გიგის ყველაფერი მოუყვა მიმი და ხედავდა როგორ სიამაყით უყურებდა ბიჭი და დედას იხუტებდა ცალი მხრით. ხვდებოდა რამდენი რამ გაუკეთეს და იმდენ გრძნობას მოეყარა მასში თავი აღარ იცოდა რომელი ეგრძნო პირველ რიგში. უკვე დარწმუნებული იყო არც მიმი რომ აღარ იყო გულგრილი და ეს ორმაგად უხაროდა.
-ახლა რა იქნება?
-ახლა ვაცადოთ ლევანს რამდენიმე დღე ცოტა დაწყნარდეს, მერე შევხვდები და ვეტყვი, რომ თუ წამოსვლის ნებას არ მომცემს მის კარიერას წამებში დავამსხვრევ, ახლა რადგან აღარც დედაა იმ სახლში ვერ დამაშინებს, ძალით ვერ წაიყვანს აყალმაყალის შეეშინდება, ამიტომ მშვიდობიან დაზავებას შევთავაზებ. სხვა გზა არ ექნება.
-გასაგებია, 3 დღით მაქვს შვებულება, რომელიც მოწამლის გამო მომცეს_ სიცილი აუტყდა მიმის -როგორც კი ჩავალ ბინას მოვძებნი, სულ ლაშასთან ხომ არ დავრჩები, თქვენ გაქვთ სახლი თუ მეორეც დავძებნო?
-იცი რა შვილო? მე საკუთარი სახლი მაქვს მშობლების დანატოვარი, ნუ არც ისეთი დიდი სასახლეა, მაგრამ თუ არ მიწყენთ ჩემთან წამოდით. არც გადასახადები გექნებათ საგროვებელი და არც ბინის ქირა.
-მე უარს არ ვიტყვი, მაგრამ შენ როგორც გადაწყვეტ ისე მოვიქცეთ, თუ ცალკე ქირაობა გინდა მეც წამოვალ_გოგოს გადახედა ბიჭმა.
-კარგი, წასვლამდე რამეს მოვიფიქრებ, მადლობა_ღიმილით დაუქნია თავი და პლედით ხელში უკანა ეზოსკენ წავიდა.
რას გრძნობდა? წარმოდგენა არ ქონდა, ფაქტი იყო გიგისთან თავს იმაზე კარგად გრძნობდა ვიდრე წარმოიდგენდა, მთელი საღამო მონატრებულს თვალს ვერ აშორებდა, სულ მის სიახლოვეს ყოფნა სურდა, არ უნდოდა ამ გრძნობისთვის სახელი დაერქმია და ამითი რამე გაეფუჭებინა. ახლა რა იქნებოდა? ერთად იცხოვრებდნენ ერთი ოჯახივით და მერე? ასე დაშინებით რამდენ ხანს შეაჩერებდნენ მამამის?
ამდენი ფიქრიგან გაბეზრებულმა ბურდღუნით გაშალა პლედი და ზედ გაწვა, უკვე თავი ტკიოდა და ნეტა ამ სამყაროდან მოწყვეტა შეძლებოდა, თუნდაც რამდენიმე წუთით. თვალებ დახუჭული უსმენდა ნიავი როგორ აშრიალებდა ირგვლივ ხეებზე ფოთლებს და მსუბუქად მიმაგრებულებს აცილებდა, თთქოს ზედმეტ ტვირთს აცლისო. ნიავზე მიყურადებულმა ვერც გაიგონა როგორ მიუახლოვდა გიგი და მხოლოდ მაშინ მიხვდა მისი ტუჩების შეხება რომ იგრძნო ტუჩებზე.
-ორი კვირაა არ მოგკარებივარ, უკვე ლომკა მაქვს.
-და იქნებ მე მომეკარა სხვა_ეშმაკურად ჩაიღიმა მიმიმ.
-არც კი გაიფიქრო, გაბედვაზე ზედმეტია ლაპარაკი_ჩაიღრინა ბიჭმა.
-იქნებ გავბედე_მოჭუტული თვალებით გადმოხედა მიმიმ -ჩვენ ხომ მხოლოდ სექს მეგობრები ვართ.
-მიმი გგონია ამაგდებ? გგონია ვერაფერს ვხვდები? ვერავინ დამაჯერებს მხოლოდ მეგობრები რომ ვართ და მეტი არაფერი. ამხელა ნდობისა და თანადგომის შემდეგ? ასეთი გადამხდარი ამბების შემდეგ? არა საყვარელო, რაცარუნდა მოხდეს გენდობი, ვგრძნობ რომ შენც ასე ხარ განწყობილი და არ გინდა.
-ზედმეტი ლაპარაკი და ყველაფრის გაფუჭებაც არ გვინდა_თვალი ჩაუკრა მიმიმ და ცას ახედა. ისეთი საყვარელი იყო იმ მომენტში წამში დააცხრა გიგი და მომთხოვნად შეუცურა ენა.
-გიგი დედაშენი.
-ვერ გვხედავს, არც გაბედო უარის თქმა იცოდე, ისე მომენატრე ახლა ვერაფრით გამექცევი. აუ ჯანდაბა პრე*ერვატივი არ მაქვს_კოცნა არ შეუწყვეტია ისე ამოილაპარაკა და მაშინვე გაიწია უკან მიმი
-ხოდა მომშორდი_სიცილი აუტყდა გიგის გამწარებულ სახეზე, თუმცა მისმა ტუჩებმა არ დააცადეს.
-ახლა გამორიცხულია შევჩერდე, რაც იქნება იქნება.
-გიგი გაგიჟდი? ამ თემაზე ასე ლაპარაკი შეიძლება?
-და რა მოხდა? ერთად ვიცხოვრებთ, ერთმანეთი გვყავს, ოდესმე მაინც ხომ მოხდებოდა? ორივემ ვიცით რასაც ვგრძნობთ და არ უნდა ბევრი ლაპარაკი.
ნაზად აუსრიალა თითები ფეხზე და სა*ოსკენ წავიდა, ნაზად მოეფერა და წამში გაუფრინა მიმის გონებიდან ყველანაირი ფიქრი, მეორე ხელით მაიკა გადააძრო და მაგრად მოუჭირა კბილები ძუძუს*ავებზე რასაც მიმის შეკივლება მოყვა და წამში მოექცა ბიჭის თავზე.
-ნუ მეთამაშები, მართლა მომნატრებიხარ_სწრაფად დაწვდა ბიჭის შარვალს და შესაკრავი გაუხსნა, ელითვე მოძებნა სასურველი ორგანო და კვნესით წამოაჯდა. მომთხოვნი ბიძგებით ჭკუიდან გადაყავდა გიგი და კიდევ უფრო იტრიალებდა ა*ოს შიგნით. არ ეყოთ, ვინ იცის კიდევ რამდენჯერ განიცადეს ორგა*მი და ბოლოს მთლიანად ძალა გამოცლილები იწვნენ გადასაფარებელზე.
-თუ ხვდები რომ პოტენციური მშობლები ვართ._სიცილი აუტყდა გიგის.
-ღმერთო_ხელები აიფარა სახეზე მიმიმ -ეს არ უნდა მომხდარიყო, გიგი ასე არ შეიძლება უამრავი პრობლემა გვაქვს, შენ არ მუშაობ, მე დაბალი ხელფასი მაქვს, მართლა რომ დავორულდე რა უნდა ვქნათ? იცი ბავშვს რამდენი უნდა? ან მე დედად წარმოგიდგენივარ? ასეთი აზრების პატრონმა რაუნდა ვასწავლო? ღმერთო როგორ გავაკეთე.
-მორჩი თვითგვემას და ჩამეხუტე, გადასაფარებელი მოტანილი მაქ და აქ დავიძინოთ და კარგი სურნელია.

სამ დღეში ორივე მანანასთან დასახლდა და მშვენივრად დაიწყეს ერთად ცხოვრება. მეორე დღეს გიგი მამამის უნდა შეხვედროდა და ცოტა ნერვიულობდა. სახლში დაბრუნებული აღარაფერს ეჭვობდა და ბედნიერი ეძახდა მის ქალბატონებს ჩამოდით ორი ახალი ამბავი მაქვსო. ვერც წარმოიდგენდა რას აკეთებდა მამაიი იმ წუთას, ლევანი კი გამწარებული კრებდა ტელეფონზე ნაცნობ ნომერს და პასუხს უცდიდა.
-გისმენ ლევან
-გოგი უნდა მიშველო.
-რა თქმა უნდა, რა ხდება?
-ციხიდან ერთი კაცის გამოშვებაზე მინდა იჩალიჩო, საბა ხეცურიანი.
-კი, მაგრამ ეგ ხო იმ გოგოს...
-ხო ეგაა, შეძლებ?
-დრო დამჭირდება, მაგრამ შევძლებ.
-აბა გელოდები_კმაყოფილმა გათიშა ტელეფონი და იქვე მიაგდო. „მე თქვენ გაჩვენებთ როგორ უნდა დაშანტაჟება“_ირონიული ღიმილით ჩაეფლო სავარძელში და ბედნიერმა მოუკიდა სიგარეტს.