დილა კარგად დაიწყო ჩვენი გუგულებისთვის. როგორც კი გაიღვიძეს მაშინვე ერთმანეთს გადახედეს. ანის შერცხვა და საბანში ჩაიმალა
-ოხ შერხვა გოგოს-თქვა სიცილით დემემ და ანის ამოაყოფინა თავი-ეგ ლოყების სიწითლე აღარ გიშველის ქალბატონო
-წავალ საუზმეს მოვამზადებ-წამოვარდა ფეხზე ანი. დემეტრემ ხელზე დაექაჩა და ისევ ლოგინში დაიწვინა
-დემეტრე მაცადე ადგომა
-ძლივს დაგიწვინე გვერძე და ეხა გაშვებაზე არც იოცნებო-თქვა დემემ და გოგოს ისე მოუჭირა ხელები კინაღამ გაგუდა
-დემეტრე ვეღარ ვსუნთქავ
-დიდი ამბავი ეხა თუ ჩაგეხუტე-თქვა ვითომ გაბრაზებულმა დემეტრემ და ანის მოშორდა
-საუზმით შემოგირიგებ-წამოხტა ფეხზე ანი დაა დემეტრეს პერანგი გადაიცვა. დემემ თვალი გააყოლა სამზარეულოში მიმავალ ანის, შემდეგ ადგა, შხაპის ქვეშ ინებივრა და სპორტულებში გამოწყობილი უკან გამოვიდა.
სამაზრეულოში შევიდა და მოფუსფუსე ანის უკნიდან აეხუტა, იცის რაცაა მისი სუსტი წერტილი
-დემეტრე-უთხრა თავშეკავებულად ანიმ
-გისმენ საყავრელო-თქვა დემეტრემ და ხელი სხეულზე აუცურა
-მაცადე საუზმის კეთება-უთხრა გამტყდარი ხმით მან
-მე ხომ არაფერს ვაკეთებ-თქვა დემეტრემ და ანის მხარზე აკოცა. ეს ბოლო წვეთი იყო ანი შემობრუნდა და დემეტრეს შეახტა თან კოცნა დაუწყო
-ოჰო ასე სწრაფად დანებებას არ ველოდი-თქვა სიცილით დემეტრემ
-გამაგიჟე და-თქვა ანიმ სიცილით და უფრო შემოეჭდო დემეს
-შენ მაგიჟებ მე-უთხრა დემეტრემ და პერანგის ღილების გახსნა დაუწყო. ტელეფონის ზარმა შეაწყვეტინა მათ ნებივრობა, დემეტრემ ერთი შეიგინა, ანი იქვე დასვა და სხვა ოთახში გავიდა სალაპარაკოდ
-გისმენთ
-ოხ თვით დემეტრე მპასუხობს ტელეფონზე-მოისმა ირონიული ხმა
-ჩოგოვაძე რა გინდა?
-აჰ მე? ისეთი არაფერი შენი გამწარების გარდა. ცნობისთვის ეხლა ვიცი რომ შენ და შენი ცოლი ბახმაროში ხართ, შენი საყავრელი ანუშკი სამზარეულოში დაფუსფუსებს შენივე პერანგში გამოწყობილო და საუზმეს გიმზადებს. უნდა ვაღიარო მართლაც სექსუალური ცოლი გყავს
-ჩოგოვაძე ნუ გამოგყავარ წყობიდან-დაიღრიალა დემემ
-დაიტანჯები დემეტრე დაგტანჯავ-თქვა გიორგიმ და ტელეფონი გაუთიშა.
დემემ ერთი შეიგინა და ტელეფონი დაახეთქა ძირს
-რა მოხდა?-იკითხა გაკვირვებულმა ანიმ
-ანი მოაგროვე ნივთები სასწრაფოდ უნდა წავიდეთ
-დემეტრე რა ხდება მეთქი
-ახსნის დრო არ მაქ სწრაფად ყველაფერი მოაგროვე და თბილისში მივდივართ-დაიღრიალა დემეტრემ.
დაახლოებით ნახევარ საათში წყვილი უკვე ტრასაზე მიქროდა
-დემეტრე ნუ მაშინებ ძალიან სწრაფად ატარებ
-პასუხი არ არის
-დემეტრე რა მოხდა?
-პასუხი არ არის
-დემე-ხმას აუწია ანიმ
-ეხლა ახსნის დრო არ მაქვს ანი, როცა ჩავალთ ყველაფერს გაიგებ.
დაახლოებით ნახევარ საათში წყვილი უკვე თბილისსში იყო, დემეტრემ ერთი საათის სავალი გზა ნახევარ საათში გაიარა. ისე შეიყვანა სახლში ანი რომ გოგოს გული კინაღამ გაუსკდა.
ეგრევე მის მეგობართან დარეკა და დაცვის საქმე მოაგვარა, შემდეგ კი ვაჩესთან გადარეკა
-გისმენ დემე
-ვაჩე მომისმინე ეხა თქვენთან მოვდივარ უნდა გელაპრაკოთ
-კაი დემე ჩვენ ყველა ერთად ვართ
-კაი-გაუთიშა ტელეფონიი დემემ.
-ანი მომისმინე არ ინერვიულო კარგი? ყველაფერი კარგადაა საყვარელო უბრალოდ ცოტახანი უნდა გავიდე შენ კი დაიძინე
-კარგი საყვარელო-უთხრა ანიმ და იქვე დაწვა
*******
დემეტრემ ყველაფერი აუხსნა მის ძმაკაცებს და სათანადო დავალებებიც მისცა. სახლში დაბრუბდა და ანი შეამოწმა, მისაღებ ოთახში არ იყო. შემდეგ ანერვიულებული სამზარეულოში გავიდა და იქაც არ დახვდა,უკვე სირბილით დაიწყო ანის ძებნა. სხვენში მიაგნო მის საყვარელ გოგონას, მუსიკა ჩაერთო და წიგნს კითხულობდა.
-რო გიძახი რატომ არ გამაგონე-უღრიალა დემეტრემ
-დემე წიგნს ვკითხ...
-არ მაინეტერესებს
-რა მოხდა საყვარელო
-არაფერი უბრალოდ, მაპატიე რა-უთხრა დემემ და ანის სახე ხელებში მოიქცია
-არაფერია წამო ქვემოთ ჩავიდეთ
წყვილი პირველ სართულზე ჩავიდნენ და ერთმანეთზე მიხუტებულები სვარძელზე ჩამოჯდბენ
-დემე როგორი იყო?
-რა?
-საყვარელი ადამიანის დაკარგვა
-ეს გრძნობა? საშინელებაა აი სიტყვებით რო ვერ აღწერ ისეთი
-და...შენ როგორ გადაიტანე?
-ჩემ ცხოვრებაში გამოჩნდა ერთი წიკვინა საყვარელი გოგო რომელიც ეხა ჩემს გვერდით ზის
ანის გაეცინა არაფერი უთქვია დემესთვის.
ფიქრებს მიეცა ცოლ-ქმარი, ორივენი ერთმანეთთან იყვნენ, თუმცა დემეს ბოლო დროს მომხდარი ამბავიც თავს ატკივებდა.
აინთო ჩვენი ცუდი ბიჭის ტელეფონი და როგორც კი ესემესი წაიკითხა დემემ ფეხზე წამოდგა
-მე უნდა გავიდე ანი-სასწრაფოდ წამოვარდა ფეხზე-იცოდე სახლიდან არ გახვიდე არსად გაფრთხილებ მიყვარხარ-სწრაფად უთხრა და კარი მიიხურა. გაკვირვებული დარჩა ანი ვერ გაეგო დემეტრეს საქციელი.
ერთი ამოიხვნეშა და მდივანზე ჩამოჯდა, ფიქრებს მიეცა ჩვენი გოგონა რამდენი ხანია თავის ფიქრებთან მარტო არ დარჩენილა. ამ პერიოდმა ვაფშე ბოლო მოუღო, თუმცა დემეტრე...აი მისი სიცოცხლის წყარო.
კარზე ზარის ხმა შემოისმა, ნუცი და გვანცა შემოვარდნენ ოთახში და სავარძელში ჩასკუპდნენ
-როგორ ხარ გოგონი?-მხიარულად იკითხა გვანცამ,როდესაც სამეულს ნენეც შემოემატა
-კარგად-უპასუხა ანიმ
-რაღაც არ ხარ ხასიათზე
-მშვენიერ ხასიათზე ვარ ნუცი-თქვა ანიმ და მულის გვერდით მიუჯდა
-არ გეტყობა კარგ ხასიათზე ყოფნა
-აუ არ ვარ ხასიათზე გვანცათქო და მორჩა
-რა იყო მერე რას მეუჟმურები ვერ გავიგე
-აუ აბა ათიათასჯერ გითხარი არ ვარ ხასიაძეთქო
-ანი რატო ჩხუბობ ვერ ვხვდები
-მგონი ეს ჩხუბი მე არ დამიწყია ნუცი
-კაი რა გოგოებო დაწყნარდით-ჩაერთო ლაპარაკში ნენე
-მე რატო ვარ დამნაშავე ვერ ხვდები-უფრო დაიჭექა ანიმ
-აუ ანი გაჩერდი რა ვხვდები რო დემეტრეს გარდა აღარავინ გინდა რაც გასაკვირია(გვანცა)
-ეგ რას ნიშნავს?-წამოენთო ანი
-ეს იმას ნიშნავს ანი რომ ადრე სულ არ გინდოდა მასთან ურთიერთობა ეხლა კი მოგინდა(ნუცი)
-შენ ბექას და თოკას მიხედე რა რო ვერ გაგირკვევია რომელი მოგწონს ან გიყვარს
-რატო უხეშობ ვერ ხვდები
-არ ვუხეშობ გვანცა-უთხრა ირონიულად ანიმ და ახლად მოსული ესემესი ნახა. აი რა შინაარსისა იყო ის:
"ეხლავე ჩემ მოწერილ მისამართზე თუ არ მოხვალ, შენი საყვარელი ქმარუკა მოკვდება" და იქვე მიწერილი მისამართი.
სასწრაფოდ წამოდგა ანი ფეხზე, ტყავის ქურთუკი ჩაიცვა და ანერვიულებული გარეთ გავიდა
-სად მიდიხარ?-კითხა გვანცამ უკნიდან
-შენი საქმე არ არის-უთხრა ანიმ და მანქანასთან მივიდა
-ქალბატონო ანი ვერ გაგიშვებთ
-ვინ ვარ მე?
-ამ სახლის პატრონი
-მერე?
-მაგრამ...მიბრძანეს
-სულ ფეხებზე რა გიბრძანეს და რა არა მე რო ვამბობ მივდივარ ესე იგი მივდივარ, მე შენი ქალბატონი ვარ ასე რომ ნება იბოძე და გასაღები მომეცი-უღრიალა ანიმ. შეშინებულმა დაცვამ მაშინვე მიცა გასაღები და მანქანამდეც მიაცილა...
ანი ისე სწრაფად მიდიოდა ორჯერ კინაღამ რაღაცას შეასკდა და თან ლოცულობდა რომ დემე სახსალამათი დახვედროდა.
დანიშნულების ადგილამდე როგორ მივიდა არც ახსოვს მხოლოდ მანქანიდან გადმოხტა და შენობის უკანა ეზოსკენ გაიქცა
-დემე-დაიკივლა ანიმ როდესაც მისი ბიჭი დაინახა თავის სასტავთან ერთად რომლებიც ეჩხუბებოდნენ ალბათ თქვენც მიხვდებით რო "ჩოგივაძის სასტავს"
-მთავარი პერსონაჟიც მოსულა-ჩაილაპარაკა ერთ-ერთმა ირონიულად ანის დანახვისას
-ანი-თქვა განწირული ხმით დემეტრემ და მისკენ გაიწია. ჩოგოვაძემ არც აცია არც აცხელა პირდაპირ იარაღი დაუმიზნა მას
-ის გაუშვი-ჩაილაპარაკა დემეტრემ
-ოხ რა წრფელი სიყვარულია-გადაიხარხარა საზარლად
-ჩოგოვაძე ცეცხლს ეთამაშები
-მე კი არა შენ ეთამაშები ცეცხლს და ცნობისთვის აქ ბრძანებებს მე გავცემ-დაიღრიალა მან და იარაღს უფრო მაგრად მოუჭირა ხელი. ის იყო უნდა ესროლა რომ დემეს ანი გადაუდგა წინ,და მისთვის განკუთვნილ ტყვიას თავადვე შეუშვირა გული
-არაააააააა-დაიღრიალა დემეტრემ როდესაც ხელებში სისხლიანი ანი ჩაუვარდა.
ახედა ანიმ მის სიყვარულს და გაეღიმა, მართალია ტკიოდა მაგრამ მაინც გაეღიმა. ხელით შეეხო დემეს სახეს თითქოს ბოლოჯერ ხედავდეს მას
-ანი არა არ მიმატოვო
-ყველაფერი კარგადაა დემე, არ მტკივა ნუ ღელავ, იცოდე ოჯახის წევრებს მიმიხედე კარგი?
-არა არა არა ანი შენ არ უნდა მოკვდე ამას ვერ გაუძლებ
-მე არც მოვკვდები, აი აქ ვიქნები-უთხრა მას და ხელი გულზე მიადო-აი აქ ვიქნები და დაგიცავ მუდამ შენ
-არა ანი-დაიღრიალა დემეტრემ, მისი ცრემლები თითოეულად ეცემოდა ანის სახეზე, ფერწასულ სახეზე. რომელზეც ტკივილისდა მიუხედავდ მაინც სიყვარული იყო გამოხატული
-მიყვარხარ დემე-ჩაიჩურჩულა ანიმ და დემეტრეს ხელებში დაკარგა გონება.
დემეტრემ მხოლოდ ერთხელ დაიღრიალა
-სასწრაფო გამოიძახეთო და იმის შემდეგ არაფერი ახსოვს....

პს. ბოდიშით ამდენიხანი დაგვიანებისთვის ერთგულო მკითხვენლო, ეს გამოცდები...სკოლა...ყველაფერი ერთად დამაწვა. ვიცი რომ ესეც პატარა თავია თუმცა შემდეგს მაინც დიდს დავდებ. მიყვარხართ ♥