- არა რაღაც შეცდომაა ბატონო ვახტანგ - მიუხედავად უადგილობისა ვიცინი, ერეკლეს გავხედე , რომელსაც კმაყოფილება ეტყობოდა სახეზე
ექიმმა შეურაწყოფილმა გამომხედა ,ცხვირის წვერზე დადებული სათვალე მოიხსნა და საკმაოდ უხეშად მომმართა
- - გოგონა , დედათქვენის ორგანიზმი იმაზე მეტად ახალგაზრდაადა ჯამრთელი ვიდრე მისი ასაკი მეტყველებს , იმაზე კარგადაც გამოიყურება და მუცლის მოშლის საშიშფოებაც მინიმუმად არის დაყვანილი , უმიზეზოდ არცერთ სიტყვას არ ვამბობ და თქვენც გირჩევნოდეთ ,ახლა დატოვოთ ჩემი ოთახი და მიხვიდეთ დედათქვენთან , რომელსაც შესაძლოა რომელიმე ხილი ან მჟავეული სურს - თქვენ ყმაწვილო ვინ ბრძანდებით ქალბატონი ნინოსი -ერეკლეს მიუბრუნდა , მანაც არ დააყოვნა პასუხი , რომელმაც შოკი დამიმატა .
- მმმ, მე მომავალი სიძე ვარ ექიმო - ( WHAT ? ) – არ ღირს ჩემი რეაქციის აღწერა
- ხოდა მითუმეტეს ,სიძე ბატონო მოკიდე ამ ქალბატონს ხელი სახლში წაიყვანე და მიხედეთ ქალს , და ხო თქვენც დააჩქარეთ ქორწილი და მერე ერთად ივლით კონსულტაციებზე :))) გაგვიღიმა და ოთახიდან გავიდა მე დავრჩი ასე ერთ ადგილას გაშეშებული , აზრზე ერეკლეს ხმამ მომიყვანა
- ხომ ხედავ კაცებსაც გვაქვს ინტუიცია ,ხშირ შემთხვევაში ქალებზე უკეთესიც,ახლა აზრზე მოდი და წავედით წინ დიდი ამბები გველოდება - თავზე მაკოცა და უარესად დამარეტიანა
- ერეკლე ახლა რა იქნება ?
- ახლა იქნება ბედნიერება და საერთოდაც აწი იწყება ბედნიერება დაიმახსოვრე ! ცხვირზე თითი გამისვა და ხელი მომკიდა , რომ გავეყვანე ოთახიდან
- სახლამდე დარეტიანებული მივედი , არ გეგონოთ მეწყინა არა პირიქით უსაზღვროდ გამიხარხა უბრალოდ მეშინოდა დედა ხომ უკვე 45წლის იყო , სადარბაზოში ასვლისას მესმოდა რა აღფრთოვანებული ესაუბრებოდა ეკე გიოს და სანდროს
- სად ხარ ? (რა მიმართვა ახლა ეს ? ) მე და ემა სადარბაზოში ვართ მალე მოდით და ერთად ვახაროთ , ტელეფონი გათიშა და მე მომიბრუნდა
- მგონი შენზე მეტად მე მიხარია , რა უბედურება გოგო ბავშვი გაჩნდება ,წარმოიდგინე პატრა ციცქნა , პატარა ფეხუჩუნები , პატარა თითები , შენსავით ლამაზი თვალებით , ემუ წარმოიდგინე რა საყვრელი იქნება - იმდენად საყვარლად მესაუბრებოდა მინდოდა ჩავხუტებოდი და არასდროს დამთავრებულიყო ის კონკრეტული მომენტი - გამეღიმა მის ასეთ მხიარულებაზე
- ჯერ კიდევ ვერ ვიაზრებ რამხელ ბედნიერება მეწვია -თითქოს ჩემთვის ჩავილაპარაკე მაგრამ ამას რას გამოაპარებ
- ჩემი სახით ხო ემუ ?- თვალები აახამხამა და ისევ გამაცინა
- ჩვენ კიდევ ბევრი საკითხი გვაქვს გასარკვევი , მაგრამ ახლა ამისთვის არ მცალია, უფრო მნიშვნელოვანი საქმეები მაქვს , სად არიან გიორგი და სანდრო ამდენ ხანს ?
- მოდიან ორი წუთი მოითმინე , აი რაც შეეხება ჩვენს საუბარს და გარკვევას მე ყველაფერი გარკვეული მაქვს და და იმედია შენც სწორ გადაწყვეტილებას მიიღებ , მაგრამ ვიცი ხომ ეს გადაწყევტილება დამაკმაყოფილებებლი იქნება
- შენ რაიცი მე რას ვფიქრობ ?
- თვალებბი გყიდიან ცქნაფ !


აქ აღარ დავიწყებ , რა დღეში ჩავადა ნინო , როცა გაიგო მისი ორსულობის შესახებ
მამას სიხარულს საზღვარი აღარ ჰონდა, მთელი დღე ისე დაიჯგიმებოდა სიამაყისგან და ბედნიერებისგან ლამის წელში გადატყდა : )
მთელი დღეები ხელს არაფერზე აკიდებინებდა მის ‘’ნინიკოს’’ რომელიც საკმაოდ ემოციურად შეხვდა ამ სიტუაციას, ,ალბათ მისი მდგომარებიდან გამომდინარე , სანდრომ გაწყვიტა რომ აუცილებლად ბიჭი იქნებოდა და ჯერ დაუბადებელი ბავშვის ნათლობა დაგეგმა , ასევე მან აიღო მის თავზე , განვმეორდები ‘’ჯერ დაუბადებელი ბიჭის ‘’ ქალებში წაყვანა , მის ამ ‘’გრუზინულ ‘’ საქციელზე ძალიან ბევრი ვიცინეთ მთელმა ოჯახმა
რამდენიმე დღე ისე გავიდა ,გარეთ არ გასვულვართ მთელი ოჯახი თავზე დავტრიალებდით ნინოს .
ერეკლე სულ ჩვენთან იყო ,შესაბამისად ფიქრის საშუალება არ მქონდა . ყოველ დღე ცდილობდა გვენმხიარულებინეთ . მისი სიახლოვე უარესად მიბნევდა თავგზას .
ჩემი შაქრები საკმაოდ დარეგულირდა , დედას ავუკრძალე ჩემზე მზრუნველოდა ახლა მთავარი თვითონ და ბავშვი იყვნენ , რომელიც უკვე მიყვარდა
დილით მაღვიძარა დავაყანე ,პირველად ჩემს ცხოვრებაში მაღვიძებს მაღვიძარა და არა დედაჩემი , არც ისე სასიამოვნო შეგრძნება ყოფილა ; )
პროცედურები ჩავატარე და დაველოდე როდის გაიღვიძებდნენ ჩემები , რომ ახალი ამბავი მეთქვა
-დეე ასე ადრიანად ადექი ?
- ხო დედი ,შენ როგორ ხარ? –
- ცოტა მშია - ისეთი საყვარელი იყო იმ მომენტში შეჭამდით
-ოჰ ქალაბტონო უკვე დაგვიწყე : )
- ჩემი ქალბატონები როგორ არიან ?
- კარგად მა შენ როგორ ხარ?-გიოს თუ ღვიძავს დაუძახე გთხოვ რაღაც მინდა გითხრათ , ოღონდ არ დამიწყოთ ახლა რა გჭირს , რა ხდება , და ა.შ და რაც მთავარია არ დაივიწყოთ ჩემი ასაკი - გავუღმე და დველოდე როდის მოვიდოდა გიორგი
- ‘’რაია ‘’ მა ხო არ თხოვდები ? -ნეტა გენახათ რა სერიოზული სახით მკითხა მამაჩმემა დადედაჩემის შეკივლება უნდა მოგესმინათ -გულიანად გადავიხარხარე ორივეს ქმედებაზე და ამ დროს გიორგიც მოვიდა
- რამ გაგაღვიძათ ამ დილაუთენია? -მთქნარებით შემოვიდა თა გაბუძგული ჩემი ძმა ოთახში
- წინასწარ გთხოვთ ნერვებს ნუ მომიშლით და ნუ შემეწინააღმდეგებით , მოკლედ : მინდა რამდენიმე დღით ქალაქიდან გავიდე , ვიფიქრო ,განვიტვირთო და დავმშვიდდე , რაც დადებითად აისახებ ჩემს შაქრებზეც თან უკვე საკმარისად დიდივარ იმისთის , რომ დასასვენებლად მარტო წავიდე და .....
- ემა რამე სერიოზულია ? -ოხხ ეს თვალები , ბოლოს მიღებდა დედაჩემის თვალებში ჩამდგარი სითხე
- დე სერიოზული რომ იყოს გეტყოდით , უბრალოდ ....
- გაუშით , ასე უკეთესია -გიორგიმ ისე ჩაილაპარაკა თითქოს ყველაზე კარგად ესმოდა ჩემი გაჭირვების , მაგიდიდან ადგა და ისევ მის ოთახში დაბრუნდა
-დამასრულებინეთ ხალხო , რა იყოთ რა სახე ჩამოგტირით სამუდამოდ ხომ არ მივდივარ , რატომ ართულებთ ყველაფერს - გავბრაზდი მართლა გავბრაზდი , ორი წლის ბავში ხომ არ ვარ ან მინის რომ გავტყდე ,
- კაი მა წადი მარა მალე ჩამოდი თორე დედაჩენის გაძლება უკვე შეუძლებელია იმდენს ჭამს - ისევ მამა , რომელსაც საოცრად გამოსდის ხოლმე სიტუაციის განმუხტვა, ალბათ იმერული იუმორი ეხმარება : ))
- ჯიგარი ხარ მა - მოდით ჩაგეხუტოთ ,-ორივემ მთელი გულით ჩამიხუტა თითქოს სამამულო ომში მიშვებდნენ და ლამის ცრემლები გადმოყარეს
- აუ თქვენ დასასვნებლად არ მიშვებთ და რომ გავთხოვდე ალბათ კომატოზური მდგომარეობიდან ვერ გამოგიყვანთ ხო ? -გულიანად გადავიხარხარე , მაგრამ გიო მეჯაავრებოდა, მისი ქმედება , ვერაფერი გავიგე რა დაემართა რატო იყო ისეთი დასევდიანებული - კარზე ფრთხილად მივუკაკუნე
-გიო !
- მოდი !
კარი ფრთხილად შევაღე, საწოლზე გულაღმა დაწოლილი გიორგი არც განძრეულა
- გიო რა გჭირს? უბრალოდ მინდა ცოტა ხნით მარტო ვიყო , ასე რატო ნერვიულობ , უბრალოდ მჭირდება დრო , სიმარტოვე და ფიქრი , ახლა ვერ გეტყვი მაგარამ რომ ჩამოვალ აუციელბად მოგიყვები
- კარგი , იმედია გულს მოუსმენ და არა ტვინს (ეს ხომ იმ არანორმალურის სიტყვებია)
- მიყვარხარ ჩემო მცველო -
- მეც მიყვარხარ ემუ , ყველაზე მეტად მიყვარხარ და მინდა რომ ბედნიერი იყო
- წავედი
- სად მიდიხარ ის მაინც გვითხარი ,
- ატოპოლ - ში : )))))
- ეგ რა მოიფიქრე ეხლა ,
- კაი რა მნიშვნელობა აქვს სად წავალ ,შენ არ იჯავრო დაგირეკავ
- შენი დაბადების დღე ?
- KEEP CALM GEORG
კარგად ვიცინეთ , მერე ჩემს ოთახში გავედი , გამზადებული ბარგი ავიღე , კიდევ ერთხელ გამოვემშიდობე ჩემებს და საკმაოდ გახარებული წამოვედი სახლიდან,

სად მივდიოდი ? ხომ ვთქვი ატოპოლშითქო : )

ნეტა შემძლებოდა ფეხით წასვლა, ხომ იცით ჩემი ფეხით სიარულთან დამოკიდებულება , მაგრამ მანძნილის გამო გადავწყვიტე ისევ სამარშუტო ტაქსით წავსულიყავი

უცნაური ნიჭი მქონდა ბავშობაში , როცა მე და გიო რამეს ვთამაშობდით სოტყვებსვ უკუღმა ვამბობდი , უცებ ეს გამახსნედა ამიტომ ვუთხარი რომ მივდიოდი ატოპოლ -ში , ეს ხომ ლოპოტაა ,რომელიც ჩემთვის ასოცირდება სიმშვიდესთან , როგორც იქნა ჩავაღწიე , ჩემი დანაზოგი მაძლევდა იმის საშუალებას , რომ კომფორტში გამეტარებინა რამდენიმე დღე , საკმაოდ კარგ სასტუმროში დავბინავდი
ტელეფონი არ გამითიშავს ვიცოდი დედა ინერვიულებდა , თანაც მინდოდა ერეკლეს რეაქციები გამეგო როცა გაიგებდა რომ აქ წამოვედი .

უკვე საღამო იყო გარეთ არც კი გავსულვარ , დედაზე მეფიქრებოდა და გადავწყვიტე სახლში დამერეკა
-რას შვები დე? როგორ ხართ?
- არაგვიშავს დედი შენ როგორ ხარ? მომენატრე
- მეც მენატრები , აქაურობა ძაან მაგარია ერთი დღე ერთად წამოვიდეთ
- სად ხარ სად ისვენებ დე?
- სად არიან სხვები ? მომიკითხე -თითოს არაფერი უკითხავს
-აქ არის ყველა სანდრო და ერეკლე გვყავს ,რაღაც ფილმს მაყურბინებენ იმდენი მაცინეს უკვე ცუდად ვარ, მაგრამ ამ ერეკლეს ვერ ვუხერხებთ ვერაფერს , ისეთ უჟმურ ხასიათზეა , მოწამლულა
მის ხსენებაზე გული ლამის წამივიდა, ნეტა მართლა მოწამლულია თუ ჩემს გამოა ასე
- გიო როგორა ? - მეც მომინდა მათთან ერთად ყოფნა
- კარგადა ეგ და სანდრო ცდილობენ ერეკლე გაამხიარულონ , თორე ლამის ვიტირო მაგის საცოდაობით - არა ყოველ წუთას რომ არ მიხსენონ არ შეიძლება ჩემი გამჭირვებია,
- აქ დავტოვებ ამაღამ არსად გავუშვებ ასეთ მდგომარეობაში
- ნინო მე თქვენ მოსაკითხათ დავრეკე და არა ერეკლესი , თქვენზე მელაპრაკეთ რა არი რა
-რა გჭირს მა ასე რამ გაგაბრაზა ? –
-მამაშენია დე ‘’ სპიკერი’’ მაქვს ჩართული და ესმის ყველას
- აუუ ნინო რა წავედი მე წავედი -ხვალ დაგირეკავ - გავბრაზდი უმოწყალოდ გავბრაზდი , მე ხომ მას დავურეკე რა საჭირო იყო ჩვენი საუბარი სხვას გაეგონა , ახლა რას იფიქრებდა -ღმერთო ისედაც ცუდად ყოფილა -ჯანდაბა , ჯანდაბა ემილი ასეთი სულელი როგორ ხარ- საკუთარ ტავზე გაბრაზებული დაბლა ჩავედი , მინდოდა ცოტა ხნით ჰაერზე გავსულიყავი , ტელეფონის ხმამ უკან მომაბრუნა
შეტყობინება მომწერა
‘’ გულს მოუსმინე და არა ტვინს , უსაშველოდ მენატრები ცქნაფ ‘’