სახლში ბედნიერები დავბრუნდით, მისაღებში შევედით და ერთმანეთზე ჩახუტებული დავჯექით. ბედნიერი ვიყავი ამაზე ბედნიერი არასდროს არ ვყოფილვარ, ვიცოდი აუცილებლად მოხდებოდა რაღაცა აუცილებლად და ჩვენი ბედნიერება დასრულდებოდა. მაგრამ თავს ვიწყნარებდი, ვიწყარდებოდი იმით რომ ანდრეა ჩემს გვერდით იყო.
-მარიანა-დამიძახა ანდრეამ და მეც მისი მხრიდაან თავი ავწიე
-გისმენ ანდრე
-მიყვარხარ(ანდრეა)-მის ამ ნათქვამზე გამეცინა
-მეც მიყვარხარ-ვუთხარი და ტუჩებზე ნაზად ვაკოცე,თუმცა 5 წუთში მივატოვე ვნებამორეული
-მარიანა ნუ ხარ დამპალი მოდი აქ-მითხრა სიცილით
-თუ მასე ძაან გინდა ჩემი კოცნა დამიჭირე-ვუთხარი და ავკისკისდი
-მარიანა გაჩერდი-მითხრა და გამომეკიდა. უცბად გავვარდი გარეთ და ეზოში სირბილი დავიწყე ანდრეა კი უკან მომზდევდა, თუმცა მე რის მარიანა ვარ კაბაზე ფეხი როარ წამომედოს და სახით როარ დავებერტყო
-მაინც დაგიჭირე-მითხრა აქოშინებულმა ანდრეამ
-არ გადამრიო-ვუთხარი და ქვედა ტუჩზე ვიკბინე. წამებში მეცა ტუჩებზე
-ჩემს გარდა სხვა ვერავინ გაკოცებს-მითხრა და გაიღიმა
-ოჰო ნახეთ როგორი მესაკუთრეა ბიჭი-ვთქვი და გადავიკისკისე
-მიყვარს მასე რო იცინი-მითხრა და მანაცა გაიცინა. ამ დროს დავინახე კარებში მომავალი ლინდას ტყუპისცალი ნენე
-არ არსებობს ნენე-დავიწყე ყვირილი და ანდრეა გვერძე გადავწიე. ფეხზე წამოვვარდი და საწყალ გამწლეულ გოგოს ისე მივახტი ორივენი ძირს აღმოვჩნდით. 15 წუთიანი გორაობის და სიცილის შემდეგ ნება ვიბოძეთ და ფეხზე ავდექით. ზუსტად ამ დროს შემოვიდნენ კარებში მუდამ ერთად მყოფი, ძმებივით მყოფი ალექაანდრე და სანდრო. ალექსანდრემ ნენეს დანახვისას პირი დააღო და მასზე გაუშეშდა თვალები
-ძმაო დახურე პირი ბუზი არ შეგიფრინდეს-თქვა სანდრომ და ძმობილს ზურგზე ხელი დაჰკრა. მის ამ ნათქვამზე სიცილი ამიტყდა. სანდრომ როდესაც ლინდა დაინახა სახე დაისერიოზულა და ჩვეული სიმპათიური სახით შეეგება.
-ნენე გაიცანი ეს სანდროა ეს კი თვით ალექსანდრე-ვთქვი და ალექსანდრეს თვალი ჩავუკარი
-სასიამოვნოა-თქვა ნენემ და ალექსანდრეს ხელი გაუწოდა. ერთმანეთს შეეხნენ ამ ორის ხელები და აქ დაიწყო მათ შორის რომანწიკა
-ვსიო დამთავრებულია ამათი ამბავი-გადავუჩურჩულე ლინდას და ორივეს სიცილი აგვიტყდა
-რა გაცინებთ-გამომხედა ჩვეულებრივი ღიმილით ანდრეამ
-არაფერი ისეთი-ვუთხარი სიცილისგან გაწითლებულმა
ლინდას უნდა გადაედგა ნაბიჯი როდესაც მის მაღალქუსლიანს ძირი მოტყდა და პირდაპირ სანდროს ჩაუვარდა ხელებში. მისი დანახვისას მე და ნენე ავხარხარდით, ბოლოს ცუდად ვიყავით ვეღარ ვსუნთქავდი
-მაპატიე მე ქუსლი მომტყდა...-აბლუყუნდა თავისებურად ლინდა
-არაუშავს-თქვა სანდრომ და გაიღიმა.
-ეჰ დაიკო დაიკო საერთოდ არ მგავხარ-თქვა ნენემ და ხელი მის გვერძე მდგომ ალექსანდრეს ჩამოადო. ალექსანდრე გაშეშდა,ერთიანად სიამოვნების ქარცეცხლში ჩავარდა ნენესთან ერთად.
მართლაც არ გვანან ნენე და ლინდა ერთმანეთს. ლინდა ცისფერთვალება ქერათმიანი გოგოა, უნაკლო ტანით და სავსე ტუჩებით, ტუჩებს და თვალებს ყველა ადამიანი გამოყოფს მისგან, ყველა ამბობს რომ ეს ორი ფაქტორი განსაკუთრებით ალამაზებს მას. ხასიათი მხიარული, პოზიტიური, მუდამ შეუძლია ჩემი გაგება ყველაფრისდა მიუხედავად რაც არ უნდა დავუშავო.
ნენე მწვანეთვალება ყავისფერთმიანი გოგოა, მართლაც უნაკლო სხეული აქვს ისევე როგორც ლინდას, მასში საზოგადოება თვალებს და სახის ნაკვთებს გამოყოფს, ყველა ამბობს რომ ნენე მართლაც ლამაზია თუმცა ეს ორი ფაქტორი უფრო ალამაზებს. გიჟდება ყურადღების ცენტრში ყოფნაზე, ისევე როგორც ლინდას მასაც შეუძლია გამიგოს ყველაფრისდა მიუხედავად.
-აუუ ხალხო ცხელა და აუზში რო წყალი ავავსოთ არა?-თქვა შეწუხებულმა ნენემ
-აუ ჰო რა, ანდრეა რას მიკეთებ აავსე წყალი-მივუბრუმდი ჩემს გვერდით მჯდომს
-ოჰ შეხედე პატარა ქალბატონს-თქვა და ტუჩებზე მოწყვეტით მაკოცა
-ვაიმე არ შემიძლია თქვენი რომანწიკა-თქვა ლინდამ და სიცხისგან თავი გვერძე გადაიქნია თან სანდროს დაადო მხარზე. სანდრო გაიყინა,დაეტყო როგორ ესიამოვნა ლინდას ეს ქცევა
-აუუ მომკლა ამ ბიჭის საცოდაობამ-თქვა სიცილით ალექსანდრემ.
-კაი წავედი მე აუზს ავავსებ და 15 წუთში მზად იქნება მილედი-გამომხედა ანდრეამ
-წავედით მოვემზადოთ-წამოხტა ნენე და ჩვენც უკან მივყევით. ლინდამ მთლიანი საცურაო კოსტუმი ჩაიცვა ისევე როგორც ნენემ. მეც მთლიანი საცუარო კოსტუმი ჩავიცვი, თუმცა ჩემი უფრო გამომწვევი იყო, ღრმა დეკოლტით და მოხსნილი ზურგით, წინ წარწერა ქონდა ინგლისურად"იყო ქალი ეს ძალიან რთულია". მზის სათვალეები ავიღეთ და სიმღერა ჩავრთეთ new rules, სამივენი ადგილებზე გამოვცხადდით და ბიჭები ყბაჩამოვარდნილი დავტოვეთ
-ერთი ორი სამი-ვთქვით ხელი ხელ ჩაკიდებულებმა და ერთი ნახტომით პირდაპირ აუზში ჩავხტით, ბიჭებიც თან გამოგვყვნენ.
-აუ რამაგარია-დაიწყო ყვირილი ნენემ და გახარებული ალექსნადრეს ჩამოეკიდა ყელზე
-მართლაც მაგარია-თქვი გახარებულმა
-ცოტა გამომწვევად ხომ არ გაცვია-მითხრა ანდრეამ და მზერა ჩემს სავსე მკერდზე გადაიტანა.
-იყო ქალი ეს ძალიან ძნელია საყვარელო-ვუთხარი სიცილით და ტუჩებზე ვაკოცე
-ოუ ოუ სხვაგან მაინც გადით ტო-თქვა სიცილით სანდრომ
-არვიცი ერთი-თქვა ლინდამ და სანდროს წინ გაანარნარა მისი სხეული
სანდრომ ისე გადაყლაპა ნერწყვი მგონი ყველამ გაიგო, ამაზე კი ლინდას გაეცინა.
ყველაზე ბედნიერები ვიყავით მთელს მსოფლიოში. მე და ნენე იმაზე დავწყდით სიცილით როგორ უთხრეს სანდრომ და ლინდამ ერთმანეთს რომ რაღაც გრძნობები აკავშირებთ.
ლინდა აუზიდან რო ამოვიდა ჩვენც ამოვყევით და ზაგარზე დავწექით. ზუსტად ამ დროს დარეკა ჩემმა ტელეფონმა
-ვაჩე?-ვიკითხე გაკვირვებულმა
-მარიანა როგორ ხარ?-მოისმა ტელეფონში ვაჩეს ხმა და ანდრეამ ყურები დაცქვიტა
-კარგად შენ?
-მეც კარგად (ვაჩე)
-რამ შეგაწუხა?(მარიანა)
-ანუ მოკლედ ჩემ ძმაკაცს მოეწონა შენი დაქალი ლინდა,აი თემოს მოწონს და მისი ნომერი მინდა-თქვა მორიდებით ვაჩემ.
-კაი კაი მოგწერ-ვთქვი და ავკისკისდი. ტელეფონი გავუთიშე თუარა ანდრეა მეცა
-რაუნდოდა მაგ ს*ირს?
-ანდრეა სიტყვები შეარჩიე-ვეუბნები წარბებშეკრული-ვაჩეს საქმე ჩემთან კიარა ლინდასთან ქონდა
-ჩემთან?-იკითხა გაკვირვებულმა ლინდამ
-რატო არ მითხარი თემოს რომ მოწონდი?(მარიანა)
-ოო კაი ხო რამდენჯერმე ვნახე და ჩემი პაემანზე დაპატიჟება უნდა, მგონი წავალ-თქვა სანდროს გასაგონად
-და ვინ თქვა რომ წასვლის უფლებას გაძლევ-დაიყვირა სანდრომ და ფეხზე წამოვარდა
-შენ უნდა გკითხო-წამოვარდა ფეხზე ლინდაც
-ლინდა გეყო მასე მოქცევა(სანდრო)
-შენ ვინ გეკითხება შენ არავინ არ ხა.. -სიტყვის დასრულება არ აცადა ტუჩებზე რომ ეცა. ყველა გაკვირვებული ვუყურებდით ვერ გაგვეგო რახდებოდა უფრო სწორად ანდრეას და ალექსანდრეს ვერ გაეოგა რა ხდებოდა თორემ მე და ნენემ კარგად ვიცოდით.
-მიყვარხარ-დაიჩურჩულა სანდრომ როდესაც საყვარელი ქალის ბაგეებს მოშორდა
-მეც მიყვარხარ-უთხრა ლინდამ და მოეხვია.
სიცილი აგვივარდა მე და ნენეს
-რაო ლინდა მე არავინ შემიყვარდებაო?-ჰკითხა ტირილამდე მისულმა ნენემ
-კაი გოგო აცადე გვრიტებს მოეხვიონ ერთმანეთს-არ დავაკელი ირონია არც მე.
-არა შეხედე ამგენს რა მალულად ჰქონიათ ვნება-თქვა სიცილით ანდრეამ
-ისე ჩაუვარდა სანდროს გულში ლინდა როგორც სამი მუშკეტერიდან დარტანიანს კოსტანცია-არ ვცხრებოდი მე
-ამათ უყურე როგორ დაგვცინიან რა-თქვა ლინდამ და წარბები შეჭმუხნა
-სორი მარა ზის ის თრუ-თქვა სიცილით ნენემ.
ასე მხიარულებაში გავატარეთ ის საღამო და შემდეგ მეგობრებიც გავაცილეთ. მეორე სართულზე დაღლილი ავედი და ის იყო ოთახში უნდა შევსულიყავი რომ ანდრეამ დამიჭირა
-რაო გოგონი სად მივდივარო?-მითხრა სიცილით და მისკენ გამაბრუნა
-ანდრეა მაცადე დაძინება-ვუთხარი დაღლილი სახით
-რომ იცოდე როგორ მინდიხარ-მითხრა და ტუჩებზე მეცა, დაღლილობა სულ გადამავიწყა მისმა გემომ და დაუფიქრებლად შემოვხვიე ხელები მხრებზე, ანდრეა კოცნას უფრო მომთხოვნს ხდიდა და ნელნელა ოთახშიც შემიყვანა.
ერთიანი სასიამოვნო და გამაბრუებელი საღამო იყო.
დილით ანდრეაზე მიხუტებული გამეღვიძა,გემრიელად ვისაუზმეთ და ჩვენ ჩვენ საქმეებს დავუბრუნდით.
ანდრეა კომპანიაში წავიდა მე კი ახალ კომპანიაში გასაუბრებისთვის.
კომპანიიდან ბედნიერი გამოვედი რადგან ამიყვანეს, გზას გავუყევი და ვიგრძენი უკან ნაბიჯების ხმა, სადაც წავიდოდი ყველგან მომყვებოდა უკან გავიხედე და ჩემს წინ თომა იდგა
-შენ შენ ჭკუა რით ვერ ისწავლე-დავუყვირე გაბრაზებულმა. თითქოს დავალებული ქონდა რობოტივით მეცა ტუჩებზე, წამებში მოვიშორე და სახეში გაშლილი ხელი ვუთავაზე
-აღარ აღარ გაბედო ჩემზე შეხება-ვუთხარი გაბრაზებულმა და ტაქსი გავაჩერე თან სახლის მისამართი ვუკარნახე.
ანერვიულებული შევედი სახლში და მისაღებში დავჯექი. ფიქრებს მივეცი, მეთქვა თუარა ანდრეასთვის დღეს მომხდარი ამბავი,ერთი მხრივ იმას ვფიქრობდი რომ თუ ვეტყოდი თომას მოკლავდა, მეორე მხრივ კი იმას რომ თუ არ ვეტყოდი მეც შემიძულებდა. ვერანაირი გამოსავალი ვერ მოვიფიქრე ამიტომ ზემოთ ასვლა და დასვენება გადავწყვიტე. კიბეზე ვაპირებდი ასვლას როდესაც კარების მიჯახუნების ხმა გავიგონე და ანდრეა შემოვარდა გაცოფებული
-მე შენ მიყვარდი, ეს როგორ გამიკეთე-დამიღრიალა ბოლო ხმაზე თან ჩემი და თომას ფოტოები შემაყარა რომელზეც ერთმანეთს ვკოცნიდით
-საყვარელო მომის...(მარიანა)
-საყვარელოთი აღარსდროს მომმართო(ანდრეა)
-მაგრამ...(მარიანა)
-მე შენ მიყვარდი(ანდრეა)
-გიყვარდი?-ვკითხე აკანკალებული ხმით
-ხო მიყვრდი -დაიღრიალა და ყველაფრის ლეწვა დაიწყო, შემდეგ კი კარისკენ დაიძრა
-სად მიდიხარ?(მარიანა)
-დიანასთან,უნდა გიღალატო-მითხრა და სახლის კარი მიიხურა.
მხოლოდ ეხლა გავიაზრე რამოხდა, რა მითხრა, ზემოთ გაცოფებული ავვარდი და ბარგის ჩალაგება დავიწყე, ანდრეას სახლში ერთი წუთითაც არ ვაპირებდი გაჩერებას...
პს. დადამ ესეც ახალი თავი სიხარულებო❤ მაპატიეთ დაგვიანებისთვის❤ ახალი თავგადასავალი ჩვენს წყვილს❤ აბა ღირს გაგრძელება? მითხარით კომენტარებში❤ მიყვარხართ❤