დავიბადე 1997 წლის დასაწყისში,ახალ წელს,იმ დღეს როდესაც ყველა ზეიმობდა ამ წლის დადგომას,ბევრს ვერაფერს გიამბობთ ბავშობიდან,მახსოვს უშუქობა,ეგრედწოდებული ,,კერასინკა" თავისი ჭვარტლით,შუქის მოსვლა და ამით გამოწვეული მთელი ბედნიერება,მახსოვს შავთეთრი ტელევიზორი,,კორფუჯი" და მახსოვს ბებო,რომელთანაც გავიზარდე,რომელიც ჩემთვის მეორე დედა იყო და არის,მახსოვს ,,ტომი-ჯერი",მიხაროდა როცა იწყებოდა ეს მულრტფილმი,რატომ? ამდროს ბებო მოდიოდა და მიხაროდა ,,ტომი-ჯერ"-ზე მეტად,მახოვს როგორ ვიძინებდი ბებოს კალთაში,ბებოს გვერდით და როგორ ზრუნავდა ჩემზე,მახსოვს როგორ მამართლებდა და მიფრთხილდებოდა როცა მშობლები მსჯიდნენ,როგორ დავყვებოდი ყველგან,ბევრი კარგი მოგონება მაქვს ბავაშვობიდან ბებოსთან რომელიც ასე ძალიან მიყვარს,გავიზარდე და ზრდასთან ერთად ბევრი პრობლემები მქონდა ჯამრთელობასთან,ამასაც გავუძელი,ძლიერი აღმოვჩნდი,ვიბრძოლე და ყველაფერი დავამარცხე,მქონდა მარტოობის წლებიც რომელმაც დადებითად იმოქმედა ჩემთვის,დამაფიქრა ბევრ რამეზეც და უფრო სხვა თვალით დამანახა ცხოვრება,დამაწყებინა წერა,განა რამე განსაკუთრებულის რომ აიღო და თაროზე დადო,არა ჩემი ფიქრების წერა,ჩემი განცდების,უკვე 17 წლის ასაკში გადავწვიტე აღარ ვყოფილიყავი მშობლებზე დამოკიდებული და დავიწყე ბრძოლა რომ ჩამოვყალიბებულიყავი ინდივიდუალურ ადამიანად,პირველი სამსახური ,შემდეგ მეორე და 21წლისს ასაკში უკვე 8,ჩემი ნებით დავტოვე ყველა და არცერთი დღე არ ვყოფილვარ უსამსახუროდ,შრომამ შექმნა ადამიანი და შრომა აძლიერებს ადამიანს,მიმუშავია ჯამრთელობისთვის რთულ პირობებში,იმიტო რომ ასე ვთვლიდი საჭიროდ,ვბრძოლობდი და ვიმარჯვებდი,განა ვინმე სხვასთან,ან განა ვინმე სხვაა ადამიანის მშურდა და იქეთკენ მივილტვპდი რომ.მასზე უკეთესი ვყოფილიყავი,არა ყოველივე ბრძოლას ვიმარჯვებდი ჩემს თავთან,ამ ყველაფერმა ჩემს ხასიათზეც იმოქმედა,უფრო სერიოზული გამხადა,ზოგისთვისაც,უხასიათო,ჯმუხი,უემოციო და სხვა ბევრი რამ.