თუ გულს გაუწოდებ და გაგიმართლებს,კარგ შემთხვევაში ცარიელს გიბრუნებემ,ცუდ შემთხვევაში კი შენი გულიანად ქრებიან..ადამიანები ყოველ წამს გღალატობენ..ფიქრით,საქციელით თუ გონებით,ამას მნიშვნელობა სრულიად არ აქვს.ერთი წამი არ არის ტყუილის გარეშე რამდენადაც გამძაფრებულად არ უნდა ჟღერდეს..დიახ ეს სიმართლეა,თანაც ისე გღალატობენ სხეულის არცერთ ნაწილზე არ ეტყობათ სინდისის ქენჯნა,თითქოს ციხე იყოს ცხოვრება თუ წამით მაინც მოადუნებ ყურადღებას თვალებს დახუჭავ,უბრალოდ წარმოიდგენ სამყაროს მშვენიერებას რაც სისულელეა..უკან უყოყმანოდ დანას გირტყამენ..არ გაძლევენ საშუალებას რომ იცხოვრო "ბავშვივით" იმდენად მოსაწყენია ეს ყველაფერი ვერც კი ხვდებიან,რომ სხვა უფრო ღირებულიც არსებობს ამ ქვეყნად..არ გაძლევენ საშუალებას,რომ გამოხატო რეალური გრძნობები,რომ გაიღიმო და რომ იყო ისეთი როგორიც რეალურად ხარ..ადამიანები თავიანთ ჩარჩოში იკეტებიან,რომელიც დეპრესიულ ნახატს გავს მუქი ჩრდილებით..დიდ ტყუილში,შიშში და სიყალბეში ცხოვრობენ,მერე კი ვეღარ აღწევენ თავს ოთხ კედელს და სამუდამოდ გამოუყენებელ ნახატს ემსგავსება მათი ცხოვრება,რომელიც მუზეუმის უძვირფასეს კედლებზე ჰკიდია ხალხისთვის,თუმცა ვცდები ეს უფრო გამოყენებადია,მათი ცხოვრება მხოლოდ ხალხისთვის არის,ზედაპირული და არანაირი გრძნობით სავსე..ბედნიერება მათგან უკიდეგანოდ შორს არის.ისინი არ ცხოვრობენ,უბრალოდ არსებობენ..მერე კი უკვირთ და ვერ ხვდებიან ეს ყველაფერი საიდან დაიწყო? როგორ დაიწყო? როდის დაიწყო? ან სად უნდა გაჩერებულიყვნენ,თუმცა ამის პასუხი ჩვენ უკვე ვიცით..
