კომპანიას მივუახლოვდით,მანქნა არ იყო გაჩერებული,ისე გადმოვხტი და მიკას კაბინეტისკენ ავიღე გეზი.
-რა ხდება?-ოთახში დაუკაკუნებლად შევედი და წინ დავუჯექი.
-მერი...გეხვეწები არ ინერვიულო...-სახეზე ფერი აღარ ედო.
-მიკა!ამოღერღე!-ცეცხლს ვგავდი.
-დევიდმა...მან ჩვენი კოლექცია მიითვისა.-თქვა და თავი ჩახარა.
იმ წამს ერთდროულად შემიმიტია სიბრაზემ...ზიზღმა...ავფეთქდი.
-რას ნიშნავს მიითვისა?!რას!რას ქვია მიითვისა?!საიდან იცი?...მიკა ამიხსენი!ჩქარა!-ვყიროდი და მაგიდას ხელებს ვურტყამდი.
-მე...არ ვიცი,დილით გავიგე...მერი გეხვეწები დამშვიდდი, მოვაგვარებთ,ადვოკატს დავურეკავ, გეხვეწები არ ინერვიულო...
-რა არ ვინერვიულო?!საერთოდ გესმის ახლა რას მეუბნები?! კოლექცია ორ კვირაში უნდა იყოს მზად!ახლა რა ვუთხრა უცხოელ ინვესტორებს?!-გამოვვარდი და ჩემი კაბინეტისაკენ წავედი.
-მერი,რა მოხდა?-ალექსი გზაში შემხვდა,მე ყურადღება არ მივაქციე და უთქმელად გავიარე. კაბინეტში შესულმა, რაც ხელთ მომხვდა ყველაფერი დავლეწე,გაცეცხლებული დავვარდი დივანზე და სახე ხელებში ჩავრგე. ცოტა ხნის შემდეგ კარი გაიღო და ალექსი შემოვიდა.
-მერი....-მითხრა და ჩემს ფეხებთან დაიხარა.
-დიახ ბატონო ალექს.
-მარიამ...კარგი რაა....
-გისმენთ ბატონო ალექს.
-გავიგე რაც მოხდა...
-დიახ...სასწრაფოდ უნდა ვუჩივლოთ,არც მეტი არც ნაკლები ერთი საათი გაქვთ,რომ ჩემს მაგიდაზე მტკიცებულებები გაჩნდეს იმისა,რომ კოლექცია ჩემია...
-მერი...მკერავები,მუშები,ყველა მოისყიდა...-თქვა მან.
ეს უკვე ბოლო წვეთი აღმოჩნდა,ტელეფონი ავიღე და გამწარებულმა დავურეკე დევიდას.
-დიახ ქალბატონო მერი.-გაისმა ტელეფონში დამცინავი ხმა.
-შე ბებერო იდიოტო...-ჩავყვირე ტელეფონში.-როგორ გაბედე?!
-შეამჩნიეთ უკვე ცვლილებები?
-ინანებ...არ შეგარჩენ...
-მეგონა თქვენი ახალი პარტნიორით იყავით დაკავებული და კიდევ რამდენიმე დღე ვერ მიხვდებოდით...
-კოლექცია დააბრუნე და ხელს არ გახლებ...-ჩემი ხმა გველის სისინს უფრო ჰგავდა.
-არა,არა ჩემო ახლაგაზრდა ქალბატონო.
-იცოდე ჩაგძირავ...-დავემუქრე.
-მაშინ ხელს აღარ შეგიშლი,სასიამოვნო დღეს გისურვებ.-მითხრა და გამითიშა.
-იდიოტი...-დავიღრიალე და ტელეფონი კედეს მივანარცხე.
-რა გითხრა?
-არ აპირებს დაბრუნებას.
-რა უნდა ვქნათ?-ძალიან მშვიდი ჩანდა.
-აქ მხოლოდ მე ვაზროვნებ?!-არ ვიცი,რატომ მაგრამ საშინლად მომინდა ახლა ჯავრი მასზე მეყარა.—მიდი...რას მიყურებ იმუშავე! მტკიცებულებები მჭირდება!
-მარიამ...დამშვიდდი....
-ბატონო ალექს,რამე გაუგებრად ვთქვი?
-გეყოფა მერი,ჯავრს ჩემზე ნუ იყრი!
-რა მეყოფა,ისედაც დროა ყველაფერი მორჩეს,ვერ უყურებ?! ორი დღეა ამ დაწყევლილ ტვინში არაფერი მიტრიალებს შენს გარდა!- თითით თავზე მივანიშნე.-რაღაც გამომრჩა და ახლა ხედავ სად ვართ?!-ვყვიროდი ბოლო ხმზე.-მორჩა...გვეყო...!
-რა მრჩა?!-ახლა უკვე ალექსიც გაბრაზდა.-მარიამ...გეკითხები, რა მორჩა?! გამგებინე,რა უნდა დამთავრებულიყო?რა?!რა უნდა დამთავრებულიყო,როცა არაფერი დაწყებულა?!რატომ მკრავ მუდმივად ხელს?!-კარი გაიჯახუნა და გავარდა.
-ჯანდაბა..ჯანდაბა...ჯანდაბა...ეს რა გავაკეთე?!-ცრემლები ვეღარ შევიკავე და ავტირდი. ორი წუთი არ იყო გასული,რომ ალექსი შემოვარდა და მაგრად ჩამეხუტა...
-ალექს...მე...მაპატიე არ მინდოდა...-ვსლუკუნებდი მის მკლავებში.
-ყველაფერი კარგადაა,ყველაფერი კარგადაა...მე მაპატიე,არ უნდა მეყვირა...არ იტირო რაა...-მითხრა და კისერში მაკოცა.-გეხვეწები ნუ ტირი...
-რა უნდა ვქნათ?ყველაფერი წყალში ჩაიყარა,თვეებია ამ კოლექციაზე ვმუშაობ...
-ყველაფერს გავუმკლავდებით,გპირდები,ასე მარტივად ვერ მომიშორებ...ახლა მე ვარ შენს გვერდით...გპირდები,ყველაფერს მოვაგვარებთ...-თმაზე მეფერებოდა და მამშვიდებდა.
-დიდი ბოდიში ყველაფრისთვის,შენ როგორ გაგიბრაზდი...-ვლუღლუღებდი მე.
-წამოდი,შენი საყვარელი წვენი დავლოთ.-ხელი მომკიდა და კაფეში წამიყვანა.მალე ორი ჭიქით დაბრუნდა და გვერდით მომიჯდა.მე თავი მხარზე თავი დავადე და არ მაინტერესებდა,რომ ახლა ყველა ჩვენ გვიყურებდა.
-უკეთესად ხარ?-მკითხა ალექსმა.
-კი,მადლობა,ბოდიში შეგაშინე...
-მორჩი რაა ამ ბოდიშების მოხდას.
-აბა რა გავაკეთო?
-არაფერი,უბრალოდ გაიღიმე...-ისეთი სახით შემომხედა,რომ ძალიანც რომ მდომებოდა ღიმისლს ვერ შევიკავებდი.-ასე ჯობია...
-დემეტრე როგორაა?-ვკითხე ქართულად.
-კარგად,დღეს გამოიღვიძა.-მიპასუხა გახალისებულმა.
-ღმერთო,რა კარგია!-მისი ბედნიერება მეც გადმომედო.-თავს როგორ გრძნობს?
-ერთი სული აქვს,როდის ადგება და ცოლს როდის მოიყვანს.- გაეცინა.
-ვეღარ ითმენს?
-ვერა,ისეთი აჟიტირებულია,ამ წამს რომ უთხრა ხელი უნდა მოაწეროო, იტყვის აბა სადო.
-ბედნიერია,თავისი ცხოვრების სიყვარული იპოვა.
-მის გამო ძალინ მიხარია.
-ბოლოს რა ქნა,გოგოს ოჯახი დაითანხმა?
-კი,ყველაფერი მოაგვარა.
-აუცილებლად უნდა გამაცნო ის და თავის საცოლე.
-აუცილებლად.-მითხრა და გამიღიმა.
ცოტა ხანი ჩუმად ვისხედით და წვენს ვსვამდით.
-მორჩი?-მკითხა ალექსმა და მეც თავი დავუქნიე.-მაშინ წამოდი,რაღაც უნდა გაჩვენო.
-რა უნდა მაჩვენო?
-შენთვის საჩუქარი მაქვს.
-ჩემთვის?!
-ხო,წამოდი შენს კაბინეტშია, ზევით ავედით და მაგიდაზე ყუთი შევნიშნე,მის სანახავდ დავიხარე და გამეღიმა,როდესაც საჩუქარი დავინახე...