თავი 18
სიცილია დილის 8 საათი:
აეროპორტში ვიყავით,ძაან მეძინებოდა...
–თვითმფრინავი მზადაა,წავედით გამოგვაფხიზლა გიორგიმ.
–ჰოუმ სვით ჰოუმ! ჩვენც მოვდივართ გაიცინა დათამ და თვითმფრინავში ავიდა...ჩვენც ავედით დაგავფრინდით..გრძელი და დამღლელი ფრენის შემდეგ როგორც იქნა ჩავედით ლოს ანჯელესში და სახლში მივედით. მათე სახლიდან გამოვიდა..
–კეთილი იყოს თქვენი ჩამოსვლა..როგორ იფრინეთ?
დათამ მათეს ხელი ჩამოართვა.
–კარგად,მადლობა.
ანანომ დიდზე დაამთქნარა.
–დავიღალე,ღამემშვიდობისა.
მეც დავამთქნარე ანანოს,რომ შევხედე.
–გინდა ნივთების ატანაში დაგეხმარო? მითხრა გიორგიმ.
თუმცა გიორგის არვუსმენდი მათეს ლაპარაკს ვუსმენდი,რომელიც დემეტრეს ელაპარაკებოდა
–უფროსო დაღლილი იქნები,მაგრამ კლუბში აუცილებლად უნდა მიხვიდე.
–ყველაფერი რიგზეა?
–კი,მაგრამ ქალბატონმა ნინამ თქვა,რომ უნდა დაგელაპარაკოთ,ინფორმაცია აქვს..იცით ვიზეც.
–გასაგებია..მანქანა მოამზადეთ.
ზუსტად ვიცოდი,რომ ლევანიზე ლაპარაკობდნენ,გასვიანს მეც უნდა გავყვე.
–ელენე აქ ხარ? ხელებს მიქნევდა გიორგი.
–ჰა? აა კი,გმადლობ. ოთახამდე ავედით. გიორგიმ ჩანთა ძირს დადო.
–ეს ბოლოა.
–მადლობა,გიორგი.
–არაფერია,ახლა დაისვენე,კარგად დამემშვიდობა გიორგი.
–კარგად.
ახლა კი გზა უნდა მოვნახო,რომ მის მანქანაში მოვხვდე,რადგან დარწმუნებული ვარ თავისი ნებით არ წამიყვანს,ოთახიდან გამოვედი და მანქანის ძრავის ხმა გავიგე,ესეც ასე..მანქანა ჭიშკართან მიდიოდა მეც გავეკიდე და წინ გადავუდექი,მაგრამ მანქანა არ ჩერდებოდა..გაგიჟდა? რატომ არ აჩერებს? დავიჯერო ვერ დამინახა? ყოჩაღ ელენე,აუცილებლად რეპტილიას მანქანის გამო უნდა მომკვდარიყავი?,მაგრამ რაც არის არის ახლა გაწევას არ ვაპირებდი. გასვიანი მომაშტერდა და თვალები დაჭყიტა სწრაფად დაამუხრუჭა..ძალიან ახლოს იყო,მომეშვა. მანქანასთან მივედი და შიგნით ჩავჯექი.
–გაგიჟდი? როგორ შეიძლება მანქანას წინ ასე გადაუხტე?! შენრა სიკვდილი გინდა?
–შენ,რომ ნორმალურად ატარებდე,ყველაფერიკარგად იქნებოდა.
გასვიანმა თვალები დამიბრიალა.
–რაგინდა?
–შენთან ერთად მოვდივარ.
–არა არმოდიხარ,გადადი!
–მოიცადე დავფიქრდე...არა არ გადავალ!
–ეს შენ არ გეხება. გადადი,ახლავე!
–მოვისმინე ლევანის შესახებ.ასე,რომ მოვდივარ. საუბრის დასასრული ხელები გადავაჯვარედინე და სიდენიას მივეყუდე.
გასვიანმა ამოიხვნეშა.
–შეწყვიტე ჩემი საუბრების მოსმენა. მანქანა დაქოქა და სალიდან გავედით.
–როგორ მოხდა,რომ მაინც არგადამაგდე? თან რატომ უნდა შევწყვიტო შენი საუბრის მოსმენა? გამოვიწვიე გასვიანი.
მაგრამ პასუხად ღრმა შესუნთქვა მივიღე...რა ჭირს ცუდად ხოარაა? მაგრამ ორი წამის შემდეგ სიჩქარეს ბევრად მოუმატა ესეც ჩემი პასუხი..ქალაქში გავედით და კლუბთან გავჩერდით..გასვიანი მანქანიდან გადავიდა..მეც გავყევი.
–მართლა? ჩვენ რა კლუბში მოვდიოდით?
–არა,ლუქსში საქმე არმაქვს..ერთ შენობაში შევიდა.
ირონიულად ვუთხარი:
–ოჰ,სტრიპტის კლუბში. მით უარესი.
–არავის დაუვალებია გამოყოლა!.
–ჰმჰ!არმეგონა თუ შენნაირ რეპტილიას ასეთ ადგილებში ს*ქსი ქონდა. გასვიანს გავყევი და ვიღაც ქალი წინ ისე გადმოგვიხტა რამის გულმა დამარტყა.
–ბატონო დემეტრე,კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება,დიდიხანი გავიდა,რაც აქ არ ყოფილხართ.
–მადლობა ჯენი,ქვეყნის გარეთ ვიყავი.
ქალმა მეც შემათვალიერა.
–ოთახი ორ ადამიანზე გნებავთ? თუ განსხვავებული სანახაობა ორისთვის?
–ჰაა? გავწითლდი.
–არცერთი,ნინას სანახავად ვარ.
–რათქმაუნდა,გამომყევით. დერეფანში გაგვიყვანა ჯენიმ.
დარწმუნებული ვარ ეს ნინაც მისი ძუ**ა იქნება,იმ ქალს გავყევით.
–კარგად ხარ? შემომიტრიალდა გასვიანი.
–რატო არ უნდა ვიყო?
–დაივიწყე.
კართან გავჩერდით და გასვიანი შემობრუნდა.
–აქ დარჩი..სავარძელზე მანიშნა.
–მე რა ძაღლი ვარ? დავუჭყიტე თვალები.
ამოიხვნეშა დამაიგნორა და ჯენისთან ერთად შევიდა ოთახში.
სავარძელზე დავჯექი.დაუჯერებელია მე აქ უნდა ვიცადო სანამ ის თავის ძუ**ას დააკმაყოფილებს.
5 წუთის შემდეგ:
ახლა უკვე გავგიჟდები,ერთი წუთიც ვეღარ მოვიცდი.
ავდექი და მუსიკის ხმას გავყევი..ოთახში შევედი ეს უეჭველად ფორმების ოთახი იყო. ბევრი კოსტიუმი ეკიდა და გოგონები,რომლებიც იცვლიდნენ და ემზადებოდნენ,მაკიაჟს იკეთებდნენ ძალიან ლამაზები იყვნენ,რამდენიმემ ჩამიარა და მეც მათ გავყევი,დარბაზში გავედით...სანახაობა დაიწყო..ცეკვავდნენ და იცინოდნენ. ეს დარაზი ალბათ ფულიანებისთვის იყო,რადგან ძალიან ლამაზად იყო მოწყობილი. კედელს ამოვეფარე და გავიხედე. ვაი დედა იქ რეები მიდიოდა ნეტა გენახათ ვინ ვის ეზასავებოდა ვერ გაიგებდი..კაცებს გოგონები კალთაში ეჯდათ...არვიცი რატომ მაგრამ ეს ადგილი არ მაღიზიანებდა,ყოველშემთხვევაშ ამას ყველგან ნახავდით,აქაურობა სავსე იყო ლამაზი და სექსუალური გოგონებით,და ასევე მოწესრიგებული კაცებით,ძვირიანი სასმელებით და ეს ატმოსფერო თავბრუს გახვევდა...რამხელა დრო გავატარე რეპტილიასთან,რომ ეს ადგილი მეჩვენება საინტერესოდ.უცბად ჩემს უკან ვიღაც კაცი გაჩნდა და კედელთან მიმიმწყვდია.
–აბა აქ რა გვაქვს?
–რა ჯანდა...
ის კისერთან დაიხარა და მსუბუქად მიკბინა...ვცდილობდი მომეშორებინა და ვფართხალებდი.
–გამიშვი,შე ნაბი** ვცდილობდი,რომ ხელი მეკრა.
–თუ ის უარზეა არგაქვს უფლება,ომ შეეხო.ეს სახლის წესია,ქერა გრძელთმიანი გოგონა გაჩნდა ჩემს გვერდით. კაცი გაჩერდა და მიტრიალდა..შემდეგ ბოროტულად გაიღიმა გამიშვა და წავიდა...გოგონა მომიახლოვდა.
–ფრთხილად უნდა იყო ესეთ შეუგნებლებთან.
–მადლობა დახმარებისთვის და რჩევისთვის,მაგრამ აქ არ ვმუშაობ. მე უბრალოდ ელენე ვარ.
–კარგი უბრალოდ ელენე,მე ნანუკა ვარ,მაგრამ შეგიძლია ის დამიძახო რაც გინდა გამეპრანჭა გოგო რაზეც გამეცინა.
–არა,არა კლიენტიც არვარ.
–უი,მეგონა,რომ კლიენტი იყავი. გაეცინა ნანუკასაც. მაგრამ თუ აქ არც სამუშაოსთვისხარ და არც გასართობად აბა რით შემიძლი
–დამიჯერე,აზრზ არვარ,მაგრამ შეგიძლია რაღაცაში დამეხმარო.
–ელენე! გაისმა გასვიანის ღრიალი.
თვალები გადავატრიალე...და მისკენ შევბრუნდი. ხო ის გაბრაზებული თვალებით იყურებოდა..არაფერი სიახლე...მის გვერდით მივიხედე. და ხანშიშესული სექსუალური ქალი შევამჩნიე.
–სწრაფად მანქანაში! და იქ დამელოდე.
ჯენი მათთან მივიდა.
–ქალბატონო ნინა ვიღაცას თქვენი ნახვა უნდა.
–ჩემს კაბინეტში წაიყვანე..უპასუხა ქალმა რომელიც გასვიანის გვერდით იდგა...ესეიგი ეს იყო ნინა..
–ელენე! ფიქრებიდან გასვიანის მკაცრმა ხმამ გამომიყვანა.
–გისმენ! ავუწიე მეც ხმას...გასვიანი მომიახლოვდა.
–გითხარი მანქანაში დამელოდეთქო...მისი შემორტყმა მინდოდა...მოვტრიალდი და ნანუკასთან გავჩერდი.
–როგორც ჩანს ახლა უნდა წავიდე გავუღიმე და ნანუკამაც გამიღიმა.
–კარგად დამიქნია ხელი..ისევ შემოვტრიალდი გასვიანს ჩვუარ და კლუბიდან გავედი...დებილი რეპტილია! ჯანდაბაშიც წასულხარ შენც და შენი საქმეებიც. მე შენს მანქანაში შენი ძაღლივით არ მოვიცდი... ავდექი და კლუბის კედელთან ავიტუზე..ვიღაცამ ტრ**ზე ხელი მომარტყა..
–რა? უკვე უნდა დამერტყა,როცა პირზე ხელი ამაფარა და მისკენ შემატრიალა.
–ისევ შევხვდით ერთმანეთს საყვარელო..ის კაცი იყო კლუბიდან ნანუკამ ძვლივს,რომ დაახვევინა..გასვიანის მანქანის გვერძე მანქანა იდგა..იმ კაცმა იქ ჩამტენა..ესღა მაკლდა..ვეცადე მეყვირა,მაგრამ პირზე ხელი ქონდა მოდებული..ყოველჯერზე როცა გასვიანს არვუჯერებ ასეთი რაღაც რატომ ხდება?!
–მოკეტე! მიყვირა კაცმა და თავი კარს მიმარტყმევინა..შემდეგ კი ხელი აიღო..ვცდილობდი მეყვირა...მაგრამ ხელი შემთხვევით ცხვირში მოვარტყი და სისხლი წამოუვიდა.
–იდიოტო ბო** კაცმა ისე შემომარტყა მეგონა ამ იდიოტის ხელით მოვკვდებოდი..ძალა აღარ მქონდა..მანქანიდან გადმომათრია და ჩემი პერანგის გახდას იწყებდა,როცა გასვიანი დავინახე იმ კაცის მხარს უკან..გიჟივით იყურებოდა..ნამდვილად მოკლავდა ამ კაცს..გასვიანი მოვარდა და ამ კაცს ხელი გააშვებინა მე ძირს დავვარდი გასვიანმა კიდე ის კაცი ძირს დააგდო და მუშტებს სახეში ურტყავდა...კაცი ტკივილისგან ღრიალებდა,მაგრამ დემეტრე უფრო და უფრო ძლიერად ურტყავდა..ვუყურებდი და თავი ვეღარ შევიკავე მუხლებშ თავი ჩავხარე და ვტიროდი..გასვიანი იმ ტიპს მოშორდა,როცა მიხვდა,რომ უკვე გათიშა..ჩემსკენ წამოვიდა..და წამომაყენა..მის მკლავებში ვიყავი..სისუსტის უფლება არ მქონდა..გასვიანმა ნიკაპზე ხელი მომკიდა და თავი ამაწევინა..ტუჩებზე სისხლი მქონდა გარტყმის მერე და თითის გადასმით მომაშორა.
–გთხოვ მანქანაში ჩაჯექი,იქამდე სანამ იმ ნაბი**ვარს ისევ მივუბრუნდი და ყელი გამოვჭერი იმისგამო,რომ გაბედა და შეგეხო.
–მე..მე ძვლივს ვლუღლუღებდი.
–მანქანაში ჩაჯექი..ხელი გამიშვა გასვიანმა და კარი გამიღო.
ღრმად ჩავისუნთქე და ჩავჯექი,გასვიანმა კარი მომიკეტა და ისიც ჩაჯდა..მანქანა სწრაფად გაიყვანა იქიდან..თვალებში ისევ გაბრაზება უელავდა..
მეორე დღე:
გასვიანთან:
სიგარეტს მოვუკიდე,და დოკუმენტებს დავაშტერდი კარზე კაკუნი იყო.
–ჰმმ..შემოდი.
კაბინეტში გიორგი შემოვიდა.
–მეძახდი?
სკამზე მოვკალათდი..
–ხო გეძახდი,ნარკოტიკები უკვე გააგზავნეს ქვეყნებშ,მინდა პოლიციის ოფისში დაბრუნდე და შენი დავალება გააგრძელო,შენმა შვებულებამ დიდხანს გასტანა,არმინდა რამე იეჭვონ.
–გასაგებია..დღეს წავალ განყოფილებაში და ვიზრუნებ უსაფრთხოებაზე.
–კარგი იქნებოდა.
–კიდევ გინდა რამე?
–არაფერი.
–მაშინ მოგვიანებით გნახავ მითხრა გიორგიმ და გავიდა.
მეკიდე ვეწეოდი და თან გამახსენდა..როგორი გაბრაზებული ვიყავი იმისგამო რაც იმ ახვ**მა გაუკეთა ელენეს..და ელენეს შეშინებული თვალები და ცრემლები,რომ არა ცოცხალსაც არ დავტოვებდი...ის დიალოგიც გამახსენდა,რომ წამოვედით..ელენე ფანჯარაშ იყურებუდა.
–შენ...დაიწყო ელენემ..მას შევხედე.
ელენემ ქვემოთ დაიხედა.
–შენ იმ კაცს მართლა მოკლავდი?
–რაში გაინტერესებს?
–უბრალოდ მიპასუხე...უფროსწორად გთხოვ..
–რათქმაუნდა.
–რატო?
–სერიოზულად მეკითხები?აბა ნება მიმეცა შენზე ეძალადა?
–რათქმაუნდა არა,ეს არმიგულისხმია..მე უბრალოდ დაიბნა ელენე.
–უბრალოდ რა? მისგამო წუხხარ?
–არა..
–მაშინ შეწყვიტე ეგეთი კითხვების დასმა..
ელენემ ისევ ფანჯარაში გაიხედა.
-მე უბრალოდ მინდა ვიცოდე როგორ შეგიძლიათ ასე მარტივად წაართვათ ადამიანს სიცოცხლე.
უკვე სახლში ვიყავით და მანქანა გავაჩერე და ელენეს შევხედე.
–ამის ცოდნა მართლა გინდა? ძალა გვაძლევს ამის საშუალებას.
ელენე ჩემსკენ შემოტრიალდა.
–ძალა?
–ძალა ერთადერთი საშუალებაა ამ დაწყევლილ სამყაროში გზის გასაკვალად. იმისთვის,რომ იცოცხლო უნდა გქონდეს ძალა და ძალაუფლება.
-ახლა ეჭვი არმეპარება,რომ მისი მოკვლა შეგეძლო.
ელენეს გაკვირვებულმა შევხედე.
–შენ ფიქრობ,რომ თუ გაქვს ძალაუფლება,შეგიძლია გადაწყვიტო ვინ იცოცხლებს და ვინ არა,მაგრამ ეს ასე არარის,ადამიანი სულ,რომ საზიზღარი იყოს შე არგაქვს უფლება გადაწყვიტო მისი სიცოცხლე ან სიკვდილი.
–მართლა? მაშინ რატომ არ შეგიძლია იმის გაკეთება რასაც ამბობ?
–რა?!
–ჩემს შემთხვევაშიც იგივე რატომ გააკეთე?
–რას გულისხმობ?
–შენ ამბობ,რომ ჩვენ არშეგვიძლია გადავწყვიტოთ ვინ იცოცხლებს და ვინ არა რამდენად ცუდი ადამიანიც არუნდა იყოს,მაგრამ შენ არანაირი პრობლემა არგქონია,როცა დამიჭირე და ჩემი მოკვლა გინდოდა.
–მე დავასრულე ეს დიალოგი! მითხრა ელენემ და მანქანიდან გადავიდა.
–რათქმაუნდა! წახვედი! არანაირი არგუმენტი არ გქონდა ამიტომაც უბრალოდ წახვედი...
ფიქრებიდან გამოვედი და აწმყოში დავბრუნდი..მაგიჟებს ეს გოგო..ისევ ერთ სიგარეთს მოვუკიდე.

პოლიციის განყოფილება:
გიორგი შიგნით შევიდა,ყველაფერი ისე იყო,როგორც წასვლამდე.
–კესო? დაუძახა გიორგიმ,მაგრამ კესომ მას ისე ჩაურა ზედაც არ შეხედა. გიორგის გაახსენდა რა გაუკეთა კესოს და როგორ გამოიყენა ის...ისიც გაახსენდა,რომ კესომ მას სიყვარული აუხსნა..და სე**ის მერე კესოს მან უბრალოდ უთხრა,რომ ეს შეცდომა იყო,რაზეც კესო გაოცდა,გიორგიმ კი უთხრა,რომ ის უბრალოდ ცუდ ხასიეთზე იყო და გართობა უნდოდა და მას სხვა უყვარდა. კესომ გაარტყა და ტირილით გაიქცა.
რა იდიოტი ვარ,ძალიან ვწუხვარ ფიქრობდა გიორგი. კესოს კაბინეტის კარზე დააკაკუნა,რომ ბოდიში მოეხადა მისთვის,მაგრამ არავინ უპასუხა...ამიტომ გიორგი პირდაპირ შევიდა მის კაბინეტში.
–კესო მე ვწუ...მაგრამ გიორგის იქ კესოს მაგივრად დეტექტივი ალექსანდრე დახვდა,რომელიც ელენეს გაუჩინარებით ძალიან დაინტერესებული იყო.
–გიორგი..ჩაილაპარაკა ალექსანდრემ.
გიორგი მას მიაჩერდა და მიხვდა,რომ საქმე ცუდად იყო.
–ალექსანდრე..
კესო გიორგის მისჩერებოდა.
–როგორ ხარ? რა სიურპრიზია შენი აქ ნახვა არდაიბნა გიორგი და ხელი ჩამოართვა.
–კარგად,ჩემი მისია ავღანეთსი მორჩა.
–კარგია შენი აქ ნახვა. მაგრამ ეს ვიზიტი რას მივაწეროთ?
–ამ სექციის დეტექტივი გავხდი...
გიორგიმ ყალბად გაუღიმა.–ესეიგი ახლა ერთად ვმუშაობთ. გამახსენდა,რომ საქმე მაქვს უნდა წავიდე..გიორგი კარისკენ შემოტრიალდა,მაგრამ...
–მოიცადე გიორგი,რამდენიმე კითხვა მაქვს შენთან,შეაჩერა ალექსანდრემ.
გიორგი მისკენ შეტრიალდა.
–მე გავალ თქვა კესომ და კარისკენ წავიდა..გიორგიმ მას შეხედა და კესოც გავიდა.
–აბა ალექსანდრე რაზე გინდა ლაპარაკი?
–ელენეზე.
გიორგის სახე შეეცვლა.
–ის არმინახავს რაც ჩამოვედი.
–იმიტომ,რომ ის აქ აღარ მუშაობს,ის გადავიდა.
–ეს ელენეს საქციელს არ გავს.
–ვიცი მაგრამ ასე მოხდა.
–კესომ თქვა,რომ მისი დოკუმენტები ელენეს არ მოუტანია და მის მაგივრად შენ მოიტანე.
–და?
–არავის არუნახავს იმ ამბის მერე,მხოლოდ შენ ნახე ბოლოს.
–არვიცი საით მიგყავს ლაპარაკი,მაგრამ მე მისი დოკუმნტები იმიტომ მოვიტანე,რომ მან მთხოვა.
–იცი,რომ ის თავის მიზნის შესასრულებლად არაფერზე დაიხედა უკან.
–იქნებ ეს გააკეთა.
–ის ამას არგააკეთებდა,მას ძალიან კარგად ვიცნობ.
–იქნებ ის შეიცვალა.
ალექსანდრემ გიორგის ეჭვის თვაით შეხედა.
–ახლა,მაპატიე. კართან მივიდა გიორგი.
–და გიორგი სიგარეტს მოუკიდა ალექსანდრემ.
–ჰმმ..გიორგი ისევ მიტრიალდა.
–მე შენ არაფერში არ გადანაშაულებ,მაგრამ მე მას ვიპოვი თუნდაც ამისგამო გველის სოროში მომიწიოს ჩაძრომა.
გიორგის არაფერი უასუხია უბრალოდ წამოვიდა და კარი გამოიკეტა.
დემეტრეს კაბინეტი:
გასვიანი მობილურზე ლაპარაკობდა–გასაგებია,გავიგე...უცბად გიორგი კაბინეტში შევარდა...გასვიანმა მობილური გათიშა.
–რა ჯანდაბა გჭირს?
–პრობლემა გვაქვს.
–გისმენ.
გიორგიმ დოკუმენტები მოისროლა მაგიდაზე.
–ეს რაარის? დოკუმენტები აიღო გასვიანმა და ალექსანდრეს სურათი ნახა.
–ეს კაცი ვინარის? და რა პრობლემას ქმნის?
–ეს ალექსანდრეა ლოს ანჯელესის საუკეთესო დეტექტივი,ის ისევ პოლიციის განყოფილებაში დაბრუნდა.ის ავღანეთში გაგზავნეს დავალებაზე ახლა კი უკან დაბრუნდა. ის შესანიშნავია. ყველაფერში: სროლაში,ჩხუბში,გამოძიებაში. როდესა პირველად მოვხვდი განყოფილებაში ყველა მასზე ლაპარკობდა,მაგრამ ის არავის ელაპარაკებოდა,ყველაზე დიდ დროს ვარჯიშში ხარჯავდა. და იმისთვის,რომ შურიეძია მის მშობლებზე,მამამისი ერთერთმა განგსტერმა მოკლა,რადგან შეეცადა გოგოს გაუატიურებაში ხელი შეეშალა,მამამისი მოკლა და მერე დედამისი გამოჩნდა და ისი მოკლა იმ განგსტერმა.
–და ამას რატომ მიყვები?
–იმიტომ,რომ შეიძლება ჩვენ ჩაგვისაფრდეს.
–რატომ?
–ის ჩვენთვის კიარა ელენესთვის მოვა აქ.
გასვიანს სახე შეეცვალა.
–ელენესგან რაუნდა.
–როდესაც ავღანეთიდან დაბრუნდა,ელენე იკითხა და რომ ვერნახა დაეჭვდა. მან მეც მკითხა ელენეს შესახებ.
–და რაუთხარი?
–ის,რომ აქ დიდიხანია აღარ მუშაობს.
–და წამოეგო?
–არვიცი რა გითხრა..მან გაიგო,რომ ელენეს მიზნისთვის არ მიუღწევია ამიტომ მიხვდა,რომ რაღაც ვერ იყო.
–ესეიგი მან იცოდა ელენეს მიზანზე? გაბრაზდა გასვიანი.
–ხო..ასეც შეიძლება ითქვას.
–და ეს რას უნდა ნიშნავდეს?
–გახსოვს,რომ გითხარი,არავის არ ელაპარაკებოდა მეთქი? ნუ ის ახლოს იყო ელენესთან. ელენეზე 2 წლით უფროსია და ის გვწვრთნიდა ახალბედებს,ელენე მასთან ემზადებოდა. ელენესთვის ბევრს ნიშნავდა,რადგან ორივეს ერთი მიზანი ქონდათ. ის ელენეს ყველაფერს ასწავლიდა.ყველა გაკვირვებული იყო,რომ ის ვიღაცის მომზადებას დათანხმდა.ყველა ამბობდა,რომ ელენემ ის შეცვალა. და ხალხი ამბობდა,რომ ელენეს ის შეუყვარდა. ამაზე გასვიანი სახეზე წამოწითლდა და მუშტი დაარტყა მაგიდას,–მაგრამ მერე ალექსანდრე ავღანეთში გაგზავნეს და მათი ურთიერთობა გაწყდა..ელენეს ისე ვერ დავუახლოვდი,როგორც ალექსანდრე..მიუხედავად იმისა,რომ ძალიან ვცდილობდი.
–სულ ესარის? კითხა გასვიანმა.
–რაუნდა ვქნათ?
–მარტივია.გავანადგუროთ წამოენთო გასვიანი.
–რთული იქნება,უნდა დაველოდოთ და ვნახოთ რას მოიქმოქმედებს.
–კარგი..მაგრამ თუ ის მოგვიახლოვდება და ელენეს შეეხება მე მას გავაქრობ დაიმუქრა გასვიანი...გიორგიმ არაფერი უპასუხა.
–ახლა მარტო დამტოვე თქვა გასვიანმა.
გიორგი გავიდა გასვიანი კი სავარძელში მოკალათდა და სიგარეტს მოუკიდა.
–დეტექტივი ალექსანდრე არა? ჩაიცინა და სიგარეტი გააბოლა.

პ.ს ესეც 18 თავი,შეაქეთ და გააკრიტიკეთ :დ მოკლედ მადლობა ვინც კითხულობთ..ცოტა სიტუაცია იძაბება რაც საინტერესო ჩანს <3 <3 დაგიბრუნდებით მაქსიმუმ ორ დღეში <3 <3