თავი 10
-საყვარელო, აქ ხარ? ჩემ მეგობარს შენი გაცნობა უნდა!-ვუთხარი ბაბლუანს და ისე დავუქაჩე თვალები მიხვდა, რომ თუ არ ამყვებოდა სასტიკად გავამწარებდი!
-ეს ვინ არის ტასო?-სახეზე ფერები გადაუვიდა დათუჩის.
-ეს ჩემი მეორე ნახევარია, ჩემი სანდრიკო!-განვაცხადე თვალებანთებულმა.
-ეხხ, ტასო, მე შენ ისე კარგად გიცნობ.. ვიცი რომ ეს უბრალოდ ჩემი გამოცდაა, მე შენ დაგიმტკიცებ რომ ყველაზე მეტად მიყვარხარ! არ დავუჯერებ ამ ფარსს!
-შენ შვილო კარგად ხარ? ვერ გაიგე ჩემი მეორე ნახევარია მეთქი?-უკვე გავცოფდი! ღერაღერა დავპუტავ ამ იდიოტს, იქნება ტვინს ჟანგბადი მიეწოდოს და გაეხსნას ჭკუა, გამოინათოს თვალებში!
-სიტყვები არაფერია ჩემ გრძნობასთან!-მორჩა გადამეკეტა! უკვე მისკენ მივიწევდი დასარტყმელად რომ ძლიერმა მკლავებმა დამიჭირა და ბაგეებზე თბილი შეხება ვიგრძენი. მოგკლავ მუტრუკო!
არა, ვის მოკლავ შე სულელო, ახლა იმაზე ოცნებობ, რომ ეს წამი რაც შეიძლება დიდხანს გაგრძელდეს... ვფიქრობდი თან ვტკბებოდი, როცა უცებ შეწყდა ფიქრები და ბაბლუანი მოწყდა ჩემ ტუჩებს.
დათუჩი გაშტერებული სახით იცქირებოდა აქეთ-იქეთ შემდეგ კი სახეწაშლილმა შემომხედა.
-ესსს.. ეს რა გააკეთე ტასო... ჩვენი სიყვარული, სად გაქრა? ასე როგორ გადააბიჯე ჩვენ გრძნობას, ჩვენ ვნებბას...
-გრძნობა კაი, მარა ეგ ვნება საიდან მოიტანე? რომელ ვნებაზე მელაპარაკები უნივერსიტეტის დერეფანში რომ ჩაგივლიდი და მერე შენ კანკალით, დორბლების ყრით უკან რომ მომყვებოდი? დათო, დამეკარგე აქედან, თვალით აღარ დაგინახო!-ნერვებს ვეღარ ვთოკავდი, თან ბაბლუანზე გაცხარებული დათოზე ვიყრიდი ჯავრს.
-მე ხომ შენ ძალიან მიყვარხარ....
-რა არის სიყვარული შენ აზრზე ხარ საერთოდ?!
-მე..
-დათო! გაჩუმდი! მევდივარ მე!-ვუთხარი და გამოვბრუნდი, ბაბლუანიც წამომყვა.
-რა საჭირო იყო ის კოცნა? არ გაპატიებ და გაზღვევინებ მუტრუკო!
-კაი ჩავთვალოთ რომ სურვილი იყო.. და საჭირო კიარა აუცილებელი იყო! ამხელა მეოთხეკურსელ გოგოს ვინმეზე ხომ უნდა ქონდეს ნაკოცნი? თან ახალ წელს უკვე გამოცდილი შეხვდები!!-მითხრა ირონიული მზერით.
-ვისზე მეკოცნა აბა? ამ იდიოტ დათოზე? ისე შენთან კოცნას იმასთან კოცნა ჯობდა.. ზოოფილი მგონია ახლა თავი!-მეც არ დავაკელი ირონია გავხედე მის აცეცხლებულ თვალებს.
-კაი, ვიცი მაგას სიყვარულით მეუბნები.. ისე რას ერჩი მაგ ბიჭს? წრფელი გრძნობით უყვარხარ.. ისე უხეშად ელაპარაკე შემეცოდა...
-იმეე, ასეთი გულჩვილი თუ იყავი კიარ მეგონა.. მართლა ეგრე ძალიან რომ ვუყვარდე კიდევ შეიძლება დავფიქრებულიყავი!
-და საიდან იცი რომ არ უყვარხარ? -მკითხა ინტერესიანი მზერით.
-საიდან და, პირველ მე მეორე კურსზე მოვხვდი მაგის ჯგუფში, სანამ გადავიდოდი ზუსტად ჩემნაირად დასდევდა კიდევ ერთ გოგოს, ნუ იმას სპექტაკლებს არ უმართავდა, ეგ მხოლოდ მე დავიმსახურე-ვთქვი ირონიულად.
-მერე რა მოხდა?
-მერე რამდენიმე კვირა ეგრე სდია იმ გოგოს, ერთხელ დავაგვიანე ლექციაზე და რომ მივედი მხოლოდ მასთან იყო ადგილი, დავჯექი და ვკითხე რაზე საუბრობს მეთქი.. კიარ მეგონა ეს სიყვარულის ცეცხლს თუ დაუნთებდა თვალებში... თურმე მთელ ჯგუფში არავის არ გაუცია მისთვის ხმა, გარიყუკი ყოფილა. თავიდან შემეცოდა და მეც მეგობრულად მოვიკითხავდი ხოლმე, ამან კი ატეხა და გინდა თუ არა შეყვარებულები ვართო, რამდენიმე კვირა მართლაც ეგრე ეგონა ყველას მანამ, სანამ არ დავუღრიალე ნერვებ აშლილმა არ მიყვარხარ მეთქი, მერე მოაწყო პირველი სპექტაკლი და დანარჩენი უკვე იცი ალბათ..
ეს ყველაფერი მოვუყევი თუ არა ჩაბჟირდა, ერთი საათი ვერ ამოისუნთქა და სიმწრის ცრემლებიც დაღვარა.
-ბაბლუანი, ამ საღამოს ახალი წელია და იცოდე ეგ ბოლო სურვილი არ გამოგყვება, ასე არხეინად რომ ხითხითებ!-ვუთხარი გაცოფებულმა.
-კაი დღეს შეგასრულებინებ მაშინ ალქაჯო!
—————
ამდენი ცეკვისგან და ხმამაღალი მუსიკისგან დავიღალე და გარეთ გავედი. თან დათუჩიზე მეცინებოდა. წარმოვიდგინე, ტასო რა დღეს დააყრიდა და ავხარხარდი. შემდეგ კი ნაბიჯის ხმა გავიგე.
-უკვე მჯერა ანგელოზების არსებობის..-მითხრა სასმელის სუნით აყროლებულმა უცნობმა და ზერგზე მომეკრო.
-უკაცრავად, მომშორდით!-თავაზიანად ვუყვირე და თავის გათავისუფლება ვცადე. შემოვბრუნდი და დავინახე ამაზრზენი მზერა, რომელიც ჩასისხლიანებული თვალებით მიცქერდა. შემეშინდა და უდრო გავუძალიანდი.
-გიხდება უკარებას თამაში!-მითხრა და საკიცნელად დაიწია, მე კი თავისუფალი ხელი ვკარი და მოვშორდი.
-სად მიდიხარ? მე არ მითქვამს რომ უნდა წახვიდე!-მაჯაში ჩამეჭიდა და მომახალა.
-მომშორდი ცხოველო!-შიშით მივმართე გაცხარწბულმა.
ამაზე უფრო აღიგზნა ეტყობა და ზედ მომეკრო, მე კი ვფართხალებდი რომ მომშორებოდა და უკვე სადაცაა ვიტირებდი. თანდათან ჩემკენ იწევდა, მე კი მისი ტორების გამო ადგილიდან ვერ ვიძვროდი.
-მოშორდი ახლავე!-გავიგე სანატრელი ხმა და იქვე გავიტრუნე, გავშეშდი. ასეთი რამ ჯერ არ დამმართნია, სწორედ ახლა მივხვდი თუ რას ნიშნავს შიშისთვის თვალებში ჩახედვა. ყურადღებას არ ვაქცევდი მათ ბილწსიტყვაობას, ჩხუბს..
-მაშო კარგად ხარ?-მკითხა დემემ რომელიც ბრაზისგან იხრჩობოდა.
-მ..მე..-იმდენად შეძრული ვიყავი რომ სიტყვებსაც ვერ ვაბამდი ერთმანეთს. ასე შეურაცხყოფილად და დაუცველად პირველად ვიგრძენი თავი.
-შენ რომ არა არ ვიცი რა იქნებოდა.. მადლობა..
-კარგი დაივიწყე, ნუღარ იფიქრებ ამაზე..-მეუბნებიდა თან მიხუტებდა.
შემდეგ ტასო ვნახე და მოვუყევი რაც მოხდა.
-უხ, მოკლედ ეს იდიოტი შექსპირის ბიძაშვილი რომ არ გამოჩენილიყო ხომ იცი რას ვუზამდი მაგას? არა ისე რამ აგაგშტერა გოგო? ბიოლოგიას ტყუილად სწავლობ? არ იცი რომ ერთი ამორტყმა და ჩაკეცავ მაგ იდიოტს? არა ისე რომ ვიცოდე ვინ არის მივიდოდი და ერთს კარგად მოვდებდი ამ ხელს-თქვა და ხუთი თითი გაშალა.
-ოო ხოიცი მე რე ტრაწიანი ვარ, ეგეთ მომენტებში სუ ვშტერდები.. კაი დათუჩიმ რაო?
ტასომაც ჩამიკარკლა ყველაფერი და დიალოგი კაი მამაპაპური ხარხარით დავასრულეთ.
————
აუ რაც აქ მოვედი თითქმის არ მიცეკვია იმ დარტყმული დათოს გადამკიდე..ვფიქრობდი და მელოდიან ავაყოლე სხეული.
-ალქაჯო შენ ზოოფილი ხარ ხო?
-შენი გმირული გადარჩენის შემდეგ კი, აბა მანამდე დინოზავრისთვის კიარ მიკოცნია! ისე არგინდა შენ გადაშენდე? ამძიმებ დედამიწას. -ვუთხარი სიცილით.
-კაი ამ სიტყვებს გავატარებ ახალი წელი იქნება მალე მაინც.. თან საახალწლო სურვილს შეგისრულებ!
-გადაშენდები?-ვკითხე ირონიულად.
-არა..
-აბა?-ვკითხე და ვიგრძენი როგორ შემომხვია ერთი ხელი წელზე, მეორეთი კი ჩემი ხელი მხარზე დაიდო და ტანი ნელ მელოდიას ააყოლა.
-აი ამას!
-არ მინდა მე ცეკვა, მომშორდი.
-ბოლო სურვილია ტასო. -ეშმაკური ღიმილით მომახალა. მეც გავიტრუნე და ვითომ მისი მოძრაობით შეწუხებუკმა გავაგრძელე ცეკვა.
-იცი, ახლა მივხვდი ერთ რაღაცას!
-რას?
-ახლა მივხვდი რომ ალქაჯოფილი ვარ!-მითხრა თვალებ აცისკროვნებულმა და ეშმაკურად გამიღიმა.
დაახლოებით ნახევარ საათში სახლში წავესით ახალი წლის შესახვედრად.
გოგონებმა კარგად ვიტრიალეთ, სუფრა გავშალეთ და ზუსტად თორმეტზე აივანზე გავვარდით და ვუყურებდით ბიჭების მიერ გასროლილ ულამაზეს ფეიეევერკებს. სროლა დაამთავრეს თუ არა, დემე დაიძრა ჩემკენ.
-მაშო, არც ისე დიდი ხანია გიცნობ, მაგრამ შენმა ღრმა, მწვანეც თვალებმა დამისაკუთრა, ყოველთვის როდესაც გიცქერ, ვხედავ მათგან წამოსულ სითბოს სილაღეს და რაც მთავარია უდიდეს, უკიდეგანო სიყვარულს. მინდა რომ ამ თვალებით მხოლოდ მე მიხქერდე, რადგან მე შენ მიყვარხარ მაშო! -მითხრა აბრწყინებუკი თვალებით და ელოდა ჩემ პასუხს.
მე მეტყველებადაკარგულმა კი მხოლოდ ერთი პასუხით შემოვიფარგლე-მეც.-რაშიც მთელი გრძნობა ჩავდე და ბაგეებზე შევეხე! ამდენი ხნის ლოდინი ღირდა ამად! რაც დავინახე მას მერე ამ სიკანუნების დაგემოვნება მინდოდა და აგიხდა ოცნება მაშო!
-ჩემი გიჟი გოგო ხარ შენ!
———
დღეს მხოლოდ ამის დაწერა მოვახერხე! ძალიან გადაღლილი და ტვინგანადგურებული ვარ!!
ძალიან დიდი ბოდიში იმათ ვინც ძალიან მელოდებოდა, შევეცდები რომ უფრო მალე დავდო. ახლა ძირითადად საღამოობით დავდებ.
კედევ ერთხელ მაპატიეთ:(((
ძალიან მიყვარხართ და ჩემი სტიმული ხართ ყველა <3333
პ. ს. ისევ გადაუხედავად დავდე და თუ შეცდომებია დამინდეთ :დდდ