ჯერ იფიქრა გავაღვიძებო მაგრამ მერე ვერ გაბედა მიჰკარებოდა და ისევ დაცდა გადაწვიტა. საწოლის წინ სავარძელში ჩაჯდა და ისე უყურებდა თითქოს უკანასკნელად ხედავდა და უნდოდა იდმენხანს ეყურებინა სანამ ყველა ნაკვთს არ დაიმახსვრებდა რომ არასდროს დავიწყებოდა.
თუმცა დიდხანს არ დასჭირვებია ლოდინი. დათომაც თითქოს იგრზნო კატოს დაჟინებული მზერაო , მალევე გამოიღვიძა.
- რატო არ გამაღვიძე
- მშვიდად გეძინა
- გაიგე არა ?
- გავიგე
- ყოველთვის მეგონა რო სერიალები გამოგონილი იყო მაგრამ ეხლა ეგრე აღარ ვფიქრობ
საწოლზე წამოჯდა და მართლაი აბევრი ეცადა ისე შეეხედა კატოსთვის რისი უფლებაც ჰქონდა მაგრამ მასში მარტო იმ კატოს დანახვა შეეძლო რომელიც შეუყვარდა . მარტო იმას ხედავდა რაც უნდოდა .
- მეც მეგონა გამოუვალ მდგომარეობაში არასდროს ვიქნებოდი მარა დედაჩემმა და მამაშენმა ისეთი გამიჩალიჩეს.
- დარწმუნებული ხარ ?
- ვარ , შენი ძმა ვარ , მაგრამ მაგას კდიე არაუშავს ყველაზე დიდი უბედურება გინდა გითხრა რა არის ? შემიყვარდი
- ნუ
- დამაცადე რააა უნდა გითხრა .
-არ
-მე მინდა . კატო . მაგრად მიყვარხარ , რა ისე კი არა რო ვერ ვიგებდე როგორც ქალი თუ როგორც და, ისეა რა ზუსტად ვიცი რო მიყვარხარ და ვერ აღგიქვამ სხვანაირად . მომენტ არც მიცდია მაგრამ არ ვცდი როცა ვიცი რომ არ გამოვა . აზრ არ აქვს ბაზარი არაა , უნდა ავდგე და წავიდე ,მოგშორდე , მაგრამ ფაქტს ხო ვერ გავექცევით არა ? იცი როგორი სახე გაქვს? დაბნეული და შეშინებული , ეგეთი რო მოგიტაცე მასინაც არ გქონია.
- აუ ვერ ვიაზრებ რა ხდება
-რატო შენც ხო არ სეგიყვარდი .
- სისულელეებს ამბობ მე დუდუ მიყვარს და შენ ეგ თავიდანვე იცოდი
- სიმართლე გითხრა? ეჭვი მეპარებოდა. ეხლა მნიშვნელობა აღარ აქვს , სენთან ყოფნის შანსი მამაშენმა , ან იმისგან არ მინდა დედაჩემმა წამართვა .
- ტყუილად აბრალებ დედაშენს მაინც ვერ ვიქნებოდი შენთან დუდუ მიყვარს.
- ალბათ , კატო ალბათ
- ეხლა რას აპირებ
- და რას უნდა ვაპირებდე წავალ თუ ცოცხალი გამიშვეს.
- ბაბუცა როგორა?
- სტაბილურად მძიმე
-არ მინდოდა არ ვაპირებდი მის მოკვლას გეფიცები
-ვიცი , დუდუმ მითხრა ყველაფერი
-და დაიჯერე ?
- რატომ არ უნდა დამეჯერებინა სხვანაირად იყო?
-რავიცი მე ხო როსტოვსკი ვარ
- შენ ხომ გითხარი მე არც ისეთი გადასაგდები ხარ როგორიც ჩანხართქო.
რა გაცინებს , ეგრე არ იყო?
-აი მაგ სიტყვებმა მომცა იმედი. მაშინ ეგ რომ მითხარი მივხვდი რო ეერთი ადამიანი არსებოდბა ვინც ადამიანი დაინახა ჩემში . ვიფიქრე შანსი მქონდა შეგყვარებოდი, რომ მცდონოდა მაშინვე რომ მცოდნოდა , სულ გავქრებოდი , ოღონდ ბაბუცასი ან ვინმე სხვის გამო კი არა , შენს გამო . ეხლაც მარტო იმიტომ მივდივარ რომ შენგან სორს ვიყო . იცოდე სხვა მიზეზი არ მაქვს. არ ვიქნები მართალი აქ ვიყო გიყურო და მიყვარდე . შენი სიყვარულის უფლება არ მაქვს .
- დათო
- ნუ ტირიხარ რაა
- გვიანია არა ?
- რისთვის
- იმისთვის რომ ჩემი ძმა იყო
- ხოო 30 წლით დაგვიანდა ეგ ამბავი
- სად წახვალ
- რაში გაინტერესებს
- რავიცი , მაინც
- შენი ძმა ვარ არა ? სადაც შევძლებ .
- შეძლებ მაგის პირობას მე გაძლევ
- ისე მაგარი ვინმე ხარ . ისეთ რამეს მპირდები
- დუდუს ჩემს თავზე ვიღებ და ბაბუცა კიდევ მძიმედააა.
- ვაფშე თუ გაინტერესებს ეხლა ჩემთვის ერთი ტყვია მისწრება იქნებოდა.
-როდის წახვალ
- ცოტა ჩაწყნარდეს და მერე წავალ.
-ამაღამ დედაჩემი არ მოვა ალბატ არც ხვალ მანამდე დარჩი აქ არავინ მოგძებნის.
-რატო იქცევი ესე
- როგორ ესე დათო
- გაცნობის დღიდან ესე მექცევი , ოღონდ არ მითხრა ეხლა ალბატ ვგრძნობდიო
- არ ვიცი , მართლა არ ვიცი , ისიც არ ვიცი ამ ამბის მერე როგორ ვიცხოვრებ გამიჭირდება გაგრძელება. კარგი დაისვენე , მე დავრეკავ გავიგებ ბაბუცა როგორ არის . მშიერი იქნები ვჭამოთ რამე.
დათო იმის მოლოდინში რომ კატო სიტერიკებს მოაწყობდა , ან უამრავ კითხვას დასვამდა, გაუღებდა კარებს და გააგდებდა, გაოცდა კატოს რეაქციით. იმდენად რომ ყველაფერი რის თქმასაც აპირებდა თავიდან ამოუვარდა და კიდე უფრო დაიბნა.
ამასობაში ბაბუცასაც გაუღვიძია , გიორგი ბაბუციძე უკვე მერამდენედ გადაურჩა სიკვდილს , ალბათ სამართლიანად ვიტყვით რომ არანაკლებ დიდ გაურკვევლობაში იყო ვიდრე როსტოვსკი და კატო . აქამდე ის მაინც იცოდა რომ უდნა მოეკლა , ეხლა ეგეც არ იცოდა. არ იცოდა რა ექნა , როგორ მოქცეულიყო . დაუნდობელი კი იყო მაგრამ იარაღი აიღო და საკუთარ ძმას ესროლო ალბათ ყველაზე დაუნდობელ ადამიანსაც გაუჭირდება , საერთოდ მე თუ მკითხავთ არ მესმის . როგორ შეუძლიათ ადამიანებს ერთმანეთის გამეტება მაგრამ , ფაქტია ზოგი არც კი ფიქრობს ისე იმეტებს , როგორი მიზეზიც არ უნდა ჰქონდეს , ან რა მიზეზი გაამართლებს . ბბაუცასთვის რომ გეკითხათ ჰქონდა მიზეზი თან საპატიოდაც მიაჩნდა , მაგრამ მაშინ ის მიზეზიც გაუფასურებული ეჩვენებოდა და წარმოდგენა არ ჰქონდა როგორ უნდა მოქცეულიყო. თვალები გაახილა თუ არა ლაპარაკი სცადა მაგრამ ვერ შეძლო , პასუხად ექიმმა გამოუცხადა ცოტახანს თავი შეიკავეო, არ უნდოდა მაგრამ , თავი არ ჰქონდა რამე ეთქვა .
არც სანახავად შეუშვეს არავინ , დედამისსაც არ მისცეს ექიმებმა უფლება შეეხედა შვილისთვის. ალბათ ასეც ჯობდა , არც თუ ისე სახარბიელო მდგომარეობაში მყოფ გიორგის დედამისის დანახვა ალბათ კატოსავით გაანერვიულებდა.
არც დაჭრილი იყო და არც საკუთარი და შეყვარებია , მაგრამ ვერც დუდუს გაერკვია რა ხდებოდა მის თავს . მისი საყვარელი ქალი მსი დაუძინებელ მტერს უყვარდა რომელიც თურმე მისი საყვარელი ქალის ძმა ყოფილა .
მართალია ნამდვილი ბრაზილია დატრიალდა შუაგულ თბილისში , მაგრამ ასე იყო და ვერც ვერავინ ვერაფერს შეცვლიდა.
- ბაბუცა უკეთაა, კატომ შეაღო ოთახის კარი გამოარკვია ფიქრებში გართული დათო , რომელიც ერთ ადგილს მიშტერებოდა და სუნთქვითაც კი შიგადაშინ სუნტქავდა .
- კარგია
- ხო კარგია , წამოდი ჭამე
-კატო
-უბრალოდ ადექი და წამოდი ცოტა ჭამე
- უნდა წავიდე
- უნდა ჭამო
- კარგი
- აქ დაჯექი , არ ვიცი რა გიყვარს ამიტომ რაც ვიპივე ის გავაკეთე
- კარგად გამოიყურება
-უბრალოდ კვერცხია
-შენი გაკეთებული კვერცხი
- დათო
-გემრიელია
სინამდვილესიო იმ კვერცხის გემო არცერთს გაუგია , ხმაც არ ამოუღიათ ისე ჭამეს და ალაგებისას წამოდგა და წასასვლელად მოემზადა.
- დარჩი ამაღამ და დილაზე წადი
- დარწმუნებული ხარ ?
- ღმერთო ჩემო ჩემი ძმა ხარ . თურმე ჩემი ძმა ხარ ! რაში გინდა რომ ვიყოდ არწმუნებული , ისიც არ ვიცი რა უნდა გავაკეთო ეხლა იმის მერე რაც ამ ორ თეფშს გავრეცხავ . ალბათ უნდა დარჩე აბა ასეთ დროს სად წახვალ წასასვლელიც არ გექნება , ქუჩაში როგორ გაგიშვა.
კატოს სიმშვიდე სადღაც გამქრალიყო და ისტერიკა ეწყებოდა.
-კარგი კარგი დამშვიდდი ,
- ეგრე ადვილი არ არის
-ნუ სუნთქავ ეგრე ნუ მაშინებ დამშვიდდი არ წავალ ამაღამ აქ ვიქნები დილაზე წავალ.