ორივეს სულ სხვანაირი დილა გაუთენდა. უფრო მეტი ემოციითა და გრძნობით დატვირთული. ახლა ორივე უფრო ძლიერ სიყვარულს გრძნობდა ვიდრე აქამდე გრძნობდნენ. მაქსიმემ ნელა გაახილა თვალები და მასზე მიშტერებულ ლილეს თვალებს წააწყდა. გაეღიმა და სახე ახლოს მიუტანა.
-ჩემი სიცოცხლე.. -მის ტუჩებთან ამოიფრუტუნა და მოწყვეტით აკოცა.
-ჩემი ბიჭი ხარ შენ.. სულ ჩემი.. -თმაში თითები შეუსრიალა.
-ხო სულ შენიი.
-მე შენი.. -ფრუტუნებდა ლილეც მის ტუჩებთან.
-ხო შენ ჩემი. არა მოიცა რატომ ცუღლუტობ? -წარბი აუწია უცებ მაქსიმემ.
-რა არ ვარ შენი?
-ბოლომდე არა! -გამომცდელად დაუწყო ყურება!
-გაიღვიძა ჰო? ჰორმონებ დაჩაგრულმა მაქსიმემ. -სახე დამანჭა ლილემ.
-ასეთი ტკბილი არსების გვერდით, რომ გაიღვიძებ დამჩაგრავს აბა რა იქნება?!
-ღმერთმა გაძლება მოგცეს შვილო ჩემო. -გადაიხარხარა მის სახეზე.
-ჩემი დროც მოვა ძვირფასოო. -ენა გამოუყო სასაცილოდ.
-ელოდეე! -სიცილით წამოდგა საწოლიდან და აბაზანაში შევიდა. სულ ღიღინში გადაივლო წყალი და მოწესრიგდა. კვირა დღე იყო და მაქსიმეც ისვენებდა, ამიტომ გადაწყვიტა თავისი ხელით გაეკეთებინა საუზმე. სამზარეულოში შევიდა და ლილეს საყვარელი სენდვიჩები გაუკეთა.
-როგორ ფუსფუსებს ჩემი ქმარი? -ზურგიდან მოეხვია და მის მუცელს მოეფერა ნაზად.
-საუზმეს უმზადებსო ცოლუკასო. -მოტრიალდა და ისე ჩაიხუტა. გავარვარებული ტუჩები მიაკრო მის შუბლს და ორივე გაიტრუნა.
-ჩემი მზრუნველი..
-ლილეე..
-ჰოუ. -თავი ოდნავ წამოწია და ნიკაპით დაეყრდნო მის გულ-მკერდს .
-არაფერი გაქვს სათქმელი? -მაქსიმეს მთელი არსებით უნდოდა ის სიტყვა მოესმინა მისგან, რომელსაც ყველაზე მეტად ელოდა და ნატრობდა.
-არაა. რავი რა უნდა მქონდეს სათქმელი? -თავი გაისულელა ლილემ.
-კარგი ხო არ გაქვს და ნუ გაქვს, ხოდა ვერ ეღირსები ჩემს კოცნას! -მოიშორა სხეულიდან და ხელები გადაიჯვარედინა.
-დარწმუნებული ხარ, რომ ვერ ვეღირსები? -ეშმაკურად აუწია წარბი ლილემ.
-სრულებით! -მკაცრად უთხრა.
-ანუ გაძლებ? გაძლებ ახლა ტუცები ახლოს, რომ მოგიტანო და არ ეცე?
-დიახაც! -არ ტყდებოდა გვიჩიანი.
-ვერაფერსაც ვერ გაძლებ! -შეტევაზე გადავიდა ლილე.
-გავძლებ!
-კაი ვნახოთ! -კისერზე ჩამოეკიდა ლილე და ტუჩები ძალიან ახლოს მიუტანა. ოდნავ მიადო და ისევ მოაშორა. ასე გაიმეორა სამჯერ, ხელები მისი მაისურის ქვეშ შეასრიალა და იგრძნო როგორ დაეჭიმა სხეული მაქსიმე.
-ოხ ლილე რა ატეხილი ქალი ხარ! -წელზე ძლიერად მოკიდა ხელები და წელზე შემოისვა. ცალი ხელი კისერში შეუცურა და გაგიჟებული დაეწაფა მის ვარდისფერ ტუჩებს. ლილეს ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია და ოდნავ მტკივნეულად გამოსდო. ლილემ კვნესა ვეღარ შეიკავა, რაზეც მაქსიმეს გაეცინა. -იცოდე დაისჯები! -უთხრა, როგორც კი მისი ტუჩებით დაკმაყოფილდა.
-იცი როგორ მიყვარს? -გამომწვევად შეხედა და მაქსიმესაც იმწამსვე აუბრჭყვიალდა თვალები.
-რა გიყვარს ან ვინ? -ცალყბად გაუღიმა.
-მმ.. შენი ტუჩები ტკბილო! -მოწყვეტით აკოცა უცბად და დატოვა გადაგდებული მაქსიმე. როგორ ელოდა, რომ ეტყოდა, თუმცა ამ ტრიპაჩმა გოგომ ისევ გააწამა, არაფრით არ უთხრა.
-ისტერიკებიანი! -ამოიბურტყუნა თავისთვის და მაგიდასთან დასკუპებულს წინ სენდვიჩები დაუდო.
-კიდევ იცი რა მიყვარს მაქსიმე? -ისევ აგრძელებდა მის წვალებას.
-რა აბა? -მოლოდინი თითქოს დაფარა მაქსიმემ. მიუხვდა ლილეს ცუღლუტობას.
-აი შენი გაკეთებული სენდვიჩები! -გაეკრიჭა იისევ.
-კიდევ?
-კიდევ შოკოლადი, რავი ბანანი. რაც იჭმევა ყველაფერი! -გამოტენილი პირით ამოილაპარაკა.
-ეგრე მეც ვიჭმევი და რატომ არ გიყვარვარ? -ისე შეხედა თითქოს გამოიჭირაო.
-რომ შეგჭამ მერე გეტყვი მიყვარხარ თუ არა! -თვალი ჩაუკრა სიცილით და შემდეგი ლუკმა ჩაკბიჩა.
-კარგი გელოდები! -დანებებულმა ამოილაპარაკა და ჭამას შეუდგა. ჭამას, რომ მორჩნენ ლილემ მიალაგა და სავარძელში მოკოლათებულ მაქსიმეს კალთაში ჩაუჯდა. მის საქციელებზე ისე ბედნიერდებოდა მაქსიმე, რომ რომანტიზმის მეფედ გადაქცეულოიყო რამის.
-ლილეე.. -უნდოდა რაღაც ეთქვა, რომ ლილემ გააჩუმა. ტუჩებზე თითი მიადო.
-ჩუუ იყავი ასე ცოტახანს. -მაქსიმეს ყელში ჩარგო თავი და ტუჩები ზედ მიაწება. ისიც მის ნებას დაჰყვა და თმაზე ფერება დაუწყო უჩუმრად. ლილემ თვალები დახუჭა და თითოეული წამით ტკბებოდა. ორივე შეპყრობილი იყო ერთმანეთით. ერთმანეთით დასნეულდნენ. ცოტახანში მაქსიმემ ეს სიჩუმე დაარღვია.
-დღეს იცი ვინ ჩამოდის?
-ვიინ? -ინტერესიანი თვალები მიანათა.
-აბა გამოიცანი..- ეშმაკურად გაუღიმა.
-სალომეე?
-დიახ სალომეე.
-ჰეჰე ბიცოლას გოგო მოდის. -ახარხარდა ლილე.
-და იღადავე შენზე დიდი რომაა. -სიცილში აჰყვა ისიც.
-იმდენი მადლობა უნდა ვუთხრა მეტი, რომ არ შეიძლებბა! ისევ უნდა წავიდეს?
-კი წავა ისევ. იმ წელს მორჩება სწავლას და დაბრუნდება.
-აუ რა კარგი იქნება. დაქალებივით ვიქნებით. ერთი სული მაქვს როდის ვნახავ.
-იმასაც ძალიან უნდა შენი ნახვა. შენი ფოტოები ვანახე და შენს თმებზეა შეყვარებული.
-მოფრინავს ხო?
-კიი. საღამოს წავიდეთ აეროპორტში და დავხვდეთ.
-კარგიი. ხომ ჩვენთან რჩება?
-კიი.
-ხოდა საძიენებელს გავუმზადებ. რაღაც, რომ გთხოვო შეიძლება?
-ვაიმე რა სულელი ხარ! მეორედ აღარ მომმართო ეგრე იცოდე, თორემ მეწყინება. გასაგებია?!
-კარგი ხო რას ბრაზდები..
-ხოდა მითხარი პირდაპირ რა გინდა. ჩვენს შორის არავითარი მორიდებულობა ლილე გესმის?
-ხოო მესმის ჩემო ბრაზიანი. ვიფიქრე საჩუქარს ვუყიდი სალომესთქო და ფული მინდოდა მეთხოვა.
-და ეგ გერიდებოდა მერე? სულელო.. -გაეღიმა ლილეს საქციელზე. -გავიდეთ ცოტახხანში და ვუყიდოთ რაც გინდა.
-როგორ მ.. -სწრაფად გაწყვიტა სიტყვა, როგორც კი მიხვდა რა უნდა ეთქვა. მაქსიმემ ყურები დაცქვიტა.
-რა? როგორ მ? რა?
-როგორ მიხარია ასეთი ქმარი, რომ მყაავს!! -გაეკრიჭა და მოწყვეტით აკოცა.
-კი მეც მიხარია ასეთი მძიმე ცოლი, რომ მყავს! -გაეკრიჭა ისიც, რომ გაებრაზებინა. ლილეც სასწრაფოდ წამოხტა.
-გინდა თქვა, რომ მსუქანი ვარ?
-ზუსტად მაგის თქმა მინდოდა.
-აუ რა კრეტინი ხარ მაქსიმე.
-აბა არ მეკარები, თორემ უცბად დაგაკლებინებდი საწოლში. -ტუჩები წინ გაიბზუკა მაქსიმემ.
-ფუ გაოხრებული!! -ხელი მისცხო მუცელზე და საძინებელში შევიდა. გამოიცვლიდა და მაქსიმესთან ერთად სალომეს საჩუქრის საყიდლად წავიდოდა.
^^^
კვირას დილიდან ალექსანდრე და მარიამიც ერთად ყოფნით ტკბებოდნენ. მარიამი ქალაქ გარეთ გაიყვანა. ულამაზეს ლოპოტას ტბაზე წაიყვანა. სასტუმროს ვერანდაზე ისხდნენ ჩახუტებულები.
-იმ გიჟებს, რომ ვუყურებ მინდა მეც დაგავლო ხელი და მოგიყვანო! -გაუღიმა და იმ პატარა ცხვირზე აკოცა, რომელიც ძალიან უყვარდა ალექსანდრეს.
-ძალიან ბევრი მოგინდომებია ვაჟბატონო!
-რა ვქნა თუ ვერ ვძლებ უშენოდ?
-რა იყო შენც ჰორმონებმა ხო არ დაგჩაგრეს მაქსიმესავით? -გაეცინა მარიამს.
-მერე, რომ მჩაგრავენ კი ვაკმაყოფილებ, მასავით კი არ ვკვდები. -ახარხარდა და მარიამის გაბრაზებულ სახეზე გაეღიმა.
-ვაიმეეე! ალექსანდრე ავალიანო! თუ არ გინდა აქვე ჩაგამიწო თქვი!
-ჩემი ეჭვიანი გოგო. -თმებზე წაეთამაშა.
-უყურე ამას კიდე მე ვარ ეჭვიანი!
-კარგი გოგო ნუ ხარ ავიი. მე რისთვის გყავარ? ნუთუ ვერ გატკბობ? -შუბლზე აკოცა ფრთხილად.
-ხან მატკბობ და ხან მამწარებ საზიზღარო! არა ეგეთებს, რომ მეუბნები არც უნდა გავმწარდე! -წამოიწა მისი მკლავებიდან და სახე გაუსწორა.
-ხოდა მოგიყვან და მერე სულ დაგატკბობ ხოლმე..
-ცოლად მოყვანა არ სჭირდება მაგას! -წარბი აუწია მარიამმა.
-კარგი მაშინ ორი წამით თვალები დახუჭე კარგი?! -ვნებიანად გაუღიმა.
-რატომ?
-ეე დახუჭე და გაიგებ რატოც.
-კარგი. აჰა დავხუჭე მერე? -ალექსანდრე ახლოს მიიწია და მის ტუჩებს თავისი მიაწება. მარიამმა თვალები ჭყიტა. არ ელოდა, რომ აკოცებდა. გულის ცემა აუჩქარდა და სახეზე ერთიანად წამოწითლდა. მის ტუჩებთან ამოიფრუტუნა. -ალექსანდრე.. რას აკეთებ..
-ახლა ეს, რომ არ გამეკეთებინა, ხომ იცი რომ გავგიჟდებოდი..
-მე.. შენნ.. მე..
-ხო ვიცი, პირველი კოცნა მოგპარე სულელო..- გაეცინა ალექსანდრეს და კიდევ ერთხელ აკოცა მოწყვეტით.
-რა იცი, რომ პირველი იყო? -აუციმციმდა თვალები.
-რომც არ მცოდნოდა მივხვდებოდი ისეთი სახე გაქვს!
-შენ რა დამცინი? -რაღაცნაირად შერცხვა მარიამს და გვერდით გაიხედა.
-ახლა არ მითხრა, რომ ჩემი გრცხვენია?! -გაეცინა ალექსანდრეს და თავი მოაბრუნებინა. მარიამმა თვალები დაბლა დახარა. -ჩემი სულელი გოგო.
-ნუ დამცინითქო კრეტინო. -ლოყები უარესად აუწითლდა.
-მერე რაღა გეშველება? კაი ხო ვსო ჩუმად ვარ. -ოდნავ აკოცა ისევ და ჩაეხუტა.
-ალექსანდრეე..
-ჰოუუ
-მებედნიერებიიიი. მადლობა ამ ლამაზი დღისთვის.
-ჩემი პრინცესაა. მადლობა შენ, რომ არსებობ.
-ნეტავ ის გიჟები რას შვრებიან..
-რას იზავენ დატკბებიან ერთმანეთით. რახანც შეურიგდა რაღა მოკლავს მაქსიმეს.
-ისეთი კაბა აჩუქა აი შოკში ვიყავი, ფოტო რომ მანახა ლილემ.
-გამომყევი და გექნება!
-ოო ალექსანდრე!! ბავშვი ვარ ჯერ. უნივერსიტეტი მაინც დამამთავრებინე!
-ჩემი ჭიჭყინა ბავშვი ხარ შენ!
^^^
-მაქსიმე მზად ხარ? არ გავიდეთ? -საძინებლიდან გამოსძახა ლილემ.
-ახლავე მოვდივაარ. -აბაზანაში სუნამო დაისხა მაქსიმემ და ლილესთან გავიდა.
-მმ.. ვგიჟდები ამ სუნამოზე! -ყელზე მიადო ცხვირი და აკოცა.
-ნუ მიღუტუნებ იცოდე! -უკანალზე მოარტყა ხელი და სახლიდან გაიყვანა.
-აუუ რა ვუყიდოთ სალომეს? რა მოეწონება? -აბუზღუნდა მანქანაში.
-რავიცი სამკაულები კი უყვარს ძალიან.
-მაშინ რაიმე სამაჯური ვუყიდოთ. სამახსოვროდ ექნება ჩემგან. -თავისი აზრით კმაყოფილმა გაიღიმა.
-ძალიან კარგიი. ისე სულ ორი წლითაა შენზე დიდი.
-ვაიმეე მართლა?
-კიი.
-შეყვარებული არ ყავს?
-კი, როგორ არა. თუ არ ვცდები ამ წელს ისინიც აპირებენ დაოჯახებას. უფროსწორად სწავლას, რომ მორჩება მერე.
-რა კარგია სწავლა. -სევდიანად ამოთქვა.
-შენც ისწავლი. ხომ დაგპირდი. ქორწილი გავიდეს და ყველაფერს მოვაგვარებ.
-მართლა?
-ხომ იცი, რომ დაპირებებს ვასრულებ? -გაუღიმა თავისი ღიმილით.
-ჩემი საყვარელი ქმარი! -ხელი მისკენ გადადო დათითებზე წაეტანა. მაქსიმემ ტუჩებთან მიიტანა მისი ხელი და ოდნავ აკოცა. ყოველ მის შეხებაზე კი ლილეს გული საოცრად რეაგირებდა. მაქსიმე ისევ იმ სიტყვას ელოდა, მაგრამ ლილე არ ჩქარობდა ამის თქმას. ცოტახანში საიუველირო მაღაზიასთან გაჩერდნენ და შიგნით შევიდნენ. იმდენი სამკაულები იყო უკვე თვალები აუჭრელდათ. ძლივს აარჩიეს სადა ვერცხლის სამაჯური, პატარა ლამაზი თვლებით. ლამაზად შეაფუთინეს და მაღაზია დატოვეს. სანამ ლილე მაღაზიიდან გადიოდა, მაქსიმემ კონსულტანტს მისთვისაც შეაფუთინა სამაჯური, რომელსაც პატარა ფისო ეკიდა შესაკრავთან და პატარა გული. ლილესთვის განკუთვნილი სამაჯური ჯიბეში ჩაიცურა მეორე კი ლილეს მისცა.
-მოლში წავიდეთ არ გინდა? მეც მაისურები მაქვს საყიდელი.
-რავი წავიდეთ მაშ.
-ნუ ხართქო ჩემთან მორიდებული!
-ოო დამაცა ჯერ შევეჩვიო ჩემი ქმარი, რომ ხარ. -გაუცინა ლილემ. ცოტახანში მოლშიც მივიდნენ და თითქმის ყველა მაღაზია შემოიარეს. კარგადაც იშოპინგეს. მაქსიმემ ლილეს თავისი საკრედიტო ბარათი მისცა, რომ მასზე არ ყოფილიყო დამოკიდებული. ლილე თეთრეულის მაღაზიაში შეიპარა, როდესაც მაქსიმე შემხვედრ ნაცნობს ელაპარაკებოდა. სექსუალურ საცვლებს ათვალიერებდა და ფიქრობდა, რომელი გააგიჟებდა ყველაზე მეტად მაქსიმეს. არჩევანი საღამურებზე გააკეთა. შავი ფერის ტანგასა და ამავე ფერის გიპიურიან მოკლე პენუარზე. ლიფის ფორმით, წინ მხოლოდ ერთი სამაგრით იკვრებოდა. ერთი ხელის მოსმით, რომ შეძლებდა მის მოშორებას. კმაყოფილმა გაიღიმა და ხმამაღლაც გაიფიქრა.
-ჰმ.. გვიჩიანოოო ნამდვილად დადნები ამაზე.. -წარბები აათამაშა და სასწრაფოდ გადაიხადა საფასური, რომ მასთან დაბრუნებულიყო. მაქსიმე უკვე ეძებდა და ლილემ თავად იპოვნა.
-სად წახვედი გოგო..
-ერთ მაღაზიაში შევედი, რაღაც მინდოდა და..
-მმ. საცვლები იყიდე ხომ? ემზადები პირველი ღამისთვიის? -ვნებიანად გაილოკა ტუჩი.
-ნუ ხარ კრეტინი და ნუ მარცხვენ ამდენ ხალხში! -თვალები აატრიალა ლილემ.
-აუ მანახე რა გთხოვ. -ყელი გამოიღერა გვიჩიანმა.
-მაქსიმე გცეემ! -ეცინებოდა მის ცანცარზე.
-კაი რა მანახე, ხომ მაინც უნდა ვნახო?!
-ხოდა თავის დროზე ნახავ ვაა!! გამოადგი ფეხი აეროპორტში გვაგვიანდებააა. -გამომწვევად გაუღიმა ლილემ.
-ჩემი ატეხილი ქალი ხარ! -მოწყვეტით აკოცა და მოლის შენობა დატოვეს.
-აუ სალომეს, რომ წამოვიყვანთ სადმე დავსხდეთ, თორემ მაგინებს კუჭი.
-რა მადაზე ხარ? -გაეცინა ლილეზე.
-როდის არ ვარ?
-კარგი ხო კარგიი გავიდეთ სადმე. -დასთანხმდა ქალბატონს. ცოტახანში აეროპორტში იყვნენ. მგზავრები უკვე გამოდიოდნენ. როგორც იქნა სალომეც გამოჩნდა მათ შორის და მაქსიმეს სახე გაებადრა. სალომემ, როგორც კი მაქსიმე დაინახა ჩანთას ხელი გაუშვა და მისკენ გამოიქცა. გულში ჩაეკრო და კინაღამ ატირდა კიდეც.
-სალომეეე, ჩემი პატარა, ძიას გოგო, როგორ გაზრდილხარ ერთ წელში?
-ძიაა მემგონი შენ გაახალგაზრდავდი არა? -სიცილით აუჩეჩა თმები. -როგორ მომენატრეე..
-ჰმ ბებერი როდის ვიყავი?! მეც მომენატრე ჩემო ალქაჯო. -ცხვირზე უკბინა ძმის შვილს.
-ჩემი გიჟი ძია. ეს ბიცოლაჩემია? -მისი ყურადღება ლილემ მიიქცია.
-აჰაამ. -თავი დაუქნია მაქსიმეე.
-ბიცოლაა როგორ მიხარია შენი გაცნობაა. -სიცილით წავიდა მისკენ და მასაც მოეხვია.
-მეც ძალიან მიხარია სალომე. ერთი სული მქონდა როდის გაგიცნობდი. -ძალიან მოეწონათ ერთმანეთი.
-ვაიმეე მართლა რა საყვარელი ხარ. ტყუილად არ ამბობდა ბიძაჩემი შენზე ძალიან საყვარელია, ეგრევე შეგაყვარებს თავსო. -ლილემ სიცილით გადახედა მაქსიმეს.
-ხო თვითონაც ისეთი საყვარელია პირველი წამიდან გამაგიჟა და გადამრია!!
-დედაა ცალ-ცალკე ხომ საყვარლები ხართ მარა ერთად აიი!!!!!!!!!!!!!!! შოკი რაა. -ეცინებოდა ორივეს სახეზე სალომეს.
-კარგით ახლა დანარჩენი გავაგრძელოთ სახლშიიი. -მოუწოდა მაქსიმემ.
-აუუ რაღაცას დამპირდი შენ.
-უი ხოო, სალო სადმე დავსხდეთ, მოგშივდებოდა შენც, მიირთვას ჩემმა პატარა ქალბატონმა, თორემ დაგვცოფასვ ორივეს. -ენა გამოუყო ლილეს.
-ახლა იცოდე მთელი აეროპორტი გახდება ოჯახური ძალადობის მომსწრე! -სიმწრით გაუცინა.
-დედაა, ვსო რა ჩემი ფავორიტკები ხართ! -კვდებოდა სიცილით სალომე.
-ჩემი გიჟი ქალები.. -ღიმმილით მიმართა ორივეს და სალომეს ბარგი აიღო ხელში. მანქანაში მოათავსა ორივე და საჭმელადაც წაიყვანა. იმდენი რამე შეაკვეთინა ლილემ სალომე კვდებოდა სიცილით.
-გადაგვჭამს არა გვიჩიანებს? -სიცილით გადაულაპარაკა სალომეს.
-იმდენი ვართ მაინც არაფერი შეგვეტყობა.. -სიცილს აგრძელებდა სალომე.
-ნუ ეგეც მართალია.
-ხედავ სალომე როგორ მჩაგრავს ბიძაშენი? -თავი მოისაწყლა ლილემ.
-თქვენ როგორც ვატყობ ერთმანეთის წამალ-საწამლავები ხართ! -სწორ დასკვნაზე გავიდა სალომე.
-ზუსტად მიმხვდარხარ. -გაეღიმა მაქსიმეს. -წამოდით ახლა სახლში. დაისვენეთ ორივემ. მეც ხვალ სამსახური მაქვს..
-კარგი გავიდეთ. -გოგოებიც წამოდგნენ და სახლისკენ გაემართნენ. სალომეს თავის საძინებელში შეიყავანა და ნივთების დალაგებაში მიეხმარა ლილე. მაქსიმე თავისთვის იწვა და ტელევიზორში ფეხბურთს უყურებდა. როგორც კი დალაგებას მორჩნენ გოგოები სამზარეულოში გადაინაცვლეს ყავის დასალევად. ლილემ თავისი ნაყიდი საჩუქარი გამოუტანა. სალომესაც საქორწილო საჩუქარი უყიდია და ახლავე მისცა.
-სალომე ძალიან მინდოდა შენთვის რაიმე მეჩუქებინა და ეს სამაჯური ავარჩიე იმედია მოგეწონება. -აციმციმებული თვალებით მიაწოდა და მანაც სასწრაფოდ გახსნა.
-ვაიმე ლილეე რა ლამაზიაააა. -აღფრთოვანდა სალომე. -დიდი მადლობა ჩემო საყვარელოო.
-რას ამბობ რის მადლობა. მინდა, რომ სამახსოვროდ გქონდეს.
-ლილეე მეც მაქვს შენთვის საქორწილო საჩუქარი. კი ქორწილზე ვაპირებდი მოცემას, მაგრამ ახლა უნდა მოგცე. -საძინებლიდან პატარა ლამაზი ყუთი გამოიტანა და ლილეს მისცა. თავი, რომ ახადა ყუთიდან ულამმაზესი ოქროს ბეჭედი უმზერდა. სადა, ერთი თვალით გაწყობილიყო.
-ვაიმე სალომე.. არც კი ვიცი რა გითხრაა. დიდი მადლობა.
-ლილეე უკვე ძალიან მიყვარხარ და ჩემთვის ბევრს ნიშნავ. ეს საჩუქარია არაფერია დამიჯერე.
-ჩემო საყვარელოო რა კარგი ვინმე ხარ. -ჩაეხუტა სალომეს.
-როგორ მიხარია იცი მაქსიმეს გვერდით, რომ გხედავ? ჯერ წინააღმდეგი ვიყავი ეგრე კონტრაქტით რომ მოყავდი, მაგრამ მერე რომ მითხრა შემიყვარდაო სიხარულისგან დავფრინავდი.
-ანუ იცოდი შენ?
-კიი. ძალიან ახლოს ვართ მე და მაქსიმე. ბიძა კი არა ჩემი ძმაა.
-ხო ვიცი. ძალიან უყვარხარ და ყოველთვის განსაკუთრებულად მოგიხსენიებს ხოლმე.
-ჩემი გიჟი ბიძა. ანუ შენც გიყვარს ხომ?
-კიიიი. სიგიჟემდე სალომე! სიგიჟემდე მიყვარს შენი გადარეული ბიძა. -ბედნიერებისგან სახე გაუნათდა ლილეს.
-ვაიმეე ჩემი სიხარულებიი. რა ბედნიერი ვარ თქვენ გამოო.
-რაღაცას გეტყვი და არ უთხრა იცოდე! -გაეცინა ლილეს.
-გისმენ აბა.
-არ ვეუბნები, რომ მიყვარს. -აკისკისდა ქალბატონი.
-ამას უყურე როგორ მიწვალებს ბიძას. -გაეცინა მის სახეზე.
-შესაფერის მომენტს ველოდები. ხომ იცი ჩვენ რა გიჟები ვართ. რომ ჰგონია, რომ უნდა ვუთხრა არ ვეუბნები და გიჟდება.
-ცუღლუტოო! -ხმამაღლა იცინოდა უკვე. ყავის სმასაც როგორც იქნა მორჩნენ. -აუ ლილე ხომ არ გეწყინება, რომ დავწვე?
-არა სალო რას ამბობ, წადი დაისვენე დაღლილი ხარ.
-კარგი აბა ძილინებისა. დილამდე.
-დილამდე საყვარელო. -ერთმანეთს გამოემშვიდობნენ და მაქსიმესთან გავიდა ლილე. ტელევიზორთან მოკალათებულს გვერდით მიუჯდა და მიეხუტა.
-გიყვარს ფეხბურთი მაქსიმე?
-კიი. შენ?
-მეეც.
-რაო მოეწონა საჩუქარი?
-კიი ძალიან. ნახე მე რა მაჩუქა. -ბეჭდიანი თითი აუფრიალა თვალწინ.
-მეც რომ მაქვს შენთვის საჩუქარი იცი?
-რამდენი საჩუქარი უნდა მიყიდო? -გაუჯავრდა ლილე.
-ასეთი ჯერ არ მიყიდია. -ჯიბიდან ყუთი ამოაცურა და შიგნიდან სამაჯური ამოიღო. -ეს მინდა, რომ ჩემს სახელზე ატარო. სულ გეკეთოს და სულ თან გქონდეს.
-ვაიმეე რა ლამაზიაა. ფისო? ვაიმეე.. -გაეცინა ლილეს.
-ეს ველური ფისო შენ ხარ.. ეს გული კიდევ ჩემია და სულ შენ გეკუთვნისს. -ხელზე გაუკეთა და ყელში აკოცა.
-ჩემი სვანი, ჩემი გიჟი სვანიი.. -ლილემ ტუჩებში აკოცა და მიეხუტა. ცოტახანს ასე იყვნენ. ისე მიეძინა ლილეს, ვერც გაიგო. მაქსიმემ ფრთხილად აიყვანა ხელში და საწოლზე დააწვინა. თვითონაც გაიხადა და გვერდით მიუწვა. ნაზად ეფერებოდა სახეზე და ეღიმებოდა.
-როგორ მიყვარხარ ჩემო შეუძლებელო. ნეტავ, როდის უნდა მითხრა, რომ გიყვარვარ. როგორ მაწვალებს ჩემი პატარა გოგო. -ზურგზე მიეხუტა და ისიც გადაეშვა ძილის მორევში.

მოცუნცულდა მე15 თავიც :დდ <3 იმედია მოგწონთ, როგორც ვითარდება ყველაფერი ^^