შუაღამე იყო , სახლში მანქანით ვბრუნდებოდი. ქარი ისე ქროდა თოვლის ფანტელებს ატრიალებდა და ხილვადობა თანდათან ძნელდებოდა. ირგვლივ არავინ ჩანდა , ან ვინ იქნებოდა სოფელში სადაც რამდენიმე ოჯახი ცხოვრობდა . მანქანა ჭიშკართან გავაჩერე და გადავედი. მანტოს ყელი ავკეცე თვალები დავაწვრილე რომ გამეხედა წინ ის ის იყო უნდა შევსულიყავი ხმა რომ გავიგე. მეგონა ქარი იყო და მეჩვენებოდა ,მაგრამ რამდენჯერმე რომ განმეორდა უკან მივიხედე
-ჰეიიი შენ ჰეიი მოიცადე - ვუყურებდი ჩემკენ მომავალ სილუეტს და ვცდილობდი გამერჩია. როგორც იქნა მოაღწია სულ კანკალებდა, ფარებიტ განათებულ ადგილას რომ დადგა დავინახე თბილს ბეწვში გახვეული გოგონა რომელსაც მხოლოდ თვალები უჩანდა -მადლობა ღმერთს რა ბედნიერებაა ძლივს გამოჩნდი ვერ გავიგე ეს შესასვლელი რომ ჩაკეტე ვინ შეგივარდებოდა სახლში ...
-უკაცრავად?
-სახლში შედიხარ ხო? რა დროს ლაპარაკია გავხდები მალე თოვლის ბაბუა ისე მათოვს დავიფარე სულ - ხელებით მელაპარაკებოდა და აბრიალებდა თვალებს . უცებ შებრუნდა მანქანის კარი გააღი და ჩაჯდა. მე იმდენად გაოცებული ვიყავი ამ ქარიშხალში მოსიარულე ქარიშხალი დამატყდა თავს და აბა რა იქნებოდა, მოკლედ ლამის დამავიწყდა როგორი ამინდი იყო , უცებ გავაღე ჭიშკარი და მანქანაში ჩავჯექი. ისე ტოვს მეეწვება ხვალ აქედან გასვლა მოვახერხო . მანქანის კარი ძლივს მივხურე და ქალბატონს გადავხედე ისევ ახვეული ჰქონდა პირი .
-რას მიყურებ დაძარი მანქანა მცივა ... მანქანაშ კი არის სითბო მაგრამ მაინც სიცივეა რაღა დაგიმალო და
შეიძლება დავგუდო აქედან რომ გადავალ! რამდენს ტლიკინებს
მანქანა ავტოფარეხში შევიყვანე და გადავედი. ისიც გადმობრძანდა და მიმოიხედა
-სახლში საიდან ავიდე?
-იქნებ არც გიშვებ
-კარგი რა ღადაობ? ამ ქარბუქში ახალგაზრდა გოგოს დატოვებ გარეთ? ნუ ღელავ საყვარელო არ ვიძალადებ შენზე. არც გაგქურდავ და არც მოგკლავ ... ამაღამ დავრჩები და მერე წავალ
-იქნებ გეთხოვა მაინც ასე პირდაპირ რომ გამოგაქვს დასკვნები უბრალო ზრდილობის ამბავია ..- ზურგი ვაქციე და კარისკენ წავედი. ისიც უკან მომყვა
-რა დროს ზრდილობაა გამეყინა ძვლები .იმედია გათბობა გაქვს.
სახლში შევედით, როგორც იქნა მშვიდად სუნტქვა შევძელი, სველი მანტო გავიხადე და საკიდზე დავკიდე, ფეხსაცმელიც კარადასთან დავტოვე . უკან რომ დავიხიე გული შემიქანდა ქალბატონ ქარიშხალს ქუდი, ხელთათმანები, ქურქი მოუშორებია და წელამდე თმას ხელით ისწორებდა, ლოყები სულ აწითლებული ჰქონდა სიცივისგან . თბილი შალის კაბა ეცვა მუხლს ქვემოთ, გამოყვანილი და ჩექმა რომელიც ჩემი დაკვირვების განმავლობაში გაიხადა და ისე უცებ გასწორდა გავიყინე ადგილზე
-დიდხანს უნდა მიყურო?
-შემოსასვლელთან დამხვდი, შემდეგ მანქანაში ცასკუპდი, სახლში შემომეჭერი და იმის უფლებაც არ მაქვს გავიგო როგორ გამოიყურები? საერთოდ ვინ ხარ
-ნუკი ჩხეიძე - გამიღიმა ისე თითქოს ძალიან ბედნიერი იყო ჩემი გაცნობიტ და ხელი გამომიწოდა
-ცოტნე თაბაგარი ... - მისი ხელი ჩემს მტევანში მოვიქციე და ოდნავ მოვუჭირე .თვალებში მიცქერდა ,ისე უნათებს სფეროები სითბოს ასხივებს . ქარიშხალია ხომ ვამბობ ,რამდენიმე წამია რაც მოვიდა და უკვე თავბრუ დამახვია . -ბუხარს დავანტებ თორემ ძალიან ცივა
-ბუხარს? კაი ღადაობ? გათბობა არ არის?
-შენ წარმოიდგინე არა შუქიც მალე წავა ალბათ
-ვაიმე რა კოშმარია
-შენ სულ ასე წუწუნებ?
-იმედია შეშა მაინც არის მზად და ახლა არ უნდა დაანაწევრო
-საოცარია იცი რომ შეშით ინთება ბუხარი?- უცებ სევბრუნდი და სრულიად უემოციოდ ვუთხარი , გაბრაზდა აშკარად .წარბები მაღლა აზიდა და ტუჩები გააწკლაპუნა
-გათბობას ვაპირებდით. ,...პლედი მაინც არ გაქვს? გავიყინე
პლედი ჩამოვუტანე გაეხვია და ისე დაჯდა დივანზე. სანამ მე ბუხარს ვანთებდი ენა არ გაუჩერებია, მეგონა გავითიშებოდი იმდენი ილაპარაკა.
-ისე სულ არ გეშინია?
-რისი უნდა მეშინოდეს
-ჩემი
-შენი? არ გავხარ საშიშ ბიჭს
-შორიდან მიხვდი რომ საშიში არ ვიყავი? -გვერდით დავუჯექი და მზერა გავუსწორე. არ დაიბნა, ვერ გავიგე ნუთუ არაფერი აქვს დასამალი და ასე ციდან ჩამოვარდა- საიდან გაჩნდი აქ და რა მზინით ქალბატონი ნუკი
-საიდან დავიწყო მოყოლა?
-დიდი ამბავია?
-უუუჰ ძალიან ძალიან დიდი გავათენებთ ...ნუ მე არ მაქ პრობლემა და შენ გაინტერესებს დავიჯერო? იცი მცივა , მშია და მეძინება. ვინაიდან გავთბი ახლა დავიძინო იქნებ ... ვერ გთხოვ ოთახიც გამიმზადეთქო ასე რომ აქ დავიძინებ
-ჩემივე დივნიდან მაგდებ? წამოდი ვივახშმოთ თუ მასპინძლობაა ბარემ დაგაპურებ კიდეც - ხელი ჩავკიდე და უკან გავიყოლე. დილას მომზადებული წვნიანი გამოვიღე მაცივრიდან და გაზქურაზე დავდგი ,თეფშები და ჭიქებიც ავიღე .ქალბატონი დასკუპდა და მიყურებდა
-უღრმესი მადლობა ... არ მეგონა ასეც თუ გამიმართლებდა
-ჯერ ჩემი წვნიანი არ გაგისინჯავს ..
-დარწმუნებული ვარ გემრიელი იქნება- თვალებს რომ მიჟუჟუნებს უნდ ადავაიგნორო ალბათ ხო? ნუ კაი გავუღიმებ თორე ურჩხული ვეგონები იმდენს ვუბღვერ.
თეფშებს წვნიანით ვავსებ და მაგიდაზე ვაწყობ. კოვზს იმარჯვებს და გემრიელად მიირთმევს, ძლივს გაჩუმდა ვუყურებ და მეცინება. უცებ ჩერდება და წამწამებს აფახუნებს
-მაპატიე უბრალოდ დილიდან არაფერი მიჭამია და ... ზოგადად ასე არ ვიქცევი
-გააგრძელე ნუ ღელავ ... მე იმაზე გამეცინა საჭმელით რომ გაგაჩუმე.. ამას ვერ წარმოვიდგენდი მეგონა სიევ ილაპარაკებდი
-ასე თუ გაწყენ თავს გეთქვა და გავჩუმდბეოდი
-გითხარი ..
-აუ ყველგან მააგს როგორ მეუბნებიან ...არადა შეუძლებელია მშვიდი და ჩუმი რომ ვიყო
-ვითომ რატომ
-გენები არ მიწყობს ხელს... ორივე მშობელი გიჟი მყავს... ნუ მე დედაჩემს ვერც შევედრები სიგიჟეში მამაჩემზე აღარაფერს ვამბობ
-საინტერესოა... სად არიან ამ დროს შენი დედიკო და მამიკო ასეთ პატარა ლამაზ გოგოს მარტო ხეტიალი რომ გიწევს თან ასეთ ამინდში
-ასე მოკლედ ვერ გიპასუხებ ხომ გითხარი არა?
-მოკლედ ყველა გზას მიჭრი- თეფშები ავიღე და ნიჟარაში ჩავაწყვე. სწრაფად გავრეცხე და საწდობში ცავაწყვე.- წამოდი ოტახს გაჩვენებ და დავიძინოთ. მეც ძალიან დავიღალე დღეს და დასვენება ნამდვილად არ მაწყენს ...
-მართლა არაა საჭირო შეწუხება
-ჩემ საძნებელში კი არ გიტყუებ ... სხვა ოთახებიც არიც ამ სახლში ნუ ღელავ
-არც მიფიქრია ...
-რატომ არ ფიქრობ ცუდს დავიჯერო ასე მეტყობა რომ კარგი ბიწი ვარ?
-პირიქით გეტყობა რომ ცუდი ბიჭი ხარ... განსაკუთრბით თვალებზე გეტყობა
-ხმამაღალი განაცხადია - კიბეზე ავდივარ, ისიც უკან მომყვება და ყველაფერს ათვალიერებს .საძინებლის კარს ვაღებ და შევდივარ. კარადიდან თეთრეულს ვიღებ და ვაწოდებ -იმედია თავად მიხედავ ... ვერ ვიტა ამ პროცესს
-რა თქმა უნდა .. მადლობა - უცებ მართმევს და საწოლზე დებს .
-ტკბილი ძილი ...
ოთახს ვტოვებ ,კარს ვხურავ და ჩემი ოთახისკენ მივდივარ. სწრაფად ვიშორებ სამოსს , სააბაზანოში შევდივარ . ცხელი წყალი მშველის, ტვინის უჯრედებს მიხსნის და მეცინება. სიგიჟეა , არა თავად ეს გოგოა გიჟი. აბა რომელი ნორმალური გოგო მივარდება უცნობ ბიჭთან ,ისე როგორც მან გააკეთა და ასე მშვიდად გაატარებს საღამოს. ისიც კი ვიფიქრე რომ მიცნობდა, შეუძლებელია . აუცილებლად მემახსოვრებოდა ისეთია ვერ დავივიწყებდი.
ის ის იყო პირსახოცი მოვიხვიე ნათურა აციმციმდა და წამში ყველაფერი ჩაბნელდა. ერთი შევიკურთხე და ხელების ცეცებით გავედი სააბაზანოდან. კარი მოვხურე და გზა გავაგრძელე,ფანჯრიდან დავინახე როგორ წაიქცა ეზოში ხე საშინელი ხმა იყო , ამასთან უზარმაზარი ფანტელები ცვიოდა და ყველაფერს თოვლით ფარავდა. რომ შევეჩვიე მთვარის შუქს და ოთახში ორიენტირება შევძელი კარი მთელი სიჩქარით გაიღო და გიჟივით შემოვარდა ქალბატონი ქარიშხალი შეტოკება ვერ მოვახერხე ხელების სავსავით რომ გამოემართა თან ისე ტრიალებდა ვერც გავიგე საით გავწეულიყავი არც დამაცადა ისე მობრუნდა და დამეჯახა. გიჟია ხომ ვთქვი ,იმხელა ხმაზე დაიყვირა სმენა დამეკარგა ,ფართხალზე აღარაფერს ვამბობ
-დამშვიდდი ნუ წიკვინებ
-ვაიმე შენ ხარ? მეთქი ეს შიშველი კაცი სად გამომეცხადათქო - უცებ გაჩერდა და ხელები გულ-მკერდზე მომაბჯინა . ისეთი გაყინულია უფრო შემცივდა-იმედია სულ შიშველი არ ხარ - ისე დამშორდა სიცილი ვერ შევიკავე - რა გაცინებს ..გამიშვი ხელი შემიძლია ჩემით დგომა - უცებ დამარტყა ხელი მკლავზე და მეც მოვაშორდი
-აჰა ქალბატონო ... ახლა მომცემთ ჩაცმის საშუალებას?
-ჩაიცვი მერე ვინ გიშლის მაინც ვერაფერს ვხედავ - თქვა და საწოლისკენ წავიდა ხელებს კი აცეცებდა მაგრამ მაინც ვერ შენიშნა დივანი და დაეჯახა- აააა მეტკინა რაა ეს უფ .. საწოლამდე რო ვერ მიაღწევ მშვიდობით - უცებ მოუარა და საწოლში შეძვრა
-რას აკეთებ
-ვიძინებ
-სად მერე ...
-ვერ ხედავ? არა ვიცი რომ ვერ მხედავ მარა ვერც ხვდების ად ვარ? აუუ ჩაიცვი რა და დაწექი
-ოთახიდან მაგდებ?
-არ გცივა შენ? არ შეიძლება ასე დგომა ამ შუა ზამთარში
-გინდა გამაგიჟო ხო? აღიარე
-შიშველი კი არ ვარ რა გადაგრევს...-ისე შეიცხადა გავგიჟდი. სწრაფად მივედი კარადასთან საცვალი ცავიცვი,პირსახოცი მოვიშორე და რომ დავაპირე წასვლა მერე გამახსენდა ის რომ იწვა იქ . შარვალიც ვიპოვე აზრზე არ ვარ როგორია უბრალოდ მივხვდი რომ პიჟამა იყო . მაისურიც გადავიცვი და საწოლისკენ წავედი - მოდიხარ?
-არა ხომ ხარ ახლა ღირსი სულ გაგაშიშვლო და გათბობის წყარო ვიპოვო
-მაგას დამსახურების მიხედვით აკეთებ?- უცებ გადმობრუნდა და გაიცინა ,გიჟია .უკომპლექსო გიჟი
-ღმერთო ვინ გამომიგზავნე ეს ... დაიძინე
-არ მკითხავ რატომ გადმოვედი? - ისე მოიწია ზურგიდან ამეკრო, შიშველი ფეხები ჩემს წივებს რომ შეახო ჟრუანტელმა დამიარა ,სულ გაყინულა ეს გადარეული .ნეტა რა აცვია ფეხები ასე რომ მოუშიშვლდა
-არ მაინტერესებს... დაიძინე
-არ მეძინება.. ასეთ ამინდში ვერ ვიძინებ
-ზღაპარი მოგიყვე?
-უიმე რანაირი ხარ... გადმობრუნდი მაინც ასეთი ქალი გყავარ გვერდით
-ბავშვი უფრო
-უკაცრავად რა 20 წლის ვარ ... შენ რამდენის ხარ?
-შენთვის მოხუცი ...
-88? -ისე წამოიკივლა ისევ ვისურვე სმენის აღდგენა- საოცრად გამოიყურები მაგ ასაკისთვის
-გაიხარე შვილო- სულ გავგიჟდი ,მოხუცის ხმა მივიღე და ისე ვუთხარი.წამში აკისკისდდა ამ გოგოს ჩუმად ყოფნა არ შეუძლია. -გეყოფა , მეძინება
-მართლა რამდენი წლის ხარ
-28 წლის ვარ დაისვენე? 29 გავხდები სულ რაღაც ორ თვეში ,დაისვენე?
-სულ მიყვარდა უფროსი ბიძიები ...ზოგადად კარგი ბიძები მყავს, დეიდები, მამიდებიც და ბიცოლებიც . შესაბამისად ...
-იცი საშინლად დაღლილი ვარ და სანამ მოთმინებას დავკარგავ იქნებ შეწყვიტო - მისკენ ვბრუნდები და ხელს პირზე ვაფარებ, თვალები უფართოვდება და მიყურებს დამრგვალებული სფეროებით -გასაგებია ?- თავს ვერ ვიკავებ, ისევ მეღიმება - ახლა მოგაშორებ ხელს ,გადაბრუნდები და დაიძინებ. -ხელი მოვაშორე და ისიც საწოლზე მივაბჯინე, მერე გავიაზრე რომ ნახევარი სხეულით მასზე ვიწექი, ხელები მის თავთან მქონდა დალაგებული და ამიტომ მიცქერდა ასე გაფართოებული თვალებით . არა რა ნამდვილი ბავშვია , გართობა რომ მოგინდება და მის ნერვებზე თამაში სწორედ ისეთია. - რა ენა ჩაგივარდა?- თავს ვერ ვიკავებ რა, მიზიდავს -ნუკიიი
-ახლავე თუ არ დაუბრუნდები პირვანდელ პოზიციას იცოდე ...
-რა ვიცოდე? - იმდენად ახლოს ვიწევი სუნთქვა ეკვრის ,როგორ მინდა გავიცინო - რას გააკეთებ ნუკ?- ცხვირის წვერს ლოყაზე ვახებ ,საოცარი სურნელი აქვს . შემდეგ ლოყით ვებჯინები და ტუჩებს ყურთან ვაკრავ -ჩხეიძის ქალო ენა გადაყლაპეთ? ისევ დამუნჯდით... სად წავიდა შენი ენა? ალბათ ეს გზა გაიარა- თითები ტუჩზე მივადე შემდეგ ნიკაპზე ,ყელზე , ლავიწთან ჩაღრმავებულ ადგილზე მკერდის ღარს გავყევი და აღმოჩაჩინე რომ ჩემი მაისური აცვია რომელიც როდის მომპარა არ ვიცი . მუცელთან ვაჩერებ ხელს და ვგრძნობ როგორ ეკუმშება ყველა კუნთი ,ხელების ამოძრავებას ცდილობს ,მაგრამ ისე ვწევარ ვერ ახერხებს -ალბათ აქ არის ხომ ? -მგონია რომ გავაჩუმე, ვეთამაშები და თავს ვირთობ ამ დროს თიტქოს გონს მოდის , თვალები ეშმაკურად უღიმის ფეხებს ამოძრავებს და ისე ხრის რომ მუხლისთავებით წელზე მებჯინება . არ დაიბნე ცოტნე, უბრალოდ გეთამაშება ეს ჭინკა .ერთი ამას დამიხედეთ რა როგორ სარგებლობს ჩემი დამოკიდებულებით .კარგი ვნახოთ ვინ აჯობებს ქალბატონო . მუცელზე დადებულ ხელს ქვემოთ ვაცურებ -მგონი კიდევ განაგრძო გზა რას იტყვი?
-იმას ვიტყვი რომ მანდ ვერაფერს იპოვი ისეთს რის გამოყენებასაც შეძლებ და სჯობს დაბრუნდე შენს ადგილას- მაჯაზე ხელს მიჭერს ,შესაშური სიმშვიდით მიცხადებს ამ ყველაფერს და ტერფს ჩემს ბარძაყზე მიასრიალებს . აშკარად ვკარგავ თამაშის სურვილს ბარძაყებზე ხელებს ვუჭერ ვიშორებ და ისევ მის გვერდით ვწვები
-სხვასთან იგივე არ გაიმეორო თორე დამიჯერე იმაზე მეტის პოვნა და გაკეთება შეიძლება ვიდრე შენი ფანტაზია გაწვდება- მაინ ვერ ვაჩერებ ენას და ზურგს ვაქცევ. არაფერს ამბობს ,ისიც ბრუნდება და იძინებს.
ისეთი ამინდია მშვიდად ძილი შეუძლებელია,რამდენჯერმე ვიცვალე გვერდი მას კი ისე ღრმად ძინავს მიწიერი არსება ვერ გააღვიძებს.
გამთენიისას ჩამეძინა, დაღლილობამ იმოქმედა და ღრმად გადავეშვი სიზმრების სამყაროში. იქაც მან მომაკითხა და მგონი რაც გონებაში გავიფიქრე ბოლო ეპიზოდის დროს ყველაფერი სიზმრად ამიხდა, აფორიაქებულმა ვჭყიტე თვალები და წამოვიწიე ქალბატონისთვის რომ შემეხედა ,მაგრამ საწოლი ცარიელი იყო. ისე გაქრა თითქოს აქ არც ყოფილა. სწრაფად წამოვდექი ,მთელი სახლი მოვიარე მაგრამ მისი არცერთი ნივთი იყო . საერთოდ არსად იყო , გარეთ იმხელა თოვლი იყო როგორ წავიდა ვერ ვხვდები ,მაგრამ აშკარად გაქრა. ქარიშხალივით მოვარდა და წავიდა ...
საძინებელში დავბრუნდი , საშინელ განწყობაზე მყოფი საწოლის გასწორება დავაპირე ბალიშის ქვეშ კი ფურცელი ვიპოვე გამეღიმა და კითხვა დავიწყე
„ცოტნიკო ...
ცოტნე , ცოტნე , ცოტნე არ ვიცი რა დავწერო .
ჯანდაბა, გიჟი ხარ იცი? ჩემზე მეტად გიჟი, ან ჩემსავით გიჟი . მადლობა რომ შემიფარე , ჩემი ქოთქოთი აიტანე, არ მეჩხუბე და არ გამაგდე . არც კითხვებით შემაწუხე და ისე მოიქეცი რომ დამამუნჯე . არ მეგონა ვინმე ჩემ დამუნჯებას თუ შეძლებდა, გილოცავ შენ ეს ნამდვილად შეძელი.
იმედს ვიტოვებ რომ ოდესმე ისევ შევხვდებით .
ნ.ჩ“
ღიმილით ჩავიკითხე წერილი ,შემდეგ დავკეცე და უჯრაში ჩავდე.
ჩემი ერთ თვიანი დასვენება უღიმღამოდ დასრულდა. სოფელში ატარებული დღეები ისე უფერულად მიჰყვებოდნენ ერთმანეთს ,არადა დაგეგმილი მქონდა ამ საოცარი პეიზაჟების დახატვა და მშვიდად ყოფნა მომავალ ქორწილამდე.
დიახ ვქორწინდები . საქმე იმაზე რთულადაა ვიდრე ჩვეულებრივ ხდება. პირდაპირ ქორწილში მივდივარ ,ჯერ მხოლოდ 5 საათია მომზადებას მოვასწრებ, სხვა დანარჩენი კი ჩემმა ოჯახმა მოაგვარა. დღემდე ყველაფერი მარტივად მეჩვენებოდა ევას ცოლად შევირთავდი და ყველაფერი დასრულდებოდა. ჩემი მშობლებიც შეწყვეტდდნენ ჩემს კონტროლს და რამდენიმეწლიანი სიმშვიდე გარანტირებული მქონდა. საერთოდ გამგზავრებას ვაპირებდით მე და ევა ქორწილის შემდეგ , ახლა კი არ ვიცი თითქოს რაღაც მაფერხებს .
მობილურის ხმამ გამომაფხიზლა, უკვე სახლთან ვიყავი ეზოში იმდენი ვინმე ტრიალებდა მანქანა ძლივს შევიყვანე . თან მობილურს ვუპასუხე დედა მირეკავდა
-გისმენ...
-სად ხარ ცოტნე ამდენ ხანს?
-მოვედი უკვე
-როგორც იქნა ... გელოდები მისაღებში ვარ
სწრაფად შევედი სახლში და მერე თავბრუდამეხვა იმდენ რამესმეუბნებოდნენ. თან მოვწესრიგდი , ყველაფერი მითხრეს, ევას დავურეკე რომ ველაპარაკე დავმშვიდდი შემდეგ მეჯვარეც მობრძანდა
-ოჰ როგორც იქნა მობრძანდით ბატონო ირაკლი ... რა მოხდა ყიფიანებმა არ გამოგიშვეს?
-ოჰ სიძევ ბატონო რა კარგად გამოიყურებით , მაგრამ მაინც უნდა გითხრათ იქნებ გადაგეფიქრებინათ
-ევას ვერ უთხარი ეგ?
-ვერ ვუთხარი ... შენ გეუბნები ის არც გველაპარაკება და მაინც ვერ გავიგე როგორ მოხდა ეს . ყველას მეგობრები გვეგონეთ ისე იყავით როგორც ჩვენ ვართ ერთად და
-კაი ახლა ისე ნუ ამბობ თიტქოს გასაკვირი იყოს თქვენთან მეგობრების ქორწინება
-არა ტო ჩვენტან არაფერია გასაკვირი კუბიდონმა ყველა ისარი ამათ ესროლათ მარა...
-მარა რა მარა ...წავედით ახლა მივიდეთ მაისურაძეებთან იმედია ერეკლე გოგოს არ გადამალავს. ისე დანარჩენები სად არიან
-გოგოსთან სად იქნებიან ... შენ ვინ დაგეძებს ჩემ გარდა
-ნუ სულელობ რა
-აუუ რამდენ ქორწილში ვოფილვარ მარა აი არ ვიცი რა ვერც ვიტყვი რო არ გიყვართ ერთმანეთი ვერც იმას ვიტყვი რო გიყვართ ...ვერავინ ვხვდებით რა ხდება ტო
-შეწყვიტე ბუზღუნი არ მინდა თავი ამტკივდეს... დედა მივდივართ დროა უკვე- სწრაფად შევაწყვეტინე ყიფოს. ყველა ადგა მანქანებშ ჩავსხედით და წავედით მაისურაძეებთან . ევა ჩემი სულის ნაწილია, ამქვეყნად მასზე მეტად არავინ მიყვარს ,ის ჩემთვის ყველაფერია ...
აი შევედით ხალხით გადაჭედილ ეზოში, მანქანიდან სწრაფად გადავედი . სასინლად ვღელავდი იმ დროს ,თითქოს სახლში შესვლამდე ვიგრძენი რა რთულ გადაწყვეტილებას ვიღებდი ,მაგრამ უკან დახევას მაინც არ ვაპირებდი .არც ერთი წამით მინანია . ჩემი ევა საოცრად გამოიყურებოდა, ყოველთვის მეგონა რომ მისი საუკეთესო მეგობრის რანგში ვიქნებოდი ქორწილში და სიძეს ვეტყოდი ჩემს ევას რამე რომ აწყენინო მოგკლავთქო ახლა კი ტავად ვარ მისი მომავალი მეუღლე.
კიბეზე მოაბიჯებდა, თვალებში მიყურებდა და ვხედავდი როგორ უჭირდა თიტოეული ნაბიჯის გადმოდგმა არაფერი მესმოდა მხოლოდ მას ვუყურებდი და ვცდილობდი მზერით დამემშიდებინა ,გავუღიმე მანაც ღიმილით მიპასუხა . უამრავი კომენტარი გააკეთეს ,მისი ოჯახისწევრები, ჩემი ნათესავები ყველა გაოგნებული იყო , მე კი ვიცოდი რომ საოცრად იქნებოდა ჩემი გოგო .
მის წინ დავდექი , ხელი ფრთხილად მოვხვიე და შუბლზე ვაკოცე
-ულამაზესი ხარ
-ცოტნე... დარწმუნებული ხარ რომ ესაა სწორი ნაბიჯი? ჯერ კიდევ გვაქვს დრო- მომეხვია და ჩუმად მითხრა, ხმა უთრთოდა
-დამშვიდდი,ნურაფერზე იფიქრებ მხოლოდ ჩემზე . მე შენთან ვარ სხვა ყველაფერი დაივიწყე
ევას ხელი ჩავკიდე ... იქაურობა ერთად დავტოვეთ. სხვა არაფერზე გამიმახვილებია ყურადღება, ჩვეული ცერემონიები მიმდინარეობდა .ყველაფერი წესის მიხედვით ცატარდა, გავთავისუფლდი, ევაც დამშვიდდა ხელიც მოვაწერეთ და შეკრებილ სტუმრებს მივუბრუნდით უკვე ცოლ-ქმრის სტატუსით.
-დასრულდა...- ევამ ამოისუნტქა და მხარზე თავი დამადო
-დასრულდა ჩემი ლამაზო - ის ის იყო ლოყაზე უნდა მეკოცნა სანამ მოგვაწყდებოდა ხალხი მოლოცვისთვის ირაკლიმ რო გამომტაცა ევა
-ევანგელია აბა თუ გამოიცნობ ვინ დაგვდო პატივი და ჩამოფრინდა
-ვინ?
-ტყუილად ათვალიერებ ჯერ არ მოსულა... ახლა ჩამოფრინდა და მოვრბივარო მომწერა
ვერაფერი გავიგე შემდეგ დაიწყო ქორწილი და ჩვენც დავსხედით. რამდენიმე წამში თამადამ თქვა სადღეგრძელო .. შემდეგ ვიცეკვეთ და ისევ მაგიდისკენ დავიძარით ნაცნობი ხმა რომ გავიგე, გული გამიცერდა, ვეღარც ვსუნტქავდი ლამის ადგილას წავიქეცი . გაღიმებული ევას დანახვისას. მეც შევბრუნდი უკან და ნათლად დავინახე ნუკი , ისევ ქარიშხალივით მოვარდა ამჯერად ჩემს ქორწილში
-ჩემი ევაჩკაააა ... ჩემი პაწაწინა გოგოოო გამიფრინდაა რას მოვესწარი შენ თუ მოგვასწრებდი გათხოვებას რას ვიფიქრებდი . ჩმი ტკბილი გოგოო ჩემი შოკოლადის ფილა.. ღმერთო რა ლამაზი ხარ, ულამაზესი - კოცნიდა და არ ჩუმდებოდა- აბა ერთი მაჩვენეთ თქვენი ცოტნე ვინ არის ასეთი მაისურაძეებმა რომ დაგრტეს ნება - წამში შემობრუნდა ჩემკენ და ღიმილი სახეზე შეაშრა .რამდენიმე წამი მიყურებდა მერე ისევ გაიცინა- ცოტნე ... ცოტნე სიძევ ბატონო კეთილი იყოს თქვენი ფეხი ჩვენს დიდ ოჯახში . ბედნიერებას გისურვებთ- უცებ მაკოცა , დენდარტყმულივით წამშ მომშორდა და უკან დაიხია
-რატომ არ მითხარი თუ მოდიოდი? ხომ მიტხარი ვერ ვახერხებ ჩამოსვლასო
-ქალბატონი თურმე გადმოსახლებას აპირებდა და აგვარებდა საქმეებს ჩვენ კი დაგვიმალა მაგრამ რა არის დედამიწის ზურგზე ისეთი მე რომ ვერ გავიგებ -- ირაკლი მოეხვია და აკოცა- სრული გადარეულების ბანდა შევიკრიბეთ გეშინოდეს საქართველოვ
-საიდან გაიგე? ჯერ არ გადამიწყვეტია
-რა არ გადაგიწვეტია ნუკი არ შემშალო ... ხომ დაგვპირდი ვბრუნდებიო
-ნუკიი იცოდე ჩემი მკვლელი იქნები მამა - მამაო? გამორიცხულია ნუკი ამ ორი გიჟის შვილია? შეიძლება გავგიჟდე, ღმერთო დამცინი? რაღა ჩემთვის მოიცალე სხვა არავინ იყო ? ასე როგორ შეიძლება ..ასე არ შეიძლება !
ნუკი თვალს მარიდებდა, ისე იჭერდა თავს თიტქოს არც მიცნობდა, ევამ ხელი მომხვია და საცეკვაო მოედნისკენ წამიყვანა
-გამომყევი
-არ ვიცეკვოთ?-როცა ავცდით მოედანს და მივხვდი რომ სადღაც სხვაგან მივდიოდით გამიკვირდა- ევა სად მივდივართ? აქ რა გვინდა ევა
-რა ხდება ცოტნე? რაც ნუკი მოვიდა მას მერე გათიშული ხარ ლამის ორი საათი გავიდა არც ერთ წინადადებას პასუხობ სწორად ... გათიშული ხარ არ ვიცი
-ის... რატომ არ ვიცნობდი აქამდე.. მასზე არაფერი გითქვამს . ევა რატომ არ ვიცნობდი გვანცას და გიგის შვილს
-რა ვიცი ... მეც არ ვიცი ყველას ხომ არ იცნობდი ზოგი სად იყო ზოგი სად .მე და შენ რომ გავიცანიტ ერთმანეთი ის წასული იყო სასწავლებლად. ცოტნე რა ხდება?
-მერე მოგიყვები... შენ არ დაიღალე? თავს როგორ გრძნობ - სახეზე მოვეფერე ,მერე კი მუცელზე მივადე ხელი - მალე წავიდეთ ,მეშინია ცუდად არ გახდე
-ნუ ღელავ. ექიმთან ვიყავი და მითხრა რომ ყველაფერი რიგზეა...გავერთოთ მაინც . სხვის ქორწილში ვგიჟობდით და ჩვენს ქორწილში როცა ყველაფერი ჩვენ ირგვლივ ტრიალებს არ გავატაროთ დრო? გთხოვ რაც არ უნდა იყოს დაივიწყე - ჩამეხუტა და ლოყაზე მაკოცა - შენ რომ არ მყავდე ... დედაშენს ჩემ ჯგუფში რომ არ შემოეყვანე რა მეშველებოდა ცოტნე? ნახე რამდენი არიან... იცი როგორ მიყვარს თიტოეული მათგანი ? ყველა ჩემი ნაწილია, მათთან ერთად ვარ რაც თავი მახსოვს , ოჯახისწევრები არიან მაგრამ მეგობარი , ერთადერთი შენ ხარ ვინაც ყველაფერი იცის ჩემ შესახებ. მხოლდო შენ ხარ როცა მიჭირს , მხოლოდ შენ და სხვა არავინ
-შენ არ აძლევდი უფლებას... თორემ ხომ იცი ისინი შენ გამო
-ვიცი .. ვიცი და მეც მაგას ვამბობ ვერ შევძელი მათი ისე მირება როგორც შენ მიგიღე. ხომ არსებობენ ადამიანები რომელთა ბედი იქ ზემოთ არის გადაწყვეტილი. ჩვეი ბედიც ასეა გადაჯაჭვული .
-არ იტირო.. არ გაბედო - სწრაფად ვაკოცე ჟღალ მაზე და გულში ცავიკარი- ჩემი ჟღალი ლამაზმანი
მაქსიმალურად ვცდილობდი მესიამოვნა ქორწილით. ყველაფერი ხელს მიწყობდა, საოცარი სიტუაცია იყო , მაგრამ ნუკი ,ყველგან ის იყო თვალი მისკენ გარბოდა და ყველა სხვა იმ წამსვე ქრებოდა. საოცრად მაიგნორებდა, ისე იქცეოდა თიტქოს არც ვადარდებდი, მაგრამ ხომ ვიცი როგორ ხდებოდა ჩემი დანახვისას. ისიც ისე იყო როგორც მე, მასაც ისე ღრღნიდა ტკივილი როგორც მე . თითქოს ბრწყინავდა, საოცრად გამოიყურებოდა, მისი თითოეული ნაკვთი შევისწავლე ყველა მოძღაობა გულს მიჩქარებდა, სისხლს მიდუღებდა .
ისე დასრულდა ქორწილი მასთან ახლოს არ მივსულვარ. მხოლოდ ჩვენი გიჟი მეგობრები იყვნენ დარბაზში ,როცა ევამ წასვლა მთხოვა. როგორც იქნა დასრულდა, თბილი მოსაცმელი მოვახურე და მანქანაში სწრაფად ჩავსვი. საშინლად ყინავდა, სანამ სახლამდე მივედით ჩაეძინა, ჩემი ჟღალი ლამაზმანი . რამდენჯერ ამიყვანია საძინებლამდე ასე ჩაძინებული, რამდენჯერ დამიფარებია პლედი და მეორე დღეს მიბუზღუნია გავწყდი წელში შენი თრევით-თქო. ახლა კი ჩემი ცოლია , მეორენახევარი და იმაზე რთულ სიტუაციაში ვარ ვიდრე მეგონა.
სახლის კარი ძლივს გავაღე , იმხელა კაბა აცვია ხელში დაჭერა მიჭირს. კიბე ავიარე და მის საძნებელში შევედი . საწოლზე დავაწვინე ,მაგრამ ასე ვერ დავტოვებდი. იმხელა კაბაა ასე ვერ მოისვენებს
-ევაა... გაიღვიძე
-მოვედით?
-გამოიცვალე და დაიძინე ... ამ კაბაში შეაწუხე ისედაც ბავშვი -გავუღიმე და ვაკოცე - მეორე ოთახში ვარ ხომ იცი
-მოიცადე სად მიდიხარ..
-რა
-ამას შენი აზრით ცემი მოვიშორებ? სამი ქალი მაცმევდა- წამოდგა ნახევრად მძნარე და ზურგით დადგა
-აუ მეთქი ამ კაბის გახდას გადავურჩებითქო და მაინც მიწევს?
-პრაქტიკას გატარებ ხომ ხედავ ...მეორედ ისე გახდი ცოლს გონს ვერ მოვა- ბუტბუტებდა მე კი მისი კაბის თასმების გახსნას ვცდილობდი. როგორც იქნა დავასრულე
-რამხელა ყოფილხარ ვაიმეე
-ნუ ხარ დამპალი... ორი თვის ფეხმძიმე ვარ აბა როგორ ვიქნები - ხელი მომარტყა და სააბაზანოსკენ წავიდა- გაქრი ახლა რას იცინი..
-არის დედოფალო ,გავქრები ახლავე - გავეკრიჭე და ოთახი დავტოვე.
საძინებელში შევედი, სწრაფად გავიხადე და დაქანცული დავვარდი საწოლზე. როგორ უცებ გავიდა მთელი დღე, სულ რამდენიმე საათის წინ თავისუფალი ვიყავი, არ მერქვა ნუკის სიძე და შემეძლო მასთან ტავისუფლად ქცევა. ახლა კი მისთვის მეგობრის ქმარი ვარ. სხვისი ქმარი ,თანაც ვისი მისი ბავშობის მეგობრის, ოჯახისწევრის . ალბათ საშინელი კაცი ვგონივარ, იმ ღამის შემდეგ სულ არ ვგავდი კაცს რომელსაც საცოლე ჰყავს. ალბათ ნანობს რომ გამიცნო, იმ დროსაც რაც ჩემთან ერთად გაატარა.
რა იქნებოდა ნაბიჭვრები რომ არ არსებობდნენ, რა იქნებოდა სისულელეებს რომ არ ჩავდიოდეთ, ღმერთი რომ არ დაგვცინოდეს, ბედი გვეთამაშებოდეს, ცხოვრება გვწირავდეს. რა იქნებოდა ყველაფერის დანგრევა ერთ წუთში რომ არ შეგვეძლოს, წამებში რომლებსაც ზოგჯერ უქმად ვატარებთ. დროის უკან დაბრუნება რომ შეიძლებოდეს ... ყველაფერს შევცვლიდი ევას გავყვებოდი იმ დაწყელილ კლუბში ,გავყვებოდი და არ მივცემდი სისულელის ცადენის ნებას, ჩემ გიჟ გოგოს სიგიჟეს მოვუშლიდი . მოვთხოვდი ჩემთვის ნუკა გაეცნო,ყველა მეგობარზე მვაყოლებდი,მანამ ვალაპარაკებდი სანამ ნუკაზე არ მეტყოდა ... ნუკა ...ნუკი ...ნუკიი რატომ მოვარდა ჩემ ცხოვრებაში, ქარიშხალი რომელიც ჩემ დატოვეას არ აპირებს, რომელიც ტვინში შეძვრა და იქ ბობოქრობს. მთელი თვეა ღამეებს ვათენებ, მტელი თვეა მას ვხედავ სიზმრად, ახლა კი სრული ქაოსია.ასე არ უნდა ყოფილიყო, ასე არ მქონდა დაგეგმილი, ყველაფერი მარტივად უნდა ყოფილიყო ევას ცოლად შევირთავდი, ცემები დამშიდდებოდნენ იფიქრებდნენ ჩვენი შვილი დამშვიდდება, ოჯახის კაცი გახდებაო, ევას საიდუმლოს შევინახავდით მხოლოდ მე და ის , სამუდამოდ შევინახავდით. მის შვილს საკუთარივით გავზრდიდი, მე ხომ ვგიჟდები ბავშვებზე... ახლა კი ახლა ნუკა გამოჩნდა ,გამოჩნდა და ყველაფერი გართულდა. ამის დედაც ყველაფერი უცნაური მე როგორ უნდა დამემართოს
დილით ქალბატონი შემოფარფატდდა და დაიწყო ბუზღუნი
-აუუ ოტნეეე გაიღვიძე რა წესია ცოტნეე
-ვაიმეე რანაირი ცოლი ხარ კოცნით მაინც გამაღვიძე გოგო
-ადექი ახლა და წავიდეთ ვიყიდოთ რაღაცეები თორე ცარიელია სახლი მე კიდე ისე მშია ცოტაც და შენ დაგჭრი და შეგჭამ
-შენ არ იცი მე რა ტკბილი ვარ
-უთქვამთ შენს საყვარლებს როცა მე ვეგონე შენი სატრფო
-ვაიმეე ჩემი ჟღალი კნუტი როგორი შეხვეული ხარ გოგო ...
-ახლა მართლა კნუტს ვგავარ იმდენი მაცვია ...
-თან ბეწვი
-აუ სიცივეა და რა ვქნა?ჩემი გაციება არ შეიძლება სხვათაშორის . არც გადარლა შეიძლება და ეს შენი ჩემოდნები თავად ამოალაგე.. რა გაქ ამდენი ტანსაცმელი ბიჭო
-გიჟი ხარ ხო შენ? არა შენ ბავშვიც გიჟი გეყოლება და მერე როგორ დავაჯერო ხალხი რომ ჩემია ჰა? ეს სათნო მშვიდი გაწონასწორებული ყმაწვილი რომ ჩამიგდე ხელში - თან დავბორიალებდი ვიცვამდი, სააბაზანოშიც შევედი იქედანაც ველაპარაკე და ბოლოს მზად ყოფნაში ვიყავი რომ ავესვეტე წინ- წავედით
-როგორც იქნა. ისე უცებ დარბოდი აქეთ-იქით თავბრუდამეხვა
-დამაბრალე ახლა მე - ხელი მოვხვიე და შუბლზე ვაკოცე- ჩემო ჟღალო კნუტო მომავალი თვე ვიქნებით სახლში და შემდეგ განვაცხადებთ რომ ფეხმძმედ ხარ ..
-ერთ თვეში უკვე დიდი მექნება მუცელი და შენი აზრით დაიჯერებენ?
-მერე შენც თქვი რომ ორი თვის ფეხმძიმე ხარ რა მპრობლემაა ცოლი ჩემი ხარ და ერთი თვე ვერ გავუძელი იქნებ
-კარგი რა ცოტნე ,მაგას ვინ დაიჯერებს ერთი თვის წინ სოფელში არ იყავი?
-აბა ახლავე ვტქვათ რომ ფეხმძიმედ ხარ ,რამდენიმე დღეში მეეჭვება მამაშენმა ახლა მომკლას...
-ხო არ დამაქვრივებს ...
-ნუ მოიწყენ ახლა ... არ შეიძლება ბავშვზე იმოქმედებს ცუდად. ბევრ შოკოლადს გიყიდი - მანქანიდან გადავედი ისიც გადმობრძანდა და გვერდით დამიდგა, შოკოლადზე პატარა ბავშივით ვარდება.
ერთი დიდი კალატი ავავსეთ,იმდენი რამე მოუნდა და გაახსენდა გზადაგზა მეორე კალათიც წამოიღო და იმდენი პარკი ჩავდე ბოლოს მანქანაში გავავსე ყველაფერი. მერე მე შემაჩეჩა ყველაფერი და ლამის ამოლაგებაც მე დამჭირდა. საღამომდე ვალაგებდით, ბოლოს ორივე დვაირალეთ და მივწექით საწოლზე
-ახლა მაინც მომიყევი საიდან იცნობ ნუკის
-რა გინდა ევა? არაფერია მოსაყოლი
-კარგი ევას ვკიტხავ
-არ გაბედო! საერთოდ არაფერი უთხრა ...
-კარგი რატო ბრაზობ.. არაფერს ვეტყვი. შენ ჩემ შესახებ ყველაფერი იცი და ასეთი რა მოხდა შენსა და ნუკის შორის რომ არ მეუბნები ... მოიცა შენ და მას არა ვერ შეხვდებოდი როგორ არ მესმის
-არაფერი გვქონია ... სოფელში იყო ჩემ სახლშ მხოლოდ ერთი ღამით. იმ ღამეს თოვდა და შევიფარე, არ ვიცი იქ საიდან გაჩნდა ან მერე როგორ გაქრა ,მხოლოდ ერთი ღამე გაატარა ჩემ სახლში . ასეთი რეაქცია იმიტომ მქონდა რომ უბრალოდ გამიკვირდა მისი იქ დანახვა.
-რა უნდოდა იქ ...
-არ ვიცი
-გიჟია ... ნამდვილი გადარეული ასე როგორ დარჩა
-არ ვიცი მეც ეგ მაკვირვებდა ისე იქცეოდა თითქოს დიდი ხნის ნაცნობი ვიყავი . მოკლედ რა აღარ გვინდა მაგაზე
-მოგეწონა ხო? ცოტნე თუ ..
-აღარ გააგრძელო. დაბრუნდი უკან, ჩამეხუტე და დაიძინე
-იცოდე..
-ევა ხმა არ გამაგონო ...-ხელი მოვხვიე და ჩავეხუტე - მეც მინდა ბავშის ნახვა.. როდის წავიდეთ ექიმთან
-ორი კვირის შემდეგ წავიდეთ-გაიღიმა და ლოყაზე მაკოცა - ყველაზე კარგი ხარ , ამქვეყნად ყველაზე კარგი-თავზე ვაკოცე და ორივემ დავიძინეთ.
ორი დღე გვადროვეს, შემდეგ როგორც ევამ იწინასწარმეტყველა მთელი სამეგობრო დაგვადგა. აივსო სახლი ,გოგონები სამზარეულოში გავარდნენ , ბიჭებმა მისაღები აითვისეს და დაიწყეს
-ჰე აბა მოყევი ახლა ხო არ გვარცხვენს ჩვენი გოგო...
-რას ეუბნები ბიჭო ევას რა უნდა შეეშალოს შენ ის გვითხარი კიდევ ერთი პატარა როდის გვეყოლება ოჯახში
-რას უშვებით ცემ ქმარს? მოგიწყვეს ხო დაკითხვა.. მოკლედ კარგად ვართ , ჩემი ტკბილი გემრიელი ბიჭი ,ქმარიც ასეთივე კარგია როგორიც მეგობარი და საერთოდაც ვიცოდი რომ იტყოდით ბავშვზე როდის იჩალიჩებ სიძევ ბატონოო და წინასწარ დავიწყეთ მუშაობა
-რაა?
-ფეხმძმედ ხარ?
-ვაიმეეეე
იმდენი ხმა გაისმა ,იმდენი რეაქცია მე კი მაინცადამაინც კარში მდგომი ნუკის თვალებს წავაწყდი, ამღვრეული სფეროებით რომ მიცქერდა . იმ წამს მომინდა რომ ეს ტყუილი არ მომეფიქრებინა, რომ სხვა გადაწყვეტილება მიმეღო,შემდეგ ისევ ევა გამოჩნდა, რომელიც მომეხვია და მივხვდი რომ მას ამ რთულ მდგომარეობაში ვჭირდებოდი .
სუფრასთან ვიჯექით მომავალი ბებიები და ბაბუები რომ მოვიდნენ . ვხედავდი როგორ რცხვენოდა ევას ჩემი მშობლების, რომლებიც სიხარულისგან აღარ იყვნენ. როგორც კი მოვახერხე გავიყვანე და საძინებელში შევედით
-ევაა...
-ხო
-ჩემო ჟღალო ფისო იცოდე გავბრაზდები ... ასე არაფერი გამოვა
-არ მინდა... ხედავ რა რთულია? შენს მშობლებს ისე უხარიათ ბავშვის ამბავი მათ რომ გაიგონ..
-ვერავინ ვერაფერს გაიგებს ეგ ბავშვი ჩემია და მორჩა ! არაფერია აქ რთული
-ჩემი ბრალია..ჩემ გამო ხარ ასეთ მდგომარეობაში,თამაშ გიწევს .მე რომ გამეხსენებინა, ჯანდაბა ის ღამე რომ გამეხსენებინა
-მერე რა იქნებოდა იპოვიდი იმ ბიჭს? სად ლონდონში? ვიღაც ნაბიჭვარს გაჰყვებოდი ცოლად? ბავშვს მოიშორებდი თუ რას გააკეთებდი
-შენ ცხოვრებას არ ავრევდი და მხოლოდ მე ვაგებდი პასუხს ჩემ შეცდომაზე. ვეტყოდი ყველას და ...
-გააგიჟებდი ერეკლეს... ჩვენ ორივემ კარგად ვიცით რაც მოხდებოდა, ყველა ამაზე ისაუბრებდა, ისინი გაიგებდნენ შეეგუებოდნენ მაგრამ ხალხი? ჭორაობის საგანი იქნებოდი ბავშვიც დაიტანჯებოდა და ყველაფერი აირეოდა. ახლა კი დამშვიდდი და წამოდი, უკან დავბრუნდეთ
მაგიდასთან ერთად ვისხედით, ვინაიდან შესაფერისი სიტუაცია იყო დავლიე მათთან ერთად, ესენი ნამდვილი ლოთები არიან აი მე კი მთლად ასეც არ ვარ. ყველა სხვადასხვა რამეზე საუბრობდა, ზოგი სად იყო ზოგი სად. ჰაერი აღარ მყოფნიდა, აივანზე გავედი .ისევ ეს აუტანელი სიცივე,ძვალ რბილში რომ ატანს და ქარის მიერ მოტანილი სურნელი,ნაცნობი და ამავე დროს უცნობი.
-გილოცავ... საოცარი ცოლი გყავს და მალე შვილიც გეყოლება. ბედნიერი კაცი ხარ
-ნამდვილად- ვუყურებდი თაფლისფერ თვალებში, სულ სხვაგან ვიყავი ფიქრებით , მაგრამ სხვა რამის თქმა არ შემეძლო
-ევამ იცის იმ ღამის შესახებ?
-აქვს რამე მნიშვნელობა?
-არა ... არანაირი იქ ხომ არაფერი მომხდარა მნიშვნელოვანი უბრალოდ ქალი შეიფარე ,სიკეთე გამოიჩინე - ვატკინე, ვგრძნობდი რომ ისევ ტკივილს ვაყენებდი ,მაგრამ ვერ ვწყვედდი, ვერ გავცერდებოდი მაშინ სიმართლე უნდა მეტქვა, ან ტყუილზე ტყუილი დამემატებინა. - ხომ იცი ევას რომ აწყენინო დაიღუპები ... - მხოლოდ ეს მითხრა მშვიდად შებრუნდა და წავიდა.
მოაჯირს დავარტყი მუჭი და შევიკურთხე. სხვა რა გზა მქონდა.
გვიან წავიდნენ , ისეთი მთვრალი ვიყავი ვბანცალებდი, მინდოდა დავხმარებოდი ალაგებაში მაგრამ ჭიქები დავამსხვრიე და ქალბატონმა დამცინა. გაბრაზებული წავედი და დავიძინე.
დილით ტავი მისკდებოდა, ევამ ბორჯომი მომიტანა და გამოფხიზლებაში დამეხმარა. წვნიანიც მომიმზადა. მთელი დღე მოვანდომე გამოფხიზლებას.
დღეები გადიოდა , ევა თანდათან იბერებოდა, ხშირად ვნახულობდით მეგობრებს, ხან ვისი დაბადების დღე იყო ხან ვისი. ყოველთვის იყო შეკრების მიზეზი. ნუკი ყველგან იყო, ასე ახლოს და ამავე დროს შორს. თანდათან შემოდიოდა ჩემს გულში და ადგილს იკავებდა, ტანდათან იზრდებოდა მისდამი ლტოლვა,მისი სურვილი მკლავდა . ვეჭვიანობდი ყველაზე ვისაც მის გვერდით ვხედავდი, იმდენი იყვნენ ისიც არავის იშორებდა და ეს უფრო მაგიჯებდა.
ევა უკვე ექვსი თვის ფეხმძიმეა, აპრილი იწურება . რამდენჯერმე ვიყავით ექიმთან , საოცარი შეგრძნება იყო იმ ნამცეცას გულისცემის მოსმენა. ოთხი თვის რომ გახდა მხოლოდ მაშნ ინება ამოძრავება, პირველად რომ დაარტყა გოგონებთან იყო კაფეში დამირეკა და ისეტი ხმით მიხმო ხუთ წუთში მის გევრდით ვიდექი გოგონები იცინოდნენ რა უცებ გაჩნდაო, რომ მითხრა ბავშვმა დამარტყაო ერთდროულად ამოვისუნთქე და თან დავიძაბე. ბევრი ველაპარაკე მაგრამ ამაოდ, მაინც არ დამარტყა ფეხი არც გაინძრა . რომ დავმშვიდდი შემდეგ შევამჩნიე იქ მჯდომი ნუკი ,ნეტავ ვერ ვამჩნევდე მის რეაქციას, ნეტავ არ შემძლებოდა მის თვალებში ემოციის წაკითხვა. .. ევას საკმაოდ დიდი მუცელი აქვს, ფეხმძმობა გართულებების გარეშე მიმდინარეობს, ჩემი მშობლები დამშვიდდნენ, რძალს აქებენ როგორც იქნა შარში აღარ ეხვევა ჩვენი ბიჭიო, ის კი არ იციან სულ ცოტა დრო რომ მჭირდება საქმეებს მოვილევ და შემდეგ დავუბრუნდები ჩვეულ ცხოვრებას. ევა იცინის ხოლმე ნუნუ დეიდა გაგიჟდება შენს ფოტოებს რომ ნახავს ისევ ჟურნალშიო, აი მე კი იმაზე ვფიქრობდი რომელიმე გოგოსთან რომ გამოვეჭირე პაარაცებს ევას მეგობრები რას გააკეთებდნენ, ან ერეკლე მაისურაძეს როგორ გადავურჩებოდი. ქალბატონი ევა მხიარულდება ამას რომ ვეუბნები ,რა ენაღვლება თავად კი არის მშვიდად არავინ უყვარს და ბავშის გარდა საზრუნავი არ აქვს. უნდა ვაღიარო მასთან ცხოვრება მომწონს, რა ჯობია როცა მეგობარი გყავს სახლში, არაფერზე გსაყვედურობს,პირიქით რცევას გაძლევს, უღალატებ არ ბრაზდება, პირიქით დაგცინის და გეხუმრება. რასაც გინდა იმას გიმზადებს ,მოკლედ უარყოფითს ვერაფერს ვხედავ .
ასე თუ ისე მშვიდად ვიყავი სანამ ერთ საღამოს რესტორანშ შეკრებილ სამეგობროს ნუკიმ თავისი შეყვარებული არ გააცნო . მეგონა თავს ვერ შევიკავებდი, ძლივს მოვთოკე ემოცია როცა მასთან დავინახე. როგორ მინდოდა მივვარდნოდი და ის ხელი მომემტვრია ნუკის წელზე რომ ჰქონდა მოხვეული. რომ აკოცა სულ მთლად შევიშალე, დავლიე, ჭიქას ჭიქაზე ვცლიდი . ბოლოს სასმელმაც შემაგულიანა და ნუკის უკან გავყევი. ეზოში იდგა ვიღაცას ელაპარაკებოდა მობილურზე,ვუყურებდი და მანძილს ვამცირებდი, მიზიდულობა იმაზე დიდი იყო ვიდრე წარმომედგინა, მანძლი არ მეყო მინდოდა უფრო ახლოს მყოლოდა, ხელი ურცხვად მოვხვიე საოცრება მემართება ამ ქალის შეხებისას , პატარა ბიჭივით მიფართხალებს გული, მისი თმების სურნელი უფრო მაბრუებდა
-რას აკეთებ! გაგიჟდი ? როგორ ბედავ- მის კანს შევეხე, მისი კანის გემო შევიგრძენი და მაშინვე ვიგემე მისი მტევნის ძალა. ისე გამარტყა ალბათ თითების ანაბეჭდი გააკეთა ლოყაზე , კიდევ აპირებდა დარტყმას მაჯაში ვწვდი და ისევ მივიწიდე , მთელი სხეული უთრთოდა, ღრმად სუნთქავდა, გაფართოებული თვალებით მიყურებდა , ტუჩები გაეპო და ისევ გაიბრძოლა- ხელი გამიშვი... პირუტყვო. ნამდვილი არაკაცი ხარ როგორ ბედავ ნუთუ არ გრცხვენია .იქ,შიგნით შენი ფეხმძმე ცოლია შენ კი მოდიხარ და მე მეხვევი
-იქ შენი შეყვარებულიცაა შენ კი ჩემ მკლავებში კანკალებ... ჩემი შეხებისას გიცემს გული გამალებით, ჩემი მოახლოებისას გეკვრება სუნთქვა
-რას ბოდავ... შეიშალე?
-შევიშალე ხო .შენ გამო ...შენი დამსახურებაა აქამდე უბრალოდ ვთამაშობდი, ვერთობოდი ცხოვრებით ვტკბებოდი. გამოჩნდი და ერთ ღამეში ამირიე ცხოვრება, თავგზა ამირიე გამაგიჟე და ახლა ვიღაც მოგყავს... არ გაქ უფლება. არ შეგიძლია მე შენზე ვფიქრობდე ყოველ წამს შენ კი სხვასთან იყო
-ხელი გამიშვი... გამიშვი და აღარასდროს გაბედო მსგავსი სისულელის თქმა. სულ რომ გაწყდეს ყველა კაცი დედამიწაზე შენ არც კი გამოგხედავ. შენ ჩემი სიძე ხარ... სიძე გესმის? მე არავის დავაყენებ ჩემს ოჯახზე წინ. მითუმეტეს შენნაირ არაკაცს , გულს მირევ და სხვა არაფერი - ხელები გაინთავისუფლა , გააფთრებულმა შემომხედა და წავიდა. ვერ ვიბრზოლე, ბოლომდე ვერ ვუთხარი სათქმელი რადგან მართალი იყო, მე მისთვის მიუვდომელი ვიყავი. ჩემთვის არ იყო აკრძალული, მე ხომ ვიცოდი რომ შემეძლო მასთან ურთიერთობა.
არ ვიცი სახლსი როგორ მივედი. არც ის როდის დავიძნე, რა ვთქვი და რა გავაკეთე . დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა , თვალები ძლივს დავაშორე ერთმანეთს . საწოლზე ტანსაცმლით ვიწექი ,ფეხები ნახევრად იატაკზე მეწყო ,ერთი ამოვიზმუვლე და ბალიშში ჩავრგე თავი
-აბა თაბაგარო ინებეთ გაღვიძება? ბორჯომი მოვიდა აწიე თავი - ევას ხმა გავიგე ,იცინოდა
-ნუ ჩხავი ფისო გასკდა თავი
-გაიღვიძე ბიჭო 3 საათია .. მეგონა აღარ გაიღვიძებსტქო
-ნეტა მართლა არ გამღვიძებოდა რა დავისვენებდი
-გაგიჟდი?- ისე წამოიკივლა უცებ წამოვწიე თავი- ეგ მეორედ აღარ გაიმეორო იცოდე . ცხოვრებაში არაფერი მოხდება ისეთი რაც მაგ სიტყვებს გაამართლებს
-კარგი ხო მომე ეგ ბორჯომი დავლიო .. გაბერილო შენ - ბოთლი გამოვართვი, საწოლზე ჩამომჯდარ ევას მუხლებზე დავდე თავი და ისე დავლიე.
-სამსახურში როდის აპირებ წასვლას... დღეს შეხვედრა გაქვს ექვსზე, შენმა მდივანმა დარეკა
-აუ დაურეკე და უთხარი გადაიტანოს
-მითხრა ვირაც ინვესტორები ცამოვიდნენ და აუცილებლად უნდა შევხვდეთო თორემ ვირაც წაგვართმევსო
-დედას შევ... რაღა ახლა ჩამოვიდნენ ერთი კვირაა ველოდებით
-ნუ იგინები რა ვერ ვიტან ხო იცი
-ფუ რა ცოლივით იქცევი რა ნუ იცინი... პატარავ დედაშენი მაბრაზებს და გავტკიპავ
-ვაიმე რა სულელი ხარ...მიდი ახლა აეგდე და წადი მიხედე საქმეს
-სახლიდან მაგდებს გესმის? - ისევ ბავშვს ველაპარაკებოდი და მუცელზე ვკოცნიდი- აუ როდის გამოხვალ ტო როგორ მაინტერეებს როგორი ხარ
-სამ თვეში .. ადექი ცოტნეე
-უიმეე რა ჯუჯღუნა ცოლი შემხვდა ადრე არ იყავი ასეთი
ძლივს შევაღწიე სააბაზანოში, შხაპმა მიშველა . მერე ყავა დავლიე , მივირთვი და წავედი საქმის მოსაგვარებლად. სრული ბედნიერებისთვის ცეცხლის მფრქვეველი ვულკანიღა მაკლდა და ისიც გამოჩნდა . ჩემ არეულ ცხოვრებას ქალბატონი მაკა აკლდა ზუსტად.კაბინეტშ ვიჯექი რომ შემოვიდა მაშინვე ჩემკენ წამოვიდა სანამ ნერწყვს გადავყლაპავდი მანამ მოვარდა და მაკოცა. ასეთი ვნებიანი ქალი ერთდროულად სასჯელი და სასწაულია.
-მომენატრე ცოტნიკო- კვნესით მითხრა და მაგიდაზე დასკუპდა- რამდენი ხანია არ მინახავხარ- მკოცნიდა და თან პერანგს მაშორებდა. ვინაიდან ცოდვილთაგან ერთ-ერთი ვარ ნებისყოფა არ გამომიჩენია და მაგიდაზე საბუთების ნაცვლად მაკუნა გაჩნდა. ..
-აქ საიდან გაჩნდი...
-გუშინ ჩამოვედი - ისევ მაკოცა და თმების სწორება დაასრულა- მივხვდი რაც მენატრებოდა საქართველოდან წასვლის შემდეგ . შენნაირი საყვარელი ვერადა ვერ ვიპოვე იცი?
-კარგად ვერ ეძებ ეტყობა
-გავიგე ცოლი შეირთე... ვნერვიულობდი მეთქი უარს მეტყვის-თქო ისევ ისეთი მექალთანე დარჩი ანუ?
-ეგ შენი პატარა ცხვირის საქმე არ არის
-კარგი როგორც გინდა... ახლა წავალ. ნახევარ საათში როგორც ინვესტორი ისე გამოგეცხადები - ჩანთა აიღო და საჯდომის ქნევით წავიდა. მე კი მდივანი ვიხმე და არეული საბუთების დაწყობა დავავალე.
სხდომაზე ჩემ გვერდით დაჯდა , სულ მიკვირდა როგორ შეეძლო საქმიანად საუბარი და ამავე დროს ფეხების ჩემს ფეხებზე სრიალი. შეხვედრამ წარმატებით ჩაიარა, მაკა დამემშვიდობა და წავიდა. მე კი სახლში წასხვლას ვაპირებდი ირაკლიმ რომ დამირეკა და შემატყობინა რომ კლუბში იყვნენ და მელოდნენ.
ალკოჰლის და თამბაქოს სურნელმა რომ შეაღწია ცხვირში ორივე მათგანის დაგემოვნება მომინდა.იმ საღამოს ისე გავერთე როგორც ადრე, მაგრამ მთელი დრის სიამოვნება წყალშ ცამეყარა .ვინ მოახერხებდა ამას თუ არა ნუკი თავის გამოსირ.. „შეყვარებულტან“ ერთად. იმდენად ვიყავი ძველ როლში შეჭრილი ,იმდენი მოვახერხე ის ვცემე. ისე მომწონდა მისი სახის ძვლების გაერთიანება არც კი ვფიქრობდი სხვა რამეზე. ვიცი უპასუხისმგებლო, გიჟი და არანორმალური კაცი ვარ. ბევრჯერ უთქვამთ და მეც ვიცი , მაგრამ შეცვლის სურვილი არ მაქვს. როცა რამე გინდა უნდა მიიღო ,თან ეს თუ არავის ავნებს და ნაბიჭვრულ ქცევაში არ შედის.
ბიჭებმა ჩამაგდეს მანქანაში , ლაშამ წამიყვანა სახლში . აი რაც არ მინდოდა ევას ნერვიულობა იყო , სისხლიანი რომ დამინახა ისეთი რეაქცია ჰქონდა რამდენიმე წამით ვინანე კიდეც პირდაპირ სახლში რომ წამოვედი. უნდა მოვწესრიგებულიყავი და ისე მივსულიყავი
-რა გჭირს... ღმერთო რას გავხარ.. შენ გცემეს თუ შენ ცემე.. დაჭრილი ხარ?
-დამშვიდდი ნახე არაა ჩემი სისხლი .არავინ მომიკლავს უბრალოდ ცხვირი გაუტყდა იმ ნაბიჭვ.. და პერანგი დამესვარა- სწრაფად გადავგლიჯე პეანგი და ძირს დავაგდე
-მადლობა ღმერთს .. როგორ შემაშინე... ხელებს კი მივხედავ. ღმერტო მეგონა რამე დაგემართა- უცებ ჩამეხუტა და ატირდა
-ევა.. როგორ ბედავ გაგიჟდი? ჩემ გამო ტირილს როგორ ბედავ ჩემ გამო როგორ ტირიხარ გოგო
-აბა ვის გამო უნდა ვიირო შე გამოთაყვანებულო იდიოტო .. სულელო მიტხარი ახლავე რა ჯანდაბა ხდება შენს თავს გგონია ვერ ვხვდები როგორ ხარ? ცოტაც და გავგიჯდები აქამდე სასმელი,მოსაწევი და ქალები იყო შენი სიგიჟე.. იცხუბებდი და მორჩა არაფერს აკეთებდი ისეთს რაც გამაკვირვებდა. ის გიჟებიც შენნაირები არიან . ახლა კი არაფერს ამბობ რაღაც ცუდი ხდება რაღაც გაწუხებს და არ მეუბდები ...მიმალავ და გულს მტკენ ამით,ნუთუ შეიცვალა რამე ,ნუთუ შენი მესაიდუმლე აღარ ვარ ,აღარ მენდობი? ამ დაწყევლილმა ხელმოწერამ შეცვალა რამე?
-დამშვიდდი პატარავ... ჩემო ჭორფლიანო კნუტო ..ჩემო ჟღალო ლამაზმანო
-გაბრაზებული ვარ- სააბაზანოდან სამედიცინო პრეპარატები გამოიტანა და ხელებიდან სისხლი მომწმინდა
-პატარავ, პატარას პატარავ დედიკო არ მელაპარაკება და როგორ შემოვირიგო? რამ გააბრაზა მითხრას ერთი, ამდენიხ ანია არ მიჩხუბია დიდი ამბავი ადრე ყოველ მეორე დღეს დალურჯებული ვიყავი და რა უკვირს?
-დედიკოს ეგ კი არ უკვირს რომ არ ელაპარაკები ეგ უკვირს
-არ მინდა განერვიულო რა გავაკეთო ... უბრალოდ გიცავ
-მიცავ? არ მინდა, ასე უფრო ვღელავ რომ არ ვიცი რა გაწუხებს -ისევ წამოუვიდა ცრემლები ,ჩავეხუტე და თავზე ვაკოცე- ცუდი ბიჭი ხარ, ძალიან ცუდი საშინელი ... ვერ ისწავლე რომ შენ საქმეს ვერასდროს აგვარებ, ვერ შეიგნე რომ მხოლოდ სხვისი გაჭირვების დროს გეხსნება ტვინი .. სულ ასე ხარ როცა შენ გჭირდება რამე ითიშები
-დამშვიდდი ნუ ქოთქოთებ
-აღიარე ,აღიარე და გავჩუმდები
-კარგი ვაღიარებ
-გისმენ
-რას მისმენ
-ვაიმეეე ცოტნე მოგკლავ...
-წავედი მე ჩავიცვა თორემ მცივა იცი?
-ცივა.... ნუ გამაგიჟებ ახლა ზამთარში დატანტალებ და ახლა გცივა? - მეორე სართულზე ავედი სიიც გამომყვა. შევედი სააბაზანოში და გაჩერდა. მალევე გავედი, ჩავიცვი და საწოლზე დავწექი. მობაჯბაჯდა ,ძლივს დაწვა და მერე ბალიშები დაიდო ზურგს უკან -ცოტნეეე
-ასე ნუ მიყურებ
-აუუ ცოტნეე ახლა ვიტირებ გევედრები მითხარი რა მოხდა დღეს ასეთი
-კარგი დავიწყოთ იქიდან რომ გუშინ ნუკის ვეჩხუბე... უფრო სწორად რომ მოვეხვიე და ყელში ვაკოცე ლამის ჩამომიღო სახე ისე გამარტყა. რომ ვუთხარი ჭკუიდან გადაგყავარ-თქო გაგჟდა ,რა თქმა უნდა მას ხომ შენი კანონიერი ქმარი ვგონივარ და რა იცის იმას თუ არ ეჭვიანობ ჩემზე, მერე სახლამდე მოვაღიწე რა ვიცი შენ გეცოდინება ეგ როორ მომათრიე აქამდე, სამზე ხო წავედი სამსახურში იქ ჩემი სექსბომბა მაკუნა მესტუმრა პირდაპირ მაგიდაზე გავჟ... მერე მასთან ერტად ვითათბირე საქმიან შეხვედრაზე ,ყველაფერი მოვაგვარე და წავედი კლუბში შენი ბიჭებიც იქ იყვნენ. ის , პიდარმონი ნუკის შეყვარებულიც იქ იყო ვიღაც გოგოს ეჩალიჩებოდა, ამასხა და რომ ვუთხარი ნუკისთან რა გინდა სხვებს თუ ეჩალიჩებითქო ნაგლად მითხრა ერთი ქალი არ მაკმაყოფილებსო და მეც ეგ მინდოდა კი ხედავ როგორ მიიღო- ხელები ვაჩვენე და დავასრულე
-ვაიმეე შენ... შენ სულ გაგიჟდი ხო? ნუკისთან რა გინდოდა ბიჭო? ან მის შეყვარებულთან . შენ სულ გააფრინე რატომ არ მითხარი ასე თუ გიჟდებოდი , რატომ არ მითხარი ნუკი თუ ასე გიყვარდა ამდენი ხანი ე .ი მასზე ფიქრობდი და არ მითხარი . მოგკლავ , არა ნამდვილად მოგკლავ. ანუ რა გამოდის რო შენ ის გიჟი გიყვარს?
-ეგ მეც არ ვიცი ჯერ და შენ რა დასკვნები გამოგაქვს აქ.. ფეხმძიმობაში სულ გაგიჟდი მგონი
-შვილო გესმის რას მეუბნება? კარგი დავმშვიდდეთ ახლა რას აპირებ?
-რას უნდა ვაპირებდე
-რამდენჯერ დათვრები და შეძლებ ემოციის გამოხატვას მხოლოდ მაშინ უნდა მივარდე იმ გოგოს? მოგკლავს
-რამდენი ვინმე მემუქრება უკვე სიკვდილით .. მადროვე იქნებ როგორმე დავაწყო აზრები გავერკვე და მერე
-მერე მერე მერე როგორ ვერ ვიტან ამ სიტყვას
-აბა რა ვქნა არ ვუყვარვარ თორემ
-რა თორემ ჩემს ქმართან გააბავდა რომანს? გამორიცხულია რომ იფერფლებოდეს ნუკი მაინც არ აღიარებს ამას
-გთხოვ მომეცი საშუალება დამოუკიდებლად მივიღო გადაწყვეტილება
-ისევ სისულელეს გააკეთებ ვიცი
-ნუ ბრაზდები - ჩავეხუტე და ვაკოცე - არ შეიძლება შენთვის ამდენი ნერვიულობა
-კარგი ... აუუ შენ და ნუკი . ხომ ვამბობდი ცუდ აზრია ქორწინებათქო აი ხედავ? მე თუ შევუშლიდი ოდესმე შენს ბედნიერებას ხელს რას ვიფიქრებდი ახლა კი
-ეგ აღარ თქვა...ნუ სულელობ რაღაცეებს
ევა კიდევ დიდხანს მეწუწუნა,ბოლოს დაიღალა და ცაეძინა. ვუყურებდი მძინარეს და თმაზე ვეფერებოდი, ასე უფრო ტკბილად ეძინება. გამობზეკილ მუცელზე ვაკოცე და წავედი.
უბრალოდ გასეირნება მინდოდა, თბილისში უკვე თენდებოდა სასიამოვნო სიგრილე იყო,სიმშვიდე და გზაც ხსნილი იყო ნუკის სახლამდე. ახლა გიგი რომ მიყურებდეს ალბათ ამკუწავდა ,მაგრამ არ მიყურებს და თამამად შემიძლია მისი ქალიშვილის საძინებელში შესვლა . აივანზე ავძვერი და ის ის იყო კარი უნდა გამეღო ოთახიდან გამოსული ხმა რომ გავიგე . ვიღაცას ესაუბრებოდა მოგვიანებით გავიგე სახელი
-ვერ გავიგე ბოლოს და ბოლოს რჩები თუ ბრუნდები
-ვერც მე გავიგე.. ამდენი ხანია გელაპარაკები და მირჩიე რამე გავგიჯდები მალე
-დიდი ხანია გიჟი ხარ შენ
-ახლა სხვანაირად ვგიჯდები და ვერ ვუძლებ სანამ სისულელეს ჩავიდენ მოიფიქრე რამე მარიამ
-მარიამ, მარიამს არ შეუძლია ბედთან სებრძოლება რა გავაკეთო მითხარი რა გითხრა ევას დაუნგრიე ცხოვრება და შენ იყავი ბედნიერითქო? მერე იქნები კი ბედნიერი? საქმე მარტივად იქნებოდა უბრალოდ რომ გიზიდავდეს მაგრამ შენ მაინცადამაინც მაგ ცოტნეს სახლს მიაშურე იმ ღამით და მაინცადამაინც ეგ შეგიყვარდა ერთი ნახვით -იმხელა ხმაზე ელაპარაკებოდა ხმა არაჩვეულებრივად ისმოდა, ლამის გული ამოფრინდა მისი სიტყვები რომ გავიგე . ნუკი საწოლზე გადაწვა და თავზე ბალისი დაიფარა-იზმუვლე ახლა და იყავი. არა რა უნდა დავრჩენილიყავი რომ ჩამოვედი მაშინ
-მარტო ყოფნა მოგინდა ქალბატონო
-შენთან არ ვიყავი შე საზიზღარო? აქ რატო არ შეგიყვარდა ვინმე ნორმალური
-მე რა ვქნა მარიამ? რომ შეგიყვარდება გაიგებ მერე რასაც ვგრძნობ
-მიყვარს მე ახლაც ..ჩემებურად ,მაგრამ არ ვგიჟდები ვაკონტროლებ თავს
-რა გიყვარს კარგი რა ..უბრალოდ უბრალოდ აუ კაი რა კიდე ვერ ვიჯერებ რო საყვარელი გყავს
-საყვარელს ნუ ეძახი ... არ მომწონს ეგ სახელი
-შენ ჩემზე გიჟი ხარ
-სულაც არა ვიცი რაც მინდა და ვიღებ იმას შენ მოგინდა სიყვარული და რომანტიკა . ძალიანაც მშვიდად ვარ არც შინაბერობით ვიკლავ თავს სიამოვნებას ვიღებ, ვტკბები ცხოვრებით და არც ისეთი ურთიერტობა გვაქ აკრძალვები რომ დამიწესოს.
-ვინმე რომ შეუყვარდეს მერე რას იზამ.. ან საერთოდ ათასი საყვარელი რომ ჰყავს იმათზე არ ეჭვიანობ? ან ის არ ეჭვიანობს? ვგიჟდები შენ არ ხარ ქარტელი ...არც ისაა ქართველი რა რჯულის ხალხი ხარტ ფუ
-ნუ ქოთქოთებ შენს თავს მიხედე მე როგორმე მოვაგვარებ ...
-წამოვალ ... მერე იმის მაინც არ შემესინდება რომ ხელებშ ჩავუბარდები ერთ დღეს... არ მინდა მის გამო თავი შემძლდეს
-იქნებ ევას დაელაპარაკო
-რა დაველაპარაკო 6 თვის ფეხმძიმე ქალს... ვუთხრა შენი ქმრის დანახვისას კრუნჩხვებში ვვარდები ყველაზე გარყვნლი ფანტაზიები მიჩნდება და მინდა ...
-გაცუმდი რა ნუ შეიჭრები როლებში
-რატომ არსებობს ეს ვნება.. რატომაა ასე წამლეკავი ნამდვილი მეწყერია რომ დაივლის მთელს სხეულს და განადგურებს ..თან ვულკანივით მოქმედებს გწვავს მთელს შიგნეულს
-ღმერთო ჩემო... სასწრაფოდ წამოდი .მაგრამ მაინც ვერ ვხვდები ის თუ უყვარს ევასტან ტუ ასე კარგადაა თვალები უბრწყინავს და დნება სენთან რაღა ჯანდაბა უნდა . ევა რომელი უშნო ნახა . ისეთი გოგოა ნებისმიერს გააგიჟებს
-მეც მაგას არ გეუბნები? აუ მარიამ ერთი და იგივეს რატომ მამეორებინებ
-აუ ნუკიი გავაფენ მალე ... შენ თუ გადამიყვან ჭკუიდან
-ყველას კუბიდონი შენ ხარ და მე რატო ვერ მშველი ადამიანო
-ვაიმე გადმოვძრები ახლა კომპიუტერში და მოგაცლი თავს
-ნუ კივი ... მტკივა ისედაც თავი .მთელი ღამე არ მიძინია .
-გათენდ ამანდ უკვე?
-ხო და ახლა დავიძნებ ვინ მიშლის ხელს ...
-სად აღნიშნავთ შენს დაბადების დღეს
-რა ვიცი ... ადგილის მეტი რა არის .ყოველ დღე ქეიფობენ. გავლოთდდი მეც
-რა გამოგიგზავნო კუსკუუუს?
-არაფერი ... თუ მომიარა ხვალვე წამოვალ და მანდ მაჩუქე რამე
-მაინც არ მგონია წამოსვლა კარგი აზრი ... იმდენი რამე მსმენია მაგ ბიჭზე მომკალი და ვერ ვიჯერებ რო ორივეს გეთამაშებათ ...მაინც ვერ ვხვსნი რეალობას მაგრამ არ ვიცი ვიფიქრებ მოვიფიქრებ რამეს წავედი ახლა გავდივარ მეც
-ოჰ ერთი ღამე არ გაატარო მარტომ .ვაიმეე თორნიკე ფარჯიანო ნეტა იცოდე შენი გოგო რას აკეთებს
-მგონი 12 წლის ბავშვი აღარ ვარ მამამ რომ მართოს ჩემი ცხოვრება
-არა ჩემებიც ხომ აფრენენ მაგრამ შენ
-გაჩუმდი ახლა წადი ...მეძინება- კოცნები გაუგზავნა და ლეპტოპი დახურა . მერე უცებ წამოდგა და უჯრიდან სიგარეტი აიღო,სანთებელასთან ერთად და აივნისკენ დაიძრა . უკან დახევა ვერ მოვახერხე ,დამინახა და პირთან მიტანილი ღერი დაუვარდა-შენ? აქ რა ჯანდაბას აკეთებ .ამოიღე ხმა თუ ენა გადაყლაპე. სისულელეების თქმა კი გეხერხება და ახლა - ყველაფერი ერთად გავაიაზრე, ვეღარ მოვითმინე არ შემეძლო ამდენის ატანა სწრაფად დავფარე ჩვენ შორის მანძილი და მისი ბაგეები დავაგემოვნე, საყვარელი ქალის კოცნა ღვთაებრივი ნეტარება ყოფილა ,ვკოცნიდი და ვერ ველეოდი .ხელები მჭიდროდ მოვხვიე სხეულზე და მისი აფართხალებული ხელები თავთან გავუკავე ,აივნის კარზე ავაკარი და სულ ოდნავ მოვშორდი
-არაფერი თქვა... ახლა მე მომისმენ,ნუ ხვანცალებ - ხელი ტუჩებზე მივაფარე და უფრო ავეკარი -კარგად მისმინე და დაიმახსოვრე, აქედან ვერსად წახვალ არც იფიქრო ამერიკაში დაბრუნებაზე. ნურც ჩემგან თავის დაღწევაზე იოცნებებ ,რადგან ჯერ კიდევ იქ,სოფელში ჩავარდი ჩემს ხელში და შენს გაშვებას არ ვაპირებ. იმ პიდარმო.. თუ კიდევ ერთხელ გამოაჩენს შენთან ერთად ცემას არ ვაკმარებ ნაწილებად დავჭრი და სანაგვეზე მოვისვრი ,შენი ღირსი არ არის და იმიტომ . რომ უყვარდე გეფიცები ასე არ მოვიქცეოდი . ზნურაფერს მკითხავ,უბრალოდ რამდენიმე თვე დამელოდე სულ რამდენიმე თვე და გეფიცები უბედნიერეს ქალად გაქცევ -შუბლზე ვაკოცე და წამოვედი.
სახლში შესულს ევა გაღვიზებული დამხვდა. ლაპააკის თავი არ მქონდა დავწექი და დავიძინე. ისე ვიყავი გახარებული ქვეყანა ჩემი მეგონა, მეეჭვება ნუკიმ დამიჯეროს ,მაგრამ მაინც მშვიდად ვარ.
მაგიდასთან ერთად ვისხედით ევამ რომ დაიწყო
-რატომ ხარ ასეთი ბედნიერი ... სად იყავი
-ნუკისთან
-ჰა? - წვენი გადასცდა და ხველა აუტყდა- რა მოხდა ასეთი
-ვუყვარვარ... მარიამს ელაპარაკებოდა სკაიპთ და უთხრა
-აბა მე რას გეუბნებოდი .აბა რას ვაპირებთ?
-შენ არაფერს. არ ვაპირებ შენი საიდუმლო გაცხადდეს
-გაგიჟდი? აბა მე რომ გამეყრები და ნუკის მოიყვან შენი აზრით ჩვენი ოჯახი ამას მიიღებს? მოგკლავენ და საერთოდ ნუკისაც არ შეურიგდებიან შენ არ იცი
-შენ ნუ იფიქრებ მაგაზე უბრალოდ მადროვე. რადგან ვუყვარვარ ყველაფერი მოგვარდება სხვა არაფერი მადარდებს . ბავშვის დაბადებას ველი და საერთოდაც ოთახი როდის უნდა მოვაწყოთ?
-ჯერ რა დროს ოთახია. რვის რომ გახდება მაშინ დავიწყებ მომზადებას... აუ ცოტნეე
-რა
-სალომე და მათე გვეპატიჟებიან თავისთან და არ წავიდეთ? მე მაინც წავალ რა
-წაგიყვან მე რა პრობლემაა
-რა ვიცი ერთად რომ გვნახავს ნუკი არ გაბრაზდება?
-არ წამოვა.. იძინებს დღეს მთელი დღე
-წავალ მაშინ მოვემზადები და გავიდეთ. შენ სამსახურში როდის წახვალ?
-ხვალ ...
-გია ბიძია რომ არ გყავდეს გაკოტრდებოდი რა
-მყავს და არ გავკოტრდები ...
ნუკა რამდენიმე დღე იმ ამბის შემდეგ არ მინახავს. არსად ცანდა,ვიცოდი რომ საქართველოდან არ წასულა მაგრამ თბილისში არ იყო. მშვიდად ყოფნის საშუალება მივეცი ,ბოლოს ერთი კვირა რომ გავიდა და სუნთქვა აღარ შემეძლო მისი ხილვის გარეშე გავიგე რომ კახეთში იყო თავის სახლში,შესაბამისად მაისის შხაპუნა წვიმის დროს დავადექი თავს. იმხელა ხმაზე დაიყვირა ჩემი დანახვისას მეგონა მოჩვენება ვიყავი
-ააააააააა
-მე ვარ ... ნუ გეშინია
-იდიოტო ... ღმერთო როგორ შემეშინდა , აქ რა გინდა
-სულ მაგ კითხვას რომ მისვამ რით ვეღარ გაიგე რომ შენ მინდიხარ
-უნამუსო კაცი ხარ იცი? გარეწარი
-უნამუსო გარეწარი კაცი რომ გიყვარს შენ ვინ ხარ
-მე ავადმყოფი ვარ ... ჩემი თავი მეზიზღება უკვე ,მაგრამ ნებას არ მოგცემ ბოლომდე ჩამითრიო
-მე კი ვთვლი რომ უკვე ფსკერზე ვართ ერთად- კედელთან მივიმწყვდიე და ლოყაზე ვაკოცე- მომენატრე... ამდენი ხნით არ უნდა წამოსულიყავი
-რა გინდა ჩემგან... რა ადამიანი ხარ ნუთუ სულ არ გრცხვენია
-მითქვამს რომ საოცარი გოგო ხარ? პატარა საოცრება რომელიც ჭკუას მაკარგვინებს
-ვერ გიტან... მეზიზღები ასე რომ მაჩლუნგებ- თვალები მინაბა და თავი უკან გადასწია - მიუტევებელ ცოდვას ჩავდივარ და ვერ გეწინააღმდეგები .რატომ ...რაღა იქ მოვედი
-იქ მოხვედი სადაც უნდა მოსულიყავი - მისი სახე ხელებში მოვიქციე და ამღვრეული თვალები დავუკოცნე- დამიჯერე,ჩვენი გრძნობა ცოდვა არ არის , არც აკრძალულია
-ავადმყოფი ხარ ... ვერ გიტან
-ვიცი ... - ჩავეხუტე და თავზე ვაკოცე . დიდხანს მირტყამდა მუშტებს მერე დაიღალა და ჩაიკეცა, ერთად ვიჯექით იატაკზე ,არაფერს ვამბობდით. მე მას ვუყურებდი ის ჭერს მიშტერებოდა და თვალსაც კი არ ახამხამებდა
-ნუთუ არ შეიძლება ეს გრძნობა გავაქრო, ნუთუ ვერასდროს შევძლებ შენი შეხებისას ქვად ვიქცე და ეს დაწყევლილი გულისცემა არ აჩქარდეს, ეს თავბრუსხვევაც გამიქრეს და უბრალოდ შეგხვდე როგორც ყველა სხვას...ნუთუ არ გაწუხებს სინდისი, ნუთუ ევასი არ გრცხვენია. მე ვკვდები მისი დანახვისას, თავი მძულს რომ ვუყურებ მის გაბერილ მუცელს რა გინდა რომ გავაკეთო ჩემ მეგობარს ქმარი და ბავშვს მამა წავართვა? ნუთუ არ ფიქრობ მათზე ,სულ არ გეცოდებიან? ევას უყვარხარ
-ვიცი რომ ვუყვარვარ.. მეც მიყვარს- ეს რომ ვუთხარი ისტერიული სიცილი აუტყდა . მერე ტირილი დაიწყო , ისევ მუშტები დამიშინა, ყვიროდა, მლანძღავდა ყველაფერს აკეთებდა .ბოლოს მთელი ოთახი არია, ყველაფერი დაამსხვრია ხან ლარნაკი მესროლა ხანაც ბალიში .
-მეზიზღები, ნაბიწვარი ხარ . უკანასკნელი . არაკაცი და ვერ გიტან- თან ისროდა ნივთებს თან სიტყვებს აყოლებდა -მოგკლავ ,დაგასახიჩრებ და ევასაც გავათავისუფლებ და თავსაც ვიხსნი შენგან . მერე ყველაფერი დასრულდება მერე მაინც ვიქნები მშვიდად რომ მოგკლავ როგორ მომინდება შენთან ყოფნა , აღარც ეს დაწყევლილი სურვილი მექნება, აღარც ეს ფიქრები და გაგაქრობ მთლიანად ჩემი გონებიდან . ამოიღე ხმა რამე მაინც მითხარი ნუ ხარ ჩუმად გაიწიე მაინც ...- ადგილიდან არ დავძრულვარ ოტახის მეორე ბოლოში მდგომს ვუყურებდი ,გიჟს გავდა ,შეურაცხადს, როგგორ მინდოდა ყველაფერი მეთქვა და გაეგო რომ არაფერი იყო მის გრძნობაში აკრძალული , მაგრამ არ შემეძლო დავიფიცე და ბოლო ამოსნთქვამდე არ გავთქვამ ევას საიდუმლოს, ვერ დავუშვებ მასზე ვინმემ ცუდი თქვას, ვერ დავუსვებ მის შვილს ვინმემ უკანონო უწოდოს .
-არაფერს ამბობ, ისევ არაფერს ამბობ -ისე გამარტყა ხელი მეგონა ყბა მომტყდა , ისევ გამარტყა .თან ცრემლები სდიოდა - რატომ მაგიჯებ.. მითხარი ხომ შეიძლება მითხრა გამოსავალი.. ხომ შეიძლება გაქრე და დამიბრუნო ჩემი ლაღი ცხოვრება . მინდა ისევ ისე ბედნიერი ,გიჟი და თავისუფალი ვიყო . მინდა ისევ ვეძებდე ადამიანს ვინც შემიყვარებს მტელი არსებით, ვისაც მივენდობი ,ვინც დამამშიდებს, ვინც გამაბედნიერებს და ქალურ ბედნიერებას მომანიწევს, ვისთან ცხოვრებაც მომინდება ,ვისგანაც შვილს გავაჩენ ისე რომ ამის აღიარების არ შემრცხვება , თავის შეკავება არ მომინდება, სურვილისგან არ მოვკვდები და იმას გავაკეთებ რაც მომინდება ... მგონია რომ ნაწილებად ვშლები ,მთელი არსება მტკივა, გაუსაძლისია როცა ფიქრიც დანაშაულია
-გპირდები ...გეფიცები ყველაფერი კარგად იქნება. გეფიცები მოვა დრო და მშვიდად იქვენი ჩემს მკლავებში მოქცეული, მუცლით ჩვენი სიყვარულის ნაყოფს ატარებ... შენნაირ ლამაზ გოგონებს მაჩუქებ .ისევ ისეთი ლაღი და მხიარული იქნებ ... მოვა დრო როცა ამ დღეებს ღიმილით გაიხსენებ -ცრემლიანი თვალები კოცნით ამოვუშრე , აცახცახებული გულში ჩავიკარი .
ძალაგამოცლილს ჩაეძინა ჩემს მკლავებში. დიდხანს ვუყურებდი , შემდეგ ვაკოცე და წამოვედი.
ისევ იგივე მეორდებოდა, ისევ ვერაფერს ვაკეთებდი, ამჯერად ურაქციოდ იყო, ისევ ისე გიჟობდა , საერთოდ არ მიმჩნევდა და ასე თუ ისე მშვიდად იყო.
ევა უკვე ვეღარ მოძრაობს იმხელა მუცელი აქვს , სულ სახლში ვარ ყოველ დრე ველით პატარას დაბადებას, მაგრამ ჯერ არ ჩქარობს. ლამის ჩვენტან აღამებენ და ათენებენ პატარა თაბაგარის დაბადებას ვერ გამოვტვებთო. ევა მათთან ისეთი ბედნიერია მეც მშვიდად ვარ. მის გვერდით ვიძინებ ,მეშინია ცუდად არ გახდეს .
-ცოტნეეე
-რა არი?
-ბიჭი რომ არ იყოს და ის ყველაფერი ტყუილად რომ დაგვრცეს გაკეტებული მერე რა ვქნა? გოგოს ხომ ვერ შევიყვან ყველაფერი ლურჯი და ცისფერია, ტანსაცმელიც ბიჭისტვის ვიყიდე
-ვაიმეე რა გვეშველება...
-ნუ დამცინი ... მართლა გეუბნები
-რა უნდა ვქნათ ტავიდან ვიყიდიტ ყველაფერს. სამ დღეში მოვაგვარებ სანამ შენ საავადმყოფოდან გამოგწერენ, თან ბავშვი ჯერ შენს ოთახში უნდა იწვეს და რა გადარდებს
-ისე ხო ... ნეტა როგორი იქნება?
-მამა შენ არ იცი და მას თუ დაემსგავსება ფოტორობოტი შევადგინოთ
-რა ბოროტი ხარ .. დამცინე ხო დამცინე მე კი მეყოლება ჩემი ბიჭი და შენ უყურე შორიდან ნუკას და ყლაპე ნერწყვები
-ეგ ბავშვი ჩემიცაა რა ...
-ცოტნეე რამდენ ხანს აპირებ ასე გაგრძელებას?
-არ დაიწყო !
-ნახე დამარტყა ... გაბრაზდა ისიც
-დრეს იმდენჯერ დაგარტყა მგონი გვაღირსებს და დაგვენახება .. რა
-მტკივა...
-მართლა დაგეწყო?
-მოიცადე ნუ პანიკდები - წამოჯდა და შეტევებს დააკვირდა, წამებს ვითვლიდით. რომ მივხვდი ეწყებოდა უცებ ავირე ყველაფერი ,ყველასტან დავრეკე და სანამ წ....ბს დარვრიდა მანამ გავაქანე კლინიკაში. განო უკვე იქ გველოდა ,სანამ მივიდოდით მგონი მე უფრო ცუდად ვიყავი ვიდრე ის. კლინიკაში შევაბიჯეთ ფეხი დაიკივლა ბოლო ხმაზე და წ....ბიც დაღვარა. მერე ისე გამომაცალეს და წაიყვანეს დავრჩი მარტო დერეფანში. ლამის შევიშალე სანამ მოვიდნენ, მერეც ვერ მოვისვენე, საეჭვოდ იგვიანებდნენ იმდენჯერ დავარტყი წრე დერეფანს ბოლოს ირაკლიმ დამსვა
-დამშვიდდი შვილო.. ისე შეყოლოდი მე იქ რომ ვიყავი
-რა რომ იყავი კი შეწუხდი - კატომ შეუბღვირა და ხელი ჩამკიდა- ნუ ღელავ ყველაფერი კარგად იქნება.
-აუ ხო რა ევა მაგარი გოგოა...
-უნდა შევსულიყავი რა.. ოხ ევა
ამ ნერვიულობის ჟამს გამოვიდა კიდეც განო დერეფანში და რომ გაიღიმა ერთიანად მომეშვა გულზე. პატარა ვაჟკაცი რომ დავინახე გული გამითბა,გეფიცებით საერთოდ არაფრით ჰგავს ჩემს ევას, შავტუხა ბიჭია ,შავთვალება, თმებიც კი აქვს თავზე . ბატონი გოლიათია 4 კილო დაიბადა 57 სმ . ხელში დაჭერაც გავბედე. ევა რომ ვნახე თავი ვერ შევიკავე და მტელი სახე დავუკოცნე. ბავსვთან ერთად ნამდვილი ანგელოზია, მათ რომ ვუყურებდი ჩემს გადაწყვეტილებით ვამაყობდი, ეს პატარა რომ არ დაბადებულიყო.. წარმოდგენაც არ მინდა. იმედია მაგარი ბიჭი გაიზრდება , საამაყო .
ევას წუწუნის მიუხედავად გვერდიდან არ მოვშორებივარ, სავარძელში ჩამეძინა ,ბავშვის ტირილის ხმამ გამაღვიძა, იმხელა ხმაზე ტირის ბატონი ჭექს რა
-ბატონო ჩემო გაიღვიძეთ? აუ ევაა ბოლოს და ბოლოს რას არქმევ ბავშვს ასე როდემდე ვეძახო
-მაქსიმე ...
-როგორც იქნა ბატონო ტაბაგარო სახელი შეგირჩია დედიკომ,რომელიც აქამდე არ გაუჟღერებია და დღეს რამ მოაფიქრა ვერ გავიგე. მაქსიმე თაბაგარი , მშვენივრად ჟღერს ხომ იცი რას ამთქნარებ ყმაწვილო კიდევ გეძინება?
-გამიგიჯებ ბავშვს მოშორდი აქედან, წადი გამოიცვალე, დაიძნე და მერე მოდი.ჩემები მოვლენ მალე
-აუ კაი რა .. მერე რო წავალთ სახლშ ერთი დღე ვიძნებ
-კი როგორ არა იძნებს.. მერე ბავშვის მოვლაშ ვინ დამეხმარება
-წადი დედაშენთან ... ან კატო მოვიყვანოთ
-ცოტნეე
-რა გინდა გოგო შენ მართლაჩემ გამოსწორებას ხო არ აპირებ ბავშვს მე რას მოვუვლი.. ძიძა ავიყვანოთ
ჯუჯღუნიც არ მაცადეს შემოვარდნენ, დათვებით, ყვავილებით, ხილით სასვე პარკებით და გაავსეს პალატა. ნამდვილი გიჟები არიან..
როგორც იქნა სახლში მივდივართ, ევა წუწუნებდა მაინც და დავისვენებ. პატარა ბატონი ,ზედმეტად დინჯია. არც ამით ჰგავს თურმე ევას, ის ბავსვობაში ანცი ყოფილა . სახლში შევიყვანეთ დიდი ქეიფით. ისე დავთვერი ფეხზე ძლივს ვიდექი , საწოლამდე მივაღწიე რაც მტავარია. ნუკიმ რომ მომილოცა ამღვრეული თვალებით მას მერე დავიწყე დალევა.
დრო მალე გადის, ყველაფერს ვეგუებით და ცხოვრებას მივყვებით. ბატონი მაქსიმე უკვე ორი თვისაა, მაგარი ბიჭია .
დღეს გერმანიიდან ჩამოვიდნენ ტამუნა და თორნიკე ახვლედიანები , ქალბატონი და ბატონი დოქტორები და ყველანი მივდივართ მუცოში მატ სახლში. ამ სახლთან დაკავშირებით იმდენი სიტორია ამქვს მოსმენილი რომ რა ვიცი . სიმართლე გითხრათ ამ ოჯახში ყოფნა დიდი ბედნიერებაა.
დამღლელი გზის შემდეგ ჩვენს ოთახში დავბინავდით, სახლი ნელ-ნელა ისვებოდა . საოცარი გარემოა , იმდენად ლამაზია ყველაფერი რომ ვმუნჯდები, გინდა ხედს უცქირო და თვალის წამიერი დახუჭვაც კი გენანება.
სუფრა ეზოშ გაიშალა, იმდენი ვართ სუფრის ბოლოში მსხდომს ლამის ევრც ვუყურებთ. თორნიკემ თან თავისი მეგობარი ჩამოიყვანა,იქ გაუცნია ექიმი და თავისთან დაუპატიჯებია. ვინაიდან ისიც ქართველია, ჯერ სახლში მისულა და ახლა ველით მის მოსვლას.
-კიდევ ერთი მეგობარი ემატება ოჯახს.. ესენი ტყუილად არ მოიყვანდნენ. ბავშვი ძალიან დაიღალა, ტირის და მე წავიყვან რა, მეც დავიძინებ შენ გაერთე
-არ გაიცნობ სტუმარს?
-კარგი რა ... მერე ვერ მოვასწრებ?- ევამ ბავშვი წაიყვანა და წავიდა. მალე მოვიდა ბატონი მდუმარება, მაღალი ათლეტური აღნაგობის შავგვრემანი ყმაწვილი, არა თეთრი მეც არ ვარ მაგრამ ის ზედმეტად შავი იყო აი ნახშირისფერი, თვალში მომხვდა რატომღაც. ძალიან დინჯი, სერიოზული კაცია ალბათ 30 დან 35 წლამდე თურმე მხოლოდ გერმანიაში არ მოღვაწეობს, რამდენიმე თვით ამერიკაშიც ყოფილა ზუსტად იქ სადაც მე და ევა ვცხოვრობდით. რაღაც უცნაური შეგრძნება მაქვს, არ ვიცი რატომ მაგრამ მას რომ ვუყურებ სულ მაქსიმე მახსენდება. სისულელეა ვიცი ...
სუფრას მოვშორდი და სახლის მეორე მხარეს გავედი, იქ ჰამაკი მეგულებოდა და ვიფიქრე მარტო ყოფნით დავტკბებითქო . ზედმეტად ახლოს ვიყავი თორემ უკან დავბრუნდებოდი, ჰამაკში ნუკი იჯდა ,მანაც შემნიშნა და მზერა მომარიდა. რამდენი ხანია არ გვისაუბრია , რამდენი თვეა მასთან ახლოს არ ვყოფილვარ ,შანსი ვერ გავუშვი ხელიდან
-მე წავალ..
-მოიცადე გთხოვ - ხელი ცავკიდე და მის გვერდით დავჯექი- სულ ცოტა ხნით დარჩი . უბრალოდ აქ იყავი - ხელი მოვხვიე და თავზე ვაკოცე -როგორ მომენატრე ვერ წარმოიდგენ
-ცოტნე გთხოვ არ გინდა...
-როგორ დაგტანჯე.. როგორ მინდა მალე დასრულდეს ყველაფერი
-არაფერი დასრულდება.. ბავშვი ახლაშეგეძნატ ყველაფერი ახლა იწყება ცოტნე.შენ ევას ქმარი ხარ მასთან ხარ მტელი დრე,მისი მზრუნველი მეორე ნახევარი ხარ. როგორ შეგიძლია ასეტი კარგი იყო მასთან.. როგორ შეგიძლია ვერ ვხვდები
-ნუ მეკითხები გთხოვ - სახე მის თმაში ცავმალე, მინდოდა დიდხანს გამყოლოდა მისი სურნელი. ყელზე მივაწებე ტუჩები და შემდეგ მხარზე დავადე თავი - ღვთაებრივი ხარ - თავი ავწიე, მის ტუჩებს ოდნავ შევეხე, წამიერად ,მაგრამ მაინც დიდხანს მეყოფა მისი ტუცების გემო. ისევ დავტოვე, ყოველ ჯერზე მიჭირს მისი დატოვება, ვიცი რომ ტკივილთან ვტოვებ და ეს მაგიჟებს.
საძინებელში ავედი, მაქსიმეს და ევას ცახუტებულებს ეძნათ, ეს ბამბის ქულა ქალი და შავტუხა ბავშვი იმდენად განსხვავებულ ფერზე იყვნენ გამეცინა . სწრაფად გამოვიცვალე და გვერდით მივუწექი, ბავშვს ფრთხილად ვაკოცე და დავიძინე.
მშვიდად ძილი დიდი ხანია აღარ შემიძლია, ამჯერადაც გამტენიისას გავიღვიძე. ევა საწოლში არ იწვა და გამიკვირდა. რამდენიმე წამშ შემოვიდა, ღრმად სუნტქავდა და აშკარად აღელვებული იყო
-რა ხდება ევა? კარგად ხარ
-მე.. მე არა .. მე ცოტნე ის აქ ... შეუძლებელია როგორ ის მე - სიტყვებს ვერ ამბობდა კარს მიეყრდნო და ნელ-ნელა ჩაიკეცა. ლამის გული გამისკდა გონება რომ დაკარგა. საწოლზე დავაწვინე , უცებ ვიპოვე სპირტი და მისი დახმარებით გამოვაფხიზლე. მაშნვე ტირილი აუვარდა როგორც კი ბავშვი დაინახა. მოიკეცა და ქვითინებდა, აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა ჯერ უბრალოდ ცავეხუტე, ისიც მომეხვია ჩემს მხარზე თავდადებული ტიროდა. ბოლოს გაჩუმდა და დაიწყო- ის კაცი... თორნიკეს მეგობარი
-მირიან ნაკანი ...
-ხო ... ის
-რა ის... შეგხვდა? რამე დაგიშავა თუ რა ხდება
-არა ... ის ის არის იმღამით, ის იყო კლუბში...
-რაა? ანუ ის მაქმსიმეს მამაა/ გიცნო? მოიცა შენ როგორ იცანი ხომა რ გახსოვდა
-რომ დვაინახე ... ყველაფერი გამახსენდა, სამზარეულოში შევედი წყალი მინდოდა .მერე წვენი მომინდა და ჭქაში ვასხამდი რომ შემოვიდა, უკვე ჩემ უკან იდგა გეფიცები რაღაც საოცარი ვიგრძენი ... მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა . გამახსენდა ყველაფერი
-კარგი ნუ ტირიხარ... ბავშვს გააღვიძებ. დამშვიდდი და იფიქრე
-ისე მიყურებდა შემეშინდა... როგორ გავს მაქსმიმე, ღმერთო რომ ნახავს. რომ ვახსოვდე,მაგრამ არა როგორ ვემახსოვრები უბრალოდ გაერთო და წავიდა ჩემი სახეც არ ექნება ნანახი ნორმალურ განათებაზე .
- ჯანდაბა რომ წარმოვიდგენ რომ შვილი მყავს და არ ვიცი ... საშინელებაა ახლა როცა ბედმა ისევ შეგახვედრათ იქნებ უთხრა, მაგრამ სიგიჯეა ისეტი ტიპია მაგას არ დაიჯერებს ,ტავად თუ არ გაახსენდა თან შენ ჩემი ცოლი ხარ
-უნდა დავიცადო, ის აქ რჩება და მერე .. მერე ვეტყვი . როცა გავიცნობ , კოშმარია ახლა უნდა გავიცნო და გავარკვიო როგრია ჩემი შვილის მამა შენ ამ დროს ნუკი გიყვარს ჩემ გამო თავს იტანჯავ და მასაც ტკენ და ისევ დრო .. ეს დაწყევლილი დრო
-დამშვიდდი არ შეიძლება შენთვის ნევრიულობა ხომ ხედავ ცუდად ხარ
-როგორ დავმშვიდდე.. ნამდვილის ულელი ვარ ქარაფშუტა რომელიც ისე გამოთვრა რომ ვიღაც სრულიად უცხო კაცს ჩაუგორდა
-გეყო ! მაგით არაფერი სრულდება არაფერი წყდება შვილი გყავს და თუ მართლა მირიანი ის კაცი ნამდვილად არ არის ავადმყოფი , ნარკომანი, ქურდი,მკლელი და ყაჩაღი . მას თუ დაემსგავსა ხასიათით ცუდს არაფერს ჩაიდენს უბრალდო ჩვენგან განსხვავებით ზედინჯი იქნება.
არ ვიცი როგორ ვიკავებდი ტავს, თავად გაოგნებული ვიყავი. ევას როგორც იქნა ჩაეძინა, ბავშვმა რომ გამოიღვიძა მე მივხედე და ოტახიდან გავიყვანე. სამზარეულოში შევედი ფაფა მოვუმზადე , შემდეგ დივანზე დავჯექი და ვაჭმევდი ეზოდან რომ შემოვიდნენ მარიამი და ალექსანდრე
-სიძეს სალამი... ბატონი თაბაგარი როგორ გრძნობს თავს?
-ჭამის ხხასიათზეა...- გავუცინე მარიამს და წამოვდექი,რადგან ბატონი აჯუჯღუნდა. ამ დროს შემოვიდა მირიანი თორნიკესთან ერთად
-აი ჩვენი სიძეც თავის ვაჟკაცთან ერთად... ჩვენი ევა არ გაგიცნია ჯერ ხო? ჟღალი ლამაზმანი როგორც ცოტნე ეძახის- ჯერ ბავშვს უყურებდა, თვალები უბრწყინავდა მერე ევა რომ ახსენა თორნიკემ მე შემომხედა თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა. შესაბამისად ძალიან კარგად ახსოვს ევა და მეტიც ისე ეჭვიანობს მასზე შეუძლია აქვე მომკლას. მე არ ვიცი ევა რას გრძნობ ,მხოლოდ ერტ რამეშ დავრწმუნდი ნუკის გამოჩენის შემდეგ, ტყუილად არაფერი ხდება და როცა ბედი მეორედ გახვედრებს ადამიანს რომელიც პირველივე შეხვედრისას ამხელა ემოციას იწვევს შენში მისი დაკარგვა არ შეიძლება. მე კი ჩემი ევას ბედნიერებისთვის ყველაფერს გავაკეთებ,თან სასიძო ძალიანაც მომწონს. პარადოქსია,ჩემი ცოლის გათხოვებაზე ვზრუნავ.
ევა მეძახდა, კიბეზე მორბოდა,ვინაიდან ჯერ კიდევ ადრე იყო ალბატ ეგონა რომ ყველას ეძინებოდა .ატლასის წითელი ხალათი ეცვა თმა არეული ჰქონდა, ჩემი ჟღალი ლამაზმანი
-ცოტნეე .. ცოტნიკო სად წაიყვანე ბავშვი უნდა ვაჭამო
-აქ ვარ ევაა
-ცოტნე რატომ არ გამაღვიძე..მარტო არ ხარ? დილამშვიდობის
-დილამშვიდობსი ჩემო გოგო ..
-ევა მოგასწრო ცოტნემ გაღვიძება?
-ეტყობა წუხელ გადაღალა და დილით აღარ გააღვიძა - გიჟი მათე შემოვარდა და მოეხვია ევას. ჯანდაბა ეს უნდოდა იმას კიდე, ეს შავი თვალები ასე როგორ უმუქდება პირდაპირ გააგიჟებს ჩემ გოგოს.
-მათე! სალომე სად გყავს?
-ძინავს რა თქმა უნდა სიძევ ბატონო .
-მირო შენ ამათ ნუ მიაქცევ ყურადღებას ეს ერთი და სხვა მრავალი გიჟი ვართ ... წავედი ახლა მეც ჩემს ცოლთან თორე გაბრაზდება.
-ჩვენც წავალთ გამოვიცვლით - მარიამმა ალექსანდრე გაიყოლა მშვიდად რომ გვიცქერდა ყველას, ამ კაცს რომ ვუყურებ სულ მგონია რომ ყველაფერს ხვდება, ჩვენი ფიქრებიც ესმის და შეუძლია ნებისმიერ კითხვაზე გამცეს პასუხი. ევამ ბავშვი გამომართვა და გულზე მიიკრა
-მე ვაჭმევ წადი შენ ჩაიცვი და ჩამოდი-დიდი ეჭვიანი ქმარივით კი გამომივიდა მაგრამ ნახევრად შიშველი რომ იდგა იმ კაცის წინ ვინც თვალებით ჭამდა და მეც მემუქრებოდა ამავე დროს ,არ შეიძლებოდა. - ამოვალ მეც რომ დაამთავრებს ჭამას
-კარგი - უცებ შებრუნდა და წავიდა, კი არ იმჩნევდა დიდად მაგრამ მე ხომ ვიცი როგორ უჭირდა მირიანის დაიგნორება
-დიდი ხანია დაქორწინდით?
-9 თვეა ...- ზუსტი თარიღი ვუთხარი მიხვდეს იქნებ რამეს...
-ბავშვი რა ხნისაა?- ახლოს მოვიდა და მაქსიმეს დააკვირდა რა დიდი სიამოვნებით ვეტყოდი ახლა ეს საოცრება ბავშვი შენი შვილიათქო
-ორი თვის ... გვიან გადავწყვიტეთ დაქორწინება- უცებ მივაყოლე და ცარიელი ბოთლი პირიდან გამოვუღე მაქსიმეს,შემდეგ ტუჩებიდან ფაფა მოვწმინდე და ბოთლი სამზარეულოში გავიტანე- შეგიძლია დაიჭირო? ბოთლს გავრეცხავ ბარემ -უცებ მივუბრუნდი და ბავშვი ხელშ მივაჩეჩე, არ გამიძლო გულმა . კაცური სოლიდარობა , ერთს გადავიხარხარებდი ახლა სიმწრით ..
ვიცოდი ევა მალე ჩამოვიდოდა, ვერ მოისვენებდა ამიტომ ნელა ვმოქმედებდი. მართალი არმოვჩნდი მისაღებში რომ შევედი მირიანი დივანზე იჯდა ხელში მაქსიმე ეჭირა და უყურებდა ევა კიბესთან იდგა და მათ უცქერდა. მგონი ის დროა რომ ავვორთქლდე და დავტოვო ცოლი თავისი შვილის მამასთან ...
რა დღეში ვარ ღმერთო , კომედიაა მგონი ,ტრაგიკომედია.
ის იყო უკანა გასასვლელიდან გავედი ნუკი რომ შემეფეთა
-ნუკი...
-სად მიიპარები - კარი გააღო და მათ რომ შეხედა უცებ შემობრუნდა- რა ჯანდაბა ხდება
-რა ხდება ეზოშ მინდოდა გამოსვლა
-ასე ჩუმად რატომ მოდიოდი მერე
-ნუკი სად იყავი ამ დილაადრიან?
-ვსეირნობდი
-აქ არაფერი მინახავს და გამომყვები? ევას ვთხოვდი ,მაგრამ ბავშვთან ერტად ვერ ვივლით
-სხვას თხოვე
-ნუკი არ გიკბენ
-იქნებ მინდა რომ მიკბინო
-ნუკი ნუ მეთამაშები... წამოდი რა
-კარგი ხო ... ბავში ხომ არ ვარ რომ გეთამაშო დამალობანა.
ჩუმად მივყვებოდით ბილიკს. საოცარი ხედი იყო,ისეთი სიმშვიდე . მხოლოდ მე და ნუკი ....სრული ბედნიერება.
ორი დღე გავიდა , დაძაბულება სუფევდა როგორც კი მრიიანი გამოჩნდებოდა ევა ცუდად ხდებოდა. მის დაბნეულობაზე კი მეცინებოდა ,მაგრამ სასაცილოდ სულ არ იყო საქმე. რარაც ხდებოდა აშკარად, განგებ არ ვეკითხებოდი ევას თუ საჭირო გახდება მეტყვის დეტალები არ მაღელვებს.
ტყისკენ წავედი, კუნძზე ჩამოვჯექი და თვალები დავხუჭე სიჩუმეს ვუსმენდი. ნაბიჯების ხმა გავიგე, ვიღაცამ ხელი ჩამავლო ინსტიქტურად წამოვდექი და სანამ თვალები გავახილე მანამ დამარტყა ნუკიმ . ეს გოგო ისე შეეჩვია ჩემი ლოყის აწითლებას ცოტად და გავაფრენ
-რა გინდა ..ამჯერად რა დავაშავე ქალბატონო ნუკი თუ უბრალოდ ვერ მკოცნი და გარტყმით მაინც ამყარებ კავშირს- სანამ მე ყბას ვიზელდი თვალებანთებული ქალბატონი მეცა და მაკოცა, ისე მკოცნიდა ლამის სული განვუტევე თავი ძლივს შევიკავე ხელი მოვხვიე და ქვედა ტუჩზე კბილები მოვდე.დაიკვნესა და მაშინვე მომშორდა- ნელ-ნელა სწავლობ ჩემს გაოცებას
-დღეიდან იწყება შენი წამება... კარგად დაიმახსოვრე ამ რამდენიმე თვიანი ტკივილისთვის სანამ არ გადაიხდი ჩემზე არც იოცნებო
-ეგ რას ნიშნავს
-ყველაფერი ვიცი , დღეიდან ჩემ საკუთრებაში ხარ მაგრამ ჩემი მოპოვება მოგიწევს, ასე მარტივად არ გაპატიებ დამიმსახურე, მომანდომე შენთან ყოფნა ისე რომ არასდროს მომინდეს შენგან წასვლა- მკოცნიდა და ისე მეუბნებოდა, სანამ გავიაზრე რა მითხრა მანამ გაუჩინარდა.
ეს ქალი შემიწირავს, ზუსტად ვიცი რომ მთელი ცოხვრება ქარიშხალივით იტრიალებს და არასდროს წავა.


ესეც მეოთხე ისტორია, არაფრით გამორჩეულია ,მაგრამ მაინც მიყვარან ესენი რა გავაკეთო
თოვლი და გიჟი გოგო, ორი გადარეულის შვილი