მეორე დღეს სკოლაში წავედი,მაგრამ მთელი გაკვეთილების პროცესში,მაქსის მზერას ვგრძნობდი,ამიტომ დამთავრდა თუ არა გაკვეთილები,მაქსთაქნ მივედი.
-ამას ნუ აკეთებ.
-რას ვაკეთებ?
-აი ეს...ეს...შენ ჩემთან ურთიერთობა არგინდა,მაგრამ შენ...შენ...
-რა გავაკეთო?თავს ვერაფერს ვუხერხებ,შენთან ურთიერთობა მინდა,მიუხედავად იმისა,რომ ვიცი ამას ზალიან ცუდი შედეგები მოყვება,მე შენ დაცვას ვცდილობ,მაგრამ თავს ვერ ვიკავებ.
-რა?რა შედეგები?რა დაცვა?რას ბოდავ?
-არაფერი უბრალოდ,ჩემგან თავი შორს დაიჭირე.
მითხრა და თავის და-ძმებღან მივიდა.რამოდენიმე ხანში მე,მაქსის და ამელიასთან მივედი.
-გამარჯობა.
-გაგიმარჯოს.
-შენ ამელია გქვია ხო?
-ხო.
-შეიძლება,რაღაც გკითხო?
-კი.
-ამელია,მაქსი რაღაცაზე მელაპარაკა რაღაც,დაცვაზე თუ რაღაც შედეგებზე და ამის შესახებ რამე თუ იცი?
-მოიცა მაქსი?
-ხო.
-რა გითხრა ყველაფერი დაწვრილებით მომიყევი.
ანერვიულდა ამელია,მეც ყველაფერი მოვუყევი და თითქოს ამელია დამშვიდდა.
-კიდევ კარგი.
ჩაილაპარაკა თავისთვის
-რამე თქვი?
-არა არაფერია,მაქსმა იცის ხოლმე,ასეთი რარაცეები.
-დარწმუნებული ხარ?
-კი.
გაბრაზდა ამელია და წავიდა.
********************
მაქსის მონაყოლი*****
********************
მე სახლსში მივედი და ამელიას გაბრაზებული სახე შემომეგება.
-რა ხდება ამელია?
-მე მეკითხები,რა ხდება?ეს შენ უნდა გკითხო მაქს.
-ამელია ვერ მივხვდი,ამიხსენი.
-წამოდი ოთახში შევიდეთ არ მინდა ვინმემ გაიგოს,თორე მერე ძალიან გაბრაზდებიან,თუმცა ღირსი ხარ მთელმა ოჯახმა გაიგოს,რაც გააკეთე.
ჩვენ ოთახში შევედით.
-მაქს,ნორმალური ხარ?ხვდები მაინც რა გააკეთე?
-რა გავაკეთე?რა?
-იმ გოგოს ანას,რატომ ელაპარაკები ასე,ეხლა შეიზლება ეჭვი შეეპაროს,ბარემ ყველაფერი გეთქვა,გეთქვა რომ ადამიანები არ ვართ,რომ არ ვკვდებით,რომ ვამპირები ვართ.
-კარგი რა ამელია,ამის გამო გაბრაზდი?მე ხომ არაფერი მითქვი,მხოლოდ ის ვუთხარი რომ,ჩემთან ურთიერთობა,ცუდად დამთავრდებოდა.
-იცოდე,ანას აღარ გაეკარო,ჩვენ ადამიანებთან ურთიერთობა არ გვაქ ეს შეიგნე და ხო,კინაღამ დამავიწყდა,ვამპირი ადამიანს ვერ შეიყვარებს,ეს შეუძლებელია.
-ხომ შეიძლება მოვაქციო.
უკვე წასასვლელად მომზადებული,ამელია ორ წამში ჩემთან გაჩნდა და კინაღამ დამახრჩო.
-არ გაბედო მაქს,მისი მოქცევა არ გაბედო,თუ მას მოაქცევ,ჩათვალე,რომ ოჯახი არ გყავს.
-მაგრამ ასე ხომ მისი,შეყვარება არ შემიძლია.
-მაქს,შენ გული არ გაქ,გრძნობები არ გაქ,ხო ისე ხვალ სკოლაში ვერ წავალთ.
-რატომ.
-მზე იქნება.
-კარგი,ამელია მოიცადე.
-რა იყო?
-არ შემაწყვეტინო,ან არ მომკლა.
ვუთხარი ირონიით ამელიას.
-თქვი.
-გთხოვ.ამელია ანას ვეტყვი ამ ყველაფერს,ის გამიგებს ამელია,დარწმუნებული ვარ გამიგებს.
-მაქს,რომ ვერ გაგიგოს,ხალხს რომ უთხრას ჩვენს შესახებ?წარმოდგენა გაქ რა მოხდება?ხალხი ჩვენზე ნადირობას დაიწყებს.
-არა ამელია ანა ასეთი არაა,შენ ოჯახს შეატყობინე,მე კი ანას ვეტყვი.
-მოიცადე,მოიცადე...
ყვიროდა ამელია მაგრამ,მე უკვე გადაწყვეტილება მივიღე,და ფანჯრიდანაც გადავხტი,ანასთან წასასვლელად,ამელია წამომეწია.
-მაქს.
-ხო.
-წარმატებები,იმედია ოჯახი ამას კარგად მიიღებს.
-მადლობა ამელია.
-წადი შენს ანასთან,წადი.
-ის არ მიყვარს ამელია.
-კარგი.
**************
ანას მონაყოლი*
**************
მე ბღში ვსეირნობდი,როდესაც მაქსის ხმა,მომესმა.
-გამარჯობა მაქს,რა მოხდა?
-რაღაც უნდა გითხრა.
-რა?
-წამოდი არ მინდა,ვინმემ გაიგოს.
-კარგი.
-ჯერ დამპირდი,რომ გამიგებ.
-რა იყო.
-მოკლედ.მე ვამპირი ვარ.
მე ჯერ გაკვირვებისგან პირი დავაღე,მერე კი სიცილი დავიწყე,აი მაქსს კი ნამდვილად არ ეცინებოდა,მეც გავჩუმდი.
-სერიოზულად ანა.
-მოიცა ვამპირი?რომელიც არ კვდება,რომელიც სწრაფია,სისხლს სვამს და ასე შემდეგ?
-ხო მაგრამ მოიცა,მე სისხლს არ ვსვამ,არ გჯერა ხო,დაგიმტკიცო კარგი.
მითხრა მან ხელი მომხვია და ისეთი სისწრაფით გაიქცა,გაოცებისგან პირი დავაღე.