უეცრად თომა და ემა გაუჩინარდნენ, მე და ვაჩე კი კლუბში დაგვტოვეს. ის გოგონებთან გართობას არ წყვეტდა. მოწყენილობისაგან ვკვდებოდი. მოულოდნელად ჩემს წინ ერთი ბიჭი დადგა და ცეკვა შემომთავაზა, მეც დავთანმხდი. ცეკვის დროს უცნობმა ბიჭმა მკითხა:
- რა გქვია?
- ემილია და შენ?
-მე სანდრო. ესეთი ლამაზი გოგო აქ მარტო ხარ?-მკითხა გაკვირვებულმა. ვაჩეს აქ ყოფნა არაფლად ჩავაგდე და ვუთხარი:
-კი მაერტო ვარ. - ამ დროს საცეკვაოდ ვაჩე და მისი ერთ-ერთი „ნაშა“ გამოვიდა, თანდათან ჩვენ გვიახლოვდებოდნენ. ცოტახნის შემდეგ წყვილების გაცვლა სთხოვა სანდროს, მანაც ვაჩეს ერთ-ერთ „ნაშასთან“ განაგრძო ცეკვა მე კი ვაჩესთან. მასთან ცეკვის დროს ხმა არ ამომიღია. ცოტახნის შემდეგ, ცეკვა შევწყვიტე და კლუბიდან გამოვედი, უკან კი ვაჩე გამომყვა. ტაქს ვაჩერებდი და ვაჩემ მითხრა :
- ღამის 2 საათზე ტაქსს ვერ გააჩერებ, წამოდი მე წაგიყვან.-მითხრა ღიმილით.
- არ მინდა შენი წაყვანა.-ჯერ კიდევ ნაწყენი ვიყავი მასზე, მის ესეთ საქციელზე, როგორაც მოიქცა კლუბში.შემდეგ კი სერიოზული ხმით მითხრა.
-მე მინდა, რომ წაგიყვანო და სწრაფად ჩაჯექი მანქანაში. - შეწინააღმდეგების თავიც არ მქონდა, ამიტომ ჩავჯექი მანქანაში და წავედით. გზაში ხმა არცეთს არ ამოგვიღია.
15 წუთში ჩემს სახლთან ვიყავით, როდესაც მანქანა ჩემს სახლთან გააჩერა გაკვირვებულმა ვკითხე:
- კი მაგრა, მე შენთვის სახლის მისამართი არ მითქვამს და საიდან გაიგე? - ძალიან დაბნეული ვიყავი. ის კი იღიმოდა.
- მე ყველაფერი ვიცი შენზე პატარავ. - მეტი აღარაფელი გვითქვამს ერთმანეთისთვის დამშვიდობების გარდა.
სახლში როდესაც ავედი (მარტო ვცხოვრობ, მას შემდეგ რაც დედა წავიდა უცხოეთში) შხაპი მივიღე და დავწექი.ბალიშზე თავის დადება და ჩაძინებაც ერთი იყო. დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა, უცხო ნომერი რეკავდა.
-გისმენთ რომელიხართ?- ვიკითხე ნამძინარები ხმით. ჯერ მხოლოდ 9 საათი იყო.
-დილამშვიდობისა პატარავ, გაგაღვიძე?- მკითხა უცნობმა (ბიჭი იყო), ჯერ კიდევ ვერ გამეგო ვინ.
- დიახ. რომელი ხართ?
-ვაჩე ვარ. შეგიძლია რომ ეხლა შემხვდე?
-ეხლა ვერ მოვახერხებ, რა ხდება ხომ მშვიდობა?-ვკითხე შეშინებულმა.
-კი კი მშვიდობაა. როდესაც მოახერხებ შეხვედრას მომწერე.
-კარგი- და გავუთიშე
ძილი ვეღარ გავაგრძელე. ფეხზე ავდექი თავი მოვიწესრიგე. ჯინსის შარვალი და ზედა ჩავიცვი, სამზარეულოში შევედი ყავის გასამზადებლად და თურმე ყავა აღარ მქონია, არადა ყავა ძალიან მინდოდა. მაღაზიაში წასასვლელად მოვემზადე. ოლსთარები ჩავიცვი, ტელეფონი და ფული ავიღე. როდესაც ჩემი კორპუსიდან გამოვედი, შავი მანქანა დავინახე, ძალიან მეცნობოდა. მანქანიდან ვაჩე გადმოვიდა და მითხრა :
- დღეს რა საქმეები გაქვს, რომ ჩემთან შეხვედრას ვერ ახერხებ?
- სკოლაში უნდა წავიდე პრეტესტი მაქვს.- ესეც ერთი ტყვილი ვუთხარი უკვე.
-კარგი წამოდი მე წაგიყვან. - ახლა რაღა მე\ტქვა არ ვიცოდი.
-იყოს არ მინდა ტაქსით წავალ.-მის პასუხს აღარც დავლოდებივარ, იქვე მდგომ ტაქსში ჩავჯექი და წავედი. არ ვიცოდი სად წავსულიყავი და უეცრად მომაფიქრდა ერთი კაფე. ტაქსის მძღოლ ვუთხარი :
-კაფე პიერ ბათუმ-ში წამიყვანეთ. - ერთ-ერთი კარგი კაფე არის.
-კარგით. -მითხრა მძღოლმა.
ოც წუთიანი მგზავრობის შემდეგ როგორც იქნა მივედით.კეფეში შევედი, ყავა და ნამცხვარი შევუკვეთე. 5 წუთიც არ იყო გასული, რომ კაფეში ვაჩე შემოვიდა. ჩემს მაგიდასთან მოვიდა.
-შეიძლება აქ დავჯდე?- მკითხა, მაგრამ პასუხის გაცემაც არ დამაცადა, ჩემს მაგიდასთან დაჯდა.
-შენ რა კუდში დამზდევ ? აქ რა გინდა?-ვკითხე გაკვირვებულამა.
- და შენ რატომ მომატყუე, რომ სკოლასი მიდიოდი?
-კითხვას კითხვით ნუ მპასუხობ.- ამო დროს ასისტენტი მოვიდა და ვაჩეს კითხა :
-რას ინებებთ?
-მეც იგივე მომიტანეთ რაც ქალბატომა შეუკვეთა.
-კარგით- ასისტენტი წავიდა. სიჩუმე ჩამოვარდა.მალე ყავა და ნამცხვარი მოიტანეს.
-გემრიელად მიირთვით. -გვითხრა ასისტენტმა. სიჩუმე ვაჩემ დაარღვია.
-ერთმანეთი ცუდ სიტუაციაში გავიცანით.-მითხრა ღიმილით.
-ჰოო, მართლაც, რომ ასეა.
- თურმე შენ ყოფილხარ ის ემილია, ვისაც თომა ახსენებდა ხოლმე.
-თომა ჩემთვის ძმასავითაა. პატარაობიდანვე ერთად ვიზრდებოდით, ბაღშიც და სკოლაშიც ბიჭებს ეჩხუბებოდა ჩემს გამო. სულ გვერდით მიდგას. ჩემიდან გაიცნო ემა და ერთმანეთი სიგიჟემდე შეუყვარდათ.
-ემაზეც ბევრს საუბრობს. მას თქვენ ძალიან უყვარხართ... ესეიგი შენს გამო ბევრი ბიჭი უცემია? და სულ გვერდით გიდგას ხომ? - მითხრა ირონიულად.
-ოხ ეს ირონია... საკმაოდ ბევრი უცემია და გვერდით მიდგას ჭირშიც და ლხინშიც.-მან ხელი ხელზე დამადო და მითხრა :
-დღეიდან მეც სულ შენს გვერდით ვიქნები. - უეცრად ვერ გავიაზრე რა მითხრა. ყავის დალევა დავამთავრეთ. ასისტენტი იხმო ვაჩემ.
-ანგარიშ თუ შეიძლება.- მე კი შევეწინააღმდეგე.
-მე გადავიხდი.
-არა რას ამბობ. შემდეგში შენზე იყოს.
-კარგი. -საფულე და ტელეფონი ავიღე და კაფედან გამოვედით. მანქანშ ჩავჯექით, ამ დროს ორივეს ტელეფონი რეკავს, მე ემა მირეკავს მას კი თომა. ორივე გაკვრვებულები ვიყავით იმ ამბით რაც გავიგთ...

P.S იმედია მოგწონთ ჩემი ისტორია... გთხოვთ დაწეროთ კომენთარებში რა შეცდომები მაქვს, რომ შემდეგში გამოვასწორო.