დღეს კვირა იყო და გავიღვიძე თუ,არა ლიზიმ დამირეკა.
-ევა,დღეს ჩემთან გამოხვალ?
-კი,რა ხდება?
-არაფერი გოგო ბავშვები ვიკრიბრბით და.
-ვინები ვიქნებით?
-მე,შენ,ნიკა,ანა,გიორგი,თორნიკე და ანდრია.
-მოიცა ვინ?ბოლოს ვისი სახელი თქვი?
-ანდრი უი ხო სულ დამავიწყდა,შენ არ იცნობ,ანდრია აი ის,მეთორმეტე კლასელი როა.
-ხო ვიცი ვიზეც ამბობ,მაგრამ ხომ იცი ჩემი ძმა...
-მოიცა ის ბიჭი,ანდრიაა?
-ხო,როგორც მივხვდი.
-აუ შენი ძმას,არაფერი უთხრა და ისე წმოდი გთხოვ რა.
-ხო მაგრამ...
-აუ გთხოვ.
-კარგი ხო მაგრამ,შენი ხათრით.
-ხო მადლობა,ევაკო მიყვარხარ.
-კარგი ხო,არ გვინდა ეს სიყვარულობია.
-კარგი გელოდები.
-ხო.
მე გავთიშე თუ არა ტელეფონი,ეგრევე მოვემზადე და ლიზისთან გავედი.ცოტახანში ბავშვებიც მოვიდნრნ,მათ შორის ანდრიაც და დავიწყეთ,ლაპარაკი ცოტა ხანში მე აივანზე გასვლა მომინდა და გავედი.ანდრეაც მომყვა.
-გამარჯობა ევა,როგორ ხარ?
-როგორ უნდა ვიყო როცა,გვერდით იდ**ტი მიდგას?
-მოიცა რა?იდ**ტი მე ვარ?
-აბა სხვა იდ**ტს ხედავ?
-კარგი ხო არ გვინდა ჩხუბი.
-ხო კარგი,მაშინ რომ არ ვიჩხუბოთ,მე გავალ.
მე გავედი,მაგრამ როცა კარებთან მივედი და გაღება ვცადე,ვერ გავაღე,ჩაიკეტა ბევრი ვეჯაჯგუნე,ბოლოს როგორც იქნა ანდრიამ ხმა ამოიღო.
-დაგეხმარო?
-არაა საჭირო მართოც მივხედავ.
-ვერ აღებ და შემოგთავაძე.
-არა ყველაფერი კარგად გამომდის.
-ა ანუ კარგად გამოგდის,მაგრამ ჩემთან ყოფნა გინდა და ძალით,არ აღებ ხო?
-რა?არა შენ რა ასე ფიქრობ?
-დიახ.
ბოლოს ანდრია მოვიდა,თავისკენ მიმიზიდა და მითხრა.
-ვერ აღებ.
-მე...მე...
-რა შენ?
-მე...მე უფროსწორად შენ არ გინდა,რომ გაიწიო?
-არა ასე ვიქნებოდი მთელი დღე,სანამ არ მეტყვი ჯადოსნურ სიტყვას.
-ამ შეგიძლია,კარი გააღო?
-უფრო უკეთესად.
-თუ შეიძლება,დამეხმარეთ კარის გაღებაში.
-ეგ უკეთესი კარგი.
-ოღონდ...ხელი...
-ხო ხო სულ დამავიწყდა.
მან ხელი გამიშვა და კარის გაღებას შეუდგა.კარი გაარო და გარეთ,გავედით იქ ბავშვებიც დაგხვდნენ.
-აუ სად იყავით,ამდენ ხანს,მოვიწყინეთ.
-სად და ჩვენ კარი ჩაგვეკეტა.
წამოიჭრა ანდრია.ბევრი ვილაპარაკეთ და დავიშალეთ.სახლში დემეტრეც დამხვდა.
-ევაკო სად იყავი?
-ლიზისთან ბავშვები შევიკრიბეთ.
-ვინები იყავით?
-მე,ლიზი,ნიკა,ანა,გიორგი,თორნიკე და ან...
-და ვინ?
-ა არავინ უცებრაღაც კინო გამახსენდა და.
-ხო კარგი.