* * *
-თებე,-დერეფანში გასულ თებეს სახელის გაგონებაზე თვალები გაუნათდა
-ანდრე,შენ აქ რა გინდა?-ჰკითხა დაბნეულმა და შეათვალიერა.ანდრეს ხილვა ყოველთვის სასიამოვნო ჟრუანტელს ჰგვრის.
-ლექტორმა გამომიშვა,-სიცილით უპასუხა,-შენ რატომ არ ხარ ლექციაზე?
-როგორც ყოველთვის,-გაეღიმა თებესაც,-ახალი ლექტორი გვყავს და ცოტა თავში აქვს ავარდნილი.
-ახალგაზრდაა?- დასერიოზულდა ანდრე
-კი,რაიყო?
-არაფერი,მგონი ვიცი ვისზეც საუბრობ,ჩვენთანაც ჩაატარა გუშინ ლექცია,გეთანხმები ზედეტი წარმოდგენა აქვს თავის თავზე. . .,-ბრაზმორეულმა თქვა ანდრემ და თებეს ხელი მხარზე გადახვია,-წამოდი,ყავა დავლიოთ და უფრო საინტერესო თემებზე ვისაუბროთ,-მემგონი სიზმარშია,არა არაა სიზმარში,ანდრემ მხარზე ხელი გადახვია? მემგონი გული აქვს ცუდად,ხმას ვეღარ იღებს და მორჩილად თავს უქნევს,გაბრუებულს,აღარაფრის ხმა არ ესმის და ნაბიჯებს მიჰყვება.გონებაში ითვლის კიდეც,მერამდენედ დაადგა ტერფი იატაკს,როდესაც ანდრეს მის მხარზე არხეინად ედო ხელი. . .,-რატომ გაჩუმდი?,-ჰკითხა ანდრემ და ხელი ოდნავ მოაცილა,თებე გამოერკვა,დაბნეულმა ახედა და ძლივს ამოილუღლუღა.
-ჩავფიქრდი. . .
-ისევ იმ ლექტორზე?-სიბრაზისგან სახე აუწითლდა ანდრეს,-შევთანხმდეთ,რომ როდესაც ჩემ გვერდით ხარ,ჩემ გვერდით იყავი და ნუ დაფრინავ ჰაერში.
-არ დავფრინავ,სწორედაც რომ შენ გვერდით ვარ,-ჩვეული ხმით უთხრა თებემ,-ხელი ჩამოწიე,მხარი მეტკინა,-დააყოლა წუწუნით.
-აქამდე ვერ მითხარი?,-გაეცინა ანდრეს და ჩამოსცილდა,-აქ დამელოდე,ყავას ავიღებ და მოვალ,-მიუგო ანდრემ და წავიდა.თებე მაგიდასთან,სკამზე ჩამოჯდა და ფიქრებში ჩაიძირა.
აქამდე ვერც კი წარმოიდგენდა,რომ ანდრე მას ყავაზე დაპატიჟებდა,ან იქნებ არც პატიჟებს და ფინჯანს ქვითარსაც აყოლებს.რას გაუგებ ბიჭებს. მარჯვენა ხელს ნიკაპ-ქვეშ იდებს და ანდრეს აშტერდება.როგორი კარგია,ჯერ მხოლოდ ოცდაორი წლისაა.
ფიქრებში გართული ვერც იაზრებს,როგორ უახლოვდება უკნიდან ვიღაც და მხარზე ხელს ადებს,თებე შეშინებული ხტება და სულ ახლად გამომცხვარ ლექტორს ,თითქმის ზედ უვლის.
-ყოჩაღ,თებე,-ჩვეული მკაცრი ხმით მიუგო ალექსანდრემ
-დაასრულეთ ეშმაკის მოციქულო ლექცია? - თამამად ჰკითხა თებემ
-ეშმაკი ლექციიდან გამექცა და მე მოციქული მის გარეშე ლექციას როგორ ჩავატარებდი,-არ დააკლო ალექსანდრემ.
-ძალიან სასაცილოა,-სახე დაებრიცა თებეს,-იცით ქალს,როგორ უნდა სცეთ პატივი
-გამოგიტყდებით და ქალთმოძულე ვარ,-ღიმილი შეეპარა ხმაში,-კარგი,წავედი,მემგონი თქვენი ჯელტმენი მოდის,მე მხოლოდ გასაფრთხილებლად მოვედი,რექტორის კაბინეტში შევხვდებით,-თვალი ჩაუკრა და წავიდა,თებე კი ყბა დაღებული უყურებდა მიმავალ ლექტორს და გონებაში იმეორებდა მის ბოლო ნათქვამს.
-რა მოგივიდა?-მიუახლოვდა თუ არა ანდრე,ჰკითხა და ფინჯნები მაგიდაზე დადო.
-არაფერი,-ძლივს გამოერკვა თებე და სკამზე ჩამოჯდა,-ფინჯანს დახედა და თვალი,თეფშზე მიდებული ქვითრისკენ გაექცა.
-შენი არ გადამიხდია,-უთხრა ანდრემ კმაყოფილი სახით,თებეს ბრაზი მოერია,მაგრამ ხმა არ ამოიღო,ქვითარი აიღო და სალაროსკენ წავიდა გადასახდელად.როგორ იფიქრა,რომ ანდრე ყავაზე დაპატიჟებდა,სულელი გოგო,ანდრე მას მეგობრულად უყურებს.თუმცა რა თავხედობაა,რომც არ იყოს შეყვარებული არ უნდა დაპატიჟოს?

* * *
-რა მოგივიდა ?
-არაფერი. ..
-როგორ თუ არაფერი,ალექსანდრემ რექტორთან განცხადება შეიტანა,უნდა რომ მის ლექციებს აღარ დაესწრო. . . საგანს გიტოვებს.თებე მისმენ?
-აი დარდი. . .
-ბოლო კურსზე ხარ,საქმეს გიფუჭებს,წადი,დაელაპარაკე იქნებ მოგვარდეთ. .,მისმენ? ისევ ის დებილი ანდრე ნახე?
-გაჩუმდი და წამოდი,რექტორს უნდა დაველაპარაკო
-რექტორი,კიარა ალექსანდრე ნახე,აზრი არ ექნება ისე,პრივილეგიებით სარგებლობს რექტორთან და ბევრს გაუფუჭა უკვე საქმე
-სად მოასწრო,ჯერ ახლად გამოჩეკილია,- სკამიდან წამოდგა და ჩანთას დაწვდა,-შენ ნუ ღელავ,კისერს მოვუგრეხ მაგ მამლაყინწას...



პ.ს დიდ თავებზე მუზა არ მეყო, იმედია მოგეწონებათ...