ცოტახანი მაგიდასთან ვიჯექი მერე გარეთ აივანზე გასვლა გადავწყვიტე..თან ღვინის ჭიქა მეჭირა და ვსვავდი..როგორ გავიდე აქედან ვიყურებოდი ეზოში და გაქცევის გეგმას ვადგენდი..
–buona sera,signorina (საღამომშვიდობისა ქალბატონო) მომესმა ხმა და მისკენ შევტრიალდი..შლიაპას მსგავსი ქუდი ეხურა მოიძრო და რევერანსით მომესალმა.
–უკაცრავად,მაგრამ იტალიურად საუბარი არშემიძლია.
–ოუ..მაპატიეთ ჩემო ქალბატონო მომიახლოვდა კაცი...ღია რიჟა თმა და მწვანეთვალები ქონდა...ჩემიინტუიცია მეუბნება,რომ ის ერთერთი განგსტერია..ფრთხილად უნდა ვყოფილიყავი! ყოველთის ხიფათშ ვვარდები ეს უკვე ჩემი ცხოვრების სტილია,მაგრამ მომწონს ეს ხიფათი.
–იმედიმაქვს არ გაწუხებთ გრძელი თმა უკან გადაიწია.
ძალიან მაგარი აქცენტი ქონდა..თან ზრდილობიანი იყო ვიღაც ვიღაცეებთან განსხვავებით..
–გავიგე წვეულების დატოვება გინდოდათ ამიტომ შევამოწმე კარგად ხართ თუ არა....შეიძლება ეს კაცი გამოვიყენო აქედან გასაქცევად,მაგრამ ისიც უნდა გავთვალო ამას რა მოყვება..–
–როგორც ჩანს კარგად ხართ მწვანე თვალება..ახლოს მოვიდა ბიჭი...ვფიქრობ ცუდი იდეაა ამ ტიპთან ერთად გაქცევა...–დიახ კარგად ვარ.ახლა უნდა წავიდე..კართან მივედი და შიგნით შევდიოდი,როცა მომაძახა..
–ძვირფასო დამელოდეთ! ჩემთან მოვიდა...გავჩერდი და მოვტრიალდი.
–შანსი არ მომეცა,რომ მეკითხა..აქ რას აკეთებს თქვენნაირი ლამაზი ქალბატონი მარტო? შენს გარშემო ვერავინ დავინახე,
–ნუ..მეე ვეცადე ზრდილობიანი პასუხი მომეძებნა არაფერი დაუშავებია ჩემთან მიმართებაში ამ ტიპს სანამ ვიღაცამ ხელი წელზე არ შემომხვია..
–signora e con me! (ეს ქალბატონი ჩემთან ერთად არის) მიმიზიდა მისკენ..მისი ხმის გაგონება და ჩემში ბრაზი ერთი იყო ხელი ჩემს წელზე ქონდა შემოხვეული და ისე იყო გეგონება მისი მოკვლა არ მინდოდა.
–როგორც იქნა გამოჩნდი,mio amico (ჩემო მეგობარო) უთხრა იმ ტიპმა.
–გამარჯობა დანტე. ხელი ჩამოართვეს ერთმანეთს მისი მეორე ხელი კიდე წელზე მჭიდროდ მქონდა შემოხვეული...ეს ნაბი**! აქამდე არმინახავს ამ საღამოზე და ეხა ესე გამოჩენას როგორ ბედავს?
–ბევრი დრო დაგჭირდა მოსასვლელად უთხრა დანტემ.
–ამისთვის ბოდიში რაღაც საქმე მქონდა მოსაგვარებელი უპასუხა გასვიანმა.
–ხო და მის საქმეს წითელთავა ქვია. ჩავიბურტყუნე და მისი ხელი უხეშად მოვიშორე წელიდან.
გასვიანმა გაკვირევებულმა შემომხედა..მეკიდე ცხვირი ავიბზუე.
–ჰმმ.როგორც ჩანს მეგობარო ეს ლამაზი ქალბატონი გაგიბრაზებია გაიღიმა დანტემ...გასვიანი ისევ მე მიყურებდა.
–უნდა გკითხო. Who questa bella signora is? ეს ლამაზი ქალბატონი ვინ არის?
–მისი სახელია...დაიწყო გასვიანმა.
–ვფიქრობ შემიძლია საკუთარი თავის წარდგენა შენს გარეშე შევუბღვირე და დანტეს შევხედე.
–მე ელენე ლაშხი ვარ და მე ვმუშაობ....სიტყვა არმქონდა დასრულებული გასვიანმა,რომ შემაწყვეტინა.
–ის ჩემთან მუშაობს რაღაცაში მეხმარება..ამას არვაპატიებდი,მაგრამ მივვდი,რომ განგსტერს ვეუბნებოდი პოლიიაში ვმუშაობთქო ამიტომ ამჯერად გასვიანმა სწორად შემაწყვეტინა.
–ასე,რაღაცაში,როგორც იტყვი..ბოროტულად ჩაიღიმა დანტემ.
ისევ ეს? ყველას მისი ნაშა რატო ვგონივარ? მარკერით შუბლზე უნდა დავიწერო,რომ მე არვარ გასვიანის ნაშა თუ რავქნა ვეღარ გავიგე.
–ხო საქმეში შევუბღვიე დანტეს.
დანტემ გაიცინა..–ოუ სად გაქრა ჩემი მანერები? ჩემი თავის წარდგენა დამავიწყდა...–მე დანტე ვეიანნა ვარ. დანტე ხელზე საკოცნელად დაიხარა.–იმედიმაქვს ისიამოვნებთ საღამოთი ქალბატონო...უნდა ეკოცნა,როცა გასვიანმა შეაწყვეტინა
–დანტე თუ დაამთავრე თავის წარდგენა..სალაპარაკო გვაქვს ბიზნესზე თავი გაიქნია გასვიანმა..ამაზე ბოროტულად გავიღიმე.
–მადლობა დანტე..გავუღიმე დანტეს და გასვიანს ირონიული სახით შევხედე რაზეც სასტიკი თვალები მივიღე,მაგრამ ვის ანაღვლებდა? მისი არმეშინია.
–რათქმაუნდა,შეგვიძლია ჩემს კაბინეტში წავიდეთ უთხრა დანტემ გასვიანს.
–მიდი და დაგეწევი,მასთან სალაპარაკო მაქვს უთხრა გასვიანმა.
–კიბატონო..სასიამოვნოა შენთან შეხვედრა ულამაზესო ქალბატონო. მითრა დანტემ და წავიდა.
–რას აკეთებ გარეთ მარტო? შემომიბღვირა გასვიანმა.
–სუფთა ჰაერს ვისუნთქავ.
–წამოდი ამჯერად გიორგისთან და დათასთან ერთად იქნები.
–მოიცადე რაღაც გასარკვევი გვაქვს სვანო.
გასვიანი გაჩერდა და უფრო გაკვირვებულად შემომხედა..ცოტა გრადუსში ვიყავიმაგამ ვიცოდი რასაც ვაკეთებდი.
–აქ რატომ მომიყვანე? თუ ცდები,რომ შენი სატყუარა კიდევ ვიქნები ძალიან ცდები არმოგცემ იმის უფლებას,რომ გამომიყენო მტკიცედ ვუთხარი გასვიანს.
–შეგიძლია ერთხელ მაინც გააკეთო ის რასაც გეტყვი? ყოველგვარი სცენების გარეშე?
მისკენ წავედი და გამომწვევად ვიქცეოდი რათქმაუნდა სპეციალურად.
–შეგიძლია ერთხელ მაინც მითხრა რა ჯანდაბა ხდება?
თვალებში შევხედე და მანაც შემომხედა.
–სალაპარაკო მაქვს ბიზნესზე დანტესთან და მის ხალხთან. და აქ იმიტომ ხარ რო არმინდა გავრისკო შენი სასტუმროში მარტო დატოვებით იმისთვის,რომ ისევ გაიქცე...ჰაჰ როგორც ჩანს შესაბამისი მომენტია გასვიანს ყველაფერი დავაფრქვევინო...იმიტომ,რომ პირველად მითხრა თავისი გეგმის შესახებ.
–რატომ ვიყავი სატყუარა წინა წვეულებაზე და ვისთვის?
ამოიხვნეშა.–ყოველთვის ყველაფრის გარკვევას ცდილობ...ბიძაჩემის სატყუარა იყავი..ლევანი გასვიანის.
–რა? გამიკვირდა...–ბიძაშენს რაში ვჭირდები?
–ვფიქრობ ჩემსგამო...მან ინფორმაცია მიიღო,რომ მე ახლოს მყავს ვიღაც ქალი,რომელსაც ვიცავ და ვუფრთხილდები და ვიცი,რომ მან შენზე ინფორმაცია მოიპოვა და ასევე მამაშენზე და მას შენი მოკვლა უნდა იქამდე სანამ ფაქტების მოძებნაში დამეხმარები.
–შენ ეს ყველაფერი იცოდი და მაინც მის სატყუარად გამომიყენე? იმაზე უარესი ყოფილხარ ვიდრე წარმომედგინა.
–მას უფლებას არმივცემდი შენსკენ ერთი ნაბიჯიც კი გადმოედგა და თუ მის დასაჭერად შენი საფრთხეში ჩაგდება მომიწევს არ დავაყოვნებ.
სისხლმა ტვინში ამასხა და დავუყვირე.
–და ახლა რამოხდება? ის მე მომკლავს და მამაჩემზე შურს ვერ ვიძიებ მხოლოდ იმიტომ,რომ შენ გადაგეყარე.
–ნუ ყვირიხარ ხალხი გაიგებს.
–იმხელა ხმაზე ვიყვირებ რამხელაზეც მინდა უფრო ავიმაღლე ტონი.–თავში ქვა უხლიათ. მომისმინონ,! ჭიქა დავახეთქე და გავტეხე...გასვიანი ჩემთან მოვიდა და ხელები დამიჭირა.
–გითხარი გაჩუმდითქო! საკმარისად ადამიანური ვიყავი შენთან და იმის მერე რეებც გააკეთე ღმერთმა იცის ცოცხალი ჯერ კიდევ რატო ხარ.
–მაშინ მიდი! მომკალი! შენ უკვე მაინც მოსაკლავად გამამზადე ჩემი სატყუარად გამოყენებისას და ჯერ კიდევ მაშინ მომკალი,როცა ტყვედ ამიყვანე ვღრიალებდი ბოლო ხმაზე...კისერზე ხელი შემოვხვიე და ცალი თმაში შევუცურე.
–შენ ჩემი სიკვდილი ხარ,ნაბი** ვუყვირე გასვიანს.
ჩემი ხელები დაიჭირა.
–საკმარისია მშვიდად თქვა გასვიანმა...ვცდილობდი გავნთავისუფლებულიყავი,მაგრამ ძლიერი იყო ვერ ვინზრეოდი...რაღაც მომენტში ვიფიქრე,რომ შემეძლო მოვრეოდი...როგორც ჩანს არც თმის მოქაჩვა უგრძვნია და არც კისერზე ჩემი ხელები...ჯანდაბა...სადღაც ორი წუთი დამჭირდა დასამშვიდებლად.
–როგორც იქნა დამშვიდდი. ხელი გამიშვა გასვიანმა...
–შენი სიბრაზის გაკონტროლება უნდა ისწავლო,რადგა შემდეგ ჯერზე არამგონია ესე წყნარად შევძლო შენი პანიკების გადატანა.
–ვფიქრობდი,რომ ჭკვიანი იყავი,როგორ შეგეძლო ჩემი საფრთხეში ჩაგდება, მე ხო ფაქტების პოვნაში გჭირდები.ასეთი სულელური გეგმა თავისით დაგეცა თავზე?
–შენ თქვი,რომ მე ვიყავი ირაციონალური,მაგრამ ეს პირიქითაა შენ ხა ყველაზე ირაციონალური ადამიანი ვისაც შევხვედრილვარ...გასვიანის ნერვებზე ვცადე თამაში..
–მე ვფიქრობდი,რომ შენ დაგედევნებოდა და მას იქამდე მოვკლავდი სანამ მოგიახლოვდებოდა.
–ანუ ჩვეულებრივია ამბავია ადამიანის მოკვლა დამამტკიცებელი საბუთის გარეშე
გეთანხმები,შევცდი.უბრალოდ მინდოდა ეს ყველაფერი დამესრულებინა...ო ღმერთო გასვიანი მე რაღაცაში მეთანხმება და თან აღიარებს,რომ შეცდა? მგონი მელანდება.
–იქნებ თუ შეწყვეტდი უფროსისავით მოქცევას ჩემთან მიმართებაში ახლა ვინ იცის იქნებ მოკლული გყოლოდა. რამოხდებოდა თავიდანვე დახმარება,რომ გეთხოვა ჩემთვის? მაგრამ ამის მაგივრად შენმე ტყვედ ამიყვანე. როგორ ვიპოვო ფაქტები თუ ჩაკეტილი გეყოლები ოთახში? მეგონა ორივე შევთანხმდით,რომ მისი მოკვლა გვინდა.
–შენმე დამარწმუნე,რომ შენი ნდობა არშემეძლო,ყოველთვის გაქცევის გეგმებს ადგენ.
–იმიტომ,რომ ტყვედ გყავარ!როგორ არ გესმის? როგორი შეგრძნება იყო საკანში,რომ გამოგკეტე? გასვიანი დაფიქრდა და შემომხედა.–არამგონია გესმოდეს შენ იქ ორი დღე იყავი მაგრამ მე? ისიც არვიცი მერამდენე კვირა გავიდა რაც აქ ვარ.
–კარგი,ვიფიქრებ ამაზე და შეიძლება მეტი თავისუფლება მოგცე.მაგრამ სახლში ვერ გაგიშვებ.
–და რატომ?
–უსაფრთხოდ არხარ და იმიტო,თუ ჩემს გვერდით მეყოლები დაცულად იქნები იმიტომ,რომ დაგიცავ თმები აიჩეჩა გასვიანმა..ასეთი საქციელი მისგან პირველად ვნახე.
–საკუთარი თავის დაცვა შემიძლია.
–არა,ყოველშემთხვევაში ლევანისგან არშეგიძლია...სასტუმროშ ვილაპარაკებთ,ახლა დანტესთან უნდა წავიდა. შენკიდე გიორგისთან მიდი ყველას დანტესავით არმოვექცევი. მომაძახა და შიგნით შევიდა ეს რას ნიშნავდა? გაშტერებული გავყევი...გიორგისთან მივედი.
–ელენე სად იყავი? შეშინებულმა შემომხედა გიორგიმ.
–სუფთა ჰაერზე ჯერ კიდევ დაბნეულმა ვუპასუხე.
ვიღაც გოგო მოვიდა და გასვიანს კისერზე ჩამოეკიდა.
–ciao demetre (გამარჯობა დემეტრე)
–ciao vanessa (გამარჯობა ვანესა)
–ciao George (გამარჯობა გიორგი) მიესალმა ის გოგო.
–ciao vanessa (გამარჯობა ვანესა)
-გიორგი მოდი ხელი დაუქნია ვანესამ და გიორგიც მივიდა..–მშვენივრად გამოიყურები,როგორც ყოველთვის გაუღიმა გიორგიმ.
–ჰაჰ,მშვენივრად მოსაუბრე,როგორც ყოველთვის. ვანესამ გადაკოცნა გიორგი.–ანანო სადაა? იკთხა ვანესამ.
–მართლა სადაა ანანო იკითხა გასვიანმა
–სასმელის მოსატანად წავიდა დათასთან ერთად.
–კარგი.
–molto bene allora! (მაშინ კარგი) andiamo (წავიდეთ) დანტე და ენზო გველოდებიან ხელი ჩაავლო გასვიანს და წავიდნენ.
გასვიანთან:
კაბინეტში შევედით..–noi siamo qui (ჩვენც მოვედით) ვანესა მივიდა და სავარძელში ჩაჯდა.
–grazie per averlo portato qui,sorella.(მადლობა რომ მოიყვანე დაიკო.) უთხრა დანტემ.
–მეგონა აღარ გამოჩნდებოდი შენ ხომ ისეთ ლამაზ ქალთან დარჩი გაიცინა დანტემ.
–ჰმმ..მოდი ბიზნესსზე ვილაპარაკოთ...კარი გაიღო
–siete seri come sempre (როგორც ყოველთვის სერიოზული ხარ)
ოთახში ენზო შემოვიდა დანტეს ძმა ვანესა კი მათი დაიყო..ხელი ჩამოვართვი.
–ciao,ენზო.
–გამარჯობა დემეტრე! როგორ მიდის საქმეები?
–კარგად,ყველაფერი კარგადაა ხალხიც მყავს,მოდი პრობლემა განვიხილოთ.
ენზო დაჯდა.–ისევ ვერ დაიჭირე ლევანი?
ვისკი მოვსვი–ეს ადვილი საქმე არარის. ვუთხარი ენზოს.
–ჩვენც იგივე პრობლემა გვქონდა,როცა მაფიაში მოვედით. მითხრა დანტემ.
–ეს იგივე არარი,თქვენს გარშემო სხვანაირი ხალხი იყო.
–ყველა ეგეთი არა,ჩვენც მოვკალით ისეთები,რომლებიც აგვიჯანყდნენ, ძალიან ლმობიერი გახდი ბოლო შეხვედრის შემდეგ ჩემო მეგობარო გამიღიმა ენზომ..ენზო ყოველთვის გაუწონასწორებელი იყო ყველამხრით კიდევ კარგი დანტე მისი უფროსი ძმა იყო და ცოტას არიგებდა,
–მე ას არვფიქრობ გაიღიმა ვანესამ.–ის ისეთივე რთულია როგორც აქამდე.
–შეიკავე თავი იქამდე სანამ ბიზნესზე ლაპარაკს არმოვრჩებით პატარა დაიკო უთხრა ენზომ...მაღიზიანებს ეს გოგო უკვე.
–ჰმმ..გაიღიმა ვანესამ.
–ეს ვიზიტი რას მივაწეროთ? დარწმუნებული ვარ აქ იმისთვის არ ჩამოსულხარ,რომ მოგენატრეთ თქვა დანტემ.
–ინფორმაცია მივიღე,რომ ლევანი იტალიაშია ამიტომ მგონია,რომ რაღაცას გეგმავს...ამის გაგონებაზე დანტე გაშეშდა ენზომ კიდე გაოცებისგან იყვირა.
–რა?!
–fratello,calmtevi! (დამშვიდდი ძმაო) უთხრა დანტემ.
–რამე იცოდი ამის შესახებ?
–თუ იმას კითხულობ მასთან შეკრულები ვართ თუარა პასუხია არა! თქვა ენზომ.
–ვიცი,რომ ის ჩემნაირად გძულთ,მე ის ვიკითხე რამე უცნაური და გაუთვალისწინებელი ხომ არ მომხდარათქო.
–დარწმუნებული არვარ,მაგრამ რაღაც პატარა პრობლემებია ბანდებში
–ესეიგი არ ვცდებოდი ის აქ რაღაცის ასარევადაა.
–ამის შესახებ რაღაცეებს გავარკვევთ,აქ რამდენ ხანს რჩები.
–ჯერ არვიცი,რამდენიმე დღე კიდევ,ყოველშემთხვევაში იქამდე სანამ არ გავარკვევ აქ რატოა.
–ხო,თუ ის აქ მოკავშირეებს გაიჩენს ეს ჩვეთვისაც პრობლემა იქნება. თქვა ენზომ.
–ნამდვილად სიგარეტს მოვუკიდე და ნაპასი დავარტყი.
ელენესთან:
სკამზე დავჯექი–იდიოტი რეპტილია..მეზიზღება ღვინის ჭიქა ავიღე და დავლიე.
10 წუთი შემდეგ:
გასვიანი როგორც იქნა გამოჩნდა საცეკვაო დარბაზშ და ვიღაც კაცებს ელაპარაკებოდა..როცა სალომე შეახტა ზედ, ელენე კი ღვინოს სვავდა ჭიქას ჭიქაზე...ჭიქა კიდევ აიღო და მოსვა,როცა გასვიანმა დაინახა. რას აკეთებს? გაიფიქრა გასვიანმა კაცებისკენ და სალომესკენ შეტრიალდა.
–უკაცრავად...უთხრა და მაგიდისკენ წავიდა..ელენე კი ღვინოს თავისით ისხავდა ჭიქაში...და დალევას აპირებდა,როცა გასვიანმა გამოართვა...ელენეს გაუკვირდა და ახედა.
–ჰეიი! დამიბრუნე.
გასვიანი გიორგის მიუტრიალდა.–გააკონტროლე 10 წუთია დარბაზში ვარ და 4–ე ჭიქას სვავს.
–შენ ვერ მეტყვი რაუნდა გავაკეთო და რა არა.
–მართლა? უბრალოდ მიყურე უთხრა გასვიანმა და წავიდა.
ელენემ ხელები გადაიჯვარედინა და კიდევ აპირებდა დალევას,როცა გიორგიმ გააჩერა.
–ელენე,ის მართალია,მგონი საკმარისი დალიე.
–კარგი! ელენე წამოდგა და წასვლას აპირებდა.
–სად მიდიხარ?
–საპირფარეშოში უთხრა გიორგის ჩუმად ბოთლი აიღო და აივანზე გავიდა.
საშინელი ღამე იყო ფიქრობდა ელენე..სასმელს არ ვსვავ,მაგრამ არ მჯერა,რომ მოსაკლავად დამსდევენ იმის გამო რაც რეპტილიამ გააკეთა.
–შეხედეთ ვინ მალავს სასმელს. თავი აწია და სალომე დაინახა.
–ამდენი ადამიანიდან ვისაც ჩემი პოვნა შეეძლო შენ რატომ გამოჩნდი? რა გინდა სალომე? მორჩი გასვიანის ფეხების ლოკვას? უკაცრავად,მაგრამ უნდა წავიდა სანამ გული არ ამერევა შენს გამო..კაბა გაისწორა და მიდიოდა,როცა სალომე გადაუდგა წინ.
–ფიქრობ,რომ ჭკვიანი ხარ არა? ფიქრობ,რომ თუ სუნთქავ ამ სამყაროდან ადვილად გააღწევ? იფიქრე..შეიძლება შენ თვალი დემეტრეს დაადგი მაგრამ მისი ყურადღების მიქცევას ესე ნუ ცდილობ..სინამდვილეში არაფერი ხარ მისთვის გარდა ბო** რომელიც თავისთავს იტყუებს...მაგრამ ეს მნიშვნელოვანი არც არის..შენი დღეები ისე გავა..როგორც შენი მშობლების გაიცინა სალომემ..ელენე გამწარდა სახეზე ალმური მოედო ხელი მომუშტა და სალომეს ისე დაარტყა მუშტი და ისე დააგდო ძის,რომ გაფიქრებაც ვერ მოასწრო გამწარებული ურტყავდა სალომე კი თმებს ქაჩავდა.
–არგაბედო ჩემს მშობლებზე ლაპარაკი უთხრა ელენემ.
–მომაშორე შენი ხელები ან მოგკლავ! ბო** შენ ცდილობ დემეტრე წამართვა.
მისი თმა ისევ ეჭირა ელენეს..
– შენი გასვიანი! შეგიძლია ხელი ჩაკიდო და ერთად წახვიდეთ ჯანდაბაში.
–რახდება აქ? გიორგი მივიდა და ელენე სალომეს მოაშორა.
ვიღაც უცხო ბიჭმა კი სალომე გამოაცალე ელენეს ხელიდან.
–შეწყვიტეთ! რა გჭირთ თქვენ ორს? კითხა გიორგიმ.
სალომე ისევ იწევდა ელენესკენ.
–ამ ბო** სიკვდილის ბილეთი გამოიწერა! მოიცადე ნახავ რასაც გიზავ!
ელენეც იწევდა სალომესკენ.
–რას ელოდები? აბა მოდი აქ ეუბნეებოდა ელენეც.
–ჯანდაბა! ერეკლე გაიყვანე სალომე აქედან უთხრა გიორგიმ,
ელენე მიხვდა,რომ ის მისი ძმა იყო ნიკუშას და ანანოს ლაპარაკის მერე.
ერეკლემ სალომეს ხელი მაგრად მოუჭირა და გაბრაზებულმა რაღაც ჩასჩურჩულა..სალომე დაწყნარდა და ერეკლეს გაყვა.
ელენეც დამშვიდდა ნელნელა..ცდილობდა თავი შეეკავებინა და სწორად დამგარიყო,მაგრამ ალკოჰოლმა თავისი ქნა. გიორგიმ ხელში აიყვანა.
–წამოდი სადმე წყნარ ადგილას წავიდეთ უთხრა გიორგიმ.
მეორე სართულზე ავიდნენ..მან დივანზე დააწვინა და გვერძე მიუჯდა.
–რისგამო იჩხუბეთ? კითხა გიორგიმ.
–მან ჩემ მშობლებზე მითხრა რაღაც და თავი ვერ შევიკავე.
–მესმის,მაგრამ ასეთი ქცევა არ შეგეფერება.
ელენე კი ფიქრობდა..დემეტრე გასვიანს არანაირი გავლენა არაქვს ჩემზე.მის მიმართ არაფერს ვგრძნობ. ეს არასწორია,შეუძლებელი..რატომ გონია,რომ მის წართმევას ვცდილობ ფიქრობდა ელენე და უკვირდა...არანაირი გასაგიჟებელი არარის მის კოცნაში,შეხებაში ან საერთოდ მასში.
ელენე გიორგიმ გამოაფხიზლა,ომელიც მასთან ახლოს იყო.
–წავალ მანქანას მოვიყვან და სასტუმროში წაგიყვან..მაგრამ ელენე მას მიშტერებოდა.

პ.ს მებოდიში დაგვიანებისთვის,მაგრამ მგონი დიდი თავი და თან საინტერესო გამოვიდა ვეცადე გამეთვალისწინებინა ყველა შენიშვნა და გამომესწორებინა მადლობა ვინც კითხულობთ შეაფასეთ და შენიშვნებიც დაწერეთ <3 <3 <3 ცოტა იტალიურიც ვისწავლე ამის წერაში :დ :დ