- მალაქია ადექი გავდივართ.
დედას დაძახებაზე ნაძალადევად გავახილე თვალები..
ისევ კახეთი. შეიძლება ერთი ზაფხული ისე გავიდეს, რომ იქ წასვლა არ მაიძულოთ ?! ბურტყუნით ჩავირბინე კიბეები. მანქანაში ჩავჯექი, ყურსასმენები გავიკეთე და ფანჯრიდან ვუყურებდი გზას. ფიქრებმა თავისით გამიტაცა.. - ოჰ.. ახლა დაიწყებენ რამხელა გოგო გაზრდილხარს ძახილს.. ისევ ახალი იდიოტები, რომელთაგანაც ერთერთს მოვეწონები და დაიწყება ზაფხულის დრამები. როგორი მოსაწყენია ღმერთო. ალბათ სახალხო განხილვის თემა იქნება ჩემი შავ-წითელი თმის ფერი. დაიწყებენ - დედა გოგო გაიგე გიორგის გოგოს თმა შეუღებავს. ნეტა ხომ არ აცდა გზას? ასეთ მომენტებზე ვიცინო თუ ვიტირო აღარ ვიცი. ნეტავ ის ვაჟბატონიც იქ იქნება?! იმედია არა. ნამდვილად არ მინდა მისი სახის ყურება. ან რამ გამასულელა შარშანწინ და რამ მათქმევინა მეც მიყვარხარ მეთქი. ეტყობა მისი დაბუშტული ტუჩების ბრალი იყო. ისე სიმპატიურია.. ნუ რაც არის ვერ დაუკარგავ. ვერც იმას, რომ იდიოტია.
ისე გავიცინე მამამ მანქანა გააჩერა. - კარგად ხარ შვილო?
- კი მამ, ისე მიხარია კახეთში წასვლა ემოციებს ვერ ვმალავ. თვალები ავატრიალე და მუსიკას მეტად ავუწიე..
ერთადერთი ის მახარებდა, რომ იქ ელენეს ვნახავდი. ჩემგან განსხვავებით მას ძალიან უყვარს სოფელი და ალბათ უკვე მმილიონჯერ მომწერა ადგილმდებარეობის გასაგებად. ის რუსთავიდან ჩამოდის ხოლმე. არ მახსოვს როგორ გავიცანი. რადიკალურად განვსხვავდებით. ის ზედმეტად აქტიური და სიცანცარეში გადაბიჯებულია. ყოველწელს უჟმურის ძახილით დამსდევს და მაიძულებს ყალბად გავუცინო ყველას..
ძლივს ჩავაღწიეთ. მაშინვე სახლში შევვარდი, მაგრამ უკანვე გამოვვარდი. ოხ ეს ძაღლები ,სანამ თავიდან მიმეჩვევიან ასე უნდა მარბენინონ?! ნეტავ რათ გვინდა სამი ძაღლი . ერთი იმხელაა, რომ თავისუფლად გადამყლაპავს. მეორე პატარაა, მაგრამ ყეფით ამას ვერ ვიტყოდი. მესამეს კი თვითონაც ვერ გაურკვევია რა უნდა.
- ბებია, ბაბუა როგორ ხართ?
- შვილო თმაზე ალი წაგეკიდა? ჩვეული იიუმორით შემომეგება ბაბუ.
- მალაქია როგორც იქნა ჩამოხვედი, გენაცვალოს ბებო. ასე უნდა მოგვანატრო თავი?
- ერთი სული ჰქონდა როდის წამოვიდოდა. დილაადრიან წამოხტა და სულ ფრენა-ფრენით წამოვიდა. გაიცინა მამამ. თან დააყოლა - კარგი, მე უკან უნდა დავბრუნდე. თქვენ გაბარებთ და იცოდეთ ყველაფერს ნუ შეუსრულებთ, თორე მერე ამას რაღა გაუძლებს. ჰო და კიდევ 11- ზე სახლში იყოს.
- ანუ 12 ხო მამ?
- 12 ის ნახევარი და დავამთავრეთ.
- -კარგი მამიკო. ლოყაზე ვაკოცე, ფული დავატოვებინე და სახლში შევედი. თორმეტის ნახევარი ანუ პირველამდე თავისუფლად შემიძლია გარეთ ვიყო. ტანსაცმლის ამოლაგება დავიწყე.. ნეტავ პარიზში მივდიოდი თუ იტალიაში ამდენი ტანსაცმელი, რომ წამოვვიღე.. მობილურმა გაანათა.
ელენე: სიყვარულიკო!!! დღეს 8-ზე ჩამოგივლი და გარეთ გავიდეთ. უი ჰო ისიც აქაა და შენზე მკითხა როდის ჩამოდისო.
- კარგი, ელე. ცხრაზე მზად ვიქნები. იმედია არ შემეფეთება. გკოცნი.
გავემზადე. ელენეც კართან იყო და მელოდებოდა.. მივუახლოვდი, სადაცაა კარი უნდა გამეღო და გავიგე ნაცნობი ხმა ... ოოოხ ამან მაინც და მაინც ჩემს სახლთან გადაწყვიტა დაბირჟავება? დეგენერატი. აბა მალაქია, თავი მაღლა და არ შეიმჩნიო!!! არ გაბედო! სახელურს ხელი მოვკიდე, ბგერები მიახლოვდებოდა. ის არის , ნამდვილად ლუკაა...

მეგობრებო გამარჯობათ.. იმედია დასაწყისი მოგეწონებათ.. ცოტა ვღელავ, რადგან დამწყები ვარ.. მაგრამ ვეცდები საინტერესო და ლამაზი ისტორია შემოგთავაზოთ.. გაგახსენოთ ზაფხულის დრამები და ადამიანები