შეიძლება ითქვას მთელი ღამე ვერ დავიძინე ისე ვწრიალებდისაწოლში და ზრები მერეოდა, როგორ რა გამეკეტებინა აშკარად არეული ვიყავი. დილას უხასიათოდ ავდექი, არაფრის თავი არ მქონდა და ოფისში გადავწყვიტე წასულა დათოსთან მაინც დავილაპარაკებდი ცოტა ან დამარიგებდა ან გულს გადავაყოლებდი.
- არ მელაპარაკები?- ვკითხე როდესაც ჩემს სავარძელში მოვერგე და ცხელი ყავით ვცდილობდი გონებას გახსნა
- ბუტიაობის მეტყობა რამე?
- აბა რაღაცნაირად თავს მარიდებ თუ არ მელაპარაკები თუ რა გჭირს?
- ვფიქრობ ვატო
- რაზე?
- შენზე..- მაგიდის მოპირდაპირე მხარეს ჩამომიჯდა- ეხლა არ გაიკვირვო და უაზრო კითხვაც არ დამისვა რა
- არა არა... მესმის
- მაშინ რაღაცა კარგად არ გესმის... ძალიან ბევრის თქმა მინდა შენთვის მაგრამ როგორც ჩემი ძმა არაფერს გეუბნები და ყველა შენს გადაწყვეტილებას ტაშს ვუკრავ, მაგრამ არ იფიქრო რომ ყველაფერში გეთანხმებოდე
- მაინც რაში არ მეთანხმები??
- თავიდანვე ძალიან ცუდად უცნაურად და რთულად დაიწყე შენი ცხოვრება შენც ხო იცი?!
- ბედი იყო... ეტყობა ესეთი ცხოვრება მელოდა
- კარგი დავუშვათ იყო... და ამ ბედს მარტო ერთი გზა ჰქონდა?? არ შეგეძლო და შეგიძლია რომ ეხლა სხვანაირად წარმართო???
- ვერ წარვმართავ დათო რატომ არ გესმის?? ყველაფერი ისე ღრმად შეიტოპა და აირია ეხლა მე კი არ უნდა მოვირგო სიტუაციები, თავად სიტუაციებს უნდა მოვერგო მე
- რა საჭიროა ამდენი თავგანწირვები?? მე შეენ ზე ვამბობ... სხვის ცხოვრებაზე რომ ფიქრობ შენსაზე დაფიქრებულხარ?
- ეგ საფიქრალი არ არის... მე გითხარი რომ ახლა ჩემ ინტერესებს დათუნას უნტერესებს ვამჯობინებ..
- და ასეთი ტყუილებით გინდა ვითომ იდეალური ცხოვრება შეუქმნა?? არ გიფიქრია რომ შეიძლება დაკარგო??
- დავკარგო?- გამიკვირდა
- ხო,,, შენ რა იცი როგორი და ვინ იზრდება და რას იტყვის შენზე ან დედამისზე...
- ეეე დავით ეხლა ნუ გერევა,, ეგ ისეთ ხელში გაიზრდება ეგეთები არ შეეშლება
- კი მაგრამ მაინც რომ...
- დათო, არ გვინდა აზრების შეცვლა ჩემი ჯობია მირჩიო როგორ გავაკეო?
- რაღა შორიდან უვლი... მიდი და დაწერე შენით რაც გინდა.. ეგ უნდა გამომძიებელსაც...მიდი და დაიკიდე ამდენი ხალხი ნატას გამო- ცოტა აგრესია იყო მის ხმაში
- შენ არ მოგწონს ხომ ნატა?- ვკითხე გამომცდელად
- როდისმე მიგრძნობინებია შენთვის მსგავსი?? უბრალოდ თავისი სულელური საქციელების გამო შენ იღუპავ თავს, თუ კი შენ ფიქრობ მასზე მანაც ხომ უნდა იფიქროს?? მაგრამ თითონ რომ იფიქრა იმიტომაა ეხლა აურზაური
- მიხვდი?- გამეღიმა- ხო სულელურად მოიქცა, სად გარბოდა მოეცადა და ვიზავდით რამეს მარა არააა - დათოს ტელეფოი აწკრიალდა ალოს მეტი არაფერი უთქვამს და სახე კმაყოფილებით აევსო..- რა ხდება? წამოვიწიე მეც მისი სახის გამომეტყველებით ბედნიერმა
- გიგი გონზეა..
ალბათ ყველაზე მინიმალური დრო დაგვჭირდა სავადმყოფომდე მისასვლელად, ამდენი თვეების ლოდინის შემდეგ როგორც იქნა... მიხაროდა რა თქმა უნდა მიხაროდა, დათოს ნაირი არა მაგრამ არც ნაკლები მეგობარი იყო ჩემი და დათოსი, როგორც ხდება ყურადღება ბიჭები მნახველები აღნიშვნები... ამ აურზაურში ორი დღე გავიდა. ცოტა ხანიც დატოვებდნენ გიგის იქ და მალე სახლშიც დააბრუნებდნენ, რაც მთავარი იყო არანაირი დეფექტი, მეხსიერების დაზიანება ან მსგავსი არ დაუტოვებია მის მდგომარეობას მხოლოდ კიდურების კუნთები იყო მოდუნებული და მასაჟებით ყველაფერი მწყობრში მოვიდოდა.
დილას თავის ტკივილმა გამაღვიძა, საშინელ ბახუსზე ვიყავი, ადგომა ვერც შევძელი ისე გავძახე დედას და ბორჯომი ვთხოვე, ერთი მოყუდებით ჩავცალე მაგრამ უშედეგოდ, დათოს გადავურეკე და ისიც მსგავს დღეში იყო. გადავწყვიტე ცოტა კიდევ დამეძინა. ის ის იყო ჩამთვლიმა რომ ტელეფონის ზარმა გამომაღვიძა.
- ალო- არ დამიხედავს ვინ იყო ისე ვუპასუხე
- ვატო ირაკლი ვარ...
- ხო ირაკლი- უცებ მოვედი ცოტა აზრზე ძილბურანიდან- ხდება რამე??
- კი ნატაზე ძებნაა გამოცხადებული
- რა პონტში?-ვერ მივხვდი რა ძებნა
- როგორც კრიმინალი, დანაშაულის ჩადენისთის
-მოიცამოიცა- წამოვჯექი ლოგინზე- ეგ როგორ???
- გამოდი ჩემთან


* * *
- სანამ რაღაცას გეტყოდი და მეტყოდი მინდა რომ გაიაზრო ის ფაქტორი რომ სწორი სვლა იყო რაც მოხდა, საკმაოდ ბევრი რამ გადავიტანეთ ყველამ ამ რაღაც პერიოდში და ამდენ ტყუილებში ავიხლართებით...
- შეგიძლია პირდაპირ თქვა რა ხდება??- ვკითხე სულმოუთქმელად ირაკლის, როდესაც მივაკითხე სახლში
- კარგი მართალი ხარ.. ძალიან ვწელავ... მოკლედ რა.... ნატა ძებნაშია...
- და ეგ როგორ ვერ გავიგე და ძმობას გაფიცებ წესიერად და პირდაპირ მელაპარაკე რა..
- შენ რომ ეკასგან წახვედი... მოკლედ მე და ეკა სამზარეულოში ვიჯექით და ვსაუბრობდით და ვბჭობდით ყველაფერზე..
- ირაკლი ცოტა ახლოს საქმესთან..- ვეღარ ვაკავებდი ინტერესს
-მოკლედ ნატასთან დავრეკეთ... ეხლა არ დაიწყო რა... დავრეკეთ და ჩავაყენეთ საქმის კურსში რაც ხდებოდა და შენი მითითებების აზრი რატო და რა იყო
- მერე??- უკვე გავბრაზდი მაგრამ ვაცდიდი
- მერე არაფერი... მოკლედ წერლი მივიტანე გამომძიებელთან... ნატას წერილი ...
- რაო??- ძალიან გამიკვირდა- მოიცა ეგ წერილი ხო მე უნდა წამეღო???
- კი მაგრამ აღარ წაღე და მე მქონდა...
- და შენ ადექი და ჩემი წერილი... წერილი რომელიც ჩაგაბარე სხვას მიეცი??- უკვე ტონს ავუწიე.. ნერვები პიკზე მქონდა... არ ვიცი იმიტომ რომ ჩემს გეგმას გადაუხვიეს და არ დამიჯერეს თუ იმიტომ რომ ნატას გაურთულდა სიტუაცია, წამოვხტი და საყელოში დავწვდი ირაკლის
- დაწყნარდი ვატო..- დამშვიდება სცადა ცემი და ხელები გამაშვებინა- ნატამ მითხრა მასე ქენიო... და სწორიც არის... ახლა უკვე ეს წერილი ბევრ რამეს შეცვლის..
- რას სეცვლის რას- ვღრიალებდი- სენ აზრზე ხარ რა გააკეთე?? მე ხო ვთქვი და ე ი ვიცოდი რას რატო და როგორ ვაკეთებდი და ეს რა ქენით...
- მე ის გავაკეთე რაც სწორი იყო და რაც მითხრეს რომ მექნა....
- იტოკში რა...- თავში წავიშინე ხელი- ეხლა რა იქნება?? რა თქვი საიდან გაქ წერილი??
- კარებში დამხვდათქო... გაჩხერილი კარებშ... ესე უცებ ნატას გამოჩენა არ იქნება სწორი... მაგრამ ცოცხალი რომ არის მაინც უნდა დამტკიცდეს ხომ იცი...
- აუ ჩემი დედა ვატირე...- ბოლთას ვცემდი ოთახში და რა მექნა, რითი და როგორ მეშველა ნატასთვის არ ვიცოდი...მაბრაზებდა ეს ფაქტორი, მაბრაზებდა არევა ყველაფრის თანაც ისე რომ არავინ არაფერი მითხრა...- ყოჩაღ თქვენ.. მაგარი სურპრიზი მომიწყეთ
- ვატო... დაფიქრდი და მიხვდები...
- წავედი მე- არც მომისმენია გამოვიხურე კარი და კიბეებს დავუყევი, შუა გზაზე მობილურმა დამირეკა
- ალო..- გაბრაზებულმა ავიღე
- ვაიმე რა გჭირს??ცუდ ხასიათზე ხარ???
- ქეთი რა გინდა! არ მაქ შენი ნერვები...
- ვაიმეეე- გაიწელა ტელეფონში- მე რა შუაში ვარ?? რა იყო ჩემი ზარი ეხლა გაღიზიანებს??
- ქეთი მერე დაგირეკავ რა...- ვუთხარი და გავუთიშე და ბოლო მისი ფრაზისთვის არც მიმიქცევია ყურადღება. დათოს გადავურეკე ოფისში იყო და პირდაპირ იქ წავედი. მოვუყევი ყველაფერი
- რა ვქნა ეხლა?- ვკითხე იმედ დაკარგულმა
- რაზე რა უნდა ქნა?- ჩვეულებრივადმითხრა..- ახლა შენ უნდა დაისვენო..
- შენ რა მეღადავები??
- არაა.. იმას გეუბნები რაც არი.. ეხლა შენ ვერაფერს იზავ... უნდა აცადო სიტუაციას როგორ წარიმართება...
- წარიმართება? ... დაიჭერენ...- გულდაწყვეტით ვთქვი
- მერე რა...- მშვიდად მელაპარაკებოდა დათო- ვატო მე მესმის შენი მდგომარეობა მაგრამ ხომ არის დრო რომ უკვე მიხვდე რომ ყველაფერს და ყველას შენ ვერ მისცემ მიმართულებას... ხანდახან ადამიანებმა თავად უნდა მოახერხონ თავის გადარჩენა, ხოდა აცადე...
- დათოოოო
- რა დათ?! -გაიკვირვა ძალიან- აბა რა გითხრა? შემილია და არ გეუბნები? ვერ მოგაწვდი იდეას როგორ გამოაძვრინო ნატა, და იცი რატო??
- რატო?
- იმიტომ რომ არ არის ასეთი გზა... ვატო არარის... ვსო ეს ფინალია... ახლა ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული რა გარემოებებია მოტივი რა იყო თავდაცვა იყო თუ თავდასხმა... მოკლედ ბევრი ფაქტორია და რა იცი რა ხდება???
- იმედიც ამას ქვია ?! - ირონია ვცადე მაგრამ მივხვდი არ გამომივიდოდა და მართალი იყო დათ... ვერაფერს ვიზავდი მაგრამ მაინც....
- ვინ რეკავს?- მკითხა დათომ როდესაც ჩავფიქრდი ტელეფონის ხმა ვერც გავიგე
- აუ ამას რარა უნდა რა- უსიამოვნო გამომეტყველება მივიღე- ქეთია... მაგარ დროს მირეკავს ძაან რა იმენა..
- და რა უნდა??
- რავიცი მე... რაღაცა უაზრობის გამო მირეკავს ალბათ და ეხლა არ მაქ ლაპარაკის თავი მერე გავარკვევ...- ვისაუბრეთ თქო მე და დათმ რომ ვთქვა მოვიტყუები მაგრამ სიჩუმეშ შიგადაშიგ რაღაც ფრაზებს მაინც ვეუბნებოდით ერთმანეთს. ასე გაიარა დღემ. შეიძლება ითქვას უაზროდ უმოძრაოდ და უიმედოდ, რა ხდებოდა გარშემო აღარ ვიცოდი. სახლისკენ დავიძარი როდესაც მე და დათო გავშორდით ერთმანეთს,
- ეკა, ნატას კორდინატები გადმომიგზავნე, მომწერე სად დავუკავშირდე..- ვუთხარი და გავთიშე არ მინდოდა მისი ახსნები ირაკლის მსგავსად. რამდენიმე წუთში შეტყობინებაც მივიღე და კომპიუტერს მივუჯექი. მალევე ვიპოვნე სკყპსჰი გაურკვეველი სახელის ადამიანი და დავრეკე...
- მიკვირს ძალიან...- პირდაპირვე მითხრა ნატამ როდესაც ეკრანზე ერთმანეთი დავინახეთ- შენი ხასიათი რომ ვიცი ...
- ხანდახან ადამიანები იცვლებიან და ეცვლებათ ხედვები აზრები და ფიქრები...- არ ვიცი ასე რატომ ვუთხარი, ალბათ ამით გამოვხატე ყველა ის უარყოფითი რაც მის მიმართ მქონდა მაგრამ აშკარად ვაწყენინე
- როგორ ხარს არ გკითხავ ისედაც გასაგებია ყველაფერი...დათუნა როგორ არის... ალბათ როგორ გიჭირს , ასე უნამუსოდ რომ დავტოვე და წამოვედი მაგრამ...
- ნატა..- გავაცერე- ახლა ამ თემის განხილვა არ მინდა ... ამაზე მერე სხვა დროს ვისაუბროთ...
- კარგი- მორჩილად დამთანხმდა...-ალბათ გაინტერესებს როდის ჩამოვალ ხომ?.. აბა ჩვენება ხომ უნდა მივცე გამომძიებელს და ჯერ ირაკლის ზარს ველოდები და ვნახოთ.. სიტუაციიდან გამომდინარე შევხედავთ და იმის მიხედვით..
- ვერ გამოიცანი...- გავაწყვეტინე- არც ეგ მაინტერესებს....
- აბა??- ძალიან გაიკვირვა
- შენ აშკარად დაგვიწყებია ჩემი ლაპარაკი და ხასიათ..მარა არც უნდა გამიკვირდეს ალბათ...
- ვატო... არ გინდა მასეთი საუბარიი...
- რატომ გააკეთე მასე? რატომ და თან უჩემოდ? ჩემთან შეუთანხმებლა?? მე შენ სხვა რაღაც გითხარი რაც უნდა გექნა...
- ალბათ რთული მისახვედრი არ არის რატომ... ისედაც საკმაო პრობლემები შეგიქმენი ჩემით და აღარ მინდოდა კიდევ ახალ დიდ პრობლემაში გამეხვიე.. გამიგე რა
- მე გაგიგე ნატა... მე გაგიგებ.. მაგრამ დათნასი რა გითხრა?!
- ვერ მივხვდი??- აღელვდა- რა იყო აღარ მაჩვენებ??
- შენ სულ დაგვიწყებივარ ..... თავად თუ მოუნდება მე არც დავუშლი მარა არც დავაძალებ..
- და რატომ არ უნდა მოუნდეს რომ??
- ანუ შენ ჩემზე იფიქრე როცა ირაკლის განკარგულება მიეცი ხომ?? დათნაზე არ იფიქრე??- ავღელვდი ცოტა- რა ჯობია დათუნასთვის ციხეში ნაჯდომი მამა თუ დედა?? მითუმეტეს მეც მაქვს მსგავსი ისტორია.... ნატა რატომ ფიქრობ მარტო ერთი მხარით რატომ?? და თანაც ისე რომ არც არავის ეკითხები... არავის კი არა მე როგორ არ მითხარი ...
- არ დამთანხმდებოდი და არც გინდოდა ჩემთან საუბარი...
- ხო არ მინდოდა... და არც დაგთანხმდებოდი... მე შენ გითხარი რაც უნდა გექნა მაგრამ..... ახლა მე შემეკრა ხელფეხი.... მაგრამ მაინც ვნახავ რამე გამოსავალს... უბრალოდ...- მობილური ისევ აწკრიალდა შეტყობინება იყო...
" მინდა კიდევ განვმეორდე შენთან, შენ მკლავებშ, მინდა ისევ გიგრძნო" - ქეთ..თვალებს არ ვუჯერებდი,.,,, "უეჭველი შეეშალა ნომერი"- გავიფიქრე და ასეც მივწერე
- ვატო მშვიდობაა??- ეკრანიდან ნატამ მკითხა რომ დავმუნჯდი
- კიკი უნდა მეპასუხა რაღაც საქმესთან დაკავშირებით და...
"არა არ შემშლია შენ გწერდი ვატო" - პასუხი დამიბრუნდა.
-ნატა უნდა გავთიშო გასაქცევი ვარ და დაგირეკავ მერე- სწრაფად ვუთხარი
- დამირეკავ?1 - თხოვნა და კითხვა იყო
- კი აუცილებლად დაგირეკავ... ხო იცი რასაც ვამბობ ვასრულებ- ვუთხარი და თვალი ჩავუკარი, გაეღიმა და გავთიშეთ
- ალო... რეებს მწერ გოგო გადაირიე შენ??- ქეთის ვურეკავდი
- მადლობა კარგად ვარ... მოგეკითხე მაინც რა იყო??
- გამეცი პასუხი რა "სირობებს " მწერთქო
- ვაიმე ვატოოოო იმას გწერ რაც იყო,, რა არი სკლეროზი გაქ??
- იმედია არ გინდა რომ წყობიდან გამომიყვანო....
- თუ არ გჯერა ნიკას დაურეკე და კითხე... არა პატრონს კი ვერ ცნობდი მარა მე როგორ მიცანი რავიცი აბა....რო ვამბობ კაცებისთვის დალევა არ შეილებათქო არავის ჯერა- გაიცინა ყურმილში
-სად ხარ?
- რა იყო მოგენატრე? თუ მოგინდი???
- ჩამი დედა რო ვატირე რა.... სად ხარ მეთქი გოგოოო
- დაქალთან... მომაკითხავ??
- მისამართი მომწერე- გავთიშე.
მივდიოდი და გზაში ვცდილობდი აღმედგინა სცნებები.. გიგის გონზე მოსვლა გადაბმული ქეიპები... გამახსენდა რომ შევიკრიბეთ ყველანი.. სავადმყოფოს ეზოში ვსვავდით... მერე ლევანისთან ავედით... იქაც დავლიეთ.... დათ?? ა ხო დათო წავიდა... "აღარ შემილია დალევა" და წავიდა... მე?? მე ლევანისთან ვიყავი ბიჭებთან ერთად.. მერე გოგოები მოვიდნენ, ხო კლასის გოგოები და ქეთიც....არ მივსალმებივარ,,, იმ ამბის მერე არ მსიამოვნებდა მისი ნახვა.... მაგრამ როდის როგორ სად რანაირად... არ მახსოვდა არაფერი....