damn baepsae

i can go back to my usual every day life again.
the usual life where, my heart doesn’t beat!
the feeling of being alive

-ჰეი სეულ არ აპირებ ახალი წლის აღნიშვნას?- იკითხა დენმა
-ჰმმ.. რისთვის?- უპასუხა სეულმა, თან კომპიუტერისთვის თვალი არ მოუშორებია
- მემგონი კარგი იქნებოდა შენთვის თუ ცოტა ხნით მაინც მოშორდები მაგ კომპიუტერს და გეართობი ჩვენთან ერთად.
-გართობაში შენ იდიოტივით ჯდომას და თავის მოტყუებას გულისხმობ,თითქოს, რომ ერთობი?
-აგხხ! კარგი დარჩი, შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს!- გაღიზიანდა ბიჭი და გავიდა ოთახიდან
-იდიოტი..- ცალყბად გაიღიმა სეული და ყურადღება ისევ კომპიუტერს მიაპყრო.
უკვე ერთი საათია ცდილობდა დაეწერა სქრიპტი თავისი საიტისთვის, მაგრამ ამის დედაც თავში სულ იმ მოხუცის ნათქვამი უტრიალებდა.

რამოდენიმე საათის უკან…
7:30
-წკკ!-ახმაურდა ტელეფონი
-რა ჯანდაბაა...- წაილუღლუღა სეულმა და თვალებდახუჭული ცალი ხელით ტელეფონს წასწვდა
-რა გინდა…-იკითხა გაღიზიანებულმა
-გამარჯობათ, ბოდიშით, რომ ასე ადრიანად გაწუხებთ, მაგრამ-
-საქმეზე გადადით- გააწყვეტინა სიტყვა
-აჰ..დიახ, რა თქმა უნდა, მინდა ერთმანეთს შევხვდეთ - სწრაფად თქვა უცნობმა, იმის შიშით, რომ კიდევ არ გამაწყვეტინოს სიტყვაო
- ვინ ჯანდაბა ხართ? - ჰკითხა სეულმა და თან საწოლზე წამოჯდა.
-მე ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის დირექტორი, გრიკი, გახლავართ და -
- ჩემი ნომერი საიდან გაქვთ!? - ისევ გააწყვეტინა სიტყვა ნარინჯისფერ თმიანმა
- ჩემი წყაროები მაქვს, მაგრამ ახლა ამას მნიშვნელობა არ აქვს. თქვენთან საქმე მაქვს და ვიმედოვნებ ერთმანეთს შეხვდებით.
- სად და როდის..-
-კაფე “ომელასში” ერთ საათში, გაწყობთ? - იკითხა გრიკმა
- მოვალ- და გაუთიშა ტელეფონი
-აგხხ- ხელით აიწეწა ისედაც გაბურძგნული თმა და აბაზანაში შევიდა. კბილების გახეხვას შეუდგა და ცალყბად გაიღიმა - i look like a shit- შხაპი მიიღო და რაც ხელში მოხვდა ის ჩაიცვა. შემდეგ სამზარეულოში შევიდა,სადაც დენი იჯდა.
- ვხედავ დღეს ადრე ამდგახარ - ჩაიცინა ბიჭმა
-მოკეტე ლაწირაკო - წაილუღლუღა სეულმა და მაცივრის კარი გამოაღო
-ლაწირაკო! ცნობისთვის შენზე ორი წლით უფროსი ვარ! - შეჰყვირა ბიჭმა და თან პირიდან ნარჩენები გადმოუვარდა
- ცნობისთვის - უთხრა და ფორთოხლის წვენი მოსვა - რას ჭამ?-შეხედა დენს
- სენდვიჩს: ლორით, კალბასითა და სალათისფოთლები- ჰეი! - შეჰყირა ბიჭმა. - ეს ჩემი იყო!- და ნიანგის ცრემლები გადმოაგდო.
-არა უშავს, კიდევ ორი გაქვს- სეულმა სენდვიჩი პირში გაიჩხირა და ყავისფერი ბათინკების ჩაცმა დაიწყო.
- სად მიდიხარ? - ჰკითხა დენმა, როცა დამშვიდდა
- საქმე მაქვს, მალე მოვალ - მიუგო ნარიჯისფერთმიანმა
- გასაღები წაიღე, მეც წასასვლელი ვარ უნივერსიტეტში - თქვა დენმა
- მიმაქვს - მწვანე ქურთუკი ჩაიცვა და წავიდა

-მადლობა რომ მოხვედით - უხერხულად გაიღიმა გრიკი და ხელი გაუწოდა ჩამოსართმევად.
- თქვენ თქვით, რომ საქმე გაქვთ ჩემთვის - სეულს თავიც არ შეუწუხებია ხელი ჩამოერთმია გრიკისთვის. სკამი გამოწია და დაჯდა.
გრიკმა ხელი უხერხულად დაუშვა დაბლა და ისიც დაჯდა.
- რა საქმეა?- კითხვა გაუმეორა სეულმა
- ოჰ.. დიახ, საქმე, რაც შეეხება საქმეს, მე თქვენთვის შემოთავაზება მაქვს - დაიწყო გრიკმა
- შემოთავაზება?
- დიახ შემოთავაზება, მინდა ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში გახდეთ სტუდენტი-
-სტუდენტი!?- თავი ვეღარ შეიკავა სეულმა და სიცილი წასკდა. - მართლა კარგი იუმორის გრძნობა გქონია მოხუცო - სულს ვეღარ ითქვამდა ნარინჯისფერთმიანი, მაგრამ როგორც კი გრიკის სიფათს შეხედა მაშინვე მოკვდა სიცილი -შენ არ ხუმრობ - ეს კითხვა არ იყო
- დიახ, არ ვხუმრობ - წყნარად მიუგო მოხუცმა
-და რა გაძლევთ იმის გარანტიას, რომ დაგთანხმდებით?- იკითხა სარკასტულად
- 10 000 დოლარი - სეულმა სრული სერიოზულობით შეხედა
- 10 000 დოლარს უბრალოდ არ აძლევენ სტუდენტად გახდომისთვის. სინამდვილეში რა გინდათ - თვალი თვალში გაუყარა
- მართალი ხარ. როგორც უკვე იცით 2 კვირის წინ ილიას ერთერთი სტუდენტი მკვდარი იპოვეს. სამხილები იმაზე მიუთეთბდა, რომ თავი მოიკლა, მაგრამ მე ამის არ მჯერა. მისი სახელი და გვარი გახლდათ ლალო ჩხაიძე. 19 წლის. მე მას ვიცნობდი, ძალიან გულღია და მხიარული ახალგაზრდა იყო. ყოველთვის ცდილობდა სხვების გამხიარულებას, ეხმარებოდა ყველას გასაჭირში რითაც შეეძლო. მიზეზს ვერ ვხედავ თავი მოეკლა. ,ამიტომ მინდა გაიგო სინამდვილეში რა მოხდა და რა ხდება სტუდენტებს შორის.
- რატომ არ დაიქირავებთ ამისთვის გამომძიებელს?
- უკვე ვცადე, მაგრამ არაფერი გამოვიდა. მე ისეთი კანდიდატი მჭირდება ვინც შეძლებს სტუდენტების წრეში შესვლას, თავს მათიანად გასაღებას და სიმართლის გაგებას.
- საიდან იცი, რომ ამ საქმისთვის გამოვდგები - ლოყა დააყრდნო ხელს.
ცალყბად გაუღიმა მოხუცმა - მერწმუნე, შენზე იმაზე მეტი ვიცი ვიდრე გგონია - სეული შეიშმუშნა. - აი საბუთები, რომელიც დაგჭრდება.- ნარინჯესფირთმიანმა თვალი გადაავლო მათ -~
-როგორც ვხედავ ყველაფერი მოგიმზადებიათ ამ საქმისთვის - ცალი თვალით გადახედა ახალგაზრდამ
მოხუცმა ჩაიცინა - დიახ, იმედი მაქვს ეს საქმე გამოვა -
- როდიდან ვიწყებთ?
- ორშაბათიდან, მანამდე მე ყველაფერს მოვაგვარებ შენს “გადმოსვლასთან” დაკავშირებით
- მაშინ ორშაბათამდე - ცალყბად გაიღიმა სეული და კაფედან გავიდა

-ჰეი სეულ არ აპირებ ახალი წლის აღნიშვნას?- იკითხა დენმა
-ჰმმ.. რისთვის?- უპასუხა სეულმა, თან კომპიუტერისთვის თვალი არ მოუშორებია
- მემგონი კარგი იქნებოდა შენთვის თუ ცოტა ხნით მაინც მოშორდები მაგ კომპიუტერს და გეართობი ჩვენთან ერთად.
-გართობაში შენ იდიოტივით ჯდომას და თავის მოტყუებას გულისხმობ,თითქოს, რომ ერთობი?
-აგხხ! კარგი დარჩი, შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს!- გაღიზიანდა ბიჭი და გავიდა ოთახიდან
-იდიოტი..- ცალყბად გაიღიმა სეული და ყურადღება ისევ კომპიუტერს მიაპყრო.
უკვე ერთი საათია ცდილობდა დაეწერა სქრიპტი თავისი საიტისთვის, მაგრამ ამის დედაც თავში სულ იმ მოხუცის ნათქვამი უტრიალებდა.

რამოდენიმე საათის უკან…
7:30
-წკკ!-ახმაურდა ტელეფონი
-რა ჯანდაბაა...- წაილუღლუღა სეულმა და თვალებდახუჭული ცალი ხელით ტელეფონს წასწვდა
-რა გინდა…-იკითხა გაღიზიანებულმა
-გამარჯობათ, ბოდიშით, რომ ასე ადრიანად გაწუხებთ, მაგრამ-
-საქმეზე გადადით- გააწყვეტინა სიტყვა
-აჰ..დიახ, რა თქმა უნდა, მინდა ერთმანეთს შევხვდეთ - სწრაფად თქვა უცნობმა, იმის შიშით, რომ კიდევ არ გამაწყვეტინოს სიტყვაო
- ვინ ჯანდაბა ხართ? - ჰკითხა სეულმა და თან საწოლზე წამოჯდა.
-მე ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის დირექტორი, გრიკი, გახლავართ და -
- ჩემი ნომერი საიდან გაქვთ!? - ისევ გააწყვეტინა სიტყვა ნარინჯისფერ თმიანმა
- ჩემი წყაროები მაქვს, მაგრამ ახლა ამას მნიშვნელობა არ აქვს. თქვენთან საქმე მაქვს და ვიმედოვნებ ერთმანეთს შეხვდებით.
- სად და როდის..-
-კაფე “ომელასში” ერთ საათში, გაწყობთ? - იკითხა გრიკმა
- მოვალ- და გაუთიშა ტელეფონი
-აგხხ- ხელით აიწეწა ისედაც გაბურძგნული თმა და აბაზანაში შევიდა. კბილების გახეხვას შეუდგა და ცალყბად გაიღიმა - i look like a shit- შხაპი მიიღო და რაც ხელში მოხვდა ის ჩაიცვა. შემდეგ სამზარეულოში შევიდა,სადაც დენი იჯდა.
- ვხედავ დღეს ადრე ამდგახარ - ჩაიცინა ბიჭმა
-მოკეტე ლაწირაკო - წაილუღლუღა სეულმა და მაცივრის კარი გამოაღო
-ლაწირაკო! ცნობისთვის შენზე ორი წლით უფროსი ვარ! - შეჰყვირა ბიჭმა და თან პირიდან ნარჩენები გადმოუვარდა
- ცნობისთვის - უთხრა და ფორთოხლის წვენი მოსვა - რას ჭამ?-შეხედა დენს
- სენდვიჩს: ლორით, კალბასითა და სალათისფოთლები- ჰეი! - შეჰყირა ბიჭმა. - ეს ჩემი იყო!- და ნიანგის ცრემლები გადმოაგდო.
-არა უშავს, კიდევ ორი გაქვს- სეულმა სენდვიჩი პირში გაიჩხირა და ყავისფერი ბათინკების ჩაცმა დაიწყო.
- სად მიდიხარ? - ჰკითხა დენმა, როცა დამშვიდდა
- საქმე მაქვს, მალე მოვალ - მიუგო ნარიჯისფერთმიანმა
- გასაღები წაიღე, მეც წასასვლელი ვარ უნივერსიტეტში - თქვა დენმა
- მიმაქვს - მწვანე ქურთუკი ჩაიცვა და წავიდა

-მადლობა რომ მოხვედით - უხერხულად გაიღიმა გრიკი და ხელი გაუწოდა ჩამოსართმევად.
- თქვენ თქვით, რომ საქმე გაქვთ ჩემთვის - სეულს თავიც არ შეუწუხებია ხელი ჩამოერთმია გრიკისთვის. სკამი გამოწია და დაჯდა.
გრიკმა ხელი უხერხულად დაუშვა დაბლა და ისიც დაჯდა.
- რა საქმეა?- კითხვა გაუმეორა სეულმა
- ოჰ.. დიახ, საქმე, რაც შეეხება საქმეს, მე თქვენთვის შემოთავაზება მაქვს - დაიწყო გრიკმა
- შემოთავაზება?
- დიახ შემოთავაზება, მინდა ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში გახდეთ სტუდენტი-
-სტუდენტი!?- თავი ვეღარ შეიკავა სეულმა და სიცილი წასკდა. - მართლა კარგი იუმორის გრძნობა გქონია მოხუცო - სულს ვეღარ ითქვამდა ნარინჯისფერთმიანი, მაგრამ როგორც კი გრიკის სიფათს შეხედა მაშინვე მოკვდა სიცილი -შენ არ ხუმრობ - ეს კითხვა არ იყო
- დიახ, არ ვხუმრობ - წყნარად მიუგო მოხუცმა
-და რა გაძლევთ იმის გარანტიას, რომ დაგთანხმდებით?- იკითხა სარკასტულად
- 10 000 დოლარი - სეულმა სრული სერიოზულობით შეხედა
- 10 000 დოლარს უბრალოდ არ აძლევენ სტუდენტად გახდომისთვის. სინამდვილეში რა გინდათ - თვალი თვალში გაუყარა
- მართალი ხარ. როგორც უკვე იცით 2 კვირის წინ ილიას ერთერთი სტუდენტი მკვდარი იპოვეს. სამხილები იმაზე მიუთეთბდა, რომ თავი მოიკლა, მაგრამ მე ამის არ მჯერა. მისი სახელი და გვარი გახლდათ ლალო ჩხაიძე. 19 წლის. მე მას ვიცნობდი, ძალიან გულღია და მხიარული ახალგაზრდა იყო. ყოველთვის ცდილობდა სხვების გამხიარულებას, ეხმარებოდა ყველას გასაჭირში რითაც შეეძლო. მიზეზს ვერ ვხედავ თავი მოეკლა. ,ამიტომ მინდა გაიგო სინამდვილეში რა მოხდა და რა ხდება სტუდენტებს შორის.
- რატომ არ დაიქირავებთ ამისთვის გამომძიებელს?
- უკვე ვცადე, მაგრამ არაფერი გამოვიდა. მე ისეთი კანდიდატი მჭირდება ვინც შეძლებს სტუდენტების წრეში შესვლას, თავს მათიანად გასაღებას და სიმართლის გაგებას.
- საიდან იცი, რომ ამ საქმისთვის გამოვდგები - ლოყა დააყრდნო ხელს.
ცალყბად გაუღიმა მოხუცმა - მერწმუნე, შენზე იმაზე მეტი ვიცი ვიდრე გგონია - სეული შეიშმუშნა. - აი საბუთები, რომელიც დაგჭრდება.- ნარინჯესფირთმიანმა თვალი გადაავლო მათ -~
-როგორც ვხედავ ყველაფერი მოგიმზადებიათ ამ საქმისთვის - ცალი თვალით გადახედა ახალგაზრდამ
მოხუცმა ჩაიცინა - დიახ, იმედი მაქვს ეს საქმე გამოვა -
- როდიდან ვიწყებთ?
- ორშაბათიდან, მანამდე მე ყველაფერს მოვაგვარებ შენს “გადმოსვლასთან” დაკავშირებით
- მაშინ ორშაბათამდე - ცალყბად გაიღიმა სეული და კაფედან გავიდა

-ჰეი სეულ არ აპირებ ახალი წლის აღნიშვნას?- იკითხა დენმა
-ჰმმ.. რისთვის?- უპასუხა სეულმა, თან კომპიუტერისთვის თვალი არ მოუშორებია
- მემგონი კარგი იქნებოდა შენთვის თუ ცოტა ხნით მაინც მოშორდები მაგ კომპიუტერს და გეართობი ჩვენთან ერთად.
-გართობაში შენ იდიოტივით ჯდომას და თავის მოტყუებას გულისხმობ,თითქოს, რომ ერთობი?
-აგხხ! კარგი დარჩი, შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს!- გაღიზიანდა ბიჭი და გავიდა ოთახიდან
-იდიოტი..- ცალყბად გაიღიმა სეული და ყურადღება ისევ კომპიუტერს მიაპყრო.
უკვე ერთი საათია ცდილობდა დაეწერა სქრიპტი თავისი საიტისთვის, მაგრამ ამის დედაც თავში სულ იმ მოხუცის ნათქვამი უტრიალებდა.

რამოდენიმე საათის უკან…
7:30
-წკკ!-ახმაურდა ტელეფონი
-რა ჯანდაბაა...- წაილუღლუღა სეულმა და თვალებდახუჭული ცალი ხელით ტელეფონს წასწვდა
-რა გინდა…-იკითხა გაღიზიანებულმა
-გამარჯობათ, ბოდიშით, რომ ასე ადრიანად გაწუხებთ, მაგრამ-
-საქმეზე გადადით- გააწყვეტინა სიტყვა
-აჰ..დიახ, რა თქმა უნდა, მინდა ერთმანეთს შევხვდეთ - სწრაფად თქვა უცნობმა, იმის შიშით, რომ კიდევ არ გამაწყვეტინოს სიტყვაო
- ვინ ჯანდაბა ხართ? - ჰკითხა სეულმა და თან საწოლზე წამოჯდა.
-მე ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის დირექტორი, გრიკი, გახლავართ და -
- ჩემი ნომერი საიდან გაქვთ!? - ისევ გააწყვეტინა სიტყვა ნარინჯისფერ თმიანმა
- ჩემი წყაროები მაქვს, მაგრამ ახლა ამას მნიშვნელობა არ აქვს. თქვენთან საქმე მაქვს და ვიმედოვნებ ერთმანეთს შეხვდებით.
- სად და როდის..-
-კაფე “ომელასში” ერთ საათში, გაწყობთ? - იკითხა გრიკმა
- მოვალ- და გაუთიშა ტელეფონი
-აგხხ- ხელით აიწეწა ისედაც გაბურძგნული თმა და აბაზანაში შევიდა. კბილების გახეხვას შეუდგა და ცალყბად გაიღიმა - i look like a shit- შხაპი მიიღო და რაც ხელში მოხვდა ის ჩაიცვა. შემდეგ სამზარეულოში შევიდა,სადაც დენი იჯდა.
- ვხედავ დღეს ადრე ამდგახარ - ჩაიცინა ბიჭმა
-მოკეტე ლაწირაკო - წაილუღლუღა სეულმა და მაცივრის კარი გამოაღო
-ლაწირაკო! ცნობისთვის შენზე ორი წლით უფროსი ვარ! - შეჰყვირა ბიჭმა და თან პირიდან ნარჩენები გადმოუვარდა
- ცნობისთვის - უთხრა და ფორთოხლის წვენი მოსვა - რას ჭამ?-შეხედა დენს
- სენდვიჩს: ლორით, კალბასითა და სალათისფოთლები- ჰეი! - შეჰყირა ბიჭმა. - ეს ჩემი იყო!- და ნიანგის ცრემლები გადმოაგდო.
-არა უშავს, კიდევ ორი გაქვს- სეულმა სენდვიჩი პირში გაიჩხირა და ყავისფერი ბათინკების ჩაცმა დაიწყო.
- სად მიდიხარ? - ჰკითხა დენმა, როცა დამშვიდდა
- საქმე მაქვს, მალე მოვალ - მიუგო ნარიჯისფერთმიანმა
- გასაღები წაიღე, მეც წასასვლელი ვარ უნივერსიტეტში - თქვა დენმა
- მიმაქვს - მწვანე ქურთუკი ჩაიცვა და წავიდა

-მადლობა რომ მოხვედით - უხერხულად გაიღიმა გრიკი და ხელი გაუწოდა ჩამოსართმევად.
- თქვენ თქვით, რომ საქმე გაქვთ ჩემთვის - სეულს თავიც არ შეუწუხებია ხელი ჩამოერთმია გრიკისთვის. სკამი გამოწია და დაჯდა.
გრიკმა ხელი უხერხულად დაუშვა დაბლა და ისიც დაჯდა.
- რა საქმეა?- კითხვა გაუმეორა სეულმა
- ოჰ.. დიახ, საქმე, რაც შეეხება საქმეს, მე თქვენთვის შემოთავაზება მაქვს - დაიწყო გრიკმა
- შემოთავაზება?
- დიახ შემოთავაზება, მინდა ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტში გახდეთ სტუდენტი-
-სტუდენტი!?- თავი ვეღარ შეიკავა სეულმა და სიცილი წასკდა. - მართლა კარგი იუმორის გრძნობა გქონია მოხუცო - სულს ვეღარ ითქვამდა ნარინჯისფერთმიანი, მაგრამ როგორც კი გრიკის სიფათს შეხედა მაშინვე მოკვდა სიცილი -შენ არ ხუმრობ - ეს კითხვა არ იყო
- დიახ, არ ვხუმრობ - წყნარად მიუგო მოხუცმა
-და რა გაძლევთ იმის გარანტიას, რომ დაგთანხმდებით?- იკითხა სარკასტულად
- 10 000 დოლარი - სეულმა სრული სერიოზულობით შეხედა
- 10 000 დოლარს უბრალოდ არ აძლევენ სტუდენტად გახდომისთვის. სინამდვილეში რა გინდათ - თვალი თვალში გაუყარა
- მართალი ხარ. როგორც უკვე იცით 2 კვირის წინ ილიას ერთერთი სტუდენტი მკვდარი იპოვეს. სამხილები იმაზე მიუთეთბდა, რომ თავი მოიკლა, მაგრამ მე ამის არ მჯერა. მისი სახელი და გვარი გახლდათ ლალო ჩხაიძე. 19 წლის. მე მას ვიცნობდი, ძალიან გულღია და მხიარული ახალგაზრდა იყო. ყოველთვის ცდილობდა სხვების გამხიარულებას, ეხმარებოდა ყველას გასაჭირში რითაც შეეძლო. მიზეზს ვერ ვხედავ თავი მოეკლა. ,ამიტომ მინდა გაიგო სინამდვილეში რა მოხდა და რა ხდება სტუდენტებს შორის.
- რატომ არ დაიქირავებთ ამისთვის გამომძიებელს?
- უკვე ვცადე, მაგრამ არაფერი გამოვიდა. მე ისეთი კანდიდატი მჭირდება ვინც შეძლებს სტუდენტების წრეში შესვლას, თავს მათიანად გასაღებას და სიმართლის გაგებას.
- საიდან იცი, რომ ამ საქმისთვის გამოვდგები - ლოყა დააყრდნო ხელს.
ცალყბად გაუღიმა მოხუცმა - მერწმუნე, შენზე იმაზე მეტი ვიცი ვიდრე გგონია - სეული შეიშმუშნა. - აი საბუთები, რომელიც დაგჭრდება.- ნარინჯესფირთმიანმა თვალი გადაავლო მათ -~
-როგორც ვხედავ ყველაფერი მოგიმზადებიათ ამ საქმისთვის - ცალი თვალით გადახედა ახალგაზრდამ
მოხუცმა ჩაიცინა - დიახ, იმედი მაქვს ეს საქმე გამოვა -
- როდიდან ვიწყებთ?
- ორშაბათიდან, მანამდე მე ყველაფერს მოვაგვარებ შენს “გადმოსვლასთან” დაკავშირებით
- მაშინ ორშაბათამდე - ცალყბად გაიღიმა სეული და კაფედან გავიდა

to be continue..