- აბა რაშვები ?
- რავი რას უნდა ვაკეთებდე, გიომ დარეკა
- მერე ?
- რადა უთხარი, რომ ძალიან მიყვარს და ძალიან მენატრებაო
- ოლივია ფრთხილად არ წაიქცე - დედობრივმა ინსტიქტმა გაიღვიძა ჩემში, როდესაც ჩემსკენ მორბენალი ბავშვი დავინახე
- არ მისმენ ხო რას გეუბნები ?
- კი გისმენ სოფო და გავიგე რო ვენატრები
- კარგი ხოო შევჩვალოთ თემა, გოგო იცი, რო ოლივია დამსვენებლის შვილი არარი?
-რაა ?
- ხო გოგო, თურმე ამ სასტუმროს მებაღის ცოლი უვლის თუ რაღაც ეგეთი, დედ-მამა არყავს
- ვაიმეე საწყალი ბავშვი, დიდად არმომწონს ეგ მებაღის ცოლი, შევამჩნიე რო უხეშად ექცევა ოლივიას
- ხო მაგას თავის შვილებიც ყავს, სამაგიეროდ მათზეა გადამკვდარი
- უგულოო ქალი, ისე შემიყვარდა ეს ბავშვი, რო ვერ წარმომიდგენია აქედან რო წავალთ, როგორ უნდა გავძლო მის გარეშე
- ხო, თან შენგგავს რაღაცით, შენსავით ჯიუტი, ლამაზი და საყვარელია
- სოფო
- რაიყო
- ვიშვილებ
-რაა ?
- ხო ვიშვილებ
- გაგიჟდი გოოგო ? შენ ვინ მოგცემს ოლივიას, თან შენთვითონ მარტოხელა დედის სტატუსით იქნები
- ვცდი და ოლივიას მაინც წამოვიყვან, მთავარია მასაც თუ ენდომება ეს
- რას არენდომება გოგო, რამისა დედა დაგიძახოს
- კაი წამოდი ეხა წამოდი ვჭამოთ
- სულ როგორ გშია შეენ
- რა ჩემი ბრალია მერე ორნი ვართ ბოლოსდაბოლოს, ოლიიი წამო ვჭამოთ ნაყინები ხოო ?
ამ ბავშვის შვილად აყვანაზე სერიოზულად ვფიქრობდი, თუმცა ისიც ვიცოდი, რომ ადვილი საქმე ნამდვილად არიქნებოდა, ეს დარჩენილი 3 კვირა მალე გავიდა და უკვე აეროპორტში ვდგავარ, და აიი დავინახეე, მისი გამორჩევა ხალხში არ გამჭირვებია, გიორგი დავინახე, უზარმაზარი ყვავილების თაიგულით, ირაკლის იქვეა და თვალებს აქეთ-იქით აცეცებს იმ იმედით, რომ სადმე სოფოს შენიშნავს
- ანასტასია, როგორ ხართ ? როგორ მომენატრე - გიორგი მომვარდა, ისე ძლიერად ჩამეხუტა მუცლის არსებობა, სულ დაავიწყდა მგონი, თავი ჩემს კისერში ჩარგო და ღრმად შეისუნთქა ჩემი სურნელი
- გიორგი გამიშვი ვეღარ ვსუნთქავ - მიუხედავად იმისა, რომ რაღაც რაღაცეები დალაგდა, მისგან თავს შორს ვიჭერდი მაინც
- მაპატიე არმინდოდა, უბრალოდ...
- მე კარგად ვარ, ბავშვიც კარგად არის - გიორგი დაიხარა, მუცელზე მაკოცა და თავისთვის დაიწყო რაღაცეების ბურტყუნი, სავარაუდოდ ბავშვს ელაპარაკებოდა.
სოფო და ირაკლი ერთად წავიდნენ, გიორგიმ კი მე გამიყვანა სახლში
- დაღლილი იქნები დაისვენე, თუ გეძინება წამოდი აგიყვან მაღლა
- არა არმინდა, მეძინა უკვე თვითმფრინავში
- კარგი, მაშინ გშია ხო ?
- რაა ?
- ხოო, სოფომ მითხრა ყოველთვის შიაო - ამის თქმაზე ორივემ კარგად გადავიხარხარეთ, ვინ ვიყავით ერთმანეთისთვის ? არვიცი, თუმცა ახლა კარგი მეგობრებივით ვსაუბრობდით
- ხო, მომშივდა, მაგრამ დარწმუნებულივარ არაფერი იქნება, 2 თვეა აქ არ ვყოფილვარ
- დილით ვიყავი აქ და პროდუქტები მოვიტანე, ასერომ ახლა ქალბატონო ანა ვახშამს მოგიმზადებთ
- ძალიან კარგი, მანამდე მე ავალ წყალს გადავივლებ
წყლის ქვეშ დიდიხანი ვიყავი, გამოსვლას არცვაპირებდი მაგრამ ოთახიდან რაღაც ხმა მომესმა
- გიორგი შენ ხარ ?
- კი მევარ
- ჩემს ოთახში რაგინდა ?
- პირსახოცი
- რაა ?
- ხო, როცა შედიხარ სააბაზანოში, სულ გავიწყდება პირსახოცის შეტანა, ვიფიქრე ეხლას დაგავიწყდებოდა და მართალი ავღმოჩნდი - სააბაზანოში მიმოვიხედე და მართლად პირსახოცის შეტანა დამვიწყებია
- კარგი ხოო, მომაწოდე, ოღონდ თვალები დახუჭე
- კარგი რაა, ათასჯერ მაქვს ნანახი, და კიდევ ბევრჯერ ვნახავ - ეს ბოლო წინადადება შედარებით ხმადაბლა თქვა
- რა თქვი ?
- უკვე აბაზანაში ვდგავარ თვალებდახუჭულითქო - მეტლახზე ფეხშიშველი დავდექი, გიორგის მოწოდებულ პირსახოცის ვიხვევდი სველ ტანზე, რომ ამდროს ფეხი ამისრიალდა და რომარა გიორგის ძლიერი ხელები, ახლაც ძირს ვეგდებოდი
- კარგად ხაარ ? - გიორგის სახეზე ფერი აღარ ედო, ვინაიდან ახლა ჩემი დაცემა არც თუისე კარგ შედეგს გაამოიღებდა
- კი მგონი კარგად ვარ - არანაკლებ შეშინებული ვიყავი მეც
- აწი უფრო ფრთხილად იყავი ხოლმე - გიორგი ჩემზე შეშინებული იყო ახლაც მის მკლავებში ვიყავი მოქქცეული და ხელებს არმიშვებდა - პატარავ ხომ გითხარი კიდევ ბევრჯერ ვნახავთქო ?
- რაა ? - ეხლა შევამჩნიე, რომ ჩემი პირსახოცი ძირს ეგდო გიორგის წინ სულშიშველი ვიდექი ისკი იდგა და ხარბად მათვალიერებდა - გიორგი მიტრიალდი და ნუთავხედობ, ნუ გავიწყდება შენ რაღაც რაღაცეები
- კარგი კარგი ხოო, მიდი ჩაიცვი და ჩამოდი, ხო მართლა პატარავ მემგონი გასუქდი ხოო ? - ამაზე ჩემგან შეუმჩნევლად ჩაიღიმა და ხელები წელზე შემომხვიე
- გიორგიიი
- მალე ჩამოდი გელოდები
სამზარეულოში ჩავედი, გიორგის მომზადებული ვახშამი უგემრიელესი იყო, ცოტა სამსახურზე ვილაპარაკეთ, შემდეგ ბრაზილიის ამბები დაწვრილებით მომაყოლა და წავიდა. ეს დღეები ჩვეულებრივად გადიოდა, მე და გიორგი კარგი მეგობრებივით ვიყავით თუ მის გამუდმებულ ფლირტს არ ჩავთვლით, დიდი იმედი მაქვს მისი დანახვისას მოზღვავებული ჰორმონებიც, მხოლოდ ორსულობის ბრალი იყო, თუმცა ახლა გიორგიზე ნამდვილად არ ვფიქრობდი, ოლივიას ჩამოყვანა იმაზე რთული აღმოჩნდა ვიდრე მე მეგონა, ოპერაციიდან დაღლილი სოფოს ოთახისკენ გავემართე
- სოფო რა მჭირს არვიცი, ცოტაც და გავრეკავ
- რახდება ?
- ჰორმონების მოზღვავება მჭირს, გიორგის დანახვისას
- ჰოო მეც ეგრე ვიყავი ირაკლისთან
- სექსი მენატრება
- მერე უთხარი გიორგის, უამრავი თავისუფალი სამორიგეო ოთახია
- გაგიჟდი შენ ხო ?
- კარგი კარგი წავედი პაციენტი მელოდება, უი ის უკვე გითხარი ხო, რომ აქ მარტოები არვყოფილვართ ?
- რაა ? - ამდროს თავი გიორგიმ გამოყო კმაყოფილი სახით
- ანუ ფრთხილად უნდა ვიყო ხოო, ნებისმიერ დროს არის იმის შანსი, რომ გამაუპატიურო ხოო
- გიორგი მოკეტე - გაცეცხლებული ვიდექი თან ჩემთვის გულში სოფოს ვლანძღავდი
- საყვარელომ ხომიცი ნებისმიერ დროს მზადვარ გასიამოვნო - ზურგიდან ამეკრო და ხელები თეძოებზე ამისრიალა
- გიორგი მომშორდი - თავისკენ შემატრიალა და თვალებში ჩამაშტერდა
- ანუ გინდა, რომ გავჩერდეე ? - ისეთი ვნებიანი ხმით ჩამჩურჩულა, რომ ძვლის შევიკავე თავი მუხლები არ მომკეცვოდა, რომაარა ჩემი პეიჯერი, არავინ იცის რამოხდებოდა იმ ოთახში
- ჯანდაბა რაა, ყველაფერი ჩემ წინააღმდეგ როგორარის - იდგა გიორგი და ცოფებს ყრიდა.
იმისთვის, რომ ოლივია აქ ჩამომეყვანა უამრავი საბუთი დამჭირდა, თითქმის ღამეებს ვათენებდი, მასზე ყველანაირი ინფორმაცია მოვიძიე, დედა მშობიარობას გადაყვა, მამა კი ავტოავარიაში დაიღუპა, როცა 3 წლის იყო, საწყალი ბავშვი, უკვე რამდენი სირთულე შეხვდა ცხოვრებაში, საბუთების ძიებაში ვიყავი, როცა ღამის 2 საათზე შოკოლადი მომინდა,კიდევ კაი იქვე ახლოს 24 საათიანი სუპერმარკეტი იყო, თორემ ამ სურვილის ჩაკვლა ნამდვილად გაიჭირდებოდა, სწრაფად ჩავიცვი და გარეთ გავედი, გაოცებული დავრჩი, როცა იქვე გიორგის მანქანა შევნიშნე, მანქანას მივუახლოვდი და ფანჯარაზე ნაზად დავაკაკუნე, გიორგი მანქანიდან მაშინვე გადმოვიდა და ისიც გაკვირვებული იყო ღამის 2 საათზე ჩემი იქ ნახვით
- გიორგი აქ რასაკეთებ ?
- არაფერს, შენ რას აკეთებ აქ ?
- მე შოკოლადი მომინდა და მაღაზიაში ჩამოვედი
- ღამის 2 საათზე გოგო ?
- ხო ძაან მინდოდა
- მერე რატომ არ დამირეკე ? ადი ახლავე სახლში მე ამოგიტან - კმაყოფილი ამოვბრუნდი სახლში, გიორგი მალე პარკებით დატვირთული, უამრავი შოკოლადით დაბრუნდა და დივანზე ჩამოჯდა, მაშნვე წამოვხტი ჩემი საყვარელი შოკოლადი ავიღე და მეც იქვე მოვკალათდი
- მადლობა, ისე მომინდა ეხლა შოკოლადი, რო სულსაც მივცემდი
- კიდევ რამე ხოარ გინდა ? - მარწყვი მინდოდა, მაგრამ შემეცოდა გიორგი უკან მისაბრუნებლად
- არა არაფერი - თავი გავაქნიე და გავაგრძელე შოკოლადის ჭამა
- ანასტასია ?
- კარგი ხოო მარწყვი მინდა ძალიან - ჩემს ბავშურ გამომეტყწველებაზე გიორგის საყვარლად ჩაეცინა, ლოყაზე მაკოცა და კარებისკენ გაემართა
- გიოო ნაყინიც წამომიღე რაა, ოღონდ ორი მერეც მომინდება - გიორგის ამაზეც გულიანად ჩააეცინა, კარგი აუცილებლადო და მაღაზიაში ჩავიდა, უკან ეხლაც მარწყვით და უამრავი საოჯახო ნაყინით დაბრუნდა, ამ მომენტში როგორ იდილიას ვქმნიდით, საყვარელმა ქმარმა ცოლს ღამის ორ საათზე ნაყინი ამოუტანა... გაღორებულმა აღარ ვიცოდი რაღა მეჭამა, ხან შოკოლადი ხან მარწყვი ხან ნაყინი, ან კიდევ ორივე ერთად, გიორგი სავარძელში იჯდა და ჩემი ყურებით ტკბებოდა, ხანდახან გულიანად გაიცინებდა ხოლმე ჩემს ბავშვურობაზე, ჭამით გართულს სულ გადამავიწყდა საქმე, ამდროს ტელეფონზე ზარის ხმა გაისმა, ჩემი მეგობარი რეკავდა, რომელიც ადვოკანია და ოლივიას საქმეში მეხმარებოდა
- ხოო ზურა გისმენ
- აუ ანა, არვიცი როგორ გითხრა რაა ?
- რამოხდა, ნუმიშლი ნერვებს მალე მითხარი - უკვე ტუჩები გადმოვატრიალე პატარა ბავშივით და სატირლად ვემზადებოდი
- აუ მოკლედ, რა აღარ ვცადე, რა აღარ შევთავაზე იმ ქალს, მაგრამ არააო, თან ქმარი როარ გყავს ეს სოცმუშაკებიც დაეჭვდნენ მოეცათ თუარა ნება, მაგრამ ის მაგარი ს**ი ქალი აღმოჩნდა, ამდენი ხანი ვზრდიდიო და ეხლა მაგას დავუთმოო და კაროჩე რაა, მოკლედ ძაალიან დიდი ბოდიში ანა მაგრამ, მაგ ბავშვის შვილად აყვანა არგამოვა
- კარგი მადლობა ზურა - პასუხს არც დავლოდებივარ ისე გავუთიშე, მოწყვეტით დავეცი დივანზე და ტირილი დავიწყე, ამბოლო დროს ყველაფერზე მეტირებოდა იმაზეც კი თუ როგორ აბანავებდა სოფო სალომეს, ისეთი მგრძნობიარე გავხდი, გიორგი გაოცებული მიყუერბდა, მაშნვე მომვარდა და ჩამეხუტა, იქამდე არაფერი უკითხავს, სანამ ტირილისგან აჩქარებული სუნთქვა არ დავირეგულირე და ცოტა არ დავმშვიდიი
- ანსტასია , რამოხდა რაგატირებს ? ან ვინარის ზურა ? - გიროგის ყველაფერი მოვუყევი, ის კი იჯდა და მეფერებოდა, ხან სახეზე, ხან თმაზე - კარგი დაწყნარდი, ყველაფერი კარგად იქნება, ახლა ადი დაისვენე, დაიძინე, მეც წავალ
- გიოო
- ხო ჩემო ლამაზო
- არ წახვიდე რაა, აქ დარჩი - ამის თქმაზე გიორგის თვალები გაუბრწყინდა
- კარგი
- მადლობა
- დარჩენა სექსსაც გულისხმობს თუ მხოლოდ ერთად ძილს ? - ამოიბურტყუნა ჩემს გასაბრაზებლაად
- გიორგი, მემგონი გადავიფიქრე, შეგიძლია წახვიდე
- კარგი ხოო ნუმიბრაზდები, წამოდი დავწვეთ
ის ღამე გიორგი ჩემთან დარჩა, საწოლში დისტანციას მაინც ვიცავდი, თუმცა ამაოდ დილით მასზე ჩახუტებულს გამეღვიძა, სამსახურში ერთად წავედით, ასე გადიოდა დღეები, გიორგი მოდიოდა, მისრულებდა ჩემ სურვილებს, მოქონდა პროდუქტები, შემდეგ გამოაცხადა რამდენიმე დღით საქმეზე მივდივარო, ირაკლის სრული სერიოზულობით დაემუქრა ერთ ღერი თმა მაინც, რომ ჩამოუვარდეს არ გაცოცხლებო
- კარგი ხოო, რაგჭირს , როგორ ფიქრობ ეხა შენი თქმა მჭირდებაა ? - კვდებოდა სიცილით ირაკლი გიორგის ნერრვიულობაზე
- ანასტასია, თუ რამე მოხდება ეგრევე დამირეკე, მაშინვე აქ გავჩნდები, მალე დავბრუნდები
უკვე 2 კვირაა რაც გიორგი წავიდა, ყოველდღე მირეკავდა მაგრამ მაინც ძალიან მენატებოდა, თუმცა ამას მასთან არ ვიმჩნევდი
- აუ ესაა რამდენიმე დღით მივდივარო ? - ვწუწუნებდი სოფოსთან
- კარგი რაგჭირს შენკიდე მოითმინე ცოტააც
- ხვალ ჩემი დაბადებიდღეა, ხვალაც თუ არ ჩამოვიდა...
- მოიცა შენ არ თქვი არ მენატრებაო ? რატო წუწუნებ ?
- არც მენატრება, უბრალოდ... ოო შენც ირაკლი ხოარხარ რეებს მეკითხები რა სოფოო - გავუბუტე პატარა ბავშვივით - კარი წავედი მე ოპერაცია მაქვს.
ჩემი დაბადებისდღეც გათენდა, მთელი დღე საწოლში გორაობას ვაპირებდი მაგრამ საშინელმა ხმაურმა გამაღვიძა, სამზარეულოში ჩავედი, სადაც ირაკლი და სოფო დამხვდნენ, დღევანდელი საღამოსთვის საჭმელებს აკეთებდნენ
- აქ რას აკეთებთ ?
- დღეს შენთან ოთხივე ერთად ავღნიშნავთ შენ დაბადების დღეს, ამიტომ რაღაცეებს ვამზადებთ მშივრები, რომ არ ვიყოთ მთელი საღამო - მომეგება ირაკლი
- ოთხივე ? - ვიკითხე გაკვირვებულმა, ირაკლი დაიბნა თუმცა ცდილობდა არ შეემჩნია
- ხო ოთხივე, შენი პატარაც ვიგულისხმეთ - უცბად გამოასწორა საქმე სოფომ. დიდიხანი ფუსფუსებდნენ სამზარეულოში, შემდეგ სოფომ ოთახში ამათრია და ჩემი გამოპრანჭვა დაიწყო, ნაზი ატმისფერი მუხლს ჩამოჩილებული აბრეშუმის კაბა ჩავიცვი, ნაზი მაკიაჟი გავიკეთე და თმა მაღლა ავიწიე
- ძალიან ლამაზიხარ ქალბატონო, ორსულობა მაინც როგორ ცვლის რა ქაალს - მათთან ერთად დროს კარგად ვატარებდი მაგრამ, მაინც გული დამწყდა გიორგი რომ არიყო ჩემთან ერთად, მეტიც არცკი დაურეკავს, იქნებ დაავიწყდა ? ან ვერ მოიცალა ? მაგრამ ამას ხომ მოლოდ 5 წუთი უნდა ? ფიქრებში გართული კარზე ზარის ხმამ გამომაფხიზლა
- ვინმეს ველოდებით ? - ეშმაკური სახით გადახედა ირაკლიმ სოფოს
- არვიცი, მე არავის ყოველშემთხვევაში
კარები გავაღე და უზარმაზარი თაიგულით ხელში დავინახე ვიღაც, ხო ვიღაც იმხელა თაიგული იყო, მთლიანად ფარავდა
- იმედია ჩემი ქალბატონი არგამიბრაზდება რომ დავაგვიანე
- გიორგიი - როგორცკი ყვავილები დადო მაშინვე მოვეხვიე, თან ისე ძლიერად, რომ სუნთქვა გიორგის კიარა მეც კი გამიჭირდა
- ჩემო ლამაზო გილოცავ დაბადების დღეს
- აქამდე, რატომ არ ჩამოხვედი ? სად იყავი ამდენიხანი - ვკითე გაბრაზებულმა
- ნახე რაა, დაუნახავი - ირაკლის და სოფოს გადახედა და მათაც სიცილი ატეხეს - შენ საქმეებზე დავრბოდი, ესკიდე აქეთ მსაყვედურობს
- მოიცა რა ჩემ საქმეებზე ? - გიორგი კარებიდან გავიდა და ზუსტად ორ წამში , ხელში ოლივიასთან ერთად დაბრუნდა - ღმერთო ჩემო ეს, ეს... მოიცა როგორ...ოლივია აქ, ჩემთან ? - გაოცებული ძლივს ვბურტყუნებდი
- ანასტასიაა - წამოიყვირა უსაყვარლესი ინგლისური აქცენტით ოლივიამ, ჩემ ბედნიერებას საზღვარი არქონდა, ოლივიას ფერებაში გიორგი სულ გადამავიწყდა, ისიც ვერ შევამჩნიე, როგორ ჩაეძინა ოლივიას, ოთახში ავიყვანე, დავაძინე და უკან დავბრუნდი, ირაკლი და სოფო უკვე წასულები დამხვდნენ, სავარძელში გიორგი იჯდა, ჩემი დანახვისას ადგა და საოცარი თბილი მზერით დამიწყო ყურება, მასთან მივედი და მოვეხვიე
- ძალიან, ძალიან დიდი მადლობა გიორგი, ვერცკი წარმოიდგენ როგორ გამახარე, ალხა ისეთი ბედნიერი ვარ, მაგრამ როგორ მოახერხე ?
- მაგას რამნიშვნელობააქვს, მთავარია, შენთან არის და მთავარია შენ ხარ ბედნიერი
- ანუ მე მისი მეურვე ვარ ?
- ანასტსია იმისთვის, რომ ბავშვზე სრულად გქონდეს ყველანაირი უფლება, როგორც დედას, აუციელებელია დაქორწინებული იყო, ხომ იცი თუ შენ გენდომება შემიძლია ჩვენი ფიქტიური ქორწინებაც ავიტანო მაგრამ მე... - არ დავაცადე სათქმელი და მის მოანტრებულ ტუჩებს დავეწაფე
- მიყვარხარ გიორგი - ჩუმად ჩავჩურჩულე ყურში
- ანასტასია, ახლა შენ გამაბედნიერე ისე როგორც არასდროს - ხელში ამიყვანა და დამაბზრიალა, შემდეგ დამსვა, ჯიბიდან ყუთი ამოიღო და გადამიშალა, ულამაზესი ბრილიანტის ბეჭედი იდო, ისე ბზინავდა, თვალიც კი მომჭრა
- ანასტასია დადლანო გამომყვები ცოლად ?