მთელი კვირა სტიუარტი არ გამოჩენილა. ინსტაგრამზე ვადევნებდი მის სთორის თვალს და როგორც ჩანს, ჰავაიზე იმყოფებოდა. მისი დის დაბადების დღე იყო და იქ გადაიხადეს. რა თქმა უნდა სტიუარტის ფოლოვერი ვიყავი, ოღონდ fake ინსტაგრამით, აბა ნამდვილით ხომ არ დავაფოლოვებდი?!
უიქენდზე ნორასთან დავრჩი. ცოტა გამოკეთდა. თავისი და ტობინის 1000 სურათი მაინც ჰქონდა პოლაროიდით გადაღებული და ყველა დაწვა. არ მესმის რატომ ამჯობინა ნორას ტობინმა ქლოი. ნორა ანგელოზია, სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით. თავისი ლურჯი თვალებით, მბზინვარე ქერა თმით, დიდი, გაბუტული ტუჩებით და არაჩვეულებრივი სხეულით ყველას აჯადოებს. ქლოიც ქერა და ლურჯთვალებაა, თუმცა საშინელი ნაკვთები აქვს და სულ ტუჩებდაპრუწული დადის.


ყველას ეზიზღება რაღაც. ჩემთვის ეს „რაღაც“ მაღვიძარაა. ახლაც, მან გამაღვიძა. 06:30AM არის. წესით ასე ადრე არ ვდგები, მაგრამ მინდა დღეს სკოლაში ადრე მივიდე, რადგან დღეს ჩვენი სკოლის კალათბურთის გუნდის თამაშია და გუშინ პოსტერების გაკვრა ვერ დავამთავრე. სხვათაშორის ნორა ჩირლიდერია და ძლივს დავითანხმე, რომ დღეს გამოსულიყო.
ზოზინით წამოვდექი და აბაზანისკენ გავწიე. თავი მოვიწესრიგე, კბილები გამოვიხეხე, შემდეგ გამოვედი და გარდერობისკენ წავედი. შავი ჯინსის შარვალი და ნაცრისფერი ტოპი ჩავიცვი, ჟაკეტიც შემოვიცვი და სახლიდან გამოვედი. ჩემი საუზმე დარიჩინის მოკა იყო, ამიტომაც სტაბაქსისკენ წავედი, მოკა ავიღე და სკოლისაკენ გავწიე. სკოლაში, მართლაც რომ ადრე მივედი, მაშინვე პოსტერებს მივადექი და სადაც საჭირო იყო გავაკარი. შემდეგ კი, ჩემს ნამუშევარს კმაყოფილმა შევხედე. უეცრად, ყელზე ვიღაცის ცხელი სუნთქვა ვიგრძენი. შემოვბრუნდი და სტიუარტია. ისე გამიხარდა კინაღამ ჩავეხუტე, თუმცა ვითომც არაფერი-ხელები გადავაჯვარედინე და ვკითხე:
-ჩამოხვედი?
-ვერ ხედავ?-მკითხა მან.
-კითხვაზე კითხვით ნუ მპასუხობ.-შევუღრინე მე.
-ვინ ხარ, რომ დირექტორს ეგრე ელაპარაკები?-თქვა და მომიახლოვდა. თვალებს აქეთ-იქეთ ვაცეცებდი, ვინმემ არ დაგვინახოს მეთქი, თუმცა, ვინ დაგვინხავდა ასე ადრე სკოლაში არავინ მოდიოდა. სტიუარტი ნელ-ნელ უფრო მიახლოვდებოდა და ბოლოს კედელთან მომიწყვდია, ხელები ჩემს გარშემო კედელს მიადო და სახეში შემომხედა. „აი, ახლა დამერხა მეთქი“-ვფიქრობდი. უეცრად, რაღაც ბრახუნი გავიგონეთ და სტიუარტი მაშინვე მომშროდა. დამლაგებელი ყოფილა.
-ჯერ არ დაგვიმთავრებია.-მითხრა სტიუარტმა და წავიდა. მე კი, გაშტერებული ვიდექი კარგა ხანი.
გაკვეთილები რომ გამოვიდა, მაშინვე ჩირლიდერების გასახდელისკენ გავწიე, ნორასთან. ის ბოლო გაკვეთილს არ ესწრებოდა, რადგან ცეკვაში ვარჯიშობდა სხვა ჩირლიდერ გოგონებთან ერთად, რომელთა შორისაც ქლოი და მისი „ფინიები“-ც იყვნენ. იმედი მქონდა, ნორას რამე ცუდს არ გაუჩალიჩებდნენ.
გასახდელის შესასვლელის წინ, ქლოის საუკეთესო მეგობარი-ელენა გადამიდგა და არ გამატარა:
-ენჯი, შენნაირ ძროხებს აქ არაფერი ესაქმებათ.-მითხრა მან და თან საღეჭ რეზინს საშინლად, ხმაურიანად ღეჭავდა, რაც მაგრად მაღიზიანებდა.
-გამატარე რა.-ვუთხარი მე.
-15 კილოს რო დაიკლებ კი.-მითხრა და თავისი წრიპინა ხმით გადაიკისკისა, ამასობაში საღეჭი რეზინი გადაცდა და ის ხველებით, ხოლო მე სიცილით მოვკვდი. სანამ ელენა სულს ითქვამდა და წყალს სვამდა, მე გასახდელში შეივიპარე ნორასთან. ის მარტო იჯდა და ჯერ ჩირლიდერის ფორმაც არ ჩაეცვა.
-ნორა, რას აკეთებ გოგო, დაიწყება თამაში მალე, ჩაიცვი დროზე.-ვუთხარი მე
-არ ვიცი ენჯი. მგონი გამოსვლა გადავიფიქრე...-თქვა მან ჩაფიქრებულმა.
-გადაიფიქრე, თუ გადაგაფიქრებინეს?
-არა, არა-უარყო მან,-უბრალოდ არ ვიცი... იქ ტობინიც იქნება და ქლოიც... არ ვიცი ენჯი.-თქვა ნორამ და ლამის ატირდა.
-მოდი ჩემთან.-ვუთხარი მე და ჩავეხუტე. ძლივს დავაჯერე, რომ ჩირლიდერებთან ერთად გამოსულიყო და ფორმა ძალით ჩავაცვი. შემდეგ გასახდელი დავტოვე და ჩემს ნერდ მეგობართან, კორეელ ჯინთან ერთად დარბაზში წავედი, საკმაოდ კარგი ადგილები მოვნახეთ, ისეთი, სადაც ბურთის თავში მოხვედრის საშიშროება ნაკლები იყო.
-იმედი მაქვს, ამ თამაშს მოვიგებთ.-ვუთხარი ჯინს.
-თუ გავითვალისწინებთ, ტობინის სისწრაფეს, ჯასტინის სიმაღლეს და ლეოს ძალას და ამას შევადარებთ მოწინააღმდეგის გუნდს, მაშინ დიახ, მოგება გარანტირებული გვაქვს!-დაასკვნა ჯინმა.
დარბაზი ნელ-ნელა ივსებოდა მოსწავლეებით, მასწავლებლებით, ბოლოს სტიუარტიც კი შემოვიდა. უეცრად მუსიკა ჩაირთო და ჩირლიდერების თანხლებით ჩვენი გუნდი გამოჩნდა. ჩირლიდერებში ნორას დავუწყე ძებნა, ისე უაზროდ იქნევდა პომპონებს, თითქოს ყველაფერს აზრი ჰქონდა დაკარგული. შემდეგ შემთხვევით ჩემსკენ გამოიხედა, მე ცერა თითები ავუწიე და ვანიშნე გაღიმებულიყო, მანაც ძალით გაიღიმა. შემდეგ შემოვიდა მოწინააღმდეგის გუნდიც. იყო ჩირლიდერების გამამხნევებელი ცეკვაც, სადაც ნორას გაღიმება ისევ დავიწყებოდა და დაღვრემილი სახით ცეკვავდა. გული ამოვარდნაზე მქონდა, ქლოიმ რამე არ გაუჩალიჩოს მეთქი, კიდევ კარგი, მართლაც არაფერი მოხდა.
ჯინის დასკვნამ გაამართლა, ჩვენმა გუნდმა მოიგო. მთელი თამაშის განმავლობაში, ვგრძნობდი, თუ როგორ მბურღავდა სტიუარტი თვალებით და აღარ ვიცოდი სად წავსულიყავი. რა ჯანდაბა უნდა მეთქი ვფიქრობდი. ჯინმა ეს შეამჩნია და მითხრა:
-ენჯი, ჩვენი დირექტორი თვალს არ გაშორებს.
-რა სისულელეა,-ვუთხარი მე და ძალით გავიცინე-ალბათ, რაღაც მოგეჩვენა.-ჯინმა თავისი ვიწრო თვალები კიდევ უფრო დაავიწროვა და დაეჭვებული დამაკვრიდა, მე უხერხულად ვუღიმოდი, კიდევ კარგი ამ დროს, ლილი გამოჩნდა ჯინის ქრაში და ჯინსაც სულ დავავიწყდი.
დარბაზიდან ახალგამოსული ვიყავი, თან ხალხში ნორას ვეძებდი, როდესაც, უეცრად სტიუარტი გამოჩნდა და ძალით შემათრია ისევ იმ სათავსოში.
-ეგ ჟაკეტი აღარ გაიძრო.-მითხრა მან. მე ჩემს ჟაკეტს დავხედე და უფრო მაგრად მოვიხვიე. მთელი თამაში გახდილი მქონდა და მხოლოდ ჩემი ნაცრისფერი ტოპი მეცვა, რომელი მხრებსაც არ მიფარავდა ნორმალურად და მოკლეც იყო.
-რასაც მინდა, იმას ვიზამ!-ვუთხარი მე.
-კარგი, მაშინ. გაიხადე ეგ ჟეკეტი და ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ.-მითხრა წყნარად სტიუარტმა. არაფერიც არ გამიხდია, უბრალოდ კარისკენ გავწიე, თუმცა ის წინ გადამიდგა და არ გამიშვა.
-ახლა რა ჯანდაბა გინდა?!-შევუღინე მე. სტიუარტი მომიახლოვდა და მივხვდი ისევ კოცნას აპირდება, ძალიან გავბრაზდი და სანამ მაკოცებდა მთელი ძალით გავარტყი სილა.
-ეს რისთვის?-მკითხა მან და ლოყა დაიზილა.
-იმისთვის, რომ ასე მექცევი!
-ასე, როგორ?
-რა როგორ, არ გამაგიჟო! როცა მოგინდება მაკოცებ, როცა მოგინდება აქ შემომიყვან! სხვათაშორის, პირველი კოცნა მომპარე!
-მართლა?-მკითხა მან ძალიან მშვიდად, რამაც მთლად გამაცოფა,-არადა ისე კარგად მკოცნიდი, გამოუცდელს ნამდვილად არ ჰგავდი.-ძალიან გავბრაზდი, ძალიან და ახლა მეორედ უნდა გამერტყა სილა მეორე ლოყაზე, რომ ხელი დამიჭირა. მაჯაში საშინლად მწარედ ჩამავლო ხელი, ისე რომ, სიმწრისგან კინაღამ ცრემლები გადმომცივიდა.
-მეტკინა ხელი! გამიშვი არანორმალურო!-ვუყვირე მე.
-ბოდიში, არ მინდოდა გტკენოდა.-მითხრა შეწუხებული ხმით. ხელი გამიშვა და მაჯაზე მაკოცა. ამაზე ის დავდნი, როგორ სანთელი ცეცხლის ალზე. საერთოდ ვეღარ ვგრნობდი ტკივილს, პირიქით ყველაფერი არაჩვეულებრივი მომეჩვენა.-ენჯი, მართლა ძალიან ვწუხვარ, თუმცა არ ვიცი როგორ მოვიქცე. ძალიან მომწონხარ, მაგრამ შენ თუ... შენ თუ ჩემთან ერთად ყოფნა არ გინდა, მე არაფერს დაგაძალებ.-თქვა სტიუარტმა და თავისი შავი თვალებით შემომხედა. მომწონხარო?! მასთან ერთად ყოფნა?! ვაიმე, კინაღამ გავგიჟდი, როგორ არა, ძალიან, ძალიან მაგრად მინდოდა მასთან ერთად ყოფნა, თუმცა ჩემი სიამაყე, ყველასა და ყველაფერზე წინ დავაყენე და ვუთხარი:
-მე საერთოდ არ მომწონხარ და შენთან ერთად ყოფნა, რა თქმა უნდა არ მინდა! ვის გაუგია დირექტორისა და მოსწავლის წყვილი!
-კარგი, როგორც გინდა.-თქვა მან წყნარად,-თუმცა სანამ, წახვალ...-ახლოს მიმიზიდა და მაკოცა. ეს წინა ორ კოცნას არ ჰგავდა. ყველაზე ტკბილი და ამავდროულად სენტიმენტალური იყო. დავდნი, კინაღამ ხელში ჩავაკვდი, მუცელში პეპლებს კი არა არწივებს ვგრნობდი. პულსი, ალბათ 200-ზე ამივარდა. მკოცნიდა, სტიუარტი მკოცნიდა და მგონი გაშვებას არც მიპირებდა. მე კიდე განუძრევლად ვიდექი, ვიდექი და არ ვიცოდი რა მექნა. შემდეგ სტიუარტი მომშორდა და კარისკენ წავიდა.
-მოიცა.-ვუთხარი მე.
-რა?-მკითხა მან და ისევ ისეთი შავი თვალებით შემომხედა. მისკენ წავედი, აქამდე თუ ყოველთვის თვითონ მკოცნიდა პირველი, ახლა მე ვაკოცე. არ ვიცი, ეს რამ გამაკეთებინდა, თუმცა მაშინ არაფერი არ მაინტერესებდა. უბრალოდ მივედი და ვაკოცე, თმაში ხელები შევუცურე და ისევ ვიგრძენი მისი სირბილე, მანაც მაკოცა ისევ ისე ნაზად, როგორც წეღან. ენით აღუწერელ რამეს ვგრძნობდი, ცუდად ვიყავი, ვკვდებოდი. სტიუარტი ტუჩებზე მომშორდა და ახლა ლოყას გაუყვა კოცნით, შემდეგ კისერს ჩაუყვა, ჟაკეტი გადამიწია და ლავიწზე უნაზესად მაკოცა, შემდეგ კიდევ და კიდევ. მეგონა ჩემი გულის ბაგა-ბუგი მთელ მსოფლიოს ესმოდა. შემდეგ შუბლზე მაკოცა და მითხრა:
-ჩემთან ერთად ყოფნა, არ გინდა ხომ?