ეზოში გაშეშებული ვიდექი და წარმოდგენა არ მქონდა როგორ მოვქცეულიყავი.
თუ, ეს ბედოვლათი ჩემს მოსვლას ელოდა, ალაბათ დამტოვებელი არ ჰყავდა. საღამომდე გაუძელი კატერინა! გავამხნევე ჩემი თავი და გაუბედავი ნაბიჯებით წავედი სახლისკენ.
ისე ეს ტიპი აშკარად დარტყმულია,რომ ავდგე და გავქურდო მთელი სახლი ხოა ღირსი? იქნებ მკვლელი ვარ ან მანიაკი დამიტოვა ბავშვი და გაიქცა. აი რატომ არ უნდა დატოვო ბავშვი მამასთან.
მამასთან? თუ მამაა ანუ ცოლიც ყავს, აი ეგ მე არ მაწყობს . მაგრამ, რატომ არ მაწყობს თუ უნდა შეიხივით მრავალცოლიანი იყოს და პირადი ჰარამხანაც ჰქონდეს მე რა? არც არაფერი.
მაგრამ მაინც ბიძა ა უკეთესი ვარიანტია ნიშნისმოგებით ჩავილაპარაკე და საკუთარი თავიც დავამარცხე დებატებში.
სახლი ძალიან კომფორტული იყო, არა მდიდრული მაგრამ მყუდრო. სიჩუმე იყო, ალაბთ ძინავს მაგრამ უკვე პირველი საათია. საინტერესოა რომელ ბავშვს ძინავს ამ დრომდე.
ფეხის წვერებზე გავიარე შემოსასვლელი. თან თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი.
-მშია . გავიგე ზურგსუკან ხმა და ადგილზე შევხტი მოულოდნელობისგან.. სასწრაფოდ მოვტრიალდი და პიჟამოებში გამოწყობილი 5 წლამდე საყვარელი გოგონა შევნიშნე. ბავშვები პატარაობიდანვე მიყვარდა და ეს ბარბი იმდენად საყვარელი ჩანს მგონი ძიძობაზე დავთანხმდები.
-დაყრუვდიიი? მშიათქო ვაა. გაინძერი. კივილი დაიწყო ჩემს მიერ "ბარბად" შერაცხულმა მონსტრმა.
მოიცა ამ ჯოჯოხეთის მაშხალას წეღან მე ვუწოდე საყვარელი? .არ დაიჯეროთ.
-სამზარეულო? ვკითხე მკაცრად და წარბი ავუწიე.
ჯერ გაოგნებული სახე მიიღო მერე წინ ამესვეტა და იმით უკმაყოფილომ, რომ მასზე მაღალი ვიყავი კოჭში ფეხი ჩამარტყა.
დიდი ძალისხმევა დამჭირდა ტკივილისგან კივილი რომ არ დამეწყო. მუხლი მოვხაარე და ბრაზისგან აწითლებულმა ოდნავ დავიხარე. არგად მომისმინე ცხვირწინ გამეჭიმა და საჩვენებელი თითი ცხვირწინ ამიფრიალა -ჯერ ერთი ტონი აკონტროლე, მეორეც წარბს კიდევ ამიწევ და მამიკოს ვეტყვი რომ თმაში მომქაჩე გაიგე? ბოლო სიტყვები ჩაისისინა ზუსტად ისე როგორც აწ უკვე ცნობილმა მამამისმა და თვალები დამიქაჩა.
-ანუ ის აყლაყი მამაშენია? ჩავილაპარაკე დამცინავად თუმცა ჭორიკანამ მაინც
გაიგო.
-ბოყლაყი არ ვიცი რა არის მაგრამ მამიკოს ვკითხავ და თუ ცუდი რამეა განანებ. ცხვირი აიბზუა და სამზარეულოსკენ წავიდა.
-ბოყლაყი. გამოვაჯავრე მაიმუნის ნაშიერი. ჩერჩეტი ჩავიბურტყუნე და უკან გავყევი.
-ბურღული და ბანანი ხო? ვკითხე და თაროებში ძრომიალი დავიწყე.
-ბურღული მარჯვნივ კარადაში ზემოთ თაროზე ბანანი მაცივარში.
ისე ჩაიალაპარაკა რომ შემოხედვის ღირსადაც არ ჩამთვალა. ჩემი ნება რომ იყოს ერთს კარგად მივტყეპავდი ამ გატუტუცებულ ბავშვს.
საუზმე გავუმზადე და წინ დავუდგი. უხმოდ მიირთვა თეფში ნიჟარაში ჩადო და სამზარეულოდან გაუჩინარდა.
ჭურჭელი დავრეცხე და მისაღებში გავედი. ლიკო დივანზე მოკალათებულიყო და ტელევიზორს ინტერესით შესცქეროდა. შესული რომ დამინახა თავი გადააქნია და მისთვის შეუფერებლად დამორცხვებულმა მითხრა.
-უნდა მაბანაო. ჯერ არ ვიცი მართალია დიდად არ მხიბლავს შენს წინაშე გაშიშვლებას პერსპექტივა მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს.
ჰმ ესეიგი ასე არა.
-კარგი რა პრობლემაა მაგრამ იქმადე ჯადოსნური სიტყვა პატარა ქალბატონო მის წინ დავიხარე და ისევე ჩავისისინე როგორც თვითონ.
თვალები გაუფართოვდა და ინტერესით შემომაჩერდა.
-ჯადოსნური სიტყვა?
-კი ჯადოსნური სიტყვა რომელიც ასე ჟღერს- გთხოვ. ვუთხარი ნიშნისმოგებით.
-აჰ ესეიგი ჯადოსნური სიტყვა . ჩაილაპარაკა თავისთვის და მეც მოახლოებული გამარჯვების სიხარულით აღტკინებულმა გულუბრყვილოდ დავუქნიე თავი.
მოულოდნელად ლოყა საშინლად ამეწვა და პარალელურად ჩემი ცხენის კუდი ძლიერად მომქაჩა.
-ესეც შენი ჯადოსნური სიტყვა ახლა კი შენი მოვალეობა შეასრულე.
ზურგი მაქცია და ოთახისკენ წავიდა. ალბათ ანიმაციურ ფილმში რომ ვყოფილიყავი სახეზე პომიდვრისფერი მექნებოდა და ყურებოდანაც გავუშვებდი ბოლს.
ასე თუ ისე ვაბანავე მონსტრი. ნეტა ფეხები მოეჭამა იმ ძაღლს და ამ დასასწვავ ეზოში არ შემომედგა ფეხი. ეს ვის გადავეკიდე.
მას შემდეგ რაც შუბლზე კოპი ამომივიდა როდესაც მინიატურული სპილო მესროლა მომავალმა ეშმაკმა, ფეხი კინაღამ მომტეხა ზეთწასმულ იატაკზე რომ გავსრიალდჯ და მცირე დაზიანებები ავიკიდე გამომიცხადა რომ ჩაი უნდოდა. უკვე ექვსის ნახევარი იყო რაც იმას ნიშნავდა რომ ნახევარ საათში თავქუდმოგლეჯილი გავიქცეოდი ამ შეშლილთა ბუდიდან. კოპლებიანი ჭიქაში შაქარი ჩავყარე ჩაის ფერიც ჩავდე და ცხელი წყალიც ჩავასხი. ფინჯანი წინ დავუდგი და დაღლილი ჩამოვჯექი მის წინ.
-ლიკო.
გავიგე "აყლაყის" ღრიალი . არ მეგონა ამცხოველის ხმის გაგონება თუ გამახარებდა მაგრამ ბედნიერებისგან კინაღამ სკამიდან გადმოვვარდი.
-ორივე აქ ხართ? შეგვათვალიერა და ჩანთა დააგდო.
სასწრაფოდ წამოვიჭეი ფეხზე ნახმადისთქო ჩავილაპარაკე და გასასვლელისკენ გავვარდი.
მკლავში ხელი ჩამავლო და უკან დამწია
-სად მიდიხარ? არ მოვილაპარაკოთ? მკითხა გაოცებულმა .
არა აამან ტვინი გააქირავა ხო? რა მოლაპარაკებაზე მელაპარაკება
-საერთოდ რანაირი მამა ხართ ? დამიტოვეთ აქ ბავშვი საერთოდ უცხო ადამიანს იქნებ ქურდი ვარ ან მანიაკი? უკვე ხმის კონტროლი მიჭირდა.
-ჯერ ერთი ხმას დაუწიე და მერედა მეორეც ვაკოს ვენდობი.
სიცხე აქ ხო? ვინ ჯანდაბაა ვაკო?
-ვაკო? ეგ ვინღაა?
-ვაიმე? აზროვნებ საერთოდ? თვალები აატრიალა. ვინც სამსახური შემოგთავაზა ნაილი.
კიდე ნაილიო? ხოა ღირსი ვტყვლიპო რაღაც ამ გასიებულ თავში.
-ჯერ ერთი ნაწილი კი არა კატერინა მერედა მეორეც არანაირ ვაკოს არ ვიცნობ და აქ სრულიად შემთხვევით აღმოვჩნდი ძაღლი მომდევდა და ეზოში შემოვვარდი და საერთოდ შენს გიჟ შვილთან გაჩერებას არ ვაპირებ მივახალე ცივად.
აბაა შეგვეყინა ირონიული ღიმილი გამოთაყვანებულ სახეზე? ძაან კარგი
საშინლად ამეწვა წვივი და ადგილზე ხტუნვას მოვყევი.
ღმერთო საგიჟეთში ვარ და პატარა გიჟმაწვივზე ჩაი კი არ გადამასხა შემასხა.
სიმწრისგან თვები ცრემლებით ამევსო ადგილზე ჩავჯექი და ფეხზე სულის შებერვა დავიწყე.
-გიჯი თვითონ ხარ მომახალა ლიკომ მაგრამ იმდენად მქონდა სული გამწარებული მისთვის არ მეცალა.
-ლიკა შენს ოთახში დაიღრიალა დიდმა გიჟმა ახლავეე დაამატა როდესაც ადგილზე გახევებულ ლიკოს ჰკიდია თვალი.
ფეხზე წამოვხტი ჩანთას ხელი დავავლე და კარებისკენ გავიქეცი.
-მოიცადე მალამოს წაგისმევ მითხრა და ხელი ჩამავლო. ვაიმეე გული ამიჩუყდა კეთილი მაიმუნი.
-არ მჭირდება გესმის. ჯობია შენს შვილს ზრდილობა ასწავლო. ჯერ იყო და კინაღამ მცემა მერე ზეთი წაუსვა იატაკზე და ფეხი კინაღამ მომტეხა მთელი დღეა ჩემი ნერვების და სიცოცხლის მოსპობაზე მუშაობს და ბოლოს არც დაწვას მოერიდა. ეს ნორმალური ქცევა არ არის გაიგე. მას ფსიქოლოგი სჭირდება დავუკივლე და ხელის განთავისუფლება ვცადე.
-დაისჯება! ჩაილაპარაკა მტკიცედ . პირი დავაღე რაღაცის სათქმელად მაგრამ მისის ტელეფონი აწრიპინდა.
-დიახ. მე ვარ. ნაილი? აბა თქვენ დიახ. კარგი არაუშავს.
თან ლაპარაკობდა თან ჩემი ხელი ისე ჩაებღუჯა თითქოს გაშვება ეშინოდა.
-ის ქალბატონი ნაილი იყო შენ რომ მეგონე. ის უნდა მოსულიყო თუმცა პრობლემები ჰქონია.
ისე დამიწყო ახსნა თითქოს ნაილის ფეხი უფრო მაღელვებდა ვიდრე ჩემი დამწვარი ფეხი.
-ფეხებხე ყველაფერი გაიგე. მტკივა ფეხი მეწვის გამიშვი. თვალებში ცრემლები ვეღარ შევიკავე და ავტირდი. სახე ეცვალა ხელი შემიშვა მეც დრო ვიხელთხე და გარეთ გამოვვარდი.
-კატა. მომესმა მისი ძახილი. კატა არა ლეკვი კიდე იდიოტი ვბურდღუნებდი და რაც შემეძლო სწრაფად მივდიოდი. ხმამაღალი შეიკურთახა . ნაბიჯს ავუჩქარე და მუჭით ცრემლები მოვიწმინდე. ფეხის წვა ნერვებს მაწიწიკნიდა
შხაპი მინდა
მშია.
მეძინება
ნატო მინდა
კაი ხო ცოტა გადავჭარბე. იმედია ამ ტვინდარტუმელებს ვეღარ ვნახავ.