ერთი საათის განმავლობასი ვიყავით იქ... მე და მათე დივანზე ვიჯექით და ყავს მიივირთმევდით და ველაპარაკებოდით აღმზრდელს.
-მგონი ჩვენი წასვლის დროა არა მათე?-მათეს გადავხედე.
-აჰამ, დროა წავიდეთ.- თქვა და წამოდგა...
-სასიამოვნოა თქვენი აქ სტუმრობა ყოველთვის, რომ უხარებთ გულს ბავშვებს...
-აბა რას ამბობთ ეს მე ვაბოდებ ამ პატარებზე ასეთი საყვარლები, უცოდველები და დაუცველები, რომ არიან...- საყვარლად გავუღიმე და მარისთან მივედი...
-მარუსა ჩვენი წასვლის დროა...- ჩავჩურჩულე ყურში...
-ნიატო აქ ძალიან კალქიაა...- მითხრა მოწყენილმა.
-ვიცი მარა კიდევ მოვალთ ახლა კი დროა წავიდეთ.
-ქო?-მკითხა ბედნიერმა.
-ხო ოღონდ ახლა წავიდეთ.
-ქო კალქი...- მითხრა მოწყენილმა ბავშვებს დაემშვიდობა. მათგან ისეთი სითბო მოდიოდა, რომ აი საოცება იყოო... ყველას დავემშვიდობეთ და მანქანაში ჩავსხედით...
-აბა სად წავიდეთ? ასეთ მშვენიერ დღეს ხომ მშვენიერი დასასრულიც უნდა...- თქვა მათემ ეშმაკური თვალებით...
-ჰმმმ.. მარუს მგონი დროა შენ გადაწყვიტო...
-მმმ... მოდიი ბომბოლაააზეე აიდეეთ...- გაბრწყინებულმა ამოთქვა...
-კარგი ასე იყოს..- მათეც დაეთანხმა...
-რა გაეწყობა მომიგეთ...- ხელები დანებების ნიშნად მაღლა ავწიე, რადგან ეს იდეა თავიდან არ მომეწონა.... ცოტახანში უკვე ერთ-ერთ ატრაქციონზე ვიჯექით და ვერთობოდით... დრო ისე გავიდა, რომ ვერც კი გავიაზრეთ. ბოლოს, როდესაც კიდევ ერთი ატრაქციონიდან ჩამოვედით საათს დავხედე..
-ღმერთო სამი საათია აქ ვართ უკვე რვა საათიაა...- ვთქვი გაოცებულმა და მათეს გადავხედე.
-უი მოდი ახლა Mc-ში წავიდეთ და მერე სახლში...
-ლა მაგალიაა მაჩეე ძალიაან მიკალქალ...
-მეც წიწილა მეეც-ხელში აიტაცა და ჩაკოცნა, ისიც კისკისებდა.
-აუუუ მაჩეე წიწილაშ ნუ მეძაქიი...
-წიწილა ხარ დაა...-ისევ დაიწყო მისი ჩაკოცნა... ხალხი ღიმილიანი სახით გვიყურებდა ზოგი მოვიდა და გვითხრა რა ლამაზი შვილი გყავთო რაზეც მე და მათეს გვეცინებოდა.
ბოლოს უკვე საშინლად დაღლილებმა მივაღწიეთ სახლამდე და კარები შევაღეთ, მარუსას ხელები ბევრი სათამაშოებით ქონდა დაკავებული და ბედნიერი ძლივს მიბაჯბაჯებდა, მისაღებ ოთახში შებაჯბადა...
-ვაიმეე დედიკოს სიცოცხლე ამდენი სათამაშო რად გინდოდა...-კითხა გაოცებული და ბენიერი სახით დედამ...
-აუუ დედაა საშინლად დავიღალეე, წავედი ზემოთ ანიტას ველაპარაკები...
-დღეს მთელი ხუთი საათი მასთან ერთად ლაპარაკობდი ასეთი რა გაქვთ სალაპარაკო? ძალიან მაინტერესებს...
-აუუ მათეე მოდი გამანებე თავი რაა...- ვუთხარი სიცილით...
-კაი კაი
-შენ მარუს მერე თუ გინდა შემო ჩემთან ვიჭორაოთ გოგოებმაა...
-კაიი ლა მაგალიაა...- თქვა ბედნიერმა და ზემოთ ავიდა.
-წავედი მე იმ პატარას მივხედავ(დედა)
-კაი წავედი მე- ზემოთ ავედი, ოთახში შევედი, ეგრევე მაღლებიდან ჩამოვხტი და ლოგინზე ვარსკვლავის ფორმაში გავწექი.. ცოტაანში ზოზინით წამოვდექი, წყალი გადავივლე, თხელი ატლასის შავი ხალათი შემოვიცვი და ლოგინზე წამოვზექი. აი ახლა კი დროა ანიტას დავურეკო... ლეპტოპი გავხსენი კამერა ჩავრთე და დავრეკე... სანამ აიღებდა ტელეფონში ჩავძვერი. ხმა როგორც კი გავიგე აღების ეგრევე დავიწყე... თან ინსტაგრამს „ვსქროლავდი“...
-აუუ გოგო საშინლად დავიღალეე.. მოკლედ მოგიყვე ძალიან მაგრად გავატარე დ...-კამერას ავხედე და სიტყვა შემიწყდა... ვიღაც ბიჭი იყო და სიცილით მაკვირდებოდა... ჰმმ საად? მოიცა დავიხედო... ღმერთო ეს ხალათი გამხსნია და მკერდი ნახევრად მიჩანს... ღმერთო როგორ მრცხვენი და რა სიმპათიური ბიჭიაა გავფრეენ...- მოიცა შენ? ვინ ხარ? ჩემი ანიტა სადაა?- დავიწყე ლუღლუღი... და ხალათი გავისწორე.
-ანიტა? ააა ანაა? მოიცა დავუძახებ.. ანააა მოდიი...- მალევე ჩემი გოგოც გამოჩნდა კამერაში...
-ვაიმეე გოგოო რა სახე გაქ?-მკითხა სიცილით ანიტამ...
-შენ სად ხარ? მეგონა შენ იქნებოდი...
-დამიანე გადი აქედან და დამაცადე დაქალთან საუბარი-დაუყვირა როგორც უკვე გავიგე დამიანეს და ისიც გავიდა...-არ მითხრა, რომ იმას ასეთ ფორმაში დახვდი...
-აუუ ნუ დამცინიი...
-აუუ ცუდად ვაარ- კვდებოდა სიცილით მე კი დაბღვერილი ვუყურებდი, ბოლოს დავნებდი და მეც ავყევი..
-გეყოს სიცილი და მითხარი ის ვიღაც ვინაა?
-სულ დამავიწყდა მეთქვა ეს ჩემი ბიძაშვილია ექვი წელია უკვე ამერიკაშია, დღეს ჩამოვიდა და ჩემთან რჩება, აქ სახლი არ აქვს მშობლები არ ყავს, ხოდა სანამ რამეს იშოვის ჩემთანაა რაა, კი მაგარი ფულიანია პროსტა ამდენი ხანი აქ, რომ არ ყოფილა შეჩვევა სჭირდება და ჩემთანნა ხო ხვდები არა?
-ააა ახლა გასაგებია, ანუ შენნთან ვეღარ დავრჩები?
-რეებს ბოდიალობ ამხელა სახლი ტყუილად მაქვს? ვერა ხარ შენ ხო იცი რეებს ბჟუტურებ...
-ხო კაი კაი... აბა ზეგ მივდივართ?
-აჰაამმმ მაგრამ დამიც მოდის...
-აუუუუ კაი ხო...- ძალიან ბევრ რამეზე ვიჭორავეთ, ერთი ორჯერ დამიანეც გამოვიდა ხან ყავა უნდოდა ხან წყალი და ასე..
-წავედი მე საშინლად მეძინება... უკვე პირველი საათია ხვალ დილით ამოგაკითხავ...
-ოკ სიხ ლოვე უუ...
-მიი თუუ ჩაო სიხ...- ჰაეროვანი კოცნა გავუგზავნე, ლეპტოპი დავხურე... მარუსას ოთახში შევედი, ეძინა. ხელში ავიყვანე, ჩემს ოთახში შევიყვანე, დავაწვინე, მე პენუარი გადავიცვი, ლოგინში შევწექი მარუსა ავიხუტე და წამებში მორფეოსს ვეწვი თუ მეწვია? ჰმმ ალბათ უფრო მეწვია, მაგრამ იქნებ მე ვეწვიე? ოოო მოკლედ, როგორც არის რაა...

დილით მარუსას ხმა მაღვიძებს...
-ნიაა, ნიაა, ნიატოო დაიგვიძეეე მიდიი, ნიატოოო...
-ჰმ....
-ანიტა გილეტავს მე ვუპასუქე და მითქმა დააგვიძეოო...- თვალებ დაჭყეტილი მეუბნებოდა თან ხელებს იქენებდა, ისეთი საყვარელი იყო შემოგეჭმებოდათ...
-ეგ გოგო შემიკლავს მმე აბა ტელეფონი სადაა მომე...
-აქაა-მომაწოდა, საათს დავხედე უი უკვე პირველი საათი ყოფილა, ანიტასთან დავრეკე...
-გისმენ...-ისევ ის ბარიტონი არა რა რაუნდა იმ ბიჭს...
-დამიანე ანიტაა!-მკაცრად ვუთხარი...
-კაი ფისო მშვიდად რაიყო... ანიიი- ფისოო? ამას ხომ არ უნდა დავახრჩოო?
-შეე...-ხმა შემიწყდა რადგან უკვე ანიტამ აიღო..
-გოგოო რა იყო რომელი საათია მიდი ადექი მალე, მოემზადე და ამო ჩემთან...
-გაფიცებ შენს მამიდაშვილს თუ ბიძაშვილს იმ იდიოტ დამიანეს უთხარი, რომ ნერვებს ნუ მიშლის თორემ შემომეცემინება...
-ვაიმეეე გოგო ხომ არ დაგევასა?
-ანიტაააა მოგკლავ და შენს ამ წუთას მიღებულ ეშმაკურ სიფათს აგახევ და დავწვავ და მერე ნახე...
-ხო კაი რაიყო ვდუმვა მიდი დროზე ჩემთან, ორი საათი არ მოანდომო დამის ისედაც მოეწონები...
-გოგოოო მიგახრჩო...- ჩავყვირე მან კი უცბათ გამითიშა მე აბაზანაში შევედი და ჩავიცვი გრძელი კრემისფერი სარაფანა, ფეხზე ჩაჭრილი,გამოყვანილი წელით, დეკოლტეთი და ამოჭრილი ზურგით თეთრი მაღლები, მაკიაჟი „წავითხაპნე“ და ქვემოთ „ჩავბაკუნდი“.
-დედაა მე ანიტასთან მივდივაარ-სამზარეულოში შევედი და ვუთხარი...
-კარგი ჭკვიანა..
-დედაა ორი წლის აღარ ვარ...- მივედი ვაკოცე, მანქანის გასაღები ავიღე, ჩემს შავ BMW-ში ჩავსკუპდი. მალევე ანიტას სახლის კარებთან ვიდექი და ვაკაკუნებდი... რათქმაუნდა ის იდიოტი, რომ არ ჩაეკვეხოს ყველგან არ შეიძლება... ღმერთო ცუდად ვაარ მაისური არ აცვია... ერთი, ორი, სამი.... ექვი კუბიკი ვაუუუ... ღმერთო ნია რას აკეთებ, უცბათ მზერა მოვაშორე და გავუღიმე ის კი ვნებიანი თვალებით აკვირდებოდა ჩემს სხეულს..
-პრივეეტ ჩემი გოგო სადაა?
-შენ მარტო ანის რატომ კითხულობ?
-აბა შენ მოგიკითხო?- ვუთარი მწარედ, ხელით გავწიე და შიგნით „შევბაკუნდი“...-ანიტაა ეე გოგოო სად ხაარ?
-სამზარეულოში ვარ ნიაა მოდიი....-გამომძახა მეც მასთან შევედი...-ოჰოოო, როგორც ყოველთვის იდეალურად გამოიყურები, რა არის ეს პირველ საათამდე ძილი?
-აუუ ანიტ-მივედი გემრიელად დავუკოცნე ლოყები, ამ დროს დამიანეც შემოვიდა ამაზე თვალბი ავატრიალე...- მარუსასთან ერთად მეძინა და ხომ იცი არა მაგ პაწუკასთან ერთად, რომ ვიძინებ ხოლმე ვეღარ ვთოკავ ხოლმე რამდენ ხანს მძინავს..
-ვაიმეე ჩემი მარუსაა, როგორ მომენატრაა...-როგორც ყოველთვის მისი სახელის ხსენების დროს სახე გაუბრწყინდა...
-გუშინ მე და მათეს, რომ გვყავდა წაყვანილი ბევრჯერ თქვა მომენატრაო...
-აბა იქნებ ერთხელ დაადგა საშველი და გამოიყვანო ჩემთან...
-რავი გოგო აბა, არ ვიცი მათესთან ერთად, რომ ვასეირნებ ხოლმე თორე ისე ხო იცი ხშირად არ დამყავს...
-ვინაა ასეთი ეს მარუსა?
-ნიას დაა იცი რა საყვაელია? აი შემოგეჭმება „ნია დვაა“
-ოჰო სიამოვნებით გავიცნობდი...
-ხო აბა რაა... - ჩემთვი ჩავიჩურჩულე და თვალები ავატრიალე...
-უკაცრავად რამე მითხარი?(დამიანე)
-ნწუ არაფერი...- ვუთხარი და აიტას გაკეთებული ცივი ყავა „მოვწრუპე“- ანიტ აბა დღეს რას ვაპირებთ?(მე)
-რავი ნიი ხვალ მივდივართ და დღეს მაღაზიებში გავიაროთ რაც გვინდა ვიყიდოთ და ხვალ დილით ძაან ადრე წავიდეთ, ოღონდ დარჩი დღეს ჩემთან რაა...
-ოკ სიხ, ოღონდ ეგ ჯერ მათეს უნდა ვუთხრა თორე გააფრენს...
-უი ხო ხოო მიდი...-ამ დროს დამიანეს გავხედე რაღაცნაირი სახით იყურებოდა ვერ გამეგო რა ხდებოდა... ზუსტად ამ წამს დარეკა მათემაც...
-ეს ბიჭი რა ჩემს აზრებს კითხულობს? სულ როცა ვახსენებთ მაშინ რეკავს (მე)- ვთქვი და სპიკერზე ჩავრთე ეგ ჩვენი წესი იყო მათეს თუ მსგავს თემებზე უნდა დავლაპარაკებოდით ყოველთვის სპიკერს ვრთავდით...
-ალო საყვარელო(მათე)-ამ დროს დამიანეს ძარღვები დაეჭიმა... ოჰოო აი ეს მომწონს...
-ჰოუ სიხ...
-აბა რას შვრები დღეს სახლიდან, რომ გავედი გაგუდულს გეძინა მარუსაზე...
-ახლა ანიტასთან ვარ
-ოჰ გამაკვირვე სულ ანიტასთან ერთად ხარ, მგონი მაგ გოგომ დაგაჭკვიანა, ვუმადლოდეთ, უეჭველი გვისმენ ხო?
-აი შენ საიდან მიხვდი? (ანიტა)
-ოჰ გამოჩნდა პატარა ქალბატონიც, გოგონი ნუ გადამირიე ჩემი გოგოო...
-აბა დააჭკვიანეო? (ანიტა)
-ეგ იმიტო ვთქვი, რომ ვიცოდი შენც გესმოდა...
-აუუუ...(ანიტა)
-გეყოოთ(მე)-დავიყვირე...- მათე დღეს ანიტასთან ვრჩები ხვალ ხო მივდივართ და...
-ააა უი სულ დამავიწყდა კაი საყვარელო მარა ბარგი?
-მოვალ სახლში და წავიღებ...
-კაი, როგორც გინდა... იცი მარუსას რა ვუყიდე?
-რაა?(მე)
-ძალიან რო უნდოდა გახსოვს?
-იის? დიდი პრინცესების სახლი თავის პრინცესებით? მარუსას სიმაღლე რომ იყო?-ვთქვი ბედნიერმა..
-აჰამ ზუტად, წეღან წავაწყდი და ვუყიდე...
-ძალიან კარგი გაუხარდება, რომ ჩამოვალ ვეთამაშები აბა გკოცნი მიყვარხარ...
-მეც ძალიან... ხო კაი ანიტა შენც მიყვარხარ...
-დამპალოო მეეც ძალიან(ანიტა)
-კარგი იცოდე ჩემს გიჟ დას შენ გაბარებ...-ამ დროს დამიანეს გავხედე სახეე დაუმშვიდდა... აუუ რა გინდოდა მათე ხო ვაწვალებდი...
-კარგი კარგად..
-კარგად...
-ანუ ჩემთან რჩებიი...-ტაში შემოკრა...
-უჰუმ..
-კარგი მაშინ წამო ახლა საყიდლებზე გავიდეთ...
-ოკ სიიხ
-ლოვე უუ
-მი თუუ...

ააააააა.... იმედი მაქვს არ მომკლავთ ვიცი ვიცი, რომ საშინელი ვარ... მმაგრამ დრო არ მქონდა, მარტო ამ თავს სამი დღის განმავლობაში ვცდილობდი დამეწერა, მაგრამ კპირდებით, რომ აღარ დავიგვიანებ ასე ძალიან, მარა იმასაც ვერ დაკპირდებით, რომ ყოველ დღე დაიდება... მგონი მოვლენებს ძალიან ნელა ვავითარებ ან შეიძლება მე მეჩვენება ასე, მოკლედ აა ისიამონეთ და შემიფასეთ... ძალიან დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და ასეთ ტკბილ კომენტარებს მიწერთ... ლოვეე უუუ გაიიიზ...

დ ა დ ი ა ნ ი
დ ა
გ ი რ გ ვ ლ ი ა ნ ი ? !
სიყვარულით:“მე“