ბიჭები გადმოცვივდნენ მანქანიდან და ცოტა გაუკვირდათ კატო და როსტოვსკი გვერდიგვერდ მშვიდად მდგომნი რომ დაინახეს. პაპასკირი გამწარებული ეცა საყეოლიში გინებით დააგდო ძირს და ზემოდან მოექცა ის ის იყო უნდა დაერტყა რომ კატომ შეაჩერა. ამ დროს ბაბუცაც მივარდა მაგარმ ბიჭებმა დაიჭირეს.
-დუდუ გაუშვი ხელი ეხლავე რას აკეთებ.
დუდუმ გაოცებულმა შეხედა კატოს და ვერც მიხვდა ისე წამოვარდა ფეხზე როსტოვსკი , იარაღი ამოიღო და დაუმიზნა. დანარჩენებმაც იგივე გაიმეორეს. შუაში კატო იდგა , ერთ მხარეს იარაღიანი როსტოვსკი ხოლო მეორე მხარეს პაპასკირი , ბაბუცა და დანარჩენები.
-თქვენ სულ გაგიჟდით. ? მოაშორეთ აქედან ეგენი. ხო ხედავთ რო კარგად ვარ არა ? !
მერე როსტოვსკის მიუბრუნდა.
-დათო , დაუშვი იარაღი, ჩემი ხათრით , გეხვეწები უბრალოდ დაუშვი იარაღი . მისმინე ხომ გითხარი არა ? უნდა გაარკვიოთ ყველაფერი, თან ხომ ხედავ რამდენი არიან ვერც მოასწრებ ისე ჩაგცხრილავენ . დათო ჩემი ხათრით.
-შენ ნუ ერევი კატო წადი თავისუფალი ხარ.
-კატო მოშორდი აქედან. გამწარებული პაპასკირი ყვიროდა და თან თვალს არ აშორებდა როსტოვსკის.
- არსადაც არ წავალ , მორჩით ეხლა და ყველამ დაუშვით იარაღი..
-კატოო . არც ბაბუცა მშვიდდებოდა.
-სანამ არ დაუშვებთ იარაღს და დამშვიდდებით აქედან ფეხს არ მოვიცვლი . თუ სროლას აპირებთ რომელიმე მაშინ ისროლეთ .
წუთით გაჩუმდნენ და მაშინვე დაუშვეს იარაღები.
-აი ასე , ეხლა სახლში შემოდით.
-რა სახლში გოგო შენ ხო არ გაგიჟდი. გადი ეხლავე აქედან მანქანაში ჩაჯექი და ნუ ერევი.
-ბაბუც , მე უკვე ჩარეული ვარ ამ ამბავში, სამი დღეა ამ ბატონთან ერთად ვარ და თუ ძალიან დებილი არ ვარ რაღაცებს მივხვდი. ამიტომ დამავალებთ თუ ეგრე აღაარ დამელაპარაკებით. აი ამ თქვენი გაურკვევლობის გამო მე სამი დღეა არ მიბანავია, არ მიჭამია ნორმალურად და არც მიძინია. ეს ბატონი კიდე გამუდმებით ხმა ჩაიწყვიტე კატოს ყვიროდა, მართალია ჩემი ბრალი იყო ენას არ ვაჩუმებდი მაგრამ ... მოკლედ. შემობრძანდით. შიგნით და თავი ისე იგრძენით როგორც საკუთარ სახლში.
კატო სიტუაციის განმუხტვას ათასი სისულელით ცდილობდა და თითქოს გამოსდიოდა კიდეც. დაემორჩილნენ და შიგნით შევიდნენ. ცოტა ეუცნაურებოდა ყველას რომ ეს სამი ერთმანეთზე გადაკიდებული ადამიანი ერთიბეწო გოგოს ემორჩილებოდა , მაგრამ ასე ნამდვილად უნდა ყოფილიყო. სხვანაირად ჩახოცავდნენ ერთამენთს ისე რომ ხელიც არ აუკანკალდებოდათ.
- ჰა ეხლა დაიწყებთ თუ თქვენს მაგივრად ვილაპარაკო კიდეც?
-კატო ოთახიდან გადი.
-დუდუ.
- გადი რომ გეუბნება დაუღრიალა ბაბუცამ.
მართალია კატოს არსად გასვლის სურვილი არ ჰქონდა მაგრამ გავიდა.
-როგორ გაბედე და ჩემ დას ხელი როგორ დააკარე. წამოხტა ფეხზე ბაბუცა და ახლა ის სწვდა , თუმცა ბიჭებმა ისევ გააჩერეს .
- გავბედე? ცოცხალი რომ დაგახვედრე ის რატო არ გიკვირს ბიჭო, რა გავბედე.
-თითი რომ დაგეკარებინა ჩემი ხელით გამოგფატრავდი.
- ეგ ადვილი რო არ არი კარგად იცით ორივემ. შენთვის სხვანაირად ვაპირებდი გადახდას. გავიგე დუდუს როგორ უყვარდა და გადავწყვიტე ის წამეყვანა ვინც ყველაზე მეტად უყვარდა.
ბაბუცას გაკვირვება ეტყობოდა სახეზე, აშკარა იყო რომ მოსმენილმა გააოცა . მთელი ეს დრო ეგონა დანელიას მოსწონდა და იმიტომ არ შორდებოდნენ კატოს, დუდუზე არც უფიქრია.
-რა იყო რა სახე გაქვს . მოიცა ეხლა არ მითხრა რო ამათი სიყვარულობანა არ იცოდი. კაი ტოოოოო. გულიანად გაიცინა როსტოვსკიმ.
კაი არაუშავს , ხოდა რას გეუბნებოდით? სიგარეტს გაუკიდა და გააგრძელა ცინიკური ლაპარაკი. ხოო გამახსენდა, მერე გავიგე რომ ერთი გასროლით ორი კურდღლის დაჭერა შემეძლო , შენი და ყოფილა არადა არ ვიცოდი ბო################ ვიყო .
-რა გინდა რატო არ აყენებ ერთ ადგილს . დანელია ჩაერთო საუბარში . დუდუ უკვე გაწითლდა ბრაზისგან , როგორ უნდოდა წვდომოდა ყელში და იქვე იმ წუთას დაემთავრებინა ყველაფერი , მაგრამ გვერდით ოთახში კატო ეგულებოდა, ზუსტად იცოდა რომ არ აპატიებდა, სისხლში თუ გაისვრიდა ხელებს ,. მისთვის ნამდვილად არ იყო ადვილი აასეთი ტვირთის მხრებზე აკიდება და მთელი ცხოვრება ტარება.
- კაი ეხლა , ნუ გამაცინებ ძმურად რააა. ჩაიცინა როსტოვსკიმ. მერ ე უცბად დასერიოზულდა და წამოდგა ფეხზე სავარძლიდან.
-ბიჭო თქვენ მე ეხლა მას########### თუ რას ცდილობთ , რა არ იცით რა მინდა?
ჩემი მილიონები და ოჯახი მინდა თქვენ გამო რომ დავკარგე, კიდე ავტორიტეტი და სახელი, იმათი მოშორებაც მინდა რომ დამდევენ , ზოგი დასაჭერად ზოგი მოსაკლავად.
-და მერე ჩვენგან არ გინდა ბიჭო, მაგ საქმესთან არაფერი გვაკავშირებს. იმის მერე უარი რომ გითხარით მოკვდა ეგ ბააზარი . რა არ გაგიგია ვინ ვართ ბიჭო?
-მარტო თქვენ იცოდით , იმიტო რო მეგონა უარს არ იტყოდით , თქვენ კიდე ადექით და ჩამიშვით.
-ეე ეეეე სიტყვები ბიჭო, ვინ ჩაგიშვა შენ ხო არ ან######### . მაგ საქმესთან საერთო არაფერი გვაქვს. რა ჩაშვებაზე ლაპარაკობ შენ რა გგონია ვის ელაპარაკები. წამოხტა ბაბუცა ფეხზე და დაარტყა. სულის მოთქმა არ აცალეს რომ ახლა დუდუმ დაარტყა და დაეცა კიდეც როსტოვსკი. ისეთ დროს გამოვარდა კატო ოთახიდან რომ დუდუ ზემოდან ეჯდა და ურტყამდა, დანარჩენები უყურებდნენ და არავის უცდია გაეჩერებინა.
-დუდუ გეყოფა , მოკვდება შეეშვი.
-უნდა მოკვდეს მაგის ღირსია, ამის გამო კინაღამ მოვკვდი.
-ეყოფა გაჩერდი.
-არ ეყოფა , რამე რომ მოგსვლოდა იმ ქვეყნადაც არ ვაცოცხლებდი.
-დუდუ შეეშვი. ხელი დაუჭირა კატომ და აიძულა ამდგარიყო.
-ვსოო წავედით აქედან .
-ესე დავტოვოთ ტო? არ მოვლათ? ბაბუცა მაინც ვერ ისვენებდა.
-შეეშვი ხო ხედავ ისედაც კაი დღეშია. ეყოფა, დანარჩენი რო მოსულიერდება მერე ვესტუმროთ. გააჩერა რატიმ. რატი ტურაშვილი, გიორგის ბავშვობის ზმაკაცი. ყოველთვის გიორგისთან ერთად იყო ყველა საქმეში.
იმ დღეს ნამდვილად გადარჩა როსტოვსკი, ეს არც მეტი არც ნაკლები კატოს დამსახურება იყო. თბილისში გვიან ჩავიდნენ.
ხმა აღარცერთს ამოუღია ისე დაიშალნენ. სახლში რომ მივიდნენ , ბაბუცამ მაინც ვერ მოისვენა და ოთახში შევიდა კატოსთან. ისე იყო გაბრაზებული, თვალებიდან ცეცხლს ყრიდა.
-კატო