გული საშინლად მეტკინა. რამოდენიმე წუთი გაშეშებული ვიდექი. ვტიროდი გაუჩერებლად. "ანამარია, ძალიან შეცდი, რატომ ენდე, გულთან ასე ახლოს რატომ მიუშვი". ვუჩიჩინებ თავს და ტირილ-ტირილით მივდიდივარ სახლში. კარები გავაღე და სახლში შევედი. ნენე იმწამსვე მოვარდა ჩემთან.
-ჩემო ლამაზო, რა გჭირს?
-ნენე, წამოდი ოთახში დაგელაპარაკები. ვუთხარი და ოთახისაკე წავედი, კარები გავაღე და საწოლზე დავესვენე.
-ანამარია მეტყვი რახდება?
-ალექსი...
-რა ალექსი?
-ჩევენი ურთიერთობა არ გამოვაო... ვეუბნები და პატარა ბავშვივით ზლუქუნს ვიწყებ. ნენე კი მიხუტებს და მამშვიდებს.
-არვიცი ანამარია რა გითხრა! ნამდვილად არ მეგონა ალექსი ასე თუ მოიქცეოდა.
-კი მაგრამ რატომ? რატომ მოიქცა ესე?.
-იქნებ რაიმე მიზეზი ჰქონდა?. ამბობს ნენე და ცრემლებს ვიწმენდ. მის ნათქვამს ვიაზრებ და მალევე ვხვდები, რომ ეს სრული აბსურდია.
-ნენე მიზეზი არ არის აქ შუაში! უბრალოდ მოვბეზრდი, ერთფეროვნება მობეზრდა ჩემში. მისგან უფრო მეტ სითბოს ვითხოვდი, რისი მოცემაც მას არ შეეძლო, ამიტომ წავიდა მიზეზ გარეშე.
-ანამარია, თვალები სულ ამოგიწითლდა, ნუ ტირი.
-ნენე ალექსთან მინდა.
-ხო გაიგე რაც გითხრა, კიდევ მასთან გინდაა?
-კი მაგრამ მე ის შემიყვარდა...! მის გარეშე არ შემიძლია. ვამბობ ტირილით და ნელ-ნელა ვაანალიზებ ჩემს ნათქვამს. მინდოდა თავი მომეკლა, იმ სიტყვის თქმისთვის რომელიც მე ვთქვი. მაგრამ ეს სრული სიმართლე იყო, მე მართლა მიყვარს ალექსი. მთელი გულით. მაგრამ მას ალბათ არანაირი გრძნობა არ გააჩნია ჩემს მიმართ.
*
ლუკა P.O.V.
*
-აჰა ალექს მოხვედი?ვეკითხები ალექს.
-კი.
-რა იყო შე*ემა რა გჭირს?.
-ანამარიას დავშორდი.
-ეე ბიჭო რატო? ეგ გოგო ხო გევასებოდა მაგრად?.
-იმ ნაბი*ვარმა ივამ გაიგო ყველაფერი.
-მერე რა?
-რა და გაიგო ვინც იყვნენ ანამარიას მშობლები. ამისგამო დამირეკა და მითხარა, იმ გოგოს ახლოსაც არ გეკარო თორე, რასაც დავუშავებ შენს თავს დააბრალეო. ამბობს ალექსი და გაბრზებული მუშტს მთელი ძალით ურტყამს მაგიდას.
-და ახლა რა უნდა ქნა ?
-ანამარიას საფრთხეში ვერ ჩავაგდებ!! და მანამ რაღაც უნდა მოვიფიქრო.
-რა?
-დღეს საღამოს ივა დამირეკავს.
-და ახლა რაღა უნდა?
-შეხვედრა უნდა ჩემთან, ხოდა მეც ეგ მინდა, იქვე რო მივაკლა ადგილზე.
-ხოდა ჩევენც აქ ვართ. მეგობრები ტყვუილად კიარ გყავს. ყველას ვეტყვი და წამოვლენ.
-ანამარიას რომ რამე დაუშაოს! ჩემი ხელით მოვკლავ მაგ ნაბი*ვარს.
-ე ბიჭო მოიცა.. შენც რო შეეშვა მაგ გოგო რა მოხდება?.
-რა შევეშვა შენ ში* ხოარ გაქ? ეგ გოგო ჩემია გაიგე!.
-მოიცა ბიჭო შეგიყვარდა?
-დაახლოებით. მეუბნება მხარზე ხელს მარტყამს და ოთახიდან გადის.
"აბა ლუკა, რისთვის ხარ ალექსის მეგობარი, გაჭირვებაში თუ არ დაეხმარე?" შევსძახე ჩემს თავს. ტელეფონი ხელში მოვიმარჯვე და ალექს შეტყობინება გავუგზავნე.
"-რომელ საათზე მიდიხარ ივას სანახავად?."
"-ალბად საღამოს შვიდი საათისთვის."
როგორც კი გამოაგზავნა შეტყობინება, იმწამსვე სამეგობროს დავურეკე.
"-გეგა რაღაც საქმე გვაქვს მოსაგვარებელი და საღამოს გეცლება?, და სხვებსაც რო დაურეკო რაა."
“-კი ბრატ მომწერე და გამოვალ.”
"ესეც ასე, ეს საქმე მოგვარდეს... მერე ანამარიას და ალექსაც მოვუხერხებ რამეს...თუ რათქმაუნდა ლიზი და ნენე დამეხმარება ამაში."
*
ალექსი P.O.V
*
-უკვე საღამოა და იმ ნაბი*ვარს არ დაურეკია. ვეუბნები გეგას და სიგარეტს ვუკიდებ.
-ბიჭო მამაშენია და შეიძლება სუფთად გამოსვლა საქმიდან.
-მამა და მაგის დედას შე***ი. რომელი მამა?? მთელი ბავშვობა რო გამიმწარა მაგ სირ*ა.
-კაი ბიჭო რაგჭირს, ეხლა რის გამოღა ეჩხუბე?
-ანამარიას გამო...დაშორდი თორე მაგ გოგოს რაც მოუვა შენს თავს დააბრალეო...
-და ეგ გოგო მოგწონს თუ რა პონტში?
-ხო ეგრე რა... ვეუბნები გეგას და ტელეფონზე ვიღაც რეკავს. ივაა ვამბობ ხმამაღლა და სიგარეტის ღერს საფერფლეში ვდებ.
"-აბა რაშვები შვილო?"
"-ეგ მეორეჯერ აღარ დამიძახო და პირდაპირ საქმეზე გადადი!"
"-ადგილს მოგწერ და იქ მოდი, ზედმეტი აყალ-მაყალის გარეშე."
ამბობს და ტელეფონს თიშავს.
-აბა წავედით ივამ დარეკა.
-კაი დავურეკავ ბიჭებსაც.
ყველანი მანქანაში ჩავსხედით და დანიშნულების ადგილზე მივედით. დიდი დანგრეული შენობა იყო. კიბეებს ავუყევით და მეორე სართულზე ავედით, საიდანაც ლაპარაკის ხმა ისმოდა.
-ივა. გავსძახე ბოლო ხმაზე და მისკენ წავედი. სამი მცველი ახლდა.
-აჰ შვილო აქ ხარ?
-პირდაპირ საქმეზე გადადი, აქ ანამარიაზე სასაუბროდ მოვედი და არა შენთან სალაპარაკოდ.
-მაგ გოგოზე არაფერია სალაპარაკო, ჩვენ გავუყენებთ გზას. მთავარია შენ წამოხვიდე ჩემთან ერთად.
-ანამარიას ხელი არ დააეკაროს შე ნაბი*ვარო თორე მოგკლავ.

ამბობს ალექსი და მთელი ძალით ურტყამს ივას. დანარჩენი კი მცველებს დაერივნენ. ივას ერთ-ერთმა მცველმა ალექსი გააკავა, რის შედეგადაც ძლიერი მუშტი მოხვდა სახეში. გეგა კი ალექსისკენ წავიდა და მცველი მოაცილა. უეცრად კი ივა გვედზე გავიდა და იარაღით ხელში დაბრუნდა. ალექსისაკენ გაიშვირა და იარაღის ხმამ ერთიანადა მოსწყვიტა სამყაროს.