-არა მცდარია, შენ ახლა ეცხუბე, ჩვენს ახალ კლასელს, ხომ გითხარი, ახალი ბიჭები გადმოდიანთქო, ხოდა იქიდან ერთ-ერთი იყო.
-მერე რა მაინც იდიოტია.- ვთქვი და წიგნები ამოვირე.
-დანარჩენმა გაკვეთილებმა უინტერესოდ ჩაიარა და ახლა დროა სახლში წავიდე გამოვიცვალო, ვიმეცადინო და ჩემს ახალ სამსახურში წავიდე...

............................................
სახლში დაღლილი მივედი, მაშინვე ჩემს ოთახში ავედი და მეცადინეობა დავიწყე, ერთი საგანი ვისწავლე და გადავწყვიტე დანარჩენი შემდეგ გამეგრძელებინა, ვისაუზმე, წყალი გადავივლე და ჩავიცვი, თეთრი კომბინიზონი-შარვალი და შიგნიდან წითელი ტოპი, ფეხზე შავი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი მოვირგე, მცირეოდენი მაკიაჟი გავიეთე, ტელეფონი დამტენი, ყურსასმენები, საფულე და კიდევ უამრავი რამ ჩემს პატარა ზურგჩანთაში როგორღაც ჩავატიე და წავედი აწ უკვე ჩემს სამსახურში.
მალევე მივედიკომპანიაში, შიგნით შევედი და იქ მდგოგ გოგონასთან მივედი.
-უკაცრავად.
-გამარჯობა, ქალბატონო ნია.
-გამარჯობა, შეგიძლიათ მითხრათ სად არის მამაჩემის კაბინეტი.
-რათქმაუნდა წამობრძანდით.- მეთორმეტე სართულზე ავედით და გოგონამ მიჩვენა სად იყო მამას კაბინეტი.
კარებზე დავაკაკუნე.
-მობრძანდით.
-მამა, შეიძლება?
-უი რათქმაუნდა შვილო მოდი დაჯექი.- იქვე დივანზე ჩამოვჯექი.
-მოკლედ, მომისმინე ახლა ანდრიას დავუძახებ და ის გაჩვენებს შენს კაბინეტს და აგიხსნის რისი გაკეთება მოგიწევს.
-კარგი.- ვუთხარი, მამამ ანდრიას დაურეკა და მალევე შემოვიდა კაბინეტში.
-ანდრია შვილო, ნია მოვიდა და შეგიძლია ყველაფერი აუხსნა?
-რათქმაუნდა, წამოდი ნია შენს კაბინეტს გაჩვენებ.- გარეთ გავედი.
-აბა როგორ ხარ?- მკითხა ანდრიამ.
-რავი ნორმალურად, იმედი მაქვს აქ, რომ ვიმუშავებ შემდეგ სწავლის თავი მექნება სახლში. შენ როგორ ხარ?.
-რავი მეც ნორმალურად, ელენე ძლივს შეეჩვია აქაურ გარემოს.
-კარგია თუ შეეჩჩვია.- მალევე მივედით კაბინეტთან.
-აი შენი კაბინეტი ესაა, ჩემი შენს წინაა და თუ რამე დაგჭირდება მომართე, ახლა კიდევ წამოდი ყველაფერს აგიხსნი და ხო კიდევ ეს კაბინეტი შეგიძლია შენს გემოზე მოაწყო.- შიგნით, რომ შევედით, პატარა მაგიდა იდგა, თავის სავარძლებით, სამუშაო მაგიდა და მისი სკამი, მის გვერდით კი პატარა კარადები და თაროები იყო. მომეწონა ჩემი კაბინეტი.
-მოკლედ შენი მოვალეობაა...- ანდრიამ ყველაფერი ამიხსნა და საბუთები დამიდო.- რამეს თუ ვერ გაიგეებ შეგიძლია მკითხო.
-კარგი მადლობა ანდრეა.
-არაფრის რა მადლობა.- ანდრეა გავიდა, მე ჩემს სავარძელში მოვთავსდი და საბუთების გადამოწმება დავიწყე, ერთი საათი ვმუშაობდი და ბოლო რაღაც ვერ გავიგე და გადავწყვიტე ანდრეასთვის მეკითხა, სანამ მასთან შევიდოდი, ჩვენს მოახლეს დავურეკე და ვთხოვე, რომ წიგნები მოეტანა ჩემთვის, რადგან გადავწყვიტე ცოტა აქაც ვიმეცადინო.
ანდრეას კაბინეტთან მივედი და დაკაკუნების გარეშე შევაღე.
-ახ ნია, უნდა დააკაკუნო ხოლმე.
-უი ბოდიში, მოიცადე.- გავედი და დავაკაკუნე.
-მასხარა... მობრძანდით.-თქვა სიცილით,
-შეიძლება?
-ნუ მასხრობ, შემოდი აბა რა გინდოდა.- მითხრა და საყვარლად გამიღიმა, ღმერთო არ მჯერა, ლოყები ეჩხვლიტება, ახლა რომ არ შევეხო გავაფრენ. ანდრეას მივუახლოვდი.- ნია რას აკეთებ.-მკითხა დაბნეულამა.
-გთხოვ გაიღიმე.- ვთხოვე, მანაც დაბნეულმა გაიღიმა და ღმერთო მის ფოსოებს შევეხე, არ მჯერა. უცბათ მოვედი გონს და მოვშორდი.
-მაპატიე, უბრალოდ ეს, რომ არ გამეკეთებინა, შეიძლება გამეფრინა, ვაბოდებ როდესაც ბიჭს ლოყები ეჩხვლიტება, რასაც იშვიათად ვხედავ ხოლმე.- ვუთხარი და საშინლად გავწითლდი.
-კარგი კარგი ნუ წითლდები მერე რა.- მითხრა და ისევ საყვარლად გაიცინა.
-ხო კარგი, ახლა რისთვის შემოვედი, მოკლედ..- და ავუხსენი რაც ვერ გავიგე.
-კარგი მოდი ახლა აგიხსნი, ესეიგი...-ყველაფერი ამიხსნა.- იმედი მაქვს მიხვდი.
-კი, კი მარტივი ყოფილა, მადლობა და ხო ისა მეტი საქაღალდე აღარ დევს და ანუ...
-ანუ მეტი საქმე აღარ გექნება, შემდეგი ორი საათის განმავლობაში, შეგიძლია დაისვენო და მერე მოგცემ სხვა დოკუმენტებსაც.
-ამ... კარგი მადლობა, კარგად.
-კარგად.- მითხრა და გამოვედი მისი კაბინეტიდან, ჩემსაში შევედი, ნახევარ საათში მოვრჩი ყველაფერს და ამ დროს მოვიდა ჩვენი მოახლეც.
-აი ინებეთ ქალბატონო ნია.
-მადლობა ლინდა ნახვამდის.
-რისი მადლობა, ნახვამდის.- მითხრა და გავიდა მე კიდევ მეცადინეობას შევუდექი.
უკვე დანარჩენი საგნებიც ვიმეცადინე და ამ დროს კარებზეც აკაკუნებენ.
-ნია, შეიძლება.- მკითხა ანდრეამ.
-აჰ... რათქმაუნდა მოდი ანდრეა.
-საბუთები მოგიტანე, სულ სამია ასე, რომ რომ მორჩები შეგიძლია სახლში წახვიდე.
-ამ... კარგი.- ამ დროს მამა შემოდის კაბინეტში.
-აბა ნია, როგორ შეეწყვე აქაურობას, კარგად ართმევ თაავს?
-ბატონო ზურა გამაკვირვა ნიამ, ისე უცბათ აითვისა და თან მხოლოდ ერთი რაღაც მკითხა, როდესაც სხვები მილიონ კითხვას მისვავენ და ისე უცბათ მორჩა საბუთების მოწესრიგებას, რომ ორი საათი არაფრის გაკეთება მოუწია და როგორც წიგნებით მივხვდი უმეცადინია, მინდა გითხრათ უნიჭიერესი ქალიშვილი გყავთ.- ამბობდა ანდრია, მე კიდევ საშინლად ვწითლდებოდი.
-ჩემი ნიჭიერი გოგო, კარგია თუ ადვილად შეეწყვე. კარგით აბა ნახვამდის, წავალ ჩემს საქმეებს მივხედავ.
-კარგად.
-ნია, ამ საქაღალდის წაკითხვის დროს შეიძლება დაიბნე ასე, რომ მოდი აგიხსნი.- ყველაფერი ამიხსნა და გასვლა დააპირა, რომ ვუთხარი.
-მადლობა ყველაფრისთვის.
- ეგ აღარ გაიმეორო გთხოვ.- მითხრა და ისევ, ისევ ისე საყვარლად გაიღიმა.
-მოიცადე.- შევაჩერე და მივუახლოვდი.- კიდევ გაიღიმე რა.- მანაც უხმოდ შეასრულა, მე კი კიდევ ერთხელ შევეხე.- რა ვქნა ცდუნებას ვერ ვუძლებ.- ვუთხარი დარცხვენილმა.
-რამდენჯერაც გინდა იმდენჯერ შეეხე, მე პრობლემა არ მაქვს.
-მართლა?- ვკითხე აღტაცებულმა.
-მართლა.
-მაშინ კიდევ გაიღიმე რა.- ისევ გაიღიმა და ამჯერად ნაჩხვლეტზე ვაკოცე. დებილი ხარ ნია რა რით ვერ ისწავლე თავის გაკონტროლება, ვლანძღავდი ჩემს თავს და თან საშინლად ვწითლდებოდი.
-კარგი რა ნუ წითლდები.- მითხრა და თავი ამაწევინა.- თვალებში შემომხედე.- ავხედე მაგრამ უარესად გავწითლდი.- აჰ ნია აჰ.- მითხრა ცხვირზე მაკოცა და გავიდა, მე კიდევ დამტოვა ასე გაოგნებული და ნასიამოვნები მისი ცხელი ტუჩებით ჩემს ცხვირზე.
მალევე მოვედი გონს და სავარძელში ჩავჯექი და გოგოებს დავურეკე.
-ალო. (ნინა)
-გოგოებო დებილი ვარ.
-რა მოხდა (ყველა)
-რა იყოთ ჯერ არ მოვმკვდარვარ, რა გაყვირებთ. ვერც კი წარმოიდგენთ რა ხდება.
-ჰა ახლა ამოღერღე ნუ დაგვტანჯე და დაგვაბერე ამხელა ხალხი.(სალი)
-მოკლედ, ანდრეას ლოყები ეჩხვლიტება.
-რაა? (სალი)
-ანუ შენც დებილივით, როდესაც ჩაეჩხვლიტა, მიხვედი სთხოვე, რომ გაეღიმა და მერე მოეფერე ხომ?(ანიტა)
-ხო...
-მართლა დებილი ხარ რა. (ანიტა)
-აუუუ... იმის მაგივრად, რომ გამამხნევოთ და მითხრათ არაუშავსო, რეებს მეუბნები. და კიდევ უარესი.
-ახლა რაღა მოხდა. (ნინა)
-მეორედაც როცა ჩაეჩხვლიტა შევეხე და მერე, რომ გავწითლდი მითხრა შეგიძლია როცა გინდა შეეხოო, ხოდა მე დებილმა ვთხოვე გაღიმება და მერე კიდევ მის ნაჩხვეტზე ვაკოცე.
-რააა?? (ყველა)
-ვიცი, ვიცი დებილლი ვარ.
-აუ ამასთან რა ხდება ჩვენ კიდევ სად ვბანაობთ, ღადაობ?- (სალი)
-არა რა ვღადაობ მართლა.
-აუ კარგი უკვე გავიგეთ, რომ მაგარი სულელი ხარ, ახლა თქვი აბა როგორ შეეწყვე ახალ სამსახურს? (ანიტა)
-რავი მშვენივრად, ანდრეა მეხმარება და ყველაფერი ადვილია.
-ოჰოჰოჰოოო.-(ნინა)
-კარგი აბა ახლა გავედე სამუშაო მაქვს, სახლში რომ მივალ კიდევ დაგირეკავთ.
-კარგი აბა მიდი გკოცნით.(ანიკა)
-კარგად მეეეც.
გავუთიშე და ბედნიერი მივუბრუნდი დოკუმენტებს, ამ არსებებს ყოველთვის, როგორ შეუძლიათ ჩემი გახალისება რა.

შვიდი საათი იყო, რომ მოვრჩი მუშაობას და ანდრეასთან შევედი ისევ დაუკაკუნებლად.
-ისევ ისე ხომ? კკარგი შენ გამონაკლისი იქნები, ვინც არ დააკაკუნებს შემოსვლისას.
-ბოდიში, ყველაფერს მოვრჩი და წავიდე სახლში?
-კი რათქმაუნდა, საბუთები დატოვე და წადი, მეც მოვრჩი თუ გინდა გაგიყვან.
-არა იყოს მანქანით ვარ.
-ამ კარგი მაშინ ნახვამდის.- მითხრა და გადამკოცნა.
-კარგად.- მივაძახე და წავედი.

სახლში საშინლად დაღლილი მივედი, საჭმელი მივირთვი, შხაპი მივიღე და გოგოებს დავურეკე, მთელი სამი საათი ველაპარაკებოდი. ყველაფერზე ვიჭორავეთ აქეთურზეც იქითურზეც, თემა არ დავტოვეთ, ყველა გავჭორეთ, ახალ ბიჭბზეც ვისაუბრეთ, ანდრეაზეც, ელენეზეც, სკოლაზეც, უნივერსიტეტზეც, გამოცდებზეც, ტანსაცმელზეც და თქვენ წარმოიდგინეთ და გარყვნილმა ანიტამ სექსზე გვალაპარაკა. მართალია მე ამ დროს ყურებზზე ხელი მქონდა აფარებული, მაგრამ მაინც მესმოდა იმ გარყვნილის სიტყვები.

უკვე თორმეტი იყო საუბარს, რომ მოვრჩით და მე დასაძინებლად დავწექი, დღეს ჩემ ძმასთან არ მილაპარაკია, ხვალ ისვენებს და ვთხოვ სკოლაში წამიყვანოს და გზაში დაველაპარაკები.

/////////////////////////

აბა ისიამოვნეთ და დაწერეთ თქვენი აზრი ვისთან გინდათ იყოს ნია, ანდრეასთან თუ ირაკლისთან? ჯერ მეც კი არ მაქვს გადაწყვეტილი ვისთან იქნება, ასე რომ თქვენი კომენტარები დამეხმარება გადაწყვეტილების მიღებაში. მიყვარხართ ყველანი.

ეს არის ანდრეა...


ნია და მათე...


შ ე ნ,
მ ე
გ ა მ ა გ ი ჟ ე.

სიყვარულით: „ციფერთვალაგოგო.“