კიდევ რამდენიმე დღე დარჩნენ რაჭაში.ანდრია ისე უღრენდა გიორგის,საწყალი ბიჭი ორჯერ შეასკდა შიშით ხეს.
თბილისიში დაბრუნების შემდეგ გაბრიალი ახლა გეგმას ადგენდა.დუღდა ქალაქი.აგვისტოს ბოლო რიცხვები იყო და წარმოიდგინეთ რა სიცხე იქნეოდა.ბათუმში წასვლა უნდოდათ.მაგრამ ჯერ გაბრიელს კომპანიაში საქმეები ჰქონდა მოსაგვარებელი.ნენეს იშვიათად უწევდა ანდრიას ნახვადა და აშინაც კატოსთან ერთად.უმეტეს შემთხვევაში სახლში იჯდა გოგონა და არაფერს აკეთებდა.ერთ დღესაც კარზე ზარის ხმა რომ გაიგონა სიხარულით წამოფრინდა ფეხზე.ანდრია ეგონა მაგრამ შეცდა.მისი გადარეული დაქალი იყო.მაშინვე შეახტა ნენეს და ეს სიფრიფანა გოგო გაშალა იატაკზე.კისკისებდნენ და ერთმანეთს ძლიერად ეხვეოდნენ.ელენე გაბადაძე ნენეს ბავშოვობის მეგობარია.სამი წლის წინ წავიდა ოჯახთან ერთად ამერიკაში.ფოტომოდელი გახლავთ ქალბატონი.დიდხანს იყვნენ იატაკზე გართხმულები ბოლოს ნენემ ზმუილი რომ დაიწყ,ინება კეთილი და ფეხზე წამოდგა
-რა ჯანდაბაა ლიფტი რატო არ მუშაობს?
ქოთქოთით შეათრია ჩემოდანი ითახში და დივანზე გაწვა
-რავიცი...აქამდე მუშაობდა
მხრები აიჩეჩა ნენემ და მონატრებულ მეგობარს გვერდით მიუჯდა და ისევ მიეხვია
-როგორ მომემატრე შე საძაგელო
ელენემაც სწრაფად მიხვია ხელები
-ის შენი ულაყი დეიდაშვილი სად აგდია?
ცხვირი აიბზუა გოგონამ და ტუჩები საყვარლად დაბრიცა
-მოვა ალბათ მალე
-ანდრია რო ყავდა მაგას ძმაკაც ხოა ცოცხალი?
-ცოცხალია რა მოკლავდა
გაიკვირვა გოგონამ.ცოტახანს დივანზე ისხდნენ შემდეგ ოთახში ავიდნენ და ელენეს ნივთები დაალაგეს.
საწოლზე იყვნენ წამოგორებულები და ხან ნენე ყვებოდა თავის ამბრბს ხან ელიკო.ელენემ ყავას გავიმზადებო და ფეხზე წამოხტა.სამზარეულოში ჩაირბინა და ყავის მომზადება დაიწყო.გასვლას აპირებდა გაბრიელი რომ შევიდა და ზევიდან დახედა გოგონას.მოკლე მაისურის ამარა იდგა ელენე და გაღიმებული უყურებდა ყბაჩამოვარდნილ გაბრიელს
-ელიკო?
ძლივს ამოიოხრა ბიჭმა და ხელები მოხვია ქალბატონს
-როდის ჩამოხვედი?
-დღეს დილით
მხრები აიჩეჩა გოგონამ.არ ელოდა ასე ცივად თუ შეხვდებოდა
-ნენე სად არის?
-ოთახშია მიდი ადი
გაბრილმა არც დააცადა სიტყვის დასრულება კიბეებზე აირბინა და ნენეს შეუარდა ოთახში
-გაბრი როდის მოხვედი?
ფეხზე წამოდგა და დეიდაშვის მიუახლივდა.საწყალ ბიჭს ფერ არ ედო სახეზე
-აქ რჩება ის ალქაჯი?
-დიახ აქ ვრჩები!
ოთახში ელიკო შევიდა,თავისი ფინჯანი კამოდზე დადო და საწოლზე გაწვა.უნაკლო სზეულს ისე ნაზად დაანარნარებდა გამყრელიძეს უკვე სული ეხუთებოდა.გნახავთ მერეო დაიბარა და გავარდა ოთახიდან.ნენეს გაეცინა და დაქალს მიუჯდა გვერდით.დიდხანს ილაპარაკეს ელენე დაღლილ იყო დავიძინოთო სთხოვა.
დაძინებას აპირებდნენ გაბრიელმა მიუკაკუნა კარზე კლუბში მივდივარო და წამოდით თუ გინდათო.კი ეზარებოდათ მაგრამ მაინც წავიდნენ.
კლუბში ანდრია და მისი შეყვარებული დახვდათ.ბიჭზე იყო კატო ჩომეკიდებული და რაღაცას ეჩურჩულებოდა.გაბრიელმა სასმელი მოიტანა და ელენეს მიუჯდა გვერდით
-ეს საფრთხობელა ვინაა ქალო?!
ყურში ჩასჩურჩულა ელიკომ ნენეს და თვალით უაზროდ მოკისკისე კატოზე ანიშნა.ნენემ მხრები აიჩეჩა და თავისი მანგოს წვენი მოსვა.ელენე საცეკვაოდ რო გაიწვიეს გაბრიელი ისეთი დაძაბული იჯდა ნენე გაკვირვებული უყურებდა დეიდაშვილს.ბოლოს ვეღარ მოითმინა ბიჭმა ფეხზე წამოდგა და ელენეს ხელი გამოგლიჯა ბიჭს.თვალები ისე დაუბრიალა საწყალმა ბიჭმა ბოდიში ძმაოო და ისე გაიძურწა ხმა აღარ მოუღია.ელენემ წარბები უკმაყოფილოდ შეჭმუხნა და გაბრიელს ამზერით ახედა.მანაც უცებ შეუცურა წელზე ხელი და სხეულზე აიკრო
-ელიკო...ელიკო როგორ შეცვლილხარ
ყურში უჩურჩულა და თმებში შეუცურა თლილი თითები
-ჰო,აღარ ვარ ის თექვსმეტი წლის ბავშვი
ირონია გაურია ტონში ქალბატონმა.გაბრიელმა გავარვარებული ტუჩები ყურს უკან მიაკრო და ნაზად აქოცა
-მაინც ჩემი ელიკო ხარ
ისევ უჩურჩულა და დატოვა ერთ ადგილას გახევებული ელენე.ისევ ისე აბრუებდა გაბრიელის სიახლოვე როგორც სამი წლის წინ.კატომ ანდრია საცეკვაოდ წაათრია რასაც ქვია და დაიწყო მანჭვა-გრეხვა.ასე დარჩა ნენე მარტო და თვალს ავლება იქ მყოფ ხალხ.უცებ ვიღაცამ ლოყაზე რო აკოცა,თავი გვერდით მიატრიალა და მომღიმარი გიორგი შერჩა ხელში
-როგორ ხარ?
ისე თბილად უღიმოდა გოგონასაც გაეღიმა
-რვაიცი კარგა.შენ?
-მეც კარგად
ისევ გაიღიმა გოგონამ და ანდრიას გახედა კატოს რომ ეხვეოდა.თავი დაბლა დახარა და თავის თითებს დააშტერდა
-წამოდი ჩვენც ვიცეკვოთ
შესთავაზა გიორგიმ მაგრამ ნენემ უარყოფის ნიშნად თავი გააქნია
-არ მინდა ცეკვა
თავისთვის ჩაიფრუტუნა გოგონამ.გიორგიც გაჩუმდა აღარ დააძალა.ასე უხმოდ მიშტერებოდა ნენეს.
ცოტახანში გაბრიელმა მიწერა გოგონას სახლში არ მოვალ ანდრიას თხოვე წაგიყვანსო.ნენემ წარბები შეჭმუხნა და ანდრიას გახედა.გიორგი წამიყვანსო გაიფიქრა და მომღიმარ ბიჭს თავადაც გაუღიმამაგრამ ვი. აცადა?გირგის ვიღაცამ დაურეკა და ისიც სწრაფად გაიქცა.ნენე ბერს იწყევლიდა და სიმწრის სიცილს ძლივს იკავებდა.
წასვლას აპირბდა უკვე ელენემ უთხა ძველ მეგობრებს უნდა შევხვდეო.გაუბრაზდა ნენე მაგრამ რა ექნა?გაუშვა დაქალი და დარჩა ანდრიას და კატოს ანაბარა.ტაქსის გამოძახებას აპირებდა მაგრამ ანდრიამ მე წაგიყვანო და ნენე ძალით ჩასვა მანქანაში.ჯერ კატო მიიყვანა ბიჭმა.კი დაიწყო წუწუნი შენთან წავიდეთო მაგრამ ანდრიამ არ მოუსმინა.ნენე უკან იჯდა და არ გაუხედავს ნაკანისკენ.კატო როგორც კი გადავიდა ანდრიამ გოგონას გახედა
-გადმოდი წინ
ეს ბრძანებითი ტონი ნენეს ნერვებს როგორ უშლიდა.თვალები აატრიალა გოგონამ და ფანჯარა ჩამოსწია
-ნენე!
შეუღრინა ბიჭმა და საჭეს ისე მოუჭირა თითები კინაღამ შემოეფშვნა
-გისმენთ
-გადმოდი თქო ვერ გაიგე?!
-აქ მირჩევნია
ჩაიფრუტუნა თავისთვის და მზერა აარიდა ბიჭს
-კარგი,ვითამაშოთ შენი წესებით
ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი და მანქანა დაძრა.ხმას არცერთი იღებდა.ნენე მშვიდად იჯდა და თავის თითებს აშტერდებოდა.მანქანა როცა გაჩერდა თავი ასწია და გადასვლა დააპირა გარემოს თვალი რომ მოავლო და ანდრიას გაბრაზებულმა გახედა
-ეს არ არის ჩემი სახლი!
უკმაყოფილოდ შეიშმუშნა და ხელები მკერდთან გადაიჯვარედინა
-ხო ვიცი ჩემია
მეტი არაფერი უთქვამს ნაკანს მანქანიდა გადავიდა და გოგონას დაელოდა.ნენე უცებ გადახტა მანქანიდან და ბიჭს დაუდგა წინ
-სახლში არ წამიყვან?
დაბლიდან ახედა ორი თავით მაღალს
-ნწ
თავი გააქნია ანდრიამ და სადარბაზოში შევიდ.კიბეებს აუყვა ისე რომ ნენეს არც დალოდებია.დარწმუნებული იყო იმაში რომ ნენე უკან გაჰყვებოდა.სადარბაზოში ისეთი სიბნელე იყო გოგონა კიბეებს ძლივს აგნებდა
-დამელოდე რა იანება
ხელების ცეცებით მიიწევდა ანდრიასკენ
-დროზე ამოდი
დაუძახა ბიჭმა და კიბეებზე შედგა.ნენე როგორც კი მიუახლოვდა წელზე მოხვია ხელი და წინ დაიყენა
-რას...რას აკეთებ
დაიბნა გოგონა და ანდრიას გახურებული ხელის გულები როგორც კი იგრძნი თავის წელზე კინაღა დაგორდა კიბეებიდან
-გაჩუმდი და იარე
წინ უბიძგა გოგონას და სვლა განაგრძო.მალევე ავიდნენ მეოთხე სართლზე.ანდრიამ კარები გააღო და შიგნით შევიდა.ნენეც მას მიჰყვ.მისაღებში დივანზე დაჯდა და ბიჭს გახედა
-აქ რატო მომიყვანე?
თვალების ფახუნით ახედა
-ასე მინდოდა და მაგიტომ
მაიკა გადაიძრო ბიჭმა და ნენეც კინაღამ მიესვენა დივანზე.აკვირდებოდა ბიჭის გამხდარ,მაგრამ ნავარჯიშებ სხეულს.როცა მიხვდა როგრ ურცხვად ათვარიელებდა ანდრიას სხეულს თავი მორცხვად დახარა
-მუშუ მარტოა
ამოთქვა გოგონამ და თვალწინ თავისი შავი კნუტი დაუდგა თათების ლოკვით
-არაუშავს არ მოუა არაფერი!
თვალები აატრიალა ნაკანმა და ოთახში შევიდა.ნენეს მაისური და პირსახოცი გამოუტანა და მიაწოდა
-მიდი წყალი გადაივლე
გოგონა ფეხზე წამოგდა და სააბაზანოში შეიკეტა.დიდხანს არ გაჩერებულა შიგნით.მალევე გამოფლატუნდა ანდრიას მაიკა საკმაოდ დიდი ჰქონდა.მორცხვად ახედა მომღიმარ ბიჭს და ლოყები საყვარლად აუწუთლდა.ანდრია დაიხარა ნენეს ლოყაზე ძლიერად აკოცა და სააბაზანოში შევიდა.გოგონამ იფიქრა ანდრიას საწოლში დავწვებიო მაგრამ მალევე გადაიფიქრა.სტუმრების ოთახში შევიდა და სწოლში შეწვა.ცოტახანში ანდრია ედგა თავზე და წარბებშეკრული დაჰყურებდა
-რაიყო?
ხმადაბლა ამოიჩურჩულა გოგონამ
-წამოდი ჩემთან
-რატომ?
ნენემ წარბები ასწია და იდაყვებს დაეყრდნო
-ნენე ნუ მაბრაზებ
გოგონას საბან გადაუწია,მაჯაში ხელი ჩაავლო და თავისი საძინებლისაკენ წავიდა
-მერე კატო?გინდა თმებით მითრიოს?!
გაკვირვებულმა იკითხა გოგონამ.ანდრიას ვითომ არც გაუგია ნენეს ნათქვამი.საწოლთან გაჩერდა და დაელოდა აბაშიძე როდის დაწვებოდა.გოგნაც მალევე შეწვა საწოლში და მაშინვე იგრძნო ანდრიას სურნელი.გაიღიმა და ფილტვები გრილი სურნელით აივსო.ნაკანიც მაშინვე მიუწვა.ნენეს წელზე ხელი მოხვია და მისკენ მისწია.მაისურ ოდნავ აუწია და ხელის გული მუცელზე დაადო.სასიამოვმნოდ გააჟრჟოლა გოგონას და ძლივს ამოისუნთქა.გულის ცემა საშინლად აუჩქარდა და სუნთქვა გაუხშირდა.ანდრიას ტუჩები ყელზე რომ იგრძნო მთელ სხეული აიხურდა.ცოტაც და ცევხლი წაეკიდებოდა.ბიჭს ხელი ხელზე დაადო და ოდნავ მოუჭირა
-ანდრია
ძლივს გასაგონად ამოიკნავლა გოგონამ და ეცადა სუნთქვა დაერეგურილებინა
-ჰმ
ამოიზმუვლა ნენეს შოკოლადის სურნელით გაბრუებულმა ანდრიამ და უფრო აიკრო გოგონა სხეულზე
-რას მერჩი?
ჩხაოდა გოგონა კი არ ლაპარაკობდა
-რას გერჩი?
გაოცრბულმა ახედა ანდრიამ ნენეს
-რას მმართებ?
-რას გმართებ?
ჩაეღიმა ბიჭს და ახლა გავარვარებული ტუჩრბი ლავიწზე მიაკრო გოგონას.გააკანკალა ნენეს და კინაღამ ტირილი დაიწყო სიამვნებისგან.
-ანდრია გაჩერდ რა...
ხმაწართმეულმა ძლივს ამოიკნავლა და თვალები მინაბა.ბიჭმაც ძლივს შეიკავა თავი.ხელები კარგად მოხვია და თავის ნენეს ძლიერად ჩაეხუტა.
მარტოს გაეღვიძა ოთახში ნენეს.ფეხზე წამოდგა და გარეთ გავიდა.ანდრია,გაზქურასთან,წელსზემოთ შიშველი იდგა და რაღაცას ამზადებდა.ნენე მაგიდაზე შომოსკუპტა და ანდრიას მოძრაობებს აკვირდებოდა
-დიდხანა გეძინა
ბიჭი მოტრიალა და ზურგით კარადას მიეყრდნო.ტუჩებს შორის სიგარეტი ჰქონდა მიქცეული,გამჭირვალე კვამლი თვალს უწვავდა და მარცხენა თვალი ოდნავ მოეჭუტა.ფანჯარასთან მივიდა და სიგარეტი ფანჯრიდან მოისროლა.ნენესთან ახლოს მივოდა და მაგიდიდან ჩამოსვა.მაგიდა სწრაფად გააწყო და გაზქურა გამორთო.ჭამის დაწყებას აპირებდნენ,ოთახში ნენეს ტელეფნი რომ აწკრიალდა.სწრაფად გაიქცა ოთახში.გაბრიელი ურეკავდა
-ჰო გაბრი
-ნენე სად ხარ?სახლში რატო არ ხარ?ან ელენე სად არის?ერთად ხართ?
-ანდრიასთან ვარ.სახლშ რატო არ ვარ და ეგ შენს ძმაკაცს კითხე.ელიკო მეგობრებთან არის.გარიელ რამდენიკითხვა დამისვი თავი ამტკივდა
გაეცინა გოგონას და ისევ სამზარეულოში გაბრუნდა
-ანდრიასთან რა გინდა?
-რავიცი მე
მხრები საყვარლად აიჩეჩა თითქოს ხედავდა გაბრიელი
-მალე მოდი რა მშია
-შენ უნდა ზრუნავდე ჩემზე პირიქით კი არა
-ნუ გაიტლიკე ენა შენ
ნენეს გაეცინა,ტელეფონი მაგიდაზე დადო და ანდრიას გეხედა წარბებს ქვემოდან რმ უყურებდა.გემრიელად მიირთვეს.სამზარეულო ნენემ მიალაგა,თავისი ტანსაცმელ ჩაიცვა და ანრიასთან ერთად თავისი სახლისაკენ დაიძრნენ.ელენე სახლში დახვდა.გაბრიელს საჭმელს უმზადებდა და ენერგიულ მუსიკას ტანას აყოლებდა.გაბრიელიც პირდაღებული უყურებდა მოკლე შორტში გამოწყობლ ანგელოს.ნენე წინ გადაუდგა ბიჭს და ისიც წრაფად გამოფხიზლდა.მომღიმარ დიდაშვილს გახედა და თვალები აატრიალა
-სად ხარ გოგო ამდენ ხანს მომკლა ამან მშიერი
-ნუ ბუზღუნებ რა შენიჭირიმე
ელენემ თეფში წინ დაუდო და ცხვირაბზუებული წავიდა კარებისკენ.ანრიას მიესალმა,კნუტს დაავლო ხელი და კიბეებზე აირბინე
-ნენე ხუთ წამში აქ გაჩნდი
კიბის თავიდან გასძახა დაქალს და არც კი დალოდებიაპასუხს ოთახში შევიდა.ნენეც მას მიჰყვა.გაბრიელმა ჯერ ერთს გააყოლა თვალი მერე მეორეს
-ჭკუიდან გადავყავარ
უფრო თავისთის ჩაილაპარაკა და დანანებით გააქნია თავი
-გაუძელი მეგობარო
ანრიამ გაიცინა და ძმაკაც მხარზე ხელი დაჰკრა
-შენც დამცინი ხო?
-როგორ გეკადრებათ
ხარხარი დაიწყო ნაკანმა გაბრიელის გამომეტყველებაზე და ბიჭის ნასროლი ჩანგალი თავის დაწევით აიცდინა
-ვინმე ჰყავს?
ნენე როგორც კი ოთხში შევიდა,ელენე მხრებში წვდა და საწოლზე დასვა
-ვის?
-ვის და გაბრიელს შე სულელო
-რავიცი მგონი კი
მხრები აიჩეჩა გოგონამ.ელენემ ოთახში სიარული დაიწყო და თავისთვის რაღაცეებს ბუტბუტებდა
-ელენე დაჯექი თავბრუ დამეხვა
ბოლოს ვეღარ მოითმინა ნენემ და იმხელა ხმაზე დაყვირა გაბადაძესაც კი გაუკვირდა
-რა გამაჩერებს გოგო რაა?!ვინარის თმებით უნდა ვითრიო ეგ კახპა
-გაბრიელზე როდიდან ჯავრობ შენ ან მაგის ნაშებზე?
-ახლა ჭკუიდან ნუ გადამიყვან თორე არ ვიცი რას გიზამ
-გიყვარს?!ჰო,გიყვარს
გაეღიმა ნენეს და აცრემლებულ ელენეს რომ შეხედა ღიმილი სახეზე შეახმა
-რა გატირებს ელენე არ გამაგიჟო
ფეხზე წამოდგა და დაქალს მოეხვია
-ვერ დავივიწყე ხედავ?გამიჭირდა
სლუკუნებდა გოგონა და ნენეს ძლიერად ეხვეოდა.ისიც თმაზე ეფერებოდა და ამშვიდებდა.ტირილისგან გადაღლილს მალევე ჩაეძინა.ნენემ თხელი ზეწარი დააფარა და ოთახიდან ჩუმად გავიდა.გაბრიელი და ანდრია მისაღებში ისხდნენ და ბრძოლა წესების გარეშეს უყურებდნენ
-ფუფ სადისტებო
-ის სადაა?
როგორც კი დაინახა გამყრელიძემ ნენე მაშინვე კითხა
-ჩაეძინა
უკმეხად მიუგო და სამზარეულოში გავიდა.წვენი დაისხა და ბიჭების შუაში ჩაჯდა.შუქი ჩამქრალი ჰქონდათ ამიტომ გაბრიელი ვერ ხედავდა ანდრიას ხელს ნენეს ფეხზე ურცხვად რომ დაატარებდა.მაგრამ გოგონა ხომ გრძნობდა?ისე ბურძგლავდა ცოტაც და ჭკუიდან გადავიდოდა.მწარედ უჩქმიტა ხელზე და ანდრიამაც ხმა ვერ დაიმორჩილა და წამოიყვირა
-რა იყო შე ჩემა?
გაბრიელმა გახედა ფეხზე წამომდგარ ანდრიას
-უნდა წავიდე ბიჭო დამაგვიანდა ხვალ თუ გადავრჩი დაგირეკავ
გაიცინა და თავისი ნივთები აიღო
-ისევ იქ მიდიხარ?!
ნენეს სახე მოეღუშა,ანდრიმ თავი რომ დაუქნია კიდევ უფრო ცუდ გუნებაზე დადგა.ნაკანი რომლიღაცა მოტოვებული შენობის სარდაფში არალეგალურად ჩხუბობდა და ამით დიდ ფულს შოულობდა.ჩემპიონი კი იყო მაგრამ ბევჯერ ისეთი ნაცემი იყო კვირეების განმავლობაში ფეხზე ვერ დგებოდა.ნენეს არ ყუვარდა ანდრიას ასეთს რომ ხედავდა,გული სტკიოდა.არადა რამდენჯერ სთხოვა გოგონამ წამოდიო მაგრამ ვინ უსმენს?არც არავინ
-ვის ხვდებ დღეს?
-ირაკლი გორგოძეს
-ვის?დაგამტვრევს ბიჭო ძვლებში უარი თქვი!
ისე უცებ შეეცვალა გაბრიელს გამომეტყველება ნენე დაიძაბა
-დედას ვუტირებ
ისევ გაიცინა ანდრიამ და ნენეს თვალ ჩაუკრა
-წამოვალ მეც
-არ მინდა შე ჩემა იყავი.არაფერი მომივა.
დარწმუნებით თქვა ბიჭმა და სახლი სწრაფად დატოვა.
ნენე ვერაფრით დამშვიდდა.რამდენიმეჯერ გადაურეკა ანდრიას მაგრამ არ პასუხობდა.ბოლოს ელენეს მიუწვა და ისე ჩაეძინა ვერც კი მიხვდა.ღამის ოთხი საათი იქნეოდა ტელეფონის ზუზუნმა რომ გააღვიძა.ანდრია იყო.ისე შეეშინად თითების კანკალი დაეწყო
-ნენე...
ძლივს გასაგონად ამოიხრიალა ანდრიამ
-ანდრია...კარგად ხარ?
ისეათი შეშინებული ხმა ჰქონდა ნენეს თვითონაც ძლივს იცნო
-მოდი გთხოვ
ნენემ არც მოუსმინა ბოლომდე სწრაფად გამოიცვალა და სახლიდან გიჟივით გავარდა.ტაქსი გამოიძახა და სანამ ანდრიას სახლამდე მივიდოდა ფრჩხილები სულ დაიკვნიტა.კიბეებზე ისე სწრაფად არბოდა ორჯერ რაღაცას წამოკრა ფეხი.ანდრია რომ დაინახა დივანზე მისვენებული ცრემლები ძლივს შეიკავა.ისეთი ნაცემი იყო ნენეს რომ არ სცოდნოდა ვინ იწვა იქ ვერც კი იცნობდა.ბიჭმა გაუღიმა და თვალი ჩაუკრა.ნენე უცებ გამოფხიზლდა საჭირო ნივთები მოიმარაგა და დივანთან ჩაიმუხლა.ჭრილობებს ფრთხილად უწმენდდა და თან საყვედურობდა.სხეული სულ დალურჯებული ჰქონდა.განძრევასაც ძლივს ახერხებდა
-ხო გითხრა გაბრიელმა უარი თქვიო?რატო არ დაუჯერე?რას ერჩი საკუთარ თავს
ტიროდა და თან სპირტიან ბამბებს აგროვებდა.ოთახი აწრაფად მიალაგა,სილურჯეებისთვის მალამო იპოვა და ისევ ანდრიასთან ჩამუხლა.ფრთხილად წაუსვა ყველგან,თხელი ზეწარი გადააფარა.გაბრიელს მიწერა სადაც იყო და ემოციებისგან გადაღლილს ანდრიას საწოლზე მიეძინა.