მეორე დღეს შეკრება ქონდათ, ნატალიც კი აქ იყო, ვერ მოვისვენებ სახლში თუარ გავიგე რა გეგმა გაქვთო. ლილიას დაჩიმ გაუღო კარი და ღიმილით მოიპატიჟა, ლილიამ ისევ ფეხის წვერებზე აწეულმა აკოცა ცხვირსა და თვალს შორის ამაღლებულ ადგილზე და უცებ გაეცალა საყვედური რომ არ მიეღო. ღიმილით მიხურა დაჩიმ ისევ კარი და დივანზე ჩამოჯდა.
-აბა? რას ვაკეთებთ?
-შენ არაფერს აკეთებ, გინდოდათ გეგმა გცოდნოდათ და წყნარად იჯექით. მოკლედ, ხვალ ბათუმში მივდივართ, მინისტრის მოადგილეს აზრი არ აქვს ვერც მივუახლოვდებით, ამიტომ ჩვენთვისვე ჯობია, ის საბუთი მოვიპოვოთ, რითიც საზღვარზე ნარკოტიკი შემოაქვთ. ორ დღეში ახალი გემი შემოვა პორტში, უნდა ვნახოთ საბუთი სადაც წერია რამდენი სატრანზიტო ყუთი შემოაქვს თავად გემს და შემდეგ ორდერით რეალურად შევამოწმოთ რამდენი იქნება ადგილზე, ინფორმატორმა გვითხრა, რომ 3-4 ყუთით ნაკლები წერია ოფიციალურად.
-და ამას როგორ მოვიპოვებთ?“_მაინც ვერ მოითმინა ლილიამ
-იცოდე არ გაიცინებ, და კინოს არ შემადარებ ამ გეგმისთვის_მკაცრად დაუქნია თითი დაჩიმ.-იქ ერთი სანდო, საკმაოდ მიმზიდველი ახალგაზრდა გოგო გვყავს ნაპოვნი_ლილიას აწეული წარბი დააიგნორა, თუმცა ისე ესიამოვნა გოგოს ეჭვიანი გამოხედვა ლამის იქვე ჩაკოცნა_ ის გოგო დილით შემთხვევით საუზმეზე შეხვდება კაფეში, რა ენაღვლება, ფული ბლომად აქვს სახლში კეთებით თავს არ იწუხებს და სახლთან ახლოს ამოჩემებულ კაფეში საუზმობს სულ, გაართობს და დროის გაყვანაში „დაეხმარება“, ამასობაში ერთ-ერთი ჩვენგანი მის კაბინეტში შეიპარება და საბუთებს გადაჩიჩქნის.
-კი, მაგრამ როგორ? რომ დაინახონ?
-თუ დამლაგებლის ფორმა ეცმევა უცხოდ არ აღიქვამენ.
-იქნებ მე...
-შენ ქუთაისში იჯდები და ჩვენგან ამბავს დაელოდები.
-როგორ მაინტერესებს რომელი ბიჭი გამოეწყობით დამლაგებლის ფორმაში ერთი? თუ კიდე გყავს ვინმე მიმზიდველი და ლამაზი თანამშრომელი რეზერვში?_დაჩიმ ჩაცინებაზე ვეღარ შეიკავა თავი ისე ჯიქურ უყურებდა ლილია თვალებში და ისეთი გაბრაზებული ტონით გამოყო სიტყვა თანამშრომელი.
-კარგი, ეს გოგო მართალია_ჩაერია თამაზი_დამლაგებლის როლში გოგო გვჭირდება და მას წავიყვანთ.
-კი, მაგრამ......_ვეღარ დაამთავრა დაჩიმ ისე გააწყვეტინა ლილიამ
-რა უფლებით მიშლი? ჩემი მამა ხარ, მეზობელი თუ შეყვარებული? _აი სად გამოადგა გუშინდელი დაჩის სიტყვები_აქ 6 ადამიანი ვართ და მარტო შენ ჭკუაზე არავინ ივლის, რომელ საათზე გავდივართ?
-გამთენიისას, ჩანთა მზად გქონდეს და დაგირეკავთ როცა შევამოწმებთ, რომ არავინ გითვალთვალებს.
-იცოდე, ხელფას ამ კვირაშიც რომ ვერ აიღებ, პროცენტს გაგიორმაგებ_ჩუმად ჩაჩურჩულა დაჩიმ და ლილიამ სიცილიც ვერ შეიკავა.
გამთენიის ხუთი იქნებოდა მობილური რომ ამღერდა.
-ფრთხილად და ჩუმად გმოდი, წესიერი მოთვალთვალეებიც არ ყავთ, ჩაძინებიათ და ისე წავალთ ვერც შეამჩნევენ.
მანქანაში მხოლოდ გიორგი იჯდა, გაბნეულად მივდივართო აუხსნა, ყველა ერთად თუ ვიქნებით უფრო საეჭვო იქნებოდაო. გული დაწყდა დაჩიმ რომ არ მოაკითხა, მაგრამ ბიჭმა მისი პოზიცია ნათლად აუხსნა, ასე რომ წყენის მიზეზი არუნდა ქონოდა. მაინც ეწყინა. მთელი გზა ჩუმად იჯდა და გზას გაყურებდა, ყურებში სასიამოვნოდ ესმოდა Love me like you do და დაჩიზე ფიქრს თავს ვერ ანებებდა. ამ სიმღერით გრძნობდა ბიჭს, მართლად განსხვავებულად და თავისებურად უყვარდა, ვინმე იფიქრებდა სამსახური გამჯობინაო, მაგრამ არა, ლილიაც ასე იზამდა, საქმეს მათი სიყვარულის გამო ვერ ჩაშლიდნენ, ორივეს გამოძიებაზე და მათ ჩაძირვაზე ცივი გონებით ნდა ეზრუნათ. ან იქნებ ამითი თავს იმშვიდებდა? იქნებ არიყო დაჩის გრძნობა ამდენად ძლიერი და სამსახურს იმიზეზებდა? არა, თავს უფლებას არ მისცემს ეჭვი შეიტანოს მასში, ასე რომ ყოფილიყო, სულ არ ამოიღებდა ხმას, მერე მისი განწირული ყვირილი გაახსენდა ლილიას გათავისუფლებას როგორ ითხოვდა და თავისი თავი კინაღამ მოკლა, ორი წამით მაინც როგორ შემეპარა ეჭვიო. გაეცინა და თავი გადააქნია, ვერ ხვდებოდა ასეთი მშიშარა როდის გახდა.

რვა საათზე უკვე მათ მოკავშირე გოგოსთან ერთად იყვნენ ბინაში შეკრებილები და უფრო დაწვრილებით განიხილავდნენ რა უნდა გაეკეთებინათ. სულ გაუქარწყლა გოგოს დანახვამ წარმოდგენილი შეხედულება, ისეთი საყვარელი ღიმილი ქონდა ვერ გაუბრაზდებოდი, თან როგორ ეეჭვიანა მასავით ყვავილიან კესანეზე. გაეცინათ ერთმანეთის სახელები რომ გაიგეს, ბიჭებს გადახედეს შეირგეთ ასეთ ყვავილებში მოხვდითო. 15 წუთში კესანე ადგილზე ელოდა ბატონ დავითს ლილია კი დამლაგებლის ფორმას იცმევდა და მერამდენედ, უკვე მობეზრებული უსმენდა ბიჭების დარიგებებს.
-ნუ გადამიყვანეთ ჭკუიდან, გამიშვით.
-ლილია...
-გავიგე დაჩი ჩემი სახელი რომ იცი, ახლა სანამ კივილი დამიწყია გამიშვით და მაცადეთ გავაკეთო რაც მევალება.
ყურში ბლუთუზის სულ პატარა ნაუშნიკი ჩაუდეს და თმით ჩამოუფარეს, ვედროს დასტაცა ხელი და შენობაში შეაბიჯა. იცოდა რომელი კაბინეტი ჭირდებოდა და პირდაპირ იქეთ წავიდა. ცოტა შეცბა კაცის მდივანი ადგილზე რომ დახვდა, მაგრამ არ შეიმჩნია და სახელურს წვდა.
-შენი აზრით სად მიდიხარ?_ფეხზე წამოხტა გოგონა და გვერდით აესვეტა.-ამის დედაც_ყურში გაიგონა დაჩის ხმა.
-უნდა დავალაგო._გაკვირვებული სახით ახედა გოგოს.
-ახლა? დალაგებას საღამოს იწყებენ როცა ჩვენ მივდივართ ხელი რომ არ შეგვეშალოს. ვის ატყუებ? აბა გამოდი აქეთ_მკლავში წვდა და გამოთრევა დაუპირა.
-ლილია, ჯანდაბა რამე....._დაჩიმ ვეღარ დააბოლოვა გოგოს ტირილის ხმა რომ გაიგონა, გაოცებულებმა გადახედეს ბიჭებმა ერთმანეთს და ვერ გაიგეს რა გაეკეთებინათ.
-გეხვეწებით, ამ სამსახურის დაკარგვა არ მინდა, გთხოვთ არ გამამხილოთ, გუშინ დედა გახდა ცუდად და სასწრაფოდ წამალი რომ არ მიმეტანა ინფაქტი გაუმეორებდა და ამ ოთახთან შევჩერდი, ამიტომ მოვედი ასე ადრე, რომ მომესწრო უფროსის მოსვლამდე და ვერ მიმხვდარიყო. შემიბრალეთ გთხოთ_სრუტუნით კიდებდა გოგოს ხელებზე ხელებს და ფიქრის საშუალებას არ აძლევდა, ბიჭების ხარხარს აიგნორებდა ყურში და ცდილობდა კიდევ ბევრი ცრემლი გადმოეგდო.
-კარგი კარგი, ნუ დატბორე აქაურობა ცრემლებით, ამ ერთხელ გაპატიებ, იცოდე ნახევარი საათიც არ გაქვს ბატონი დავითის მოსვლამდე და სწრაფად ქენი.
-მადლობა, მადლობა, როგორ გადამარჩინეთ_უცებ შევარდა კაბინეტში და კარს მიყრდნობილმა ამოისუნთქა.
-აი ლილია, გაღიარებ, რა მსახიობს კარგავს საქართველო, ჩვენც მაგარ თანამშრომელს ვკარგავთ_ერთმანეთს არ აცლიდნენ ბიჭები სიტყვის თქმას. მხოლოდ დაჩი იჯდა ამაყი სახით და ჩუმად იღიმოდა.
10 წუთი დაჭირდა ლილიას რომ გაერკვია რა საბუთი სად ინახებოდა და გემების შემოსვლის თარიღთან მათი აღწერის ფურცლებიც იპოვა.
-56 ბიჭებო, ზეგინდელ გემს 56 ყუთი აწერია. ფოტოსაც გადავუღებ მაინც.
-ლილია, სწრაფად იმოქმედე, კესანემ მეტი ვეღარ შევაჩერე უკვე წამოვიდაო. მათი მოკავშირეა და შეიძლება იცოდეს ვინ ხარ, გზაში უნდა აცდე და არ დაგინახოს_ანერვიულდნენ ბიჭები და ფურგონი შენობისკენ ახლოს გააჩერეს. დაინახეს კიდევაც დავითი როგორ შევიდა შენობაში და კარი მოიკეტა.
-ლილია აქაა, ვეღარ გამოხვალ სანამ კაბინეტში არ შევა, გზაში რომარ შეეჩეხო დროებით რომელიმე ოთახში დაიმალე.
-კარგი_ჩაილაპარაკა გოგომ და საკუჭნაოს ძებნა დაიწყო. დერეფნის ბოლოში დაინახა და იქეთ გაექანა. კარების გაღებისას დაინახა კიდევაც როგორ ამოვიდა კიბეებზე კაცი და სანამ მისკენ გამოიხედავდა მანამდე მოესწრო კარი მიეკეტა.



----------------------------------------------------------------------------

გული მწყდება ისე შევეჩვიე ამათ, მაგრამ შემდეგი თავი დასასრული იქნება :( <3