ეს ბოლო დროა სევდისფერი ღიმილით მცნობენ,
აზრი აღარ აქვს ჩემო კარგო დღეს მზის ამოსვლას.
ნაღვლიან მზერას ვინღა ჩივის, თვალებსაც გმობენ,
თვალებს, რომლებმაც ძვლივს გაუძლო ამ ღამის ლტოლვას.
ეს ბოლო დროა გამთენიოს ქუჩებიც გრძნობენ,
გრძნობენ სჭირდება, როგორც ქუჩებს ფიქრებსაც მოვლა.
ამ ბოლოს, ხშირად გამვლელები სიყვარულს მთხოვენ,
მე ყურს არ ვუგდებ და ვაგრძელებ კვლავ შენზე ლოცვას.
ეს ბოლო დროა მოფიქრალს და ჩემეულს მცნობენ,
იცი? ყველას სურს ჩემო კარგო მიზეზის ცოდნა,
თქმა არ მჭირდება მოჩემფერო თავადაც ვიცი...
თავადაც ვიცი ამ გრძნობებით, შენთან, რომ ვცოდავ.

ჩუმი 'პოეტესა'