ცხელი ჩაი წინ დავუდე და ფილმი ჩავრთე.5წუთიც არ იყო გასული კარზე ზარის ხმა რო გაისმა.გავაღე და კარებში სუსტი წითური გოჰონა იდგა
-გამარჯობა?
-გამარჯობა კოსტა სახლშია?
-კი,კოსტაა შენთან არიან-გაკვირვებუკი შევცქეროდი გოჰონას და უფრო გამიფართოვდა თვალები კოსტა რო გამოვიდა და ეს გოგონა შეაფრინდა.ფეხები წელზე მოხვია და მთელი ძალით ხვევდა ხელებს კისერზე
-ჩემი პატარაა....როდის ჩამოხვედი?
-დღეს დილით
-და ახლა უნდა ვიგებდე ამას?
-არაუშავს-მათ შემყურეს გულში თითქოს რაღაც ჩამწყდა.იმედგაცრუების გრძნობა დამეუფლა.მეგონა მისი შეყვარებუკი იყო.კოსტამ ის გოჰო თავის ოთახში აიყვანა მეკი გვიანობამდე ვიჯექი და დრამას ვუყურებდი. დივანზე ჩამძინებოდა.დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს.სამზარეულოდან კისკისი ისმოდა.
შევედი და კოსტა დავინახე რაღაცას როგორ უყვებოდა ის კი სიცილში კვდებოდა.
-იუ ვილამეთ გაიღვიძე?
-ხო
-გუშინ ვერ გაგიცნი,მე ლილე ვარ კოსტას ნათ
-ჩემიიი შეყვარებული
-რა? აჰო-გოგოს ამ ქმედებამ ჸითქოს მიმახვედრა რომ ტყუიკი იყო მაგრამ აე ვაპირებდი შემჩნევას
-სასიამოვნოა,მე ვილამეთი ვარ.მაშინ ხელს აღარ შეგიშლით დაგტოვებთ.კოსტა კომპანიში ვიქნები.გვიქნ დავბრუნდები ალბათ
-კარგი
კომპანიაში წავედი.თან გზაში მეცინებოდა,თან მიკვრიდა,რატო უნდა დაჭირვებოდა კოსტას ეს ტყუილი,მაგრამ თითქოს მსიამოვნებდა რადგან მეგონა რომ ჩემი ეჭვიანობა უნდოდა.კომპანიაში გვიანობამდე ვიყავი.საქმე რო დავამთავრე ელიზაბეთს მივაკითხე ბებიასთან.იქ ნანა ბებოს(ქეთის დედის) უმცროსი ძმის შვილი იყო მათე,რომელთანაც ბავშვობაში ძალიან კარგი ურთიერთობა მქონდა და უკვე 5წელია რაც არ მინახავს...
კარი მათემ გამიღო და მისი დანახბისთანავე მოვეხვიე.მთელი საღამო მასთან გავატარე.ელიზაბეთი თითქმის ეჭვიანობდა შენ ჩემთან მოხვედი თუ მათესთანო?.
უკვე შუა ღამე იყო როცა სახლში მათემ მიმიყვანა.თვითონაც გადმომყვა.სახლის კართან მისვლისთანავე კარი გაიღო.გამიკვირდა კოსტას ესეთი გაბრაზებული სახის დანახვა.
მათემ თვალი ჩამიკრა,ლოყაზე მაკოცა და წავიდა.
სახლში შესვლისთანავე კოსტამ კარი მოაჯახუნა და მაჯაში მწვდა.
-სად იყავი?
-რა შენი საქმეა?
-თუ გეკითხები ესეიგი ჩემი საქმეა
-კოსტა ხელი გამიშვი
-ვინ იყო ის?
-ხელი გამიშვი მეთქი არ გესმის? მტკენ!-თითქოს ახლა გაიაზრა რას აკეთებდა მომშორდა,დალურჯებულ ხელზე დამხედა,თვალები ჩაუწითლდა.აღარაფერი უკითხავს ოთახში ავარდა და არც გამოჩენილა.
დილით ისე წავედი კომპანიაში არც მინახავს.ადრე მივედი სახლში და ლილე იყო მოსული
-გამარჯობა
-გამარჯობა ვილამეთ
-მმ რაკარგი სუნიაა,რა გამოაცხეთ?
-კექსი გავაკეთე გინდა?სამზარეულოში მაგიდაზე დევს
-გავსინჯავ აუცილებლად! კოსტა სად არი?
-არ ვიცი სადღაც გავარდა დამელოდე მოვალ ახლავეო და უკვე ნახევარი საათია არ გამოჩენილა.
-უიი კარგი.-გამოვიცვალე და სამზარეულოში შევედი
-ძალიან გემრიელი ნამცხვარია
-მადლობაა
-რამდენინწლის ხარ?
-20ის
-უი,პატარა ყოფილხარ
-ამას თუ იმიტომ მეუბნები რომ კოსტას შეყვარებუკი გგონივარ იცოდე რომ
-ვიცი რომ არ ხარ მისი შეყვარებული
-რა საიდან?
-რო მითხრა შეყვარებულიაო შენც გაკვირვებული იყავი
-რა დაკვირვებული ხარ
-მჰჰმ ძალიან.მიყვარს ადამიანებზე დაკვირვება
-დარწმუნებუკი ვარ კოსტა გამონაკლისია
-ნამდვილად,საერთოდ არ მაინტერესებს ეგ ვირი
-იცი მე რა მაინტრრესებს? ის ბიჭი ვინ იყო კოსტა რო გააგიჟა გუშინ?
-მოგიყვა?არავინ ისეთი ნათესავია და ეს ისე გაცოფდა მეგონა მომკლავდა.შეხედე ხელი რას მიგავს
-ეჭვიანობის დროს იცი ხოლმე
-ეჭვიანობის?
-შენ რა ვერ ხვდები რო ეჭვიანობს?
-რატო უნდა ეჭვიანობდეს საერთოდ?
-სერიოზულად?ხვდები რო თავს იტყუებ?
-მისმინე მე და სიყვარული არ ვმეგობრობთ.მე და კოტა ჩვენ არასდროს ვიქნებით!
-არასოდეს თქვა არასოდეს
-ლილეეე!
-კარგი ხო ვჩუმდები.
ლილეს ძალიან დავუახლოვდი.ის კოსტად ნათკული ყოფილა.ბავშვობიდან მასთან იზრდებოდა.მერე ეს გერმანიაში წავიდა და ახლა არდადეგები ჰქონდა ამიტომ ჩამოვიდა.
ბევრი რამ მომიყვა კოსტაზე,მაგალითად ის რომ მისი საყვარელი ფერი ლურჯია(ისევე როგორც ჩემი) და ის ოთახი სადაც მე ვარ მისი მოწყობილია.
-უი კიდე,10 წლის რო იყო ამბობდა მე ცოლს არასდროს არ მოვიყვან დედაჩემს არ დავტოვებო,მაგრამ მერე დედამისი გარდაიცვალა.15ის რო გახდა ამბობდა ვინმე ისეთს შევიყვარებ ვინც გამიგებს,ჩემს ტკივილს გაიზიარებს,ექნება ჩემნაირი გემოვნება და რაც არ უნდა მოხდეს არ მიმატოვებსო და მგონი იპოვე კიდეც
-მოვედიი-ამ დროს მოგვესმა კოსტას ხმაც
-ლილე? შენც აქ ხარ?
-ხოო აღარ წავსულვარ...მერე ვილამეთიც მოვიდა და ვჭუკჭუკებთ
-რაზე?
-აა არაფერი ისეთი,მის შეყვარებულზე მიყვებოდა რაღაცას
-ჩემს ვისზე?-ჩუმად ჩავჩურჩულე
-აჰამ,შეყვარებულზე...მე ზევით ავალ
-კარგი საყვარელო
-რა შეყვარებულზე გოჰო გაგიჟდი?
-მე რო გიჟი ვიყავი არ იცოდი? მოიცა ეხლა ნახე 3,2,..1-და კოსტაც დაბრუნდა
-აბა ქალბატობო ვილამეთ ვინ მოიგო თქვენი გული?-ამაზე მე და ლილეს სიცილი აგვიტყდა მას კი ნამდვილად არ ეცინებოდა.აშკარად გაბრაზებული იყო
-ვიღაც
-მაგალითად ის გუშინ ვინც მოგიყვანა?
-ნწ ნათესავებთან ინტიმური კავშირი არ მაქვს
-ანუ ის ნათე..სა....მოიცა რა სახის ინტიმურ კავშირს გუკისხმობ?
-გარკვეული სახის
-ვილამეთ!
-რა გინდა?
-კოსტა დაწყნარდი რაიყო...
-მშვიდად ვარ!
-კი გეტყობა ყვირილზე!
-მე წავედი
-მოიცა სად მიდიხარ! დარჩი და მე წავალ!
-რა?
-არაფერი კარგად!-გადაკოცნა და წავიდა.კოსტა კი მე მომიბრუნდა
-რატო მიყურებ ეგრე?
-რა სახის ურთიერთობა გაქვს იმ ვირაცასთან?
-ვაიმე კოსტა არავისთან არანაირი ურთიერთობა არ მაქვს,ისევე როგორც შენ!
-რა? რა მე?
-ვერაფრით ვხვდები რაში დაგჭირდა ეგ ტყუილი!
-რას გუკისხმობ?
-ვითო ვერ ხვდებოდე.....რატო მომატყუე რო ლილე,შენი ნათლული,შენი შეყვარებულია
-შენ საიდან
-ვაიმე ვიცი
-ოხ ლილეეე!
-კაი რა იყო დამშვიდდი,და უი მართლა,ბოდიში რო შენი ოთახი მივისაკუთრე,არ ვიცოდი შენი თუ იყო თორე გადავიდოდი სხვაგან თავიდანვე
-არაუშავს-უფრო დაწყნარდა,თითქოს შვება იგრძნო,გაიღიმა და დაჯდა-ბოდიში
-რისთვის?
-გუშინდელითვის,ასე არ უნდა მოვქცეულიყავი
-არაუშავს,მესმის შენი
-არა არ გესმის
-ნუ ხო შეიძლება არ მესმის...იცი 5წლის რო ვიყავი რას ვამბობდი?
-რას-სიცილით მითხრა
-რას და შემს შეყვარებულს დიიიდი ჯიპი უნდა ყავდეს და ბევრი ბევრი სნიკერსები უნდა მიყიდოს თქო-ორივეს გავეცინა.მერე მეც მის გვერდით დავჯექი
-ქეთი და ბექა როდის ჩამოვლენს?
-დღეს ველაპარაკე და 5 დღეშიო
-კომპანიაში გჭირდება დახმარება?
-არა ჩემითაც ვართმევ თავს
-მაინც წამოვალ ხვალ
-კარგი წამოდი.-და ეს იყო ჩვენი საუბარი სულ იმ დღის ბოლომდე.ორივე ჩვენს ოთახებში ვიყავით.მე მასზე ვფიქრობდი,მეც აე ვიცი რატომ.ის კი ალბათ ჩემზე...
არ ვიცი ლილეს დავუჯერო თუ არა.იქნებ მართლაც ვიცი მიზეზი მისი ასეთი საქციელებისა თუმცა არ მინდა ამის აღიარება?
არ ვიცი,ამას ალბათ დრო გვიჩვენებს