ახლა სულ სხვანაირად ბედნიერი კაცი ვიყავი. ჩემს საყვარელ არსებასაც იგივენაირად შევუყვარდი როგორც მე . მართლაც რომ სასწაული იყო ეს ყველაფერი. საოცრება იყო ის რომ მალე მამა გავხდებოდი. გულში გაჩენილი სიყვარულის ნაპერწკალი დღითიდღე ღვივდებოდა. გოგას ძალიან დავუახლოვდი და ორივეს მართლა შეგვიყვარდა ერთმანეთი. პატივს ვცენდი როგორც ელენას ძმას და როგორც ადამიანს. ძალიან დიდი სული პატრონი იყო გოგა. კეთილი შურით მშურდა ელენასი ასეთი ძმა რომ ყავდა თუმცა მე და გოგასაც უკვე ძმური ურთიერთობა გვქონდა. ამ ყველაფერთან ერთად ის ძალიან ნიჭიერი იყო და მე და გიორგის არ ჩამოგვივარდებოდა. კომპანიას მართლაც რომ გამოადგა. ზუსტად ისეთი ადამიანია მთელი ცხოვრება რომ გვერდით უნდა გყავს. ეს ყველფერს უფრო ამარტივებდა თუმცაელენას ნახვის სურვილი მკლავდა და მანერვიულებდა. რამდენჯერ მიფიქრია როგორ შევხვდებოდი ან როგორ დაველაპარაკებოდი. თუმზა ზუსტად ვიცოდი რომ ასე ვერაფერს დავგეგმავდი. ამ ორი კვირის მანძილზე სანამ ელენა ბავშვს გააჩენდა ჩემთვის თითქმის შეუძლებელი იყო მოთმენა. ვიფიქრე შორიდან მაინც შევავლებ თვალს ჩემს საყვარელ ქალსთქო თუმცა გადავიფიქრე რადგან ვერ მოვითმენდი და მასთან მივიდოდი. გულში ჩავიკრავდი და მუცელზე მივეფერებოდი. რადგანაც ცოტა რთული ორსულობა ქონდა თავი შევიკავე ყველაფრისგან და მისი ნახვა არ მიცდია. ვერ ვაპატიებდი ჩემს თავს მას ასეთ მდგომარეობაში ენერვიულა. ამხელა კაცი პატარა ბავშვივით გავხდი. გული აქეთ იქით დამიხტოდა მოლოდინით. ორივესთან შეხვედრა ლამაზ სიზმარს გავდა თუმცა ღვთის წყალობით მალე ეს რეალობა გახდებოდა . სულ რაღაც ერთ წელში მე მას ცოლად მოვიყვანდი და სულ ერთად ვიქნებოდით. არ ვიცოდი ღირდა თუ არა ჩემს ოჯახთან ამაზე საუბარი თუმცა თავი შევიკავე. ეს მხოლოდ გიორგიმ და გოგამ იცოდნებ. როცა დავფიქრდი საჭიროდ ჩავთვალე ეს ლილისაც სცოდნოდა. ასე თუ ისე ის მაინც ჩემს ცოლად ითვლებოდა და ვალდებულიც კი ვიყავი მეთქვა. ხალხს არ ვაჭორავებდი იმას რომ ლილის ვღალატობდი ან ელენა ვიღაც გასართობი იყო. ეს გასაიდუმლოებული ჰნდა ყოფილიყო და ვიმედოვნებდი ლილი დაგვეხმარებოდა . გიორგის რომ ვუთხარი ისიც იგივე აზრზე იყო და ერთ დღესაც ლილის ველაპარაკე.
-ლილი რაღაც მინდა გითხრა.
-გისმენ დავით. მშვიდობაა?
-მშვიდობაა კი. უბრალოდ მინდა ყვეკაფერი იცოდე თავსვადებულდაც კი ვთვლი. ერთი ქალი შემიყვარდა რამდენიმე თვის წინ სრულიდ შემთხვევით მოკლედ და მალე შვილს გამიჩენს.
- შვილი? შვილი კი კარგია დავით მაგრამ თუკი ის გოგო გიყვარდა და მითუნეტეს ორსულად იყო მე რატომ მომიყვაე ცოლად? ვალდებული არ იყავი დავით შენი ბედნიერება გაგეწირა.
-არა ლილი ეს ახლა გავიგე მე. ხომ გითხარი სრულიად შემთხვევით მოხდა ყველაფერი. არც კი ვიცოდი ვინ იყო ა სად იყო. მაგრამ აღმოჩნდა რომ ორსულად ყოფილა რამაც ძალიან გამახარ. არ მჯნდა რომ ჩვენზე იჭორაონ და ამას ყველანაირად გავასაიდუმლოებ . მაგაზე არ ინერვიულო შენს სახეკს არ შევლახავ.
-დავით მაგაზე არ იდარდო. მე ყველანაირად დაგეხმარები რომ ბედნიერი იყო და თუ საჭირო გახდება ახლავე გავწყვიტოთ კონტრაქტი თუ რა თქმა უნდა ეს კომპანიას არ დააზარალებს
- ნუ არ ვიცი ლილი რაიქნებამაგრამ ამაზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ. ჯერ ისე იყოს ყვეკაფერი როგორც არის. მადლობა რომ გამიგე.
-როგორ გეკადრება დავით. სამადლობელი მხოლოდ მე მაქ ასეთ მსხვერპლზე რომ მიდიხარ. შენ ძალია კარგი ადამიანი ხარ და ვიმედოვნებ ეს ქორწინება იმ გოგოსთან ხელს არ შეგიშლის და ბედნიერები იქნებით.
-ნუ ვნახოთ რა იქნება რა.
ლილისაც ველაპარაკე და ავუხსენი ყველაფერი. გამეხარდა რომ კარგად მიიღო. მაგრამ იმაზე მეტად არაფერი მახარებდა , რომ ლილი ჩემს მიმართ არაფერს გრძნობდა. ყველაფერი მშვენივრად იყო. მალე ელენასთანაც დავალაგებდი ურთიერთობას და ჩემს ცხოვრებაში ყვეკაფერი თავის ადგილზე იქნებოდა. გოგას ვთხოვდი რომ ყოველ საღამოს ფოტოები გამოეგზავნა . რას აკეთებდა ელენა , როგორ ფორმაში იყო და თავის მუცელს როგორ ეფერებოდა. ერთმა პატარა ვიდეომ ისიც კი მაიძულა , რომ თბილი ბურთულა გადმომვარდნილიყო თვალებიდან. ელენა მუცელს ეფერებოდა და ჩემზე ელაპარაკებოდა. ეუბნებოდა რომ ძალიან უნდოდა ის მე დამგვანებულიყო. ემოციების პიკი მქონდა . გული ყელზე მომებჯინა. როგორ ვუყვარდი ჩემს პატარა გოგოს. 20წლის ასაკში რამდენი რამ გადაიტანა ჩემმა სიყვარულმა მაგრამ რაიცოდა მას როგორ გავაბედნიერებდი. მთელ ცხოვრებას მის ბედნიერებას მივუძღვნიდი. ზუსტად ვიცოდი რომ სულ მეყვარებოდა და გავუფრთხილდებოდი. ეს სიყვარული მაგიჟებდა უკვე. ეს გრძნობები უკიდეგანო ოკეანესავით უსაზღვრო და ვეებერთელა იყო. ახლა უფრო მეტად მარტივი იყო მასთან შეხვედრა. ჩემს ულამაზეს გოგოს ჩავეხუტებოდი და გულს გავუთბობდი. სულ სხვანაირი მოლოდინი იყო ეს. იმაზე აღარ ვდარდობდი რომ ის არ მიმიღებდა ან ის რომ მას შეიძლება ეფიქრა რომ მასზე ვიძალადე. გული ვერ ითმენდა ვეღარ . არ შეეძლო გულს დამშვიდება სანამ მას არ შეხვდებოდა. თითქმის ორი კვირაც მიიწურა. გოგას წყალობით ვიცოდი ყოველ დღე როგორ იყო ელენა . სულ რამდენიმე საათში 31 წელს მივუკაკუნებდი. 12 რომ გახდა ატყდა რეკვები მილოცვები. ეზოში ფეირვერკი. გაივსო ჩემი სახლი მეგობრებით, ოჯახის წევრებით. აღნიშვნა დავიწყეთ. ძალიან კარგად ვერთობოდით ყველა. კარგ ხასიათზე ვიდექი. გამთენიისას უკვე დაძინება რომ გადავწყვიტეთ ყველა სახლებში გაემართა. სახლში მარტო გიორგი დარჩა. მე ვთხოვე რომ დარჩენილიყო თითქოს გული მიგრძნიბდაო. საათი 6ს უჩვენებდა ტელეფონი რომ აწკრიალდა . გოგა იყო. შეშინებულმა ვუპასუხე და დავმუნჯდი. ცხივრება და ელენა უდიდეს საჩუქარს მიძღვნიდა. სულ მალე ჩემი ვაჟი მოევლინებოდა ქვეყანას. გიორგის ვუთხარი და საავადმყოფოსკენ გავემართეთ. ისეთ ემოციებში ვიყავი მანქანის მართვაარ შემეძლო ასე, რომ საჭესთან გიორგი დავსვი.
-მამაა ტო. გიორგი გესმის მამა ვხდები?
-დამშვიდდი ტო რა განერვიულებს. სულ ცოტაც და მალე ნახავ ორივეს. ჩემი ვაჟკაცი ძმა ხარ რა. პროსტა საღოლ შენ რა პირველივეზე ბიჭი.
-აი საღოლ მეე რა. იმედია შენს ამბებსაც მასე გავიგებთ მომავალში.
-აუცილებლდ დავით. მერე ჩვენი ბიჭები ერთად გაიზრდებიან და ბედნიერი ოჯახი გვექნება. პროსტარა საჩუქარი მიიღე შოკში ვარ რაა.
სიცილ მხიარულობით მივედით საავადმყოფომდე . ბედნიერი ვიყავი თუმცა ვნერვიულობდი როგორ ჩაიცლიდა მისი მშობიარობა. ანერვიულებული გოგა დავინახე წინ და უკან ნერვიულად დადიოდა. მივედი დაგადავეხვიე.
-გოგა ძალიან დიდი მადლობა , რომ დამირეკე და გამაგებინე. გაფასებ ძალიან ამისთვის.
-რასამობ დავიტ ისიც გეყო ეს ორი კვირა რაც იტანჯე. ვადებული ვიყავი ეს გამეკეთებინა. ძალიან ვნერვიულობ უკვე შეყვანილი ყავთ. ბუნებრივად მშობიარობს.
დიდხანს ველოდით ექიმი როდის გამოვიდოდა და გვეტყოდა რომ მშობიარობა დასრულდა და ყველაფერი კარგად იყო. თითქის 2 საათი ველოდეთ. უკვე ძალიან ვიძაბებოდი მაგრა ექიმი გამოვიდადა გვახარა რომ ბიჭი შეგვეძინა. სიხარულისგან ავტირდი. ყველაზე ბედნიერი კაცი ვიყავი ამ ქვეყნად. ვაჟი შემეძინა ვაჟიი. ამას ვიმეორებდი სულ და გიორგის და გოგას ვეხვეოდი. როგორც კი ამ ემოციებსგან ცოტა ჩავწყნარდი გადავწყვიტე გავსულიყაი და სანამ ელენას ნახვის უფლებას მომცემდნენ მათთვის რაღაცეები მეყოდა. გიორგიც გავიყოლე. გოგაიქ დარჩა ყოველი შემთხვევისთვის ელენას რომ რამე დასჭირვებოდა. ბავშვჯმის კალიასკა. პაწაწინა ტანსაცმელები და ბევრი ვარდები ვიყიდე. სასწრაფოდ უკან დავბრუნდი და ექთანს ვთხოვე ელენას პალატაში ლამაზად დაელაგებინა ყველაფერი . კაიასკაში ლამაზად ჩაალაგა ტანსაცმელები და საწოლთან ვარდები დაუდო წერილით რომელზე ეს სიტყვები დავწერე. " მამას ძალიან უყვარს თავისი პრინცი და მისი დედიკო". მინდოდა მისი სახე დამენახა ამ წერილს რომ წაიკითხავდა. გოგამ დამიძახა, რომ ექიმმა მოგვცა უფლება ბავსვი გვენახა.პირველი რა თქმაუნდა მე შევედი ბლოკში. ვუყურებდი იქ მყოფ პატარებს და გულმაც ჩემს ბიჭთან მიმიყვაანა. პატარა ფეხებს და ხელებს აქეთ იქით იქნევდა მოუსვენრად და მაიძულებდა გამეღიმა. ეს ციდა არსება სასწაული იყო. ხელში ფრთხილად ავიყვანე დაგულზე მივიხუტე. დებილივით ვიცინოდი ისეთი ბედნიერი ვიყავი. გოგა და გიორგი კიდევ ჩემზე იცინოდნენ. ვერ ვძღებოდი მისი ფერებით და სიყვარულით. იმდენად მიყვარდა ეს პატარა არსება, რომ არაფერი აღარ მაინტერესებდა ამ ქვეყნად მის გარდა. ექიმმა გვითხრა რომ პატარა უნდა გაესინჯათ და ბლოკიდან გამიგვაძევა. ერთი სული მქონდა ელენა როდის გაიღვიძებდა, რომ მასთან შევსულიყავი. კარგა ხანს ეძინა. დაახლოებით 5 საათისკენ გაეღვიძა . გოგამ მითხრა ჯერ შენ შედიო. გული ამიჩქარდა. სახეზე ალბათ ჭარხალის ფერი დამედო. მთავარ ბედნიერებას უნდა შევხვედროდი ახლა. მის პაატასთან მივედი და შევიჭყიტე. ის ვერ მხედავდა ჯერ. დავინახე როგორ აიღო ყვავილები და წერილი გახსნა. როგორც კი წაიკითხა დავინახე როგორ წამოუვიდა ცრემლი და თაი ვეღარ შევიკავე. ასეთ მდგომარეობაშიც კი საოცრად ლამაზი იყო ის. თვალები ოდნავ შეშუპებოდა თუმცა მისსილამაზეს მანც ვერაფერი დააკლო. თვალები ბურუსით ქონდა სავსე. ვერ იაზრებდა რა ხდებოდა მის თავს. მთელი ძალით ვეხუტებოდი მას და სახეზე ვკოცნიდი.
-ჩემო ლამაზო, ჩემო პატარა, ჩემო სიყვარულო. ვერ წარმოიდგენ რამდენი ხანი ველოდი ამ დღეს. ჩემი ქალი ხარ შენ ჩემი ქალი!!
-შენ.. შენ? დავით??? ნუთუ ეს შენხარ ჩემო სიყვარულო? ნუთუ შენ მაინც მიპოვე?-გიპოვე ჩემო სიცოცხლე და აღარ დაგკარგავ. ახლა ვეღარსად გამექცევი! ჩემი სიყვარული ხარ შენ!
-დავით... დავით...ჩამეხუტე..
ელენა სახეზე მეფერებოდა. მე მის ლამაზ სახეს ვეფერებოდი. ტირილს არ წყვეტდა ის და მეც თავი ვეღარ შევიკავე. საოცარი გრძნობები იყო ახლა ჩემში. ვგრძნობდი რომ იმაზე მეტად მიყვარდა ვიდრე წარმომედგინა. მეხუტებოდა და სხეულის თითოეული უჯრედი მითბებოდა მისით. ვგრძნობდი როგორ აკლდა ამ ჩემს ერთფეროვა ცხივრებას. ჩემუ ცხივრების სასწაული იყო ელენა ნამდვილი სასწაული. ჩემი პატარა გოგო იყო. ჩემი ჩემიი ჩემი!!! კიდევ დაუჯერებელი იყო რომ ის ჩემს წინ იყო. ჩემთან იყო. ჩემი შვილის დედა იყო. ემოციებს ვერცერთი ვერ ვიკავებდით. ვეღარ მოვითმინე და მტირალს ბაგეებზე შევეხე. ნაზად ვაკოცე და ვეცადე კოცნით დამემშვიდებინა. ვგრძნობდი მის გულის ფარხალს და ეს უფრო მაბედნიერებდა. კარგა ხანს ვიყავით ასე ჩახუტებულები სანამ ექთანმა პატარა დათუნა არ შემოგვიყვანა.
***
ცხოვრებამ ძალიან გააბედნიერა ორივე. ორივე გსაგიჟებელ სიყვარულს გრძნობდა იმ მომენტში. რამდენჯერ გაიფიქრა ექიმებთან მარტო დარჩენილმა ელენამ რომ დავითი მასთან მოსულიყო და ეს ტკივილი შეემსუბუქებინა. მისი ხელი სჭეროდა მშობიარობისას და დაემშვიდებინა. მაგრამ უკვე ყველა ტკივილ გამოვლილმა დავითი იხილა და წამსვე გაქრა ყველა ტკივილი. ელენას გული გაუთბო და აავსო ბედნიერებით . სიყვარულით და საოცარი შეგრძნებებით. როგორ ენატრებოდა ელენას დავითის ტუჩები და დავითმა ნაზი კოცნებიც მიუძღვნა აღელვებულს. დაამშვიდა და დაადუმა ბედნიერებით. გული ისე უცემდა ელენას მალე ამოუხტებოდა თითქოს. ვერ ძღებოდნენ ერთმანეთის ყურებით. ვერ ძღებოდნენ ერთმანეთის მოფერებით. ვერ სწყდებოდნენ ერთმანეთის სხეულებს . საოცრად ამაღელვებელი იყო ეს ყვეკაფერი. ახლა სულ ერთად იქნებოდნენ. ერთად გაზრდიდნენ ბავშვს და მომავალსაც ერთად დაგეგმავდნენ. ასე ვთქვათ ბედნიერების ბურთი გასკდა და ორივეს თავს მოეხვა. ახლა ორივემ ზუსტად იცოდა რომ ყვეკაფერს შეძლებდნენ. ამ ორ გულს შორის პატარა გული ცემდა დაორივეს აიძულებდა დაევიწყებინათ რაც გამოიარეს.

ჩემო ტკბილებო ესეც სანატრელი თავი:** ვიმედოვნებ მოგეწონებათ და ასე თუ ისე ცოტა კარგი მაინც გამოვიდა<3