ერთი მაღალი იყო ცისფერი თვალებით და შავი თმით, საკმაოდ მესიმპატიურა. მეორეც ასევე მაღალი მწვანეთვალება ქერა თმით ასევე ძალიან სიმპატიური
-გამარჯობათ-ვუთხარი გაურკვევლად
-გამარჯობა შენ ალბათ მარიანა ხარ-მითხრა მწვნეთვალებამ-მე სანდრო ვარ, ეს კი ალექსანდრეა-მიათითა ეხლა მეორეზე
-შემოდით-ვყთხარი ღიმილით და კარი დავხურე. ანდრეას დანახვისას ორივე მასთან მივიდა და გადაეხვია
-უკვე გაიცანი ბიჭები?-მკითხა ინტერესით ანდრეამ
-გავიცანი-ვუთხარი ცივად და გვერდი ავუარე
ზემოთ ავედი და ოთახების დათვალიერება დავიწყე,მართლაც რომ სასახლეს გავს აქაურობა, მე ამ სასხლის დედოფალი ვარ ვიმეორებ ისევ იგივე სიტყვებს ტვინში.
უეცრად კარზე ზარის ხმა იყო, ქვემოთ ჩავირბინე და კარი გავაღე, ლინდა იცქირებოდა საყვარელი ღიმილით
-რას შვები გოგონი? რატო არ მითხარი ანდრეა თუ გიყვარდა?-როგორც ყოველთვის კითხვები დამაყარა
-აუ ლინდა ბევს ნუ ლაპარაკობ და წამოდი-ვუთხარი მობეზრებულად თან ხელი ჩავავლე და მისაღებში შევიყვანე
-ეე ლინდა მოსულა(ანდრეა)
-ბარო ანდრეა-უთხრა სიცილით და გადაკოცნა
-გაიცანი ლინდა ეს სანდროა, ეს კი ალექსანდრე(მარიანა)
-სასიამოვნოა-უთხრა სანდრომ და ლინდას ხელი ჩამოართვა
-ჩემთვისაც-უთხრა ლინდამ და თვალები გაუშეშდათ ერთმანეთზე. 2 წუთი ასე იდგნენ ბოლოს ლინდა მოვიდა გონზე, ხელი წაართვა და უხერხულად გაეღიმა
-ლინდა შენი ტყუპისცალი როდის ჩამოდის?-ლინდას ტყუფისცალი ყავს
თუმცა საერთოდ არ გავენ ერთმანეთს არც გარეგნობით და არც ხასიაათით
-შენ რა ტყუპისცალი გყავს?-იკითხა გაკვირვებულმა სანდრომ
-მყავს მაგრამ საერთოდ არ მგავს როგორც გარეგნობით ისე ხასიათებით-თწვა და გაიღიმა
-აუ მარიანა მე წავალ-წამოდგა უცებ ფეხზე ლინდა
-ეხლა არ მოხვედი? სად მიეთრევი-ვუთხარი გაბრაზებულმა
-წავალ ეხა მე თან საღამოს უჩას უნდა შევხვდე(ლინდა)
-უჩა ვინ არის? დაინტერესდა უცებ სანდრო. ყველამ გაკვირვებყლმა შევხედეთ არ მოველოდითვმისგან ასეთ კითხვას
-დეიდაშვილი-თქვა დაბნეულმა ლინდამ
-მარიანა ჩვენც წავალთ-წამოდგა ალექსანდრე
-ლინდა მე წაგიყვან-გამოვარდა უეცრად სანდრო
-კარგი-თქვა სიცილით ლინდამ
ისინი გავაცილე და ოთახში ავედი შხაპის მისაღებად. ხმამაღლა ავუწიე LP-lost on you-ს და წყლის ქვემოთ დავდექი. 1 საათიანი ნებივრობის შემდეგ პირასახოც მოხვეული გამოვედი, როდესაც მძიმე სხეულს შევასკდი და ორივე ძირს აღმოვნდით.
მე ანდრეას ზემოდან ვიყავი
-ბიჭო ნორმალური ხარ?-დავუყვირე გავრაზებულმა და ძლივძლივობით ავდექიბფეზე
-მარიანა ლამაზად გამოიყურები თქვა სიცილით
-ნორმალური ხარ? აქ რას აკეთებ-ვუყვირე გაბრაზებულმა
-უნდა მეთქვა რომელ ოთახს აირჩევთქო და უკვე მოგისწრია-მხრები აიჩეჩა მან
-მე ეს ოთახი მომწონს თანაც იასამნისფერია-ვუთხარი იგივე ტონითაც მე
-კარგი ეხლა მივდივარ უნდა დავიძინო დიდი სიამოვნებით დავრჩებოდი მაგრამ...(ანდრეა)
-გაეთრიე აქედან-ვუთხარი გაბრზებულმა
-კარგი ხო მივდივარ-თქვა სიცილით და ოთახი დატოვა
საღამრუ ჩავიცვი და დავწექი, მალევე ჩამეძინა თუმცა შუაღამეს კოშმარი ვნახე და კივილით გავიღვიძე.
ფეხზე ავდექი ხალათი ჩავიცვი და ჩუმად ჩავედი ქვემოთ. სამზარეულოში შევედი და წყალი დავასხი, სულ მოუთქმელად დავლიე. უეცრად კარზე ზარის ხმა გავიგონე,ამ ღამეს ვინ უნდა ყოფილიყო, ანდრეა სახლშია ან მე მგონია რომ სახლშია.
ხალათის ფრიალით გავედი და კარი გავაღე სადაც მთვრალი ანდრეა იდგა
-მოიცა შენ სახლში არ იყავი?-ვიკითხე გაკვირვებულმა
-ვიყავი მაგრამ ნუ დასალევად წავედი-ამოთქვა მომაბეზრებლად მაგარმ იმდენად მთვრალი იყო სახლში ძლივს შემოვიყვანე. ჩემზე დაეყრდნო და ისე გავუდექით გზას
-მარიანა იცი როგორ მინდიხარ?-თქვა და ჩემს სავსე მკერდს შეხედა
-ანდრეა მთვარლი ხარ წამოდი უნდა დაგაწვინო-ვთქვი მომაბეზრებლად.
ოთახში ავიყვანე და დავაწვინე, უკვე გამოსვლას ვაპირებდი როდესაც ხელზე ხელი მომკიდა და გვერძე მიმიწვინა
-ანდრეა რას...
-მარიანა უბრალოდ ამ საღამოს აქ იყავი, აქ დაიძინე-მითხრა და ხელები უფრო მაგრად შემომაჭდო. რა გაეწყობოდა იქ უნდა ვყოფილიყავი, შემდეგ რამდენჯერმე ისევ ვცადე ადგომა თუმცა უშედეგოდ ანდრეას მკლავებისგან თავი მაინც ვე დავაღწიე, ამიტომ ბოლოს დაძინება გადავწყვიტე.
დილით ანდრეამ მარიანაზე ადრე გაიღვიძა, თავი ტკიოდა, რათქმაუნდა გუშინ ხომ ლამის სიკვდილამდე დალია, ხელები უნდა აემოძრავებინა როდესაც მის გვერძე მწოლი მარიანა დაინახა. გაახსენდა გუშინდელი ღამე და გაეცინა, როდესაც მის ლამაზ თავლებს ხედავს მუდამ ბედნიერების გრძნობა ეუფლება. რათქმაუნდა მარიანა ხომ გაგიჟებამდე უყვარს, ყველაზე მეტად ამ ადამიანს აფასებს, და მის საკუთრებად თვლის.
ხელებში კარგად ჩაიწვინა და შუბლზე აკოცა თან თმებზე მოფერება დაუწყო როცა მარიანამ თვალები გაახილა...
თვალები გავახილე თუარა გამახსენდა წინანდელი ღამე და უკვე გაღვიძებულ ანდრეას შევხედე
-დილამშვიდობისა-მითხრა ღიმილით
-ანდრეა გუშინ ძალიან მთვრალი იყავი და ამიტომ დავწექი შენს გვერდით...-ავბლუყუნდი ჩემებურად
-ვიცი მახსოვს ძალიან ბევრი დავლიე და თავი მისკდება-თქვა და თავზე ხელი მოიკიდა.
-თუ გინდა ავდგები და წამალს მოგიტან-ვუთხარი და ადგომა დავაპირე როდესაც ანდრეამ ხელი მომხვია
-ანდრეა რას აკეთებ
-მე ეხლა შენ ამ ოთახიდან არ გაგიშვებ მითუმეტეს ასეთი საღამური გაცვია-თქვა და ამათვალიერა-თან თავის ტკივილის გამო არ ვაპირებ რომ ასეთი შანსი ხელიდან გავუშვა-მითხრა და თავი მის გულზე დამადებინა
-აუ ანდრეა გამიშვი-ვუთხარი გაბრაზებულმა
-არა-მითხრა და გაეცინა, ამაზე მეც გადავიკისკისე. ცოტახანი ორივე ჩუმად ვიყავით და მხოლოდ ანდრეას გულის ფეთქვა მესმოდა.
-მარიანა რა ფერია შენთვის სამყარო?-მითხრა ანდრეამ
-ჩემთვის სიყვარულის ფერია(მარიანა)
-და როგორი სიყვარულის(ანდრეა)
-იასამნისფერი სიყვარულის-ვუთხარი და თვალები დავხუჭე. ასე ვიწექით დაახლოებით ერთი საათი მერე კი ადგომა შევძელით. ქვემოთ ჩავედი და კარი გავაღე როდესაც შიგნით სანდრო და ალექსანდრე შემოვარდნენ როგორც ყოველთვის ბედნიერები
-ეხლა რაღა გიხარიათ-ჰკითხა სიცილით ანდრეამ
-ხოიცი რა პოზიტიურები ვართ-თქვა ალექსანდრემ და გაუღიმა-გამარჯობა რძალო-მომმართა ეხლა მე
-უკაცრავად?-გავიკვირვე ჩემთვის-მე უბრალოდ ამ სახლში ვცხოვრონ თქვენი ძმკაცის მოთხოვნით არავითარი რძალი-ვუთხარი და ცხვირი ავიბზუე.
ისევ ზარის ხმა, გავაღე და ატირებული ლინდა შემოვიდა კარებში, მისი დანახვისას სანდრო პირდაპირ მივარდა
-ლინდა რამოხდა საყვარელო რატო ტირი-ვუთხარი შეძრწუნებულმა
-თომა...იყო იქ ანუ, მოვიდა ჩემს სახლთან და შენზე მითხრა...რომ სადაც გნახავს იქ მოგკლავს..-ამოისლუკუნა მან
-დაწყნარდი მე არავინ არაფერს დამიშავებს-ვუთხარი დაცრემლები მოვწმინდე. სანდრომ ვეღარ მოითმინდა მაგრად მოეხვია, ლინდა ჯერ გაკვირვებული იდგა შემდეგ კი მანაც შემოხვია ხელები და უფრო ასლუკუნდა.
-კიდევ რაღაც-მომიბრუნდა ისევ ლინდა-ნიკა დაბრუნდა,თომამ და მან ერთად დაიწყეს მოქმედება-თქვა და ისევ სანდროს მოეხვია. ეს ბოლო წვეთი იყო, ჩემს გვერდით მდგომ ანდრეას დავეყრდენი რომ არ წავქცეულიყავი
-მარიანა კარგად ხარ?-მკითხა შეშინებულმა
-არა მგონია ვუთხარი და მთლიანად მას დავეყრდენი. ჩამომსვა და წყალი მომაწოდა თან ჩემი ხელი მისაში მოიქცია
-ნიკა ვინ არის-იკითხა სანდრომ როდესაც ლინდა ჩამოსვა და გვერძე მიუჯდა
-ნიკა...ნიკა ჩემი ყოფილი შეყვარებულია...მან...მან მე მიღალატა და...მიმატოვა...ის ძალიან სასიში ვიღაცაა...ეხლა თომას შეეკრა და ჩვენი დაბრუნება უნდა...-თქვა და უფრო ატირდა. სანდრომ გულზე მიიხუტა და დაწყნარება დაუწყო
-ისინი ამას გააკეთებენ, ისინი აუცილებლად დაგვიშავებენ რამეს, მეშინია-ამოვთქვი და ცრემლები გადმოვაგდე
ანდრეამ მასზე მიმიხუტა და ცოტახნის შემდეგ თქვა
-შენს ცრემლებს არ ვაპატიებ პატარა...

პს. ესეც ახალი თავი მარწყუნიებო❤❤❤ აბა რას იტყვით გავაგრძელო?❤ მიყვარხართ❤