ტელეფონის ეკრანს ვუყურებ 2:45, ელენას გადავხედე მშვიდად ძინავს, ტელეფონზე ფანარს ვანთებ და ვეძებ მეორე სართულზე სად არის საპირპარეშო მაგრამ ვერ ვაგნებ ამიტომ პირველ სართულზე ჩავდივარ სამზარეულოს კვევით, საპირფარეშოდან გამოვდივარ თუ არა წყლის დასალევად სამზარეულოში შევდივარ, მაცივრიდან წყალს ვიღებ და დიდ ჭიქაში ვასხამ
- მეც დამისხი, წყურვილი მკლავს ხოლმე - შიშისგან ავხდტი და ბეკას კინაღამ ბოთლი თავში ჩავარტყი
- იქნებ გული არ გაგეხეთქა- ბეკასთვის ახალ ჭიქას ვიღებ და წყალს ვუსხამ
- იცი შენს სუნს გამოვყევი, არ მეძინა გავიგონე ფეხის ხმა შემდეგ შენი სუნი მეცა - ბეკა ისე მიყურებს მინდა ხელი შევახო მის ტუჩებს რომელიც ლაპარაკის დროს უფრო ლამაზია,მის ერმანეთში გადახლართულ თმებს და ლამაზად მოყვანილ ნიკაპს
- მე...მე ესე ნუ მელაპარაკები - მეტყელების უნარი მერთმევა და ბეკაც ამით სარგებლობს
- იმიტომ რომ გიჟდები შენზე, ვერ ხვდები? არა ვიცი რომ ხვდები თუმცა შენ ხომ ძალიან ნაზი და მორცხვი ხარ.
- არ ვგიჟდები შენზე! და საერთოდ არ ვარ ეგეთი მორცხვი
- არ ხარ არა? მაშინ მაკოცე, გაბედე და მაკოცე. - ახლოს მოდის და ჩემს თმას სუნავს შემდეგ ყელზე გადადის მისი პატარა წვერის შეხება მთელ ტანში ჟრუანტელს მგვრის და ვშეშდები
- გადი გთოხვ, რატომ უნდა გაკოცო?
- იმიტომ რომ გინდა ანასთასია, მე ხომ გითხარი სანამ შენით არ მაკოცებ მე არ გაკოცებ თქო - მშორდება და კარებისკენ მიდის, ერთხელ ანასტასია ამას რისი გაკეთებასაც აპირებ ინანებ თუმცა ძალიან გვიანი იქნება
- ბეკა - კარებთან მისული ჩემსკენ ტრიალდება მე კი მივდივარ და ვკოცნი, თავიდან გაოცებული არ მყვება შემდეგ ხელებს წელზე მხვევს და მთელი არსებით, მთელი ემოციებით მკოცნის, სამყარო ჩვენს გარშემო ქრება არავინ აღარ არსებობს ჩვენს გარდა. ხელში მიყვარს და ბარის მაღალ სკამზე მაჯენს თან კოცნას არ წყვეტს, უცებ ტუჩებს მაცილებს თვალებში მიყურებს როდესაც რწმუნდება რომ ეს მინდა, მინდა მაკოცოს კვლავ მის რბილ ტუჩებს მაწებებს თმაში ხელებს მიცებს როგორც მე, ნაზი და რბილი თმა ჰქონდა. ტუჩებს ვაშორებ და ვეხუტები მინდა ეს წამი გაჩერდეს მინდა რომ უბრალოდ ის ესე ჩემთან ჩახუტებული დარჩეს ყოველთვის.
- ანასტასია მე...
- ჩუუ, არაფერი თქვა, არაფერი.
ტუჩზე ნაზად ვკოცნი და ვშორდები, ის ისევ ისე დგას.
კიბეებზე სწრაფად ავდივარ რომ ვერ დამინახოს როგორი დაბნეული და შეძრწუნებული ვარ, ეს ჩემი ყველაზე ცუდი თუმცა საუკეთესო გადაწყვეტილებაა იყო მისი კოცნა, ალბათ სიცოცხლის ბოლო წუთამდე მემახსოვრება ის ტუჩები რომელიც ჩემი არა არის.
მზის სხივები თვალებს მწვავს და თვალებს ვახელ
- ფარდები რატომ არ გადაწიე ელენა... - ოჰჰ ოთახში მარტო ვარ. ჩემს შორტს და შავ ბრეტელებიან მაისრურს ვიღებ და ქვევით ჩავდივარ, სამზარეულოში შესვლა არ მინდა ალბათ ხვდებით რატომაც მაგრამ ელენას ღიღინი იქიდან მესმის და იძულებული ვარ შევიდე
- გაიღვიძე მძინარა? - მეცინება, სიცილი ხარხარში გადამდის როდესაც ელენას ფქვილში ამოსვრილს ვხედავ, ბეკას წინსაფარი უჭირავს და ელენას ბრძანებებს ბუზღუნით ასრულენს
- რას აკეთებთ?
- აი ჩემმა "კულინარმა" დამ გადაწყვიტა კრუასანები დააცხოს რომლის აზრზეც არარის და ვიღაც დიდ მკერდიან გოგოს ვიდეოს უყურებს რომ ისწავლოს,იმან კი თავისთვის არ იცის და ბოლოს კადრში ნაყიდ კრუასანს გვიჩვენებს - ბეკა ისეთი ხმით ამბობს, სიცილს ვიწყებ და ბედნიერი ვარ რომ ის დისკომფორტში არ არის გუშინდელელი კოცნის შემდეგ მაგრამ უფრო მეტად ის მიხარია და მიკვრის რომ მეც არანაირ დისკომფორტს განვიცდი.
- ჯერ ერთი ეს გოგო მხოლოდ კრუასანებს კიარ აცხოვბს ბევრ დესერტებს და ჯობია საათს დახედო და გასქურიდან გამოიღო, მე კი მანამდე წყალი უნდა გადავივლო ეს თეთრი ხელები არ შემიძლია - მოდის ლოყაზე მკოცნის და წუწუნით ტოვებს სამზარეულოს
- ჩაი თუ ყავა? ბოლომდე მზარეულად ჩავთვლი თავს - მეუბნება ბეკა და ცხელი ჟარონიდან იყებს კრუასანს რომელსაც სასაცილო ფორმები აქვს - ეგრე ნუ უყურეებ, მთავარია გემო და არა გაეგნობა
- ყავა მინდა ძლიერი, დღეს მე უფრო დიდი კულინარი უნდა გავხვდე ვიდრე ოდესმე
- ჰა ჰა ჰა, ერთი სული მაქვსს. მაინტერესებს დედაშენი იტუებოდა თუ არა... შაქარი?
- სამი, ოჰჰ ისევ მეძინება
- სამიი? ამდენი არ შეიძლება ორს ვიზამ
- აიიიიი მეც მოვედიი, აბა გასინჯე კრუასანი? აუ არ მითხრა რომ საშინელება იყო თორემ თაავს აუზში დავიხრჩობ ეხლავე! - ელენა ხელებს გულზე იდებს და განწირული ყვირის
- ჯერ არ გამისინჯავს დამშვიდდი
- მერე რას ელოდებიი? - ბეკა ყავას და დიდ კრუასანს თეფშზე მიდებს, წამით თვალებში მიყურებს და ჟრუანტელი მივლის,შემდეგ ტუჩებზე მიყურებს მზერას ვარიდებ და კრუასანს ვსინჯავ და სასიამოვნოდ გაოცებული ვრჩები
- არ მჯერა, ძალიან გემრიელიაა - ბეკა და ელენა ჩემს პასუხს ხმა ისე ელოდნენ სიხარულით ერთმანეთს ჩაეხუტნენ და ხტუნვა დაიწყეს
- კარგი თუ კარგია მეც გავსინჯავ - ბეკა კრუასანს სინჯავს და გვერდით მიჯდება
- ოჰჰ კარგია შენი ხელით გაკეთებულის გასინჯვა
- შენი ხელით? შენ მხოლოდ ჟარონაზე აცყობდიი ბეკა
ბევრი ვიცინეთ, ელენსაც და ბატონ ნიკოლოსაც მოწონათ ელენას და ბეკას საფირმო კრუასანი, დედა და მამა სამ საათში ჩამოვიდოდნენ მე კი პროდუკტი უნდა მეყიდა საღამოს ვახშმისთვის, ქართველიშვილებს საღამომდე დავემშვიდობე და სახლში წავედი, წყალი გადავივლე მოკლე თხელი ყვავილებიანი სარაფანი ჩავიცვი ტაპლები, ფული ავიღე და გუდვილში წავედი, სია ჩამოვწერე რაუნდა მეყიდა რომ არაფერი დამვიწყებოდა, მზიანი დღე იყო ამიტომ სათვალე გავიკეთე მზის სხივები თვალებს მიწვავდნენ. გუდვილი ახლოს იყო ამიტომ ფეხით ვარჩივნე წასვლა, აყვავენული ხეეების და ყვავილების სუნი იყო გამეფებული ქუჩებში.
ყველაფერი ვიყიდე, დედას დავურეკე და ვახშმის შესახებ ვუთხარი
- საყვარელო მარტო შეძლებ? ერთ საათში მოვალთ და დაგეხმარები, კარგი? - საათს დავხედე უკვე ექვსი სრულდებოდა მე კი ელენას ვუთხარი რვაზე მოდით თქო
- არა დედა არ მინდა, ხოიცი არ მიყვარს ჩემთან ერთად სამზარეულოში ვინმე რომ არის, გავიქეცი ყველაფერი უნდა მოვასწო, გკოცნით.
მაგიდან წითელი გადასაფარებელი გადავაფარე, ორი სანთელი ოქროსფერ სასანთლეში ჩავდე, სამნაირი სადილი და ორი დესერტის მომზაადება როდესაც დავამთავრე მაშინ ამოვისუნქე. სუნელების სუნი ამდიოდა ამიტომ წყალი უნდა გადამევლო და ლავანდის სურნელით შემეცვალა. უკვე რვის ნახევარი იყო ამიტომ სწრაფად გადავივლე წყალი და წითელი სარაფანი ჩავიცვი თმები დედას დავაპრწნევინე და ყვევით ჩავედი, ელენს მივწერე " სად ხარ?" მალევე მომწერა " მამა ათი წუთის წინ მოვიდა, გამოვდივართ".
- ანასტასია ესე ჩემთვის არ აკეთებ სადილს - ბიზღუნებდა მამა და დედა
ამშვიდებდა
- ესეთი ეჭვიანი არ უნდქ იყო, რომ გათხოვდება რაღას იზამ?
- გათხოვდება? არააა როგორ თუ აქედან უნდა წავიდეს და მიგვატოვოს?
- კარგით რა, მე ხომ შეყვარებულიც კი არ მყავს და როცა მეტყვი მაშინ გაგიკეთებ ხოლმე - ზარის ხმაზე დედამ გამომძახა გააღე,მე სუფრას მივხედავო
- ანასტასიააა - ელენა პირველი შემოვიდა და მამას მეგობრულად მიესალმა, ბატონმა ნიკოლოზმა თეთრი მშრალი ყვინო მოიტანა და სუფრას ყველა ერთად მივუსხედით. ბეკა ჩემს გვერით იჯდა და მამას მხიარულად ელაპარაკებოდა.
- ყველაფერი უგმერიელესია, მგონი ელენსაც კი აჯობე - ბატონმა ნიკოლზმა ცოლს სიცილით გადახედა
- არა, ელენი უგემრიელეს კერზებს აკეთებს მას ვერც კი შევედრები
- არა საყვარრელო, ჩემს ასაკში შენ ბევრად კარგი მზარეული იქნები.
ბევრი ვილაპარაკეთ , ვიცინეთ და ქართველიშვილების ნიუ-ორკელი ცხოვრება გავიგეთ, დესერტისთვის სამზარეულოში ფრუჭერებში შოკოლადის მუსს ვასხავდი ზურგზე ხელის მოვევა რომ ვიგრძენი
- ისევ ის სურნელი, თავბრუდამხვევია. - ბეკას თავკ ჩემს ყელშკ ჰქონდა ჩადებული, ტანში ჟრუანტელმა დამიარა
- ბეკა მომშორდი ვინმე დაგვინახავს - მისი გაწევა ვცადე მაგრამ მან მომატრიალა და მის პირისპირ დამაყენა
- მომენატრე. - და მაკოცა, ვერ მოვითბინე და ავყევი მაცივრის კარს ავაკარი და თმებში ხელი შევუცურე ხელს ბარძაყზე თანაბრად მისვამდა, სიამოვნეისგან ამოვიკვნესე ის ისეათი ტკბილი იყო
- ანასტასიაა - გაიგონე დედას ხმა და ბეკას სწრაფად მოვცილდი
- მოვდივარრ, უნდა გავიდე, ჯობს პირველი შენ გახვიდე - მომღიმარ ბეკას ხელო ვკარი
- მისმინე ანასტასი...
- ჩუუ, შენ შეყვარებული გყავს და ეს ორივემ ვიცით, ეს უბრალოდ გატაცებაა და მესმის ბელა, ეს ბოლო იყო
- რას მიმანიშნებ ესეიგი შეყვარებული რომ არ მყავდეს ერთად ვიქნებოდით? კარგი შემოთვაზებააა დავფიქრდები - ისე გადის ვერაფრის თქმას ვერ ვასწრებ
სუფრასთან ვზივართ როდესაც ზარი ისევ რეკავს.
- ანიიი? - მოკვირს ანის აქ რაუნდა, ყველგან ეს რატომ უნდა იყოს?
- გამარჯობა ანასტასია,იცი ბეკას ნახვა მინდოდა მაგრამ სახლშკ არავინაა, დილით მითხრა რომ აქ მოდიოდნენ, არმპასუხობს და... - გულს ვიიმედებ რომ იმიტომ არ პასუხობს დღეს მათი ყოფოს ბოლო დღეა, ელენას დათმული ვადკს ბოლო დღე, ბეკა მას დაშორდება.
- შეიძლება შემოვიდე? - მეკითხება და თავს ვუქნებ, ეს გოგო ისეთკ ნაგლია მინდა თავი მოვუგრიხო
ყველა გაკვირვებული უყურებს ოთახში შესულ ანის, განსაკუთრებით კი ბეკა და ელენა
- ანი აქ რას აკეთებ? - ეკითხება ბეკა არეული სახით
- იციი, თქვენთან მოვედი და სახლში არ იყავით, ვიფიქრებ აქ იქნებიან თქო - დედამ ანის სუფთა თეფში მოუტანა
- კარგი რომ მოხვედი, ბეკას მეგობარი ხარ ეგ არაფერი
- იცით ბატონო ნიკოლოზ, ელენ მე... ჩვენ მე და ბეკას რაღაც გვაქვს სათქმელი, შეიძლება აქ ამის ადგილი არა არის მაგრამ ვერვ ვითბენთ ბეკას კი თქვენი რცხვენია - მე და ელენა ერთმანეთს ვუყურებთ გაოცებული, ბეკა ანის გაოცებული და გაბრაზებული უყურებს
- ანი აქ ამის ადგილი არარის...
- ვიცი, მაგრამ უნდა ვთქვა ბეკა, მე და ბეკა უკვე დიდი ხანია შეყვვარებულები ვართ.
რა გითხრათ? ამის შემდეგ ისეთი ქაოსი დატრიალდა ვერც კი წარმოიდგენთ აცრემლიანებული ელენი ჩემს მშობოენდ დაემშვიდობა მადლობა გდაგვიხადა და თითქმის სახლში გაიქცა ბატონი ნიკოლზიც უკამ მიყვა, ელენა კი ანის ისე უყურებდა მეგონა შიაზე გაგლეჯდა თუმცა მეს ასე ვუყურებდი და ბეკა? ბეკა ანის ხელზე წვდა და გარეთ გაიყვანაარ ვიცი იქ რა ხდებოდა მაგრამ მშვიდობა არ იყო. დედა და მამაც შოკირებულები იყვნენ და უხერხულ მდგომარებაში,ელენას უთხრეს ჩვენთან დარჩიო და ელენა ჩემს ოთახში ავიყვანე
- არ მჯერაა იცი არ მჯერა? ეს როგორ გაააკეთა თან აქ. იცი ახლა რა მოხდებაა? დედა ცოტახნის შემდეგ ორივეს აპატიებს ბეკა კო ვეღარ დაშორდება რადგან მამა არ აპატიებს " ბაბნიკობას" და ასე რომ გააფიციალურა ამის შემდეგ ვეღარ დაშორდება, მენ ეს იცოდა! - ფანჯარაში ვიყურები და თვალებიდან ცრემოები მომდის გული ამოვარდნაზე მაქვს, ელენა მიახლოვდება და ცრემლებს ვიწმინდავ ვერაფერი რომ ვერ შენიშნოს
- მესმის, ვიცი ჩემო გოგო, იტირე და მოგეშვება. ის შენი ცრემლების ღირსი არარის. - და ხმამაღმა ვიწყებ ტირილს.