დაჩი
****
სიმართლე გითხრათ ძალიან დაღლილი ვიყავი და ავეჯის ყიდვის თავი არ მქონდა. მაგრამ როგორც კი სახელი ნატა გავიგე, იმწამსვე დავთანხმდი წასვლას ლილისთან ერთად.
ჩემი ბიძიაშვილი ძალიან ლამაზი და სათნოა. მაღალი,კურნოსა,ქერა თმით,მწვანე თვალებით და დიდი კომპანიით. მასზე ერთი წლით უმცროსი ვარ და ამიტომ სულ პატარას ან პატარა დაჩის მეძახის. მიყვარს მასთან ერთად ყოფნა, პოზიტიურია... ადრე მეგონა რომ თავს მაჩვენებდა თითქოსდა კარგად იყო მაგრამ ეხლა, ნამდვილად ვიცი რომ კარგადარის. ის ძლიერი და უშიშარია მისი მამინაცვლის კომპანიის ნახევარიც კი შეისყიდა, ეხლა კი როგორც გავიგე კარგავს. ცოტათი განერვიულებულია. კაბინეტში სულ სიგარეტის კვამლი დამხვდა. (ვიცირომ თქვენ არ გეტყოდათ ამის შესახებ რადგან თვლის რომ ის მისი ცუდი ჩვევაა.... მაგრამ ერთხელ მითხრა რომ თითებში მომწყვდეულო სიგარეტი რომელიც ნელა იწვის და მის ტუჩებს ნელა ეხება, ეს ხელოვნებააო. მას გრძელი თითები აქვს და მომწონს როგორ ეწევა ხოლმე... მგონია რომ ხელოვნების შედევრს ვხედავ.) სალი ის ნამდვილი ანგელოზია ჩემთვის მე მისი პატრა დაჩი ვარ რომელიც არასდროს მიატოვებს მას.

ნატას ვაწვალებდი, მარათალია სხვებს კომპლიმენტეს ვეუბნები მაგრამ ის მართლა ძალიან განსაკუთრებულია ჩემთვის. სალიმ ყველაფერი იცის, ნატამაც იცის მაგრამ მგონი არუნდა რომ იცოდეს ან შეიმჩნიოს.
ყველაფერი ვიყიდეთ სალო სახლში 2 საათამდე ვერ მოვიდოდა ამიტომ სახლის მოწყობის დროც გვქონდა.
ყველაფერი ძალიან ლამაზი გამოვიდა ბევრი ყვავილები ბუშტები და ფოიერვერკი ვიყოდეთ თან. ყველაფერი იყიდა ლილიმ რაცკი ოდესმე დასჭირდებოდა სალის. მოკლედ ისღა დაგვრჩენოდა სალის დავლოდებოდით.

სალი
******
სახლში მიშიკომ მიმიყვანა ისეთი დაღლილი ვიყავი რომ ჩემით მანქანას ვერ ვმართაბდი. ეზოში შევედი მაგრამ არავინ ჩანდა. ტორტი და პიცაც მივიტანა რომელიც მიშიკო ბიძიას დავავალე გზად მიყიდე მეთქი. სიმართლე გითხრათ გული დამწყდა რომ არავინ არიყო. სახლის კარგი გავაღე თუ არა მაშინვე ერთი ხმაური არყდა. კეთილი იყოს ჩვენი ფეხი შენს ახალ სახლში.
-იმედია ბუნაგად არ გადააქცევ-გამიცინა ლილიკომ. (უნდა ვაღიარო რომ ყველაზე საყვარელი დედიკო მყავს)
მართლაც ძალიან ლამაზი ავეჯი უყიდიათ და ძვირიანი ტექნიკა. საიდანღაც დიმიტრი გამოვიდა და ეიფლის ლეპტოპი მაჩუქა, რადგან ძველი სახლში დავტოვე.
ძალიან ნედნიერი ვიყავი ამ დღეს ყველა ჩემთან იყო. ყველა საჭირო ადამიანი. დიმიტრი,ლილი,დაჩი და ნატა.

მეორე დღეს ისეთი დაღლილი ვიყავი სამსახურში ვერ წავიდოდი და ერთმა ეშმაკურმა ფრაზამ გამიელვა თავში. “კომპანია ჩემია, მინდა მივალ მინდა არა” თან ნატა ხომ იქ არის არაფერი აღარ მადარდებს დღეს სახლში ვრჩები. კიდევ ცოტახნით დავიძინე.

4 საათისთვის გავიღვიძე. ვიბანავე და კარადასთან გაშეშებული დავდექი ვერ გამეგო რა ჩამეცვა. ამიტომ ძალიან უბრალოდ გადავწყვიტე ჩაცმა. ჯინსი, ტოპი, მაღალი ქუსლები და რაღათქმაუნდა ჩემი ჩანთა. რომელშიც ჯერჯერობით არაფერი დევს. ავიღე ჩემი ტელეფონი, ლეპტოპი, სიგარეტი, მანქანის გასაღები და ქვევით ჩავედი. პატარა დაჩიმ ყავა დამახვედრა.
-სალი, რაღაც უნდა გთხოვო.
-გისმენ.
-შეიძლება დღეს მეგობარი მოვიყვანო?
-რათქმაუნდა პატარა დაჩი.-თავზე ვაკოცე და სახლი დავტოვე.

გზაში მომინდა რომ თავი მომეწესრიგებინა ამიტომ, გადავწყვითე სილამაზის სალონს ვესტუმრო. იქედან 6ზე გამოვედი და კომპანიაში მივედი. ყველა ისევ გაკვირვებული მიყურებდა. მარამ არაფერი მითქვამს, გავიფიქრე ერთი მაგათითქო დავუღიმე და ჩემს კაბინეტში შევაჭერი. სამუშაო საათი 1 საათში მთავრდებოდა კომპანიაში. მე გვიანობამდე შემოვრჩი როგოეც ყოველთვის.

სახლში გვიან დავბრუნდი თან ძალიან დაღლილი. დაჩი და მისი მეგობარი ტელევიზორში რაღაც 3D ფილმს უყურებდნენ.
-უკვე სახლში ვარ.-დავიყვირე ხმა მაღლა.
-ვიცი, კარის ხმა გავიგე. მოდი ჩვენთან ერთად უყურე ფილმს.
-რა ჟანრია?
-საშინელება.
ძალიან მიყვადრა საშინელებათა ჟანრის ფილმები და მიტომ გადავწყვიტე მივსულიყავი. როგორცი მივედი ბიჭებმა სათვალე მოიძრეს და აი ისევ გადავაწყდი იმ მაცნობ თვალებს.
-გამარჯობა დემეტრე.-არაფერი არ უთქვამს თავი დამიქნია და ფილმის ყურება განაგრძო. მეკი ჩემს რბილ სავარძელში ჩავეშვი და ისე ჩამეძინა ფილმის არცერთი კადრი არ დამიმახავს.
-რომ გავიღვიძე, ჩემს რბილ საწოლში ვიწექი.- სადღაც 6 საათი იქნებოდა. ავდექი და ყავის დალევა გადავწყვიტე. მაგრამ ვინ დაგაცდის ნორმალურად რამეს. დაჩის და დემეტრეს დივანზე ეძინათ. ორი პლედი ავიღე ერთი დაჩის დავაფარე. დემეტრეს როდესაც ვაფარებდი გაიღვიძა და ხელი მომიჭირა.
-ნუ გარმიბიხარ რა.- ისევ ძილი განაგრძო და ხელი ნელა გამიშვა.
გავშეშდი ყავა სულ გადამავიწყდა ჩემს ოთახში ავედი და ტირილი დავიწყე მეთვითონაც არვიცი რატომ, ნუ მკითხავთ....

ისევ ჩემეძინა, გაღვიძებულს ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს მცემეს. დაღლილი ვიყავი, საათს დავხედე და 12 იყო. სარკეში ჩავიხედე და სახე სულ გაწითლებული მქონდა. აშკარად ზედმეტი ტირილი მომივიდა. მაკიაჟი გავიკეთე და ქვევით ჩავედი. ქვემოთ ჩასულს დაჩის ძმაკაცები სანდრო და ალექსანდრე ქვევით დამხვდნენ, დემეტრეც აქ იყო. ყველას მივესალმე.
-ყავა გინდა?
-კი რა, პატარა დაჩი.
-შენთან საქმე მაქვს.
-რა საქმე?-სახის გამომეტყველება გავამკაცრე.
-რძალი შემოგვდის ოჯახში და ეგაა-იყვირა ალექსანდრემ ისე რომ თავი ტელეფონიდან არ ამოუწევია.
-რაა რახდება? ნატას ყველაფერი უთხარი?-თვალები ავაციმციმე
-ჯერ არა მაგრამ მალე აპირებს-გამიღიმა დემეტრემ. ეს ბიჭი მძაბავს გავიფიქრე ჩავიღიმე და სახლის დატოვებას ვაპირებდი მივბრუნდი.
-ბატონო დაჩი მეც მაქვს თქვენთან სერიოზული საქმე.- გავუღიმე და სახლი დავტოვე.


მითხარით რა როგორია. ღირს გაგრძელება? საერთოდ საინტერესოა? თქვენი აზრი ჩემთვი ძალიან მნიშვნელოვანია.