-არა, ემა, ეს არ გააკეთო-ემა ორივე ხელით ჩაბღაუჭებოდა იარაღს მაგრამ მაინც უკანკალებდა კიდურები, თან თვალები ცრემლებით ევსებოდა და ედუარდს თვალსაც ვერ უსწორებდა.
-რატომ? შენ ხომ ამას იმსახურებ?-მკლავით ცრემლებს იწმენდდა.
-რისთვის? რისთვის ვისმახურებ? რომ უდანაშაულო ადამიანების დასმენას ვაპირებ?
-არა, იმისთვის რომ ხალხი მოკალი.
-ემა, აზრზეც არ ხარ რაზე ლაპარაკობ. ვიცი ამის გაკეთება არ გინდა, ჩემი მოკვლა არ გინდა.
-არა, არ იცი, მინდა, მინდა რომ ეს გავაკეთო. მინდა მისია შევასრულო.
-ემა, მისმინე, დამშვიდდი და ვისაუბროთ კარგი?! და მერე თუ ისევ გადაწყვეტ მესროლო მაშინ მე მზად ვარ. გთხოვ, არ მინდა რამე დაგიშავო, არ მინდა გატკინო, გთხოვ იარაღი დადე, და ვისაუბროთ.
-არა, ამას გავაკეძთებ, გავისვრი და დავისვენებ.-ცხარე ცრემლები უსველებდა სახეს მთელი კისერი სველი ქონდა ცრემლებისგან. ედუარდი ნელ- ნელა უახლოვდებოდა ისე რომ გოგო ამას ვერც ხვდებოდა.
ედუარდმა იარაღი დაუშვა, მაგიდაზე დადო და ნელი ნაბიჯით მიუახლოვდა გოგოს.
-ემა, ეს არ უნდა გააკეთო, ეს შენ უფრო გატკენს ვიდრე მე.-ხელებში ემას ხელები მოიქცია და ნელა დააშვებინა იარაღი. გოგო ახლა უფრო ატირდა და ედუარდის მხარს შუბლით მიეყრდნო.-ვიცი, ეს ადრე არასდროს გაგიკეთებია. არასდროს გაგისვრია, არასდროს მოგიკლავს, არასდროს გიტკენია.
-არ მინდოდა შემყვარებოდი. ასე არ უნდა მომხდარიყო, ყველაფერი უფრო მარტივად უნდა ყოფილიყო.
-კარგი, დამშვიდდი, ყველაფერი დასრულდა, გპირდები ამ ტკივილით და ამ ტანჯვით ცხოვრება არ მოგიწევს.
-მე მისია მაქვს.
-ვიცი, მაგრამ ისინი მალე გაქრებიან და ვერავის ვეღარაფერს ავნებენ.
-შენ,. შენ არ უნდა შემყვარებოდი, ჩემი თავისთვის ამის უფლება არ უნდა მიმეცა.
-ემა, შემომხედე, გთხოვ ნუღარ ტირი, მე შენთან ვარ ხედავ? ცოცხალი არც შენ და არც მე არაფერი გვემუქრება.
გოგო ძლიერად ჩაებღაუჭა ედუარდს ზურგზე და გულზე მიეხუტა.
აქამდე არასდროს დამტკბარა ედუარდი ემას თმის სურნელით. არც არასდროს დაუსველებია მის ცხელ ცრემლებს ედუარდის სხეული. გოგოს გულში იკრავდა, ცდილობდა რაც შეეძლო ნაზად მოხვეოდა, უნდოდა ემას მისი გვერდით დგომა ეგრძნო მაგრამ უფრო სულიერად ვიდრე ფიზიკურად.
მთელი საღამო ასე გაატარეს ერთმანეთზე გულში ჩაკრულებმა. ფანჯრიდან შემოსული ღამის განათება ნახევრად ანათებდა ემას სახეს რომელსაც ჯერ კიდევ ცრემლიანი თვალები ქონდა. ჩასძინებოდა, მხოლოდ შუაღამეს გაეღვიძა, უცნაურად შეიშმუშნა, ედუარდს გაუღიმა და ისევ დახუჭა თვალები, მაგრამ არც თუ ისე ხანგრზლივად, ნელა წამოიმართა. კაცისკენ ზევით აიწია და ნაზად აკოცა ქვედა ტუჩზე, ედუარდმაც თითქოს ელოდაო თმაში შეუცურა ხელი და თავისკენ უფრო მეტად მიიზიდა, ახლა შეეძლო ბოლომდე ეგრძნო მისი ტუჩების გემო, მარილიანი გემო და ემასაც შეეძლო ბოლომდე დამტკბარიყო ედუარდის სურნელით, მისგან მონიჭებული სიამოვნებით.
ედუარდმა ფრთხილად აიყვანა გოგო ხელიში და ლოგინზე დააწვინა, ნაზად უხსნიდა პერანგის საკინძეებზე, ცხელი ტუჩებით ნაკვალევს უტოვებდა ჯერ ყელზე, მერე მხრებზე, საჩვენებელი უხეში თითით ლავიწის ჩაღრმავებებს უსინჯავდა, და შემდეგ ცხელი კოცნით აჯილდოვებდა. ქალის მკერდი ხელში მოიქცია და კერტებზე კბენდა. სასიამოვნო ტკივილისგან ოხრავდა ემა, თვალები დახუჭული ქონდა მშრალი ტუჩები გახსნილი და არაადამიანურად ნეტარი ხმა ამოდიოდა პირიდან. ედუარდს წელზე ფეხები შემოხვია და ძლიერი ბიძგით მიიზიდა თავისკენ ზემოდან მოექცა და ბიჭს მხურვალე კოცნით აჯილდოვებდა, ნაზად შეიცურა სა*ოში ედუარდის და ძლიერად და ნელა დაიწყო მოძრაობა.
ედუარდის გაოფლილ ტანზე ეფინა ემას ქერა თმა. ედუარდი არანაირ საშიშროებას აღარ გრძნობდა, ბოლო წლების მანძილზე პირველად იყო როცა იწვა და არ შფოთავდა, ახლა მასთან დაძინების საშიშროებაც არ არსებობდა, დაღლილობისგან, ემოციური, ფიზიკური, სულიერი დაღლილობისგან თვალები ელულებოდა.
ემა თითქოს ამისთვის მზად იყო სახესთან მიუახლოვდა და წითელი ტუჩებით ნაზად დაუკოცნა თვალები, ედუარდსაც დიდხანს არ უცდია, ძილში ღრმად წავიდა.
მშვიდად სუნთქავდა, პატარა ბავშვივით, ემა კი დედასავით ადგა თავზე და მის სუნთქვას უსმენდა, ერთხანს გვერდით მიუწვა, წელზე მოეხვია, ედუარდი შეიშმუშნა და გვერდი შეიბრუნა, ახლა მათი სახეები ერთმანეთს უყურებდნენ.
-ედუარდ-ჩუმად უჩურჩულა ემამ. სული სახეზე შეუბბერა.-ედი.-კიდევ ერთხელ დაუძახა და ახლა უკვე სველი ტუჩებით აკოცა ქვედა ტუჩზე.
-ჰო საყვარელო.-ედუარდმა ნახევრად გააღო თვალები. წამიერი ტკივილი იგრძნო მუცელში. ხელი დაიდო. იგრძნო როგორ მოსდიოდა მუცლიდან ცხელი სითხე. თეთრი ზეწარი ნახევრად წითელი იყო. ემა სადღაც გამქრალიყო.
-ჯანდაბამდე გზა ქონია შენს სიყვარულს, და შენს მისიასაც. ყველა დაისჯებით!-ბოლო ხმაზე იღრიალა ედუარდმა და სახლიდან გავიდა.


___
მოკლედ სულ ეს იყო ^^^
მაგრამ
გაგრძელება იქნება **