ცხვირი ისე მაღლა ავაბზუე თითქოს ულამაზესი მქონოდა.. ბევრნი იყვნენ ელენე , გიორგი. რეზი, დათი , ნიკა, გურო და უხსენებელი ლუკა.. კიდევ ორი,რომელიც ვერ ვიცანი.. სამეგობროში მხოლოდ მე და ელე ვიყავით გოგოები, ამიტომ ყოველთვის ყურადღების ცენტრში გვიწევდა ყოფნა..
- მალაქია ჩამოხვედი? გვეგონა აღარასდროს დადგებოდა ეს დღე ..
- არა რეზი არ ჩამოვსულვარ და გეჩვენები.. ჩვეულად მკვეხარე პასუხი მიიღო.ვერასდროს ვიტანდი ასეთ კითხვებს : მოხვედი? ჩაამოხვედი? როცა ისედაც ფაქტი სახხეზე აქვთ..
- ქალბატონი ფორმაშია.. ჩაიბუტბუტა ლუკამ..
თავი ვერ შევიკავე და მაინც გავხედე კოპებშეკრულმა, დავებღვირე და მზერა სხვებზე გადავიტანე, მაგრამ სახტად დავრჩი.. თვალებში ჩავხედე, ასე ახლოს იყო და ვერაფერი ვიგრძენი. საერთოდ ვერაფერი.. არც ბრაზი ჩანდა და არც მონატრება.. მესიამოვნა. მივხვდი, რომ ვაჯობე და დავივიწყე.
ლუკა შარშანწინ სწორედ კახეთში გავიცანი. თითქმის ყოველდღე ერთად გვიწევდა გარეთ ყოფნა და ისე შევეჩვიეთ ერთმანეთს ვერც კი მივხვდით. გარეთ თუ არ ვიყავით ტელეფონს ვეკიდეთ და გაუთავებლად ვლაპარაკოდით ათას სისულელეზე... სხვებმა ამის შესახებ არ იცოდნენ, რადგან სოფელში ყველაფერი იმაზე სწრაფად ვრცელდება ვიდრე საჭიროა.. ათასი კუდის გამობმა მოყვებოდა და ეს ყველაფერი არცერთს გვინდოდა.. თითქოს ყველაფერი კარგად მიდიოდა, მაგრამ ერთ დღესაც შევიცვალეთ, გრძნობები გაუფერულდა, სიტყვებიც და აღარც მიზნები დაგვემთხვა.. კამათი სიყვარულზე მეტი იყო, ამიტომ გადავწყვიტეთ სანამ ერთმანეთს შევიძულებდით გავჩერებულიყავით... მაგრამ ორივე ერთანეთს ვადანაშაულებდით. ხელებს ერთმანეთისკენ ვიშვერდით, გულს კი სხვადასხვა მიმართულებით...
დათიმ გამომიყვანა ფიქრეიდან
- ბავშვებო არ გინდათ ხვალ ბუნებაში გავიდეთ? გავერთობით, ვითამაშებთ, ცოტას დავლევთ , მოკლედ კაი პონტი იქნება რა..
- წავიდეთ კი. ყველამ ერთხად შესძახა. მხოლოდ მე ვიყავი ჩუმად
- მალაქია ხომ წამოხვალ?
- არ ვიცი დღეეს დავიღალე და ხვალ გამოძინება მინდა.
- 12 ზე წავიდეთ
- თორმეტზე? მეღადავებით? ვითომ არიცოდნენ, რომ საამამდე ვერ გამატოკებენ.
კარგი წამოვალ ანუ 2-ზე გავალთ, თუარადა თქვენ წადით.
- იცის რომ ამის გარეშე არწავალთ და სარგებლოს, გამფაქტა ელემ..
ლუკას სიცილი მომესმა .. ღმერთო ნეტა ეს გამაგლეჯინა..
-ხვალ ჩემი ნათესავიც წამოვა, სტუმრადაა ჩემთან და თან გაგაცნობთ . დღეს დაღლილი იყო და სძინავს, ბექა ჰქვია.. ახალი აბავი შემოგვაპარა დათიმ.
- ბექაო ?! ახალი პრინცი გვყავს? როგორია მაღალი თუ დაბალი? ქერა თუ შავგვრემანი? გამხდარი თუ ტლანქი?
- ელეეე კარგი რა..რით ვერგაიზარდე.. გავაჩერე თორემ კიდე ათას სისულელეს იტყოდა..
-ხვალ ნახავთ გოგოებო
- აი პირდაპირ ვკვდები ინტერესით რა .ჩავიბურდღუნე
-კაცთ მოძულე
- ლუკას მგონი ენაზე ფუტკარმა უკბინა და პირში ვეღარ იტევს.. ასე მოგიხდება იდიოტო. სიცილით დავუბრუნე პასუხი..
-ბექას გაუღვიძია და ისიც გამოვა ახლა. ნუ გააგიჟებთ როგორვ იცით ხოლმე . პატარა ბავშვებივით გვარრიგებდა დათი..
- რაიყო დედიკოს ბიჭია და გეშინია არ წავბილწოთ?
-შენ თუ წამბილწავ დედიკოს არ ვეტყვი
მომესმა უცხო ხმა.. ოხ მალაქია რატო არასდროს აჩუმებ ენას.მივტრიალდი და უარესის სათქმელად მოვაღე პირი..