ერთი ამოსუნთქვით (თავი 2)

მართა თავის სტილს არ კარგავდა. თხელი, თითქმის გამჭირვალე საროჭკა შავი კლასიკური თხელი შავი შარვალი, რომელიც კოჭთან უფრო ვიწროვდებოდა, წითელი წვრილ ქუსლიანი და შავი ხელჩანთა ეკავა. მისი ხვეული თმა ერთიანად ჩაეწნა და შუბლთან მხოლოდ რამოდენიმე ღერი

ერთი ამოსუნთქვით

შავი მრგვალი საბურავი, ჰაეროვნად მისრიალებდა სველ მოლიპულ გზაზე, თითქის არც კი ეხებოდა ასფალტს, ფრენის სიმულაციას ქმნიდა და ალბათ მალე გაფრინდებოდა კიდეც. შეგრძნებით აღტაცებული უფრო და უფრო ატრიალებდა მარჯვენა ხელს და სისწრაფეც უფრო იმატებდა. არ

ერთი ამოსუნთქვით ნათქვამი სისულელე

წვიმს გარეთ და გულისცემა ბარემ სამჯერ გამიხშირდა, ისევ ისე ჩვეულებრივ თეთრი ღვინო დავისხი და დარდის გუდა მოვიკიდე,სუნთქვა ისევ გამიჭირდა, ერთი ღერი ჩავაქრე და მივხვდი თურმე არ მიღირდა : რომ ამდენი ვიარე და გავუძელი ამდენ ტკივილს, რომ სულ ყველა ვინც