დღეები ერთმანეთს მისდევდა, ქალბატონი ელენა კი უფრო იბედებოდა და თან მშვენდებდა. ყველ დილით წერეთელს მასზე ადრე ეღვიძეოდა და მძინარე მშვენებას აკვირდებოდა.. ეღიმეოდა მისს ბავშვურ სახეზე, მშვიდ ძილზე და დაბურცულ ტუჩეებბზე კოცნა უნდოდა. ასეც იქეოდა ნელა შეეახებდა წიტელ ტუჩეს და ნაზად უკოცნიდა.
-მმმ. -ხელები საყვარლად გაშალა..-გათენდა?
-კი პატარავ. უკვე გაღვიძების დროა.
-დღეს სამსახურში მივდივარ.!
-დეკრეტი როდის უნდა აიღო?
-6 თვეში ვარ და არ მიჭირს მუშაობა, მერვე თვეში ავიღებ.. თან მომწონს ჩემი სამსახური.. იქ მშვენიერი უფროსი მყავს.
-მოხვდება ცელქ გოგოს.!-ცხვირზე მოსდო კბილები და კოცნით მუცელზე ჩავიდა.. -მიდი მა.. შენც გაიღვიძე.-არ ვიცი პატარამ იგრძნო მამის ასეთი თხოვნა თუუ რა მოხდა მაშინვე მიარტყა მუცელს და ლოყაზე შეახო..-ყველზე ჭკვიანი ხარ მა.. დედაზე დამჯერი..-ქალს თავი ჰქონდა წამოწეული და მოლაპარაკე მამა-შვილს მომმღიმარი უყურებდა.
-ნეტა ვის ემგვანება?
-შენ ვის გინდა რომ გავდეს?-ზევიდან დასცქეროდა ელენას წერეთელი და მონაცვლეოით უკოცნიდა სახის ნაკვთეს.
-შენ.! მინდა შენნაირი თვალები ქონდეს.-თვალეზე გადაატარა თლილი თითები.-შენაირი დაბურცული ტუჩები, ასე რომ მიღვიზებს კოცნის წყურვილს.-მის ტუჩებთან დაიჩურჩულა თვალებ დახუჭულმა და ნაზად შეეხო.-შენნაირი ცხივრი..-ახლა სწორ ცხვირს მიაკრა ტუჩები..
-იცი რა საორება ხარ? ჩემი ოცნებ ხარ.! ახდენილი..-ხრინწიანი ხმით თქვა და ვნებამორეულმა დაუკოცნა ტუჩები.. ქალი მუხლებზე დასვა..-შენს წითელ საცვლებზე ვგიჯდები.!-ტუჩის კუთხე ჩატეხა და თითით ადნავ გასწია საცლის რეზინი.. საჯდომზე ჩააფრინა და რამდენადაც შეეზლო მისწია ახლოს..-ახლა ცოტათი პატარა უნდა შევაწუხოთ.-თქვა და ერეგირებული ა*ო ნელა შეასრიალა, რასაც ქალის ვნებიანი ოხვრა მოჰყვა და მერე მთელი ოთახი მისი ბგერებით იყო ავსებული, მხრებზე ეჭიდებოდა და ნელა მოძრაობდა, თავი უკან ჰქონდა გადაგდებული და საშუალეას აძლევდა საყვარელ კაცს მისი ყელი კარგად დაეკოცნა.სხეულის შიგნით ლავით ჰქონდა სავსე...
-დემეე..-ამოიკვნესა წერეთლს სახელი.
-ამ მომენტზე ვგიჯდები..!- ღიმილნარევი ხმით თქვა და ბოლო ბიძგი მისცა, ელენა ფრჩხილებით ჩაეჭიდა მის ბბეჭებს და სიამოვნებისგან დაიკლაკნა..-ორგა*მის დროს ჩემ სახელს რომ გაიძახი..ვგიჯდეი შენც ხმაზე.!-ათრთოლებული ქვედა ბაგე ტუჩებში მოიქცია..რამდენიმე ბიძგი და ახლა კაც დაეჭიმა სხეული, ქალი უფრო მიიკრა სხეულზე..ღრმად ამოისუნთქა და საწოლზე გადაწვა..
-რატომ იცი ხოლმე ასეთ დროს ჩემი გაგიჟება?!-საწოლზე ზურგით დაწვა და პენუარი ჩამოიწია, ღრმად სუნთქავდა და გულის რიტმის დარეგურილებას ცდილობდა..
-იმიტომ რო სხვას არ უყურო სამსახურში. მე არ გეყოლები იქ..-მუცელზე აკოცა და სააბაზანოში გაუჩინარდა.. ქალმაც როგორც იქნა ასწია დამძიმებული სხეული და მოწესრიგება დაიწყო, რამდენიმე წუთში უკვე მზად იყო წერეთელი და მომავალ ცოლს ელოდებოდა..
-დააგვიანებ ელენა.!
-ვსოო მზად ვარ.. ჩანთას ავიღებ და..
-მალე მალე..-კარებთნ იყო უკვე მისული.როგორც იქნა გაიყვანა სახლიდან ანდრიაძის ქალი და მანქანის კარები გაუღო..
-გამოცვალე რა მანქანა..!
-რატომ რას ერჩი?-გასაღები საკეტზე მოათავსა და ძრავი აამუშავა.
-მაღალია და მიჭირს ამოსვლა ამხელა მუცლით.! ნუ დამცინი დემეტრე.!
-სამი თვის გამო გამოვცვალო მანქანა?
-შენ მარტო ერთ ბავშვზე აპირებ გაჩერებას? -დაეღვირა წერეთელს..
-კაი დავფიქრდები.. -წყნარი მუსიკა ჩართო და ცოლის ხელი მოიქცია ტოში..ხან უკოცნიდა, ხანაც ისე თითებით ეფერებოდა.-მოვედით, მიდი გადასკუპდი..-ელენამ ღვედი შეიხსნა.კეფაზე ხელი მოხვია და ტუჩებზე დაეწაფა..
-მომენატრები..
-მეც პატარავ.. ჭკვიანად.თუ რამე დამირრეკე..-ქალიც გადავიდა და მანამ არ შევიდა ოფისსში სანამ წერეთლის მანქანა არ მოეფარა თვალს..
-გიხდება ორსულობა..-მამაკაცის ხმის გაგებამ ცივად გაცრა..ნელა შებრუნდა მისკენ და ნაცრისფერ თვალებში შეშინეულმა შეხედა..-რამ შეგაშინა..?-ყველაზე კარგ ვარიანტად ჩათვალა მოშორებოდა და უხმოდ გაცლოდა ადგილს, მისმა უხეშმა ხელმა რომ შეაჩერა.-ნუ გარბიხარ.!
-ხელი გამიშვი.!-ხმაში ცვლილეა შეეტყო.
-დიდ გულზე აღარ ხარ?
-გთხოვ თავი დამანებე, ისედაც შენს გამო ძალიან დიდი პრობლემები მქონდა.
-რა იყო არ შეგირიგდა წერეთელი?
-მაგ ხელს მოგამტვრევ, თუ ახლავე არ გაუშვეებ ხელს.!-კბილბს შორის გამოსცრა კაცმა და განრისხებული თვალები უყურებდა დანელიას.
-ოჰ მშველელიც მოგივიდა.!-ირონიულად გახედა აცრემლეულ ქალს და უფრო მოუჭირა მაჯაზე ხელი..ტკივილისგან სახე დაემანჭა.
-შენი დედას შ** ..-მისკენ წავიდა და ხელზე ჩააფრინდა. გამოგლიჯა საყვარელი ქალის სუსტი მტევანი და ახლა ისევ ბექსკენ თვალებ ანთებული შებრუნდა.! -შე ახვარო..-მოუქნია მუშტი და მოწყვეტით დაააგდო ქვაფენილზე..
-რა იყო შენ არ მითხარი რაც გინდა ეს გიქნიათ შენ და იმ ქალსო?-თავით ელენასკენ ანიშნა.!
-შე გამო**ევებულო.. შე საცოდავო! -საყელოში წვდა წამოწია და მეორედ ისევ მოუქნია.-ახლა კარგად მომისმინე.! -საყელოთი ისევ წამოწია და შეანჯღრია.-არ გაბედო! გესმის? არ გაბედო ელენასთან მიახხლოვება კი არა შეხედვაც კი არ გაბედო! თორე ისეთს დაგმართებ.. ისეთს რომ ექიმე კი არა მამაზეციერიც ვერ აგაწყობს! -კიდერ ერთი უთავაზა ყბაში და დასისხლიანებული დატოვა ასფალტზე.-სრულიად შეცვლილი სახით შემობრუნდა აკანკალებული ქალისკენ და ხელი მოხვია..ოფისსში შევიდნენ. საკუარ ადგილამდე მიაცილა ჯერ ანდრიაძე და თვითონ უფროსის კაბინეტისკენ წავიდა.
-გამარჯობათ ბატონო თამაზ..
-გამარჯობათ..-ფეხზე წამოდგა და გამოწვდილ ხელს ხელი ჩამოართვა.-რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
-მე ელენა ანრიაძის მეუღლე ვარ.. დღეს მოვიყვანე სამსახურში და გარეთ რაღაც პრობლემები შეიქმნა, ხომ იცით მისი მდგომარეობა.. იქნებ დღეს მომცეთ ნება რომ სახლში წავიყვანო და დავამშვიდო. ძალიან აღელვებულია და შეიძლება საფრთხე შეექმნას მის და ბავშვის ჯამრელობას..
-რა თქმაუნდა. წაიყვანეთ და რამდენიმე დღე იყოს სახლში.. თუ რამით შევძლებ დახმარებას..
-ესეც საკმარისია.. დიდი მადლობა.-გამოვიდა კაბინეტიდან და გაფითრეულ ანდრიაძეს შეხედა.
-წავედით სახლში..ხმა.. ჩუ ჩემო პატარა.. წავიდეთ სახლში..-ხელი მოხვია.
-რატომ დაბრუნდი?-ახლა აღარ გაჭირვებია მანქანაში ასვლა კაცმა ბბუმბუივით აიტაცა და ნელა დასვა სავარძელზე.
-მობილური დაგრჩა, ჰოდა კიდევ კარგი დაგრჩა..-ისევ აენთო თვალები სიბრაზისგან.
-მადლობა დემეე.
-ჩუ ჩემო პატარა, ნუ ნერვიულო და ნუ მინერვიულე მანდ ბავშვს.-გამხიარულება სცადა, და მუცელზე მოუსვა ხელი..ტელეფონი ამოიღო და მეგობრის ნომერი აკრიფა..
-როგორ ხარ? რავი რაა.. მისმინე დღეს ვერ მოვალ! არა არაფერი ისეთი, საღამოს გამოგვიარეთ შენ და ქეთომ.! დღეს შუადღისით შეხვედრა მაქვს დანიშნული კლიენტთან და შენ შეხვდი ჩემს მდივანს აქვს ყველა საჭირო დოკუმენტი.. მიდი ძმაო მადლობა. მერე დამირეკე მაინტერესებს როგორი ჩიავლის შეხვედრა.!-ტელეფონი ჯიბეში დააბრუნდა და ელას ხელი მოიქცია მტევანში..
-საქმე გაქვს შენ წადი, სახლში მშვიდად ვიქნეი...
-გეყოფა პატარავ.. რამე ისეთი რომ იყოს წავიდოდი.. მაგრამ მინდა შენთან ერთად ვიყო.! -გაიტრუნა და ხმა არც ამოუღია, შიგადაშიგ წერეთელის დიდი მტევანი მიჰქონდა ტუჩებთან და უკოცნიდა გადაყვლეფით ფალანგებს.. არცერთი იხსენედა იმ დილით მომხდარ ამბავს.! იმ საღამოს სულ მიხუტებული იყო წერეთელზე და მოკალათებული იყვნენ სავარძელზე..
-წარმომიდგენია, როგორ იბანცალებს აქ ჩვენი პატარა.-მომღიმარმა, დაწვრილებული ხმით თქვა და ახედა მაღალ მამაკაცს..-აქ რო იბობღებს..-ხელებს აცეცებდა აქეთ-იქით..
-ღმერთო ნეტა მალე გავიდეს ეს თვეები რომ გამოძვრეს მაქედან და დამენახოს როგორია...-ორივე ხელი მოხვია მუცელზე და მოღერებული ყელი დაუკოცნა ქალს. -ეღირსად მოსვლა.-ზარის ხმაზე წამოდგა წერეთელი და კარეი გააღო..
-რა არაპუნქტუალური წყვილი ხართ!-შუბლშეკრულმა გახედა სანდროს და მის მხარზე მიყურებულ ქეთოს. -შემოდით.!
-ძაან დავაგვიანეთ?
- ეე ძმაო ეს მე მომიტანე?-სასმელი გამოართვა და ხელში შეათამაშა..
-ჩვენთვისაა.. -თვალი ჩაუკრა სანდრომაც.- ელა როგორ ხართ?
-ცოტა წელი მტკივა. ისე მშვენივრად ვარ, ისე იქცევა შენი ძმაკაცი ვფიქრობ სულ ორსულად ხომ არ ვიყოთქო.-აკისკისდა..
-უყურე ამას.! წამო რა აივანზე რაღაც საქმე მაქვს. თან სადაქალოს ჭორაობა ენდომება..
-ხოხო წადით.-უკან მიხუტებული სანდრო მოიშორა მაჭავარიანმა და დათალს მიუჯდა..-ვუაიმე ჩემი მურთი გოგო!
-ქეთო!
-ჩემი ფუნთუშა! კაი ხო ქიშმიშიანი ფუნთუშა!
-დემე დამცინიის..-გაბუსხა ტუჩები..
-შენ გოგოს მოხვდებაა.! -თითი აუქნია ძმაკაც. აივანზე გასულემა კარები მოკეტა და მოაჯირს დაეყრდნო.- ის ს*რი გამოჩნდა.
-ვინ ბიჭო ბექა?
-ხო.. დღეს კიდევ კარგი ტელეფონი დარჩა მანქანაში ელენას და უკან მივბრუნდი.ნაი*ვარი.. სანამ თავს არ მომაკვლევინებს არ მოისვენებს ეგ ყ*ე...
-რა ჩემი ყ** უნდოდა ელასთან..
-რა ვიცი. გამო**რებულია... ერთხელაც ვნახავ მიახლოვებულს და დავუნგრევ თავ-ყბას!
დღეები მოფერებაში გადიოდა, ქალის მუცელიც ნელ-ნელა იზრდებოდა და ბედნიერების წუთებიც ხანგრძლივი ხდებოდა.. დაუწუწუნებლად ასრულებდა ქალის პრიკაზებს ბატონი დემეტრე, ელენააც არ იღლებოდა ახალ-ახალი დავალებების მოგონებით.. სახლში ისხდნენ შემოდგონა იყო დაწყებული, არემარე ლამაზად გადაყვითლებული..წერეთლის სახლში ისხდნენ და იხსენებდნენ რაღაცეებს. ანდრიაძე ქმრის მუხლებზე იყო მოკალათებული, ხელები შემოეხვია და სიცილის ვერ იკავებდა, დათა რომ იხსენებდა წერეთლის ბავშვობა, შიგადაშიგ შუბლზე კოცნიდა..
-ხოო.. ჩვენ ცოტა უცნაურად გავიცანით ერთმანეთი..-მომღიმარმა ახედა ქალს..-თავიდან ისე მაიგნორებდა..
-როდის დაგაიგნორე??
-კაფეში ქეთოს რომ მივესალმე..
-შენ ვერ შეამჩნიე თორე მე კი აგათვალიერე კარგად.!
-ოჰოო..
-დიახაც.! შენ მიწამლავდი სიცოცხლეს.. დათქმულივით ყოველ დილით ჯერ ეზოში მხვდებოდი, ერთი არ შემოგითავაზებია წაგიყვანო..ბოროტო..! მატარებდი წვიმაში.!
-ეე ძმაო.. რა წესია ეგეთების გახსენება.. ის კაი იყო ყველას ნერწყვებს რომ აყლაპინებდი.?! ძველი გრეხების გახსენებას არ ვიყოთ.!-ლოყაზე მიაკრო ტუჩები..
-ვაიმეე..
-რაო პატარავ.?
-დემე მუცელი..-შეშინებულმა მუცელზე იტაკა ხელები.. დემეტრემაც სისველე იგრძნო ფეხებზე.
-წ....ბიც დაღვარა.. სასწრაფოდ წავედით სავადმყოფოში..-შესძახა და ბუმბულივიტ აიტაცა ხელში, სახედამანჭული ქალი..
-დედა მე ჩანთას წამოვიღებ.. წადით თქვენ მე და მამაშენი უკან გამოგყვეით.!ჩვენ დავურეკავთ თაკოს..დედა ფრთხილად იარე!-სიხარულით ანერვიულდა თამარა, გონება დაძაბა, მობილიზდა და ქმართან ერთად მანქანაში ჩაჯდა..
-ვაიმე დათა, ჩვენი პატარა იბადება.! ბებოს სიცოცხლე იბადება დათა გესმის?
-მესმის თამრო მესმის.!-დინჯად საუბროდა მაგრამ კაცის ხმა ბედნიერებით იყო გაჟღენთილი..
-ღმერთო შენ დაიფარე ორივე.!-წინ მიმავალ მანქანას გახედა და პირჯვარი გადაიწერა.. მალე მივიდნენ საავადმყოფოში..კარებთან ექიმი დახვდა საკაცით და მაშინვე სამშობიაროდ მოამზადეს..
-დემე მტკივააა.
-ცოტაც ჩემო ლამაზო, ცოტაც და გამოიჩეკება ჩვენი ბარტყი..
-დედას დაურეკე?
-კი ჩემო ლამაზო.. ყველა გარეთ გველოდება.. მიდი პატარავ..-ხელზე იყო ჩაფრენილი ანდრიაძე და ძლიერად უჭერდა ისე რომ ფრჩხილებით კანს უსერავდა.-მომიჭირე პატარავ ხელი, მიდი ჩემო ლამაზო..-თავზე ხელს უსვამდა და ტკივილისგან დაღლილ ქალს ბედნიერად დაღლილი თვალებით უყურედა..
-ააა.-ერთი ძლიერი ჭინთვა... მის კივილს პატარას ტირილი მოჰყვა და ეს ხმა იყო ყველაზე სანუკვარი. მაგიდაზე გადაწვა და ცრემლიანმა ამოსუნთქა..
-ყოჩაღ ჩემო საოცრებავ..მადლობა ელა..-ოფლისგან დანამულ სახეს უკოცნიდა..
-დემე სადაა ჩვენი პატარა?-ხელეს აცეცებდა
-გილოცავთ დედიკო უჯამრთელესი ბიჭი გყავთ.-ექთანმა გულზე დაუწვინა და ყველაზე ბედნიერი წამები მის ცხოვრებაშ მაშინ დაიწიყო! მის უნაზეს კანს რომ ეხებოდა და გრძნობდა რაღაც სასწაულს, აუღწერელს ისეთ გრძნობას რომელსაც მხოლოდ დედები გრნობენ!მამის გული კი ისე იყო შეკუმშული ალბათ ფეთქვაც უჭირდა, თვალზე ცრემლი რომ მოადგა მაშინ გაანალიზა რასაც ხედავდა, რისი მომსწრეც გახდა და რაც უბოძა ღმერთმა საჩუქრად. მის წინ ორი ანგელოზი იყო ქალი რომელიც თურმე მთელი ცხოვრება უყვარს და ასე გაგრძელდება მთელი დარჩენილი სიცოცხლე და ახლად დაადებული ვაჟი.! რომლის ყოველი ამოსუნთქვა უბედნიერეს კაცად აქცევდა, მათ გამო! მხოლოდ ამ წამების გამო ღირდა მთელი მისი სიცოცხლე.! უყვარდა წერეთელს ელენა ანდრიაძე მთელი მისი შინაგანი სამყაროთი, ასეთი სუფთა რომ იყო.. ახლა უფრო მეტად უყვარდა მისი შვილის... დაჩი წერეთლის დედაა!

****
ესეც ბოლო თავი.. ჩვენი ლამაზი წყვილის მტანჯველი ცხოვრების დასასრული და ულამაზე ცხოვრების დასაწყისი.. იმედია გამომივიდა ყველა გრძნობის ლამაზად გადმოცემა.. ვეცადე.. ძლაინ ვეცადე ყველაფერი თქვენამდე ლამაზად მომეტანა და თუ რამე ისე არ გამომივიდა იმედია მაპატიებთ, ეს დასაწყისია და ყველაფერი კარგი და სწორი გამოცდილებას მოაქვს..!მადლობა თქვენ ჩემო საყვარელო მკითხველო ასე მოუთმენლად რომ ელოდით ამ წყვილის ისტორია, ასე რომ მბალეშიკობდით და მაძლევდით სტიმულს.! მიყვარხართ! მალე დავბრუნდები ახალი ისტორიით ლამაზი წყვილეით და საოცარი თავგადასავლეით! დროებით<3 ველი შეფასებებს<3