რას ნიშნავს ვიყო ადამიანი?
-ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა ადვილია მაგრამ სათქმელად ძნელი. ვიყო ადამიანი ნიშნავს: სიმარტოვეს, სიძულვილს, ბოროტებას, გარიყულობას და ამავდროულად გამძლეობას. აქედან მხოლოდ ერთი კითხვა მიჩნდება რატომ გამძლეობა?
იმიტომ, რომ ვუძლებ და ვუმკლავდები: იმ სიძულვილს, იმ სიმარტოვეს, იმ ბოროტებას, რომელიც გვახრჩობს და უბრალოდ სულიერა გვკლავს.
მხოლოდ ერთი რამ მინდა: წავიდე იქ სადაც სიკეთეა სადაც ადამიანებს კარგად გვექცევიან, სადაც გვაფასებენ სადაც არ არსებობს სიძულვილი, სადაც არ არსებობს სიმარტოვე.
ვიცი ეს დღეს არა მაგრამ ოდესღაც მოხვდება. მე წავალ იქ სადაც ვიქნები მშვიდად და არ მომიწევს ყოველ დღე იმაზე ფუქრი რომ რაღაც ცუდი მომელის.
მე მხოლოდ იმის თქმა მსურს თქვენთვის, რომ აქ ამ სამყაროში ვერასოდეს ნახავთ გულით გაკეთებულ სიკეთეს ეს მხოლოდ იმიტომ რომ ადამიანები იცვლებიან. და იმის მაგივრად რომ ისინი კარგები გახდნენ მიდიან და ბოროტებას თესავენ.

ყოველთვის მძულდა "მაღალი საზოგადოების" წევრები. არ ვიცი რატომ , მაგრამ ყოველთვის ასეთ ხალხს ზიზღით ვუყურბ.
ალბათ იმიტომ რომ თავში ავარდნილი აქვთ ეს ყველაფერი, ან იქნებ იმიტომ რომ არასდროს მინახავ ერთი ადამიანიც კი ამ საზოგადოებიდან რომელიც ამაზრზენი მზერით არ უყურებს მათხოვარს. ან სულაც იმტომ რომ მეც დამცინოდნენ. არა გაჭირვებული არასდროს ვყოფილვარ, პირიქი საკმაოდ შეძლებულ ოჯახში გავიზარდე, მაგრამ მე არასდროს არ ვყოფილვარ ამაყი, ამპარტავანი, თავში ავარდნილი მამიკოს გოგო.
არა გატყუებთ მამიკოს გოგო სულ ვიყავი და ახლაც ვარ მაგრამ ისეთი არა როგორიც უმრავლესობაა. ყოველთვის ვეხმარებოდი გაჭირვებულს, რის გამოც სხვა გოგოები ყოველთვის დამცინოდნენ, არ ვიცი ამაში დასაცინი რა იყო მაგრამ მაინც აგრძელებდენ.
ალბათ ახლა ხვდები რატომ შეიძლება მძულდეს "მაღალი საზოგადოების" წევრები.

მოდი მოგიყვებით ჩემს შესახებ, რომ შეგექმნა წარმოსახვა თუ როგორი ვარ.

ელენა დადიანი. 24წლის. გაუთხოვარი. მშობლები მამა(ლევანი) დედა(ნატალი)
ვარ დედის ერთა. შავგვრემანი, მაგრამ მაქვს დაავადება ჰეტეროქრომია(ბევრს არ გეცოდინებათ რას ნიშნავს. ეს არის დაავადება რომლის დროსაც ერთი თვალი სხვა ფერის გაქვს და ერთი სხვა. ეს გენეტიკურია) ერთი თვალი ცისფერი მაქვს ერთიც ყავისფერი. ეს კი დიდი ბებიისგან მრგო, რაც საოცრად მალამაზებს და მიხდება.
ვცხოვრობ თბილისში, მარტო. ჩემი მშობლები კახეთში ცხოვრობენ. ძალიან ახლოს ვარ მშობლებთან, მათ გარეშე ცხვრება არ წარმომიდგენია. თითქმისყოველ კვირას მათთან ჩავდივარ.
ვარ ფსიქოლოგი თანაც საკმაოდ წარმატებული. ერთ-ერთ გამორჩეულ საავადმყოოში ვმუშაობ. ყველას უკვირს ასეთი პატარა და ასეთი წარმატებულიო.

ჩემ ჰობად შეიძლება ჩაითვალოს ყოველ კვირას თავშესაფრებში სიარულო. მიყვარს როდესაც ჩემს დანახვაზე გაბედნიერბული ბავშვები მორბიან და მეხუტებიან. რაც არ უნდა დაღლილი მივდიოდე მათთან, ვეასდროს ვგრნობ დაღლილობას მათ გარემოცვაში, პირიქით საოცარი ენერგეტიკით და პოზიტივით მავსებენ. მათთან დამაქვს საჭმელები, სათამაშოები, ტანსაცმელი, წიგნები და უამრავი რამ რაც მათგაახრებთ.
რავქნა იმ ბავშვების გარეშე ხხოვრება არ წარმომიდგენია.

სულ დამავიწყდა მეთქვა მე მყავს სამი საუკთესო მეგობარი, აი რასაც ქვია საუკეთესო, ასე ვთქვათ "პამპერსის მეგობრები" ვართ. ყველგან იციან რომ ჩვენ ოთხნი განუყრელები ვართ.

ბევრი ამბობს ბიჭის და გოოს მეგობრობის არ მჯერაო. მე ამის სრული წინააღმდეგი ვარ, რაგან ჩემი ერთ-ერთი "პამპერსის მეგობარი" სწორედაც რომ ბიჭია, სანდრო... ბიჭი რომელსაც ჩემს გამო ბევრიყავს ნაცემი და რომელიც სულ ჩემს გვერდითაა და ასევე მარი და სანდრა, რომლებიც სანდროს არაფრით ჩამოუვარდებიან.

ალბათ ფიქრობთ რა კარგი ცოვრება აქვო, მაგრამ თქვენ არ იცით საიდუმლო რომელსაც გულში ვინახავ და იმ სამის გრდა არავინ იცის. საიდუმო უფროსწორად ცოდვა რომელიც ყოველ ღამით არ მასვენებს და კოშმარის სხით მევლინება.

მოდი მოგიყვებით ჩემს ამბავს თუ როგორ შემიყვარდა კაცი საზოგადოებიდა რომელიც მძულს, მაგრამ ყველაფერი ისე არ მოხდა როგორც ფილმებში და ზღაპრებში ხდება, რადგან ერთ დღეს ჩემმა ცოდვამ პასუხი მაგებინა იმის გამო რაც ჩავიდინე...

///////////////////

დავბრუნდი ჩემო საყვარელო მკითხველო. არ ვაპირებდი ისტორიის დაწყებას სამი თვე მაინც, მაგრამ დღეს სამსახურიდან დაბუნბის დროს მომაწვა მუზა, რომელსაც გონებაში ვეღარ ვაჩერებდი იმდენად მინდოდა ამ ყველაფრის თქვენთვის გაზიარება. ეს თავი უბრალოდ ამ გოგონას შესახებ იყო და შეიძლება თავიც მოგაბეზროთ და დაგაკარგვინოთ წკითხვის სურვილი, მაგრა მინდა გითხრათ რომ წინ საოცრებები გლით. აბა ჩემო ძვირფასო მკითხველო ისიამოვნეთ და შეაფასეთ. ვერ დაგპირდებით რომ ყოველ დღე დვდებ, მაგრმ იმას გპირდებით რომ კვირაში სამჯერ აუილებლად დაიდება.