-აუ ქეთუს ოღონდ ეგ არ მაჭამო და შენს საყვარელ შოკოლადებს გიყიდი(ადრეა) გამომცდელი მზერით შეხედა
-მოდი ბიჭო აქ და ნუ წუწუნებ(ქეთი) ანდრეას წვალების შანს ხელიდან გაუშვებდა?
ანდრეა მივიდა და წინ დაუჯდა საწყალი სახით.
-ჩვენც მოვედით(ნანკა, ელენე, ანი)
-ანი მიშველე რა(ანდრეა) საწყალი თვალებით შეხედა
-რატო მიწვალებ ბავშვს(ანი) თან თვალი ჩაუკრა
-მის ჯანმრთელებაზე ვზრუნავ(ქეთი) სიცილით უთხრა
-მაშინ მე არ ვერევი(ანი)
-შენც აყევი ხო ამას(ადრეა) პატარა ბავშვივით ამოიბუზღუნა. ამ სამეგობროში დემეს გარდა სერიოზულს ვერავის ვერ ნახავთ.
-აბა პირი გააღე, ჩუქუ ჩუქუ მატარებელი მოდისო(ქეთი) ყველა დაბლა იწვა.
-ნუ იჯღანები(ანი)
-ჩემი ჯერიც მოვა(ადრეა)
ძლივს ჭამა, თან ისეთი სახით იჯდა, რომ ყველა დაბლა იწვა. საბა იატაკზე იჯდა და ისე იცინოდა. ბექა სავარძელზე იყო გადაწოლილი, დემე კარებთან იყო ჩაკეცილი, გოგონები ფანჯრის რაფას ეყრდნობოდნენ სიცილისგან.
-ეეე მორჩით ეხლა რა(ანდრეა) სიცილით თქვა.
-ეხლა შეგიძლია დაიძინო უკვე(ანი) სიცილით უთხრა
-გამიგიჟა ესეც(ანდრეა) ვითომ მკაცრი მზერით გახედა.
-აუ ბექა ეს იოგურტი გადააგდე რა არ მინდა მე(ქეთი) საწყალი თვალებით გახედა.
-ეეე რა უნდა გადააგდოს გოგო, მღუპავ? მომეცი აქ დროზე(საბა)
-მეც მინდა რა(ანი) ეს თქვენ საბაზე ნაკლები არ გეგონოთ.
-შენთვის არ შეიძლება(საბა)
-ეე რატო(ანი) გაკვირვებულმა კითხა
-გასუქდები და აღარ მოეწონები ანდრეას(საბა)
-შენ კიდე შენს შვილს არ მოეწონები(ელენე)
-რა?... ყველამ ერთად წამოიძახა
-შენს შვილს არ მოეწონები მეთქი(ელენე)
-ვაიმეეეე... მამა ვხდები ბიჭო(საბა) გარეთ გავარდა და ყველას ეხუტებოდა.
-მოდი ბიჭო აქ დროზე(დემე)
-სად დარბიხარ მოდი აქ(ბექა)
-აუ ბიჭო ეს რა არასერიოზული მამა იქნება წარმოგიდგენიათ?(დემე)
-სამაგიეროდ შენ იქნები სერიოზული მამა(ნანკა) მკითხველო ისინი შეყვარებულები არიან, მაგრამ ჯერ დემეს არ აუხსნია სიყვარული. ძალიან უცნაური წყვილია.
-რა თქვი? ვინ იქნებიო?(დემე) დემემ პირ დაღებულმა შეხედა
-სერიოზული მამა(ნანკა) ღიმილით გაიმეორა.
-ღმერთო შენ ხომ არ იცი როგორ მიყვარხარ(დემე) ეს თქვა და ხელში ააფრიალა.
საბა კი უკვე პატარას ელაპარაკებოდა.
-აუ მა ისე ნეტა, როგორი იქნები. უეჭველი ჭამა გეყვარება(საბა)
-ნუ გამიგიჟე ბავშვი(ელენე) სიცილით უთხრა.
ყველა ერთმანეთს ეხუტებოდა.
-ეეე რა არი მე რო დამჩაგრეთ, მეც მინდა ჩახუტება(ქეთი)
ყველას გაეცინა და მისკენ წავიდნენ.
ნანკა და ელენე ქეთის მიუსხდნენ გვერდით.
-აუ მამიდა ვხდები რა მაგარია(ქეთი) ჯერ კიდევ ვერ მალავდა აღფრთოვანებას. მართალია ახლა გაიცნეს ერთმანეთი, მაგრამ გოგონებს ძალიან შეუყვარდათ ერთმანეთი.
-აუ ბიჭო წამო არ ავღნიშნოთ(ანდრეა) ახლა ქეთის გამწარებაზე გადავიდა
-რა უნდა აღნიშნო ბიჭო(ანი) მკაცრი სახით გადახედა
-ქეთის რომ გამოწერენ მერე ავღნიშნოთ ერთად(ნანკა)
-მაგარი გოგო ხარ ძაან(ქეთი)
-ნინი სად არი ბიჭო(ბექა) ოთახი მოათვალიერა
-არ ვიცი აქ იყო ცოტა ხნის წინ(ანი)
-რამე სიგიჟეს მოიფიქრებდა ისევ(საბა)
კარები გაიღო და ნინი შემოვიდა. ხელში იმდენი რაღაც ეჭირა აღარც ჩანდა.
-ეეე რო დადექით და მიყურებთ პირდაღებულები მომეხმარეთ(ნინი)
ბიჭებმა გამოართვეს
-გოგო რეები ამოიტანე(ქეთი)
-ქორწილი ხო უნდა დავგეგმოთ(ნინი)
-რა? (ყველა ერთად)
-ქორწილი.. თანაც ორმაგი(ნინი) გაიკრიჭა
-წეღან ფსიქიატრის კაბინეტს გამოვცდი... წამოდი რა შევიდეთ(საბა) ხელი წაავლო და კარებისკენ წაიყვანა
-რაო ექიმის გეშინია და გამოგყვე?(ნინი)
-ხო, ხო წამოდი(საბა) მართლა მიყავს ფსიქიატრთან. დანარჩენები უბრალოდ დაბლა წვანან
კარზე დააკაკუნა საბამ, შევიდა და ნინიც შეიყვანა.
-გამარჯობა(საბა)
-მობრძანდით(ექიმი)
-ჩემი ცოლი მოვიყვანე კონსულტაციაზე(საბა) ეს ორი ერთად კატასტროფაა
-არა, არა მე მოვიყვანე ჩემი ქმარი(ნინი)
-კარგით, მოიცადეთ... რა გაწუხებთ?(ექიმი)
-მოჩვენებები აქვს(საბა,ნინი) ორივემ ერთ დროულად თქვეს
-და კონკრეტულად რა გეჩვენებათ(ექიმი)
-რომ მისი თმა მინდა(საბა) ორივე ძლივს იკავებდა სიცილს
-იქნებ წესიერად ამიხსნათ(ექიმი) დაბნეული უყურებდა ორივეს
-მე არაფერი არ მეჩვენება სრულიად ჯანმრთელი ვარ(ნინი)
-არ დაუჯეროთ, სუ იმაზე მეჩხუბება ჩემი კარადის თავზე რატო ზიხარო(საბა)
-კი მაგრამ კარადის თავზე რატო ზიხართ ხოლმე(ექიმი) გაკვირვებულმა გადახედა
-თანავუგრძნობ და იმიტომ(საბა)
-ვის თანაუგრძნობთ(ექიმი) უკვე დებილივით უყურებდა ორივეს. ესენი კიდე სკამზე იდგნენ. დიახ იდგნენ და არა ისხდნენ.
-იატაკს(საბა) საწყალი სახე მიიღო
-და რის გამო(ექიმი)
-მას ხომ სტკივა(საბა)
-კი მაგრამ თქვენ რა იცით(ექიმი)
-თვითონ მითხრა და სიყვარულიც ამიხსნა(საბა)
-და თქვენ რა გეჩვენებათ გოგონა(ექიმი) დანანებით გაიქნია თავი
-მე არაფერი(ნინი) ძლივს იკავებდნენ თავს იქვე ხარხარი, რომ არ აეტეხათ
-რა არაფერი, კითხეთ ერთი ვის მიყვება ცოლად(საბა) თან ნინის დღეს თეთრი კაბა ეცვა
-ვის მიყვებით ცოლად(ექიმი)
-ერთი წუთით... გარეთ გავარდა
-სად წავიდა(ექიმი) გაოცებულმა იკითხა
-საქმროს მოიყვანს(საბა)
-თქვენ ხომ მისი ქმარი ხართ უკვე(ექიმი) გაკვირვებულმა კითხა
-არ ვარ წინააღმდეგი ოჯახში ახალი წევრის(საბა) და თან სიმღერა დაიწყო.
-მეც მოვედი(ნინი) ხელში ლარნაკი ეჭირა და მაგიდაზე დაუდო.
-სად არის თქვენი საქმრო?(ექიმი) გაკვირვებულმა კითხა
-ვერ ხედავთ?(ნინი) ვითომ აღშფოთებულმა კითხა
-ვერ ვხედავ გოგონა(ექიმი) გაკვირვებულმა კითხა
-აი ეს(ნინი) უთხრა და ლარნაკზე მიანიშნა.
-კარგით... ვინმე ხომ არ არის თქვენთან ერთად მოსული? თქვენი ახლობელი მაგალითად(ექიმი) საწყალი თვალებით უყურებდა ორივეს. უკვე გიჟის საბუთის მიცემას აპირებდა ორივესთვის.
-კი ჩემი ძმა(ნინი)
-იქნებ შემოუშვათ და თქვენ გარეთ დაგველოდეთ(ექიმი)
-კარგით(ნინი, საბა)
პალატაში შესულები ვეღარ სუნთქვადნენ.
-ბექუშ ჩვენი ფსიქიატრი გიბარებს(ნინი) სიცილით უთხრა
ყველამ გაკვირვებულმა გადახედა ერთმანეთს.
-მოიცა მართლა ფსიქიატრთან იყავით თქვენ?(ბექა)
-კი კი ბექუშ და გიბარებს თავისთან(ნინი) სიცილს კიდევ ვერ წყვეტდა ექიმის სახე რომ ახსენდებოდა.
-როდის უნდა დაჭკვიანდეთ(ბექა)
-ოოო წადი რა გელოდება კაცი(საბა)
-კარგი ხო(ბექა)
-ბიჭო რა უთხარით მასეთი ამას რო იბარებს თავისთან(ანდრეა) გაკვირვებულმა კითხა
-ცოტა ვიმსახიობეთ ანდრიუშ(ნინი) ჯერ კიდევ მუცელზე იჭერდა ხელებს.
-აუ მე როდის ავდგები, რო ვიგიჟოთ ერთი კარგად რა(ქეთი)
-ძაან მალე ჩემო პატარა(დემე)
-აუ ბიჭო მომეხმარეთ რა კარადის თავზე ავძვრე(საბა) ბიჭებს გახედა
-წამო რა მართლა ფსიქიატრთან ძმურად(დემე) რაღაცნაირი თვალებით გახედა
-აქ მოდის ბიჭო ის ფსიქიატრი და თამაში უნდა განვაგრძოთ და არ გაგეცინოთ.. ეეე მოდი ეხლა მომეხმარეთ(საბა) ბიჭებს გაეცინათ მათ სიგიჟეებზე.
ძლივს აბობღდა კარადი თავზე. ნინიმ ლარნაკი ჩაიხუტა და სიყვარულის ახსნა დაუწყო.
ამ დროს ბექა და ექიმი კაბინეტიდან გამოდიან.
-მინდა, რომ ბოლომდე დავრწმუნდე მათ სომპტომებში.(ექიმი)
-კარგით, მაგრამ არა მგონია მთლად დაგიჟეთში დასაწვენები იყვნენ(ბექა)
ამანაც დაიწყო მსახიობობა.
-მეც მასე ვფიქრობ(ექიმი)
პალატის კარი შეაღეს და ორივემ პირი დააღეს. საბა კარადის თავზეა და ნინი ვაზას ეხუტება.
-აუ კარგი რა იატაკო, არ მინდა გული გატკონო, მაგრამ მე არ მიყვარხარ(საბა) ისეთი სასაცილო იყო
-ჩემო სიცოცხლე მეც ყველაზე მეტად მიყვარხარ და კი გამოგყვები ცოლად(ნინი) თან მთელი გრძნობით ეხუტებოდა.
-ეეე დემე ადი სკამზე ბიჭო სტკივა(საბა)
-არ სტკივა დამშვიდდი, მოდი ჩამოდი დაგეხმარები(დემე) არც ერთი არ არის ერთმანეთზე ნაკლები მსახიობი.
-ეეე ბიჭო ნუ დადიხარ სტკივა მეთქი(საბა)
-ნინი მომეცი ცოტახნით ეს ლარნაკი(ანდრეა) ესეც აყვათ
-რა? რა ლარნაკი, სად ხედავ აქ ლანრაკს(ნინი) ვითომ გაუკვირდა
-რა ქვია შენს გვერდით დგომს(დემე)
-გუბაზი(ნინი)
-ცოტახნით წავიყვანთ ხო გუბაზს(ანდრეა) ცორაც და იხეთქებდა
-ქორწილის საქმეებზე უნდა გახვიდეთ ხო(ნინი) ვითომ გაუხარდა
-კი, კი წავიყვანთ ცოტა ხანს(ანდრეა) ლარნაკი გამოართვა. ახლა კიდე ცეკვა დაიწყო გიჟივით
-ეეე გოგო ნუ დადიხარ სტკივა თიკას(საბა) ბექა ექიმს უკან ედგა და მთლიანად გაწითლებული იყო. ქეთის, ანის, ნანკასა და ელენეზე ხო აღარაფერს ვამბობ.
-თიკა ვინაა(ნინი) გაკვირვებულმა შეხედა. საბამ თითით იატაკზე ანიშნა.
-აუ ბოდიში არ მინდოდა(ნინი) სახე მოჭმუხნა.
-აუ მოდი ამოდი აქ თორე სტკენ მასე(საბა) უთხრა და ხელი გამოუწოდა. ამანაც სკამი მიიდგა და ორ წუთში უკვე ორივენი კარადის თავზე ისხდნენ.
-წამომყევით თქვენ. საბუთსა და მსგავსი ხალხისთვის დაწესებულებების სახელებს მოგცემთ(ექიმი) კაცი ჯერ კიდევ შეშინებული თვალებით უყურებდათ.
-გაამზადეთ ყველაფერი და მალე მოვალ მეც(ბექა) გადაწითლებულმა შეხედა
პალატიდან გადიოდა როცა თქვა:
-ღმერთო შენ უშველე ყველა გაჭირვებულს(ექიმი) ამაზე ხო უარესი დაემართა ყველას.
ექიმი გავიდა თუ არა ვულკანმა იფეთქა ყველაში, გარდა საბასი, ისევ სერიოზული სახით იყურებოდა. მთელი ათი წუთი ვერ ჩერდებოდნენ. საბა და ნინი კინაღამ რამდენჯერმე ჩამოვარდნენ იქიდან.
-აუ გეყოთ ეხლა და ჩამომიყვანეთ, თორე ჩამოვვარდები(ნინი) სიცილით უთხრა
-აბა რა გეგონა მანდ რო აფოფხდი(ბექა) ძლივს ჩამოიყვანა იქიდან
-საბა ჩამოდი(დემე)
-ნუ დადიხართ მეთქი თიკას სტკივა(საბა)
-წავიდა უკვე ექიმი ჩამოდი ბიჭო(ბექა) უთხრა და მისკენ წავიდა
-ეეე გაჩერდიმეთქი სტკივა(საბა) ყველამ შეშინებული სახით შეხედა.
-ეეე რას ღადაობ ბიჭო ჩამოეთრიე დროზე(ნინი)
-გაჩუმდით არ შემიშინოთ შვილი(საბა) საყვარლად გაიკრიჭა
-ოჰ დაბრუნდა(ელენე) სიცილით თქვა
-დაიძინე გენაცვალე იავ ნანი ნაო, დაიძინე რა მამიკო დავიღალე უკვე(საბა) თან იატაკს იყურებდა შეწუხებული სახით.
-საბა, გეყოფა ეხლა ჩამოდი რა მართლა(ელენე) უკვე შეშინებული ხმით უთხრა
-ჩუმად ბავშვი არ გამიღვიძოთ(საბა) მთელი სერიოზულობით თქვა.
-დემე მოკიდე ერთი ხელი და ჩამოვიყვანოთ(ბექა) არ იღებდა საბას მდგომარეობას სერიოზულად არც არის გასაკვირი.
-ბიჭო გაჩერდი მეთქი არ გამიღვიძო თიკა და ბავშვი(საბა) უკვე ყველამ მართლა შეშინებულმა გახედა.
-საბა ჩამოდი მოდი არ გავაღვოძებთ. მოდი ჩუმად(ნინი) ისევ ნინიმ ჩამოიყვანა
-სად არი გუბაზი?(საბა) ვერ მიხვდნენ
-ვინ გუბაზი საბა(ნინი)
-საბა არ ვარ მე და შენი საქმრო(საბა) ყველა უკვე შეშინებული უყურებდა.
ისე იქცეოდა ვერც შეატყობდით თუ მსახიობობდა, მაგრამ მსახიობობდა კი?
-აბა ვინ ხარ?(ბექა) უკვე სერიოზულად იყო ყველა შეშინებული.
-გუბაზ... გუბაზ... გუბაზზ..(საბა) ყვიროდა. ანდრეა დაინახა და იმას ჩაეხუტა.
-გუბაზ ძმაო ძლივს არ გიპოვე? არა როდის არის ქორწილი? აუ ბავშვმა გაიღვიძა, ძმურად დამელოდე რა(საბა) ყველა გაშტერებული უყურებდა იატაკზე მწოლიარე საბას, რომელიც თითქოს მართლა აძინებდა ბავშვს.
-საბა ადექი, საბა მეთქი(ნინი) ხმას არ სცემდა
-გუბაზი გეძახის ბიჭო(ანდრეა) შეშინებული თვალებით უყურებდა
-აუ გუბაზ ორი წუთით დამელოდე ძმურად რა(საბა) და ისევ გააგრძელა რაღაცის ღიღინი.
ფეხზე წამოდგა, იქვე პლედი იდო ის აიღო და ვითომ დააფარა.
-ეეე ბიჭო მორჩი რა ეხლა მსახიობობას, თორე მოგკლავ ჩემი ხელით(ბექა) უკვე ძაან გაბრაზდა, მაგრამ საბას შეშინებულ თვალებს რომ შეხედა თვითონ უარესი დაემართა.
-ანდრია წადი ექიმს დაუძახე(ანი) შეშინებული ხმით უთხრა.
ანდრია კარებისკენ წავიდა.
-ეეე ბიჭო მოიცა რა ექიმი, ვერ ხართ ხო თქვენ, ადამიანს ღადაობაც აღარ დამაცადოთ(საბა) ეს აღარ უნდა ეთქვა.
ეს თქვა და ნინის თვალები რომ დაინახა გარეთ გავარდა. ამ გადარეულებმა მოირბინეს მთელი საავადმყოფო და ეზო. მთავარია ეხლა საბა ხელიდან დასხლტომოდა თორე მტრისას ნინის ხელში ჩავარდნა.
ბოლოს დაღლილები შევიდნენ პალატაში. საბა შეშინებული სახით შევიდა.
-ბიჭო რა შეშინებული სახე გაქ, ისე კი უნდა გქონდეს ღირსი ხარ(ბექა)
-აუ ვიღაცამ მომაშორეთ რა ეს ადამიანი, გიჟია დარტყმული, ეხლა აღარც დამაძინოს რა(საბა) წუწუნებდა.
-უარესის ღირსი ხარ შენ(დემე)
-ეეე კაი შემეშვით რა(საბა)
საბა ელენესთან მივიდა და მუცელზე მოეფერა
-მა იცი რა მაგარი ციღაცა იქნები?(საბა)
-წადი და იატაკს ჩაეხუტე ისევ(ელენე)
-ხო იქ იყვენენ წეღან თიკა და შენი შვილი(ელენე)
-აუ ელე კაი რა ვიხუმრე წეღან(საბა)
-არ მაინტერესებს(ელენე) როგორ უყვარს საბას წვალება
-რა გავაკეთო, რომ შემირიგდე(საბა) გამომცდელი მზერით შეხედა
-რამე ოინი მოვუწყოთ იმ ფსიქიტრს(ელენე) ყველა გადარეული ერთად როგორ შეიკრიბა.
-მთლად ხო არ უნდა გავაგიჟოთ(საბა)
-წადი მაშინ და დაწექი ისევ იატაკზე(ელენე) გამომცდელად გახედა
-აუ კარგი, წამო და ამყევით მაშინ თქვენც(საბა)
-კარგი, წავედით(ელენე)
-ბექა წადი მოიყვანე შენ ის ექიმი(საბა)
-აუ კაით რა გეყოთ(ბექა)
-მოიყვანე(ყველა ერთად) ხელების აწევით გავიდა გარეთ
-დამეხმარეთ მოდით, კარადაზე უნდა ავძვრე(ნინი)
-აუ რა გიჟები ხართ(ქეთი) სიცილით იგუდებოდა.
საბა ისევ იატაკზე დაწვა.
-ეეე ადრიუშ მოდი მომეხმარე ფანჯრის რაფაზე ავიდე(ანი)
-სად უნდა ახვიდე გოგო(ანდრეა) გაკვირვებულმა კითხა
-ეეე მოდი დროზე სანამ ექიმი მოვიდა(ანი) ანიც აძვრა რაფაზე. დემემ რაღაც აიღო ვითომ ს აპირებდა.
ბექა შევიდა ექიმის კაბინეტში და წასვლა სთხოვა.
-არ ვიცი რა ვქნა მე უკვე(ბექა)
-დამშვიდდით, მოვდივარ(ექიმი)
პალატაში შესულებს სრული არეულობა დახვდათ.
ყველა ცალ-ცალკე ლაპარაკობდა. ანი გადახტომით იმუქრებოდა. დემე თავის მოკვლით. საბა ვითომ ვიღაცას ეხუტებოდა. ნინი კარადის თავზე იჯდა. ანდრეა, ელენე და ნანკა მათ ამშვიდებდათ.
-დამშვიდდით, დავილაპარაკოთ(ექიმი)
-მომაშორეთ ეს არსება აქედან(ნინი)
-რა არსება საუბრობთ(ექიმი)
-გუბააზ... გუბაააზ... მოდი მიშველე რა მომაშორე ეს რაღაცა(ნინი) თან ყელზე ივლებდა ხელებს.
-ჩუმად ნუ გამიღვიძეთ ბავშვი(საბა) თან ვითომ აძინებდა რაღაცას ღიღინებდა.
-აუ ანი მოდი რა ჩამოდი(ანდრეა)
-ვინ არი ანი... ოპ ოპ წადი ეხლა... ვინ ჯანდაბა ხარ შენ... ნახე მეძახის დაბლიდან(ანი) დაბლა გადაიხედა
-ვინ გეძახის ანი(ანდრეა)
-სარდიონი... მოვდივარ სარდიონ დამელოდე(ანი) წინ გადადგა ნაბიჯი
-მოიცადეთ ერთი წუთით(ექიმი)
-გისმენთ(ანი)
-აქ ამოვიყვანთ სარდიონს(ექიმი)
-ამომიყვანეთ და მაშინ მისი თოფიც მოაყოლეთ(ანი)
-ბავშვს ნუ მიღვიძებთ... არა მა დაიძინე... თიკა შენც დაიძინე მიდი ცოდო ხარ(საბა) ფეხზე წამოდგა და ვითომ პლედი დააფარა.
-ვაიმეე გუბაზ თუ მოდიოდი არ უნდა გეთქვა(საბა) ექიმს გადაეხვია
-დემე რას აკეთებ(ნანკა)
-აღარ მინდა ჩემი ლექსიკონის გარეშე ცხოვრება(დემე) თან ვითომ ცრემლი მოიწმინდა.
-მე მოგიტან ახალ ლექსიკონს(ექიმი)
-მე არ მინდა ახალი ძველი მირჩევნია(დემე) ვითომ გალექსა.
ამ ექიმსაც, როგორ სჯერა. თუმცა რა მიკვირს ისე თამაშობენ ეჭვსაც ვერ შეიტანთ.
-აუ ბავშვი დამაძინებინეთ რა(საბა) დემე მივიდა ნანკა აიყვანა ხელში და იავნანის სიმღერა დაიწყო.
-აუ ძმა ხარ რა, ცოტა დაარწიე კიდეც და ეგ არი(საბა)
ექიმის სახე უნდა გენახათ თვქვენ, უფრო სწორად ექიმების ყველა იქ იყვნენ შეკრებილება და საცოდავი სახით უყურებდნენ.
-აუ ბებიაჩემი დავკარგე აქ სადღაც მოძებნე რა, სანამ მე ამას დავაძინებ(დემე)
-მაგაზე გაწყენინებ(საბა) ანი რაფიდან ჩამოხტა და ექთანს ჩაეხუტა.
-სარდიონ სად იყავი ამდენი ხანი?(ანი)
ექიმმა ხელით ანიშნა აყევიო.
-საქმეები მქონდა ხო იცი, როგორი დაკავებული ვარ არა?(ექთანი) ამ დროს ნინიმ იკივლა და თან კარადიდან ჩამოხტა... ექიმს წინ დაუდგა
-ვაიმეეე რამდენჯერ გითხრა ვერ გიტან... აღარ მოგყვები ცოლად გუბაზ... არა თუ მოგყვები.. თუ არ მოგყვები... მოიცადე ამენხოტეპს უნდა დაველაპარაკო მაგაზე(ნინი)
-ექიმო რამე იღონეთ თორე გადავირიე უკვე( ექთანი) უთხრა ანის სიყვარულის ახსნით დაღლილმა.
-ამენხოტეპ რას ფიქრობ შენ... არა ხო მეც ეგ ვიფიქრე ხო იცი შენ... არა რა შევიღებე... ხო ცისარტყელა დამეცა და იმიტო მაც ასე... ხო ვიცი... კარგი მასე ვიზამ...არა მზეზე ვერ მივდივარ... ხო დაჯავშნილია ყველა ბილეთი უკვე.... გუბაზ გადავწყვიტე ცოლად მოგყვები(ნინი) ექიმს წინ დაუდგა და გაეკრიჭა.
-სარდიონ მე შენ მიყვარხარ ძლიერ და ძლიერ... ამ ლექსები ჩემი სტილი არ ყოფილა... მოიცადე მაშინ... აი ეს ყვავილი და გახდი ჩემი ცოლი(ანი) ყვავილის მაგიერ სკამი დაუდგა წინ
რა გიჟები არიან. გააგიჟეს მთელი საავადმყოფო.
-დავაძინე, როგორც იქნა(დემე)
-ვიპოვე ბებიაშენი ბიჭო(საბა) ექიმის კაბინეტოდან ფარდა ჩამოუხსინია და ის მოიტანა.
-აუ ბებო სად იყავი რამდენი გეძებე შენ ხო არ იცი(დემე) თან ფარდას ეხუტებოდა.
-გუბაზიიი... არ მომწონს ეს სახელი უნდა შეგიცვალო... მურთაზი არა... ვიცი ვიცი... მადლობა ამენხოტეპ.. დურმიშხანი იქნები დღეიდან.. ქორწინდებიან დურმიშხანი და ნაირა(ნინი) სუ გააგიჟეს ყველა. ბექა, ქეთი, ნანკა და ელენე ძლივს იკავებდნენ თავს.
-დურმიშხან, ჩემო დურმიშხან, ჩემი გული გამხარებელოოოოო, დურმოოოოოო(ნინი) დადიოდა და მღეროდა. ექიმი დებილივით უყურებდა ყველა მათგანს.
-ეს გოგონა გაწერეთ სასწრაფოდ აქედან(მთავარი ექიმი)
-ერთი წუთით, ძალიან მძიმე მდგომარეობაა, ამათი გარეთ გაშვება არ შეიძლება(ფსიქიატრი)
-ნახეთ ვინ ვიპოვე(საბა) ყვავილის ქოთანი მოჰქონდა.
-ეეე ბიჭო გიგა. მოდი ბიჭო რამდენი ხანია არ მინახიხარ...სად დაიკარგე... ხო მეც მასე ვარ... ხო ნუ იტყვი... არა არ წავსულვარ ჯერ... არა კი მინდა ცისარტყელის ნახვა, მარა ვერ მოვახერხე... ხო რას ვიზამთ... კი ბიჭო მარსზეც მინდოდა(დემე)
-ვაიმეეე, რა მაგარია, ეეე რატო შეწუხდი ესე. ძაან დიდი მადლობა მანქანისთვის დურმო(ნინი) ერთ-ერთი ექთნის ფეხს წაავლო ხელი გეგონებოდათ საჭე იყო.
-ბავშვი უნდა გავართოთ ჩქარა მიდით(საბა) ძაან გიჟები არიან. ზედმეტადაც კი.
-დურმო მოდი დროზე ვიცეკვოთ(ნინი) ეს კაციც დასთანხმდა სხვა გზა არ ჰქონდა
-ეეე ვინ გეკითხება შენ... გაჩუმდი მეთქი... ხო ვიცი მეც... არა რა მინდა მანდ... ხო უნდა მოვიტაცოთ... სადმე უნდა წავიყვანო... ამენხოტეპს სურპრიზს მოვუწყობ... ხო მეც ვიცი... არა ბერმუდის სამკუთხედს ჩავუტან... ხო ვიცი... ეეე მერე რა მოხდა კაცო(ნინი)
-ვაიმეეე გეყოთ ეხლა, გაიღვიძა ბავშვმა ისევ(საბა)
-გამარჯობათ... დიახ მე ვარ.. დიახ მინდა ჩემი ნიჭი გამოვავლინო(ანი) ისეთ ხმაზე დაიწყო სიმღერა მემგონი მინებიც კი გაიბზარა.
-აბა ჰე და აბა ჰო, მოდი ჩემთან სარდიონ, მოდი აქა მოდი... სად მიდიხარ მოდი მეთქი კაცო აქ...ხელი სად უნდა მოვაწეროთ... ხო მომეცი ეგ... რას მიყურებ მამაჩემის პაპის ბებიის წლის თავზე რო თევზი იყო იმასავით(ანი)
-ექიმო მომაშორეთ ეს გოგო, თორე დავიტანჯე(ექთანი)
-ვაიმეე... შენ მე მშორდებიიი... წადი ...(ანი) ისევ რაფაზე ახტა და ვითომ გადახტომას აპირებდა
-არა არ გშორდები, ჩვენი ქორწილი საქმეებზე უნდა გავიდე(ექთანი)
-მე კიდე მითხრა გშორდებაო...(ანი)
-არა საყვარელო, ოღონდ ჩამოდი მაქედან(ექთანი)
-ჩამოვდივარ.... არა არა დაბლა მელოდება...მოვდივააარ(ანი)
-არა არა ვინ გელოდება, მოდი ჩემთან, ქორწილზე ვილაპარაკოთ(ექთანი) ანიც მაშინვე ჩამოხტა.
ოთხივემ ერთდროულად დაიწყეს ცეკვა, სიმღერა, ტაშის დაკვრა მოკლედ საშინელება ხდებოდა იმ პალატაში.
-ბატონო ბექა, მე გირჩევთ რომ უცხოეთში გადიყვანოთ, იქ შეიძლევა უშველონ(ექიმი)
-დამიჯერეთ ამათ ვერავინ ვერ უშველით(ბექა)
ოთხივე იმ პატარა კარადაში შესხდნენ. ღმერთო ჩემო რა გიჟები და გადარეულები არიან.
ყველა დაიშალა.. ექიმმა დაწესებულებების სია მისცა და დანანებით გაიქნია თავი.
ყველა უბრალოდ დაბლა იწვა სიცილისაგან, მხოლოდ დემე იყო სერიოზული და თან წერილი ეჭირა ხელში.
-მოიცა ბიჭო აბა ერთი წუთით(დემე) ისეთი მკაცრი ხმით თქვა ყველა ეგრევე დასერიოზულდა.
-რა იყო ბიჭო რა სახე გაქ, გეგონება მოჩვენება დაინახეო(ბექა)
-ეს ნახე(დემე) უთხრა და წერილი გაუწოდა. ბექასაც ფერი გადაუვიდა სახეზე
-რა წერია(ნინი)
-მე არასოდეს არ დავნებდები და თქვენთვის მაინც დავბრუნდები(ბექა)
- და მერე რა უბრალოდ წერილია რა მოხდა(ნინი)
-დემეს გარდაცვლილი დის უკანასკნელი სიტყვებია(ანდრეა)