იისფერი სიყვარული





ღონემიხდილი გადაწვა საწოლის მეორე მხარეს, რამდენიმე წუთი ცდილობდა სუნთქვა დაერეგულირებინა. თავი ოდნავ მიატრიალა მამაკაცისკენ და მისი პროფილის შესწავლა დაიწყო.

- ხომ იცი, ვერ ვიტან როცა დაჟინებით მაკვირდები - გამოსცრა კბილებში და სიგარეტს მოუკიდა

- მე კიდე ვერ ვიტან, როცა ჩემს საძინებელში ეწევი - უსიამოვნოდ მოიღუშა და მეორე მხარეს გადატრიალდა

მამაკაცმა მისი ნათქვამი არაფრად იღო, ღრმა ნაფაზებს ურტყამდა, შემდეგ ხელით ქვემოთ კოკაკოლის ბოთლი მოძებნა, რომლის წაწვეტებულ ძირში ჩამდგარიყო ბოლო რამდენიმე წვეთი, ბიჩოკი ჩააგდო და ხელით შეანჯღრია. მერე ქალისკენ გადატრიალდა და მის თმებში ჩარგო თავი, ერთი ხელი თავის ქვეშ შეუსრიალა, ისე რომ თავი მის ხელზე აღმოჩნდა, მეორე კი მუცელზე მჭიდროდ შემოხვია და თავისკენ მიიზიდა.

- ძალიან გამიხარდებოდა ჩემთან რომ რჩებოდე - ლაპარაკს კი არა კნავილს უფრო ჰგავდა მისი სიტყვები, თუმცა იცოდა რომ ამ ლაპარაკს არანაირი აზრი არ ჰქონდა, იმასაც კარგად ხვდებოდა რომ მამაკაცი მის მიმართ არ იყო წმინდა და წრფელი გრძნობებით გამსჭვალული

- კესო, რამდენჯერ უნდა ვილაპარაკოთ ასეთ თემებზე? - ამოიღმუვლა ქალის თმებიდან

- ვიცი მაგრამ უბრალოდ ხანდახან მგონია, რომ ერთ ადგილზე ვდგავართ, არც წინ მივდივართ და არც უკან, მხოლოდ სექსი გვაქვს - უნდოდა მის წინ გადაბრუნებულიყო, თუმცა იმდენად ძლიერად ჰქონდა მკლავები შემოჭერილი, ოდნავადაც ვერ შეირხა

- აუცილებელია ურთიერთობებს სახელები დავარქვათ? შენ ხომ ასეთი არ იყავი კესო, ჩემო კესანე, კესუნა - სიცილით ჩააცოცა ტუჩები მხარზე და სველი კოცნის კვალი დატოვა, რაზეც კესოს რეფლექსები ამოქმედდნენ და ოდნავ დენ დარტყმულივით შეიშმუშნა

- გეყოფა დემე, დავიღალე - ხმამ გასცა და მისი უარყოფა გადაფარა

- მერე მე მინდა რომ ენერგიით აგავსო - ვნებიანი ხმით ჩაულაპარაკა ყურთან და ერთი ხელის მოძრაობით გადმოაბრუნა ფარატინა გოგოს სხეული, ზემოდან კომფორტულად მოექცა და მის შიშველ მკერდს დააკვირდა, თავი ნაზად ჩახარა და ჯერ ყელში გაიკვალა გზა ენით, შემდეგ ლავიწებთან და ბოლოს მკერდთან ჩამოვიდა, ცალი ხელი ფეხებს შუა ჩაუცურა, ბაგეების წრიული მოძრაობით კიდევ უფრო აცხოველებდა ახალგაზრდა ქალის სხეულს, რომელსაც ტუჩებიდან მხოლოდ რამდენიმე გაურკვეველი ბგერები ამოსდიოდა დრო და დრო, მისი ორგანიზმი ლერწამივით იხრებოდა, მუცელი ეჭიმებოდა და სადღაც სამოთხის კიბეებთან ადიოდა.

მამაკაცმა ნელა გააწევინა ფეხები და ნელი ბიძგებით აუყოლა მის ტანს მოძრაობა, ამჯერად ჰაერში ორი ადამიანის ხმა ისმოდა, მოგუდული თუმცა მაინც კარგად გარჩევადი.

კესოს სიფრიფანა ხელები დემეტრეს ტანზე უმწეოდ შემოხვეულიყო, ერთი ხელი თმებში ჰქონდა, მეორე კი წელზე, მისი ტანი უსულდგმულოდ იწეოდა ზემოთ და ქვემოთ, შემდეგ კი ერთი მოძრაობით უცბად დემეტრეს ზემოთ აღმოჩნდა, ოფლით დაცვარული ტანი ახლა უკვე რითმულად მოძრაობდა, თითქოს რაღაცას მიაჭენებდა. საწოლის თავს უღონოდ ეჭიდებოდა, თმები სახეზე უსწორმასწოროდ ჩამოშლოდა, ბოლოს ერთი ძლიერად ამოიკვნესა და დემეტრეს ზემოდან დაეცა, ოღონდ ისე რომ არ შეუწყვეტია ტანის მოძრაობა, შემდეგ უკვე ესეც შენელდა და საბოლოოდ გამოჟონა ბლანტმა სითხემ მისი ფეხებიდან.

ისევ გვერდზე გადაწვა, თუმცა დემეტრემ დაიჭირა და უწინდელ პოზაში დააბრუნა, მისი ტანი მთლიანად დემეტრეს ზემოდან მოქცეულიყო, თვალები უღონოდ ჰქონდა დახუჭული, თითქოს ეძინა. დემეტრეც ფრთხილად უწევდა თმებს შუბლიდან და ცხელი კოცნების კვალს უტოვებდა.



- უნდა წავიდე - ჩურჩულით უთხრა კესოს და მის პატარა და სქელ ტუჩებს დაეწაფა

- აი ახლაც მიდიხარ - მოწყენით ჩაილაპარაკა და ისევ გვერდით გადაწვა

- კესო დღეს რა გჭირს, ჩვენ ხომ ამაზე ვილაპარაკეთ? - უსიამოვნოდ ამოიგმინა და იდაყვს დაეყრდნო

- ჩვენ? ჩვენ არა დემეტრე, შენ კი - შეუტია კესომ და პლედი ცხვირამდე აიწია

- და ვერ გავიგე რა არ მოგწონს? - მობეზრებულმა გამოსცრა

- არ მომწონს რომ ასე ვართ, შენ ჩემთან არასდროს რჩები, ერთად არსად დავდივართ, თითქოს მე კეთროვანი ვარ, რატომ გრცხვენია ჩემი ვერ ვხვდები, იქნებ მიწუნებ რამეს რომ ხალხში გამიყვვანო? არც ვიცი რას ფიქრობ ჩემზე, ასე აღარ შემიძლია დემე, მე ყველაფერს გაძლევ რაც შემიძლია და შენ კი.. - აქ უკვე ვეღარ დაასრულა სიტყვები, ხმა ჩაეხლიჩა და ცრემლები ლოყებზე ჩამოუგორდა - შენ კი.. შენ უბრალოდ არ ფიქრობ ჩემზე, არ გადარდებს ჩემი გრძნობები

ქალის მრისხანება და გულის ტკენა დემეტრესაც გადაედო, უნდოდა მოხვეოდა და დაემშვიდებინა, თუმცა რაღაც მაინც არ აძლევდა ამის უფლებას

- კესო ჩვენ ხომ შევთანხმდით რომ გრძნობები არ იქნებოდა - საკუთარ თავში ურწმუნოსავით ეძებდა რაღაც ხელ ჩასაჭიდს

- ხო მაგრამ მითხარი, მე უბრალო მოკვდავმა ადამიანმა როგორ უნდა ვაკონტროლო ჩემი გრძნობები? ვიცი ახლა პრეტენზიები არ უნდა მქონდეს მაგრამ უბრალოდ.. მართალი ხარ დემეტრე, სისულელე იყო ამაზე ლაპარაკი, მაპატიე სჯობს წახვიდე - მორჩილად ჩაილაპარაკა, ხელიით ცრემლები მოიწმინდა და წამოდგომა დააპირა, უეცრად მამაკაცმა მისი ხელი დაიჭირა და ხელის გულზე აკოცა, შემდეგ თითებზე და მაჯაზე

- კესო, მე არ მჭირდება სხვადახვა სახელები გრძნობებზე და ურთიერთობებზე, გაიგე რომ ასეთი ვარ. რატომ არ შეგიძლია ასეთი მიმიღო? მინდა რომ მხოლოდ ჩემი იყო და მხოლოდ მე გეხებოდე მაგ ლამაზ სახეზე, ნუთუ ჩემი ქცევები არაფერს ნიშნავს? სიტყვები გირჩევნია რომელიც ჰაერში დაიკარგება და ოდესმე მეხსიერებიდანაც ამოიშლება? - ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა და კიდევ ერთხელ აკოცა ხელის გულზე

- არ ვიცი მეტი რატომ მომინდა, მე ამ ყველაფრითაც კმაყოფილი ვარ დემე.. მართლა - გაეღიმა ნაღვლიანად და ცხვირზე აკოცა

- არა მინდა რომ მელაპარაკო, ვიცი გინდა ჩვეულებრივი ადამიანებივით ვიაროთ კინოში, სკვერებში, უბრალოდ ერთად ვიყოთ ყველა პრობლემის გარეშე, თუმცა არ შემიძლია ჩემთვის ეს ყველაფერი ბანალურია. აუცილებელია გითხრა, რომ მიყვარხარ? აუცილებელია ყოველ დღე თინეიჯერებივით პარკში ვისხდეთ? რად გინდა ზედმეტი ხალხის ჩარევა? შენ იმდენად კარგი ხარ, სასირცხვილო მე უფრო ვარ, ვიდრე შენ კესო - გამთბარი ხმით ჩაილაპარაკა და მკერდთან თავი მიადო. ქალს აღარაფერი უთქვამს, მხოლოდ თმებზე აკოცა და ხელები შეძლებისდაგვარად ძლიერად შემოხვია.



- ახლა წავალ, იცოდე ამ სისულელეებით თავი არ დაიტვირთო, გამოცდები გაქვს და იმაზე იფიქრე. დილით დაგირეკავ - შუბლზე აკოცა, შემდეგ მოწყვეტით ტუჩებზე, ჯინსი და მაიკა უცბად ჩაიცვა და ოთახიდან გავიდა, თითქოს რაღაც დაავიწყდაო, ისევ შემოვიდა. ფანჯარა ოდნავ გადმოხსნა ზემოდან, გაუცინა, ისევ აკოცა და შემდეგ დაუბარა

- ეს ღამით სიგარეტის სუნმა რომ არ შეგაწუხოს

- დემე

- ხო?

- მიყვარხარ - იარაღის ხმასავით გავარდა კესოს სიტყვები, რაღაცნაირი ბორკილებით შეემოსა გული დემეტრეს, ბაგეები გახსნა მაგრამ ისევ დაკეტა. თითქოს არ გაუგონია ეს სიტყვები, ოთახი სწრაფად დატოვა.

კესო კი დარჩა გრძნობებით აშლილი მარტო, იქვე დაგდებული საცვალი მონახა და უცბად ჩაიცვა, ფეხზე წამოდგა და სამზარეულოში გავიდა.

ყოველთვის ასეა, მისი გრძნობები ზედმეტად ღრმაა ამ ურთიერთობისთვის, ადამიანს სჭირდება რაღაც ბანალურად ერთფეროვანი, თუნდაც უბრალოდ საყვარელ ადამიანთან ერთად გასეირნება. არ არის საჭირო ძვირიანი საჩუქრები, როცა შეიძლება ადამიანი უბრალოდ მეზობლის ეზოდან მოპარული ყვავილებით გაახარო. ხანდახან ეს ყველაფერი ისე სჭირდება ადამიანს, ნუთი მართლა შესაძლებელია ამ ყველაფრის გარეშე შეყვარება? იქნებ არც კესოს უყვარს და უბრალოდ გრძნობებს და კითხვებს აყვა?!

იქნებ საერთოდ აღარ გამოჩნდეს დემეს ცხოვრებაში და ასე მიახვედროს ყველაფერი.

თუმცა იქნებ სულ დაკარგოს ამით, უღირს კი ეს ერთფეროვანი ბანალურობა საყვარელი მამაკაცის დაკარგვად?!



_____________________________________



პ.ს ეს ვიპოვე ახლა დაწერილი მქონია, ხოდა ვიფიქრე სანამ წინა ისტორიას გავაგრძელებ, ამას დავდებ თქო. ჯერ შუალედურები მაქვს და იმას ნამდვილად ვერ დავწერ, ეს კი რადგან დაწერილი მაქვს ავტვირთავ ხოლმე, დააფიქსირეთ თქვენი აზრი <3