5 თავი

იქ საშინელება დატრიალდა ყველა ჩხუბში ჩაება,დაცვა ბიჭებს აშველებდა და გოგოები კიდე მთელ ხმაზე წიოდნენ,არ შემძლო ამ ყველაფრის ყურება ავდექი და უბრალოდ წამოვედი ჩვჯექი ჩემს ახალ მანქანში,X6 კი იქ დავტოვე, როგორც კი მანქანში ჩავჯექი ადგილს მოვწყდი თოკას მივწერე რო ჩემზე არ ენერვიულა და ტელეც გავთიშე,გზაში უბრალოდ ვფიქრობდი რომ როგორ შეიძლება ადამიანის ცხოვრება 2 წუთში რადიკალურად უკუღმა ამობრუნდეს აი უბრალოდ ვფიქრობ და ვერ ვხვდები.ცხოვრება ერთი დიდი მასკარადია,რომელშიც უნიღბო ადამიანი თითქმის არ არსებობს.ამ ფიქრებშ ვიყავი როდესაც სახლში მივედი,ტანსაცმელი გავიხადე და პირდაპირ აბაზანას მივაშურე,შხაპი მივიღე,პირსახოცი ტანზე მოვიფარე და კარადასთან მივედი შავი მომდგარი,მაღალწელიანი ჯინსი ჩავიცვი შინდისფერი ტოპი და ტყავის შავი ქურთუკი ფეხზე ასევე შინდისფერი ფეხსაცმელი ოდნავ მაღალქუსლზე,შინდისფერი პომადა და ტუში,სუნამო მივიპკურე ტელეფონი და საფულე ავიღე და წმაოვედი.ალბათ გაინტერესებთ სად მივდიოდი მცხეთის გზაზე,პირველივე გადასახვევზე რბოლები ტარდება ხოლმე, მანქანაში ჩემი საყავრელი სიმღერა- Arilena Ara - Silver & Gold (Going Deeper Remix) ჩავრთე და გზას მივაჭირე ფეხი,მინები ბოლომდე ჩამოვწიე არავინ და არაფერი მადარდებდა როცა ადრენალინი მაწვებოდა სადღაც 30 წუთში დანიშნეულების ადგილზე ვიყავი იქაურობა მანქანებით და ხალხით იყო სავსე ვნახე უცხო მანქანის დანახვისაც ცოთა შეშფოთნენ მე კი მანქანა მოვაბრუნე მთელი სისწრაფით და ვიღაც ბიჭს ზუსტად ფეხებთან გავუჩერე და მანქანიდან გადმოვედი,ზუსტად იმ ბიჭს მივმართე რომელიც გაოგნებული მიყუებდა და ალბათ ეგონდა რო გავიტანდი
-უფროსი რომელია?(მე)
-აქ მე ვარ უფროსი,რა გინდა?(ის ბიჭი)
-რბოლაში მონაწილეობა მინდა, რა გქვია?(მე)
-ანდრეა,მაგრამ რბოლაში მონაწილეობის მიღების რა გითხრა თუ ვინმეს უნდა..?
-ვის უნდა ჩემთან ერთად რბოლაში მონაწილეობა?
ჩემდა საუბედუროდ ყველამ უკან დაიხია
-ხო ხედავ არავის არ უნდა შენთანერთად რბოლაში მონაწილეობა
-კარგი თუ არავის არ უნდა შენ შემეჯიბრე... ჩემს წინადადებას შეძახილები მოყვა,მიდი,მიდი
-კარგი ასე იყოს ანგელოზო,მაგრამ ფული უნდა დადო,აქ ყველა ჩამოვა ფსონს და თუ წააგებ შენი ფულიც მე მრჩება და დარწმუნებული ვარ ასე მოხდება
მე ჩემი ერთადერთი 100 ლარიანი
-ფრთხილად იყავი იმედ გაცრუებული არ დარჩე ადრეე
ვუთხარი ირონიულად და მანქანაშ ჩავჯექი, ,,სტარტთან" მივედით ჩვენი მანქანების შუაში ერთი გოგო დადგა
-3....,2....,1......
გაზს ფეხი მთელი ძალით მივადგი და აგილს მოვწყდი,მცირედი უპირატესობით ვიყავი წინ უკან რო მოვბრუნდით,გამასწრო თითქმის ,,ფინიშთან" იყო მისული რო გვერძე ჩავუქროლე თვითონაც გაოგნებული დარჩა და ადგილზე დაამუხრუჭა. მანქანიდან გადმოვედი და ყველა ჩემსკენ წამოვიდა მილოცავდნენ და მეხუტებოდნენ ბოლოს ანდრეა მოვიდა
-ჰა ჩაგივარდა კოვზი ნაცარში?(მე)
-მართალი ხარ არ ველოდი ანგელოზო(ანდრეა)
-კარგი წავედი, და მანქანისკენ დავიძარი მაგრამ ადრეა წამომეწია
-კი მაგრამ ფული?(ანდრეა)
-არ მინდა შნ დაიტოვე(მე)
-კი მაგრამ ეს წესებს ეწინააღმდეგება...ფული გამომიწოდა,აიღე
-კარგი მადლობა წავედი მანქანში
ვიჯექი როდესაც ანდრეას ხმა დამეწია
-რა გქვია ანგელოზო?
-ელენე ეს ვუხარი თუ არა მანქანა მოვაბრუნე და სახლშ მთელი სისწრაფით წავედი,სახლში მისულმა მანქანა ეზოში დავყენე და სახლში შევედი,ყველა აქ იყო კატოს გარდა როგორც კი კარები შევაღე თოკა მომვარდა და მხრებში ჩამაფრინდა
-სად იყავი გოგო ჰა?იცი რამდენი გეძებეთ?!
-ამმმ მე უბრალოდ ვსეირნობდი
-სეირნობდი კი არა რბოლაში იღებდი მონაწილეობას ჩემმა ძმაკაცმა მითხრა რამე რო მოგსვლოდა მერე?!(სანდრო)
-შენც ჩემი ძმა არ იყო რა შენ წინ თოკა დგას ვერ ხედავ? ჰა?!
-კარგი თუ ასეა ხმას არ ამოვიღებ (სანდრო) ამ დროს კარებზე ზარი იყო და გასაღებად მივედი ყველას და ყველაფერს ვიფიქრებდი გარდა ამ სურათისა... კარებში ორსული გოგო იდგა სამი ჩემოდნით
-უკაცრავად ვინ ხართ?(მე)
-შენ ელენე ხარ?
-კიიი ელენე ვარ და შენ საიდან მიცნობ ან ვინ ხარ?
-მე თოკას,შენი ძმის ცოლი ვარ
-რაა?? ღადაობ ხო?
-არაა..... და ამ დროს თოკა გამოვიდა ბავშევებთან ერთად ყველა ადგილზე გაქვავდა მიხვდი რო რაღაც რიგზე ვერ იყო და რაღაცას მიმალავდნენ
-სიმართლეს ამბობს ეს ვიღაც?! ვეკითხები და მისკენ მივიწევ,ის პასუხს არ მცემდა და
და იმ გოგოს უყურებდა მასობაში მე მის წინ დავდექი.
-თოკა გეკითხები სიმართლეს ამბობს ეს გოგო? ხმას ვუწევ მე
-კი სიმართლეს ამბობს და თვალებში შემომხედა მე თავი ძლივს მოვთოკე,რო მისთვის სილა არ გამეწნა დარწმუნებული ვარ თვალები სულ წითელი მქონდა თოკას ზურგი ვაქციე და იმ გოგოს მივუბრუნდი,ჩაცმულობაზეც ეტყობოდა რაც იყო და როგორიც.
-რამდენი ხანია რაც ორსულად ხარ ან რამდენი ხანია რაც დაქორწინებულები ხართ?და რა გქვია?
-ლიკა,მქვია,დღე-დღეზე ბავშვს ველოდები და ქორწინებას რაც შეეხება 5 თვეა. მე ისევ თოკასკენ მივბუნდი
-თოკა მართალია ეს გოგო? მან თვალებში შემომხედა მის ტვალებშ ბრაზს,ზიზღს და ტკივილს ერთად ვკითხულობდი
-კი, ეს იყო პასუხი რომელმაც თავზარი დამცა ახლა ნამდვილად რა შემიკავებია თავი და რაც ძალა მქონდა სილა გავაწანი,მან გაკვირვებულმა შემომხედა
-ეს არის ჩემი ძმა? არა გეკითხები ეს არის ჩემი საამაყო ძმა რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარდა და ყველას მერჩივნა? ამ ბოზს საწოლში ჩაუწექი ცოლად მოიყვანე შენგან ორსულადაა და ამის შესახებ არც ვიცოდი სხვა თუ არაფერი ვერ გიტან ამის შემდეგ დაიმახსოვრე რო და აღარ გყავს,აქ მყოფმა ყველამ იცოდა მაის შსახებ და ღირსად არ ჩამთვალე რო გეთქვა ეს სამარცხვინო ამბავი?! აქედან ანკამ არ იცოდა არაფერი... ყევლამ გაოცებულმა და გაოგნებულმა შემომხედა ალბათ გაუკვირდათ საიდან მიხვდაო მაგრამ ყველას სახეზე ეწერა ყველაფერი ანკა ცრემლებს ძლივს იკავებდა მას ჩემი ძმა უყვარდა ყველაზე მეტად და მან კიდე....
ეს კახპა აქ რჩება? აქ იცხოვრებს?
-სიტყვები შეარჩიე გოგო...(ლიკა)
-შენ ენა დაიმოკლე თორე გარეთ გისვრი(მე)მე ვიკითხე ის აქ რჩება?
-კი(თოკა)
-ხოდა მე ამიერიდან არ ერთი წამი აღარ ვაპირებ გაჩერებას ეს ვთქვი და ჩემი ოთახისკენ გავიქეცი თოკას ძახილისთქვის ყურადღება არ მიმიქცევია რაც ხელში მომყვა ყველაფერი ჩანთაში ჩავტენე და ოთახიდან გამოვვარდი როგორცი გავედი თოკა გადამიდგა
-ელ დაიკო გთხოვ არ წხვიდე რა,მარტო არ დამტოვო გთხოვ
-მე ძმა უკვე აღარ მყავს ვუთხარი საშინად ცივი ხმით და უფრო ცივი თვალები შევანათე
კარებიდან გავდიოდი როცა სანდრო მოვიდა
-ელე მე წაგიყვან
-არ მინდა აქ დარჩი გოგოებს მიხედე
-კი მაგრამ ელე
-არანაირი მაგრამ სანდრო მხოლოდ ეს ვუთხარი და სახლიდან გამოვედი მანქანაში ჩავჯექი და მთელი სისწრაფით მოვწყვდი ადგილს გზაში ათასი აზრი მიტრიალებდა თავში,სრული ქაოსი იყო მთელი ჩემი ცხოვრება, ცრემლები ღაპა-ღუპით ჩამომდიოდა ყველაფერზე ვფიქრობდი და თან არაფერზე ყველა მტელი აზრები მაწვებოდა თავში, ფიქრებში ვიყავი როცა შექანება და ლეწვის ხმა ერთი იყო მერე იყო:ტკივილი,სინათლე და ბოლოს სიბნელე ხო აი ის შავი სიბნელე რომელიც ასე მიზიდავდა