და მერე რა იყო თუ წინათგრძნობა კარგი გაქვს და თუ ის მართლდება...
იმ სარამოს წამიყვაან ერაძემ სადღაც..
ლამაზი ადგილი იყო ...
ისეთი მშვიდი და ლამაზი როგორ ცხოვრებაც მინდოდა მქონოდა..
ხელი მთხოვა..
გაგიკვირდათ ხო? მეც გამიკვირდა აბა სად ერაძე და სად რომანტიკა.
უარი ვუთხარი რათქმაუნდა..
ბევრი მიზეზის გამო..
პირველი იმიტომ რომ გეგაა ერაძე და სანამ ცოტა მაინც, სულ ცოტა მაინც არ დაჭკვიანდება ქორწინება ჩემთვის წარმოუდგენელია..
მეორე იმიტომ რომ მე პირველი კურსის პირველი დღე მქონდა..
18 წლის ვარ და 18 წლის ასაკსი უნივერსიტეტის პირველივე დღეს ვერ დავინიშნებოდი, ასე არ ხდება..
ახლა ვიწყებ ცხოვრების დალაგებას და ქორწინება ასე მარტივი არაა..
გაბრაზდა..
გაგიჟდა..
ყველაფერი დალეწა..
იყვირა..
დამადანაშაულა რომ არ მიყვარს ..
ისედაცა რეული იყო, იქ მისვლის პირველივე წამს შევამჩნიე მთლად ფხიზელი რომ არ იყო და რეაქციითაც გაოცებული არ დავრჩენილვარ..
მერე ადგა და წავიდა..
ტრადიცულად მანქანის ბღუილით გავარდა ვითომ რამე კარგს ნიშნავდეს ეგ საქციელი...
ერთი წელი აღარ გამოჩნდა ..
ქალაქიდან არ წასულა თავის ცხოვრებას დაუბრუნდა..
დღეს მეორე კურსის პირველი დღეა და ვდგავარ და ვფიქრობ რა იყო ის რაც მან დააატრიალა ცემს ცხოვრებაში და ბოლოს რა იყო მისი წასვლა ასე უცებ, უმიზეზოდ და აუხსნელად..
ამაზე ბევრჯერ მიფიქრია და გინდა ითხრათ რას მივხვდი? გეგამ მაშინ როცა მიაღწია იმას რაც უნდოდა და ოფიციალურად შეყვარებულები დაგვერქვა გააცნობიერა რომ ეს არ უბდოდა, გეგასნაირ ადამიანებს პასუხისმგებლობის გრძნობა არ აქვთ მე კი მუდმივად, ყოველწამს პასუხს ვთხოვდი მის ყველა საქციელზე..
გეგას უნდოდა გართობა. მოწევა, ნაშობა, ჩხუბი, დრიფტი ყველაფერი ის რაც ჩემგან შორს იყო.. მე პასუხისმგებლობა ვიყავი რომელსაც ის ტავის ტავზე ვერ აიღებდა..
ტავიდანვე იცოდა რომ უარს ვეტყოდი და ს შესანიშნავი მიზეზი იყო..
ჩემი ვარაუდი ელეს გავანდე, ელემ თავის შეყვარებულთან გადაამოწმა და აღმოჩნდა რომ მართალი ვიყავი.. ასე პირდაპირ არ უთქვამს. მოკლედ უთხრა ელე შენი დაქალი ზედმეტად ზღუდავდა გეგასო...
თავიდან გამიჭირდა, მერე მივხვდი რომ სად მე და სად გეგა და რომ ასეც უნდა მომხდარიყო...
ერთი კვირის წინ ელე ლაშასთან გადავიდა საცხოვრებლად.. ერთი კვირაა არ ავსულვარ, გეგა ვიცი რომ იყო..
მასთან შეხვედრას გავურბივარ? ხო ალბათ გავურბივარ..
იმიტომ რომ... იმად იქცა ერაძე რადაც არ მინდოდა ქცეულიყო და რაც მას უნდოდა ყოფილიყო, იქცა არა უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვი, რაც იყო და რაც მე არ მინდოდა დამენახა..
-ნია- გვერდით დამიდგა ჩემი კურსელი რატი ამაღლობელი..
რატის ჩემი მეგობარი მოწონს, სოფი წილოსანი . ორივე კარგია მაგრამ სოფი სხვაგანაა ძალიან სხვაგან.
- არაფერი გამიგია რატო სოფისგან სანუგეშო - სიცილით მნოვხსენე ის რაც აინტერესებდა.
- ეგ გოგო ხო- ხელი ჩაიქნია და ჩამიარა..
მადლობა რატი მეც არამისავს ..
დღეს ელესტან უნდა ავიდეთ, ბავშვები ყველა..
ხო ცოტა ემოციური და რთული დღე იქნება..
ამ ერთ წელში ყველაფერი თავის ადგილს დაუბრუნდა..
დაჩი ჩვეულ ფორმას, მარტოხელობას და თან ყველა გრძელფეხებას.. ვერ გაოვიდა სხვანაირად..
ვერც ნინა და აკო გამოვიდნენ, ისედაც ვიცოდით ასე იქნებოდა.. არ გამოვიდოდა და მორჩა რა..
ლექსო.. ყველაზე მეტად ლექსოს გაუმართლა, ზუსტად მისნაირი ჭკვიანი, გაწონასწორებული გოგონა იპოვა, ზედმეტად საყვარელი და ზედმეტად ლექსოსთვის შექმნილი.. ვერ ვიტყვი რომ გარენობით ვარსკვლავებს ეთამაშება მაგრამ ის და ლექსო იმდენად ჰარმონიული წყვილია მივხვდი ან ასეთი ურთიერთობა უნდა გქონდეს ან ცხოვრების თანამგზავრად კატა და პლედი გაიხადო...
ლასა და ელენე კარგად ეწყობიან ვიტყოდი ზედმეტად კარგადაც კი ეს რატქმაუნდა ელეს შემწყნარებლობის, მოთმინების და ნერვის არ არსებობის წყალობით...
ხო მე უნიერსიტეტი შევიცვალე და ფაკულტეტიც..
ახლა ოფიციალურად აღმოსავლური ენების სტუდენტი ვარ ..
- ალეიქუმ სალამ ქალბატონო ნია- დაჩის მხიარულმა ხმამ ცამძახა ტელეფონში.
საათს დავხედე უკვე რვაა, არ უნდა დამეწყო ბიბლიოთეკაში კითხვა.
- სალამს მოგიძღვნით დაჩი ბატონო- ჩანთა ავიღე და გასასვლელეად მოვემზადე.
- უნივერსიტეტის წინ ვიქნები წუთნახევარში.
- მანქანით ხარ ?- თავსხმა წვიმას გავხედე შეწუხებულმა.
- ხო იცი მამიკოს ჩემი გაციების ეშინია.
- ოქრო ხარ, კაი ჩამოვრბივარ...
წუთნახევარი, ხო წუთნახევარი, საცობში მოყვა ახალგაზრდა ბატონი და მე ზუსტად 15 წუთი ვსველდებოდი, მანქანაში როგორც კი ჩამსვა უთქმელად ჩართო ღუმელი და ელეს სახლამდე გაწუწულ, მერე გამშრაებულ, გაბუწულ და მშიერ სადარბაზოს კნუტს ერთი-ერთში ვგავდი.
- რას გავხარ გოგო- შეშინებულმა შემატარა ელემ.
ცემინებით ავუწიე ხელი ლაშას და დაჩის გავხედე გაეცი პასუხი თქო.
- ჩემი ბრალია შენობიდან გამოვიყავნე და ვერ მივედი დროზე.
- გაცივდი უბედურო?- ლექსოს მივეხუტე მართლა კნუტივით და მართას გავუღიმე.
- მგონი გავცივდი და დაჩი როგორ არ მინდა თვალებში გამეჩხირო- თვალებდახუჭულმა ამოვილაპარაკე და 2 წუთი აღარც გამიხელია, ვიცოდი გეგა იდგა ჩემს უკან.
- რავა ხარ ნია- სიცილნარევმა აკოს ხმამ მაიძულა თვალები გამეხილა.
- ესე- საკუთარ თავზე ვანიშნე და ისევ დაჩის დავუბღვირე.
- წამოდი რამე თბილი ცაგაცვა და ჩაი დაგალევინო სანამ სტუმრები მოვლენ.
- ვინ სტუმრები ელენე - ზედმეტად საცოდავად გამომივიდა.
- ისეთი არავინ ჩემი და ლაშას რამდენიმე მეგობარეია წამო წამო..
მხოლოდ ერთხელ გავხედე გეგას, ტეელფონში იყო ჩაყირავებული სულ მესამედ მომიწია ასე შეხვედრა და სამივეჯერ ასე იყო, სრულ იგნორს ვიღებდი, რათქმაუნდა მე ხომ ის ადამიანი ვარ რომელიც ზღუდავდა და თავიდან მოიშორა.
- დღეს ერთი გოგო ამოვა- დაიწყო ელემ.
- გეგას მორიგია?- ტონზე მივხვდი და გამეცინა.
- ჰო რა..
- დაიკიდე, რამით გამათბე.....
სიცხე მომცა, 38 დაჩი როგორც მომაკვდავს ისე მიყურებდა. ამდენხალხში ასე დასიცხული და ჩათბუნული ისე სასაცილოდ ვიჯექი ზუსტად ვიცი ყველა ვინც უცხო იყო ფიქრობდა რომ მაკლდა, ამს დაჩის საცოდავი მზერაც ემატებოდა.
- ნუ მიყურებ ეგრე ტავი მართლა მაწანწალა კატა მგონია, ოღონდ მანქანა გადავლილი- დაჩის თვალები დავუბრიალე.
- მამაშენი მომკლავს..
- აი რა გაწუხებს თურმე..
- შენ მოუკვდი შენს პატრონს- აკოს აშკარად ესმოდა ჩვენი დიალოგი წიკვინა ქალივით ჩაჩხავლა.
- ფუ რა <<<<<<< ხარ - მუშტი მიარტყა დაჩიმ.
გეგას მორიგი გოგო ჩვეულებრივი იყო როგორც წინები, არაფერი ახალი და საინტერესო და მეც ჩემი თავი დავიჭირე რომ აღარ მადარდებადა.
შუა სუფრაზე კარგად ნასვამ ერაძეს დაურეკა ტელეფონზე..
დეჟა ვუ..
დაჭიმული ყბით გათიშა ტელეფონი და აკოს გადახედა, აკოც მაშინვე წამოდგა ფეხზე..
- აბა ჩვენ დაგტოვებთ და არ მოიწყინოთ- ზალით გაიღიმა აკომ. ლასა საქმის კურსში იყო ალბათ ერთი გახედვაგამოხედვით მიხვდა
- მშვიდობაა?- სხვატაშორორის იკითხა ლექსომ.
- დიდი აარფერი დედის **8 დასაფარებელი ვიღაცებს..- გაუღიმ ისევ აკომ.
თვალები მობეზრებულად ავატრიალე და აი უვე პირველად გამიხარდა რომ მე არ მეხება ეს ყველაფერი..
დამინახა, მხოლოდ ორი წამით შემომხედა, ალბათ ცოტა მეტი დრამატიზება მომივიდა, უბრალოდ რარაცნაირად ცივად გაეღიმა ყველას დაემშვიდობა და გავიდა..
მე იმ ღამეს უფრო ამიწია სიცხემ და მამა არა მაგრამ დედამ ლამის ცემა დაჩი.
..
სამი დღე ვიწექი, მერე გავედი სახლიდან..
ლიტერატურლ კაფეში იმავე დღეს ჩემი ისტორიის საწყისს, ნანა მასწავლებელს შევხვდი, თბილად მომიკითხა.
- ჩემი ვირი არ გეხმიანება?- განათლების საკითხების გარკვევის მერე შემომაპარა ნანამ.
- არა ნანა მას..
- ვიცოდი- დანანებით გაიქნია თავი- ვიცოდი, ეგ შენნაირ გოგოს ვერ გაუფრთხილდებოდა მაგრამ შენტან ურთიერთობის დროს შედარებით თოკავდა თავს, აღარ იყო ისეთი როგორიც ადრე, ახლა ზუსტად ისეთი ვირია და უარესი კიდევ..
- ზუსტად ამიტომ დამშორდა ნანა მასწავლებელო, აღმოჩნდა რომ ვზღუდავდი..
- ტვინი აქვს მაგას შეზღუდული..
ამ დიალოგით დავემშვიდობე ...
- ნიას ვახლავარ გაგიყვანო?- ფეხებთან გამიჩერა მანქანა აკომ- დღეს გეგას განცნობების დღეა.
- ელეს უნდა შევხვდე კაფეში.
- ოჰოჰო, დაჯე მიგიყვან.- თავით მანიშნა მანქანაზე.
- რას შვები აბა გამოკეთდი?- დაიწყო საუბარი აკომ.
- მგონი კი..
-კაია, უნივერსიტეტი შეგიცვლი ელე ამბობდა..
- ხო ფაკულტეტის გამო...
- კაია,მაგას რა ჯობს..
- არ შემოხვალ?- კაფეზე ვანიშნე სადაც გარედანაც მოცანდა მოცინარი ნინი.
- არა გასასვლელი ვარ- გაეცინა აკოს.
- კარგი მადლობა- ღიმილით დავემშვიდობე და გადავედი.
- ოჰო, ვინ მოგიყვანა ცხოვრება?- წინ გადაიხარა ნინი.
- აკომ- თვალი ჩავუკარი და ჩემი ადგილი დავიკავე.
ცხვირაბზუებული დაუბრუნდა თავის ადგილს.
- მაგ გახსენებაზე ამ დღეებში ვირაც უნდა გაგაცნოთ - თვალები გაუბრწყინდა ქალბატონს.
- თუ ისიც დებილია- მუქარის ტონმა გაიჟრერა ელეს ხმაში..
- შენ კი არ გგავარ მე დროზე ვხვდები ვინ დებილია ვინ არა და ვიშორებ ტავიდან- ელენეს შეუბღვირა და მე მომიბრუნდა- ესაა ფოტო ამაფარა თვალებზე.
- დიდი ვერაფერი - ნაზალადევად გავიღიმე, არ არის ცუდი ბიჭი მაგრამ ნინის წვალება ყველაზე მეტად მართობს.
- უგოიმესი ხალხი ხართ..
ელენემ გაღიმებულმა შემოატრიალა თავი და მანიშნა ცოდოაო..
..............................
ლაშა დაჭრეს..
საავადმყოფოში მივცვივდით, დიდი აარფერი აღმოჩნდა რომ ხელზე ქონდა ჭრილობა, ცოოტა ღრმა მაგრამ მაინც ხელზე.
-საერთოდ არ მესმის რატომ აკეთებენ ამას მართლა ვერ ვხვდები- ბერვებმა მიმტყუნა ელეს დანახვაზე და ვიყვირე.
- ეტყობა საჭიროა და იმიტომ - გეგას ხმაც მეღირსა.
- ესაა საჭირო?- ელეზე მივუთითე.
- ხანდახან ისე არაა ყველაფერი როგორც შენ გინდა..
- გეხვეწები რა- მობეზრებულმა ავუქნიე ხელი- ყველას ტავისი არცევანი აქვს თქვენ გსიამოვნებთ მაზოხისტობა თორემ რომ გინდოდეთ მშვიდად იცხოვრებდით/.
- ყველას თავისი არჩევანი აქვს და ელემაც იცოდა ვის ირჩევდა.
- ხოდა უტვინოა- მოთმინება დავკარგე - თქვენნაირ ადამიანტან ცხოვრება უბრალოდ არ შეიძლება..
- გინდა რაღაც გითხრა?- მომიახლოვდა გეგა- აი ესე რომ ჭამ ტვინს იმიტომაც ხარ მარტო..
ვინმეს თქვენთვის სილა გაუწვნია? დაახოებით ეგ შეგრძნება მქონდა..
თითქოს ვირაცამ ზალიან, ძალიან ძლიერი ხელით სილა გამაწნა, ის რაც ვარაუდის დონეზე მქონდა ამ წამს დამიდასტურეს..
იცით ეს რას ნიშნავს? მე ზედმეტი ტვირთი ვიყავი.. მე შტერი გოგო ვიყავი და დავიჯერო რომ ცუდ ბიჭ გეგა ერაძეს მე ერტადერთი შევუყვარდი.. მეც გეგას მორიგი ვიყავი, ვინც " ტვინს უჭამდა" და მოიშორა...
რამდენიმე წამი ვუყურე თვალებში იმ იმედით რომ დავინახავდი, ისეთ რამეს რაც მაფიქრებინებდა რომ ეს უბრალოდ გაბრაზებულმა თქვა, ან იმიტომ რომ მტკენოდა.. მაგრამ ერაძე სრულიად მშვიდად იდგა და მიყურებდა..
წამოვედი სხვანაირად არ შემეძლო....


ისტორია გრძელდება
ნენე გელოვანისთვის <3