დილით ლექცია მაქვს ლექცის შემდეგ ბოლო გამოცდა, ელენას ვაფრთხილებ ადრე უნდა გავიდე ვეცდები არ გაგაღვიძო თქო.
მაღვიძარა 07:00საათზე რეკავს, გარეთ უკვე მზეა ამოსული, სწრაფად ვივლებ წყალს შემდეგ ტყავის მოკლე ქვედალაბას და თეთრ სადა მაისურს ვიცმევ, კონვერსებს და თმებს ვისწორებ. პირველ სართულზე ჩავდივარ დედას და მამას უკვე ღვიძავთ, მამა ჩაცმულია და გასასვლელად ემზადება დედა კი ატლასის ხალათით ზის სამზარეულოში
- დე დღეს არ მუშაობ?
- არაა გუშინ , ბოლო გაკვეთილი მქონდა. ბოლო გამოცდა გაქვს?
- კიი, სამზე მოვალ. ელენას ძინავს
- საუზმეს გავუმზადებ, ცოტას ვიჭორავებთ
- გაგიყვანო?
- კი მინდა, ყავას გზაში მიყიდი? - მამა მიღიმის და კარებს ფართოდ მიღებს
- დედას ვკოცნი და წინ მამას გვერდით ვჯდები
- რძიანი თუ ურძეო?
- ურძეო, შაქარი ორი.
ჩემი კურსელები აშკარად ბედიერები არიან, დღეს ხომ არდადეგები ოფიციალურად იწყება. მაგრამ გამოცა იწყება თუ არა მდუმარება ისადგურებს. ყველაფერი ვიცი და სწრაფად ვავსებ შემოსახაზებს ლეკტორს ნამუშევარს ვაწვდი და კაფეტერიში მივდივარ, სანამ ყველა არ დაამთავრებს პასუხების ფურცელს არ გვაჩვენებენ.
- აი ის კრემიანი კუასანი - ვეუბნები და ჩემი კრუასანიანა ოთახის კუთხეში ვჯდები, ვუყურებ ჯგუფურად შეკრილ სტუდენტებს რომლებიც იცინია ერთმანეთს ყველაფერს უყვებიან და ცოტატი ვეჭვიანობ კიდეც.
- მე შოკოლადიანი კრუასანი მირეჩევნია - თავს ვწევ და ვეღარც კი ვახამხამებ, ჩემს წინ ოდნავ ხვეულთმიანი ბიჭი დაჯდა, თმები ყურებს ადნავ ყვემოდ ჩამოდიორა და ალაგ-ალაგ დახვეულიო, ქვედა ტუჩი ზედაზე დიდი ჰქონდა, ცხვირი კი იდეალური, მარხენა ხელი ნიკაპზე დაიდო და ყავისფერი თვალებით შეომხედა
- მე შოკოლადს არ ვჭამ
- მოიცა არ ჭაამ? გოგოები ხომ გიჟდებიან შოკოლადზე, ყვავილებზე
- დიდად არც ყვავილები მიყვარს და საერთოდ ვინ ხარ?
- უი ბოდიშიი, მე რიჩი ვარ - ხელს მიწვდის და მეც მის ხელს ვეხები
- მე...მე ანასტასია ვარ
- ერთ კურსზე ვართ
- რა მართლა? - არასდროს შემიმჩნევია თორემ აშკარად არ დამავიწყდებოდა
- კიი, დაგინახე როგორ წერდი მალევე დაამთავრე, ხოდა გამოგყევი 7შეკითხვას გარტყმით ვუპასუხე
- რააა? ეს ხომ ფინალურია? ასე არ უნდა მოქცეულიყავი
- პირიქით უნდა მოვქცელიყავი. ოხხ მოვიდნენ - ჩვენსკენ ორი გოგო მოდიოდა რომლებიც ერთმეთეთს ისე გვანდნენ ყბა ჩამომივარდა
- ტყუპებო, აქ დაჯექით. გაიცანით ეს ანასტასიაა - გოგონები მხიარულად მომესალმნენ და ორვემ ლოყაზე მაკოცა, შემდეგ ერთი მე მომიჯდა მეორე რიჩის
- მე ევა ვარ, ის კი ემა - სახელებიც კი არაჩვეულებრივები ქონდათ ამ ორ ქერა გოგონას
- რიჩი იცი ისეთი ბედნიერები ვართ, დღესს წამების ბოლო დღეაა - თქვა ჩემს გვერდით მჯდომმა როგორც მივხვდი ემამ
- დიახააც, დღეს სადმე ხოარ წავსუიყავით მაგალითად ლისზე? მერე კარაოკეში, შენი ძმაკაცები მოდიან რიჩიკო რას იტყვი? - რიჩი მიყურებს და იღიმის - აჰჰჰ ხო, შენც წამოდი ანასტასია, ყველას გაგაცნობთ მე და ემმა გაერთობი
- იცი არც კი ვიცი...
- წამოდი შეგიძლია წამოიყოლო ვინმე, მაგალითად შეყვარებული - გამმცდელად მეუბნება რიჩი და მისი თეთრი კბილებით მიცის
- დაქალს წამოვიყვან - ელენა უარს ნამდვილად არ იტყოდა.
გამოცდაზე თითმის უმაღლესი შეფასება მივიღე, რიჩიმ კი ჩემზე სამი ქულით დაბალი, ტყეპები იმდენად სასიამივნი გოგონები იქვნენ მათთან ლაპარაკო მსიამოვნებდა ბოლოს საღამომდე დამემშვიდობნენ და წავიდნენ. მე და რიჩი ერთად წამოვედით უნივერსიტეტიდან და ყველაფერს მიყვებოდა მასზე
- ცისფერი კაბა და თეთრი კედები - მეუბნება თუმცა ვერ ვგებულობ
- რა?
- უნივერსიტეტის პირველ დღეს გეცვა, სახე აწითლებული გყონდა და ცდილობდი შეუმჩნეველი ყოფილიყავი თუმცა არ გამოგივიდა
- შენ რა გახსოვს? - გაოცებას ვერც კი ვმალავდი
- რათქმაუნდა - ქუჩაში სიარულისას რიჩის თითქმის ყველა გოგო თვალებით ჭამდა და ამაზე უფრო ვმხიარულობდი - გინდა სახლამდე მიგაცილო?
- არა, ტაქსით წავალ
- მაშ საღამომდე ანასტასია.
სახლში მისული, ელენა სამზარეულოში ჭურჭლის რეცხვის პროცესში დამხვდა თან რაღაცას მღეროდა.
- მოხევედიიი?
- კიიი
- რა ქენი?
- უმაღლესიი - ელენა ქაფის ბუშტუკებს ჰაერში ისვრის და ყვირის
- რა მოხდაა? - დედა გიჯივით შემოდის სამზარეულოში
- უმაღლესი ქულაა - ყვირის კვლავ ელენა და დედაც ჰყვება.
მე და ელენა ჩემს ითახში ვართ თან ტანსამელს ვარჩევ
- მიდიხარ სადმე?
- მივდივართ
- საად? - ყველაფერს ვუყვები საღამიზე, რიჩიზე, ტყუპებზე
- დაჯექი ანასტასია, რაღაც უნდა გითხრა - მის სერიოზულ სახეს რომ ვხედავ მის გვერდით ვჯდები
- რამე მოხდა? ელენი ისევ ცუდადაა?
- ეს ელენს არ ეხება
- აბა?
- მე, ჩემს ცხოვრებას.
- ამოღერღე რააა
- მე... მე ქალები მომწონს და არა კაცები, მე ლეს'ბოსელი ვარ

***
ანასტასია ჯერ გაოცებული მიყურებს, ვკანკალებ და ისე მეშინია მისი რეაქცისს ვდგები და ოთახშ ბოლთას ვცემ, ის უცებ ხმას იღებს
- თაბრუ დამეხვაა
- რაა?
- ისეთი სახე გაქვს ვითომ ეხლახანს მითხარი კაცი მოვკალიო, მისმინე ელენა, ლილის გარდაცვლების შემდეგ ჩემს ცხოვრებაში პირველად მყავს მეგობარი რომელიც დასავით შემიყვარდა. გთხოვ თუ გგონია რომ ვერ გაგიგებ შენი ორიენტაციის გამო. სრულებით არ მაინტერესებს გოგოები მოგწონს, ბიჭები თუ ორივე ერთად. შენ ჩემთვის კვლავ ის ელენა ხარ რომელიც საოცრად მიყვარს - ცრემლებს ვერ ვიკავებ, ის ისეთი არაჩვეულებრივია რომ ვგიჯდები. ნიუ-იორკში ბევრი მეგობარი მყავს თუმცა მისნაირი არავინაა.
- მიყვარხარ ანასტასია, შენ შეუდარებელი ხარ - კვლავ მეხვევა
- აბა მივდივართ საღამოს?
- რა თქმა უნდა.
ანასტასიას ტანსაცმლის შერჩევაში დავეხმარე და სახლში წავედი, იმ რეალობაში უნდა დავბრუნებულიყავი რაც იქ მელოდა.
სახლში მხოლოდ დედა დამხვდა, აუზთან იჯდა და კამკამა წყალს ჩაფიქრებული დაჰყურებდა
- დედიკო - მივედი და თავი მხარზე დავადე,მანაც ხელი მომდვია - როგორ ხარ?
- არვიცი, გული მეტკინოს იმის გამო რომ ჩემი შვილი მატყუებდა თუ იმის გამო რომ ყველაფერი ვიცოდი და ამაოდ ველოდი დიდი ხნის წინ სიმართლეს რომ მეტყოდა
- რააა იცოდი?
- რა თქმა უნდა ვიცოდი, მე დედა ვარ და ჩემი შვილს ჩემზე კარგად ვერავინ იცნობს
- და რატომ არ უთხარი ბეკას?
- შენი აზრით? მაინტერესებდა რამდენი ხანი მეთამაშებოდა, არ ვიცი რას დავაბრალო ეს ყველაფერი. იმას რომ ჩვენზე თქმა უბრალოდ ერიდებოდა როცა იცოდა პირიქით გაგვიხარდებოდა თუ არ უყვარს. ჩემი აზრით მეორე, მას არ უყვარს ის გოგო. უბრალოდ გულს ვერ წტენს
- როგორ მოიქცევი?
- დაველაპარაკები ბეკას შემდეგ ანის, ოღონდ ჯერ არა. უნდა დავმშვიდდე.
- დე მეც ვიცოდი უბრალოდ არ...
- ვიცი ნუ მიხსნი რომ არ შეგეძლო გეთქვა, ის შენი ძმაა და მის საიდუმლოს ვერავის ეტყოდი
- შენ საუკეთესო დედა ხარ - ლოყაზე ვაკოცე და ცრემლი მოვწმინდე
- შენთვის, მხოლოდ შენთვის ვარ.
დედას დამაძინებელი დავალევინა და ლოგინში დავაწვინე, ველოდებოდი როდის დაიძინებდა და შემდეგ ოთახიდან გამოვედი, ბეკა დედას ოთახის წინ იდგა
- როგორაა?
- შენი აზრით?
- მე არ ვიცოდი, ანი თუ ესე მოიქცეოდა
- მისმინე ბეკა, ეს ხომ უნრა მომხდარიყო, დედა გულნატკენია რომ ამდენი ხანი უმალავდი და მეგობრად წარუდგინე მშობლებს ესაა და ეს
- მესმის, მეც არვარ კარგად. ხოიცი ვერ ვძლებ დედასთან ნაჩხუბარი რომ ვარ
- დრო სჭირდება, დააცადე.
- ანასტასია როგორაა?
- მშვენივრად გამოცდებში უმაღლესი ქულა აიღო. დღეს მის უნივერისტეტელ მეგობრებთან ერთად მივდივართ - ბეკას სახე შეეცვალა და ყელზე კაპილარები დაეჭიმა
- რატომ? ჩვენ ვერ წავიდიდით?
- ჩვეენ? ბეკა შენ ანის მიხედე და ანასტასიას თავი დაანებე, ძლივს გაიცნო წესიერი ბიჭი
- რაააა?!
- მოკეტე - ხმა არ ამოვაღებინე და ოთახის კარი მივიჯახუნე.

***
ელენას წასვლის შემდეგ საგონებელში ჩავარდი, ჩემთვის მართლა არ ჰქონდა აზრი მაგრამ ცოტათი დისკომფორტი ჩავარდი, მაგრამ მაინც ბედნიერი ვიყავი ელემა რომ მყავდა და მის ბედნიერებასაც ხელს შევუწყობდი.
- სად მიდიხარ დედას ყვავილო? - დედა ოთახში შემოდოს და ჩემს ლოგინზე წვება
- კურსელებთან ერთად მივდივარ ლისზე, ელენაც მიმყავს
- მართლა? ძალიან კარგი, მიხარია რომ ცხოვრებას ფეხი აუწყვე
- დედა, ხომ იცი ლილი არასდროს დამავიწყდება, ის ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია რომელიც მოუნელებელ ტკივილად დარჩება.
- ვიცი ყვავილო, განა მე და მამას დაგვავიწყდება? ის...ის ისეთი ლაღი იყო. გახსოვს მე და მამამ რომ გიყვირეთ და ლილიმ რომ დაგიცვა? მერე ტირილი შენს მაგივრად დაიწყი და მთელი ღამე ჩახუტებული ეძინა შენთან.
ბევრი რაღაც გავიხსენეთ და მოგონებების მორევშ გადავეშვით.ცრემლებიც წამოგოგვივიდა შემდეგ სიცილში გადაგვივიდა ბოლოს დედას მივუწექი და ორივეს ჩაგვეძინა. ტელეფონის ხმამ გამომაღვიძა, უკვე ბნელოდა
- მზად ხაარ? სად გაქვს ეგ ტელეფონი? - საათს დავხედე რვა სრულდებოდა და გიჟივით წამოვხვტი ლოგინიდან
- მე და ნინას დაგვეძინა, ნახევარ საათში მზად ვიქნები, გკოცნიიი - და გავუთიშე.
ელენას შერჩეული კლასიკური დაკლეტკილი შარვალი და ატლასის ბრეტელებიანი შავი მაიკა ჩავიცვი, შარვალი ტანზე მოტმასნული მქონდა და ძალიან მიხდებოდა. მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და კოსა უდნავ ჩამოშვებული ფრთხილად შევიკარი. დედას პლედი დავახურე და ოთახიდან ჩუმად გავედი. მამას დავურეკე და ვუთხარი საღამოს წასვლაზე მითხრა ძალიან არ დააგვიანოო და გამითიშა. ელენა უკვე ჩემი სახლის წინ იდგა.
-ანასტასია რაღაც უნდა გითხრა? მაგრამ შემპირდი რომ წავალთ და შევირგებთ. დღის ბოლოს უნდა მეთქვა თუმცა არ შემიძლია რომ არ გითხრა
- ნუ მაშინებ ელენა თქვი
- ანის და ბეკას ვიდეოჩათის ლაპარაკს მოვუსმინე ჩუმად, ანი ფეხმძიმეთაა უკვე ორი თვისა და მოშორებას არ აპირებს.


იმედია მოგეწონებათ და ტემპერატურის აწევას და დაძაბულობას არ მიწყენთ. თუმცა ვეცდები მალე გავანეიტრალო ყველაფერი! ❤️