მაყვალს ჭორიკანა ქალივით გამოეყო ბარდებიდან შავი დაჭყეტილი თვალები და ქალს „აკვირდებოდა“,რომელიც მის წინ მოჩუხჩუხე რუში ხავსიან ქვაზე დაცურებულიყო და მუხლი გადატყავებოდა.
-მაინც, მოგწვდები!-დაემუქრა,კავიანით ჩამოსწია ტოტი და შავი „თვალი“ პირში გაიქანა. მეორეც მიიწოდა,ისიც პირველის გზას გაუყენა.მესამეზე უკვე ეწყინა ბარდს და ეკლები მიუშვირა.
-ვაიმე,დედა!-იკივლა და დაჩხვლეტილი თითი პირში ჩაიდო.ფეხებშიც გამოსდო ერთი-ორი „კბილი“ და თავიდან მოიშორა „თვალებჭამია“.
-რა დაგემართა,მაგდა?- წყალში მოაჭყაპუნებდა ნუცა.
-დავიკაწრე და მუხლიც ვიტკინე,-ტუჩები დაბრიცა.
-აბა,რა გგონია სოფელი?წამოდი,-სიცილით გამოსდო მკლავი.
***
აგვისტოს მზე ავზნე ძაღლივით იკბინებოდა.ბალიაანთ უბანში გაშლილ ვაკეზე,ერთი დიდი კაკალი იდგა,ლამის მთელ გზას ჩრდილავდა გაშლილი მხრებით.მის ძირში სოფელს მოეწყო ბირჟა.გრძელი ხის სკამი დაემაგრებინათ და პატარა მაგიდაც მიედგათ. სიცხეს იქ აფარებდნენ თავს. ყველაფერი იქ ირჩეოდა,ლხინის ამბავი იყო,თუ ჭირის. ბირჟის გადაღმა, ხეებში ჩაფლული კოხტა სახლი იდგა ბელეტაჟზე,რომლსაც ქვის გალავანი ჰქონდა შემოვლებული.ეზოს ერთ კუთხეში რკინის ბადით გადაეტიხრა პატრონს და ბოსტანი გაეშენებინა ,რომელშიც ხანში შესული ქალი ტრიალებდა .მეორე კუთხეში კი სათონე მოეწყოთ,სადაც დიდი შავი ძაღლი ჩრდილში გაწოლილიყო.სახლის ღია ფანჯრიდან გიტარის სიმების ხმა, კარგად ესმოდა ბირჟაზე მსხდომთ.

-ჩელენტანო,გამო ბიჭო, პუბლიკას ნუ ემალები!-დაიძახა და თან ჩაბჟირდა,ჩია ბიჭი,რომელიც თოხის ტარს დაყრდნობოდა.
-კნაჭავ,თუ გამოგენთო ეხლა გოდერძაანთ ძაღლივით,იქნება თოხზე ჯდებოდე და მიფრინავდე,-ახორხოცდა ულვაშიანი,რომელსაც თეთრი უმკლავო მაისური, ფიგურულ მოსრიალესავით ედგა ჩასუქებულ ტანზე.აჰყვნენ გარშემო მყოფნიც.იქამდე იყო სიცილი და წამოძახილები,სანამ ღობეს არ გადმოსცდა ვასო ნაჯახით ხელში.
-ხომ გითხარით,არა?! - სიცილისგან გაწითლებულიყო შოთა. მაისური ღიპზე უთახთახებდა.
-კნაჭა,მოდი აქ!-მთასავით იდგა ვასო,მუქი წაბლისფერი თმა შუბლზე ჩამოჰყროდა და შავ თვალებს არწივივით აბრიალებდა.
-რა გეტაკა?! ხუმრობა არ იცი?!-თოხი მხარზე გაედო კნაჭას და ჩქარი ნაბიჯით ეცლებოდა იქაურობას.
ბიჭს გაეცინა,ნაჯახი იქვე კუნძზე დაჰკრა და კაკლისკენ წავიდა.
-კნაჭა!მობრუნდი,მოდი! შობამდე არ დავკლავო,არა!-კისკისებდა შოთას ცოლი ელიკო.
-გამარჯობა,-საერთო სალამი თქვა ვასომ და ჩამოჯდა.
-გაუმარჯოს ჩელენტანოს,-გვერდულად გადახედა თედომ და შოთას მხარი გაკრა.
-ეხლა შენც ნუ დაიწყე,-გაეღიმა ვასოს და შარაზე მომავალ მოკისკისე გოგონებს გახედა.
-ქალაქელებიც ჩამოსულან,-ხმამაღლა თქვა ელიკომ და ლობიოს ჩურჩვას თავი მიანება.
-ვისთან არიან?-დაინტერესდა თედო.
-ერთი ,ჩვენი მარგოს შვილიშვილია ნუცა,წელს დაამთავრა კონსერვატორია,ვერ იცანი, კაცო?მეორე თავისი მეგობარი ყოფილა,-საქმეში გაარკვია დამსწრე საზოგადოება.
ვასო გვერდულად ზვერავდა გზაზე მომავლებს.

გოგონებმა ბირჟისკენ გადმოუხვიეს,ნუცა ღიმილით მიესალმა და პირზე კოცნით მოიკითხა ყველა, მეგობარიც წარუდგინათ.
-რა ლამაზი გოგოა,-ელიკომ რენტგენში გაატარა მაგდა.
-ვასო,შენ როგორ ხარ? გამოიარე ჩვენსკენ,გავიხსნოთ ძველი ამბები,-ნუცა ვასოს მიუბრუნდა.
-გამოვალ ნუც,-ფეხზე წამომდგარი ღიმილით უყურებდა .
გოგონები დაემშვიდობნენ და გზა განაგრძეს.
-ის ბიჭი ვინ იყო?-დაინტერესდა მაგდა.
-ვასო? ჩემი მეგობარია,ჩვენს კლუბში გიტარის წრე აქვს გახსნილი და ბავშვებს ასწავლის,რა იყო,ხომ არ მოგეწონა?-გაეცინა ნუცას.
-ისე ვიკითხე,რა გჭირს?-გაბრაზდა მაგდა.
-კარგი,არაფერი,-ეშმაკურად ჩაიღიმა ნუცამ.

***
ბაღდოაანთ კარ-მიდამოში ხალხის ფუსფუსი იყო,კოლმეურნეობის თავჯდომარის,ერთადერთი ვაჟის,ნიკოლოზის ქორწილისთვის ემზადებოდნენ.იყო ქათმების კრიახი და გოჭების ჭყვიტინი,დასაკლავი დაიკლა,გაიპუტა და გაიტრუსა.ეზოში მთელ სიგრძეზე სეფა გაეშალათ, თავწაკრული,წინსაფარ აფარებული ქალები ციბრუტივით ტრიალებდნენ და ცხელ-ცხელ შოთებს მაგიდებზე ანაწილებდნენ.ცეცხლზე შემომდგარ ქვაბებში,რომლებსაც ძირი და გვერდები ერთიანად გამურვოდათ,კაცები მკლავებ დაკაპიწებული ადგნენ თავს და გულმოდგინედ ურევდნენ. ოხშივარი გალავანს გადასცდენოდა და სოფელს მოსდებოდა.
ნელ-ნელა ივსებოდა მიდამო საგანგებოდ გამოწყობილი სტუმრებით.ქალები ფრანცუსკებზე შემდგარიყვნენ და ხელში ქოლგებს ეჭიდებოდნენ. რაიონის ნაღები საზოგადოება იკრებდა თავს.
ხევის პირზე,ორსართულიანი სახლის ეზოდან ქალები გამოვიდნენ ფაცი-ფუცით.პატარა მდინარეზე გადებულ ხიდზე ფრთხილად გადაიარეს და გეზი ნიკოლოზის სახლისკენ აიღეს.
-არასდროს ვყოფილვარ სოფლის ქორწილში,-ჩაიფხუკუნა მაგდამ და საზეიმოდ დახვეულ გრძელ თმაზე ,კულული შეათამაშა.
-იცი,რა ბიჭები იქნებიან? აქ არ მოგიწიოს შენც ქორწილი,-აჰყვა ნუცაც ფხუკუნში.
-გაგიჟდი გოგო ,სოფელში გავთხოვდები?-შეცბუნებულმა თქვა და ნაკელს ხტუნვით აუარა გვერდი.
-რას ერჩი სოფელს?ჰაერზე იქნები,ქალაქის ბინაში,რომ ხარ გამოკეტილი და ფერი არ გადევს,-ეწყინასავით მეგობარს.
-ფერი არ მადევს?-აკისკისდა მაგდა.
-ხო,არ გადევს! აქაური რომ შეგიყვარდეს,რას იზამ?-წარბი თითით გადაისწორა და ტუჩებ მოწკურულმა შეხედა.
-არ შემიყვარდება!
-მაინც, რომ შეგიყვარდეს?-არ ეშვებოდა.
-მაშინ ქალაქში უნდა წამოვიდეს!-დიდი,ლურჯი თვალები აატრიალა.
-და, რომ არ წამოვიდეს?-კუთხეში იმწყვდევდა.
-მაშინ არ ვყვარებივარ და ეგ არის!-სიბრაზე ერეოდა.
-თუ გიყვარს,სოფელში კი არა,მთის წვერზეც იცხოვრებ!-„კლანჭი“ დაუსვა ნუცამ.
მაგდას ხმა აღარ ამოუღია,ჩაფიქრებულმა განაგრძო გზა.

აკორდეონი მატლივით იწელებოდა და იკეცებოდა.მედოლეს თითები გაეხურებინა ,მედუდუკეს ლოყები დაბერვოდა და კიბორჩხალასავით გაწითლებულიყო.ნეფეს დედოფალი გამოეწვია და მკლავ გაშლილი დასტრიალებდა. ხალხი თავდაუზოგავად უკრავდა ტაშს.
დაგვიანებული შევიდა ვასო ქორწილის სუფრაზე.მზერა მოატარა და ნაცნობ სახეებს ხელის აწევით მიესალმა.
-ჩელენტანო!-მოესმა ნაცნობი ხმა.კნაჭა ქალების წინ დამჯდარიყო და იკრიჭებოდა.
ვასომ წარბები შეკრა და ბიჭისკენ დაიძრა.მაგდამ მხარი შეუმჩნევლად გაკრა მეგობარს,
-შენი ძმაკაცი მოვიდა,-უჩურჩულა და მათკენ მომავალი მხარ-ბეჭიანი ქურდულად შეათვალიერა.
-როგორ ხარ, ვასო?-გაუღიმა ნუცამ
-კარგად ნუცა,თავად როგორ გიკითხო?-კნაჭას კისერზე ჩაფრენილმა,კბილებში გამოსცრა.
-მეც კარგად,დაჯექი ჩვენთან,-კნაჭას გვერდით ადგილზე ანიშნა.
-მეტკინა,ბიჭო!-უხერხულად იცინოდა კნაჭა და თავის ქნევით მარწუხებიდან დახსნას ცდილობდა.
-მერე მოგივლი!-დაემუქრა და გვერდით მიუჯდა.
მაგდამ წინ მჯდომი წამიერად გაბურღა თვალებით და მოცეკვავეებისკენ მიატრიალა თავი.
ვასომ არ შეიმჩნია ქალის გამოხედვა,დოქი ხელში აიღო და ნუცას ჭიქაზე ანიშნა.
-არ სვამთ?-დასასხმელად გასწია სასმელი.
-კი,ცოტას,-გაიპრანჭა.
-შენი მეგობარი?-შეუვსო სასმისი და მაგდას ჭიქისკენ გადაინაცვლა.
-ჩემს მეგობარს მაგდა ჰქვია,-ფეხზე უჩქმიტა მაგდას.
-ბატონო?-ვითომ ვერ გაიგო,მზერა გაუსწორა ბიჭს.
-თუ მიირთმევთ მეთქი,შევავსებ,-ოდნავ ჩაეღიმა ვასოს.
-საერთოდ არ მიყვარს,მაგრამ ერთ ჭიქას გეახლებით,- ტუჩები წარბებთან ერთად შეათამაშა.
ერთს ორი მოჰყვა,მათრობელამ თავისი გაიტანა და ქალებს სითამამე შესძინა.

მოწყურებულივით სვამდა მაგდა ღვინოს,ლამაზი თვალები უელავდა და ვასოს ურცხვად ათვალიერებდა.
ახალგაზრდობა წამოშლილიყო და ცეკვა გაეჩაღებინათ.ჰაერში დაფრინავდნენ პატარა ბიჭები,ლოყებ შეფარკლულ ყმაწვილ ქალებს გარშემო უვლიდნენ ცერებზე მდგარნი.
-მაგდა,წამოდი ვიცეკვოთ,-მკლავზე დაქაჩა ნუციკომ.
დიდი თავპატიჟი არ გამოუდია ,შველივით წამოდგა ფეხზე და ნარ-ნარით გაემართა მოედნისკენ.ვასომ თვალი გააყოლა ქალის აშოტილ ტანს,სხეული შეუტოკდა და სუნთქვა შეეკრა.
-ჩელენტანო,ეგრე არ დარჩე,-ჩაიქირქილა კნაჭამ და თავი გვერდზე გასწია.
-მოგხვდება!-თვალი არ მოუცილებია ქალისთვის,ისე შეუღრინა.
გედივით დაცურავდა მაგდა.ჩამოსხმულ ფეხებს მიწაზე დაასრიალებდა,ჩამოქნილი მკლავები მოეხარა და გრძელ თითებს ზღვის ტალღებივით არწევდა.
სული შეეხუთა ვასოს,თითქოს სკამზე ნემსები დაეწყოთ,ისე წრიალებდა.დაცვარულ შუბლზე ხელსახოცი გადაისვა და თანამესუფრეს გადახედა,რომელიც ეშმაკური ღიმილით უყურებდა.
-კნაჭა,ხვალ შეშის დაჩეხვაში უნდა მომეხმარო,-ყურადღების გადატანა სცადა.
-სულ შეშის დარდი გაქვს ეხლა რა,-გაეცინა კნაჭას და მოცეკვავეებისკენ გააპარა თვალი.

ვასო შეკრთა,დანაშაულზე წაასწრეს და უარესად დაასხა ოფლმა.სიგარეტს მოუკიდა და ხარბად მოქაჩა.
ქალები სუფრას დაუბრუნდნენ.აწითლებულები,გულზე ხელის დადებით ცდილობდნენ დამშვიდებას.
-ვასო,დაასხი,-ნუცამ ჭიქა გაუწოდა.
-ნამეტანი არ იქნება?-ღრმა ნაფაზი დაარტყა და კვამლი სეფის ჭერში გაუშვა.
-მეც დამისხი,-მაგდამ თავის სასმისიც მიუშვირა და ბიჭს უტეხად მიაჩერდა.
-კარგი,ბატონო,- დინჯად შეავსო სასმისები და ქალს არ დარჩა ვალში,თვალებით.
მაგდამ ჭიქა ასწია და თვალებ აჟუჟუნებულმა წამოიწყო,

-„მოდით,ვადღეგრძელოთ ის არაფერი,
სანუკვარ წამს ,რომ ქცეულა ყველაფრად,
მოდით, ვადღეგრძელოთ ის ნაპერწკალი,
გულში,რომ დანთებულა კელაპტრად,
მოდით ვადღეგრძელოთ ის სიყვარული,
რომელის ფიქრებშიც დაგვთენებია,
მოდით ვადღეგრძელოთ ის მონატრება,
რომლის ნატვრაშიც დღე გაგვლევია!“-დაასრულა და მოწყურებულივით გამოცალა სასმისი,მაგდას კარგად მოკიდებოდა ღვთიური სითხე.
-ოჰო,აღარ ხუმრობს ქალაქელი,-კნაჭამ მაგიდის ქვეშ ფეხი გაკრა ვასოს.

-სიყვარულს გაუმარჯოს!-აიტაცა ნუცამაც და ალავერდს ვასოსთან გადავიდა.
ვასოს თავი ჩაეღუნა და „ულვაშებში“ ეღიმებოდა,მძიმედ გასწორდა და წინ მჯდომის ლურჯ გუგებს რომ წააწყდა,კუჭის თავზე ფეთქვა იგრძნო.ერთხანს უყურა ქალს,თითქოს რაღაცას ფიქრობსო ოდნავ მოხუჭა თვალი და სასმისი ასწია,
-„ქალი ლამაზი,ქალი ზმანება
ქალი მაცდური,ქალი თავნება,
ქალი ამაყი,ქალი ხატება,
ქალი ფრესკაა,მზისა ნათება.
ქალი მტიალი,ქალი მცინარი,
ქალი ხანდახან გაუცინარი,
უკარება და ნარ-ეკლიანი,
ქალი გრძნობებით გულსევდიანი.
ქალი დილაა,ქალი ღამეა,
ქალი წვიმაა,ქალი მთვარეა,
ქალი ოცნების, ფიქრის ბადეა,
ქალი ქალია,ქალი მახეა!“-ბოლოს თავი დასტურის ნიშნად დაიქნია და მფეთქავ კუჭს სასმელი გადაავლო.
-ეს რა პოეტები გვყოლია,გაუმარჯოს სიყვარულს!-კნაჭა დასერიოზულდა.
ქართული საცეკვაო მუსიკა,უცხოურმა შეცვალა.ბიჭებს გოგოები ჩაებღუჯათ და აკვანივით ირწეოდნენ.რომანტიული განწყობა სათითაოდ ედებოდა სუფრის წევრებს.
-„დამი პრიგლაშაიუტ კავალეროვ“-წამოდგა მაგდა და ვასოს ხელი გაუწოდა.
არ ელოდა ამხელა სითამამეს ქალის მხრიდან,სიგარეტი საფერფლეში ჩასრისა და მაგდას ხელი თავის ტორში მოიქცია.წყვილი მოცეკვავეებს შორის ჩადგა.ვასომ წელზე შემოხვია ერთი ხელი და ახლოს მიიზიდა.დაიძაბა მაგდა,სხეული დაეჭიმა და კაცის წინ აიწურა.

-მოეშვი,-ყურთან უჩურჩულა ვასომ.
მაგდას კანი დაეხორკლა,სითამამე სადღაც გაპარვოდა,თვალები ძირს დაეხარა და ბიჭის მოძრაობას ,როგორც თოკებზე გამობმული თოჯინა ისე ჰყვებოდა.უფრო ახლოს მიიხუტა ქალი,ცხვირით მის თმას მიედო,მაგდამ უკან გაწევა სცადა,არ გამოუვიდა,ტუსაღივით ჰყავდა გამომწყვდეული კაცს.ვასოს ჩაეღიმა,თითები ქალის წელიდან ზურგისკენ ნაზად ააცოცა.მაგდა შეკრთა,სუნთქვა შეკრულმა ახედა კაცს.

-რატომ იძაბები?-თმაზე სული შეუბერა.
ქალი აილეწა,თავის დახსნა სცადა,მაგრამ კაცმა უფრო მოუჭირა წელზე ხელი.
-გამიშვი!-მკაცრი იყო მაგდა.
- რომ არ გაგიშვა?-ეცინებოდა ვასოს.
-გამიშვებ!-თვალები დაქაჩა ქალმა.
-ოო,გაგვიბრაზდა,-აგრძელებდა თამაშს კაცი.
მაგდამ კიდევ გაიბრძოლა,თვალებს ხაფანგში მოქცეულ თაგვივით ატრიალებდა.
-დამშვიდდი,გაგიშვებ,-დაიხარა, ცხვირი ყურთან გაუსვა და ქალს ხელი შეუშვა.
აჭარხლებული მივიდა სუფრასთან მაგდა, პირი მოეკუმა და თვალებიდან ცეცხლს ყრიდა.
-რა დაგემართა?-გაკვირვებულმა ჰკითხა ნუცამ.
-იდიოტია!-ვერ წყნარდებოდა ქალი.
-ვინ გოგო,ვასო?-გაოცდა მეგობარი.
-დიახ,ვასო!-აკანკალებული ხელით ლიმონათი დაისხა.
-რას ამბობ,მაგდა? ვასო სერიოზული ბიჭია,რა გითხრა?-დაუჯერებლად მოეჩვენა ნუცას.
-არაფერი მითხრა,ხელებს ვერ მოუძებნა ადგილი!-ცალი წარბი ასწია და გასასვლელისკენ მიმავალ ვასოს ზიზღით გახედა.
-არ არსებობს!-თვალები გაუდიდდა ნუცას.

ვასო,გავიდა თუ არა,ხის ბოძზე მიმაგრებულ პირსაბანს ეცა,ენას ხელი აჰკრა,წყალი მუჭში მოიქცია და პირზე შეისხა.
-რა დამემართა?!-ჩაილაპარაკა,სველი ხელი კისერზე და მკერდზე მოისვა.წყალმა და ჰაერმა ცოტა შეაფხიზლა.თავისი საქციელით უკმაყოფილომ კბილები გააჭრიალა და სეფას გახედა ,შესვლა გადაიფიქრა.
ღამემ,მთვარით და ვარსკვლავებით მოხატული საბანი გადაიფარა.ციცინათელებს საქმე გამოსჩენოდათ და სათითაოდ ანათებდნენ ჩაბნელებულ ბუჩქებს.
ლხინის სუფრა დაშლილიყო და ფეხარეული სტუმრები სახლის გზას დასდგომოდნენ.
აივანზე, სკამის ზურგზე მკლავებ დაყრდნობილი და სიგარეტის კვამლში გახვეული შეეგება ვასო რიჟრაჟს.თვალები ჩასწითლებოდა და გონებაში შემძვრალ ქალზე ფიქრებს ვერაფერს უხერხებდა.
-ჩელენტანო!-კნაჭა მოსგომოდა გალავანს.
-შემოდი,-თავი მობეზრებულად გადააქნია.
-ბიჭო,რა გველმა გიკბინა წუხელ?-ეღიმებოდა კნაჭას და ბიჭისკენ ფრთხილი ნაბიჯით მიიწევდა.
-რა მოხდა?-დაეჭვებულმა შეხედა.
-რაღა რა მოხდა,ნუცას დაქალი იგეთ დღეში იყო, სუფრას კაწრავდა,რა უთხარი გოგოს?-ეღიმებოდა სტუმარს.
ვასო უხმოდ წამოდგა,თავზე ხელებ შემოჭდობილმა გაიარ-გამოიარა,ღრმად ამოისუნთქა და კნაჭას მიუტრიალდა.
-რა თქვა?-პასუხის მოლოდინში სახე შეეცვალა.
-რა თქვა და იდიოტიაო,-გაეცინა.
-იდიოტიაო?-არ ესიამოვნა.
-ჰო,იდიოტიო,-იცინოდა კნაჭა.
-გამოვიცვლი და საქმეს მივხედოთ,-ჩაიბურტყუნა და შინ შევიდა.
შეშლილივით იცვლიდა ტანზე,ბრაზიანად ატრიალებდა თვალებს.
-ჰმ,იდიოტიო?ქალაქელი მეტიჩარა!-იგესლებოდა და რეზინის ჩექმებში ფეხებს მთელი ძალით აკვეხებდა.
სწრაფი ნაბიჯით გამოვიდა კარში,ეზოს კუთხეში დაყრილ მორებს დაერია,მთელი ძალით იქნევდა ნაჯახს და გაპობილ შეშას ფეხისკვრით იშორებდა.
***
ქალები ხევის პირზე დიდ ქვაზე ჩამომსხდარიყვნენ და წყალში კენჭების სროლით ირთობდნენ თავს.
-კარგი რა მაგდა,ნუ ბრაზობ, ვასო არ არის ცუდი ბიჭი ,-შეაპარა ნუცამ.
-ამართლებ?-თვალები დააკვესა ქალმა.
-არასდროს მოქცეულა მასე,ეტყობა ნასვამი ზედმეტად გათამამდა,-პირს უწმენდდა ბიჭს.
-ჩემი ბრალია,რას გამოვიწვიე,ვერ ვიჯექი ჩემს კანში?-ცხარობდა მაგდა.
-მგონი მოეწონე,ისე გიყურებდა,-ჩაიცინა ნუცამ.
შეცბა მაგდა,კი მოეწონა ბიჭი,მაგრამ ასეთ თავხედობას არ ელოდა მის მხრიდან.
**
ზეცა სახეს იქაფებდა,ერთიანად გაესაპნა პირი და ჩამოსაბანად ემზადებოდა.
სოფლის ცენტრში მდებარე კლუბში მუსიკალური საღამო იმართებოდა.მოწვეულ სტუმრებს კლუბის ეზოში მოეყარათ თავი.პატარა მოცეკვავეები ტრადიციულ სამოსში გამოწყობილიყვნენ და წარმოდგენის დაწყებამდე ფეხებს ავარჯიშებდნენ.დერეფანში ოთხ ბავშვს,მასწავლებელი დასდგომოდათ თავს გიტარით ხელში და რჩევა-დარიგებას არ იშურებდა.
დარბაზი შეივსო,ხალხის ღელვა სცენაზე გამოსულმა წამყვანმა ჩააცხრო.ვასოს გამოსვლას თავის მოსწავლეებთან ერთად დიდი ოვაცია და ტაში მოჰყვა.
-ნახე რა სიმპათიურია,- გადაუჩურჩულა ნუცამ გვერდში მჯდომს.
თეთრი პერანგი,რომელსაც ლურჯი პატარა ზომის კვადრატები დასდევდა ,დაკუნთულ სხეულზე ლამაზად მოერგო ვასოს.დარბაზს ღიმილით მოატარა თვალი და წამიერად შეაჩერა მაგდაზე მზერა .ქალი მალულად უთვალთვალებდა და კაცის გამოხედვაზე გული შეუქანდა.
-დიდი ვერაფერი,-ჩაიდუდღუნა და სკამის სახელურს დაუწყო წვალება.
ნუცამ გვერდულად გადახედა მეგობარს და ჩაეცინა.

ვასო საოცრად ასრულებდა ძველ თბილისის კომპოზიციებს,პატარებიც აჰყოლოდნენ და თითებს ოსტატურად ათამაშებდნენ სიმებზე.სიმღერაც ხმებში ლამაზად შეეწყოთ და გასუსულ დარბაზს ატკბობდნენ.მაგდა ადგილზე სოლივით გაშეშებულიყო ,სუნთქვა შეკრულს თვალი ვერ მოეშორებინა კაცისთვის და იგრძნო ტანში ჩაღვრილ თბილ მასაში როგორ იძირებოდა ნელ-ნელა.
-გეუბნებით,ჩელენტანოა მეთქი,-კნაჭამ უკან რიგიდან სიცილით უჩურჩულა ნუცას.
-მართლა ძალიან მაგარია ჩვენი ვასო,-ამაყად თქვა ქალმა და მაგდას გადახედა,რომელიც მონუსხული შეჰყურებდა სცენას.
-უკეთესებიც მინახავს,-ტუჩები დაპრუწა მაგდამ,ზურგზე არ ეცემოდა.
-რომელი,ის შენი დორბლიანი ვაჟიკო,თუ დედიკოს ბიჭი მერაბი?-ნიშნისმოგებით უთხრა ნუცამ და სიცილი აუტყდა.მაგდასაც გაეცინა და ხელი მსუბუქად მიჰკრა მეგობარს.
სიმღერა ცეკვამ შეცვალა,სცენაზე ცეცხლი დაინთო.ლამაზი სანახაობა დასასრულს მიუახლოვდა,წამყვანმა სტუმრებს აცნობა,რომ თექვსმეტ სექტემბერს კლუბში არსებული ქორეოგრაფიული და მუსიკალური გუნდები დედაქალაქში,ფილარმონიის დიდ საკონცერტო დარბაზში გამართავდნენ კონცერტს.მქუხარე ტაშის შემდეგ ხალხი ხმაურით დაიშალა.
ზაფხულის წვიმა თავდაუზოგავად ეხეთქებოდა მიწას.გრგვინვა ზეცას აზანზარებდა,დრო და დრო ელვისგან იკაწრებოდა ღრუბელი.

-დავსველდებით,ქოლგა მაინც წამოგვეღო,-დაიწუწუნა მაგდამ და მეხის გავარდნაზე ყურებზე აიფარა ხელები.
-დავიცადოთ,იქნებ ცოტა გადაიღოს,-ნუცა ცას ზვერავდა.
ხალხი ცდილობდა სირბილით გაეღწია თავი.გოგონები შენობის გადახურულ ნაწილში შეყუჟულიყვნენ კნაჭასთან ერთად.
ვასომ გამოსვლისთანავე დაინახა ახალგაზრდები,დინჯად წავიდა მათკენ.
-ვასო,გილოცავ! ძალიან კარგი საღამო გამოვიდა,ყოჩაღ!-ნუცამ ლოყაზე აკოცა.
-ჩელენტანო,მაგარი ხარ რა,- კნაჭამ მხარზე დაჰკრა ხელი.
მაგდამ მკლავები ჯვარედინად დაიწყო გულზე და წინ და უკან რწევას მოჰყვა.
-შენ არ მომილოცავ?-ღიმილით გახედა ვასომ ქალს.
-გილოცავ,-სიტყვა მიუგდო და რწევა განაგრძო.
-კარგა ხანს არ გადაიღებს,აქ ხომ არ გაათენებთ?-გადახედა კაცმა სამივეს.
-შენ რა განერვიულებს? იქნებ აქ გვინდა გათენება?-მაგდამ ტუჩებ აპრეხილმა შეხედა ვასოს.
-როგორც გინდათ,-მხრები აიჩეჩა და წვიმას მისცა თავი.
-რა გჭირს მაგდა?-მკლავზე დაქაჩა ნუცამ.
-აბა,ვინ ეკითხება მაგას?-უმიზეზოდ კაპასობდა ქალი.
-მეც უნდა წავიდე,-კნაჭა გუბეს გადაახტა და წინ მიმავალს დაეწია.
-მოიცადეთ რა!-ნუცას შეშინებული ხმა მისწვდათ ბიჭებს.
-არ მიიხედო,-გაეცინა ვასოს და ნაბიჯს აუჩქარა.
-მოიცადეთ!-ნუცას მეგობრისთვის ჩაეკიდა ხელი და მიარბენინებდა.
მაღალ ქუსლიანით გაუჭირდა მაგდას,ფეხები ერთმანეთში აებლანდა და ძირს მოადინა ტყაპანი.
ბიჭები შეჩერდნენ,მოტრიალდნენ და უკან წამოვიდნენ.ნუცა მაგდას აწევას ცდილობდა,ფეხი გადაბრუნებოდა ქალს და კოჭი ჰქონდა ნატკენი.ტალახში ერთიანად ამოსვრილიყო და მტკივან ადგილს ხელით იზელდა.
-ვაიმე,ჩემი ბრალია,-ტირილის პირას მისულიყო ნუცა.
-რა დაგემართა?-ჩაიმუხლა ვასო ქალის წინ.
-შემეშვი რა,-დაუღრინა მაგდამ და ტალახიანი ხელით სახიდან თმა გადაიწია.
-მაჩვენე აბა,-ყურადღება არ მიაქცია ქალის ტონს,ისე დასწვდა მის ფეხს.
-ხელი არ დამაკარო,იდიოტო!-უარესად აენთო .
ვასო წამოდგა,მუშტები შეკრა და კბილებში გამოსცრა,
-იდიოტი არა?-მოულოდნელად დაავლო ქალს ხელი და მხარზე ხურჯინივით გადაიკიდა.
აკივლდა და აწივლდა მაგდა,ფეხებს გამწარებული იქნევდა და ხელებს წელზე უბრახუნებდა კაცს.
-დამსვი,არანორმალურო,დამსვი!
-შენ გაჩვენებ არანორმალურს!-იმუქრებოდა კაცი,ფეხსაცმელები წააძრო და უკან გადაყარა. გავეშებული მიიწევდა წინ დიდი ნაბიჯებით.
ნუცა და კნაჭა უკან ლეკვებივით მისდევდნენ და სიცილს ვერ იკავებდნენ.
ხევის პირამდე არ დაუსვამს ქალი,ეღიმებოდა მის სიბრაზეზე.ერთიანად გალუმპულიყო ოთხივე,ზეცას პირი გარღვეოდა.
ხიდზე ფრთხილად გადავიდა ვასო და ქალი ზედ სახლის წინ ჩამოსვა,ხელი არ გაუშვია.ცალ ფეხზე მდგარი მაგდა მხეცის თვალებით უყურებდა კაცს.
-ამას არ გაპატიებ,-ერთიანად კანკალებდა .
-წესით მადლობას ვიმსახურებ,-სახე ახლოს მიუტანა და ჩაბღუჯული ხელი მოუჭირა.
-საშინელი ხარ,-არც მაგდა დარჩა ვალში და კაცთან უფრო ახლოს მიიწია.
-მიწვევ?-ჩაეცინა ვასოს და ცხვირი ცხვირზე გაუსვა.
-შენ თუ გგონია შემაშინებ,სცდები ჩელენტანო!-კაცის გაბრაზება კნაჭას მეთოდით სცადა და თავი არ გაუწევია ისე ჩააჩერდა კაცს თვალებში.
ვასოს სუნთქვა გაუხშირდა,ქალს გამგელებული უყურებდა.

-ეხლა რაღაც რომ ჩავიდინო,უნდა გეწყინოს,-ბაგესთან უჩურჩულა.
-აბა,სცადე?-თვალებს აკვესებდა ქალი.
-მმ,მაცდურო,-გაეღიმა ბიჭს, ტუჩებზე სული შეუბერა და ხელი შეუშვა.
-საზიზღარი და თავხედი ხარ!-დაიძახა გულმოსულმა და წაიბორძიკა.არა და,როგორ ელოდა კოცნას,სიბრაზისგან მუშტებს კრავდა.
ვასო შეტრიალდა და ღიღინით გაუყვა გზას.
ნუცა და კნაჭა შორიახლოს დამდგარიყვნენ და მოკამათეებს ფხუკუნით ადევნებდნენ თვალს.
***
ნაცრისფერი ღრუბლები სოფლის თავზე ჩამომსხდარიყვნენ და სულაც არ ჩქარობდნენ წასვლას,ნება-ნება ნამავდნენ არე-მარეს.
მაგდას კოჭი შეეხვია და აივანზე ტახტზე დამჯდარიყო,გადაშლილი წიგნი დაეჭირა და თვალი გაშტერებოდა.ფიქრებს ვასოსთან მიეყვანა.ამოიოხრა, წიგნი დახურა და ეშმაკურად მოცინარ ნუცას შეხედა.
-რა გაცინებს?
-და რა მატირებს?-პურზე კარაქიანი დანა გადაატარა და პირი გააწკლაპუნა.
-რაღაც სხვანაირად მიყურებ და იცინი,-ცალი წარბი ასწია.
-მაგდა,ვასო მოგწონს?-პურს გვერდი გამოაჭამა და ჩაი მოსვა.
შეკითხვას არ ელოდა,ადგილზე შეხტა.
-რა სისულელეს ამბობ?-გული აუჩქარდა.
-მოგწონს,მოგწონს,-სერიოზულად გახედა და ჭიქაში კოვზი ჩააკაკუნა.
შერცხვა მაგდას,წარბები შეკრა და თავი ჩაღუნა .
-მაგდა,ვასო მართლა კარგი ბიჭია,-თბილად გაუღიმა და თვალი ჩაუკრა.
ეზოს კარი, თავიდან ბოლომდე გაწუწულმა კნაჭამ შემოაღო და გოგონებისკენ წავიდა.
-ნუცა!-დაუძახა და ტალახიანი ბოტები ბალახზე გაუსვა.
-კნაჭა ,შემოდი.
-ეს კაკლის ზეთი ვასომ გამომატანა მაგდასთვის,კოჭზე წაისვასო,-გაეცინა ბიჭს და ქაღალდში გახვეული შუშის პატარა ქილა გადასცა.
მაგდას გული შეუხტა და ნუცას ქვეშიდან გახედა.
-თვითონ უკვე წაისვა ნერვებზე?-გაეღიმა მაგდას.
-წაისვა,წაისვა,-იცინოდა კნაჭა.
შუადღეს გამოიდარა,ნება იბოძეს ღრუბლებმა და ზანტად იწყეს წასვლა.გამოცოცხლდა სოფელი, აფუსფუსდა ხალხი და ბირჟაც შეივსო ნელ-ნელა.
-ლალი!-გალავანს ელიკო მისდგომოდა.
-ბატონო?შემოდი ელიკო,რა შორიდან იძახი,-თავსაფრის სწორებით გამოვიდა მასპინძელი.
-ვასო სახლშია?-შეათვალიერა ფანჯრები.
-არა,კლუბშია,რა მოხდა?-შეშინდა ქალი.
-რაღაც უნდა გითხრა ლალო,-თვალები და ტუჩები ერთად მოპრუწა,გაღებულ პირს თითები შემოატარა.
-ჩვენს მარგოსთან ქალაქელები რომ არიან ხომ იცი?-ხმას დაუწია.
-მერე?-დაინტერესდა ქალი.
-მერე ის,რომ წუხელ შენს ვასოს ხელში აყვანილი მიჰყავდა ნუცას ქალაქელი დაქალი,-თქვა და თავი გადააქნია.
-ხომ არაფერი მოგელანდა ელიკო,რას მეუბნები?-წარბი შეკრა ლალიმ.
-რა მომელანდა ქალო,ჩემმა შოთამაც დაინახა ,მხარზე ჰყავდა გადაკიდებული და წიოკით მიჰყავდა,-ერთი ამოსუნთქვით ჩაურაკრაკა და ნიკაპი ღაბაბზე ჩამოდო.
-გამარჯობა ქალბატონო ელიკო,-ეზოში ვასომ შეაბიჯა.
სტუმარი მოულოდნელობისგან შეხტა,ცივად გაუღიმა და სალამი დაუბრუნა.
-წავედი,სხვა დროს შემოგივლი ლალო,-ფეხაკრეფით გაიძურწა.
დედის მრისხანე მზერა არ გამოჰპარვია ვასოს,ქალი უთქმელად შეტრიალდა და ჯამში ჩაწყობილ ჭურჭლის გამშრალებას შეუდგა.
-დედა,რამე მოხდა?-ბიჭი ახლოს მივიდა.
-ვასო! ნურც იმ გოგოს შეარცხვენ და ნურც შენ შეირცხვენ თავს!-მკაცრად უთხრა და საქმე განაგრძო.
-ოხ,ელიკო,ელიკო,-მიხვდა ვასო და კბილები გააჭრიალა.
ამასობაში კნაჭამაც შემორგო თავი,ქალს მიესალმა და ვასოს თვალით გარეთ გასვლა ანიშნა.
-როგორ არის?-ხმადაბლა ჰკითხა.
-არაუშავს,შესიებული აქვს ცოტა,მივეცი რაც გამატანე და ესე მითხრა თვითონ თუ წაისვა ნერვებზეო?-ცხენივით ჩაიჭიხვინა კნაჭამ.
ვასოს გაეღიმა და მიხვდა ,რომ ქალაქელი მის გულს ნელ-ნელა იპყრობდა.

***
სამი დღე ფორტეპიანოსთან და ვასოზე ფიქრებში გაეტარებინა მაგდას,მეოთხე დღეს შვება ეგრძნო,ტკივილს გაევლო და ხევთან ხიდზე ჩამომჯდარიყო.ხელებზე დაყრდნობილი ფეხებს აქანავებდა.დინებას დაეკლო და ქვებზე ლამაზად მიჩუხჩუხებდა წყალი. წელსზემოთ შიშველ კაცს მხარზე თოხი გაედო და ხევისპირს ქვევით მხრიდან მოუყვებოდა.მაგდამ თვალი გაუწვდინა და შეკრთა,იცნო კაცი.ვასომაც შენიშნა ქალი და ადგილზე შედგა,დაიხარა,მდინარის წყალი მუჭით შეისხა პირსა და მკერდზე და გზა განაგრძო.მაგდა აწრიალდა,გულის ბრაგუნი ყურებში ესმოდა,ტანში აერ-დაერია ყველაფერი,ეგონა სისხლმა უკუღმა იწყო მიქცევა.
-გამარჯობა,მაგდა,-ქვემოდან დაუდგა ქალს.
-გამარჯობა,-ჩაილაპარაკა და გაწითლდა,კაცის ამ ფორმაში ნახვამ უხერხულობაში ჩააგდო.
-ვენახში წყალი შევუშვი და მაისური იქ დამრჩა,-თავის მართლებამ მოუწია.
-როგორ გაქვს ფეხი?
-უკეთესად,მიშველა შენმა წამალმა,მადლობა,-ოდნავ ჩაეღიმა ქალს და წამიერად შეათვალიერა კაცის სხეული,უარესად აფორიაქდა.
-გინდათ ხვალ,ზევით წავიდეთ,გამოქვაბულები ვნახოთ?მდინარეც არის და შეგიძლიათ იბანაოთ,-ტყისკენ გაიშვირა ხელი ვასომ.
-არ ვიცი,სიარულს თუ შევძლებ,წავიდეთ,-თვალს ვერ უსწორებდა ბიჭს.
-ცხენებით უნდა წავიდეთ,ფეხით შორს არის,-ახლოს მიიწია ქალთან.
-მე არ ვიცი ცხენზე ჯდომა,-ქვეშიდან გახედა .
-მე გატარებ,- ხელზე თითი წაუცაცუნა.
მაგდამ ხელი სწრაფად გამოსწია და შეუბღვირა.
-კარგი,ჰო,-გაეცინა ვასოს თავის ქნევით.
-ესენი როგორ ჟღურტულებენ თურმე,-ნუცა დოინჯ შემორტყმული წამოადგათ თავს.
-ნუცა,ხვალ გამოქვაბულში ავიდეთ,მაგდა თანახმაა და თუ გინდათ დავრჩეთ ერთი დღე,კარვებს წამოვიღებ,სოკოც იქნება.
-უჩემოდ გადაგიწყვიტავთ,-გაეღიმა ნუცას და აწითლებულ მეგობარს დახედა.
-კარვებზე და დარჩენაზე არ გვისაუბრია,-მაგდამ ცხვირი აბზიკა.
-რა პრობლემაა,არ დავრჩეთ,მე მაინც წამოვიღებ.კნაჭასაც ვეტყვი,-იღიმოდა ვასო და ქალს თვალებით ჭამდა.
-დილით მზად იყავით,თავისუფლად ჩაიცვით,-უფრო მაგდას გასაგონად თქვა,მხარზე თოხი გაიდო და ხევს დაუყვა.
-გიტარა წამოიღე,ჩელენტანო!-მიაძახა ნუცამ.
***
მთელი ღამე ვერ მოისვენა ქალმა,შამფურივით ტრიალებდა და იქამდე იწრიალა სანამ ნუცამ არ დაცოფა,თუ არ გაჩერდები ჩემი ხელით აგიყვან ვასოსთან და დაგტოვებო.შერცხვა მაგდას გაისუსა და დილამდე არ განძრეულა.
არც ვასო იყო კარგ დღეში,ლამის ღამევე შეკაზმა ცხენი.ინათა თუ არა,ფეხზე წამოხტა და მზადებას შეუდგა.
-სად მიდიხარ,ვასო?-გაუკვირდა ლალის.
-გამოქვაბულები უნდა ვაჩვენოთ სტუმრებს,-დედას თვალი აარიდა და ზურგჩანთში ნივთების ჩალაგება განაგრძო.
-ვასო!რა ხდება,მოგწონს ეგ გოგო?-დაეჭვებულმა შეხედა.
-მომწონს!
-ქალაქელი სოფელში არ გაგიჩერდება,-თქვა ლალიმ და ოთახიდან გავიდა.
ბიჭს სახე მოექუფრა,სიმართლის მათრახი აეწვა.
***
ხევში ორი ცხენოსანი ჩამოქვეითებულიყო და მგზავრების გამოსვლამდე წყლის მათარებს ავსებდნენ.
-ვასო,ხომ არ მოვიტაცოთ ეს გოგო?-იკრიჭებოდა კნაჭა.
-ნუ მაიმუნობ!-შეუბღვირა კაცმა.
-მართლა გეუბნები,-გამომცდელი თვალით შეხედა.
-გამოდიან,მიეხმარე ნუცას,რაღაც მოაქვს,-სიტყვა ბანზე აუგდო და კარში გამოსულ გოგოებს გახედა.
მაგდას თმა აეწია და კეფაზე კუდივით გამოეკვანძა ,ტანზე მომდგარ მაისურში კარგად ჩანდა,როგორ აუდ-ჩაუდიოდა გული. შინაგანი ფორიაქი ვერ გაეჩერებინა.კაცს არ გამორჩენია ქალის მღელვარება,არც თავად იყო უკეთეს დღეში.
-გოგო,მარგოს მურაბები ხომ არ მოგაქვს,რა მძიმეა,-წუწუნებდა კნაჭა.
-იქ,რომ მოგშივდება,მერე გეტყვი რაც მიდევს,-გაეცინა ნუცას.
მაგდა უხერხულად დადგა და მხარზე გადაგდებულ ჩანთის სახელურს დაუწყო წვალება.
-წავიდეთ,თორემ ჩამოცხება მერე,მაგდა,მოდი,-ცხენის სადავე ხელში მოიქცია ვასომ.
მაგდა მიუახლოვდა და ცხენს ახედა,
-აქ როგორ უნდა ავიდე?
-უზანგზე დაადგი მარცხენა ფეხი და აიწიე,მარჯვენას წელზე გადაუტარებ,ადვილია,-ქალს ხელი წაავლო და ასვლაში მიეხმარა.მაგდა მოექცა თუ არა ზურგზე,წონასწორობის შენარჩუნება გაუჭირდა,ვასო სწრაფად შემოახტა ცხენს და უკნიდან აეკრა ქალს.მაგდას სუნთქვა გაუჩერდა,კაცის მკერდმა მთელი სხეული აუწვა და გააკანკალა.
-მთელი გზა უნდა იცახცახო?-კისრთან უჩურჩულა ვასომ და გაეცინა.
-თუ ცოტა უკან გაიწევი,არა!-ხმაც უკანკალებდა.
-ვერ გავიწევი,-ცხვირი კისერზე გაუსვა და ცხენს ფერდებში ფეხები შემოჰკრა.
უკან ნუცა და კნაჭა გაცხარებული კამათობდნენ,იმათაც ვერ გაეყოთ ადგილი.
პირველად იჯდა მაგდა ცხენზე,რომ არა კაცის ძლიერი მკლავები,ძირს გაადენდა ტყაპანს.
-ტანი გაასწორე და მშვიდად იჯექი,ნუ ხარ დაძაბული,-ყურთან ეჩურჩულებოდა კაცი.ქალს ცეცხლი მოსდებოდა და სახე აწითლებოდა.
-ლამაზი ხარ!-ლამის კისერზე დააწება ტუჩები ვასომ.
მაგდა შეიშმუშნა და წინ გაწევა სცადა.
-ჩემი სიახლოვე ასე ძალიან გაფორიაქებს?-შეტევაზე იყო კაცი.
-დაძაბული იმიტომ ვარ,რომ პირველად ვზივარ,შენ არაფერ შუაში ხარ!
-ნუთუ?-გაეღიმა და ქალს ფეხები ოდნავ მოუჭირა.
მაგდას გულის წასვლამდე ცოტაღა აკლდა,კანი აებურძგლა.
-შენ არაფერ შუაში ხარ!-გამოაჯავრა ქალი და მის ტაო დაყრილ მკლავს თითი აატარა.
-კარგი,აღარ გაგაწვალებ,ფეხით წამოვალ,შენ კი ჯდომას ისწავლი,-გაიცინა ვასომ და ცხენიდან ჩამოხტა.მაგდამ თავისუფლად ამოისუნთქა ,თუმცა სხეულში მოწოლილი ლავა ვერ ჩაიცხრო.

საოცარი ბუნება გადაეშალათ თვალწინ,ასწლოვან ხეებს მწვანე ხალიჩა მოექციათ ფეხქვეშ.ტყის სურნელი თავბრუს ახვევდა სულიერს.ცელქი ჩანჩქერი სიმღერ-სიმღერით მარდად მიხტოდა ქვებზე.
-აქ დავბანაკდეთ,დავისვენოთ და მერე ავიდეთ გამოქვაბულში,-ვასომ ცხენის ზურგიდან კარვები მოხსნა.
-რა სილამაზეა,-აღფრთოვანებას ვერ მალავდა მაგდა და ხელგაშლილი ტრიალებდა.
-ხოდა,დარჩი სოფელში და სულ სილამაზეში იქნები,კარგი ბიჭებიც გვყავს,-შეაპარა კნაჭამ და ვასოს თვალი ჩაუკრა.
-სოფელში ვერ ვიცხოვრებ,-ხმადაბლა თქვა და მდინარის ჩასასვლელისკენ წავიდა.
ნუცამ და კნაჭამ ვასოს შეხედეს,კაცი ადგილზე გახევებულიყო.
მთელი ღონით ჭიმავდა ვასო კარავს ,სახე არეოდა და კისერზე ძარღვები დაბერვოდა.ხმა არ ამოუღია,სანამ საქმე ბოლომდე არ მიიყვანა.
-ნუცა,დაუძახე შენს მეგობარს და ავიდეთ,-არც შეუხედავს ისე თქვა და თოფი მხარზე გადაიკიდა.
ბიჭები წინ უხმოდ მიდიოდნენ,მაგდა და ნუცა მათ ნაკვალევს მიჰყვებოდნენ.
-რას გაუფუჭე ხასიათი,აუცილებლად უნდა გეთქვა ეგ?-ბრაზობდა ნუცა.
-სიმართლე ვთქვი!-უკან არ იხევდა ქალი.
-და.. რომ მოგწონს?-წაკბინა.
-არ მომწონს,- რიხი აკლდა ხმას.
-გეტყობა,როგორ უყურებ და მის შეხებაზე რა ელეთ-მელეთი გემართება,-ენას არ აჩერებდა ნუცა.
მაგდა გაჩუმდა,მართალი იყო მისი მეგობარი და რა ეთქვა?
მზის შუქი გამოქვაბულის შესასვლელს ანათებდა,ცოტა სიღრმეში კარგად მოჩანდა თავდაყირა დაკიდული ღამურები,რომლებიც ადამიანების დანახვისას გუნდურად გამოიშალნენ.ქალის კივილი ექოდ გადაეცა ტყეს.მაგდას გადარეული სახის დანახვაზე ყველას სიცილი აუტყდა,კანკალებდა და თვალები აცრემლიანებოდა.გიჟივით გამოვარდა გარეთ ,ბალახებში ჩაჯდა და სახეზე ხელები აიფარა.
-ეხლა კი უკან მოუხედავად გაიქცევა ქალაქში,-იჭაჭებოდა კნაჭა.
ვასო თავზე დაადგა ქალს,ჩაიმუხლა და წყლის მათარა მიაწოდა,
-დალიე,-ხმა მოლბობოდა კაცს.
-არ მინდა,-გაჯიუტდა ქალი.
-დალიე,მეთქი,-ხმა გაუმკაცრდა და სახიდან ხელი ძალით ჩამოაღებინა.ცრემლები ლურჯ თვალებში ტბებივით ედგა,ცხვირი და ტუჩები აწითლებოდა ქალს.ვასოს გული შეუტოკდა,ლამის იქვე წასწვდა ქალს ბაგეზე.
მაგდამ ხელის კანკალით გამოართვა წყალი და ცოტა მოსვა.
-იცოდით და არ მითხარით?! წავიდეთ რა აქედან,-ამოისლუკუნა და კაცს ვედრებით შეხედა.
-კარგი,ადექი წავიდეთ,-კაცმა ხელი მოკიდა, წამოაყენა და გულზე ოდნავ მიიხუტა,ქალი არ გაძალიანებია.
კარვებისკენ გაუყვნენ ტყეს,გზა და გზა სოკოც მოკრიფეს და ლამაზი ყვავილებიც.
-სანამ ცეცხლს ავანთებთ,თუ გინდათ იბანავეთ,-ვასომ ფიჩხები ძირს დაყარა.
-გამოსაცვლელი არ მაქვს,-დაიჯღანა მაგდა.
-გამოსაცვლელი რად გინდა,კაციშვილი აქ არ არის,ჩვენ მაქეთ არ წამოვალთ და იჭყუმპალავეთ როგორც გაგიხარდებათ,ოღონდ ღრმად არ შეხვიდეთ,ზოგან ცუდი დინებაა,-დამოძღვრა კნაჭამ ქალები.
-წამოდი მაგდა,ქალაქში კი ვერ იბანავებ ასეთ სუფთა წყალში,-სიცილით გამოსდო მკლავი ნუცამ .
ბიჭებმა ცეცხლი დაანთეს და რომ მინელდა,ნაკვერჩხალზე მწვადებიც წამოაწვინეს.
-კნაჭა,ეგ სოკოებიც წამოაცვი ბარემ,კარგად ნახე,ღმერთმა იცის რა მოკრიფა ქალაქელმა,-თბილად გაეღიმა ვასოს.
-ჩელენტანო,მაგარი გოგოა მაგდა,ხელიდან არ გაიშვება,-ცერა თითით მდინარისკენ ანიშნა.
-სოფელი არ ნებავს,-ამოიოხრა.
-ისე გიყურებს,არ უნდა იყოს გულგრილი,-კაცის ხასიათის გამოკეთებას ცდილობდა.
-ჯერ პატარაა და ვნება ერევა,ვნება და სიყვარული სხვა და სხვა რამეა კნაჭა,-თქვა და შამფურები გადაატრიალა.
-რაღა პატარაა,ოცდასამი წლისაა..არაა,ისე გიყურებს ,რომ უკვე შენს ეზოში ვხედავ ქათმებს სიმინდს უყრის,-ორივე გულიანად იცინოდა.
სიცილი კივილის ხმამ შეაწყვეტინა ბიჭებს,ერთმანეთს შეხედეს და მდინარისკენ სირბილით დაეშვნენ.მეორე მხარეს გაეტაცა წყალს ქალები.ნუცას მაგდასთვის თმაში ჩაევლო ხელი და თვითონ ლოდს მოჭიდებული განწირული კიოდა,მოვარდნილი წყალი ძალას აცლიდა ორივეს.
ვასომ და კნაჭამ გიჟებივით დაიძრეს ტანზე და მდინარეში გადაეშვნენ.დინება იმდენად სწრაფი იყო,გაუჭირდათ ბიჭებს ადგილამდე მისვლა.მაგდა ნუცას ჩამოკიდებოდა კისერზე და გადარეულივით ატრიალებდა თვალებს,წყალი სახეზე სცემდა და სუნთქვა უჭირდა.ნუცას ტუჩები გალურჯებოდა და ქალის თმას მთელი ძალით ჩაფრენილი თავისკენ ექაჩებოდა.ვასო ძლიერად უსვამდა მკლავებს,რამდენჯერმე ჩაყვინთა კიდეც,ზვირთები ხელს უშლიდა.კნაჭაც სხარტად მოძრაობდა,არ ეპუებოდნენ დინებას.გოგოებს როგორც კი მიუახლოვდნენ,ლოდზე მოეჭიდნენ და სათითაოდ სტაცეს მკლავში ხელი.
-ნუ გეშინია!ნუ გეშინია!-უყვიროდა ვასო მაგდას და ნაპირისკენ მიათრევდა.
კნაჭას ნუცასთვის ჩაევლო ხელი და მთელი ძალით მიიწევდა წინ.
რიყეზე გულაღმა ეყარა ოთხივე და ძლივს სუნთქავდნენ,საცვლებით და აზღუდებით დარჩენილ ქალებს იმ წუთში სირცხვილიც გაქრობოდათ.
ვასო წამოჯდა და მაგდას დახედა,თვალები დაეხუჭა და სუნთქვა გახშირებოდა ,ქალის დაბურცულ მკერდს მზერა ვერ მოაცილა,ტანში რაღაც შეუძვრა და ძარღვები დაეჭიმა.თავი გააქნია და კნაჭას გადახედა.
-ზევით უნდა წავიდეთ,იქ ვიწროვდება და ადვილად გადავალთ,-წამოდგომა დააპირა,მაგრამ გაახსენდა თავადაც საცვლის ამარა რომ იყო და ისევ ჩაჯდა.

ნუცა წამოჯდა,ხელები სად დაეფარებინა,აღარ იცოდა.კნაჭაც ზანტად წამოიწია და ყველას რომ გადახედა სიცილი აუტყდა,აჰყვნენ ნუცაც და ვასოც.მაგდა ახლაღა მოვიდა გონს და მკერდზე იტაცა ხელი.
-დასანახი დავინახეთ,ტყუილად ნუ გრცხვენიათ,-უხერხულობის განმუხტვა სცადა კნაჭამ,ყველას გაეღიმა და ფეხზე წამოდგნენ.
ბიჭები წინ წავიდნენ,უკან უხერხულად აწურულები მიჰყვებოდნენ ქალები.მაგდა კაცის სხეულს მალულად ზვერავდა.განიერ დაკუნთულ მხრებს ლამაზად მიარხევდა ვასო,ქალის გული ბრუნებს აკეთებდა.
მდინარის გადასასვლელზე ვასოს კიდევ ერთხელ მოუწია ქალის მიხუტება,ფეხებში ლამის ძალა წაერთვა,შიშველ ტანზე რომ მიიკრა ქალის მკერდი,ოხვრა აღმოხდა.მაგდა ერთიანად კანკალებდა და კაცს ძლიერად უჭერდა ხელს.
ახლიდან მოუწიათ ცეცხლის ანთება და გაყინულ-გაწუწულები ზედ მიეფიცხნენ.
-ხათაბალა ხარ,შვილო,-იცინოდა კნაჭა და მაგდას მწვადის ნაჭრებს წინ უწყობდა.
-ჭამე,იქნება მოღონიერდე,-აგრძელებდა.
ნუცამ მარგოს გუდას მოხსნა პირი და ბოთლით არაყიც ამოაძვრინა,დედას პურებთან ერთად.

-ამას გვიმალავდი?-გაეცინა ვასოს და ბოთლი ხელში შეათამაშა.
-მე ვერ დავლევ,-მაგდამ ხელები გაასავსავა.
-ქორწილში მეორე ქვევრი გახსნა ნიკოლოზამ შენს გამო,იმდენი დალიე და ეხლა აღარ სვამ?-იცინოდა ნუცა.
-ცოტა დავლიოთ ყველამ,-ვასომ მაგდას გადახედა.
დალიეს კიდეც და კარგადაც მოილხინეს,გადარჩენისა აღნიშნეს.ვასომ გიტარასთან ერთად ყველა აამღერა,სასმელი მოეკიდათ ,ხუმრობდნენ და იცინოდნენ.ისე დააღამდათ ვერ გაიგეს.
-მეძინება,-ნუცამ ხელი აიფარა პირზე, დაამთქნარა და ფეხზე წამოდგა.
-დავწვეთ,-კნაჭასაც თვალები ეხუჭებოდა.
-მაგდა,შენ დარჩი ცოტა ხანს,-უთხრა ვასომ და კნაჭას რაღაც ანიშნა.

ნუცაც და კნაჭაც კარვებში შეძვრნენ და ელვა ბოლომდე ასწიეს.
ვასო ქალის მხარეს გადაჯდა,მკლავები მუხლებზე დაიწყო და ტყის სიღრმეს თვალი გაუსწორა.მაგდა აწრიალდა.
-დამშვიდდი,-არ მიუხედავს ქალისთვის ისე უთხრა.
-მაგდა,-მძიმედ დაიწყო,-შენ თვითონაც ხვდები,რომ მომწონხარ,შენც იგივეს გატყობ,-გაეღიმა.
-მე..,-რაღაცის თქმა დააპირა მაგდამ,ვასომ ტუჩზე თითის მიდებით შეაწყვეტინა.
-ჩშშ,ჯერ მე მომისმინე,-უფრო ახლოს მიიწია ქალისკენ.

-ქალის და მამაკაცის ურთიერთობა მოწონებით იწყება,ეს უკვე ის მარცვალია,რომელსაც თუ ხშირად მორწყავ,გაიზრდება და დიდ სიყვარულს გამოსხამს.მე შენთან ერთად მინდა ეს მარცვალი გავზარდო,თუ გინდა ეხლა არაფერი მითხრა,იფიქრე და შენს თავში რომ დარწმუნდები ,ან მარცვალი გაანადგურე,ან წყალი დაასხი,მე მოთმინებით დაგელოდები,-თქვა და წამოდგა.
-დავისვენოთ ეხლა,-ქალს თმაზე დაუსვა ხელი.მაგდა გახევებული იჯდა,მოწოლილ ცრემლებს თვალები დაებინდათ.
-მაგდა,-ჩაიმუხლა ვასომ და გაუღიმა,
-არ იტირო,-ფეხზე წამოაყენა და გულზე მიიხუტა,ქალის სხეული კრთოდა.ტუჩები თმაზე შეახო და გაყუჩდა.მაგდა არ განძრეულა.ვასომ ტუჩები საფეთქელზე ჩამოაცურა და ახლა იქ დააწება.ქალის მხრიდან წინააღმდეგობა რომ ვერ იგრძნო,კისერზე ჩავიდა ნაზი კოცნით.მაგდა მიეხუტა და ჩუმი კვნესა აღმოხდა.ვასოს თითქოს დენმა დაარტყა,მკლავები ძლიერად მოუჭირა და ქალს ტუჩის ნაპირთან აკოცა.მაგდას ძალა ეცლებოდა,კაცზე დაყრდნობილს თვალები დაეხუჭა და კისერი უკან გადაეგდო.
-მაგიჟებ,-აღმოხდა კაცს და ქალის ბაგეს მომთხოვნად დაეუფლა.გიჟებივით კოცნიდნენ ერთმანეთს,ქალის ტანზე ძლიერად დაატარებდა თავის მკლავებს.მაგდა მოდუნებულ სხეულს ვერ იმორჩილებდა.ვასომ ნელ-ნელა ბალახზე დააწვინა და ქალს ზემოდან მოექცა.მკერდი გადაუღეღა,ცოტა ხანს დააკვირდა,ქალი ჩუმად კვნესას განაგრძობდა,სისხლის მოზღვავება იგრძნო კაცმა და მკერდის თავს მოწყურებულივით დაეწაფა. უცებ შეჩერდა,თავი გაიქნია და ქალის ტუჩებთან აიწია,
-მაგდა,ეხლა რომ არ გავჩერდე,მეშინია სანანებელი არ გაგიხდეს,-უჩურჩულა და ნაზად დაუკოცნა ცხვირ-პირი.ქალი თითქოს გამოფხიზლდა,კაცს თვალებში ჩააჩერდა,ნელა წამოდგა და ფეხარეული წავიდა კარვისკენ.
ვასო ცეცხლთან ჩამოჯდა და თავი ხელებში ჩარგო.
***
ჩიტების ჭიკჭიკი ტყეს აღვიძებდა.კარვებიდანაც გამოიშალნენ და წასასვლელად მზადება დაიწყეს.ცხენები მშვიდად მიუყვებოდნენ გზას,ვასო ქალის ზურგს აკრული და კნაჭა კი ნუცასთან მოკამათე.
-კნაჭა,მიიწიე უკან,ცხენის კისერზე ვზივარ უკვე,-ბობოქრობდა ნუცა.
-სად წავიდე გოგო,კუდზე ხომ არ ჩამოვეკიდები?-არ რჩებოდა ვალში.
მაგდა ხმას არ იღებდა,ვასომ რამდენჯერმე გააპარა ტუჩები მის კისერზე და ქალის გაკანკალებაზე ეღიმებოდა.
სოფელს,რომ მიუახლოვდნენ ბიჭები ჩამოქვეითდნენ და ფეხით გამოუყვნენ.
ვასომ ხევთან ჩამოსვა მაგდა,ახლოს მიიზიდა ქალი და სახეზე ხელის ზურგი დაუსვა.
-დაგელოდები,-შუბლზე აკოცა და გატრიალდა.

სახლში შესვლისთანავე ნუცა დაეტაკა მაგდას.
-რა მოხდა თქვენს შორის,რაზე ისაუბრეთ?
-ნუცა,თბილისში უნდა წავიდე,-მოულოდნელი იყო პასუხი.
-რა გითხრა ამისთანა?-გაოცებული ჩამოჯდა.
-მეშინია,რომ შემიყვარდება,უნდა დავივიწყო,-ცრემლები მორეოდა.
-გაგიჟდი?-ფეხზე წამოხტა და ახლოს დაუდგა.
-იმდენად მითრევს თავისკენ,რომ ვერ ვეწინააღმდეგები,უნდა გავეცალო,-გადმოყარა ცრემლები.
-ვერაფერი გავიგე,თუ მოგწონს და ხვდები,რომ სიყვარულიც გეპარება,რატომ კრავ ხელს?-ხელსახოცი მიაწოდა.
-სოფელში ვერ გავთხოვდები და იმიტომ,სჯობია ახლავე დამთავრდეს ყველაფერი,-ნიკაპი აუკანკალდა.
-რა სულელური მიზეზია,სოფელში რა.. ხალხი არ ვცხოვრობთ თუ რა ხდება?-გაბრაზდა ნუცა.
-მე ქალაქში დავიბადე,ნუცა,რატომ არ გესმის,გამიჭირდება შეგუება,ის კი იქ არ წამოვა,აქ აქვს სამსახური,სახლი,-ხელებს შლიდა.
-კარგი მაგდა,როგორც გინდა,მერე არ ინანო იცოდე,შენ იმდენად მოგეწონა ვასო,რომ ყველა კაცში მას დაუწყებ ძებნას და,რომ ვერ იპოვნი მერე მიხვდები შენს შეცდომას,-დანანებით გაიქნია ნუცამ თავი და ოთახიდან გავიდა.
***
მზე გორებს იქით ჩაიძირა და ასპარეზი მთვარეს დაუთმო.მთელი დღის დასიცხული ბუნება სულს ითქვამდა.ვასო ტახტზე პირქვე გაწოლილიყო და მშვიდად ჩასძინებოდა.
-ვასო!-გარედან იძახდა ვიღაც.
-რომელი ხარ?-ლალი აივანზე გადადგა და ჭიშკრისკენ გაიხედა.
-ლალი დეიდა,კნაჭა ვარ,ვასო სად არის?
-სძინავს შვილო,რა მოხდა,შემოდი?-შეშფოთდა ქალი.
კნაჭა სახლისკენ დაიძრა და კარში გაფითრებული შევიდა.
-რა დაგემართა შვილო?-შეშინებულმა გახედა.
-არაფერი,ვასოსთან მაქვს საქმე,-პირდაპირ ტახტისკენ გაეშურა.
-ვასო! გაიღვიძე!-შეაჯანჯღარა.
-მმმ,რა გინდა კნაჭა?-თავი ასწია და გაბრუებულმა შეხედა.
-მაგდა წავიდა!-მეხივით გავარდა.
გიჟივით წამოხტა ფეხზე და მხრებში ეცა ბიჭს,
-რა თქვი?-კბილებში გამოცრა.
-მაგდა წავიდა,ნუცამ მითხრა,- ხმა ეპარებოდა.
ვასო მთვრალივით გავიდა გარეთ,თავზე ხელები შემოეჭდო და ძლიერად უჭერდა,ყურებში გუგუნს გრძნობდა,ვერ წარმოედგინა,რომ ქალი ასე უპასუხოდ წავიდოდა.“წუხელ თავი რომ არ შემეკავებინა,თანახმა იყო ჩემი გამხდარიყო“-ფიქრობდა,ტვინში აერეოდა ყველაფერი.ხის ძირში ჩამოჯდა,თავი მიაყრდნო და თვალები დახუჭა.კნაჭა უხმოდ გადასცდა გალავანს.
***

მზეს თბილისი დაეპყრო,ძლიერად მოეხვია მწველი სხივები და გაშვებას არ უპირებდა.ვაკის პარკში,შადრევანთან ბავშვები ირეოდნენ,გრილი წყლით ცდილობდნენ სიცხისგან თავის დაღწევას.მაგდა ხის სკამზე დამჯდარიყო,ფეხები მუხლებში აეკეცა და შუბლი ზედ ჩამოეყრდნო.დრო და დრო საჩვენებელ თითს მორიგეობით ისვამდა თვალებზე,ცრემლს დაენამა ქალის სახე.“გადამივლის,გადამივლის“-აჯერებდა თავს და ჩუმად ბუტბუტებდა.
-დახმარება ხომ არ გჭირდებათ?-მხარზე მსუბუქი შეხება იგრძნო და თავი ასწია.სიმპათიური ბიჭი ადგა თავს და კითხვის ნიშნიანი თვალებით შესცქეროდა.
-არა,გმადლობთ,-ხელი გააქნია.
-კარგი,-ბიჭი გაბრუნდა.
მაგდამ ისევ ჩარგო თავი და ფიქრებში ჩაიძირა.გაახსენდა წვიმაში როგორ წაიქცა,როგორ გადაიკიდა ვასომ მხარზე და როგორ გადაუყარა ფეხსაცმელები.სიცილ-ტირილი ერთმანეთში ერეოდა.იმ ღამის გახსენებაზე ,ლამის რომ დანებდა კაცს,ჟრუანტელმა დაუარა.გონებაში კინოს კადრივით უტრიალებდა ყველა წუთი და წამი.ახსოვს კაცის სახე ,მდინარეში როგორ მიიწევდა მაგდას გადასარჩენად,მერე როგორ აიხუტა ქალი და გაათრია ნაპირზე,როგორ ეყარნენ შიშვლები რიყეზე და დარცხვენილები როგორ მისდევდნენ უკან.
ხელის შეხებამ ისევ გამოარკვია,გვერდით ვიღაც მიჯდომოდა.თავი ასწია და ისევ ის ბიჭი შერჩა ორი ნაყინით ხელში.
-გამომართვი,-გაუწოდა ბიჭმა და თავის ნაყინს ენა გაუსვა.
-არ მინდა,-გაკვირვებული ხმა ჰქონდა მაგდას.
-გამომართვი,გამომართვი,-ეღიმებოდა ბიჭს და ხელში ძალით მიაჩეჩა.
-მე ერეკლე ვარ,-ჭიქის ნაყინს ქერქი მოაწიწკნა.
-მაგდა,-ხმადაბლა უთხრა და გამოწვდილი ნაყინი გამოართვა.
-ძალიან ცხელა მაგდა,ცოტა გაგრილება არ გვაწყენდა,ჭამე,-წარბები ასწია და ცივ ნუგბარს ენა მოატარა.
-სად სწავლობ?-შეათვალიერა ქალი.
-დავამთავრე უკვე,-დაუკმაყოფილა ცნობისმოყვარეობა.
-კარგია და რა სპეციალობა გაქვს?-არ ეშვებოდა.
-მუსიკოსი,სარაჯიშვილი დავამთავრე წელს,-მაგდამაც გაბედა ნაყინის გასინჯვა.
-ოო,დიდებულია!-აღფრთოვანდა ბიჭი.
-შენ?-ზრდილობა გამოიჩინა.
-მე უკვე ვმუშაობ,სტომატოლოგი ვარ,-გაიცინა და ჩაწიკწიკებული კბილები გამოაჩინა.
-ჯერ არ მჭირდები,-გაეღიმა მაგდას და წამოდგა,-ბოდიში,უნდა წავიდე,მადლობა ნაყინისთვის,-კიბისკენ წავიდა.
-გაგაცილებ,-აედევნა ერეკლე.
-როგორც გინდა,-მხრები აიჩეჩა ქალმა.
****

შემოდგომა ვაზის ტალავერებს ტანს შემოხვეოდა და მძივებივით ასხმულ ნაყოფს უმწიფებდა.სოფელი რთველისთვის ემზადებოდა.
-ვასო,რამდენი დღე დარჩები ქალაქში?-ლალის როდინი დაედგა ფეხებთან და სიმინდს ამტვრევდა.
-ზეგ ჩამოვალ დედა,ვენახს უნდა მივხედო,- ძაღლს ძვლები გადაუყარა.
-იმ გოგოსი არაფერი ისმის?-ფრთხილად შეაპარა.
ვასოს ხმა არ ამოუღია,კიბე მოქუფრულმა აიარა.ლალიმ თავი გააქნია,ხედავდა როგორ მისცემოდა შვილი დარდს.რაც იქ ქალაქელი წავიდა,წესიერად არც ჭამდა და არც ეძინა,მუდამ გაღიზიანებული დადიოდა.ამოიოხრა და სიმინდს ქვა დაუშინა.

თბილისის დიდ საკონცერტო დარბაზის წინ უამრავი ხალხი ირეოდა,წარმოდგენის დაწყებამდე ცოტა დრო დარჩენილიყო.
-მაგდა,აქ არის ჩვენი ადგილები,-ერეკლეს ხელი ჩაეკიდა ქალისთვის და სკამების წინა რიგისკენ მიჰყავდა.მაგდას გული უცნაურად უხტოდა, ყელზე ხელის ჩამოსმით ცდილობდა მღელვარება დაეფარა.
-ცუდად ხომ არ ხარ?,-შეამჩნია ბიჭმა.
-არა,ცოტა ჩახუთული ჰაერია,გამივლის,-მოიტყუა.
სცენის ფარდის აწევას,ხალხის ოვაციები და ტაში მოჰყვა.კონცერტის გახსნა პატარა მოცეკვავეებმა ითავეს,მუხლებით შემოიარეს სცენა და ცენტრში ფეხებგაჭიმულები დადგნენ,იყო შეძახილები და დარბაზიდან სტვენა.პატარების დანთებულ ცეცხლს ,მოცეკვავეების მეორე პარტია შეუერთდა.ნიჭიერი ბავშვები ერთი მეორეს ცვლიდნენ,მუსიკის ტალღებს მაყურებელიც აჰყოლოდა მხრების თამაშით.
როდესაც სცენაზე ნაცნობი სახე გამოჩნდა,მაგდას სუნთქვა შეეკრა და ხელები მძლიერად მოუჭირა სკამის სახელურებს.ვასომ ღიმილით მოავლო თვალი დარბაზს და მაყურებელს თავი დაუკრა. აკორდების აჟღერებაზე ქალს მთელ ტანში ჟრუანტელმა დაუარა,ისე ლამაზად დააცურებდა ხელებს სიმებზე და ტკბილად აყოლებდა ხმას,მაგდას თვალთ დაუბნელდა.ისეთი მონატრება იგრძნო ,გული ყელში მიებჯინა,ჰაერი აღარ ჰყოფნიდა,ვეღარაფერს ხედავდა,გიჟივით წამოხტა და გასასვლელისკენ გაიქცა,უკან მიჰყვა დაბნეული ერეკლე.ხალხის ყურადღებაც მიიპყრო.არც ვასოს თვალს გამორჩენია,წამიერად შეავლო თვალი და იცნო,ისიც დაინახა უკან ვიღაც ბიჭი როგორ გაედევნა ქალს.გული შეეკუმშა,ძლივს ჩაამთავრა ნომერი,დარბაზის ტაში სადღაც შორიდან ჩაესმოდა ყურში.
-მაგდა,რა დაგემართა?-ერეკლეს შეშფოთებული სახე ახლოს დაეხარა ქალთან,რომელიც იქვე კიბის საფეხურზე დამჯდარიყო და სახეზე ხელები აეფარებინა.
-სახლში წამიყვანე,-ჩუმად ჩაილაპარაკა.
*სოფელში რთველი გაჩაღებულიყო,ყურძნით დატვირთული ურმები ,ჭრიალით მიირწეოდნენ.თავწაკრული ქალები გულმოდგინედ კრეფდნენ ვაზს,იყო ენაკვიმატობა და სიცილი,ბოლოს გაშლილი სუფრა და ზედ წამოგორებული მწვადები.
-ვასო,მარიკას გოგო ჩამოსულა,რა კარგი დამდგარა,არ გინახავს?-ლალი ამოუდგა შვილს გვერდში.
-არ მინახავს!-შუბლშეკრულმა მაკრატლით გადაჭრა მტევანი.
-გენახა,ლამაზი გოგოა,-ფიქრებიდან შვილის გამოყვანა სცადა.
-დედა!-შეუბღვირა და ყურძნით სავსე რკინის სათლს ხელი დაავლო.
-როდემდე უნდა იყო მასე? დაივიწყე ,კარგი გეყოფა!-ხმას აუწია.
ვასომ უხმოდ აუარა დედას გვერდი და ვენახის თავში წავიდა.
**
ზამთარს სუსხი მოეტანა და ქალაქს თეთრ სამოსს აცვამდა.ახალ წლამდე ორი დღე იყო დარჩენილი,ბაზარსა თუ სურსათ სანოვაგე მაღაზიებს ხალხი შესეოდა და სუფრისთვის ათას პროდუქტს არჩევდა.
მაგდა მობუზული იწვა საწოლში და ციებანივით კანკალებდა.საწოლის კიდეზე ნუცა ჩამომჯდარიყო ჩაფიქრებული.
-მაგდა,შეცდომას უშვებ!-მკაცრი იყო მეგობრის ხმა.
-უკვე ყველაფერი გადაწყვეტილია,ზეგ მოდის მშობლებთან ერთად,-ამოიკრუსუნა.
-რომ არ გიყვარს?!-ფეხს აჭერდა.
-შემიყვარდება,-თქვა მობეზრებულად.
-სულელი ხარ მაგდა,სულელი!-აიფოფრა ნუცა.
-კარგი,შენ ნუღარ მიმატებ,-ტირილის პირას მისულიყო.
-სხვა გიყვარს და სხვას მიჰყვები,გოგო?! მთელი ცხოვრება დაიტანჯები,არ მესმის შენი!ვასო ძალიან შეიცვალა,არავის ელაპარაკება,დაგინახა მაშინ დარბაზში და ისიც დაინახა როგორ გამოგეკიდა ერეკლე,კნაჭამ მითხრა.იმის შემდეგ დადუმდა კაცი,გონს მოდი!-მეგობრის თვალის ახელას ცდილობდა.
-ნუცა!
-რა ნუცა? რა ნუცა? შეგჭამს მასზე ფიქრები.კაცს,რომელზეც თანახმა იყავი დანებებოდი შუა ტყე-ღრეში,მის დანახვაზე და შეხებაზე ერთიანად დნებოდი,ამის შემდეგ შენ სხვა კაცს შეიყვარებ?! ვასო გიყვარს,შეუშვი მაგ ტვინში!-გაცხრდა ნუცა და მაგდას თავში ჩაუკაკუნა.
***

ახალი წელი ზარ-ზეიმით შემოიჭრა სოფელში.თოფების ხმას ძაღლები ყეფით და ყმუილით შეუერთდნენ.მეკვლეს გზა გაეკვალა თოვლში და ტკბილეულით დატვირთული მისალოცად მიაბიჯებდა.
-ჩელენტანო!-კნაჭა ჭიშკარში შევიდა.
ვასომ კარი გამოაღო.
-ჩელენტანო,ფეხი ჩემი კვალი ანგელოზისა,ახალ წელს გილოცავთ!-ჩაურაკრაკა ბიჭმა,ღიმილით შეაბიჯა ოთახში და კანფეტები შეყარა.
-მოდი კნაჭა,მოდი,მეც გილოცავ!-გადაეხვია მეკვლეს და მხარზე ხელი დაუტყაპუნა.ლალის გოზინაყით სავსე თეფში მიაჩეჩა და მაგიდასთან მოკალათდა.
გაშლილი სუფრა ნაირ-ნაირი შემწვარ-მოხრაკულით იწონებდა თავს.
დილამდე ისხდნენ ბიჭები,ზაფხულის დღეებიც გაიხსენეს და ვასოს დადარდიანებული გული ღვინოში აბანავეს.ბოლოს კნაჭა ბანცალით და სიმღერ-სიმღერით გაუყვა გზას.
მთელი დღე თავი ვერ ასწია ვასომ,საწოლში საბანში გადახვეულს თვალები დაეხუჭა და ძილ-ღვიძილში ნებივრობდა.
-ვასო,ადგები? ელიკომ და შოთამ გადაგვიპატიჟეს,-თავს წამოადგა ლალი და შეანჯღრია.
-მმმ..არა,-ოდნავ აიწია და გვერდზე გადაბრუნდა.
-ეეჰ,-ხელი ჩაიქნია ქალმა და გავიდა.

გვარიანად ბარდნიდა,ხეებს თეთრი ღრუბელივით დაედო თოვლი,სუფთა ჰაერი ცხვირში უძვრებოდა სულიერს და ფილტვებში დაუკითხავად დასრიალებდა.
ლალი ხელდამშვენებული გაემართა ჭიშკრისკენ,მეზობლები უნდა დაეფასებინა.
კარს ურდული გამოუწია და გამოხსნა. კარს იქით ასვეტილმა სხეულმა სახტად დატოვა ადგილზე ქალი.
-ჩამოხვედი?-გაოცება და სიხარული ერთიანად აღებეჭდა .
-ჩამოვედი,ლალი დეიდა,-თავი ჩაეღუნა სტუმარს.
უხმოდ მიიხუტა ქალი გულზე და მოწოლილი ცრემლები გადაყლაპა.
-შედი, წევს,- ბედნიერებისგან სახე ანთებულმა ქალს სახლისკენ უბიძგა.

ოთახში ფეხაკრეფით შეიპარა მაგდა,კაცს ჩუმად დააკვირდა,საწოლზე უხმაუროდ ჩამოუჯდა.
-ჩელენტანო,-მხარზე სუსტად უბიძგა.
ვასო შეიშმუშნა,გადმოტრიალდა და ქალს შუბლშეკრული დააკვირდა.მაგდა ოდნავ შესამჩნევად იღიმოდა.კაცი წამოჯდა,სახე ნელ-ნელა გაუნათდა და პირი გახსნა,ხელი მაგდას სახისკენ წაიღო,ნაზად დაუსვა,მხარზე ჩამოაცურა,უცებ დაავლო მკლავში ხელი და ტანსაცმლიანად შეითრია საბნის ქვეშ.გულზე უხმოდ მიიხუტა და გაყუჩდა.

-ჩელენტანო,მიყვარხარ!-ქალმა ბედნიერმა ჩაიჩურჩულა კაცის კისერში.

დასასრული

_______