-ნუ ბოდავ გოგო.-სიცილით შევხედე
-რას ვბოდავ სხვანაირად ლაპარაკობ თან საწყალი როგორ გაიმეტე მწარე პიცისთვის?-გაეცინა.
-უარესის ღირსია.-გასწორებულში ვთქვი.
-რადაგიშავა?
-სექსუალური არ ხარო ასე მითხრა.-სერიოზულად ვთქვი.
-ღადაობ?
-მართლა ეგრე მითხრა თან თითქოს ცინიკურად მექცევა და არმომწონს.
-დაიკიდე გოგო ხომ იცი რომ ღადაობს.
-მაღიზიანებს რამე უნდა მოვუხერხო.-ეშმაკურად ჩავიცინე.
-ოჰო დაენძრა ბიჭს.-ვიცინოდით.
-თიკ ხომ იცი რაც მოუვა?ჰაჰა.
-მეცოდება უკვე ჰაჰაჰა.
-გოგო შენ რაშვები ახლა მოყევი.
-მაგის ძმაკაცი დავკერე.-გასწორებულში ამბობდა.
-მერე? უკვე მოხდა რამე?
-არა გოგო.
-რავი ნასიამოვნები სახე გაქვს და?
-პროსტა ცოტა სხვა ტიპია ეს.
-აზარტში შედიხარ უკვე ხო?
-კი მასთან ყოფნა მინდა უკვე ავ-(ტუჩზე იკბინა)-გემრიელი ტუჩები ექნება ნეტავ როდის შევძლებ დაგემოვნებას.-ემოციურად საუბრობდა.
-თიკ ზედმეტად ემოციურად საუბრობ.
-გოგო ხომ იცი სიმპაწკები ჩემი სისუსტეა.
მოკლედ ბექაზე და მის ძმაკაცზე ბევრი ვიჭორავეთ და ვიღადავეთ თიკო ჩემთან დარჩა. დილით ყავა დავლიეთ და დავიწყე:
-თიკ დამეხმარე რა ჩავიცვა.-ვწუწუნებდი.
-გოგო რავი აბა როგორი გინდა?
-გამომწვევი.-თავდაჯერებულმა ვთქვი.
-მოიცა აგარჩევინებ.-ნახევრად ეძინა.
-არაფერი არ მაქვს რააა.-გაბუსხული დავჯექი საწოლზდ.
-კაი რა აი ესენი ჩაიცვი და ვნახოთ როვორ გექნება.-ტასაცმელი მომაწოდა.მეც სწრაფად ჩავიცვი.
-როგორია?
-კარგია შენი დიდი საჯდომი წვრილი წელი და მკერდი კარგად იკვეთება.
-ხო მაგრამ ცივა დღეს ხომ იცი ჯერ მარტია.
-რაიმე მოიცვი. ისეგვაწყობს მარტი.-სიცილით იძახდა.
-რაში?
-ამდროს კატები დაბიჭები ერთნაირად არიან.-ორივემ სიცილი დავიწყეთ.
-ზოგიერთისთვის მაშინ სულ მარტია.
-ხომ კაი ახლა მაკიაჟი არ გინდა?
-მხოლოდ ტუშს და კონტურს წავისვამ.
მოკლედ გამოვიპრანჭეთ გოგოები და წავედით უნიში.
-ჩვენი ადგილი თავისუფალია.-თიკომ ჩაიცინა.
-სამაგიეროდ ნახე ვინ იჯდება ჩვენს უკან და გბერდით.-ჩავიცინე, თან გულში ვანბობდი "ბექა არ შეგარჩენ შენს სიტყვებს"
-ვაუ ლამაზებო აქ რაგინდათ.
არ შევიმჩნიეთ მათი სიცილი, თიკო კი უკვე თავის ბიჭს მიესალმა, ლექცია დაიწყო, მიყვარს ამ ქალის მოსმენა ისე საინტერესოდ ყვება თან მთელი გრძნობებით და სხეულით ატარებს ლექციას როგორ შეიძლება ვინმემ არ მოუსმინოს.
-ეშმაკუნა ხომარ მოიწყინე.-არ დამაცდის ახლა მოსმენასრა, არ შევიმჩნიე.-არ მელაპარაკები ბრაზიანო?-ვგრძნობდი რომ ეღიმებიდა.
-გაჩუმდი ვუსმენ.-მკაცრი ტონით ვუთხარი არც მივბრუნებულვარ.
-კარგი რა მაგის მოსმენას ჯობია მე მომისმინო და ნუ ბრაზობ.
-გაჩუმდითქო.-მისკენ მივბრუნდი და გაბრაზებულმა ვუთხარი.
-იცი როგორ გიხდება გაბრაზება.-მიღიმის და თბალებში მიყურებს რაღაც უცნაურად.
-მოკეტავ?
-არა.
მივბრუნდი აზრი არაქვს მასთან საუბარს,
-ბრაზიანო-იმეორებდა ისევ თან ჩემ თმაზე თამაშობდა.
მომწონდა რომ ცდილობდა ჩემი ყურადღების მიქცევას თან თმაზე ისე ნაზად მეხებოდა რომ რავი არადა მეგონა თმას დამაწიწკნიდა, ასე დამთავრდა ეს ლექცია.
-მარ არ წავიდეთ?-თიკომ მკითხა.
-სად?
-კაფეში მარიამ.-ეს ნიკაა თიკოს ახალი ბიჭი.
-შენ და თიკო წადით ხელს არ შეგიშლით.
-მარტო არმივდივართ ბექაც მოდის.-ისე ნეტავ ბექა სად გაქრა, ვერ შევამჩნიე.
-ეშმაკუნაც მოდის?-ჩემს უკან გაჩნდა უეცრად.
-არა არ მოვდივარ.
-მარ გთხოვ წამო რა.-ისეთი თვალებით შემომხედა თიკომ უარი ვეღარ ვთქვი.
-კარგით.
-ეშმაკუნა იცოდე სიბრაზეების გარეშე კარგი.
-ჩუმათ იყავი შენ.
ოთხივე კაფისკენ წავედით წინ მიდიოდნენ თიკო და ნიკა ჩახუტებულები ჩვენ კი უკან მივყვებოდით.
-ასე ჩუმად უნდა იყო ახლა?-ჩუმად ვარ მაგრამ ბექას დღეს დაერხევა.
-აბა შენსავით ვიტყლიპინო?
-ბრაზიანო.-მიცინის ისევ როგორც ყოვრლთვის.
-ურჩხულო.
მოკლედ მთელი გზა ვკამათობდით მე და ბექა.
................თიკო........
ნიკამ მართლაც მომაჯადოვა არგავს სხვებს.
-თიკო შეხედე იმათ.-მარიზე და ბექაზე მანიშნა.
-ნახე ისევ კამათობენ.-გვეცინებოდა.
-ხო ვინმეს ეგონება საუკუნის ცოლქმარი არიანო ისე ჩხუბობენ.
-ვაიმე ბექა როგორ მიბრაზებს ჩემ გოგოს.
-ბექა ხუმრობს მაგრამ მარი მართლა ასეთი ბრაზიანია?
-არა სინამდვილეში ძალიან თბილია უბრალოდ არუნდა ვინმემ გული ატკინოს ისევ.
-ხომ მაგრამ აშკარად მოსწონთ ერთმანეთი.
-კამათში იგრძნობა ხომ.
-კი თან ხომ იცი ჩხუბს შერიგება მოყვება და შერიგებას ხომ იცი რაც?-თვალი ჩამიკრა და გამიღიმა.
-ვიცი მაგრამ მარი ეგეთი არარის.
-ეგ როგორ?
-ანუ მარი ბიჭებს ახლოს არუშვებს.
-მოიცა შეყვარებული არ ყოლია?
-არა, ადრე ვიგაც ეგადავა ამას მართლა შეუყვარდა მაგრამ ბიჭისთვის არცკი უკოცნია დიდიხანი იყო დეპრესიაში.
-და შენ.?
-რა მე?
-ჩვენ რომ შევრიგდეთ ეგრე არგინდა?
-ჩვენ არ ვჩხუბიბთ.
-ხოდა ვიჩხუბოთ არგინდა?
-ნიკა ჯერ არც ვიცნობთ ერთმანეთხ მხოლოდ მოგვწონს ერთმანეთი სხვა არაფერია.
-კაი მაგრამ ეგ დროც მოვა.
...............მარი........................
ვაიმე შემჭამა ბექამ ნერვები მომიშალა რა. ძლივს მივედით კაფეში მაგრამ გვერდით მომიჯდა მეკი ზურგი შევაქციე.
-გამებუტე?
-არგელაპარაკები.
-რატომ?
-გვრიტებო ნუ ჩურჩულებთ მეც აქ ვარ.
-დამშვიდდი მარ რაგჭირს.
-ნერვები მომიშალა.
-კარგი მარი ხუმრობს, ბექა შენ კიდევ რაგჭირს.-ნიკა ბექას მიუნრუნდა კითხვით თან ეცინებოდა.
-ბიჭო ისე საყვარლად ბრაზობს როგორ არ გავაბრაზო.-ეს თქვა და ზურგიდან ჩამეხუტა მუცელზე ნელა შემიცურა ხელები.
გული ამიჩქარდა რაგაცეები დამემართა მოვიშორე სწრაფად მისი ხელები.
-შენ თავი ვინ გგონია საერთოდ.-წამოვვარდი და ხმამაღლა ვუყვირე.
წავედი კაფიდან არავისთვის აღარაფერი აღარ მითქვამს, ცრემლები წამომივიდა უნებურად.
............ბექა.....................
მასთან ჩახუტება მინდოდა და ჩავეხუტე მაგრამ ძალიან გაბრაზდა მისი თვალები ისე უეცრად აცრემლიანდა და გაწითლა ისეთი ხმით იყვირა მივხვდი რომ დავაშავე ისე სწრაფად გავიდა კაფიდან ყველა გაოგნებულიწამოვხტით თიკო აპირებდა გაყოლას მაგრამ გავაჩერე და მე გავწევი მარის ისე სწრაფად მიდიოდა ძლივს დავეწიე და რომ დავინახე მისი ცრემლები ძალიან მეტკინა გული მას რომ ასეთს ვხედავდი და თან ჩემი ბრალი იყო მაგრამ უბრალოდ ჩავეხუტე რატომ გახდა ასე ცუდად. წინ დვუდექი რომ აღრ წასულიყო.
-გამატარე.-თავი დახრილი ქონდა ცრემლები მოიწმინდა და შემომხედა მის ლამაზ ბრწყინვალე თვალებში დიდი სევდა შევამჩნიე.
-მარი არ მეგონა არ მოველოდი ასეთ რეაქციას არვიცოდი არმინდოდა.-დაბნეული ვლაპარაკობდი მაგრამ რატო მეც არ მესმოდა.
-ბექა გთხოვ გამიშვი.
-მე მიგაცილებ სახლამდე მაშინ უარი არმითხრა.
აღარაგერი უთქვამს მთელი გზა ჩუნად მივდიოდით ცდილობდა აღარ ეტირა მაგრამ ნაინც ვამჩნევდი ცრემლებს, სადარბაზოში შევიდა და მეც გავყევი რიდესაც კარი გააღო მანიშნა რომ შემეძლო შესვლა და რათქმაუნდა შევედი. სავარძელზე დავჯექი თვუთონაც დაჯდა და ფანჯარაში იყურებოდა თითქოს აქ არიყო.

.................................................................

ბოდიშით მუზა გამიფრინდა ვეცდები მალე დავდო მახარებს თქვენი კომი და სტიმულს მმატებს <3 შემიფასეთ და გამაკრიტიკეთ გელოდებით <3