კატო და ნინი პალატის კართან ისხდნენ სამი დღე გავიდა უკვე და ბაბუცა სტაბილურად მძიმე იყო . ერთ დღეს თუ უკეთესობა იქნებოდა მეორე დღეს ისევ უარესობა მოჰქონდა , თუმცა იმედს არავინ კარგავდა. ბევრჯერ იკითხა კატომ რა მოხდა გამაგებინეთო მაგრამ პასუხი არავისგან მიუღია, დუდუც კი თავს არიდებდა , არ იცოდა როგორ ეთქვა ის რაც იმ დღეს გაიგო. დედამ არაფერი იცოდა , არც ჩამოსულა რუსეთიდან კატოს ურეკავდა და კარგად ვართო კატოც ეუბნებოდა.
- კატო დედას უნდა დაურეკო ესე არ შეიძლება , ხო იცი რომ მძიმეა და ყველაფრისთვის მზად უნდა ვიყოთ.
-გაჩუმდი ნინი გეხვეწები
-ვიღაცამ ხო უნდა გითხრას , ჩემო ლამაზო ესე არ შეიძლება , თუ გინდა მე დავურეკავ .
-მართლა დაურეკავ ?
- აბა რას ვიზამ ოღონდ რამით დაგეხმარო ყველაფერს ვიზამ.
-ნომერი ხომ გაქვს მაშინ დაურეკე რაა და ჩამოვა
-ნუ ნერვიულობ შევეცდები მშვიდად ავუხსნა.
ნინიმ დაურეკა და დიდი ხანიც დასჭირდა რომ აეხსნა რაც მოხდა. მასაც არ დაუყოვნებია და დღის ბოლოს უკვე თბილისში იყო და ბიჭებს აეროპორტიდან პირდაპირ კლინიკაში მიყავდათ.
- დუდუ სამი დღეა ვკითხულობ და არავინ მცემთ პასუხს რა მოხდა . !
-ახლა მაგის დროა?
-დუდუ ! ნუ მაიძულებ რომ თვითონ გავარკვიო შიგნით წევს და კვდება. დედაჩემი გზაშია სადაცაა აქ იქნება და რომ მკითხავს პასუხი უნდა მქონდეს !
- როსტოვსკი
-ხორათქმაუნდაროსტოვსკი ! რატო არ გამიკვირდა ნეტა , რატო მეგონა რომ იმ დღეს იქ დასრულდა ყველაფერი ! როგორ გაიმეტა ესე როგორ დაჭრა
-დამამთავრებინებ?
- კიდე რამეა?
-არა , უფრო სწორედ კი , იტოკში რაა სპეციალურად არ უსვრია , კი არადა იმას არ უსვრია იმისმა ბიჭებმა ისროლეს მაგრამ შემთხვევით რა .
-რა შემთხვევით ადამიანო დაცხრილულია
-ხო , თვითონ გაისროლა ბაბუცამ და იმათ ეგონათ როსტოვსკის ესროდა და ოთახიდან სროლით გამოცვივდნენ , ამ სროლაში დაიჭრა რა .
-ბაბუცამ ვის ესროლა აბა ვერ გავიგე
- არავის ჰაერში გაისროლა
-ჰაერში?
ვერაფერი გავიგე , გიორგი ბაბუციძეს წინ ედგა დათო როსტომაშვილი და ჰაერში ისროლა?
-ხო რა ისეთი რაღაც გაიგო
-რა გაიგო
-კატო მე რატო მალაპარაკებ ამ ყველაფერს
-აბა რა ვქნა დუდუ შევიდე აპარატიდან მოვხსნბა და გავაღვიძო რო მომიყვეს და მერე დავაძინო ისევ ?
თუ სიზმარს ვნახავ და გავიგებ ყველაფერს? რა შეკითხვებს მისვამ ვერ გავიგე
- თქვენი ძმა ყოფილა
-რააა?????
-ხო ბაბუცაზე ერთი წლით დიდია , სანამ დედათქვენს მოიყვანდა მამაშენს დედამისთან ჰქონია ურთიერთობა და არც სცოდნია რომ შვილი ყავდათ სიკვდილის წინ გაუგია.
-შანსი არააა
- ეგრეა
კატო გაოცებული იყო , გაბრაზებული თუ შეშინებული ნამდვილად ვერ გაიგებდით. ყველა ეს ემოცია ერთდროულად ბობოქრობდა მასში და რა ექნა რა ეთქვა არ იცოდა. ამ დროს დედამისიც მოვიდა ექიმს ესაუბრებოდა კატომ მისი ხმა რომ გაიგო . ტირილით მიდიოდა კატოსკენ .
-შენ იცოდი?
- რა ვიცოდი დედი , სადაა გიორგი ,
-მამას რომმ კიდე ერთი შვილი ყავდა იცოდი?
რატომ გაჩუმდი იცოდი არა ?
ხო რათქმაუნდა იცოდი შენ რა არ იცი .
პასუხს ვერ უბრუნებდა , თავი ჩახარაა და კედელს მიეყრდნო ,
გრძნობდა ძალა როგორ ეცლებოდცა, როგორ უნდოდა იქვე ჩაკეცილიყო, ძირს დაშვებულიყო , თუნდაც უფსკრული ყოფილიყო , ოღონდ კატოსთვის პასუხის გაცემისთვის თავი აერიდებინა.
-ისიც იცოდი ვინ იყო? დედა შენ გეკითხები !
არც ახლა ისმოდა პასუხი , თუმცა არც ამჯერად იყო პასუხი საჭირო , იცოდა !
-როდის გაიგე ?
-მაამაშენმა მითხრა
-და ამ ხნის განმავლობაში აზრად არ მოგსვლია რომ გეთქვა და შეგეწყვიტა ეს ხოვვა ჭლეტა არა ? არც კი გიფიქრია !
-როგორ მეთქვა დედა როგორ
- როგორ? ღმერთო შენ ნორმალური ხარ ? საკუთარმა ძმამ მომიტაცა უნდა მოვეკალი. იცი რატო არ მომკლა იცი? შენ გეკითხები იცი? შევუყვარდი , და ვარ იმისი და შევუყვარდი !
კატო უკვე ყვიროდა , მშვიდი წყნარი და თავშეკავებული კატო სადღაც გამქრალიყო . დუდუმ მოკიდა ხელი და გაიყვანა იქიდან.
-კატო ცოტახანს უნდა დაიძინო , ჭამო და დაისვენო.
-შენ გესმის ცოტახნის წინ რა მითხარი?
-რომ მიყურებდა იცი რას ვხედავდი იმის თვალებში?
ვერ გაეგო ვეზიზღებოდი თუ ვუყვარდი, ვერ გაეგო რატო არ მკლავდა. რომ არ გეპოვე ალბათ წამიყვანდა და კაცმა არ იცის რას იზამდა , ღმერთო ჩემი ჩემი ძმაააა , დუდუ გესმის? ძმა !
- ხო გავიგე და მართაი ხარ მაგრამ ეხლა ხო ვიცით ყველაფერი არა ? არც არაფერი მომხდარა .
- არაფერი მომხდარა ხო . გამიმართლა . სად არის ეხლა .
-არ ვიცი მაგრამ ვიპოვით.
-დიდ ხანს ძებნა არ დაგჭირდება , თვითონ მოვა ჩემთან .
- ემგონია მოვიდეს.
დუდუს კი ეგონა რომ არ მივიდოდა მაგრამ აკტომ ზუსტად იცოდა რომ მივიდოდა , მის სანახავად აუცილებლად მივიდოდა , ისე არ წავიდოდა რომ არ ენახა !.
-სად წავვიდეთ , ცემტან წაგიყვან დაისვენე ცტახანს .
-არა სახლშიწ ამიყვანე გეხვეწები გამოვიძინებ .
-მე უფრო კარგად მოგივლი რა წამოდი ჩვენ სახლში წავიდეთ.
- ეხლა ჩემთან წმაიყვანე და გპირდები ცოტა აზრზე რომ მოვბალ ჩავალაგებ და საერთოდ გადმოვალ ჩვენს სახლში. იქ გაჩერება აღარ მინდა.
-კარგი ჩემო ლამაზო .
ისე ავიდა სახლში დუდუს მანქანიდან გადასვლის საშუალებაც კი არ მისცა. არწმუნებდა მარტო მირჩევნია ცოტას დავისვენებ დავფიქრდები გავიაზრებ რა მოხდა და დაგირეკავო. ბევრი ეხვეწა დუდუ მაგრამ ვერაფერს გახდა.
სინამდვილეში საერთოდ არ უნდოდა კატოს იმ სახლში მისვლა , იქ ყველაფერი ეზიზღებოდა , მაგრამ იცოდა რომ იქ დახვდებოდა, თუ არ დახვდებოდა აუცილებლად მივიდოდა. რას ეტყოდა , ან რას მოისმენდა მისგან არ იცოდა მაგრამ უნდოდა ენახა , იქნებ ის დაენახა რისი დანახვაც არ უნდოდა , ის მოესმინა რისი მოსმენაც არ უნდოდა , მაგრამ მნიშვნელობა არ ჰქონდა .
სახლის კარი ფრთხილად შეაღო და სინათლე აანთო, მისაღებში არავინ იყო და თავისი ოთხისკენ წავიდა. კარი შაღო სინათლე აანთო და საწოლზე მშვიდად მძინარე დათო როსტომაშვილი დაინახა . ისეთი მშვიდი სახე ჰქონდა , დალაგებული . კატოს ბალიშს ეხუტებოდა და მშვიდად სუნთქავდა. ალბათ როგორი ბედნიერი იყო მისი სუნი თ გაჟღენთილ ბალიშს რომ ეკვროდა, თავს უსაფრხოდ გრძნობდა. ალბათ მერამდენე სიზმარს ხედავდა უკვე და ვინ იცის ვინ იყო მისი სიზმრების მთავარი გმირი. ის ვინც მის მძინარე სახეზე ღიმილს იწვევდა.