-სერიოზულად გადაწყვიტე?-ინტერესით შეეკითხა მაქსიმე
-კი. აქამდე არ მინდოდა,არადა სულ მეხვეწებოდა დედა,წამოდი ჩემთანო,მაგრამ აქაურობას ვერ ველეოდი,ახლა კი მე თვითონაც მინდა წასვლა- დაზუსტებით უპასუხა სალომემ. მასსა და მათეს შორის მომხდარი ღამის შემდეგ 4 თვე იყო გასული,როცა ამ გადაწყვეტილების შესახებ ამცნო მაქსიმეს. იმის შემდეგ მათე აღარ უნახავს,არც შემთხვევით და არც შეგნებულად.ის რაც უკვე დამთავრდა, დამთავრდა და მორჩა. ჩამქრალი ცეცხლის ფერფლით ხელახლა ვერ დაანთებ ცეცხლს. აზრი არც აქვს წარსულ ურთიერთობაში დაბრუნებას,როცა ეს ურთიერთობა ერთხელ უკვე წარუმატებელი იყო.არც უცდია.
-დარწმუნებული ვარ,ამერიკაში ჩემი პროფესიით უფრო ვიმუშავებ,ვიდრე აქ. მანდ უფრო მეტი შესაძლებლობა მექნება
-დედას გაუხარდება.უთხარი უკვე?
-კი,გუშინ ველაპარაკე და ძალიან გაუხარდა.უკვე მელოდება-გაეცინა
-მე მინდა რომ შენ ბედნიერი იყო და ყველაფერი გამოგივიდეს რასაც ჩაიფიქრებ-გულით უსურვა ბედნიერება მაქსიმემ-იმედია მანდ მაინც დაჭკვიანდები-თითი სიცილით დაუქნია
-დასაჭკვიანებელი არაფერი არ მჭირს მე-ვითომ იწყინა-უბრალოდ მე ისე ვიქცევი,როგორც მინდა და სწორად მიმაჩნია.ეს ყველას არ შეუძლია-ახლა მასაც გაეცინა
-ხო, ,,სწორად’’ ხშირად იქცევი შენ-გადაიხარხარა
-ისე,ახლა დავფიქრდი და მომენატრები-უცებ დასერიოზულდა სალომე-მართალია ხშირად ვჩხუბობდით,მაგრამ გამიჭირდება უშენოდ
-ახლა არ გვინდა ეგ სენტიმენტები-შეეცადა ეხუმრა-სამუდამოდ ხომ არ მიდიხარ არა? ხან შენ ჩამოხვალ,ხან მე ჩამოვალ.გარდა ამისა,დღევანდელი ტექნოლოგიები,საერთოდ არ მოგცემს ადამიანის მონატრების საშუალებას. ყოველდღე შეგვეძლება ლაპარაკი,დღის ნებისმიერ მონაკვეთში,როცა მოგვესურვება-უთხრა ღიმილით და ჩაეხუტა.
სალომეს არაფერი უთქვამს.თითქოს ბოლომდე აღფრთოვანებული არ იყო ამერიკით,მაგრამ ეს ყველაზე კარგ გამოსავლად ეჩვენებოდა,რომ ცხოვრება შეეცვალა.

-ამერიკაში მიდის?-ჩაფიქრებულმა გაიმეორა კითხვა მარიამმა-ადრე ყველაზე პირველი მე გავიგებდი ამ ამბავს-სევდიანად გაეღიმა წარსულის გახსენებაზე
-მე დავასწარი,თორემ გეტყვის თვითონაც უეჭველი,აბა ისე ხომ არ წავა-დაამშვიდა მაქსიმემ
-რატომ გადაწყვიტა?ამერიკა არასდროს უყვარდა
-აქაურმა ერთფეროვნებამ დაღალა ალბათ, არ იცი მაგისი ამბავი? სიახლეები უნდა ეტყობა-მხრები აიჩეჩა
-ხო, ალბათ-თვალები ერთ წერტილზე ჰქონდა მიშტერებული მარიამს-დარწმუნებული ვარ,მოეწონება მანდ
-მეც ასე ვფიქრობ. მისთვის კარგიცაა ახლა გარემოს შეცვლა,თორემ რაღაც დეპრესიის ნიშნებს ვამჩნევ,რაც ძალიან იშვიათია სალომესთვის
-ბოლო დროს ძალიან შეიცვალა და მაგის ბრალია მისი ასეთი ხასიათი და ქცევები,მაგრამ მჯერა,რომ მანდ ცოტა გამოეცვლება ხასიათი
-დედა უკვე მეცოდება სალომეს ხელში-ორივეს გაეცინა
-ყავას გავაკეთებ,ხომ დალევ?-მაქსიმემ თავი დაუქნია.მარიამი წამოდგა და სამზარეულოში გავიდა ყავის მოსამზადებლად.
***
-ჭკვიანად იცოდე და დედა არ გააბრაზო-პატარა ბავშვივით დაარიგა მაქსიმემ სალომე-აეროპორტში იყვნენ და სალომეს აცილებდნენ
-რაც მთელი ცხოვრება არ დაგირიგებია,ეს დღებია მარიგებ-სალომეს გაეცინა-რა პატარა ბავშვივით მტუქსავ ვერ გავიგე-წარბი აუწია-მარიამ-მარის მიუბრუნდა-შენ გაბარებ ამ არასერიოზულს, მარტომ სახლი არ გადაწვას-უთხრა სიცილით
-შენ მაგაზე არ იდარდო დაო, ქალების მეტი რა არის, მოვლენ,დამილაგებენ,ტანსაცმელს გამიმზადებენ, საჭმელს გამიკეთებენ, მე არაფერზე მექნება საზრუნავი-მხრები აიჩეჩა მაქსიმემ.მარიამმა წარბაწევით შეხედა
-უკვე გაანაწილე რომელ დღეს ვინ რას გაგიკეთებს?-ირონიულად ჰკითხა
-მაგაზე ფიქრს აწი დავიწყებ-თვალი ჩაუკრა
-ჯამბაზი-ტუჩი აიბზუა მარიამმა
-ერთმანეთს ძალიან უხდებით-მოულოდნელად სალომემ თქვა-აქამდე არასდროს მითქვამს,მაგრამ მართლა ძალიან მაგარი წყვილი ხართ და კიდევ ერთხელ მინდა ბოდიში მოგიხადოთ,მაშინდელი ჩემი ქცევებისთვის,საშინლად ვიქცეოდი
-თავი სერიალში მგონია,ბოლო სერიაში ბოროტი პერსონაჟი თავის ქცევებს რომ ინანიებს-ისეთ ხმაზე გადაიხარხარა მაქსიმემ,ნახევარი აეროპორტი მას უყურებდა-სულ მინდოდა მსგავსი რამ რეალობაში მომხდარიყო
-არ უნდა გენახა თავის დროზე ამდენი სერიალი მაქსიმე-მოჩვენებითი სინანულით უპასუხა სალომემ-მოიცა და, მე ბოროტი ვარ?-ახლა დაუკვირდა მის ნათქვამს და თვალები გაუფართოვდა
-ნუ ბოროტი არა,მაგრამ კარგად ჩაჯდა რა სიტუაციაში-მხრები აიჩეჩა
-დღეს რაღაც მასხრობის ხასიათზეა და არ ვიცი რატომ-თქვა მარიამმა
-მიხარია ამას ამერიკაში რომ ვუშვებ-თავით სალომეზე ანიშნა
-ვიცი,სახლში რომ მიხვალ,ბალიშს დაასველებ ცრემლებით
-ხო,ერთჯერადი ხელსახოცები უკვე მომარაგებული მაქვს
ასე ხუმრობაში გააცილეს სალომე და ხუმრობაშივე არ შეიმჩნიეს წარსულში მომხდარი სალომეს ამბები.მაქსიმე ყველანაირად ეცადა ასე გადაეტარებინა ეს ამბები,გამოუვიდა კიდეც. მარიამი და სალომეც თბილად დაემშვიდობნენ ერთმანეთს,მართალია როგორც დაქალები არ შეპირებიან რომ ერთმანეთს ყოველდღე დაელაპარაკებიან,მიწერენ,მაგრამ კარგად დაემშვიდობნენ და რაც მთვარია, ერთმანეთისადმი ბოღმა არ ჩარჩენიათ გულში.
***
-ნახევარ ფაბრიკატებით იხმობ ხომ კუჭს-მივიდა თუ არა მარიამი მაქსიმესთან,ეგრევე სამზარეულოში შევიდა,პარკები მაგიდაზე დაალაგა და მაცივარი გამოაღო-ეგრეც ვიცოდი
-დღეს შენი სმენაა?-სერიოზულად ჰკითხა
-რა?-ვერ მიხვდა
-არ მახსოვდა დღეს ვის უწევდა მოსვლა საჭმლის გასაკეთებლად-მხრები აიჩეჩა და სიცილით გავიდა სამზარეულოდან,მარიამი უკან მიყვა
-ხომ იცი,რომ ნერვები მეშლება მასე რომ ხუმრობ.იცოდე ერთხელაც დაგიჯერებ რომ სიმართლეს ამბობ და გაგშორდები-დაემუქრა
-არაუშავს, რომელიმეს დაემატება ერთი ადამიანის საქმე-ისევ განაგრძობდა ხუმრობას
-ოოო,მაქსიმე...
-კარგი ხო,ვჩუმდები.აბა ცოლად შენ არ მომყვები და რა ვქნა?-
-ცოლობა მთხოვე და არ მახსოვს?-შეიცხადა მარიამმა
-არ გთხოვე? აბა მაშინ ვის იყო რომ ვთხოვე?-ხელი ნიკაპზე მოისვა ჩაფიქრებულმა
-ვისაც სთხოვე,ალბათ მიხვდა რომ შენ არ გამოადგებოდი ქმრად-მკვახედ მიახალა და სამზარეულოსკენ წავიდა. მაქსიმეს გაეცინა,გიჟდებოდა როცა ასე აბრაზებდა ხოლმე და მარიამიც რომ ეჭვიანობდა არარსებულ ქალებზე.მარიამმაც იცოდა,რომ ეხუმრებოდა მაქსიმე და რეალურად სხვა ქალები მისთვის არ არსებობდნენ,მაგრამ მაინც ნერვები ეშლებოდა ხოლმე.
-აუ რა გემრიელი სუნი გამოდის-ცოტა ხანში მიაკითხა სამზარეულოში-წვნიანს მიკეთებ?-ქვაბში ჩაიხედა
-ხო, თორემ გამხმარი გექნება კუჭი მშრალი საჭმლების ჭამით
-მომწონს ჩემზე რომ ზრუნავ-მასთან მივიდა და უკნიდან ჩაეხუტა-დაფიქრდებოდა ისე კაცი,შენს ცოლად მოყვანაზე
-ის სხვები ალბათ ვერ ასრულებენ თავის საქმეს კარგად,თორემ არ დაფიქრდებოდი ცოლის მოყვანაზე-ახლა მარიამი ეხუმრა
-არავინ სხვა არ მაინტერესებს,შენს გარდა-უცებ დასერიოზულდა მაქსიმე,მარიამი თავისკენ მიაბრუნა და თვალებში ჩააჩერდა-მინდა ეს სულ გახსოვდეს-უთხრა და ცხვირზე აკოცა
-ძალიან გემრიელია-წვნიანს მადიანად ჭამდა-მართლა რამდენი ხანია წვნიანი არ მიჭამია
-აუცილებელია ეგ და ჭამე ხოლმე
-მე წვნიანის გაკეთება არ ვიცი,გამომყევი ცოლად და გამიკეთე ხოლმე
-მაქსიმე,მეჩვენება თუ ცოლობას მთხოვ?
-რავიცი,ეგრე გგონია?
-არა?
-კი?
-არა!-დანებდა ბოლოს მარიამი-არ აგყვები,არ შემიძლია ახლა და ძალიან მეზარება
-კარგი,მართლა, არ გამომყვები?
-მაქსიმე,წესიერად მკითხე
-მარიამ,გამომყვები ცოლად?
-ყველაზე არარომანტიკული ხარ. მაგიდასთან ზიხარ და ცოლობას მთხოვ,ასე უბრალოდ,თითქოს ჩვეულებრივ რამეს მეკითხებოდე
-ხო, ვიცი,უბრალოდ რადგან სიტუაციამ მოიტანა და იმიტომ,თორემ ბეჭედზე და დანარჩენ რამეებზეც ვიზრუნებ-გაეცინა
-ჯერ გათხოვება არ მინდა-თავი დაიფასა უცებ,მაქსიმეს პირთან მიტანილი წყლის ჭიქა ხელში გაუშეშდა
-მე შენ ცოლობა გთხოვე და შენ უარს მეუბნები?-აღმოხდა გაოცებულს
-კი,ასეა-გადაწყვიტა ახლა თვითონ მოეშალა მისთვის ნერვები
-კარგი,რა პრობლემაა,მსურველის მეტი რა არის,წავალ და სხვას ვთხოვ-მხრები აიჩეჩა
-არც იოცნებო,თანახმა ვარ-უთხრა და წყალი მოსვა.მაქსიმეს გულიანად გაეცინა.
-ნუ,როგორც იქნა რა. მაშინ დაიწყე ყველაფერზე ფიქრი
-ოღონდ,გეხვეწები,ქორწილი არ გვინდა.მხოლოდ ხელი მოვაწეროთ, ჯვარი დავიწეროთ და მორჩა.ზედმეტი ხმაურის გარეშე
-ქორწილი მართლა არ გინდა?
-არა და იმედია შენ არ ხარ გადარეული ქორწილის გადახდაზე
-შენ როგორც გინდა ისე გავაკეთოთ. ისე,ქორწილს თუ არ ვიხდით, პირდაპირ რომ გადმოხვიდე არ გინდა?-უცებ მოუვიდა იდეა
-არა,ეგრე არ მინდა.ხელი მაინც ხომ უნდა გვქონდეს მოწერილი?
-კარგი რა,ეგენი მხოლოდ ფორმალობაა. მოდი გადმოდი ჩემთან და ვიცხოვროთ ერთად
-არა
-მარიამ...
-არა მეთქი
-კარგი,როგორც გინდა-მოიწყინა უცებ-მაშინ ხელი რაც შეიძლება მალე მოვაწეროთ და ჯვარიც დავიწეროთ
-1-2 თვეში?
-რა ამბავია, მე მაქსიმუმ 1 კვირას ვგულისხმობდი მალე-ში
-1 თვეში
-1 კვირაში
-2 თვეში
-კარგი,იყოს 1 თვე-დანებდა მაქსიმე
-ასე დამიჯერე ხოლმე მომავალშიც-გაუცინა,მისკენ გადაჯდა და ჩაეხუტა.

***
დღები ძალიან ნელა გადიოდა მაქსიმესთვის, უკვე ვერ ითმენდა,ისე უნდოდა მასთან გადმოსულიყო მარი,ის კი ჯიუტად მაინცდამაინც ხელმოწერისა და ჯვრის დაწერის შემდეგ აპირებდა. 2 კვირა გავიდა მხოლოდ

-როცა ვიცი რომ 2 კვირაში ჩემი ცოლი უნდა გახდე,უფრო ვერ ვითმენ რა და შენ როგორ შეგიძლია?-აღმოხდა შეწუხებულ მაქსიმეს,როცა მარიამთან იყო სახლში მისული
-არ მეგონა ასეთი მოუთმენელი თუ იყავი,არ გეტყობოდა-გაეცინა მარიამს
-ამ საკითხში ვარ!
-კარგი,მაშინ ამ 2 კვირაში თავზე დავიმხობ კლუბებს და ნაშებს ავყრი ხოლმე
-შენ ქალი გნდომებია და ეგ თქვი მაშინ,რაღა ცოლი მოგყავს
-ქალი რომ მინდოდეს,ამის გამო ცოლს არ მოვიყვანდი. უბრალოდ მინდა გაგაბრაზო და შენც მოგინდეს უფრო ადრე გადმოსვლა
-2 კვირა მხოლოდ
-ბევრია
-მაქსიმე...
-ოოო,კარგი,წავედი მე.
-ახლახანს არ მოხვედი?სად მიდიხარ
-კლუბში-უთხრა და მერე სიტყვის თქმა არ აცადა,აკოცა და სწრაფად გავიდა მისი სახლიდან.

მარიამი დაფიქრდა. რა აჩემება იყო ახლა ეს 2 კვირა?ისედაც სულ ერთად არიან და ბარემ გადასულიყო, რა დაშავდებოდა.
კლუბიო რომ ახსენა მაქსიმემ,გაახსენდა უცებ ნაშებს ავაგდებო რომ უთხრა, აი მაშინ აენთო წითელი. ზუსტად იცოდა რომ მაქსიმე მანდ გოგოების დასაკერად და ასაგდებად არ წავიდოდა,მაგრამ მაინც არ მოეწონა ის იდეა,რომ მანდ შეიძლება თვალი მაინც გაეყოლებინა ვინმესთვის უშნოდ. მერე ძალიან უცებ,თვითონაც რომ ვერ მიხვდა ისე სწრაფად, თავში ერთმა აზრმა დაკრა,თავის ოთახში შევარდა,ჩემოდანი გამოიღო,ყველაზე საჭირო ნივთები ჩაყარა,რაც თავიდან დასჭირდებოდა, სახლი დაკეტა და მაქსიმეს სახლისკენ წავიდა

-მარი...-გაოცებული იყო მაქსიმე კარებში მარიამი რომ დაინახა,თან ჩემოდნით
-არ შემომიშვებ?-გაუცინა-მაქსიმე ინსტიქტურად გაიწია და გამოატარა,იმასაც ვერ მიხვდა ჩემოდანი რომ გამოერთმია
-შენ კლუბში არ უნდა იყო?
-გადავიფიქრე,მარტო მერჩივნა,სიმშვიდეში ყოფნა-მის ჩემოდანს თვალს არ აშორებდა
-მგონი სიმყუდროვე დაგირღვიე და ხომ არ წავიდე?
-ეს რა ჩემოდანია?-ჰკითხა რაც ძალიან აინტერესებდა
-ჩემი ტანსაცმელი მიდევს და სასტუმრო ოთახით ვისარგებლო თუ სალომესით?
-რა?
-რომელ ოთახში ჯობს რომ დავალაგო,დროებით
-არ მჯერა, ჩემთან გადმოდიხარ?-უცებ გაიაზრა და გახარებულმა წამოიძახა მაქსიმემ
-ხო, გადმოვდივარ და ამიტომ გეკითხები რომელი ოთახით ვისარგებლოთქო
-ჩემი ოთახით რა თქმა უნდა
-მაგაზე არც იოცნებო 2 კვირა-გააფრთხილა
-მარიამ...
-ერთად ვიცხოვროთ დარჩენილი დრო და როცა ხელს მოვაწერთ,მერე გადმოვალ შენს ოთახში-უთხრა და ჩემოდანს დაავლო ხელი-სასტუმრო ოთახით ვისარგებლებ,მაინც ეგრე ჯობს-თქვა და სასტუმრო ოთახისკენ წავიდა.მაქსიმე კიდევ გაოგნებული და გახარებული იდგა.
მარიამმა მალევე ამოალაგა ჩემოდანი და მაქსიმესთან გავიდა
-თუ მჯეროდეს
-არც მე არ მჯერა-ორივეს გაეცინა

ერთად ივახშმეს,მაგიდა ერთად აალაგეს და მისაღებში გამოვიდნენ

-მე დავიძინებ ხო? ძალიან დავიღალე-მთქნარებით უთხრა მარიამმა
-მიდი,ხო, დაისვენე-თბილად გაუღიმა

მარიამმა ხალათი და პირსახოცი აიღო და აბაზანაში შევიდა.ცხელმა წყალმა დაღლილობა მოუხსნა. ოთახში შევიდა თუ არა,ეგრევე დაწვა.ის იყო უნდა ჩაეთვლიმა,მაქსიმე რომ შემოვიდა და გვერდით მიუწვა

-ხმა არ ამოიღო,უბრალოდ ერთად დავიძინოთ-უთხრა და ზურგიდან მიეხუტა
-მაქსიმე...
-გეფიცები ზედმეტი არაფერი,უბრალოდ მე ვერაფრით დავიძინებ ცალკე,როცა შენ გვერდით ოთახში ხარ
-კარგი,ხო-ამოიზმუვლა მარიამმა,რადგან ძალიან ეძინებოდა და კამათის თავი არ ჰქონდა,ამიტომ თვითონაც მიეხუტა და თვალები დახუჭა
-ძალიან მიყვარხარ-უთხრა მაქსიმემ და მის თმებში ჩარგო თავი
-მეც მიყვარხარ-უპასუხა,სანამ ჩაეძინებოდა,მერე კი სიზმრების სამყაროში გადაეშვა.

დასასრული.

დიდი მადლობა ვინც კითხულობდით და ელოდებოდით ამ ისტორიას <3
ეს პერიოდი არ მქონდა წერის შესაძლებლობა და ამიტომ დამაგვიანდა, რის გამოც ბოდიშს გიხდით.
მადლობა კიდევ ერთხელ <3