მართა თავის სტილს არ კარგავდა. თხელი, თითქმის გამჭირვალე პერანგი შავი კლასიკური თხელი შავი შარვალი, რომელიც კოჭთან უფრო ვიწროვდებოდა, წითელი წვრილ ქუსლიანი და შავი ხელჩანთა ეკავა. მისი ხვეული თმა ერთიანად ჩაეწნა და შუბლთან მხოლოდ რამოდენიმე ღერი ჩამოვარდნოდა. ეს ესაა რომ სამსახურის კარი უნდა გაღოსს რომ ზურგს უკან ხმა მოესმა.
-ჰეი!
სწრაფად შემობუნდა და დაინახა ნაცნობი სილუეტი როგორ მიყრდნობოდა თავის " ცხოვრებას" ფეხი ფეხზე გადაედო და ხელები ერთმანეთში აეხლართა.
-შენ? სადმე წყლის გუბეა და მე ვერ შევნიშნე?
-იმედი მქინდა რომ დღესაც დამხვდებოდა, სამწუხროდ აორთქლებულა. მოჩვენებითი წუხილი გამოესახა,
ტუშის კუთხეში გაეღიმა და გოგონასკენ დაიძრა.
-გუშინ არ გითქვამს შენი სახელი.
-რა დამთხვევაა, არც შენ.
-სწორია. საბა.
-მართა.
-ლამაზი სახელია. იცი ვიფიქრე და მივხვდი რომ კაპუჩინო მმართებს შენთან.
-უარს არ გეტყოდი მაგრამ მხოლოდ თხუტმეტი წუთი მაქვს.
-არაუშავს, დამიჯერე სრულოად საკმარისია.
-კაი.
გოგონამ არხეინად აიჩეჩა მხრები და უკვე კარგად ნაცნობი მოტოციკლეტისკენ გაემართა. ახლა ბევრად თავისუფლად მოკალათდა, კაბისგან განსხვავებით შარვალი ამის საშვალებას აძლევდა. საბამ გაიღიმა თავი დაბლა დახარა და ისიც უკან მიყვა.
მიმტანს თავაზიანად სთხოვა ორი კაპუჩიო და შანელის ნამცხვარი.
-უკვე მეორედ ვიყავი შენ სამსახურთან და არცკი ვიცი სად მუშაობ, პარადოქსია. ოდნავ აღებულ თმაზე ხელი ნაზად გადაისვა და სკამის საზურგეს მიეყრდნო.
-ნუ თუ უფრო დავკონკრეტდებით, სამჯელ.
ღიმილ ნარევმა უპასუხა და განაგრძო.
-PR მენეჯერი ვარ. მაგრამ დღეს არ მინდა ამაზე ბსაუბარი ისედაც რამდრნიმე წუთში, სამსახურში უნდა ვიყო.
-კიბატონო, სიმართლე გითხრა გუშინ დავაგემივნე სამსახურში შენი რჩევით, და უნდა ვაღიარო სასიამოვნოდ გაოცებული დავრჩი.
თან ჭიქა აიღო და მიუთითა ამაზე გეუბნებიო.
მართას გაეცინა და ღიმილნარევი ხმით უთხრა, -პიარი ჩემი საქმეაო.
-რატომღაც მართა ძალიან მაინტერედებს რომელ ქალაქს ნახავდი.
ტუჩები ერთმქნეთს გადაუსვა და ფინჯანი უკან დააბრუნა, პასუხის მოლოდინით შეანათა მუქი შავი თვალები რომელსაც უფრო ღრმას ხდიდა წვრილი ჭრილი.
-იმედია ძალიან ბანალური არ იქნება რომ გითხრა ნიუ-იორკითქო.
-ოო კაი რააა.
-რა?
-სხვა პასუხს ველოდი.
-მაინც რას?
-პარზს. ვენეციას.
-რატომ? სიცილი ვერ შეიკავა თან გაოცებული ხმით კითხა.
-არ ვიცი, ქალურია, ნაზია, სენტიმენტალურია. თითმის ასეთი მგონიხარ შენც, თითქოს პარიზის ქუჩებშიუნდა დადიოდე ისე როგორც შენ იცი. ამით მიანიშნა რომ მისი ნაზი ქალური სიარული მხედველობიდან არ გამორჩენია, მაგრამ მართამ არ შეიმჩნია ეს ხაზგასმა და სასხვათაშორისოდ უპასუხა.
-საინტერესო ხედვაა, მაგრამ... მაინც ნიუ-იორკი.
-რატომ?
-არ ვიცი, რომ გითხრა რამე კონკრეტულის დასათვალიერებლად ან სანახავად მინდა წასვლათქო არა, ან თავისუფლების ქანდაკებით ვარ აღფრთოვანებული არა. უბრალოდ მინდა ჩემი თვალით ვიხილო რიტმი რაც მაშია, ასე დავდგებოდი თაიმ სქვერზე და ვიდგებოდი, დავაკვირდებოდი ადამიანებს, რომლებიც მირბიან ეჩქარებათ. ზოგი სამსახურში, ზოგი სასწავლებელში. შეიძლება ერთი ჩემს მსგავსად მდგარიყო ჩემს გვერდით და დალოდებოდა შეყვარებულს, ხელში შეიძლება სულაც მისი გოგოსთვის გამზადებული ჰოთ დოგი ჭეროდა იმიტომ რომ იცის როგორ უყვარს. დავაკვირდებოდი მათ ვისაც ტელეფინი უჭირავს და თექსტის აკრეფის შემდეგ ღიმილით დააუშვებს ხელს დაბლა, თითქოდ რამე "ვინ გითხრა რომ მომენატრე". (არადა "მისი" მონატრება კლავს). ან "საოცარი ამბავი მაქვს შენთვის" მსგავსი დაეწეროს. თუმცა ზუსტად არ მეცოდინება. ჰო რათქმაუნდა აუცილებლად ვნახავდი ცენტრალურ სადგურს, სადაც არაერთი ნიუ-იორკული ფილმის ფინალი გადაუღიათ. არავითარ შემთხვევაში არ გამომრჩებოდა ცენტრალური პარკი და რომელიმე ცათამბრჯენის სახურავი, საიდანაც სიამოვნებით გადმოვიხედავდი. სიმართლე გითხრა ყვითელი ტაქსებისგან ატეხილი ხმაურიც კი ყველაზე სასიამოვნო ხმა იქნებოდა იმ წუთში ჩემთვის. ვიგრძნობდი რომ იქ ვიყავი და უბრალო წარმოსახვა არ იქნებოდა. რამოდენიმე დღეში ისევ დავუბრუნდებოდი თბილისს და ისევ მაღალ ქუსლებით გავემართებოდი სამსახურისკენ.
საბა ხარბად უსმენდა, თითქოს არ უნდოდა ერთი სიტვა მაინც გამოეტოვებინა ხანდახან ჩაიღიმებდა თვალებს დახუჭავდა, თითქოს უნდოდა დაენახა რასაც მართა ამბიბდა.
-მართალი ხარ, პიარი შენი საქმეა, ისე აღწერე გეფიცები იქ ვიყავი და ყველაფრი ჩემი თვალით ვნახე.
ამ უკანასკნელზე ორივეს გულიანად გაეცინა.
-მადლობა
-არაა საჭირო
-ხომ მაგრამ მაიც
ისევ ნაცნობი სიტყვებით დარმშვიდობნენ ერთმანეთს. საბა იმდენხანს უყურებდა სანამ სამსახურის კარი არ შეაღო და გაუჩინარდა.



იმედია ისიამოვნებთ <3 გამიხარდება ბავშვებო თქვენი აზრის გაგება :*